Het motto van schrijver Herman Brusselmans: “Rock-’n-roll is dood, maar wij leven nog”

In zijn nieuwe roman De tafel legt Herman Brusselmans weer een stuk van zijn ziel bloot. In NINA vertelt de auteur wat hem drijft in het leven.

“Mijn motto, dat is een stukje zelfverzonnen levenswijsheid. Of het leven swingt of niet, wat telt is dat je er bent. Met een beetje geluk loop je tachtig jaar op deze aarde rond. Probeer er het beste van te maken. Sterven moet je toch. Hoe diep je ook in de miserie zit, er is altijd iets om voor te leven. Ik heb zelf lang gekampt met zware paniekaanvallen. Daar heb ik me doorheen geslagen. In de loop der jaren heb ik ook geleerd om problemen te relativeren. Om blij te zijn met wat ik heb en me niet meer zo snel uit het lood te laten slaan. De dag dat mijn boeken niemand nog beroeren, is er geen man overboord. Ik leef nog.”

“Af en toe flirt ik wel met zwartgallige gedachten, maar ik denk er niet aan om mijn levenseinde ooit zelf in handen te nemen. Mijn vriendin Lena, die 34 jaar jonger is, zegt dat ze er niet meer wil zijn na mijn overlijden. Door zulke suïcidale gedachten mag je je leven niet laten beheersen. Dat moet je opzijzetten. Bovendien, ik kan honderd worden. Ik ben gezond en voel me redelijk fit.”

“Het ergste wat je kan overkomen, is dat iemand wegvalt die je graag ziet. De dood van goede vrienden Luc De Vos en Willy Willy heeft me diep geraakt. Net zoals het overlijden van mijn ouders en mijn hondje Woody. Dieptepunten in mijn leven. Mijn moeder was amper 61 toen ze plots stierf. Voor hetzelfde geld had ze vandaag nog geleefd. Mijn ouders zijn nog vaak in mijn gedachten. Toch leef ik niet in het verleden, heb ik nergens spijt van. Dat brengt hen niet terug. Je kan altijd denken: vroeger was het beter. Maar daar bezorg je jezelf alleen maar last mee.”

“Als je met de kwetsbaarheid van jezelf of een dierbare geconfronteerd wordt, dan ga je vanzelf intenser leven. Met de ziekte van mijn ex Tania, haar gevecht tegen borstkanker, kwam de dood ineens heel dichtbij. Tania en ik zijn altijd heel hecht gebleven. Op zulke cruciale momenten moet je er voor elkaar zijn. Dan besef je hoe kostbaar de tijd is die je samen met geliefden doorbrengt. Dat kan voor mij gewoon thuis, met een boek op de bank zijn. Lena en ik zijn deze zomer vier dagen naar Frankrijk geweest. Hoe plezant ook, achteraf waren we blij om weer thuis te zijn en ons gewone leventje voort te zetten. Lena vergezelt me af en toe tijdens mijn scheerbeurt bij de Turkse kapper. Daar heeft ze zelf niks aan, maar we vinden het gewoon fijn om samen te zijn.”

“Als je iets kiest in het leven, voel je snel of het goed of fout zit. Valt je huis, je lief of je werk tegen? Kap er dan mee en zoek iets anders. Ik verspil zelf weinig tijd en doe niks tegen mijn goesting. Toen ik ging verder studeren, hebben mijn ouders me heel bewust een andere richting uit geduwd. Ze vonden hun stiel, de veehandel, veel te hard voor mij. Op dat moment ontdekte ik mijn grote liefde voor literatuur. Schrijven staat in mijn top drie van alles wat ik koester, na liefde en vriendschappen. Ik wil het graag blijven doen tot ik omval.”

“Mijn relatie met Lena heeft een hoog rock-’n-rollgehalte. Omdat we dezelfde humor delen, kunnen we elkaar ongegeneerd bullshit en andere onnozelheden verkopen. Amusement verzekerd. Zoiets kan je niet forceren. Dat komt vanzelf. Uit jezelf. Wat hiermee misschien een beetje vloekt, is dat ik al dat amusement liefst binnen vier muren hou. Swingpartijtjes of andere seksuele uitspattingen, dat is niks voor mij. Ik vind trouw en monogamie in een relatie vrij vanzelfsprekend. Liefde is eigenlijk simpel. Als je heel diep verbonden kan zijn met iemand anders, dan mag je jezelf gelukkig prijzen.”

“Leef gewoon je leven en val daarbij zo weinig mogelijk anderen lastig. Het is een pest dat de wereld zo overbevolkt is. Ik heb een hekel aan massa’s. Aan mensen die elkaar in de weg lopen of zich uit verveling met anderen bemoeien. Ik maak het zelf vaak mee dat mensen me op restaurant ongegeneerd aanspreken. Dan klinkt het: ‘Ah, hier se. Die van tv!’ Ik zou dat zelf nooit doen. Zo’n contact brengt zelden iets bij. In principe interesseren mensen me niet tot het tegendeel bewezen is. Met mijn werk, muziek en literatuur kan ik me al fulltime bezighouden.” 

Wie is hij?

• geboren in 1957

• woont samen met Lena

• Vlaams literair schrijver, dichter en columnist, die grossiert in straffe oneliners en boude uitspraken. Zorgt dit najaar opnieuw voor vuurwerk als jurylid in De Slimste Mens ter Wereld. (br.hln)