Juliet 1898
John William Waterhouse (Rome, 6 april 1849 Londen, 10 februari 1917) was een Engels schilder. Ook zijn vader was kunstschilder. Hij wordt gerekend tot de Prerafaëlieten.
Na zijn opleiding aan een middelbare school in Leeds ging hij als leerling in het vak beeldhouwen naar de Royal Academy of Arts in Londen. Daar stapte hij al na een half jaar op om zelfstandig te gaan werken en dan voornamelijk als schilder. Hij werkte in Londen in de Primrose Hill Studios in de wijk Kensington maar woonde een paar kilometer verderop aan de Abbey Road. Zijn voorkeur ging uit naar mythologische voorstellingen.
My Sweet Rose 1908
Met zijn gekleurde, geladen afbeeldingen van vrouwen kreeg Waterhouse veel waardering in het Britse Rijk en op de Wereldtentoonstellingen in de 19e eeuw. Inspiratie ontleende Waterhouse aan schrijvers zoals Ovidius, Keats, Boccaccio, Shakespeare, Tennyson en Dante. Vaak waren dat loftuitingen op zijn hartstochtelijke passie voor vrouwen, water, natuur, liefde en dood, vaak met duistere ondertonen.
The Shrine 1895
Over Waterhouse bestaan weinig documenten. Er zijn, voor zover bekend, geen brieven of dagboeken bewaard gebleven. We weten over zijn persoonlijkheid en voorkeuren dan ook weinig.
Eén van zijn beroemdste schilderijen is The Lady of Shalott. Het is te zien in de Tate Gallery in Londen.
Windswept 1902
De expositie J.W. Waterhouse (1849-1917) Betoverd door Vrouwen was van 14 december 2008 tot en met 3 mei 2009 te zien in het Groninger Museum in de stad Groningen.
Ophelia 1889
