Medische blunder: Man 10 dagen in de waan dat hij zou sterven

Tien dagen lang was Jorrit Van der Kooi overtuigd dat hij niet lang meer te leven had. Uitgerekend op zijn 42ste verjaardag hadden dokters van het ziekenhuis in Eigenbrakel op een CT-scan een grote bottumor ontdekt. Tien dagen ging hij door de hel, tot artsen van het UZA vaststelden dat de scans verwisseld waren. Jorrit was kerngezond, het was een andere patiënt die levensbedreigende kanker had.

Documentairemaker Jorrit Van der Kooi klaagde al enkele maanden over lichte maar langdurige rugpijn. In de hoop de oorzaak te vinden, maakte hij een afspraak met het Waalse Chirec-ziekenhuis in Braine l'Alleud bij Waterloo. "Op 8 augustus, precies op mijn 42ste verjaardag, riep de dokter me bij zich, omdat er 'wat mis was'", zegt Jorrit. "De scan was kort daarvoor genomen en ik kon meteen bij de dokter terecht, wat me grote vrees inboezemde. De dokter wond er geen doekjes om: hij had heel slecht nieuws. Met de CT-scan in de hand wees hij op een grote bottumor in mijn rug. Botkanker heeft een heel slechte prognose, en opereren vlakbij de ruggengraat is ontzettend moeilijk. Bovendien lag de verlamming om de hoek. Ik kon het niet geloven. Sprakeloos keek ik naar dat grote gezwel, en daaronder mijn naam en mijn geboortedatum. Mijn wereld stortte in."

De dagen na de diagnose onderging Jorrit een rits bijkomende onderzoeken in het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen: pet scan, bloedanalyse, meer CT's, röntgenfoto's ... "Ik sleepte me erheen, overtuigd dat ik wellicht niet lang meer te leven had. Alle experts die de CT-scan bekeken, waren het erover eens: mijn situatie was levensbedreigend."

Pas na tien dagen, op 18 augustus, kreeg de nachtmerrie een compleet andere wending. "De orthopedisch chirurg van het UZA vergeleek een nieuwe CT-scan met die van het Waalse ziekenhuis, en aarzelde. 'Ik zie geen piemel', reageerde hij in een mengeling van enthousiasme en verbazing, 'al is er ook geen baarmoeder. Maar ik merk wél iets wat borsten kunnen zijn...' Het leek op een scene uit een goedkope doktersserie. De chirurg vond het ook vreemd dat mijn aorta verkalkt was, terwijl ik pas 42 ben en niet rook. 'Hier is een vergissing gebeurd', zei hij. 'Dit is waarschijnlijk niet jouw lichaam.' Uiteindelijk, na dubbelcontrole, bleek het te gaan om de scan van een vrouw wier baarmoeder wellicht operatief verwijderd was. Op de scan stond wel míjn naam. Een verwisseling dus. Ik kon het niet geloven. Tien dagen lang had ik de dood in de ogen gezien, en nu zei men me dat er niks aan de hand was." (br.hln)