"Maar in tijdschriften gericht op jonge ouders, lees je hier helemaal niets over. Hoogstens over een totaalruptuur, en aan het einde van het verhaal is de vrouw heel blij met haar kind. Zo gaat het echt niet altijd'', stelt Bergink. "In de zwangerschap worden mentale klachten van vrouwen nog te vaak gebagatelliseerd. Dat hoort erbij, horen ze dan. Of 'wacht maar tot je je baby in je armen hebt, dan weet je waar je het voor doet'.

Veel vrouwen voelen zich niet serieus genomen. "Als die baby dan uiteindelijk in hun armen ligt en ze voelen niets, is er een enorm schuldgevoel. Want van de maatschappij hoor je alleen maar dat dit de mooiste tijd van je leven hoort te zijn. Maar voor heel wat vrouwen is het een nare, eenzame periode. Als vrouw zeggen dat je geen gevoelens voor je kind koestert, daar ligt een groot taboe op."

"Je kweekt een volgende generatie met psychische klachten als je die vrouwen niet behandelt'', stelt kinder- en jeugdpsychiater Mijke Lambregtse-van den Berg. Enerzijds werken stresshormonen via de moeder door op het ongeboren kind. Maar ook na de geboorte kan een depressie bij de moeder voor problemen bij het kind zorgen. "Een moeder die niet teruglacht als ze een glimlach krijgt van haar baby. Een vrouw die niet of heel overdreven reageert op haar kind. Dat leidt tot problemen op latere leeftijd, zoals angsten, depressies en leerachterstand.''

Volgens Lambregtse is een postpartum depressie, mits onderkend, goed te behandelen. "Liefst met het kind erbij. Want niet alleen de klachten van de vrouw moeten behandeld worden, ook de band met haar kind." (br.hln)