Vondeling na 28 jaar herenigd met moeder dankzij 'Vind mijn Familie'

Net geen 29 jaar geleden werd Freda's baby één uur na de geboorte te vondeling gelegd langs een verlaten steenweg. Het VTM-programma 'Vind mijn Familie' bracht moeder en dochter opnieuw bij elkaar. "Nu pas ben ik compleet", sprak het moederhart. En de teruggevonden dochter: "Laat me niet meer los. Nooit meer."

Vondelingen zijn zeldzaam. Sinds 2000 werden in de Antwerpse vondelingenschuif vier zuigeling achtergelaten. De kans dat zij hun natuurlijke mama terugvinden, is zo goed als onbestaand. Maar het kan. Het levensverhaal van Freda (49) en Marjorie (28) is het mooiste bewijs.

Flashback naar 1985. Freda laat haar geboorteland Ghana achter zich en zet koers naar België - haar zus achterna die hier het geluk heeft gevonden. Een vriend van haar zus, die haar helpt om in buurland Togo een reisvisum voor België te krijgen, maakt misbruik van haar naïviteit. Freda wordt verkracht. "Na drie maanden besefte ik dat ik zwanger was", vertelt ze in het VTM-programma tegen Francesca Vanthielen. "Ik durfde er met niemand over praten, ik had schrik dat ze me terug naar Ghana zouden sturen. Maandenlang trok ik mijn buik in."

De jonge vrouw hield haar geheim voor zich tot de dag van de bevalling in haar eigen slaapkamer. Het geschreeuw van de baby maakte mijn zus en haar man wakker. Ik weet nog dat ik enorm bloedde. Toen ik terugkwam van de badkamer, waren ze weg. Samen met de baby", zegt ze in 'Vind Mijn Familie'. Drie kwartier later kwam het koppel opnieuw thuis zonder kind. "Ik heb moeten beloven dat ik er nooit over zou praten. Ik ging ervan uit dat ze mijn kindje naar een veilige plek hadden gebracht. Ik wist dat ze het niet hadden vermoord of ergens gedumpt. Of toch: dat was zo in mijn gebed."

Freda kreeg intussen nog twee kinderen, maar haar vreselijke verhaal hield ze altijd voor zich. Tot onlangs. De wonde werd te groot en ze deelde haar verdriet met dochter Whitney, die op haar beurt het VTM-programma inschakelde. "Vanaf toen begon een ontzettend moeilijke zoektocht", zegt journalist Diederik Van den Abeele. "We hadden maar één aanknopingspunt: de zus van moeder Freda, met wie ze intussen had gebroken. Die bleef herhalen dat zij en haar man het kind naar een home hadden gebracht. En dat ze onderweg een plaatsnaambord van 'Putte' had gezien." De journalist belde alle ziekenhuizen, weeshuizen en priesters in de regio op. Zonder resultaat. Tot hij op krantenartikels in Nederland stootte. Op dezelfde dag, 19 juni 1985, was vlak over de grens een vondeling met donkere huidskleur gevonden. Ik wist toen 99,9 procent zeker dat het om de baby van Freda ging." Van den Abeele plaatste een advertentie in een Nederlandse krant in de hoop haar te vinden.

Met succes: Marjorie liet enkele weken geleden van zich horen. "Ik wist dat ik een vondelinge was", zegt ze. "Maar ik heb nooit willen zoeken naar mijn ouders. Onder andere omdat ik mijn adoptie-ouders niet wilde kwetsen." De jonge lerares is boos geweest op de moeder die ze nooit kende. "Omdat ik haar verhaal niet kende. Vooral de plek vond ik erg. Ze had me toch naar een veilige plek kunnen brengen? Maar ergens in een berm? Het had slecht met me kunnen aflopen." Nederlandse journalisten azen al jaren op het levensverhaal van 'De Vondelinge van Ossendrecht', maar Marjorie hield de boot altijd af. Met 'Vind Mijn Familie' wilde ze wel meewerken, omdat ze in ruil haar natuurlijke mama zou terugzien. "Toen ik het artikel las, voelde ik me onwerkelijk. Ik voelde angst en verdriet, maar ook nieuwsgierigheid. Ik wilde graag weten hoe het nu met haar gaat, na alles wat ze heeft meegemaakt. En ik wilde haar laten zien dat het goed gaat met mij, zodat ze rust krijgt. Dat ze me wil zien, is het beste nieuws dat ik ooit heb gehoord."

Drie weken geleden ontmoetten mama Freda en dochter Marjorie elkaar voor het eerst in Antwerpen. Van bij het eerste oogcontact vlogen ze elkaar in de armen. "Sorry! Sorry! Sorry!" Meer kwam er eerst niet. "Het spijt me zo erg. Sorry is niet genoeg, maar meer heb ik niet." De jonge Nederlandse vrouw bleef haar moeder maar aankijken. "Je mag me niet meer loslaten. Nooit meer. We gaan het verleden niet te veel oprakelen." Freda haar leven valt nu pas, vlak voor haar vijftigste verjaardag, in de plooi. En terwijl ze 28 jaar lang dacht dat 'ergens' nog een zoon van haar rondliep, blijkt die jongen een meisje. "Nu pas ben ik compleet", vertelt de moeder. "Ik ben door een vreselijke tijd gegaan die dertig jaar duurde, maar ineens is alle pijn weg."

De vrouw ontmoette ook de Nederlandse adoptie-ouders van Marjorie. "Ik heb altijd gehoopt dat dit moment er ooit zou komen", zegt de vrouw, die al 28 jaar zorgt voor Marjorie. "We gaan een warme band opbouwen. Dit voelt goed." (br.hln)

'Vind mijn Familie', maandag om 20.35 uur op VTM