Zo help je iemand die een paniekaanval heeft

Een paniekaanval is niet alleen overweldigend en beangstigend voor de persoon zelf, maar ook voor de omgeving. Want hoe moet je exact reageren en hoe kan je het beste helpen? Om je het wat gemakkelijker te maken, heeft de Britse Kelsey Darragh, die zelf ook last heeft van angstoornissen, een stappenplan gemaakt.

“Ik krijg soms paniekaanvallen, mijn vriend heeft daar nooit last van... Maar hij wil me wel begrijpen zodat hij me beter kan helpen”, schrijft Darragh op Twitter. “Dus ik heb een lijstje gemaakt. Deel het gerust met jouw wederhelft die ook een handje hulp nodig heeft.” En die raad werd lustig opgevolgd, want ondertussen is haar tweet al meer dan 21.000 keer gedeeld.

In totaal geeft ze 15 handige tips om mensen te helpen die een paniekaanval krijgen. We sommen ze even voor je op:

1. Weet dat ik bang ben en dat ik wil uitleggen waarom ik me plots als een zenuwpees gedraag. Word dus alsjeblieft niet boos en blijf zelf kalm.

2. Vind mijn medicatie en check dat ik deze zeker neem.

3. Als je samen ademhalingsoefeningen wil uitvoeren, ga ik me nog harder irriteren, maar het helpt me wel. Hou dus vol en probeer me in sync te laten ademen.

4. Zeg me niet wat ik zogezegd MOET doen of hoe ik me MOET gedragen, maar probeer me voorzichtig af te leiden door suggesties te geven over dingen die we samen kunnen doen.

5. Paniekaanvallen zijn ontzettend eng. Herinner me er dus aan dat ik ze al eerder heb gehad, en dat het altijd goed afloopt. Wat ook helpt zijn leuke anekdotes vertellen of herinneringen ophalen die me anders zouden doen lachen.

6. Kleine slokjes water drinken, kan ook helpen, maar dwing me niet om te drinken. Geloof me vrij als ik zeg dat ik het gevoel heb dat ik moet overgeven.

7. Blijf samen met mij rustig ademhalen!

8. Zijn we buitenshuis? Neem me dan mee naar een rustig plekje of naar huis.

9. Alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft: wees lief tegen mij. Ik ben beschaamd en voel me al schuldig genoeg dat je dit aandoe.

10. Soms helpt een oprechte, dikke, lange knuffel ook om me veilig te doen voelen.

11. Blijf nog steeds rustig met me ademhalen.

12. Als het echt de spuitgaten uitloopt: bel mijn moeder of zus of beste vriend(in) en laat ze eventjes met me telefoneren.

13. Zeg me dat ik er niet tegen moet vechten, maar dat ik het gewoon moet ondergaan. Hoe meer ik mijn best doe om het gevoel te controleren, hoe erger het wordt.

14. Ook al snap je het niet goed, probeer mee te leven en begripvol te zijn.

15. Enkele uren na de aanval mag je gerust een gesprek aanknopen. Vraag hoe ik me voel en hoe we het de volgende keer beter kunnen aanpakken. (br.hln)