Waarom mijn kind beter niet geboren was

Het is een harde uitspraak die ouders Iain en Jill Kelly doen. De twee betreuren dat ze geen abortus gepleegd hebben en hun zoon Dylan ter wereld brachten. De vijfjarige Dylan kan immers op elk moment ademhalingsproblemen krijgen en is afhankelijk van het buisje dat via een snede in zijn hals in zijn luchtpijp is aangebracht. "Onze zoon ervaart constant stress, hij heeft al talloze operaties moeten ondergaan en er zullen er nog heel wat volgen. Hadden we geweten dat zijn leven zo hard zou zijn, dan hadden we voor abortus gekozen", zeggen de ouders.

"Versta me niet verkeerd. Ik hou van mijn zoon, hij heeft mijn hele leven veranderd en het ook mooier gemaakt. Had ik echter geweten dat de ziekte zijn leven zo zou verwoesten, dan had ik ervoor gekozen om mijn zwangerschap te beëindigen. Het doet me pijn zo te denken en deze dingen luidop te zeggen. Dylan is mijn kleine jongen, hij is fantastisch", zegt mama Jill.

'Normaal' leven
De jongen werd geboren met micrognathie waardoor zijn onderkaak klein is en zijn kin te weinig ontwikkeld is. Door de aangeboren ontwikkelingsstoornis kan Dylan plots acute ademhalingsproblemen ervaren. "We hadden de dokters duidelijk gemaakt dat we geen kind wilden dat niet normaal door het leven kan gaan. Het is verschikkelijk om te zeggen maar het is de waarheid", zegt Iain. Het is niet alleen hun verlangen naar een gezond kind dat de ouders over de streep heeft getrokken om hun verhaal te doen. Ze willen aantonen dat ouderschap erg zwaar is, ze voelen zich wanhopig en willen gewoon wat begrip voor hun moeilijke beslissing.

Om optimaal voor hun zoon te kunnen zorgen, moesten Jill en Iain ontslag nemen. Na heel wat financiële problemen werden ze bankroet verklaard en werd hun woning in beslag genomen. Met antidepressiva konden de ouders de helse tijden overleven. "We zijn vooral boos dat het ziekenhuis ons niet heeft verteld hoe Dylan zijn leven eruit zou zien. We wisten alleen dat hij wat trager ontwikkelde, maar over een of andere ziekte werd er weinig gezegd. Wel zagen we op de echografie dat zijn rechterarm erg gefixeerd was en nauwelijks van positie veranderde. Na lang nadenken hadden we voor abortus gekozen."

Overhaaste beslissing
"We vertelden aan de dokters waarom we die keuze gemaakt hadden. We wilden geen 'abnormaal' kind, maar kregen te horen dat we geen overhaaste beslissingen mochten nemen. We werden naar huis gestuurd om nog eens alles op een rijtje te zetten. Na heel wat nieuwe onderzoeken bleek alles normaal. De test op micrognathie was negatief, zijn hart klopte normaal en de schade aan zijn arm zou niet erg zijn. We zouden een gezonde zoon ter wereld brengen."

Toen hun zoon na een emotionele zwangerschap geboren werd, bleek er toch heel wat mis met hun kleintje. Zijn kin was veel kleiner dan normaal, zijn tong was te dik en versperde zijn luchtpijp maar ook zijn hart bleek niet in orde, zo werd er een holte in zijn hartspier ontdekt. "We werden voorgelogen en hebben zo een verschrikkelijke en foute beslissing genomen. Onze zoon zal een zware toekomst hebben en dat is onze fout." Ondanks de geboorte van hun 'abnormale' zoon wou Kelly snel een tweede kind. "Mijn lichaam hunkerde naar een gezonde en normale baby. Er was één kans op vier dat Mia dezelfde aandoening zou hebben. We hadden dus wat hoop en besloten haar te houden. Ze werd gezond en wel geboren", weet Jill.

Moeilijk gesprek
Toch weten de twee dat het moeilijk zal zijn om het hele verhaal later aan hun zoon te vertellen. "Het zal verschrikkelijk zijn om te vertellen dat hij misschien beter niet geboren was, maar het zijn nu eenmaal de gedachten die door ons hoofd blijven spoken." (br.hln)