Claude François is mijn papa

Geboren als de dochter van één van de grootste popsterren die Frankrijk ooit gekend heeft, leefde Julie Bocquet (40) uit Oudenaarde al jaren met een groot geheim. Naar aanleiding van de veertigste verjaardag van het overlijden van Claude François besliste de moedige vrouw uit de anonimiteit te stappen. “Het enige wat ik wil bereiken, is de symbolische erkenning dat hij mijn vader is.”

‘Alexandrie, Alexandra’, ‘Le téléphone pleure’ of ‘Comme d’habitude’. Op het hoogtepunt van zijn carrière in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw reeg Claude François, alias Cloclo, de hits aan elkaar. Voor Julie Bocquet is François tot op vandaag veel meer dan een hitmachine. Meer dan veertig jaar geleden had haar biologische moeder Fabienne D.V. een relatie met de Franse ster. “Mijn mama was toen amper 15 jaar oud, maar vader dacht dat ze 18 jaar was.”

Voor ze het wist, raakte Fabienne in 1976 zwanger van Julie, maar enkele maanden later toen ze zelf tot het besef kwam dat ze een kind verwachtte, hadden haar ouders haar al verboden om nog contact te zoeken met Claude François. Diezelfde ouders beslisten bij de geboorte van haar dochter ook dat ze geplaatst zou worden bij een adoptiegezin. En zo kwam de kleine Julie, slechts enkele weken oud, terecht bij een adoptiegezin in Gavere.

Even perfectionistisch

Haar identiteit zou al die tijd onder de radar blijven, ook voor Claude François die negen maanden na haar geboorte tragisch om het leven kwam door elektrocutie toen hij vanuit zijn bad een lamp wilde herstellen. Julie werd als kind wel al op de hoogte gebracht door haar adoptieouders dat François haar vader was, maar al die tijd schermde ze dat geheim af voor de buitenwereld.

Tot nu dus. Veertig jaar later acht ze de tijd rijp om de waarheid te onthullen. “Het was nu of nooit voor mij. Ik ben absoluut niet op zoek naar een financiële vergoeding of een erfenis”, benadrukt ze. “Daar heb ik trouwens wettelijk geen recht op omdat ik ben opgegroeid in een adoptiegezin. Het enige wat ik wil bereiken, is de symbolische erkenning dat hij mijn vader is.”


En dan bedoelt Julie niet de muzikant, maar de mens achter Claude François. “Ik heb thuis zelfs geen cd van mijn vader en ik luister bijna nooit naar zijn muziek. Al heb ik wel één liedje van hem dat mij beroert ‘En attendant’. Het gaat over iemand die een relatiebreuk meemaakt en hoe die persoon daar mee omgaat. Het past een beetje bij mijn levensverhaal”, zegt Julie. “Maar eigenlijk wil ik vooral weten hoe mijn vader was als persoon. Vroeger was dat beeld trouwens vrij negatief, maar onder meer dankzij gesprekken met mijn biologische mama is dat beeld al bijgesteld en leerde ik dat we zelfs gemeenschappelijke trekjes hebben. Zo ben ik, net als mijn vader, perfectionistisch ingesteld. Hij was ook altijd zeer gepassioneerd in wat hij deed, iets dat ik ook in mijzelf herken.”

Halfbroers ontmoeten

Nu ze haar grote geheim onthuld heeft, valt er een last van de schouders van Julie. Toch uit ze nog één wens voor de toekomst. “Ik hoop dat ik op een dag mijn twee halfbroers (Claude François heeft twee zonen, red.) in levende lijve mag ontmoeten. In het verleden zijn er al pogingen geweest van mijn kant. Een paar jaar geleden had ik bijna een gesprek met Claude François jr. in Luik, maar op het laatste moment werd alles afgeblazen”, vertelt Julie. Sinds gisteren lijkt de kans op een ontmoeting weer wat groter. In een mededeling via de Facebookpagina ter ere van hun vader verspreiden Marc François en Claude François Jr. een mededeling waarin ze begrip opbrachten voor de zoektocht van Julie naar haar ware identiteit. “Ik ben hen heel dankbaar voor die boodschap.” (br.hln)