Marie Bracquemond 1841 - 1916 was een Franse Impressionistische kunstenares
Klik op de foto om een filmpje van haar overige werken te bekijken
Op het terras van Sèvres, 1880
Marie Bracquemond (Argenton (Bretagne), 1 december 1841 -
Parijs, 17 januari 1916) was een Franse impressionistische vrouwelijke
kunstenaar, door Gustave Geffroy in 1894 beschreven als een van de trois
grandes dames van het Impressionisme, naast Berthe Morisot en Mary
Cassatt.
Zij wordt echter nauwelijks genoemd
in boeken over vrouwelijke kunstenaars. Dit was het resultaat van de
inspanningen van haar man, Félix Bracquemond, om haar ontwikkeling als
kunstenaar te dwarsbomen. Felix had bezwaar tegen de impressionistische
stijl die zij had aangenomen.
Ze werd geboren als Marie Quivoron. Haar achtergrond staat in
scherp contrast met de culturele, welvarende en stabiele omgeving van de
andere vrouwelijke impressionisten - Cassatt, Morisot en Gonzalès. Ze
was het kind uit een ongelukkig, gearrangeerd huwelijk. Haar vader, een
zeekapitein, stierf kort na haar geboorte. Haar moeder hertrouwde snel
met M. Pasquiou. Daarna leidde ze een onrustig bestaan, verhuizend van
Bretagne naar de Jura, Zwitserland, en naar de provincie Auvergne
voordat zij zich vestigde in Etampes, ten zuiden van Parijs. Ze had een
zus, Louise, geboren terwijl het gezin woonde in Corrèze, in de buurt
van Ussel, in de Auvergne, in de oude abdij van Bonnes-Aigues.
In
haar tienerjaren begon ze haar lessen in het schilderen bij M. Wasser,
door haar beschreven als een oude schilder die nu schilderijen
restaureerde en les gaf aan de jonge vrouwen van de stad. Zij vorderde
in zo'n snel tempo, dat het schilderij van haar moeder, zusje en
oud-leraar poserend in de studio al in 1857 door het Salon werd
aanvaard. Zij werd geïntroduceerd bij Ingres, die haar adviseerde en op
zijn beurt introduceerde bij twee van zijn studenten, Flandrin en
Signol. De criticus Philippe Burty noemde haar een van de meest
intelligente leerlingen in Ingres' studio. Marie verliet Ingres' studio
en begon met haar werk geld te verdienen. Het hof van keizerin Eugénie
de Montijo gaf opdracht voor een schilderij van Cervantes in de
gevangenis. Dit schilderij stemde kennelijk tot tevredenheid, want zij
is toen door de Graaf de Nieuwerkerke, de directeur-generaal van de
Franse musea, gevraagd om kopieën te maken van belangrijke werken in het
Louvre.
De zoon en dochter van de kunstenares in de tuin van Sèvres, 1890
Het was tijdens het kopiëren van oude
meesters in het Louvre, dat zij werd opgemerkt door Félix Bracquemond,
die verliefd op haar werd. Zijn vriend, de criticus Montrosier, regelde
een ontmoeting en vanaf toen waren Marie en Felix onafscheidelijk. Ze
werden twee jaar verloofd voordat ze trouwden in 1869, ondanks de
tegenwerpingen van Maries moeder.
Felix en Marie werkten
samen op de Haviland Studio in Auteuil, waar Felix artistiek directeur
was geworden. Marie ontwierp borden voor serviezen en schilderde op
grote panelen beeltenissen van muzen, die werden getoond op de
Wereldtentoonstelling van 1878. Haar schilderijen werden vanaf 1874 op
regelmatige basis aanvaard voor de Salon. Omdat zij zich tijdens het
etsen te gebonden voelde, waren de inspanningen van Felix om haar deze
kunst te leren slechts een matig succes. Toch heeft ze negen etsen
geproduceerd, die getoond werden tijdens de tweede tentoonstelling van
de Society of Painter-Etchers op de Galeries Durand-Ruel in 1890.
Felix introduceerde haar bij de media en de
kunstenaars die hij bewonderde, maar ook bij oudere meesters, zoals
Chardin. Ze werd vooral aangetrokken door de Belgische schilder Alfred
Stevens. Tussen 1887 en 1890 begon haar stijl te veranderen, onder
invloed van de impressionisten. Haar doeken werden groter en haar
kleuren intenser. Ze verlegde haar blik naar buiten en tot Felix'
afschuw werden Monet en Degas haar mentors.
Marie Bracquemond
heeft deelgenomen aan de impressionistische tentoonstellingen van 1879,
1880 en 1886. In 1879 en 1880 zijn een aantal van haar tekeningen
gepubliceerd in La Vie Moderne. In 1881 zijn vijf werken tentoongesteld
in de Dudley Gallery in Londen. Veel van haar bekendste werken zijn
geschilderd in haar tuin in Sèvres.
In 1886 ontmoette Felix
Gauguin via Sisley en bracht de verarmde kunstenaar bij hem thuis. Deze
had een beslissende invloed op Marie en in het bijzonder leerde hij haar
hoe het doek voor te bereiden, met het oog op de verwezenlijking van de
intense kleuren ze nu zo graag wilde.
Hoewel ze werd overschaduwd door haar bekende man, wordt het
werk van de teruggetrokken Marie Bracquemond geacht dichter bij de
idealen van het impressionisme te staan. Volgens hun zoon Pierre, was
Felix Bracquemond vaak rancuneus naar zijn vrouw. Hij wees haar kritiek
op zijn werk bruusk af en weigerde om haar schilderijen aan bezoekers te
tonen. In 1890 gaf Marie het schilderen op, verdrietig door de
voortdurende wrijving en ontmoedigd door gebrek aan belangstelling voor
haar werk, met uitzondering van een paar particuliere werken. Een van
haar laatste schilderijen was De dochter en zoon van de artiest in de
tuin in Sèvres.
|
