Ze gaven hun jobs op om te reizen en moeten nu wc's poetsen

Niets is wat het lijkt, en dat geldt zeker voor social media. De realiteit wordt er vaak verdoezeld onder een rooskleurig laagje. Dat weten Chanel Cartell en Stevo Dirnberger, die beiden hun vaste job opgaven om te gaan reizen. Op Instagram lijkt het of alles superfantastisch is. "We beleven ook inderdaad de tijd van ons leven, maar evengoed moeten we wc's poetsen om aan geld te geraken", klinkt het op hun blog.

Je saaie 9-to-5-job beu? Het komt wel vaker voor en steeds meer mensen willen er ook effectief iets aan doen. Weg van alles: het escapisme tiert welig. De wereld rondreizen, bijvoorbeeld. Dat vonden Chanel Cartell en Stevo Dirnberger uit Zuid-Afrika ook een goed idee. En wel zo ver mogelijk van huis weg.

Daar slagen de twee aardig in. Getuige daarvan de tientallen foto's en posts op de bekendste sociale media en op hun eigen blog, onder de titel 'How Far From Home'. We lezen dat ze momenteel in Griekenland zitten, en dat ze al bijna 25.000 km hebben afgelegd. Dat is vér! Terwijl ze de fantasieën van gefrustreerde werknemers gewoon eventjes in vervulling brengen.

Maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn, zo laten ze zelf weten. Als ze eens niet in toprestaurant Noma zitten of niet op aan yoga doen op een paradijslijk strand in Griekenland, dan moeten ze krabben om aan hun centjes te geraken. Letterlijk, schrapen en schrobben. Wc's poetsen, onder meer. "Aan de posts op onze blog en op Instagram te zien, beleven we de tijd van ons leven", schrijft Chanel. "Versta me niet verkeerd, dat ís ook zo. Het is verdomd fantastisch. Maar het is niet allemaal ijsjes in de zon en prachtige landschappen."

"We doen ook lastig, hard en vuil werk. Tot nog toe hebben we 135 toiletten geschrobd, 250 kilo koeienstront gemest, twee ton stenen versleept, 60 meter voetpad aangelegd, 57 bedden opgemaakt en ik kan me niet eens meer herinneren hoeveel wijnglazen we wel hebben opgeblonken. Dus: tussen het luxeleventje dat we in Johannesburg achterlieten tot de harde werkelijkheid van vrijwilligerswerk zitten we nu aan het einde van dat spectrum."

Ze geeft verder aan dat ze al hun creativiteit moeten aanwenden om rond te komen. En dat ze niet in topvorm verkeert. "We eten meestal crackers met jam, slapen amper vijf uur per nacht en sleuren onze loodzware bagage door de straten om één uur 's nachts in de hoop logement te vinden." Maar... dat is het allemaal wel waard voor het koppel, besluit ze. "Alsof we in de hemel zijn. Vrij om op verkenning te gaan, rond te waren en één te zijn met onze meanderende gedachten." (br.hln)