Pieter Aspe na dood van zijn Bernadette: "Zonder haar gaat er even helemaal niks"

Zondagavond opent de 80ste Boekenbeurs de deuren. Voor het eerst in 22 jaar zal Pieter Aspe (63) daar niet gaan signeren. Deze zomer verloor de bestsellerauteur zijn vrouw Bernadette (53) aan longkanker. "Zonder haar gaat het niet. Zonder haar gaat nu efkes helemaal niks", vertelt hij.

Amper twee maanden zaten er tussen de diagnose en het afscheid. Hoe overleeft iemand die net geamputeerd is van zijn andere helft? Het is onkies om het te vragen, haast, het gebeurde nog zo recent. Maar in één regel - niet eens vetgedrukt, terwijl met hem anders zeer groot wordt uitgepakt - van een mailtje van de uitgeverij met richtlijnen over de 80ste Boekenbeurs stond dan toch, heel kleintjes, zijn naam. "Ik ga zondagavond, bij de vooropening, heel kort. En maandag, van twaalf tot één, voor de uitreiking van de tweede Aspe-award. Dat was een oude afspraak. Ik moet toch mijn eigen award uitreiken? En ik kan niet blijven vluchten. Ik kijk er niet naar uit, al die vragen die mensen gaan stellen. Ik ga ze niet kunnen beantwoorden. Wat kan ik zeggen? Dat ze er niet meer is?"

Dat ze er niet meer is. Bernadette. Zijn schaduw. Zijn tweede ik. Op de Boekenbeurs, hun jaarlijkse hoogmis, uren en uren geduldig naast hem wachten tot de laatste van het leger Aspe-fans was bediend - want de langste rijen, die waren toch nog altijd voor hem. En voor Bernadette, zo leek het haast. Op elke receptie, op elk feestje, bij elk interview: ze was erbij. Al veertien jaar. Al 28 Van Ins lang, a rato van twee per jaar. Lachend. Aanwezig en discreet tegelijk. Hartelijk. Lief. En zichtbaar verliefd. Zij op hem, hij op haar. Ook op onbewaakte momenten. Ze haakten altijd in elkaar. "Wat moet ik daar verder gaan doen zonder haar?" (schudt het hoofd)

Er is ook geen nieuw boek. "De 39ste Van In was half klaar toen het gebeurde. 'Exit' - stomme titel, dat had eens moeten verschijnen zo, tsss. De uitgave is verdaagd. Ik ga dus niet signeren. Ik ga enkel mijn kop laten zien, omdat ik moet van mezelf. We hebben, hadden, een appartement in Antwerpen, waar we regelmatig verbleven. Bernadette is in Antwerpen opgegroeid (ze was de dochter van de directeur van brouwerij De Koninck, van de bollekes, red.) Ze kwam er graag terug. Het was telkens als op vakantie gaan. Maar ik ga daar niet slapen zondag. Ik ga op hotel. Het appartement ga ik verkopen. Het is te emotioneel. Hier in Blankenberge is het ook te emotioneel. Maar ik moet érgens wonen."

Aspe vertelt honderduit over zijn leven met Bernadette. Over de fatale diagnose van de erg agressieve kanker, over hun laatste zomerweken samen. Over hoe gelukkig het onafscheidelijke duo daarvoor was, over zijn (schrijvers)toekomst. (br.hln)