Waarom ik mijn job met een maandloon van 26.000 euro opgaf

Susie Moore verdiende een slordige 310.000 euro per jaar, oftewel 26.000 euro per maand. Toch nam ze de beslissing om haar glorieuze topjob op te geven en haar leven een compleet nieuwe wending te geven. In een column legt de Australische vrouw uit waarom ze die moedige stap gezet heeft.

Moore kwam vier jaar geleden nog aan de bak als sales manager van een van de vijfhonderd grootste bedrijven ter wereld. “Maar toen ik dertig jaar werd, begon ik een depressief gevoel te krijgen. Ik was gelukkig getrouwd en de job viel wel mee, maar ik kon er mijn ziel niet in kwijt. Ik wist dat ik niet op de wereld gezet was om reclamesoftware te verkopen.”

“Herken je dat gevoel niet? Proficiat, in dat geval heb je je roeping gevonden. Maar dat gebeurt niet vaak.”

“Ik merkte dat mensen in mijn omgeving me vaak raad kwamen vragen. Vrienden die zich afvroegen of ze wel genoeg verdienden. Collega’s die hulp zochten voor huwelijksproblemen. Families die een ruzie aan het uitvechten waren. Ik was de vertrouwenspersoon tot wie ze zich richtten.”

“Ik had al zeker vijfhonderd zelfhulpboeken gelezen, maar ik ging in het weekend nog extra lessen rond coaching volgen aan de universiteit van New York. En toen trad ik naar buiten als consulente. Ik hield het heel simpel: ik wilde het leven van mijn klanten op een positieve manier veranderen.”

“Het bijbaantje verschafte me intens genot. En ook financieel mocht ik niet klagen, ik verdiende snel 2.500 euro extra bovenop mijn loon. Hier zat dus muziek in.”

“Ja, ik verdiende vroeger 310.000 euro per jaar. Voor een stuk voelde ik me schuldig omdat ik enkel maar meer wilde. Waarom kon ik niet gewoon mijn kop houden en gelukkig zijn?”

“Het antwoord is simpel: mijn inkomen was niet gegarandeerd, ik zat als verkoopster in een bonussysteem. Zou ik het jaar nadien evenveel verdienen? Zou ik mijn job mogen houden? Als werknemer heb je die zekerheid tegenwoordig niet meer.”

“Ik moest almaar gekkere bokkensprongen uithalen om zoveel te verdienen (waarvoor dank, baas). Hetzelfde doen volstond niet, er werd altijd meer van je verwacht.”

“Maar die kopzorgen heb je dus niet meer als je voor jezelf werkt. Geen glazen plafond! Geen salarisplafond! Geen saaie vergaderingen waar je de schijn hoog moet houden! Geen angst voor een C4!”

“Ik vond het niet leuk dat anderen zeiden wat ik moest doen. Ik kwam daar zelfs tegen in opstand. Als jij hetzelfde voelt, ben je waarschijnlijk een geboren ondernemer.”

Een creatieve bijverdienste naast je vaste job is altijd mooi meegenomen. In het Engels bestaat er zelfs een woord voor: de ‘side hustle’, een soort ondernemerschap in je vrije tijd. Voor Susie viel de sprong zodanig goed mee dat ze haar oude werk opgaf en zich helemaal in het nieuwe avontuur stortte.

“Ik zeg niet dat iedereen nu zomaar zijn job moet opgeven, dat zou ik nooit doen. Maar ben je goed in iets en krijg je daar appreciatie van anderen voor? Help je vrienden bijvoorbeeld tijdens het fitnessen? Kan je goed juwelen maken? Ben je een kei in feestjes plannen of blink je uit met je prachtige Instagram-foto’s? Dan is dit concept misschien iets voor jou. Probeer het uit in je vrije tijd en met een beetje geluk kan je er je hoofdberoep van maken.”

“In mijn geval is het alleen maar meegevallen. Ik verdien nu minstens evenveel als in mijn vorige job. En dit is nog maar het begin.” (br.hln)