Ik ben Helga
Ik ben een vrouw en woon in Denderleeuw (Belgie/Vlaanderen) en mijn beroep is secretaresse (tegenwoordig heet dat assistant...).
Ik ben geboren op 24/07/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, reizen, lezen, computeren, en ik volg graag voetbal- en wielerwedstrijden.
Deze profielfoto is genomen in Chileens Patagonië.
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2017-2018: VW Hamme - E. Aalst
17.12.2017: VW Hamme - E. Aalst: 2-4
Na drie minuten was 't al prijs. Na een doelpoging van de thuisploeg was het aan de overkant wel raak toen Verstraeten een vrije trap tegen de netten kopte (0-1). De Vroe kwam uit om de bal te ontzetten maar botste met één van zijn verdedigers, De Rock strafte het foutje af (29'). Van Remoortere mocht een penalty nemen en trapte de 1-2 op het scorebord (34'), waarom Hamme een penalty kreeg, wist de webreporter niet te vertellen. 1-2 was de tussenstand bij de pauze. De Rock kreeg de bal cadeau van de lokale defensie en knalde de 1-3 voorbij De Vroe (56'). Van de weeromstuit scoorde Hamme tegen: een doelpunt van Dekuyper (58'). En het werd nog 2-4 na een treffer van De Man (95').
De Cock moet wel blij zijn met de inzet van deze spelers: Van Den Noortgaete, De Coninck, Yala Lusala (87' De Man), Diarra, Mitu, De Neve, Geenens J., De Rock (92' Gyselinck), Verstraeten, Geenens F. en De Koker.
12.12.2017: Bij Eendracht Aalst werd beslist om Sven Van Den Bogaert te benoemen als nieuw sportief directeur in opvolging van Patrick Vanderpoorten. Hij krijgt de eindverantwoordelijkheid maar er komt ook een sportief team waar naast hem ook Predrag Filipovic, Tom De Cock en Dirk Adriaenssens zullen in zetelen, deze laatste eerder voor de financiële insteek. Daarnaast zullen de verantwoordelijken van de Jeugd met name David Hillewaere, Guy De Smet en Marijn Vanderheyden op regelmatig basis deelnemen aan deze vergadering om de maximale doorstroming van de eigen jeugd naar het eerste elftal te bevorderen. Last but not least wordt ook het scoutingsapparaat onder de loupe genomen met de bedoeling om het te versterken. Dit zal samen met de uitbalancering van de kern tot de eerste objectieven van Van Den Bogaert behoren.
Eindejaarstocht, georganiseerd door Wandelclub De Marktrotters Herne vzw
17.12.2017: Mijn club, De Pajotten Hekelgem, trakteerde zijn leden op de inschrijving (elektronisch) en een drank aan basisprijs, en ik schreef me in voor 15 km, maar ik wachtte bij Julia en Gillaine op het daglicht. Toen het dan helder genoeg was om zonder zaklamp te wandelen vertrok ik, spoedig over een veldweg, richting Aspelare. De doortocht door Nederhasselt was wel glad wegens ijzelplekken op de openbare weg, ik was blij toen ik opnieuw een onverharde weg voor de voeten kreeg. Ook in Aspelare, waar ik bij een frisdrank wachtte op het smelten van ijzelplekken, bood de koer wat glijmogelijkheden voor wie geïnteresseerd was. Bij het verlaten van het buurthuis twijfelde ik eerst of ik meteen terug zou gaan naar Outer, maar ik besloot toch de lus te wandelen. Die was vooral onverhard dus met modder waar je ook in kan glijden, getuige de sporen. Terug in Aspelare gunde ik me opnieuw een pauze en keerde dan terug. Gelukkig was Appelterre-Eichem wel al ontdooid zodat daar het gevaar op valpartijen tot een minimum herleid was.
Het regende in het begin wel maar toen de zon tevoorschijn kwam, bleef ze ook schijnen. Mijn foto's staan hier, 't zijn er niet zoveel als gisteren in Mechelen.
Gouden Carolus Christmaswandeling - Mechelen in kerstsfeer en in den doenker, georganiseerd door Wandelclub Opsinjoorke Mechelen vzw
16.12.2017: Deze wandeling was een doelwit van een busuitstap van De Pajotten, en om 14 uur waren we al vertrokken. We kwamen voorspoedig aan in Mechelen en kregen van Johny onze inschrijfkaart. Ik vertrok al meteen voor de langst aangeboden afstand, 10 km, want al had ik een zaklamp bij, ik had geen zin om te wandelen in het duister in een stad die ik niet ken. Weldra doorkruiste ik de Botanische tuin en de rest van het parcours was verhard. Ik passeerde zo vele gekende en minder gekende historische plaatsen, zoals het stadhuis, enkele (gewezen) kloosters, de Dossinkazerne, brouwerij Het Anker, de boorden van de Dijle (enkele woonsten doen denken aan de Hamburgse Speicherstadt), de Sint-Romboutskathedraal (waar ik eens binnen wipte).
Het weer was niet zo leuk, met enkele regenbuien. Het zaaltje met de inschrijvingstafel was nogal klein, maar Walter (die ik nog ken als medewerker aan Vichte-Dhron) zei dat er voorbij de ingang nog een zaal was en daar wachtte ik dan bij een paar donkere Gouden Carolussen met een paar belegde pistolets. Mijn foto's staan na lang proberen eindelijk hier.
Hamburger SV: Seizoen 2017-2018: Bor. Möchengladbach - HSV
15.12.2017: Bor. Möchengladbach - HSV: 3-1
Deze wedstrijd volgde ik bij ZDF, en met puike beeldkwaliteit (dat was ooit anders). Toen Hazard (jawel, ...) in de 9de minuut scoorde, was Mathenia al eens gered door de infrastructuur van zijn doel, en na de openingstreffer was dat ook al eens het geval. Nadien schakelde de thuisploeg een tandje lager en kon HSV wat meer in het spel komen. Maar 1-0 was de ruststand. De tweede helft was pas 8' bezig toen Hahn de gelijkmaker scoorde:Hunt legde de bal vanuit het centrum met rechts perfect naar voor in de loop van Hahn, die zich bliksemsnel om zijn eigen as draaide en de uitgekomen Sommer van op 10 meter tunnelde. Ik dacht al dat HSV eindelijk eens wat Eendracht Aalst-reactie toonde (die kwam al eens op achtertand maar keerde toch met de drie punten naar huis), maar daar was ik dus mis in. Stindl paste naar Grifo, die Raffael op links bediende en die plaatste een vlak schot van op 14 meter in de linker hoek, Mathenia had geen kans (74'). Stindl stuurde de bal in het baantje naar Hazard, die eerst de struikelende Douglas afschudde, dan ook nog om Mathenia heen liep van de doellijn naar Raffael paste, die van op korte afstand scoorde. Tot overmaat van ramp zal Bremen 's anderendaags (thuis) gelijk spelen en dus evenveel punten behaald hebben. Nadien zag ik op Facebook dat ik niet de enige ben die zich verbaasde over de late wissels van Gisdol.
Hij stelde de volgende spelers op: Mathenia - Mavraj, Papadopoulos, van Drongelen (80' Arp) - Sakai, Jung, Ekdal (84' Janjicic), Santos - Hunt (83' Waldschmidt), Kostic - Hahn.
15.12.2017: Volgens De Standaard zal vanaf begin volgend jaar ook in de Bundesliga op maandagavond competitievoetbal worden gespeeld. Eintracht Frankfurt en RB Leipzig krijgen op 19 februari de primeur. Andere maandagwedstrijden waar de krant van weet zijn Borussia Dortmund/Augsburg op 26 februari en Werder Bremen/Keulen.
14.12.2017: Ito heeft een profcontract getekend tot de zomer van 2021 en sportdirecteur Peters heeft bijgetekend tot 30.06.2020.
Hamburger SV: Seizoen 2017-2018: HSV - Eintracht Frankfurt
12.12.2017: HSV - Eintracht Frankfurt: 1-2
HSV verloor dus thuis van Eintracht Frankfurt met 1-2 (dat was ook de tussenstand). Nochtans opende Papadopoulos de score (hij probeerde dat eerder al maar toen Kostic hem de bal paste, was dat speeltuig eventjes over de doellijn gezoefd) maar de gasten antwoorden snel. Eerst scoorde Wolf de gelijkmaker (16') en Gacinovic nam de drie punten mee (24'). In de tweede helft probeerden de mannen van Gisdol wel constant toch zeker een punt uit de brand te slepen, maar het lukte niet meer (Diekmeier stond net buitenspel toen hij scoorde). Tja, de ploeg uit Frankfurt heet Eintracht, zoals die van Aalst (ik bedoel, die kunnen ook een achterstand ombuigen tot een uitzege).
Gisdol stelde de volgende spelers op: Mathenia - Diekmeier, Papadopoulos, Mavraj (82' Schipplock), Douglas - Jung, Walace (36' Ekdal) - Hunt, Waldschmidt (67' Ito), Kostic - Arp.
11.12.2017: Onder de nieuwsberichten staat interessante info over het stadion. 57.000 plaatsen (47.000 zitplaatsen, 10.000 staanplaatsen, allemaal onder dak), in 1953 werd het Volksparkstadion geopend en tussen 1998 en 2000 helemaal gerenoveerd, 266 lichten binnen het stadion, 37.000 l bier en 8.000 l alcoholvrije dranken worden per wedstrijd genuttigd, 23 bewakingscameras zorgen voor de veiligheid in het stadion, 62 m² groot en 11 ton gewicht bezitten beide videoschermen boven de doelen, 45 m bedraagt de hoogte van het dak boven het speelveld, 4.868 business seats bevinden zich in de oost- en de westtribune, 755 MWh verwarmt het veld per seizoen, 5 cm bedraagt de afstand tussen de stoelen, 45 cm is de breedge van de stoeltjes (geen zitjes voor obesen, zoals in het Maracanã-stadion), 35.413 m² oppervlakte bezit de uit 40 velden met een speciale membraan-bedekking bestaande dakconstructie, 17 km bedraagt de totale lengte van de staaldraden die het dak ondersteunen, 45 m bedraagt de minimale afstand van een zitplaats tot de dichtstbijzijnde rand van het speelveld; de maximale afstand ligt rond 129 meter, 7.500 brezel (soort koeken met stukjes suiker op) en 4.000 visbroodjes worden per wedstrijd in het stadion verorberd, 20.000 braadworsten worden per wedstrijd verorberd, 460 ton zwaar in de staaldraadstructuur voor het stadiondak (ongeveer het gewicht van 60 volgroeide Afrikaanse olifanten), 20, 30 en 35 graden bedraagt telkens de hellingsgraad van de drie rangen (A-, B- en C-rang), 3 ondernemingen verzekerden zich van 2001 tot 2015 het recht haar naam aan het stadion te geven: AOL-Arena (2001-07), HSH-Nordbank-Arena (2007-10, toen brak de bankencrisis uit en HSH is er nog niet van af) en Imtech Arena (2010-15), het speelveld is 105 x 68 m groot, 146 plaatsen voor de pers in de oosttribune, daarvan 27 commentatorplaatsen, 10.452 parkeerplaatsen (62 parkeerplaatsen voor bussen), 21 trappenhallen onder de tribunes, 95 cm breed zijn de trappen naar de tribunezitjes, in het seizoen 2006/07 waren er 949.738toeschouwers (gemiddeld 55.867, 11 keer uitverkocht) blijkbaar een record.
Hamburger SV: Seizoen 2017-2018: HSV - VfL Wolfsburg
09.12.2017: HSV - VfL Wolfsburg: 0-0
Geen winnaar, dus, of 't moet 't str***weer (een paar fikse buien van smeltende sneeuw, duidelijk ook niet het favoriete weer van Ito) zijn. Volgens de Liveticker-schrijver zou HSV 12 (Arp, Hunt, Santos, zelfs Diekmeier en nog enkelen) en de bezoekers slechts 2 echte doelkansen gehad hebben, dus was een punt eigenlijk twee te weinig. Dan moet HSV komende dinsdag dan maar drie punten behalen, ook thuis. Ik hoop, overigens, dat Mathenia geen "plaag" opgelopen heeft, bij dat winterweer en zeer weinig te doen.
Gisdol stelde de volgende spelers op: Mathenia - Diekmeier, Papadopoulos, Mavraj, Douglas - Jung, Walace (78' Ekdal) - Ito (60' Waldschmidt), Hunt, Kostic - Arp (83' Hahn).
28e Brillanttochten, georganiseerd door Parel van het Pajottenland
03.12.2017: Ik schreef me in voor 16 km maar bleef eerst nog wat zitten babbelen met Julia, ik had geen zin om in de duisternis te wandelen. Toen vertrok ik dan toch naar Tollembeek over enkel verharde maar nog meer onverharde wegen. Deze laatste waren behoorlijk modderig door het eerste winterprikje en de wandelaars die me al voorgegaan waren, maar liever hier wat glijden dan op de openbare weg (ik trof geen ijzelplekken aan zoals vorige week). Vooral het laatste stuk groen (met een beetje wit) voor de rustpost in Tollembeek was zelfs door enkele weiden, waar ik af en toe, aan de perceelgrenzen, moest slalommen door zigzagpoortjes. Na een frisdrank en sanitaire stop keerde ik terug naar Vollezele, door het centrum van Tollembeek (met het standbeeldje van Urbanus en nog een paar stripfiguren), waar net ene Sint met ene Zwarte Piet aankwamen. Ook de terugweg naar Vollezele verliep over vooral onverharde, dus modderige paden.
Het weer was niet best, het regende bijna ononderbroken maar niet hard, bij een temperatuur van 1 °C. Mijn foto's staan bij Google.
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2017-2018: E. Aalst - RSC Châtelet-Farc.
03.12.2017: E. Aalst - RSC Châtelet-Farciennes: 1-2
Ze zullen niet veel plezier gehad hebben aan hun nieuwe staantribune. Maar ze hebben, indien abonnee, dan toch een paar pintjes (als ze daarvoor kiezen) om zich te troosten. Na een kopbal tegen de paal knalde Khaida de rebound hoog in doel (10'), 0-1 bleef het tot aan de rust. Minsart liet een verre bal door de vingers glippen en Bangoura profiteerde (87'). Eendracht slikte de 1-2 na een corner verzilverd door Charlier (93').
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, De Coninck (45' Van Tricht), Yala Lusala, Diarra, Mitu, De Neve, Geenens J., De Rock, Verstraeten, Geenens F. (72' De Man) en Bangoura.
02.12.2017: Morgen kunnen de supporters het legendarische vak K doen herleven, het dak ligt er op en de tribune is van geluid voorzien. De verlichting moet pas tegen 22 december klaar zijn, voor de avondderby tegen FCV Dender EH. De wedstrijd morgen begint overigens om 14:30 uur, zo is die om zowat 16:15 afgelopen, en de zon, zo die al te zien is, gaat ongeveer een uur later onder. Jarenlang werden onze spelers vanuit "de K" met de hete adem in de nek vooruitgestuwd en kregen tegenstanders er knikkende knieën, hopelijk gebeurt dat nu ook tijdens alle nog resterende thuiswedstrijden. De abonnees voor die tribune worden overigens in de watten gelegd door het bestuur, als dank voor hun geduld: morgen, tegen Châtelet dus, kunnen de K-abonnees voor de wedstrijd 2 gratis drankbonnen afhalen aan de ticketchalet van de staantribune (bij een apart loket). Dit kan ook nog tot een halfuur na de wedstrijd op het secretariaat, telkens op vertoon van het abonnement. Volgende week zondag 10 december kunnen de K-abonnees iemand meebrengen die de topper tegen SK Deinze gratis kan bijwonen. Dit ticket zal dan eveneens kunnen afgehaald worden aan een apart voorzien loket van de ticketchalet.
30.11.2017: Gisternamiddag werd het clubbestuur opgevorderd door het bondsparket om de strafmaat uit te spreken over de incidenten in Oudenaarde. Eendracht vermeldt dat alle elementen correct naar voor gebracht werden en het scheidsrechterverslag onder meer liet verstaan dat er geen intimidatie van spelers en officials had plaatsgevonden, noch dat er schade werd aangebracht. Het bestuur kon ook aantonen dat de Eendracht-supportersfederatie wel degelijk zijn verantwoordelijkheid vooraf had genomen door formeel te wijzen op rechten en plichten. Ook de stewards, ordediensten en de stadionomroeper van onze Eendracht hadden zich correct van hun taak gekweten. De scheidsrechter was dus mede van oordeel dat de club in al zijn geledingen weinig te verwijten viel. Bovendien is het onderzoek nog hangende en kon de voetbalbond, desgevraagd, info bekomen bij de politie-instanties te Aalst. Toch werd de club veroordeeld tot een geldboete van 1.000 euro, waarvan 500 euro voorwaardelijk tot midden december 2018. Deze wordt dus kwijtgescholden indien zich geen nieuwe incidenten meer voordoen tussen nu en midden december 2018. Belangrijk argument om toch een boete op te leggen was het moeten onderbreken van de wedstrijd en de historiek van de club, waarbij de thuiswedstrijd tegen Bornem uiteraard werd geciteerd en uitdrukkelijk werd gevraagd om die toestanden te vermijden.
Hamburger SV: Seizoen 2017-2018: SC Freiburg - HSV
01.12.2017: SC Freiburg - HSV: 0-0
In een vooral in de eerste helft intensieve wedstrijd startte HSV goed en kreeg via Hunt de beste kans voor een voorsprong (19'). Maar toen stak de gastheer een tandje bij en overheersten gedeeltelijk de wedstrijd, zodat het op het einde bij een billijke puntendeling (en waar is dat derde punt heen? ). ARD toonde overigens vooral de kansen voor Freiburg en natuurlijk ook de wegens licht buitenspel afgekeurde goal van Ravet (55'). Het laatste kwartier speelde HSV vooral defensief, kwestie van toch dat tegendoelpunt niet te moeten slikken.
01.12.2017: De groepen nationale ploegen zijn samengesteld voor het wereldkampioenschap in Rusland, volgend jaar. Zweden in groep F (met Ekdal) speelt tegen Zuid-Korea, Duitsland en Mexico. Servië in groep E (met Kostic) speelt tegen Brazilië, Costa Rica en Zwitserland. Japan in groep H (met Sakai) speelt tegen Colombia, Senegal en Polen. En België in groep G tegen Engeland, Tunesië en Panama.
28.11.2017: Tobias Knost (17), een verdediger, verlengde zijn contract voortijdig met een jaar extra tot 2020. Vanaf 1 juli 2018 wordt dat zelfs een profcontract.
5e Sinterklaastocht, georganiseerd door Padstappers Geraardsbergen vzw
26.11.2017: Ik schreef me elektronisch in voor 22 km (wat er bijna 23 waren) en wandelde eerst naar Everbeek Beneden via Zarlardinge. In de deelgemeente van Brakel nam ik een rustpauze alvorens een lus van zowat 6,1 km. Na nog een rustpauze ging ik terug via opnieuw Zarlardinge (Gelembeke, Molen te Veel, maar die heb ik niet gevonden ) en Goeferdinge. Daar was de rustpust goed verstopt want ineens zag ik een splitsing. En zo kwam ik terug aan in Nederboelare.
Het was wel een mooie tocht maar, naar de normen van de Padstappers, toch meer verharde wegen dan gebruikelijk. Gezien de zon nog niet scheen toen ik vertrok, lagen er nogal wat rijmplekken op de openbare wegen zodat het opletten geblazen was. De zon kwam er dan eindelijk door maar na de Everbeekse lus regende het toch wat. Mijn weinige foto's staan bij Google.
Hamburger SV: Seizoen 2017-2018: HSV - TSG 1899 Hoffenheim
26.11.2017: HSV - TSG 1899 Hoffenheim: 3-0
45.570 toeschouwers keken er op toe dat Akpoguma - opgejaagd door Arp - de openingstreffer scoorde voor de thuisploeg (6'), deze voorsprong lieten de roodbroeken niet meer schieten (dat zouden ze zich in de oren moeten knopen: open de score en veel kans dat jullie de drie punten houden). Want HSV deed voort en beloonde zich in de tweede helft: Kostic met een directe vrije trap (75') en Jung met zijn allereerste Bundesliga-doelpunt (88') zorgden voor de verdiende 3-0-eindstand.
Gisdol stelde de volgende spelers op: Mathenia - Diekmeier, Papadopoulos, Mavraj, Douglas - Jung, Sakai - Wood (82' Schipplock), Hunt (75' van Drongelen), Kostic - Arp (91' Waldschmidt, dat was een staande-ovatie-vervanging).
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2017-2018: E. Virton - E. Aalst
25.11.2017: E. Virton - E. Aalst: 1-2
In Virton hebben ze blijkbaar nog geen internet... Dus vernam ik via Facebook dat Eendracht 3 punten ging halen in de Gaume. De eerste doelpoging kwam van De Rock. Hij probeerde doelman Dupire, die ver uit zijn doel stond, te verrassen met een verre lob maar de bal viel te laat uit de lucht. Toch was het de thuisploeg die het snedigst gestart was en duidelijk op zoek ging naar een vroege goal. Lazaar kopte over en Muratovic kon net niet bij een scherpe voorzet. Eendracht prikte tegen en Yala Lusala trof de paal. De terugspringende bal werd door Mitu tegen de netten getrapt maar de lijnrechter had buitenspel vastgesteld en het feestje ging niet door. Aan de overkant moest Van Den Noortgaete aan de bak om een schot van Vaccaro onschadelijk te maken. Stilaan kwam er meer evenwicht in de partij en Bangoura knalde opportunistisch over. Nadat Van Den Noortgaete andermaal een poging van Vaccaro gestopt had, klom de thuisploeg toch op voorsprong. Een hoekschop bleef hangen en Angiulli duwde de 1-0 in de benedenhoek (35'). Dit was meteen ook de stand bij de rust.
In het begin van de tweede helft kwam wit-zwart goed weg toen Muratovic tegen het doelhout knalde. Daar bleef het echter bij voor de troepen van trainer Defays want het was Eendracht dat het spelbeeld meer en meer ging bepalen. Er werd vrij goed gevoetbald en Dupire moest plat na een poging van Mitu. Even later had de doelman ook het laatste woord op een vrije trap van De Rock. In de 72e minuut werden de goede intenties dan toch beloond. Diarra zette zich achter een vrije trap en De Neve bewees nog maar eens een goede kopper te zijn (1-1, 72'). Angiulli kon de Aalsterse vreugde niet hebben en deelde een duw uit aan Mitu. Een tweede gele kaart en de uitsluiting waren het logische gevolg. Eendracht voelde dat er nog meer te rapen viel maar Yala Lusala trapte over en Mitu mikte voorlangs. Bij Virton deed men er intussen alles aan om stand te houden en stevige overtredingen werden hierbij ook niet geschuwd. Tevergeefs want toen Dupire een scherpe voorzet van Mitu niet onder controle kreeg, was Bangoura er als de kippen bij om de 1-2 tegen de touwen te trappen (86'). De meegereisde supporters moesten nog eenmaal de adem inhouden toen de Walen diep in de extra tijd nog een vrije trap kregen net buiten de zestien. De bal raakte echter niet voorbij het muurtje en het feestje kon beginnen.
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, De Coninck (68' De Koker), Yala Lusala, Diarra, Mitu (91' Marmitte), De Neve, Geenens J., De Rock, Verstraeten, Geenens F. en Bangoura (88' De Man).
19.11.2017: Ik schreef me (elektronisch) in voor 20 km ('t was iets minder) en wandelde naar Maldegem voor een frisdrank. Nadien wandelde ik een lus van 8 km waarbij ik eerst 45' over verharde wegen doorstapte alvorens, gedurende zo'n 10', van het Buggenhoutbos genoot. Toen ik de tweede keer in Maldegem vertrok, was 't aan 't regenen en dat was nochtans 't leukste stuk, met een eind door Lippelo bos.
Een ongelukkige door Jung veroorzaakte penalty werd omgezet door di Santos (17'), en een counter bracht durch Burgstaller de voortijdige beslissing (78'). Tussen deze twee doelpunten speelde HSV nochtans goed mee en had enkele veelbelovende kansen, maar de bal wou er weer niet in.
Gisdol stelde de volgende spelers op: Mathenia - Diekmeier, Papadopoulos, Mavraj, Douglas - Jung, Sakai (69' Wood) - Ito (35' Waldschmidt), Hunt, Kostic (83' Hahn) - Arp.
15.11.2017: Ekdal mag zich dan wel verheugen op deelname aan het wereldkampioenschap, hij ligt wel in de lappenmand, na de match van eergisteren, met een spierblessure in de bovendij, en kan zondag niet meedoen bij Schalke.
14.11.2017: Gisteravond heeft Zweden, met Ekdal dus (die echter 90' op de bank bleef...), zich geplaatst voor het wereldkampioenschap ten nadele van Italië dat maar niet kon scoren (dat deed Zweden gisteren ook niet, maar dat gaf dus niet). Subiet begint België aan een oefenwedstrijd tegen Japan, met Sakai op de bank. Edit: in de 85ste minuut werd Gotoku Sakai toch ingezet, ter vervanging van zijn naamgenoot (die blijkbaar bij O. Marseille speelt?). België won toch, met 1-0, doelpunt van R. Lukaku.
13.11.2017: Jung heeft nog voor 5 jaar bijgetekend! Als hij intussen geen niet af te wijzen voorstel krijgt, blijft hij dus tot en met de lente van 2022.
Papadopoulos en zijn landgenoten speelden 0-0 thuis tegen Kroatië, doen dus niet mee, volgend jaar, aan het wereldkampioenschap. Hopelijk hebben Ekdal en de andere Zweden meer geluk in Italië.
10.11.2017: Gisteravond verloor Griekenland in Kroatië met 4-1. Overmorgen moeten Papadopoulos en zijn landgenoten dus met 3-0 winnen (of met nog een groter doelpuntenverschil). Ekdal en de andere Zweden wonnen vanavond van Italië met 1-0, hij speelde nauwelijks 60' mee en scoren deed hij ook al niet (dat deed de speler die hem verving).
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2017-2018: E. Aalst - Patro Eisden Maasmechelen
19.11.2017: E. Aalst - Patro Eisden Maasmechelen: 2-0
Na enkele pogingen van beider zijden kopteBangoura de voorzet van De Rock tegen de netten (21'). Twee minuten later was 't weer bingo voor de thuisploeg. De Neve kopte raak en zette de 2-0 op het scorebord. Daar bleef het bij, ondanks verdere pogingen om enerzijds de voorsprong verder uit te diepen of anderzijds de aansluiter te kunnen treffen, maar Van Den Noortgaete hield dus de 0.
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, De Coninck, Yala Lusala (83' Van Tricht), Diarra, Mitu, De Neve, Geenens J., De Rock (90' Claeys), Verstraeten (78' De Man), Bangoura en Gyselinck.
16.11.2017: De werken aan de staantribune voor de thuissupporers schieten goed op. Deze week werden alle treden van de nieuwe staantribune gelegd en werd gestart met het hekwerk. Volgende week begint de firma Cos aan de eindfase met het plaatsen van de volledige dakstructuur, de zeilen, reclamepanelen en het klank- en lichtwerk. Daarna kan de veiligheidsinspectie gebeuren. De inhuldiging vindt plaats op 3 december. Foto's zijn er op de website.
Vredestocht - Tocht voor het goede doel, georganiseerd door WSV De Kadees vzw
12.11.2017: Ik schreef me in voor 18 km en wandelde door het Park Schelfhout (dat was ook de allereerste keer in mijn leven, en ik ben nochtans van Aalst). Het domein van 1 hectare, tussen het Watertorenplein en het stadscentrum, dankt zijn naam aan notaris Cheri Schelfhout, die de tuin tussen 1850 en 1870 in Engelse landschapsstijl liet aanleggen. Van daar ging het naar de Osbroek waar ik pas in Erembodegem uit kwam. Ik volgde dan de wegwijzertjes de tunnel onder het gewezen station (nu halte) en zo naar de jongensschool nabij de kerk, voor een frisdrank en een babbel met medewerkster Conny. De lus van zo'n 6 km werd bijna integraal door het Gerstenbos getrokken, met tussendoor een kort stukje jaagpad naast de dender en een beetje Steenweg alvorens langs een ander pad het Gerstenbos weer te betreden, aanvankelijk op het verhard pad maar dat mocht ik toch weldra verlaten voor een modderig bospad. Dat bos verliet ik nabij de taverne met ernaast een voetbalplein waar een match gespeeld werd. En zo kwam ik weer in de school voor een tweede frisdrank en een tweede babbel met Conny. De terugweg verliep via de andere tunenel onder de sporen (Termurenlaan) en een andere kant van de Osbroek, en aansluitend het Stadspark. Om de startplaats te bereiken, mocht ik nog over de Grote Markt (met Belfort en standbeeld van Dirk Martens) en de Kattenstraat waar de wegenwerken goed vorderen.
Het was een prachtig parcours met veel onverharde wegen, zoals ik het graag heb, ook al regende het voor ongeveer de helft van mijn wandeltijd. Gelukkig kwam de zon erdoor, enkel toen ik bijna terug binnen was, begon het weer te druppelen. Mijn foto's staan bij Google.
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2017-2018: KSV Oudenaarde - E. Aalst
11.11.2017: KSV Oudenaarde - E. Aalst: 4-0
Sint-Maarten was niet mee, precies. Gyselinck verloor het duel van Coulibaly en de aanvaller trapte de 1-0 tegen de netten (22'). Verstraete kwam centraal alleen voor doel en werkte beheerst af (50'). 64' Enkele Eendracht-supporters begaven zich op de looppiste rond het veld en dreigden het veld te betreden. Scheidsrechter Windels legde de match dan ook stil en stuurde iedereen naar binnen. De EA-voorzitter probeerde de gemoederen samen met enkele andere bestuursleden te bedaren. Dit is wel betreurenswaardig, maar, afwezig zijnde, vraag ik me af of het kwam doordat alleen EA-spelers een gele kaart getoond kregen (64'). Coulibaly kopte een corner tegen de touwen (74'). De kelk moest tot op de bodem geledigd worden toen Van Waeyenberghe raak trof (88').
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, De Coninck, Mitu, De Neve (78' Van Tricht), Geenens J., De Rock, Verstraeten, Geenens F., Bangoura, De Koker (45' Yala Lusala) en Gyselinck (69' Diarra).
10.11.2017: Aan de foto's op de website te zien, krijgt de staantribune voor het thuispubliek steeds meer vorm: de bodems voor de tredes zijn al voor een kleine gedeelte bevestigd.
08.11.2017: De werken aan de tribune voor de staanplaatsen van het thuispubliek schieten goed op. Na het gieten van het beton is de firma Cos vorige week van start gegaan met de tweede fase van de opbouw van de nieuwe staantribune. Na de nodige boringen werden de sokkels geplaatst, waar deze week het geraamte van de tribune moet opkomen. Op de website van Eendracht Aalst staan foto's van de werken.
We vertrekken per lijnvlucht van Iberia naar Lima via Madrid (waar ik een broodje met warme chocolade doorspoel) en komen nog dezelfde dag aan, want Peru heeft nog zeven uur te goed op West-Europa. Tussen Madrid en Lima krijgen we drie keer te eten: 1 keer warm, twee keer een broodje. Bij aankomst in de luchthaven van Lima onthaalt Ruth ons, Domingo rijdt ons naar het hotel, Casa Andina Select Miraflores. Aan de naam te zien ligt dat hotel in het stadsdeel Miraflores, een van de betere buurten van de hoofdstad. Veel spoken we 's avonds niet meer uit.
25.09 Lima
Met Agnes als gids brengen we een eerste stadsbezoek aan Lima, maar dan wel op wandelafstand. Eens in de buurt van de kustlijn, test ze gymnastiektoestellen uit, dat is iets typisch in Latijns-Amerika, in Rio de Janeiro en Santiago de Chili heb ik dat ook al gezien (maar Denderleeuw zou dat ook hebben, achter 't Kasteeltje in de Stationsstraat). We genieten van het uitzicht op de kustlijn en wandelen door het Parque de Amor. Dat park ligt op de klippen van Chorrillos. Er staat een langgerekte zitbank met romantische zinnen in mozaïektegels en er staat een standbeeld van twee geliefden die elkaar beminnen. Volgens Agnes zou er een wedstrijd (geweest) zijn wie om 't langst kan kussen. We gaan dan middagmalen in de Vivienda, zo'n restaurant als ik er in Ipanema ook een weet zijn: je betaalt volgens het gewicht wat op je bord ligt, of dat nu geraspte groentjes zijn of een flink brok vlees.
Met Ruth brengen we in de namiddag een bezoek aan het historisch centrum, beginnend met de Plaza Mayor (tiens, niet de Plaza de Armas, er zal geen arsenaal onder opgeslagen geweest zijn) met het stadhuis, de kathedraal en het bisschoppelijk paleis. Het eerste gebouw wat we bezoeken is het San Francisco klooster met basiliek, een prachtig voorbeeld van koloniale architectuur, Het werd in 1546 gebouwd in barokke stijl. Wij bezoeken de Casa Aliaga, de best bewaarde koloniale woning (Aliaga was een vriend van Francisco Pizarro die Peru kolonialiseerde), de residentiële wijken Miraflores en San Isidro gelegen aan de oceaan. Ruth doet het eerst overkomen alsof wij bijzonder gegunstigden zijn dat we deze villa mogen bezoeken, maar 't staat gewoon op het stadsplan. Nadien wandelen we terug naar het hotel.
In de buurt van Lima ligt de pre-Inca site van Pachacamac en die bezoeken we. Deze site was een belangrijk pelgrimsoord en bestaat uit verschillende paleizen en tempels die gebouwd werden ter ere van de god Pachacamac. Pre-Inca, dus, voor hen woonden daar de Yunca's, dat waren landbouwers die irrigatiekanalen groeven. Ze versierden hun gebouwen met bas-reliëfs en fresco's, en waren bekwame goud- en zilversmeden Op die site staat het Taurichumpigebouw, of toch de muren, uitgegraven in de jaren '60 door Alberto Bueno. Terug in Lima verorberen wij in het bekende La Rosa Nautica restaurant (wat we daags voordien tijdens de ochtendwandeling zagen liggen) het middagmaal en we krijgen er eerst een pisco sour. Nadien bezoeken we het Museum voor Antropologie en Archeologie, rijk aan aardewerk en textiel. In de late namiddag nemen wij het vliegtuig naar Chiclayo in het Noorden.
Na het ontbijt bezoeken we het Museo Tumbas Reales, waar binnen niet gefotografeerd mag worden (er is zelfs controle...) en waar de recent ontdekte graftombes van de Heren van Sipan ondergebracht zijn. De Moches waren de meest vooraanstaande beschaving voor de komst van de Inca's. Zij begroeven hun leiders met hun kostbaarste bezittingen. In Chiclayo krijgen we lekkers te eten en op weg naar Trujillo bezoeken wij in het Archeologisch Complex van El Brujo (= de tovenaar). In het museum mag ook alweer niet gefotografeerd worden, gelukkig wel errond, waar prachtig gedecoreerde muren staan. van de rijk getatoeëerde mummie van de Lady van Cao, een 25 jarige vrouwelijke leider, heb ik dus ook geen eigen beeldmateriaal. Het beeld van gevangenen en soldaten werd beschadigd door goudzoekers. Tegen de avond komen we aan in Trujillo, gekend voor zijn koloniale huizen met typische balkons en patio's en waar we in het hotel een welkomstdrank krijgen (pisco sour).
We brengen een stadsbezoek aan de barokke kathedraal (gewijd aan de Heilige Maria, de bouw duurde van 1647 tot 1666), de nationale bank, de Casa Emancipación (BBVA bank). maar niet aan de Plaza de Armas, want die is afgesloten met doeken (wegens werken aan het park ter gelegenheid van het bezoek, begin volgend jaar, van de paus). Buiten het stadscentrum bezoeken we zonne- en maantempels (of toch deze laatste). Vooral de piramide van de maan is indrukwekkend. De stenen, die voor de muren gebruikt werden, werden door de burgers zelf gemaakt (adobestenen werden niet in een steenoven gebakken maar gewoon in de zon te drogen gelegd) en kregen een tekentje zodat duidelijk was wie welke stenen ter beschikking gesteld werden. Deze piramide van de maan is bedekt met veelkleurige bas-reliëfs van bovennatuurlijke wezens met uitpuilende ogen en scherpe hoektanden. In het Museo Huacas de Moche ("huacas" zijn heiligdommen) mocht alweer niet gefotografeerd worden.
In Huanchaco gaan we lekker eten, 't is in buffetvorm, dus je kan kiezen wat je graag lust, ik schuif twee keer aan met mijn bord, en als dessert krijgt iedereen ijs van lucuma (lekker en nog gezond op de koop toe!). Intussen is er een opvoering door een danskoppel dat de wedstrijd La Manirera gewonnen had. Op het strand van Huanchaco zien wij vissers die nog steeds gebruik maken van hun ˜caballitos de totora", de letterlijke vertaling van kleine paarden uit totora riet geweven. Zo'n bootje kan door 1 visser bestuurd worden. Daarna verkennen wij Chan-Chan, de grootste adobe stad ter wereld en hoofdstad van de Chimu beschaving. De muren dragen er geen kleuren maar wel reliëfs, ook mooi. In een muur zijn al reparaties gebeurd, waar enkele vissen vervaagd zijn, zijn dat de originele. Nadien vliegen we terug naar Lima en dat vliegtuig loopt 15 minuten vertraging op.
Om 4.15 staan we reeds op, we hebben om 5u ontbijt en om 5.30 vertrekken we naar Paracas met gids Pedro (tot Arequipe) en chauffeur Máximo. Halverwege houden we een sanitaire stop in Asia. Nadien, in de bus, krijgen we een document in het Engels waarin Lima Tours alle verantwoordelijkheid afwijst voor gebeurlijke ongevallen tijdens de bootuitstap (en 's anderendaags voor de vlucht over de Nascalijnen) en wie mee wil, ondertekent dat, ondanks hevige discussie (Trees doet dat niet, dus zij blijft aan wal). Eerst varen we traag bij een eiland met de Kandelaar op een heuvelrug (wat doet denken aan de Nazcalijnen). Dan blijven we lang rond de Ballestaseilanden dobberen, zien daar pelikanen, jan-van-genten, aalscholvers, zee- en Peruaanse meeuwen, Humboldtpinguïns en zeerobben. Terug aan wal eten we zeevruchtensoep op een terras in Paracas, wandelen wat langs souvenierkramen en winkels. Rijdend van Paracas naar Ica wordt het steeds warmer, reeds tot 31 graden in de bus. In het hotel worden we welkom geheten met een drankje (pisco met passievruchtensap), toewijzing van de kamer en om 16.30 is er een rondleiding. Tijdens de uitleg onthoud ik dat witte en rode wijn naar Lima (Pachacamac) vervoerd wordt, de pisco blijft hier (druiven voor pisco worden geoogst in maart-april). Voor de zonsondergang met cava op domein buiten hotel moeten we het laatste stuk helling op wandelen. Nadien keren we op dezelfde manier terug: te voet de heuvel af en net buiten het domein met de bus terug naar het hotel voor een wijnproeverij: sauvignon (wit), malbec-merlot (rood), moscatel (wit), dessertwijn, vooral bij fruit.
Onderweg naar Nasca (Palpa) neem ik een foto van droog landschap. Maria Reiche onderzocht de Nascalijnen en woonde in het huis dat nu dat een museum is (maar dat bezoeken we niet). Nasca- en Palpalijnen werden eerst ontworpen en dan uitgetekend door stenen en rotsen opzij te leggen. We melden ons aan als voor een reguliere vlucht, worden gewogen (om de plaatsen in het vliegtuig toe te wijzen, maar ik denk niet dat er onderling grote verschillen zijn) en wachten dan, nogal lang, onze beurt af. Nadine en Luc kunnen mee met een eerder vliegtuigje en met mensen die zij niet kennen. De rest (zonder onbekende medepassagiers) van ons vliegt ook tot 2500 voet hoog en dat 4 km lang. Steeds kondigt de piloot aan welk beeld we moeten herkennen, fotograferen is iets minder eenvoudig met een eenvoudig fototoestel als het mijne. Wanneer we terug voet aan grond zetten, nemen we een lichte lunch nabij het hotel. We bezoeken dan eerst het kerkhof van Chauchilla met mummies, waarbij in het graf steeds aarden potten staan. Het is opnieuw zonnig bij zo'n 30 graden. Een Peruaanse griel loopt daar ook rond. Nog voor we naar het hotel rijden bezoeken we een ceramist in Nasca, hij maakt & verkoopt zelfgemaakte kunstwerken van Nasca-cultuur.
01.10 Nazca - Arequipa
We houden een fotostop voor een breuk na een aardbeving en een sanitaire stop in Yauca, waar ook olijven en afgeleide producten geproefd en gekocht kunnen worden, achteraan de winkel staan hanenhokken met vechthanen. Pech onderweg met een aandrijfriem, de 2 chauffeurs lossen het op, nabij Arequipa. We houden ook een koffiestop in Chala en terug in de bus is het vragenuurtje voor Pedro... Ik vraag naar "Taxi Cholos", dat zijn motortaxis, het idee komt uit India. Zo'n motor kost ongeveer 3500 Soles, een rit kost 3 Soles. Taxi cholos mogen niet op de Transamerican (maar ik zie ze wel eens op parallelle wegen). Ze worden vooral gevraagd naar en van de markt of de scholen. Mijn tweede vraag gaat over de politiekorpsen, wat ik van Pedro versta is iets anders dan wat Agnes vertaalt. Civiele en republikeinse politie zijn samengevoegd in de Nationale politie (maar ik zie toch diverse korpsen, hoor, ook later in Arequipa). Intussen rijden we door de Ocona vallei. We smullen een ferme maaltijdsoep (sopa criolla met ei, spaghetti en stukjes vlees) in Camana, waar we wel dicht op elkaar zitten. Dan maken we nog een mooie rit naar Arequipa, de witte stad met op de achtergrond de El Misti vulkaan. Het hotel heeft 5 sterren maar bij aankomst neem ik er in gedachten een af omdat het zwembad en de jacuzzi wegens onderhoudswerken niet beschikbaar is.
02.10 Arequipa
We wandelen naar het klooster van Sta Catalina di Siena waar we gids Lizzie ontmoeten, Sta Catalina di Siena is de patroonheilige van 't klooster dat gebouwd werd in 1579 uitgebreid in de 17de eeuw. Dat klooster is eigenlijk een stadje binnen de stad, daar zouden nu nog 20 nonnen verblijven, maar we ontmoeten er nauwelijks een. De stichtster van het klooster was een rijke weduwe, María de Guzmán. De traditie destijds wou dat de tweede zoon of dochter van een familie zich tot de kerk zou wijden en dit klooster aanvaardde enkel vouwen van de hogere Spaanse klasse. Elke familie betaalde een soort bruidsschat wanneer hun dochter toegelaten werd tot het klooster. De nonnen moesten ook 25 opgesomde zaken meebrengen, daarbij een standbeeld, een schilderij, een lamp en kledij. De rijkste nonnen brachten wellicht fijn Engels porselein, zijden gordijnen en tapijten. Hoewel het voor minder begoede nonnen mogelijk was om in te treden zonder een "bruidsschat" te betalen, zien we aan de cellen (bijna appartementen met meerdere ruimtes en fraaie meubels) dat de meeste nonnen zeer rijk waren We zien twee kleuren op de gevels en die hebben een betekenis: bruine verf duidt op aarde, blauw op hemel. Sommige "straten" zijn naar Spaanse steden genoemd, zoals Sevilla, Córdoba, enz. Nadien bezoeken we de Jezuïetenkerk met een barok altaar en een binnenplein waar nu winkels met alpaca-kleding gevestigd zijn. We rijden naar Yanahuara (vanwaar we 3 vulkanen zien) en Carmen Alto (om naar de terrascultuur te kijken) voor de mooie panorama's. Op een van mijn foto's staan papaya, passievrucht, maca, cocablaadjes en afgeleide producten. Na het lekker middagmaal met "chicha morada" (fruitsap gemaakt van purper graan en kruiden, lijkend op rode bietensap) gaat elk eigen weg. Ik zoek met Isabelle, Ilse, Suzanne en Hubert om geld te wisselen, we bezoeken alpacawinkels, doen een terrasje, bewonderen de kathedraal en wachten op de Plaza de Armas op Trees. We gaan, in dezelfde straat waar we op 't terras zaten, een hapje eten en keren dan naar het hotel terug.
03.10 Arequipa - Colca Canyon
Onderweg, in de bus, toont Lizzie hoe de Peruanen hun cocabladeren klaarmaken om op te sabbelen (tegen honger en vermoeidheid): in een stapeltje van zo'n 5 blaadjes draaien ze een "catalizer" en proppen die daar dan in hun wang (ze knabbelen er niet op), dat is afgeraden na 16 uur, anders slaap je niet. Langs een spectaculaire weg rijden we naar de Colca Canyon. We zien indrukwekkende vulkanen (Chachani, Misti, Pichu Pichu) en passeren uitgestrekte grasvlaktes waarop vicuñas (die worden om de 3 tot 4 jaar geschoren, enkel op de rug), alpaca's en lama's grazen. We houden halt aan mooie uitzichtpunten en passeren kleurrijke stalletjes waar lokale vrouwen hun koopwaar uitstallen, er passeert ook een goederentrein met koper, een rit van 10 uur. Onderweg op 4018 m hoogte stoppen we voor een thee van cocabladeren of verschillende kruiden, zoals ik (behalve cocabladeren liggen er ook muntblaadjes in). Nadien stopt de bus nog aan een wijde waar veel lama's en alpaca's liggen en staan te wachten om gefotografeerd te worden. Na weer enkele kilometers stoppen we aan een schooltje om het klasje te bezoeken. De onderwijzeres geeft vandaag les aan drie jongens van verschillende leeftijden. Wanneer de ene aan een taak werkt, geeft ze les aan de andere. Aan de affiches te zien, geeft ze alle vakken, ook Quechua. De 2 oudsten komen met de fiets vanaf het werk van de moeder, de jongste (Carlos, 7 jaar, 2de schooljaar) wordt gebracht met de brommer. Ze amuseren zich kostelijk met ballons van Suzanne, vooral nadat Isabelle toont hoe ze de lucht zodanig kunnen lossen dat de ballon een fluitend geluid maakt. We krijgen een buffetmaaltijd in het centrum nabij de Plaza de Armas. We stoppen nog eens in een dorpje waar de markt gehouden wordt (Suzanne en Hubert kopen er nog pootaardappelen). Wij verblijven in de buurt van Chivay in een bijzonder mooie omgeving. Nadat de kamers verdeeld zijn, is er nog tijd om op het domein te wandelen. 's Avonds, maar nog voor het avondmaal, plons ik nog in het thermaal bad, samen met Agnes, Trees, Ilse en Isabelle.
04.10 Colca Canyon - Puno
Alvorens we naar de condors kijken, stoppen we in Yanque om te kijken naar dansers in vrouwenkleding, ook mannen. Vroeger mochten meisjes niet uitgaan met jongens en die verkleedden zich dan als meisjes. De meesten van ons gaan ook even de kerk binnen. Dan rijden we (eindelijk) naar de condorvallei. We moeten een poos wachten eer de eerste condor zich toont, in totaal kunnen er wel vijf zijn. Er is veel volk om de gieren te fotograferen, het domein is ook groot met enkele terrassen. Ik moet wel denken aan het condor kijken in Colombia (2012): dat was toen in een stiltegebied en er was veel minder volk, alleen de Hobo-groep, het was toen ook gemakkelijker om de condors van dichtbij te fotograferen. Na de condorshow, rijden we verder naar het dorp Maca voor een pauze en kunnen er sancayo proeven, de vrucht van een cactusplant, en om de Sta-Ana-kerk te bezoeken. We houden onze picknick (waar Lima Tours voor zorgde) op hetzelfde terras waar we gisteren inca-thee dronken. Dan hebben we nog ongeveer 4 uur rijden tot Puno voor de boeg, maar onderweg stoppen we voor wat foto's op, letterlijk, het hoogtepunt van de reis: aan het uitkijkpunt van de Andes op 4910 m hoogte, met zicht op de Cordillera Volcánica en de Centrale Andes. Verder passeren we lagunes met Chileense flamingo's. We stoppen aan het "bergmeertjes-uitkijkpunt", op 4444 m hoogte. Als we dan in Puno zijn, hebben de grootste geluksvogels in het hotel zicht op het Titicacameer. 's Avonds zijn we niet voltallig om te avondmalen (enkelen lijken toch wat last te hebben van de hoogte, bij mij bleef de hinder eerder beperkt).
05.10 Puno - Titicaca meer - Puno
Met gids Suleima en chauffeur Eddy rijden we naar de haven voor inscheping voor een ganse dag op het Titicacameer, 's werelds hoogstgelegen bevaarbare meer. De totale oppervlakte is 8560 km², de lengte maximaal 165 km, en de langste breedte is 60 km. We stappen uit op een vlottend eiland (het water eronder is 15 m diep) van het Uros-volk dat drijft op compact geperste rietwortels (dat drijft als kurk). De voorzitter van het eiland, bestaand uit 11 blokken, Elias, helpt Suleima met een demonstratie: blokken bijeen binden en dan 2 m riet opleggen. Dit eiland telt 5 families, 18 personen. De vrouwen moesten vroeger, voor de toeristen kwamen aanmeren, mee helpen met de mannen maar sinds ze toeristen ontvangen, doen ze bijna niets anders dan souvenirs maken (vooral naaien, rieten souvenirs maken de mannen), vandaar dat ze er wat gezet uitzien. Met een rieten boot roeien Elias en een oudere man ons naar een ander eiland, daar krijgen we stempel in ons paspoort. Daar schepen we weer in op de catamaran om op het Taquile eiland aan te meren. Door het microklimaat bloeien de planten daar het hele jaar door. Op het eiland wonen 3000 mensen en ze spreken Quechua (geen Aymara, dat was op het rieten eiland). We wandelen bergop tot na de 2de boog, slaan ervoor linksaf door een houten poortje tot waar de tafel gedekt staat, iedereen heeft zicht op het meer (al zijn er enkele die aan de andere kant van de tafel gaan zitten). Opa is 87 jaar en breit nog lustig met vier naalden. De heupband wordt voor de helft door de man en de andere helft door zijn vrouw geweven, het steunt hun rug als ze iets zwaar dragen en het bewijst hun trouw. Opa, vader, moeder en kleinzoon. Alle 4 dansen ze voor ons en dan nog eens met Nadine, Paula en Isabelle. Dan is 't eten klaar: quinoasoep, zalmforel met rijst, frietjes en groenten, muntthee. We wandelen verder naar de Plaza Principal (er zullen nooit wapens onder gelegen hebben, anders heette het ook wel Plaza de Armas), en dalen dan over ongelijke rotstreden zeer voorzichtig naar de kade. Terug aan wal doen we een wandelingetje rond het hotel doch zien weinig dieren: enkele alpaca's van het hotel en verder spechten, koeten en andere eenden. 's Avonds hebben alleen Paula, Johan en ik trek in een avondmaal.
06.10 Puno - Cuzco
Met de bus rijden wij naar Cuzco en onderweg vertelt de gids dat Puno op gebied van carnaval het Aalst van Peru is. Behalve het weer en wellicht de uitbeelding van thema's is het grote verschil dat Puno geen drie dagen maar twee weken carnaval viert. Tijdens die twee zotte weken wordt daar zoveel bier gedronken dan elders in Peru tijdens het gehele jaar. De eerste stop is in Sillustani, de raadselachtige pre-Inca graftorens, voor hoge graven. Het laag stenen torentje is van de Colla, de grotere met gladde stenen is van de Inka, de zonnetempel staat er nog voor de helft. Het rond graf met laag muurtje is een kindergraf. De ingangspoort naar de graftoren is redelijk laag. Een eindje verder stoppen we aan een boerderij in traditionele bouwstijl. Bovenop de toegangspoort staan twee beeldjes van stieren, om vruchtbaarheid van de grond en de dieren te bekomen van de goden. Voordien zou men daar beeldjes van goden uit hun eigen cultuur opgestaan hebben, maar de Spanjaarden vonden dat verafgoding, dus zette men er stierenbeeldjes op, daar konden de Spanjaarden geen bezwaar tegen hebben. In Juliaca rijdt van alles als taxi: gewone, "toritos" (kleine wagentjes), "taxi cholo" (aangedreven door fiets of moto). Onderweg kopen wij onze eigen lunch in Pucara, voor mij is dat een vegetarische sandwich, 99% pure chocolade en een fruitsapje (wegens de metaalsmaak van het drinkwater dat we in de bus aangeboden krijgen). Dat eten wij op in La Raya langs de weg met zicht op bergen en een passerende passagierstrein op stoom, 3 wagons en misschien restaurantwagon, die naar Puno rijdt, volgens Agnes aan 50 km/h. In Raqchi bezoeken we de ommuurde stad uit de Inkatijd, dat gebouwd werd voor Wiraqcocha. Aan Luc en mij vallen meteen de dakpannen op, die liggen op een muur wat de middelste muur was van een gebouw. Het water uit de bergen wordt naar het artificieel meertje geleid. Een colca is ronde opslagplaats in steen met dak uit speciaal gras (een borée uit de Pyreneeën, maar dan veel groter), daar staan veel colca's en aan enkelen worden herstellingswerken uitgevoerd. Op ca 1 u rijden van Cusco houden we nog een kerkbezoek. We verlaten de bus en worden meteen individueel gefotografeerd. Ik vraag 1 Sol, wat ik betaal wanneer ik iemand in klederdracht of bij handwerk fotografeer (en dat vraag ik nog eerst). In de kerk krijgen we een boekje met cd met foto's, want zelf mogen we geen foto's nemen, zelfs niet zonder flits. In Cusco stappen we over in een minibus, met de grote bagage in een andere minibus en bereiken zo het chique hotel. Het uitzicht van mijn kamer is niet zo chique, ik kijk op een andere gevel. Bij het avondmaal hebben we dat zaaltje van het restaurant voor ons alleen, het tafeltje voor 2 blijft onbezet.
We brengen een bezoek aan de stad met Miguel, te beginnen met het Dominikanenklooster. Tawantinsuyu is het rijk van de 4 regionen (Chinchasuyu (Noordwest), Antisuyu (Noordoost), Contisuyu (Zuidwest) en Collasuyu (Zuidoost)), de provincies werden bestuurd door een gouverneur, die werd aangewezen door de Sapa Inca, de absolute vorst van de Inca's. De stenen werden zodanig gepolijst en bewerkt dat ze aardbevingen doorstonden en de muren ook. Er is een offertafel met 3 gaten, wellicht voor het vergoten bloed. Een maquette bewijst dat er echt goud op de muren lag! De uitsteeksels in de muren gaven indicaties wanneer de zon schaduwen gaf. Dan wandelen we wat rond in het centrum in Cusco. Met het busje rijden we naar de kathedraal, in de kapel van de Heilige Familie mogen ook al geen foto's genomen worden... Daar zijn veel barokstijlen en bladgoud te bewonderen. We bezoeken dan de kathedraal zelf, de grootste in heel Amerika samen met die in Mexico. De School van Cusco heeft kunstwerken in o.a. Buenos Aires, Santiago, Bogotá. Er zit 2500 pond zilver in het altaar. De Zwarte Jezus is zo donker omdat een artiest het met agave instreek, maar de Peruanen achtten het dat Hij er als de Peruanen wou uitzien en kleedden zijn beeld zoals hen. De 2 orgels zijn eens niet Belgisch maar Frans. Het Laatste Avondmaal is ook eerder lokaal met "cuy", cavia, als hoofdschotel. Andere levensmiddelen op tafel zijn ook Andes-specialiteiten. Judas ziet eruit als Francisco Pizarro. Er is ook een Kapel van de Triomf. En in de kathedraal staat een beeld van Santiago Mata Moros (maar in Peru heet hij Santiago Mata Indios). We verlaten dan het centrum en brengen een bezoek aan Saqsaywaman (door Isabelle omgedoopt tot "sexy woman" ), een archeologische locatie ten noorden van de stad Cuzco in Peru. Deze plek ligt op ongeveer 3500 meter boven zeeniveau, het gebied is 3094 hectare groot. Het woord Saqsaywaman betekent in het Quechua Doorvoede Valk. In de tijd van de Inca's bevond zich op het plateau boven de drie nog bestaande terrassen een groot complex met als middelpunt een vier of vijf verdiepingen hoge toren. De gebouwen boden ruimte aan 5000 personen. Inka betekent trouwens koning. De Inkas kregen de grote blokken de heuvels op door ze op ronde stenen of boomstammen omhoog te rollen. En de spierkracht van mensen die 3 maand per jaar voor de heerser werkten bij wijze van belastingen. Er is ook een rotsige heuvel met Inkamuren waar Johannes Paulus de mis ooit opdroeg. Een eind verder zien we een Christusbeeld geschonken door Palestijnse gemeenschap in Cusco. Dat beeld is 3 keer zo klein als die in Rio en uit graniet. Van daar gaat het naar Tambomamchay, (waarschijnlijk uit het Quechua tampu inn, zijnde gasthuis plus "mach'ay cave", of zat worden) is een archaeologische site uit de Inca-tijd. Een alternatieve Spaanse naam is El Baño del Inca ("het bad van de Inka"). Het bestaat uit een serie aquaducten, kanalen en watervallen die door de rotsen in terrassen lopen. De functie van de site is niet duidelijk: het kan een militaire voorpost geweest zijn, een wellness-resort voor de politieke elite van de Inca's, of beide. Er zijn 4 nissen voor mummies in het bovenste terras. Beide fonteintjes geven tegelijk evenveel water. We houden een fotostop in Pula Pukara waar de Inkas uitrustten en zich verfristen. We stoppen nog eens in Q'enqo, een laatste rustplaats, een grot met altaar van Pachacutec. Onderweg naar de bus zie ik een arena dat lijkt op dat van stierengevechten, zo rond, maar Miquel verzekert me dat het een voetbalstadion is (La Bonbonera van Boca Juniors is half rond). Ah, OK, de Inca Arena van Cusco. Terug aan het hotel trek ik mijn sandalen aan en ga het stad in. Aan de Plaza de Armas maak ik gauw een paar selfies en ga dan schuilen voor de 1ste regenbui. De zon zien ondergaan in Cusco zal niet lukken, want na de bui blijft het bewolkt. Tijdens de bui ga ik met Agnes Café Bagdad binnen, zij drinkt enkel een chicha morada, ik eet een club sandwich en drink een donkere Cusqueña. Dan gaan we terug naar het hotel, ik laat er mijn hoed achter, en neem een jasje mee. We wandelen samen in de stad, door een markt en straten waar je alleen Peruanen treft, en langs het Justitiepaleis, waar net een fanfare (Santa Cecilia) doorkomt. 's Avonds gaan we met zijn allen samen eten bij Pachapapa, voor sommigen heeft Miguel een taxi voorzien, maar dat blijkt dan een minibusje. Na het eten rijden we allemaal terug mee. Overigens, dat van die zon zien ondergaan in Cusco, komt uit een lied van Johan Verminnen, waarin hij verkondigt de wereld te willen zien. Toen ik het daar eens over had tegen Agnes (maar eerder dan vandaag in Cusco), zei ze dat de melodie eigenlijk afkomstig is van een supporterslied, ze wist echter niet van welke ploeg (competitieploeg of nationaal).
Zij die de Virgen del Rosario vieren, wuiven ons uit aan de poort van de kerk. Aan de rand van het centrum stappen we weer over in een grote bus. We stoppen in Chinchero voor een bezoek aan een weverij waar gedetailleerd uitgelegd wordt hoe de wol gewassen, gekleurd en geweven wordt. Natuurlijk kunnen we er ook iets kopen, en sommigen doet dat alvorens we tot een pittoresk pleintje wandelen. We rijden dan verder naar een archeologische site, waar gewerkt wordt aan herstellingen. De huidige terrassen zijn egaler dan toen. De koloniale kerk staat op de vernielde Regenboogtempel. Terrassen zijn goed voor landbouw en ter voorkoming van landverschuivingen. Nadien wandelen we vlug de markt rond, volgens Agnes is die gecommercialiseerd maar er komt ook lokaal volk boodschappen doen. In Moray bezoeken we ronde terrassen. De site bevat ongewone Inca ruïnes, meestal bestaand uit meerdere cirkels in terrasvorm, de grootste is ongeveer 30 m diep. Zoals bij veel andere Inca-plekken heeft het ook een irrigatiesysteem. Het doel van deze putten is niet zeker maar hun diepte, design en oriëntatie met betrekking tot wind en zon veroorzaakt een temperatuurverschil van 15 °C tussen de top en de bodem. Het is mogelijk dat dit hoge temperatuurverschil door de Inca's gebruikt werd om de effecten van verschillende klimaatomstandigheden op gewassen te bestuderen. Speculaties over de plaats leidden tot een discussie over Moray als een laboratorium. Dan bezoeken we de zoutpannen in Maras. Daar werken nu 400 families, maar alleen voor een 2de inkomen, en er is nog plaats voor nieuwe zoutpannen. Alleen leden van de gemeenschap mogen er komen zout oogsten, een buitenstaander moet voorspraak krijgen van een inwoner. De grootte van een zoutpan hangt af van de gezinssamenstelling. Het is trouwens zeer druk op de weg erheen, en op de keerzijde van het toegangsticket zie ik dat je er van 't centrum van Maras te voet ook geraakt. We rijden dan naar restaurant Munia om er "pachamanca" te eten: vlees en enkele groenten worden diep in de grond "gebraden" tussen stro en dikke keien, en in dik papier gewikkeld, en dan nadien aan ons aangeboden in buffetvorm. Te Ollantaytambo bezoeken we de Zonnetempel (helaas regent het nu juist). En dan rijden we naar het hotel, nu ja, posada. We krijgen eerst een pisco sour aangeboden en worden dan naar de kamers begeleid, want die zijn in blokken gegroepeerd. De posada heeft overigens een mooie tuin.
We zijn op weg naar Machu Picchu, rijdend met de bus naar het treinstation van Ollantaytambo. Met de trein rijden we over de brug van de Incatrail, en onderweg worden we verwend met wortelcake en fruitsap. In Aguas Calientes verlaten we de trein, gaan door een permanente souvenirmarkt om de bus naar de ingang van het Inca-dorp te nemen. Op mijn foto4s staan onder andere de oude berg en daar tegenover de nieuwe berg (met terrassen bovenaan, maar die zijn niet voor landbouw, eerder tegen aardverschuivingen). De funderingen voor de muren zijn enkele meters diep. Het altaar boven terrassen is er om de "zon vast te binden". Dat helpt vandaag alvast niet want we krijgen regen en onweer, en ons bezoek duurt dan nog een half uur. Er staat ook een muur die op instorten lijkt, maar zo staat hij daar al vele jaren, ten gevolge van een natuurverschijnsel onder de bodem. Machu Picchu (van Quechua Machu Pikchu) is een stad (nu ja, er woonden op zijn meest 500 inwoners, maar eerder 300) van de Inca's in Peru die door de Spanjaarden nooit is ontdekt en daardoor ook niet vernietigd werd. Het werd ontdekt door Hiram Bingham (die daar niet eens naar op zoek was, maar hij werd ingelicht en begeleid door Peruanen), doch hij was de eerste niet, eerder woonden daar al enkele Peruaanse gezinnen, maar die maakten het niet bekend aan de hele wereld. Onlangs werd, volgens Wikipedia, vastgesteld dat in 1866 de Duitse goudzoeker en houthandelaar Augusto Berns de bergstad vond en plunderde, met toestemming van de Peruaanse regering. Berns verkocht de historische schatten aan Europese musea. Er is in deze stad nog veel van de Inca-beschaving terug te vinden. De stad Machu Picchu is voornamelijk opgetrokken uit graniet. Er is in de stad een woonzone met middenin een groot plein, een militaire zone en een godsdienstige zone. Tussen de godsdienstige gebouwen stonden ook de woonvertrekken van de hofhouding. In de godsdienstige zone vindt men tempels voor de zonnegod en de maangodin. Ook staat daar een zonnewijzer op het hoogste punt van de stad. Voor mijn vertrek had ik gehoopt dat we tot aan de Zonnepoort zouden geraken om het einde van de Inca-trail te zien, doch helaas, dat geluk viel me niet te beurt, een bezoek aan Machu Picchu is altijd en aldoor met een gids, je wandelt daar niet zomaar rond. Trouwens, het dorp was niet helemaal af, om een of andere reden vertrokken de daar wonende Inca's ineens naar andere oorden.
Terug bij de ingang gaan we eten in het buffetrestaurant maar we moeten wel wachten op vrije plaatsen en zitten dus niet alle 13 samen. Nadien mogen we nog langer wachten op een pendelbus naar treinstation, Agnes zegt wel dat we te voet kunnen afdalen (en even zijn Isabelle en ik dat van plan, maar we laten het zo), de trappen zijn echter van hetzelfde type als in Machu Picchu of het eiland Taquile. We hebben wat tijd van de bushalte naar het station en kuieren tussen de kramen waar ik nog een paar praktische souvenirs koop. We worden alweer verwend in de trein met een stuk pizza, wat fruit en een chicha morada. Een personeelslid heeft zich verkleed in een carnavalsvierder en komt wat dansen. Nadien geven een paar andere personeelsleden een modeshow ten beste.
Er zijn enkele supporters van de Peruaanse nationale ploeg in het vliegtuig naar Lima waar Ruth en chauffeur Raul ons opwachten. We bezoeken het Museum Larco Herrera, ondergebracht in een 18de-eeuws herenhuis, met een ruime verzameling van precolumbiaanse kunst. Maar eerst mogen we lekker smullen in het restaurant van het museum. Het museum werd gesticht door Rafael Larco Hoyle. Op de officiële website van het museum staat als naam gewoon Museum Larco, Herrera is de tweede naam van de vader van de stichter. Larco Hoyle bestudeerde van jongs af aan het oude Peru. Het museum staat vol met verzamelobjecten, en dan heeft het museum nog een opslagplaats met meer verzamelstukken, dus ze kunnen daar de vitrines op tijd van andere voorwerpen voorzien. Er is ook een tentoonstelling van erotische verzamelstukken. Maar de rijk bebloemde tuin van het museum krijgt ook veel aandacht van ons, zoals de twee katten die er huizen. Dan rijden we naar de luchthaven waar we afscheid nemen van Ruth. Er worden nog wat Soles uitgegeven en gewacht... Het valt me op dat nogal wat passagiers wel een T-shirt dragen van de nationale ploeg, maar ze vliegen toch naar Europa (spijt dat ze de wedstrijd niet kunnen bijwonen?). In het vliegtuig zit ik naast Trees, later vernemen de passagiers dat Peru 1-1 speelde tegen Colombia (later opzoekwerk leert mij dat ex-HSV-speler Guerrero voor Peru scoorde). Om de tijd te spenderen heb ik een filmpje gekeken en bejeweled gespeeld, maar nauwelijks geslapen.
Rond 12 uur krijgen we een ontbijt. In Madrid begeven we ons naar terminal 4, poort K91 en zijn 15' eerder dan verwacht in Zaventem, ik keer met een vooraf geboekte taxi naar huis.
Conclusie: het was een mooie reis, ik heb zeer veel gezien waaraan ik vooraf niet aan gedacht had bij het idee een reis naar Peru te boeken. Deze reis is ten zeerste aanbevolen aan wie gek is op geschiedenis, en dan vooral oude geschiedenis. Van Inca's hebben de meeste Europeanen wel al gehoord, maar de Chancas, Chachapoyas, Moche's, Wari's, Chimu en zelfs Nasca's waren mij onbekend (al denk ik, zoals veel mensen, dan aan de Nasca-lijnen). We hebben 4 musea en zeker 13 historische sites bezocht.
Vooral naar het zuiden reden we al eens over de Transamerican Highway. Verwacht geen autosnelweg, denk eerder aan een gewestweg, of steenweg, met snelheidsremmers en verkeerslichten. Ten zuiden van Lima heet deze weg Carretera Panamericana Sur.
Ik had dus graag gezien waar de Inca Trail de Zonnepoort van Machu Picchu bereikt. Dat pad is de meest bekende trektocht in Zuid Amerika en behoort tot de top 5 in de wereld. Het is 43 km lang en biedt een natuurlijke verscheidenheid. Volgens Miguel duurt het vier dagen om die tocht te doen, maar als je in zeer goede conditie bent, kan dat in 1 dag. De Inca's trokken eigenlijk veel paden voor hun boodschappers, vertelde Agnes tijdens de reis, maar deze is dus de bekendste.
Wij, Europeanen, schrijven Nazca en Cuzco met een z, de Peruanen met een s (ik doe dat ook in dit verslag) omdat ze in Zuid-Amerika een eigen accent hebben: de z en de c gevolgd door een e of een i spreken zij gewoon als s uit, zonder de punt van hun tong tegen de achterkant van hun tanden te houden.
Boerenkrijgstapperstocht - Slotwandeling Donkmeertrofee 2017, georganiseerd door Boerenkrijgstappers vzw
05.11.2017: Ik schreef me in voor 19 km en een eindje verder was ik onoplettend en belandde op "lus A" van 6,7 km, die me leidde door veld en bos en wegens mijn verstrooidheid kwam ik na een uur opnieuw in de startzaal waar ik dan een rustpauze hield. Nadien volgde ik de 12 km want dat kwam dan toch zowat uit op mijn plan om 19 km te wandelen. Helaas duurde het nu veel langer dat ik op verharde wegen moest gaan alvorens eindelijk wat zachter bodem onder de voeten te krijgen. Eens wat verder uit de buurt van de Donk en de Eendenkooi was dat maar ik beklaag me mijn vergissing dus helemaal niet.
Het weer was wisselvallig met zon en een paar buien, mijn foto's staan bij Google.
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2017-2018: E. Aalst - SK Lommel
05.11.2017: E. Aalst - SK Lommel: 0-3
Waar ik wat voor gevreesd had, is dus uitgekomen, al had ik niet echt verwacht dat Van Den Noortgaete driemaal de bal uit zijn doel moest halen. Neven trapte de 0-1 tegen de netten (15'). Na een hoekschop ging de poging van Sula via het been van Brebels in doel (31'). Van Den Noortgaete kreeg de bal niet onder controle en Sula strafte het slippertje af (60'). Intussen probeerde Eendracht ook te scoren, maar het geluk stond De Neve, De Coninck, Mitu, De Rock en Verstraeten niet bij.
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, De Coninck (76' Diarra), Mitu, De Neve, Geenens J., De Rock, Verstraeten, Geenens F., Bangoura, Mertens (64' Gyselinck) en De Koker (64' Yala Lusala).
Ik ben Helga
Ik passeerde zo vele gekende en minder gekende historische plaatsen, zoals het stadhuis, enkele (gewezen) kloosters, de Dossinkazerne, brouwerij Het Anker, de boorden van de Dijle (enkele woonsten doen denken aan de Hamburgse Speicherstadt), de Sint-Romboutskathedraal (waar ik eens binnen wipte).
Maar ze hebben, indien abonnee, dan toch een paar pintjes (als ze daarvoor kiezen) om zich te troosten. Na een kopbal tegen de paal knalde Khaida de rebound hoog in doel (10'), 0-1 bleef het tot aan de rust. Minsart liet een verre bal door de vingers glippen en Bangoura profiteerde (87'). Eendracht slikte de 1-2 na een corner verzilverd door Charlier (93').
In de kerk krijgen we een boekje met cd met foto's, want zelf mogen we geen foto's nemen, zelfs niet zonder flits. In Cusco stappen we over in een minibus, met de grote bagage in een andere minibus en bereiken zo het chique hotel. Het uitzicht van mijn kamer is niet zo chique, ik kijk op een andere gevel. Bij het avondmaal hebben we dat zaaltje van het restaurant voor ons alleen, het tafeltje voor 2 blijft onbezet.
