Ambtenaar van 37 al met pensioen gestuurd

In tijden waarin iedereen langer moet werken op je 37ste al verplicht met ­pensioen worden gestuurd: het kan. Een cipier uit Landen is door de pensioencommissie ongeschikt verklaard voor élke functie. Dat lijkt bijzonder onwaarschijnlijk - zeker omdat de ambtenaar aangeeft dat hij écht wil werken.

Bart De Blaes uit Landen is pijnpatiënt. Als we hem vragen waar hij precies pijn heeft, somt hij bijna alle delen van zijn lichaam op: handen, armen, linkerelleboog, schouders, nek, rug, onderrug, enkels, voeten, sinussen... De pijn is het gevolg van een hele reeks verkeers-, arbeids- en sportongevallen. "Het zijn stuk voor stuk kleine dingen. Maar als het allemaal samenvalt, is het best zwaar. Ik kan perfect voorspellen welk weer het wordt. Al naargelang het warm, koud of wisselvallig wordt, heb ik ergens anders last. Om de pijn te verzachten, neem ik thuis twee soorten medicinale cannabis, Bediol en Bedrocan. Maar als ik aan het werk ben, kan ik dat natuurlijk niet gebruiken. Dan slik ik zware pijnstillers, Zaldiar en Contramal. Probleem is dat je ervan in slaap valt. Je krijgt dubbel zicht en kan je aandacht er niet meer bijhouden."

Stikkapot

Zulke bijwerkingen zijn verre van ideaal als je cipier bent in de Leuvense hulpgevangenis. En dus vroeg De Blaes een aangepaste functie: een parttime job in de administratie. In afwachting zat hij ziek thuis. Maanden aan een stuk. Tot hij na een ware calvarietocht een functie kreeg aangeboden in de gevangenis van Sint-Gillis. "Ideaal was dat niet", geeft hij aan. "Ik was drie keer zo lang onderweg. Van Landen naar Leuven sporen deed ik in een halfuurtje. Om in Brussel te geraken, moest ik twee treinen én de metro nemen. 's Ochtends vertrok ik om al 7 uur om van 9 tot 13 uur te werken. Pas om vier uur in de namiddag kwam ik thuis. Stikkapot."

"Ik heb die job een tijdje gedaan. Telkens een paar dagen wel en een paar dagen niet. Want op maandag, woensdag en donderdag kon ik niet gaan werken omdat ik naar de kinesist moet. Ook op de dagen dat ik een afspraak had in het ziekenhuis, kon ik niet naar Brussel. Een aangepaste functie kon je die job in Sint-Gillis dus allerminst noemen." Gevolg: sinds mei zat De Blaes wéér thuis met ziekteverlof. Maar ambtenaren worden niet bijgeschreven op de lijst van langdurig zieken. Zij moeten zodra al hun 21 ziektedagen opgebruikt zijn voor de pensioencommissie verschijnen.

720 euro/maand

De beslissing van de commissie viel deze week in de bus: De Blaes is ongeschikt is voor élke functie. Concreet: 37 of niet, de ambtenaar moet vanaf 1 oktober met pensioen. "Maar ik bén niet ongeschikt voor elke functie. Ik doe het huishouden en de administratie, ik werk in de tuin. Ik ga zeker beroep aantekenen tegen de beslissing van de commissie. Als ik op rust ga, zal ik nog 720,11 euro per maand krijgen. Toegegeven: als ik zou scheiden van mijn vrouw, zou ik direct 500 euro per maand méér krijgen." Kinderen heeft De Blaes niet.

Geen cadeau

Filip Dudal van de christelijke vakbond ACV-Gevangenissen bevestigt dat een medisch pensioen 'geen cadeau' is. "Ik ben de persoon die ervoor gezorgd heeft dat De Blaes aangepast werk kreeg. Dankzij mijn tussenkomst bij de personeelsdienst heeft hij een andere functie gekregen in de gevangenis van Sint-Gillis. Daarna heb ik hem niet meer gehoord. Of toch: één keer. Om me te melden dat er een taalprobleem was. Maar in Leuven zijn er toch ook Franstalige gevangenen? En 1,5 uur pendelen is toch ook niet het einde van de wereld? Als hij aan het werk wil blijven, kan hij me altijd contacteren. Als vakbondsman zoek ik via de personeelsdienst wel opnieuw een oplossing. En hij kan ook altijd veranderen van werkgever."

De Blaes: "Veranderen van werkgever? In de privé moet ik het al zeker niet zoeken. Bij een sollicitatie zou ik direct moeten zeggen dat ik alleen maar een aangepaste, halftijdse job wil. Bovendien kan ik niet beloven dat ik alle dagen zal kunnen komen werken." Volgens vakbondsman Dudal volstaat het om voor de pensioencommissie te verklaren dat je als ambtenaar bereid bent om aangepast werk uit te voeren om niét op rust gestuurd te worden. "De voorbije twee jaar probeert men langdurig zieken aangepast werk te geven via het reïntegratieproject. Zo'n verplicht, definitief pensioen komt steeds minder voor en is uitzonderlijk. 37 jaar is écht wel vroeg." (br.hln)