athea

Opgeleid als grafisch ontwerper maar met een onweerstaanbaar geluidenpanorama in zijn hoofd, sloeg Daan de weg van muzikant in.

Hij begon zijn muzikale carrière midden de jaren 80 als backing-vocals zanger bij enkele groepen. Hij was de bezieler van de band Citizen Kane waarmee hij het in 1988 schopte tot in de finale van Humo's Rock Rally.

Daarna speelde hij nog in verschillende andere groepen Volt (elektronische muziek) en Running Cow (rock), beide groepen zijn wel regelmatig te horen op Studio Brussel, maar echt succes halen ze niet en de groepen blijven niet lang bestaan.

Vanaf 1999 gaat Daan -naast Dead Man Ray- solo onder zijn eigen naam. Hij brengt zijn debuut-CD uit met de songs die hij tussen zijn verschillende projecten door heeft opgenomen. Dit album krijgt de naam Profools mee.

Ondertussen worden zijn kwaliteiten ook opgemerkt door verschillende gerenommeerde Belgische filmproducenten en mag hij zijn kunnen tonen met aardig wat succes. Hij componeerde o.a. muziek voor de films : Verboden te zuchten van Alex Stockman, Meisje van Dorothée Vandenberghe, Un Honnète Commerçant van Philippe Blasband, Daan ontvangt voor zijn filmmuziek de Jozef Plateau-prijs en werd gevraagd als jurylid voor het filmfestival 2003 te Gent.

In 2002 brengt hij zijn tweede solo-album uit Bridge Burner. De culthit Swedisch designer drugs werd stevig gedraaid op de radio. Terwijl de muziek van Dead Man Ray steeds beklijvender wordt, lijk Stuyvens solowerk steeds nadrukkelijker richting dansbare pop te evolueren.

Daan verhuist van Antwerpen naar Brussel en werkt tijdens de winter 2003-2004 aan zijn nieuwe CD Victory die gereleased wordt op 26 april 2004. De single Victory bracht Daan uit in februari 2004 en werd een hit.

MIA's

Op 8 januari 2010 was Daan een van de grote winnaars van de MIA's 2010. Hij won de prijs voor beste mannelijke solo-artiest en daarnaast de prijzen voor beste auteur/componist, beste videoclip met Exes en beste artwork met Manhay.

Daan - Exes