Zeug overleeft 40 uur in beerput en baart dan 12 gezonde biggetjes

Een zeug van 250 kilo die vorige week meer dan twee meter diep in een beerput vol ammoniakgassen tuimelde, heeft haar avontuur dan toch overleefd. Meer zelfs: toen het dier na 40 uur gered kon worden, wierp het maandagnacht twaalf kerngezonde biggetjes. "Een mirakel", beseft varkenshouder Peter Decaestecker uit Moorslede.

Langs de Ravestraat in Moorslede runt Peter Decaestecker (44) met veel liefde voor zijn dieren een varkensbedrijf met 140 zeugen. Toen een van de dieren vorige week plots 2,2 meter diep in een mestkelder viel, was dat dan ook een zware klap voor de varkenshouder. "Hoewel de zeug nog kon rondwandelen in de beerput zag het er niet goed uit", vertelt hij. "Een varken van zo'n 70 kilo kan je nog met een speciale haak vastklemmen en naar boven hijsen. Met een volgroeide zeug is dat uiteraard onmogelijk. Je zou twee spanriemen onder het dier door moeten kunnen halen, maar daarvoor moet de mestkelder volledig worden leeggepompt. Bovendien kan je niet zomaar afdalen in een beerput. Zonder bescherming ben je binnen de vijf minuten bedwelmd door de ammoniakgassen."

Stressgevoelige dieren

Ook de brandweer zag niet meteen een oplossing. "Ik begon te beseffen dat het onbegonnen werk was. Bovendien zou een reddingsoperatie nog geen garantie zijn dat het dier zou overleven. Varkens zijn immers erg stressgevoelig."

Overtuigd dat het slechts een kwestie van uren was vooraleer het dier zou sterven in de beerput, verdween bij Peter Decaestecker de hoop op een goede afloop. "Maar 's avonds, toen ik de varkens nog eens ging voederen, zag ik dat de zeug nog altijd leefde. Die nacht lag ik te piekeren. Mijn varkens zijn zoveel meer voor me dan mijn inkomen alleen. Ik heb een zekere band met hen. Daarom besloot ik af te wachten tot 's morgens. Als de zeug dan nog leefde, dan moest en zou ze gered worden."

Zo gezegd, zo gedaan. 's Morgens bleek de zeug nog vrij vrolijk rond te wandelen in de mestkelder. "Dat ze toen nog altijd niet bedwelmd was door de ammoniakdampen is een mirakel", zegt Peter. "Zelfs de veearts stond met grote ogen te kijken. Blijkbaar moet ze toch ergens een plaatsje gevonden hebben in de beerput, waar ze amper last had van de dampen. Ik besloot de brandweer nog eens te bellen en samen dokterden we een oplossing uit. De mestkelder werd in een sneltempo leeggepompt. Drie brandweermannen in speciale pakken, en voorzien van persluchttoestellen, daalden in de beerput af. Ze klikten de zeug vast en leidden ze naar boven. Met mankracht en een speciaal hijssysteem slaagden we in ons opzet. Veertig uur nadat de zeug in de mestkelder was gevallen, was ze weer boven. Voor het dier leek er niets aan de hand. Ze wandelde meteen rond om eten en drinken te zoeken. We hebben ze wat afgespoeld en dat was het dan."

Peter en zijn vader Willy merkten wel dat de uier van de drachtige zeug fel verminderd was in omvang. "Als het werpen nadert, zwelt de uier. Dat was al het geval toen het dier naar beneden donderde. Maar toen ze weer boven kwam, dachten we dat ze haar biggen verloren had in de beerput."

Plots twaalf biggetjes

Plots begon de uier echter toch weer uit te zetten. Peter besloot de zeug in het kraamhok te plaatsen, waar de dieren werpen. "En kijk, dinsdagochtend zag ik tot mijn verbazing twaalf pasgeboren biggetjes. Ze waren vrolijk aan het zogen bij het moederdier", zegt hij.

De varkenskweker is erg tevreden met de goede afloop. "De inspanningen hebben geloond. Ik ben iedereen dankbaar die zijn steentje heeft bijgedragen." (br.hln)