Wolf woont na 100 jaar terug in Vlaanderen: “Grote kans dat er de komende jaren nog meer zullen opduiken”

Al tien dagen loopt er een wolf in Limburg. Dankzij een zendertje rond de hals zijn we er voor het eerst in ruim 100 jaar zeker van dat er in Vlaanderen een wolf leeft. “De kans is groot dat er de komende jaren nog meer bij ons zullen opduiken.”

Met de regelmaat van de klok duikt er in Vlaanderen een wolvenverhaal op. De fameuze ‘Waaslandwolf’ ten spijt is het wellicht nooit meer dan een fabeltje. In Wallonië werd er in 2011 nog eentje met zekerheid gespot, maar bewijzen dat er in Vlaanderen eentje rondloopt dateren uit de 19e eeuw. Al zijn zelfs die twijfelachtig en durven kenners pas hun hand in het vuur te steken voor de 18e eeuw. Nu, ruim 200 jaar later, is er opnieuw absolute zekerheid: er loopt al tien dagen een wolvin rond in Limburg. Dat meldt Vlaams natuurminister Joke Schauvliege (CD&V). De voorbije dagen verbleef de wolf in Beringen en in de buurt van het militaire domein in Leopoldsburg. Het dier kreeg in oktober 2016 een gps-zender van de universiteit van het Duitse Dresden, zodat het op de voet kon worden gevolgd. Een jaar lang bleef het in de noordelijke deelstaat Mecklenburg-Vorpommern leven, maar met kerst had Naya - want die naam kreeg ze - er blijkbaar genoeg van en trok ze richting Nederland. Op 2 januari stak ze de grens met ons land over, richting Beringen. Goed voor ruim 500 kilometer in tien dagen tijd.

Beschermd

Koen Van Den Berge, onderzoeker van carnivoren bij het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO), is opgetogen maar niet verbaasd. “Het zat eraan te komen. De wolvenpopulatie in de ons omringende landen zit al jaren in stijgende lijn en bovendien zwermen de wolven steeds verder uit. Zowel vanuit het oosten van Duitsland richting het westen, maar ook vanuit Frankrijk.” Daar zijn twee redenen voor. “Ten eerste worden wolven niet meer gedood. In België is het zelfs een beschermde diersoort, terwijl het honderden jaren geleden haast nobel was om een wolf te doden, omdat die als een schadelijk dier werd beschouwd. Intussen hebben we ingezien dat het een belangrijke rol in het ecosysteem vertolken. Ten tweede doen we in onze contreien ook steeds meer inspanningen voor de natuur - en dat loont. Wolven kunnen terecht in grotere natuurgebieden, waar ze rust en voedsel vinden.”

Dat wil daarom nog niet zeggen dat ieder Vlaams bos binnenkort zijn eigen wolf zal hebben. Naya leeft alleen en brengt dus niet per se een hele roedel mee. Het is koffiedik kijken of zij in Limburg blijft wonen. “Het is te vroeg om te zeggen dat ze zich hier heeft gevestigd”, zegt Van Den Berge. “Misschien keert ze snel terug naar Duitsland, maar evengoed trekt ze dieper Vlaanderen in. Hoe dan ook is het heel onwaarschijnlijk dat we nog eens honderd jaar op een nieuwe wolf zullen moeten wachten. De dieren zullen zich verder blijven verspreiden en dus is het goed mogelijk dat er de komende jaren nog meerdere opduiken.”

Roodkapje

Schrik hoeven we daar niet voor te hebben, want het sprookje van Roodkapje speelt zich ver van de Limburgse bossen af. Naya beschouwt mensen niet als een prooi. “Al moet je met wilde dieren altijd voorzichtig zijn. Wandelaars die haar zouden spotten, raad ik vooral aan om ervan te genieten, want het is een unieke waarneming.” Schapenboeren zijn beter iets meer op hun hoede. Wolven eten dan wel het liefst een sappige ree of everzwijn, een schaap laten ze niet links liggen. In Nederland zijn er drie schapen gedood, wellicht door een hongerige Naya. Minister Schauvliege denkt dan ook aan een wolvenplan. “Uit alles blijkt dat de wolf nadert, dus daarom heb ik de opdracht gegeven om te onderzoeken hoe we met het dier kunnen omgaan. Met het plan willen we kijken hoe we de wolf gaan beschermen, maar ook hoe we over pakweg schapen kunnen waken.” Hoe dan ook is Schauvliege bijzonder blij met de komst van de wolvin. “Dit toont aan dat de natuur in Vlaanderen en onze buurlanden erop vooruitgaat. En dankzij de wolf zal het alleen maar verder beteren.”

In de natuur draait alles nu eenmaal om eten en gegeten worden. Van Den Berge wijst erop dat de top van de voedselpiramide tegenwoordig heel dun bevolkt is. “Verschillende grote soorten zijn verdwenen, de wolf is nu terug. Die haalt een ziek dier uit een groep en zorgt dus voor een natuurlijke selectie. Dus twijfel er niet aan: het is een erg goede zaak dat de wolf terug in Vlaanderen is.” (br.hln)