Jean Frédéric Bazille was een Frans impressionistisch kunstschilder.
 Portret van Jean Frédéric Bazille, geschilderd door Pierre-Auguste Renoir
Jean Frédéric Bazille (Montpellier, 6 december 1841 Beaune-la-Rolande, 28 november 1870) was een Frans impressionistisch kunstschilder.
Bazille werd geboren in 1841 in Montpellier in het zuiden van Frankrijk in een aanzienlijke familie. Zijn belangstelling voor schilderkunst werd gewekt door Alfred Bruyas, een plaatselijke kunstverzamelaar, die ook Courbet en een aantal impressionisten steunde. In 1862 gaat hij studeren in Parijs, naast medicijnen studeerde hij ook schilderkunst onder Charles Gleyre, waar hij Monet, Renoir en Sisley ontmoette. In 1963 maakte het viertal buitenstudies in Fountainbleau, het bos nabij Parijs.
In 1864 bleek Bazille zijn medicijnen-examens niet gehaald te hebben en hij besloot zich volledig op het schilderen toe te leggen. In vergelijking met zijn vrienden was hij financieel goed af en hij hielp hen waar hij kon. Hij huurde samen met Monet een studio en Monet bracht hem in contact met Jongkind en Boudin. In 1866 werd voor het eerst een werk van Bazille toegelaten tot de 'Salon', een stilleven. Een ander werk werd afgewezen. Vanaf dat moment worden zijn werken echter regelmatig tot de 'Salon' toegelaten. Later huurde Bazille een studio in de buurt van Café Guerbois, het ontmoetingspunt voor de impressionisten. Door de invloed van Manet en Courbet ging Bazille experimenteren met figuur schilderen in de open lucht. In 1870 schilderde Bazille zijn beroemde 'Bazille's Studio, rue de la condamine', waar Monet, Renoir, Manet en ook Zola op te zien zijn. Het werk tekent de goede verhoudingen die de kunstenaars onderling hadden.
Hij werd in 1870 doodgeschoten bij Beaune-la-Rolande in het departement Loiret tijdens de Frans-Duitse Oorlog. Hij stief op 29-jarige leeftijd
|
