Deze blogster zwijgt niet langer: "Ik was 12 en werd aangerand in het zwembad "

28 jaar is Frauke Heyde nu. Op haar 12de werd ze door een groepje jongens aangerand in het zwembad. Daar heeft ze erg lang over gezwegen, uit schaamte en omdat ze dacht dat het haar eigen schuld was. De gebeurtenissen waar ze vandaag over blogt zijn al lang geleden, maar de pussy-uitspraken van de Republikeinse presidentskandidaat Donald Trump halen de pijnlijke gebeurtenis weer naar boven. Verhalen van lotgenoten overhaalden haar om het verhaal nu wel te delen.

Frauke was 12 toen ze met haar familie naar een subtropisch zwembad ging, blogt ze vandaag. "Ik hield enorm van zwembaden, schrijft ze. "Ik had geen zin om op mijn broer en neef te wachten en dook alleen het water in. Het was er druk, wat kon er gebeuren?" Maar dan voelde ze handen aan de binnenkant van de dijen. Niet veel later ging een bende Franse jongens veel verder en liep het incident helemaal uit de hand.

Frauke ging zo snel als ze kon uit het water en schaamde zich omdat ze dacht dat het haar schuld was. Dus hield de schrijfster en scenariste haar mond over de gebeurtenissen, tegen haar mama, broer en neef. Lang heeft Frauke de aanranding verdrongen. De aanranding kwam weer naar boven bij de gebeurtenissen in Duitsland op oudejaarsnacht, waar honderden vrouwen betast werden. En afgelopen weekend, na Trumps platvoerse uitspraken over vrouwen waarin hij aanranding als een akkefietje beschouwt, besloot ze dat ze niet langer kon zwijgen.

Vandaag, 16 jaar later, beseft ze dat het haar schuld niet was. En dat heeft ze te danken aan haar vriend. Hij deed haar beseffen dat die gebeurtenis helemaal niet "pijnlijk, maar normaal" was, zoals ze altijd had gedacht. Nu weet ze dat het ziek was en dat het had nooit mogen gebeuren.

"Ik had moeten schreeuwen, die dag in het zwembad. Ik had iedereen er over moeten vertellen." Ook de getuigenissen van andere meisjes hebben Frauke geholpen erover te vertellen. "We moeten onze verhalen delen, zodat we kunnen beseffen dat dit niet door de beugel kan. Ik wil, door mijn verhaal te delen, opkomen voor mezelf en alle anderen voor wie het niet zo evident is om ook hun ervaring te delen."

"Zwijgen is opgaan in de schaamte. Zwijgen is de aangeleerde vorm van normaal. Zwijgen is nooit een keuze. Het is een overlevingsstrategie." Voor lotgenoten en iedereen wiens grenzen werden overschreden, heeft de blogster één boodschap: "Het is niet jouw schuld. Wij moeten niet langer de schaamte van onze aanranders dragen." (br.hln)