Ouders maken hartverscheurende beslissing beademing tweejarige Dylan te stoppen, maar dan volgt het mirakel
De ouders van de tweejarige Dylan uit het Britse Derby werden twee jaar geleden geconfronteerd met de moeilijkste beslissing uit hun leven: de beademing van hun doodziek zoontje, dat een heel zeldzame vorm van longkanker had, stop te zetten. Ze beslisten hun zoontje uit zijn lijden te verlossen, waarna Dylan plots iedereen, inclusief zijn dokters, verraste en weer wakker werd.
Het was op Goede Vrijdag 2016 toen Dylans ouders van de dokters het verdict te horen kregen: hun zoontje was er zo slecht aan toe dat hij wellicht snel zou sterven. Het was aan hen de beslissing te nemen of de beademingsmachines afgeschakeld zouden worden, en of Dylan pijnstillers zou krijgen waarna hij zou inslapen.
Dylan was enkele maanden eerder, uitgerekend op Kerstdag, met spoed naar het ziekenhuis gebracht omdat hij niet meer kon ademen. De dokters vonden niet alleen een ingeklapte long, maar ontdekten ook dat 80 procent van zijn longen bedekt waren met tumoren. Volgens de artsen had Dylan de extreem zeldzame ziekte pulmonaire langerhanscelhistiocytose, waarbij er zogenaamde langerhanscellen de longen overwoekeren en het immuunsysteem aantasten. Normaal komt de ziekte enkel bij zware rokers voor.
Dylans toestand evolueerde in eerste instantie relatief gunstig, maar na een zware longontsteking stopten zijn longen plots met functioneren.
Laatste sacramenten
Op advies van de dokters beslisten Dylans ouders uiteindelijk de beademing stop te zetten. Een priester diende hem de laatste sacramenten toe, en het medisch personeel begon met de afbouw van de beademing en de medicatie. In de plaats zou Dylan de volgende dag sedatie-medicijnen toegediend krijgen, waarna hij pijnloos zou inslapen.
“De beademingsmachines stonden op hun hoogst en nog kreeg hij bijna geen lucht”, vertelt Dylans moeder Kerry. “De hele familie was langsgekomen om afscheid te nemen, ook zijn broertjes. Ik was er kapot van, had dagenlang niet geslapen en bleef maar huilen. We mochten ’s nachts bij hem blijven omdat hij elk moment kon sterven.”
Tot de peuter op Stille Zaterdag, net na het begin van de sedatie, zijn dokters met verstomming sloeg en plots weer beter leek te worden. Zijn hartslag zakte tot normale snelheden en hij kreeg meer zuurstof binnen. “Plots was er opnieuw leven in hem, hij kreeg opnieuw kleur, hij kwam weer bij.”
De volgende dag, Pasen, was de jongen opnieuw in stabiele toestand. Midden mei mocht Dylan opnieuw naar huis, eind juli werd hij kankervrij verklaard.
Vandaag, op Pasen, roepen Dylans ouders op een kinderkankerfonds te steunen en zoveel mogelijk geld te storten om lotgenootjes van hun zoontje te kunnen behandelen. “Ik ben niet echt religieus, maar toch noem ik Dylan ons paasgeschenk. Toen we zijn broertje zeiden dat Dylan weer wakker was, zei hij dat hij zoals Jezus was. Daar had hij net over geleerd op school.” (br.hln)
|
