Partners lijken (na verloop van tijd) op elkaar
Trekken tegenpolen elkaar aan of is het eerder soort zoekt soort?
Volgens wetenschappers is bij geliefden vooral dat laatste van
toepassing. Een recente studie toont aan dat we meer geneigd zijn om op
zoek te gaan naar een partner met een gelijkaardig DNA.
Onderzoekers aan de universiteit van Western Ontario ontdekten dat we
onbewust op zoek gaan naar partners met een gelijkaardig DNA. Identieke
tweelingen doen daar nog een schepje bovenop: ze lijken niet enkel en
alleen op elkaar, ze hebben vaak ook precies dezelfde smaak: de partners
van identieke tweelingen hebben meer overeenkomsten in DNA dan die van
de niet-identieke tweelingen.
Eerst verschillend, dan gelijk
Psycholoog
Robert Zajonc van de universiteit van Michigan voerde een gelijkaardig
onderzoek uit, maar vertrok vanuit een andere stelling. Hij gaat er van
uit dat partners in het begin van hun relatie verschillend zijn en pas
na verloop van tijd op elkaar gaan lijken. Daarvoor schotelde hij
proefpersonen elk twee foto's voor van verschillende koppels: één foto
die in het begin van de relatie werd gemaakt en één foto van hetzelfde
koppel maar dan 25 jaar later.
Daaruit blijkt dat vrouwen na een
tijdje meer en meer op hun man gaan lijken. Maar ook mannen nemen
trekjes over van hun vrouw. Volgens Zajonc komt dat doordat geliefden
elkaars handelingen onbewust kopiëren: "Een vrouw die veel lacht zal
later rimpeltjes rond haar mondhoeken krijgen dus wanneer de man haar
gedrag kopieert, zal ook hij dezelfde gelaatstrekken ontwikkelen."
"Koppels
die op dezelfde golflengte zitten, maken elkaars zinnen af. Beter nog,
ze hoeven niet meer te praten om elkaar te begrijpen omdat ze als het
ware elkaars gedachten kunnen lezen." besluit Zajonc.
|
