Na het begin van het Holoceen, rond 11.700 jaar geleden, nam de botdichtheid (de stevigheid van het bot) van het menselijk skelet sterk af. De veranderingen zijn het duidelijkst in de lagere gewrichten - heup, knie en enkel - en in mindere mate in de schouder, elleboog en hand.

Volgens de onderzoekers houdt de transformatie waarschijnlijk verband met een nieuwe levensstijl: de mens, die duizenden jaren had rondgetrokken en leefde van de jacht en eetbare planten, gaf zijn nomadisch bestaan op en begon een leven als landbouwer. Het beperken van de intensieve beweging die nodig was voor de jacht zou hebben geleid tot de betrekkelijke zwakheid van de botten van de moderne mens. Die loopt vooral op hogere leeftijd een verhoogd risico op botbreuken en osteoporose (botontkalking).

Het onderzoeksteam onder leiding van Brian Richmond, curator bij het Amerikaanse Museum van Natuurhistorie, vergeleek skeletten van de moderne mens met die van chimpansees - nauw verwant met de mens - en met fossielen van mensachtigen. De wetenschappers ontdekten dat bij de mens de dichtheid van het trabeculaire bot - de sponsachtige binnenkant van het bot - aanzienlijk lager is dan bij zijn uitgestorven voorvaderen en de chimpansee. 

Ook de moderne mens had zo'n twintigduizend jaar geleden nog zware en sterkere botten. Het lichtgewichtskelet kwam pas later, toen de mens minder ging lopen, zich op een vaste plaats vestigde en landbouwwerktuigen ging gebruiken. (br.hln)