Op zestienjarige leeftijd gaat René Lalique in de leer bij de Parijse juwelier Louis Aucoq. Daarna studeert hij tussen 1878 en 1880 aan het Sydenham Art College in Londen. Na zijn terugkeer in Frankrijk werkt hij voor onder andere Aucoq, Cartier en Boucheron.

In 1882 wordt hij freelance ontwerper voor verschillende huizen en vier jaar later opent hij zijn eigen bedrijf. In 1890 geldt Lalique als een van de belangrijkste juwelenontwerpers van de Franse Art Nouveau. Hij maakt innovatieve ontwerpen voor de Parijse winkel van Samuel Bing: La Maison de l'Art Nouveau.

Flora, fauna en de vrouwelijke vormen zijn de grote inspiratiebronnen van de Art nouveau. Lalique maakt sieraden met een natuurlijke invloed die zijn gebaseerd op pauwen, libelles, slangen... . Hij gebruikt daarbij materialen die tot op dat moment ongebruikelijk zijn in de haute joaillerie: glas, emaille, leer, hoorn (materiaal) en schelpen. Ook geeft hij vaak de voorkeur aan halfedelstenen boven edelstenen; hij kiest stenen op hun kleur, glans en vorm, en niet noodzakelijkerwijs op hun exclusiviteit. Zijn getekende ontwerpen worden uitgevoerd door een groep ciseleurs, emailleurs en beeldhouwers die hij rekruteert.

Lalique maakt in 1929 voor de Oriënt-Express glazen panelen, ramen voor de sainte-Nicaise in Reims en een glazen interieur voor de St Matthew's Church op Jersey ( The Glass Church). Op het hoogtepunt heeft de fabriek van Lalique in Wingen-sur-Moder factory meer dan 600 werknemers in dienst. Na zijn dood neemt brengt zijn zoon Marc Lalique de productie van de fabriek, die tijdens de Tweede Wereldoorlog gesloten was, weer op gang.

De parfum flacons van Réne Lalique waren, en zijn, een perfect huwelijk tussen de hoogste design standaards en de goedkope massaproductie. Door de ontdekking van chemicaliën te gebruiken voor parfum kon het goedje in meerdere, dus goedkopere, oplage verschijnen. Wat zijn neerslag had op de massaproductie van flacons. Tussen François Coty, die een gekende apotheker was in Parijs, en Lalique kwam er een zakelijke relatie tot stand die leidde tot één van Laliques eerste parfum flacons: "Ambre Antique"-1906. Doch is de overeenkomst niet zo snel tot stand gekomen want F. Coty had eerst alleen gevraagd om de naametiketten te ontwerpen maar Lalique wou het volledige flesje ontwerpen, een geliefd flesje dat een geliefde geur vasthield.

Beroemd is verder de inrichting van The Millbrook glass church, een kerkje in Millbrook, Jersey. In de kerk bevinden zich onder andere een glazen doopvont en vier enorme glazen engelen. Ook de plafondbalken zijn gemaakt van glas

Eerst werden de begeerde flesjes geproduceerd in Legras, St-Denis. In 1909 was Lalique zijn flacon-industrie zo druk bezig dat hij zijn eigen glasfabriek opende in Combs-la-Ville.

Van kwaliteit waren de flesje vrij van bubbels en andere narigheden. Het kristal was eigenlijk demi-cristal; het bezat twaalf procent loodoxide terwijl voor kristal vierentwintig procent gevraagd is. Na de uitvinding en uitvoering van een metalen mal hadden de flesjes een hogere kwaliteit en productiekwaliteit. Twee gedeeltelijk automatische technieken hiervoor waren één: pressé soufflé, waarbij de hete glasmassa tegen de mal wordt geblazen, ten tweede heb je de aspiré soufflé techniek. Hierbij creëert de mal zelf een vacuüm.

Naast Coty heeft Lalique ook parfum flacons ontworpen voor het huis Worth, die zijn grootste cliënt werd. Eén van de flacons, Dans la Nuit, omvat het parfum met zijn mysterieuze blauwe kleur als een koele koude mist die over het geurende water zweeft. Het doet denken aan oude Grieks, Romeinse geur flacons die zeker in de smaak zouden gevallen zijn van de voorafgaande neo-classicistische periode. Alhoewel het flesje gemaakt is in 1920, doet het denken aan een ontwerp die het midden houdt tussen de art-deco periode en het neo-classicisme.

De invloed van het japonisme had ook zijn neerslag op enkele ontwerpen: Le Corail Rouge, (voor Farvil, c. 1925), Muguet Flacon, (c. 1930), ... . Het laatste ontwerp was zodanig moeilijk om uit te voeren, omwille van de drie dimensionale uitwerking van lelietjes-van-dalen, dat er daarna een nieuw ontwerp is gekomen: Clairfontaine. (c. 1930). Het Mugeut flacon was glashelder als flesje, doodéénvoudig, maar de stop was als een boeket lelietjes-van dalen die het parfum opslurpten. De Clairfontain flacon had vele gelijkenissen met het vorige maar was daar in tegen als stop, vlak. Deze techniek zou later veel gebruikt worden voor andere flesjes: Bochon, Cassis, Bochon fleurs de pommier, Leur Ames (D'Orsay).


Buiten Coty, Worth en D'Orsay heeft Lalique één of meerdere flacons ontworpen voor d'Herraud, Forvil, Grése, Molinard, Jay Thorpe, Arys, Corday, Morabito, Raphael, Godet, Vigny, Haubigant, Roger et Gallet, Gres, ... .