Ongeziene epidemie in en rond Geel: 22 mannen met griep plots hartpatiënt

Minstens 22 mannen tussen 35 en 55 jaar hebben door hetzelfde griepvirus te kampen met hartproblemen. Ze komen allemaal uit de Kempen en belanden allemaal in hetzelfde ziekenhuis, het AZ Sint-Dimpna in Geel. "Een ongeziene epidemie", zegt cardioloog Pedro Brugada. Waarom in Geel? Waarom nu? En waarom alleen mannen?

Toen Jan Luyten (38) op vrijdag 27 mei naar het AZ Sint-Dimpna in Geel ging, had hij geen idee dat hij er elf dagen zou moeten blijven. Laat staan dat hij zijn 'griep' maar op het nippertje zou overleven. "Een paar uur later had het verschil tussen leven en dood kunnen zijn."

Jan is de twintigste man in de rij van 22 patiënten met dezelfde symptomen, dezelfde diagnose, in hetzelfde ziekenhuis: een virus op het hart. "Ik ben normaal nooit ziek, maar nu voelde ik mij écht niet goed. In één week ben ik drie keer naar de huisdokter geweest omdat ik maar hoge koorts bleef hebben - tot wel 40 graden - en mijn spieren ongelofelijk stram bleven. Uiteindelijk heeft hij me doorgestuurd naar het ziekenhuis. Op de spoedafdeling hebben ze mij meteen naar de dienst Intensieve Zorg gebracht. 'Goed dat je zo snel gekomen bent, want een paar uur later en dit had fataal kunnen aflopen - of je had een ruilhart moeten krijgen', kreeg ik te horen. Ik wist niet wat mij overkwam."

Een week lag Jan op intensieve met een zware longontsteking en 'iets aan zijn hart'. "Ze wisten eerst niet wat ik had. Volgens de specialisten had ik een ontsteking in het hartzakje, waren mijn hartkleppen gezwollen en was mijn hartspier ontstoken. Raar, want ik voelde mij nu ook niet zó ziek", zegt Jan.

Trial and error

Wat volgde, was een 'trial and error'-therapie: behandelingen met verschillende soorten medicatie in de hoop dat iéts zou werken. Wat ook gebeurde. Jan kroop door het oog van de naald en is genezen, maar helemaal hersteld is hij nog niet. En het is nog maar de vraag of deze ziekte niet voor nog meer problemen zal zorgen. Luyten: "Ik ben enorm snel moe, ook al doe ik niks. Een klein stukje met de hond wandelen, gaat zeer moeizaam. Ik moet nu zoveel mogelijk rusten. Soms is dat frustrerend: ik ben nog maar 38 jaar, ik wil gewone, dagdagelijkse dingen doen en die lukken niet omdat ik te moe ben. Om van werken nog maar te zwijgen. Ook dát is een probleem, want ik ben zelfstandig schrijnwerker. Ik hoop dat alles in orde komt en dat ik hier op langere termijn niks aan overhoud. Er bestaat een risico dat ik hartritmestoornissen krijg omdat ik door dit virus een hartletsel heb opgelopen. Ik slik nu pillen om dat te onderdrukken, maar het blijft afwachten." (br.hln)