18 jaar geleden arriveerde Leigh Ann Sabine in Beddau, een stadje in het Zuiden van Wales. Haar buren vonden haar meteen een geweldige vrouw, ook al vertelde ze grootsprakerig dat ze uit Australië kwam en daar een supermodel was geweest. Ze was er ook een cabaretster en was er naar eigen zeggen getrouwd met een miljonair. Ondanks het feit dat ze al de 60 naderde, was haar haar felblond en droeg ze enkel jeugdige, zwarte kleren.

Een opvallend figuur zeg maar, die niettemin in de smaak viel bij haar omgeving. "Ze was altijd leuk om mee te praten, heel levendig en vriendelijk", vertelt haar buurvrouw nu. "Ze noemde iedereen vriendelijk 'babe' of 'darling' en gesticuleerde altijd hevig als ze babbelde." Ze vertelde dat ze ontsnapt was aan haar man in Australië, die haar sloeg. Ze werd dan geholpen door een opvangtehuis en kreeg zo een nieuwe woning in Beddau toegewezen. Ze leidde er een gezellig leven en ging zelfs een nieuwe relatie aan met een plaatselijke brandweerman.

Een paar weken nadat ze in oktober overleed aan kanker, werden de overblijfselen van een man gevonden in haar tuin. Haar verhaal bleek grotendeels verzonnen. Ze was geen Australische, ze was nooit een model, haar man was zeker geen miljonair en als er klappen vielen in de relatie, was Ann waarschijnlijk zelf de schuldige.

Het lichaam bleek immers afkomstig van haar man John, die met haar mee verhuisd was in 1997. Dat is meteen ook het jaar waarin hij voor het laatst levend gezien werd: de politie kon vaststellen dat de man 18 jaar geleden om het leven kwam door een klap op het hoofd. Ann had het lichaam eerst jaren in haar appartement bewaard, maar had hem de laatste jaren bij het afval achterin haar tuin gedumpt.

Haar nietsvermoedende buren reageerden stomverbaasd op het nieuws. "Dit hadden we nooit verwacht", was de algemene teneur. Ze gaven toe dat Ann 'excentriek' en 'een beetje gek' was, maar ze was ook zeer sociaal en behulpzaam. "Ze heeft hier zelfs een oude man in het gebouw verzorgd toen hij ziek was. Ze zette haar eigen leven op pauze om hem te helpen", klinkt het. Toen ze ooit in een dronken bui in de pub verkondigde dat 'ze nooit de moeite had genomen om haar man te begraven', nam niemand haar serieus.

Hoe meer er gegraven werd in het verleden van Ann, hoe meer figuurlijke lijken er echter uit de kast vielen. Zo werd ze ooit ontslagen omdat ze 'te vriendelijk' omging met klanten. En dat Australische avontuur bleek ook veel minder rooskleurig dan Ann liet uitschijnen. Zo vertrok ze inderdaad met haar man John richting Down Under, maar het was in Nieuw-Zeeland dat ze zich vestigden met hun kinderen. Lang duurde het echter niet. Een paar jaar later vertrokken ze halsoverkop terug naar Groot-Brittannië. De twee jongens en de drie meisjes die ze toen hadden, tussen de 2 en de 11 jaar oud, lieten ze gewoon achter in een plaatselijk weeshuis.

Dat is volgens een van hun kinderen, die al 30 jaar niets meer gehoord hadden van hun ouders tot oktober, de reden dat Ann wegkwam met haar misdaad. "Ze was een achterbaks, manipulerend mens", klinkt het bij een van de zonen. John was volgens hem niet veel beter: hij was volledig toegewijd aan zijn vrouw en sprak haar in niets tegen. Toen hij in 1997 verdween, miste dan ook niemand hem. Maar waarom ze haar man, die 40 jaar aan haar zijde bleef, om het leven bracht, blijft een raadsel. Een raadsel dat Ann meenam in haar graf. (br.hln)