Ik ben Helga
Ik ben een vrouw en woon in Denderleeuw (Belgie/Vlaanderen) en mijn beroep is secretaresse (tegenwoordig heet dat assistant...).
Ik ben geboren op 24/07/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, reizen, lezen, computeren, en ik volg graag voetbal- en wielerwedstrijden.
Deze profielfoto is genomen in Chileens Patagonië.
Hamburger SV: Seizoen 2017-2018: HSV - TSG 1899 Hoffenheim
26.11.2017: HSV - TSG 1899 Hoffenheim: 3-0
45.570 toeschouwers keken er op toe dat Akpoguma - opgejaagd door Arp - de openingstreffer scoorde voor de thuisploeg (6'), deze voorsprong lieten de roodbroeken niet meer schieten (dat zouden ze zich in de oren moeten knopen: open de score en veel kans dat jullie de drie punten houden). Want HSV deed voort en beloonde zich in de tweede helft: Kostic met een directe vrije trap (75') en Jung met zijn allereerste Bundesliga-doelpunt (88') zorgden voor de verdiende 3-0-eindstand.
Gisdol stelde de volgende spelers op: Mathenia - Diekmeier, Papadopoulos, Mavraj, Douglas - Jung, Sakai - Wood (82' Schipplock), Hunt (75' van Drongelen), Kostic - Arp (91' Waldschmidt, dat was een staande-ovatie-vervanging).
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2017-2018: E. Virton - E. Aalst
25.11.2017: E. Virton - E. Aalst: 1-2
In Virton hebben ze blijkbaar nog geen internet... Dus vernam ik via Facebook dat Eendracht 3 punten ging halen in de Gaume. De eerste doelpoging kwam van De Rock. Hij probeerde doelman Dupire, die ver uit zijn doel stond, te verrassen met een verre lob maar de bal viel te laat uit de lucht. Toch was het de thuisploeg die het snedigst gestart was en duidelijk op zoek ging naar een vroege goal. Lazaar kopte over en Muratovic kon net niet bij een scherpe voorzet. Eendracht prikte tegen en Yala Lusala trof de paal. De terugspringende bal werd door Mitu tegen de netten getrapt maar de lijnrechter had buitenspel vastgesteld en het feestje ging niet door. Aan de overkant moest Van Den Noortgaete aan de bak om een schot van Vaccaro onschadelijk te maken. Stilaan kwam er meer evenwicht in de partij en Bangoura knalde opportunistisch over. Nadat Van Den Noortgaete andermaal een poging van Vaccaro gestopt had, klom de thuisploeg toch op voorsprong. Een hoekschop bleef hangen en Angiulli duwde de 1-0 in de benedenhoek (35'). Dit was meteen ook de stand bij de rust.
In het begin van de tweede helft kwam wit-zwart goed weg toen Muratovic tegen het doelhout knalde. Daar bleef het echter bij voor de troepen van trainer Defays want het was Eendracht dat het spelbeeld meer en meer ging bepalen. Er werd vrij goed gevoetbald en Dupire moest plat na een poging van Mitu. Even later had de doelman ook het laatste woord op een vrije trap van De Rock. In de 72e minuut werden de goede intenties dan toch beloond. Diarra zette zich achter een vrije trap en De Neve bewees nog maar eens een goede kopper te zijn (1-1, 72'). Angiulli kon de Aalsterse vreugde niet hebben en deelde een duw uit aan Mitu. Een tweede gele kaart en de uitsluiting waren het logische gevolg. Eendracht voelde dat er nog meer te rapen viel maar Yala Lusala trapte over en Mitu mikte voorlangs. Bij Virton deed men er intussen alles aan om stand te houden en stevige overtredingen werden hierbij ook niet geschuwd. Tevergeefs want toen Dupire een scherpe voorzet van Mitu niet onder controle kreeg, was Bangoura er als de kippen bij om de 1-2 tegen de touwen te trappen (86'). De meegereisde supporters moesten nog eenmaal de adem inhouden toen de Walen diep in de extra tijd nog een vrije trap kregen net buiten de zestien. De bal raakte echter niet voorbij het muurtje en het feestje kon beginnen.
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, De Coninck (68' De Koker), Yala Lusala, Diarra, Mitu (91' Marmitte), De Neve, Geenens J., De Rock, Verstraeten, Geenens F. en Bangoura (88' De Man).
19.11.2017: Ik schreef me (elektronisch) in voor 20 km ('t was iets minder) en wandelde naar Maldegem voor een frisdrank. Nadien wandelde ik een lus van 8 km waarbij ik eerst 45' over verharde wegen doorstapte alvorens, gedurende zo'n 10', van het Buggenhoutbos genoot. Toen ik de tweede keer in Maldegem vertrok, was 't aan 't regenen en dat was nochtans 't leukste stuk, met een eind door Lippelo bos.
Een ongelukkige door Jung veroorzaakte penalty werd omgezet door di Santos (17'), en een counter bracht durch Burgstaller de voortijdige beslissing (78'). Tussen deze twee doelpunten speelde HSV nochtans goed mee en had enkele veelbelovende kansen, maar de bal wou er weer niet in.
Gisdol stelde de volgende spelers op: Mathenia - Diekmeier, Papadopoulos, Mavraj, Douglas - Jung, Sakai (69' Wood) - Ito (35' Waldschmidt), Hunt, Kostic (83' Hahn) - Arp.
15.11.2017: Ekdal mag zich dan wel verheugen op deelname aan het wereldkampioenschap, hij ligt wel in de lappenmand, na de match van eergisteren, met een spierblessure in de bovendij, en kan zondag niet meedoen bij Schalke.
14.11.2017: Gisteravond heeft Zweden, met Ekdal dus (die echter 90' op de bank bleef...), zich geplaatst voor het wereldkampioenschap ten nadele van Italië dat maar niet kon scoren (dat deed Zweden gisteren ook niet, maar dat gaf dus niet). Subiet begint België aan een oefenwedstrijd tegen Japan, met Sakai op de bank. Edit: in de 85ste minuut werd Gotoku Sakai toch ingezet, ter vervanging van zijn naamgenoot (die blijkbaar bij O. Marseille speelt?). België won toch, met 1-0, doelpunt van R. Lukaku.
13.11.2017: Jung heeft nog voor 5 jaar bijgetekend! Als hij intussen geen niet af te wijzen voorstel krijgt, blijft hij dus tot en met de lente van 2022.
Papadopoulos en zijn landgenoten speelden 0-0 thuis tegen Kroatië, doen dus niet mee, volgend jaar, aan het wereldkampioenschap. Hopelijk hebben Ekdal en de andere Zweden meer geluk in Italië.
10.11.2017: Gisteravond verloor Griekenland in Kroatië met 4-1. Overmorgen moeten Papadopoulos en zijn landgenoten dus met 3-0 winnen (of met nog een groter doelpuntenverschil). Ekdal en de andere Zweden wonnen vanavond van Italië met 1-0, hij speelde nauwelijks 60' mee en scoren deed hij ook al niet (dat deed de speler die hem verving).
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2017-2018: E. Aalst - Patro Eisden Maasmechelen
19.11.2017: E. Aalst - Patro Eisden Maasmechelen: 2-0
Na enkele pogingen van beider zijden kopteBangoura de voorzet van De Rock tegen de netten (21'). Twee minuten later was 't weer bingo voor de thuisploeg. De Neve kopte raak en zette de 2-0 op het scorebord. Daar bleef het bij, ondanks verdere pogingen om enerzijds de voorsprong verder uit te diepen of anderzijds de aansluiter te kunnen treffen, maar Van Den Noortgaete hield dus de 0.
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, De Coninck, Yala Lusala (83' Van Tricht), Diarra, Mitu, De Neve, Geenens J., De Rock (90' Claeys), Verstraeten (78' De Man), Bangoura en Gyselinck.
16.11.2017: De werken aan de staantribune voor de thuissupporers schieten goed op. Deze week werden alle treden van de nieuwe staantribune gelegd en werd gestart met het hekwerk. Volgende week begint de firma Cos aan de eindfase met het plaatsen van de volledige dakstructuur, de zeilen, reclamepanelen en het klank- en lichtwerk. Daarna kan de veiligheidsinspectie gebeuren. De inhuldiging vindt plaats op 3 december. Foto's zijn er op de website.
Vredestocht - Tocht voor het goede doel, georganiseerd door WSV De Kadees vzw
12.11.2017: Ik schreef me in voor 18 km en wandelde door het Park Schelfhout (dat was ook de allereerste keer in mijn leven, en ik ben nochtans van Aalst). Het domein van 1 hectare, tussen het Watertorenplein en het stadscentrum, dankt zijn naam aan notaris Cheri Schelfhout, die de tuin tussen 1850 en 1870 in Engelse landschapsstijl liet aanleggen. Van daar ging het naar de Osbroek waar ik pas in Erembodegem uit kwam. Ik volgde dan de wegwijzertjes de tunnel onder het gewezen station (nu halte) en zo naar de jongensschool nabij de kerk, voor een frisdrank en een babbel met medewerkster Conny. De lus van zo'n 6 km werd bijna integraal door het Gerstenbos getrokken, met tussendoor een kort stukje jaagpad naast de dender en een beetje Steenweg alvorens langs een ander pad het Gerstenbos weer te betreden, aanvankelijk op het verhard pad maar dat mocht ik toch weldra verlaten voor een modderig bospad. Dat bos verliet ik nabij de taverne met ernaast een voetbalplein waar een match gespeeld werd. En zo kwam ik weer in de school voor een tweede frisdrank en een tweede babbel met Conny. De terugweg verliep via de andere tunenel onder de sporen (Termurenlaan) en een andere kant van de Osbroek, en aansluitend het Stadspark. Om de startplaats te bereiken, mocht ik nog over de Grote Markt (met Belfort en standbeeld van Dirk Martens) en de Kattenstraat waar de wegenwerken goed vorderen.
Het was een prachtig parcours met veel onverharde wegen, zoals ik het graag heb, ook al regende het voor ongeveer de helft van mijn wandeltijd. Gelukkig kwam de zon erdoor, enkel toen ik bijna terug binnen was, begon het weer te druppelen. Mijn foto's staan bij Google.
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2017-2018: KSV Oudenaarde - E. Aalst
11.11.2017: KSV Oudenaarde - E. Aalst: 4-0
Sint-Maarten was niet mee, precies. Gyselinck verloor het duel van Coulibaly en de aanvaller trapte de 1-0 tegen de netten (22'). Verstraete kwam centraal alleen voor doel en werkte beheerst af (50'). 64' Enkele Eendracht-supporters begaven zich op de looppiste rond het veld en dreigden het veld te betreden. Scheidsrechter Windels legde de match dan ook stil en stuurde iedereen naar binnen. De EA-voorzitter probeerde de gemoederen samen met enkele andere bestuursleden te bedaren. Dit is wel betreurenswaardig, maar, afwezig zijnde, vraag ik me af of het kwam doordat alleen EA-spelers een gele kaart getoond kregen (64'). Coulibaly kopte een corner tegen de touwen (74'). De kelk moest tot op de bodem geledigd worden toen Van Waeyenberghe raak trof (88').
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, De Coninck, Mitu, De Neve (78' Van Tricht), Geenens J., De Rock, Verstraeten, Geenens F., Bangoura, De Koker (45' Yala Lusala) en Gyselinck (69' Diarra).
10.11.2017: Aan de foto's op de website te zien, krijgt de staantribune voor het thuispubliek steeds meer vorm: de bodems voor de tredes zijn al voor een kleine gedeelte bevestigd.
08.11.2017: De werken aan de tribune voor de staanplaatsen van het thuispubliek schieten goed op. Na het gieten van het beton is de firma Cos vorige week van start gegaan met de tweede fase van de opbouw van de nieuwe staantribune. Na de nodige boringen werden de sokkels geplaatst, waar deze week het geraamte van de tribune moet opkomen. Op de website van Eendracht Aalst staan foto's van de werken.
We vertrekken per lijnvlucht van Iberia naar Lima via Madrid (waar ik een broodje met warme chocolade doorspoel) en komen nog dezelfde dag aan, want Peru heeft nog zeven uur te goed op West-Europa. Tussen Madrid en Lima krijgen we drie keer te eten: 1 keer warm, twee keer een broodje. Bij aankomst in de luchthaven van Lima onthaalt Ruth ons, Domingo rijdt ons naar het hotel, Casa Andina Select Miraflores. Aan de naam te zien ligt dat hotel in het stadsdeel Miraflores, een van de betere buurten van de hoofdstad. Veel spoken we 's avonds niet meer uit.
25.09 Lima
Met Agnes als gids brengen we een eerste stadsbezoek aan Lima, maar dan wel op wandelafstand. Eens in de buurt van de kustlijn, test ze gymnastiektoestellen uit, dat is iets typisch in Latijns-Amerika, in Rio de Janeiro en Santiago de Chili heb ik dat ook al gezien (maar Denderleeuw zou dat ook hebben, achter 't Kasteeltje in de Stationsstraat). We genieten van het uitzicht op de kustlijn en wandelen door het Parque de Amor. Dat park ligt op de klippen van Chorrillos. Er staat een langgerekte zitbank met romantische zinnen in mozaïektegels en er staat een standbeeld van twee geliefden die elkaar beminnen. Volgens Agnes zou er een wedstrijd (geweest) zijn wie om 't langst kan kussen. We gaan dan middagmalen in de Vivienda, zo'n restaurant als ik er in Ipanema ook een weet zijn: je betaalt volgens het gewicht wat op je bord ligt, of dat nu geraspte groentjes zijn of een flink brok vlees.
Met Ruth brengen we in de namiddag een bezoek aan het historisch centrum, beginnend met de Plaza Mayor (tiens, niet de Plaza de Armas, er zal geen arsenaal onder opgeslagen geweest zijn) met het stadhuis, de kathedraal en het bisschoppelijk paleis. Het eerste gebouw wat we bezoeken is het San Francisco klooster met basiliek, een prachtig voorbeeld van koloniale architectuur, Het werd in 1546 gebouwd in barokke stijl. Wij bezoeken de Casa Aliaga, de best bewaarde koloniale woning (Aliaga was een vriend van Francisco Pizarro die Peru kolonialiseerde), de residentiële wijken Miraflores en San Isidro gelegen aan de oceaan. Ruth doet het eerst overkomen alsof wij bijzonder gegunstigden zijn dat we deze villa mogen bezoeken, maar 't staat gewoon op het stadsplan. Nadien wandelen we terug naar het hotel.
In de buurt van Lima ligt de pre-Inca site van Pachacamac en die bezoeken we. Deze site was een belangrijk pelgrimsoord en bestaat uit verschillende paleizen en tempels die gebouwd werden ter ere van de god Pachacamac. Pre-Inca, dus, voor hen woonden daar de Yunca's, dat waren landbouwers die irrigatiekanalen groeven. Ze versierden hun gebouwen met bas-reliëfs en fresco's, en waren bekwame goud- en zilversmeden Op die site staat het Taurichumpigebouw, of toch de muren, uitgegraven in de jaren '60 door Alberto Bueno. Terug in Lima verorberen wij in het bekende La Rosa Nautica restaurant (wat we daags voordien tijdens de ochtendwandeling zagen liggen) het middagmaal en we krijgen er eerst een pisco sour. Nadien bezoeken we het Museum voor Antropologie en Archeologie, rijk aan aardewerk en textiel. In de late namiddag nemen wij het vliegtuig naar Chiclayo in het Noorden.
Na het ontbijt bezoeken we het Museo Tumbas Reales, waar binnen niet gefotografeerd mag worden (er is zelfs controle...) en waar de recent ontdekte graftombes van de Heren van Sipan ondergebracht zijn. De Moches waren de meest vooraanstaande beschaving voor de komst van de Inca's. Zij begroeven hun leiders met hun kostbaarste bezittingen. In Chiclayo krijgen we lekkers te eten en op weg naar Trujillo bezoeken wij in het Archeologisch Complex van El Brujo (= de tovenaar). In het museum mag ook alweer niet gefotografeerd worden, gelukkig wel errond, waar prachtig gedecoreerde muren staan. van de rijk getatoeëerde mummie van de Lady van Cao, een 25 jarige vrouwelijke leider, heb ik dus ook geen eigen beeldmateriaal. Het beeld van gevangenen en soldaten werd beschadigd door goudzoekers. Tegen de avond komen we aan in Trujillo, gekend voor zijn koloniale huizen met typische balkons en patio's en waar we in het hotel een welkomstdrank krijgen (pisco sour).
We brengen een stadsbezoek aan de barokke kathedraal (gewijd aan de Heilige Maria, de bouw duurde van 1647 tot 1666), de nationale bank, de Casa Emancipación (BBVA bank). maar niet aan de Plaza de Armas, want die is afgesloten met doeken (wegens werken aan het park ter gelegenheid van het bezoek, begin volgend jaar, van de paus). Buiten het stadscentrum bezoeken we zonne- en maantempels (of toch deze laatste). Vooral de piramide van de maan is indrukwekkend. De stenen, die voor de muren gebruikt werden, werden door de burgers zelf gemaakt (adobestenen werden niet in een steenoven gebakken maar gewoon in de zon te drogen gelegd) en kregen een tekentje zodat duidelijk was wie welke stenen ter beschikking gesteld werden. Deze piramide van de maan is bedekt met veelkleurige bas-reliëfs van bovennatuurlijke wezens met uitpuilende ogen en scherpe hoektanden. In het Museo Huacas de Moche ("huacas" zijn heiligdommen) mocht alweer niet gefotografeerd worden.
In Huanchaco gaan we lekker eten, 't is in buffetvorm, dus je kan kiezen wat je graag lust, ik schuif twee keer aan met mijn bord, en als dessert krijgt iedereen ijs van lucuma (lekker en nog gezond op de koop toe!). Intussen is er een opvoering door een danskoppel dat de wedstrijd La Manirera gewonnen had. Op het strand van Huanchaco zien wij vissers die nog steeds gebruik maken van hun ˜caballitos de totora", de letterlijke vertaling van kleine paarden uit totora riet geweven. Zo'n bootje kan door 1 visser bestuurd worden. Daarna verkennen wij Chan-Chan, de grootste adobe stad ter wereld en hoofdstad van de Chimu beschaving. De muren dragen er geen kleuren maar wel reliëfs, ook mooi. In een muur zijn al reparaties gebeurd, waar enkele vissen vervaagd zijn, zijn dat de originele. Nadien vliegen we terug naar Lima en dat vliegtuig loopt 15 minuten vertraging op.
Om 4.15 staan we reeds op, we hebben om 5u ontbijt en om 5.30 vertrekken we naar Paracas met gids Pedro (tot Arequipe) en chauffeur Máximo. Halverwege houden we een sanitaire stop in Asia. Nadien, in de bus, krijgen we een document in het Engels waarin Lima Tours alle verantwoordelijkheid afwijst voor gebeurlijke ongevallen tijdens de bootuitstap (en 's anderendaags voor de vlucht over de Nascalijnen) en wie mee wil, ondertekent dat, ondanks hevige discussie (Trees doet dat niet, dus zij blijft aan wal). Eerst varen we traag bij een eiland met de Kandelaar op een heuvelrug (wat doet denken aan de Nazcalijnen). Dan blijven we lang rond de Ballestaseilanden dobberen, zien daar pelikanen, jan-van-genten, aalscholvers, zee- en Peruaanse meeuwen, Humboldtpinguïns en zeerobben. Terug aan wal eten we zeevruchtensoep op een terras in Paracas, wandelen wat langs souvenierkramen en winkels. Rijdend van Paracas naar Ica wordt het steeds warmer, reeds tot 31 graden in de bus. In het hotel worden we welkom geheten met een drankje (pisco met passievruchtensap), toewijzing van de kamer en om 16.30 is er een rondleiding. Tijdens de uitleg onthoud ik dat witte en rode wijn naar Lima (Pachacamac) vervoerd wordt, de pisco blijft hier (druiven voor pisco worden geoogst in maart-april). Voor de zonsondergang met cava op domein buiten hotel moeten we het laatste stuk helling op wandelen. Nadien keren we op dezelfde manier terug: te voet de heuvel af en net buiten het domein met de bus terug naar het hotel voor een wijnproeverij: sauvignon (wit), malbec-merlot (rood), moscatel (wit), dessertwijn, vooral bij fruit.
Onderweg naar Nasca (Palpa) neem ik een foto van droog landschap. Maria Reiche onderzocht de Nascalijnen en woonde in het huis dat nu dat een museum is (maar dat bezoeken we niet). Nasca- en Palpalijnen werden eerst ontworpen en dan uitgetekend door stenen en rotsen opzij te leggen. We melden ons aan als voor een reguliere vlucht, worden gewogen (om de plaatsen in het vliegtuig toe te wijzen, maar ik denk niet dat er onderling grote verschillen zijn) en wachten dan, nogal lang, onze beurt af. Nadine en Luc kunnen mee met een eerder vliegtuigje en met mensen die zij niet kennen. De rest (zonder onbekende medepassagiers) van ons vliegt ook tot 2500 voet hoog en dat 4 km lang. Steeds kondigt de piloot aan welk beeld we moeten herkennen, fotograferen is iets minder eenvoudig met een eenvoudig fototoestel als het mijne. Wanneer we terug voet aan grond zetten, nemen we een lichte lunch nabij het hotel. We bezoeken dan eerst het kerkhof van Chauchilla met mummies, waarbij in het graf steeds aarden potten staan. Het is opnieuw zonnig bij zo'n 30 graden. Een Peruaanse griel loopt daar ook rond. Nog voor we naar het hotel rijden bezoeken we een ceramist in Nasca, hij maakt & verkoopt zelfgemaakte kunstwerken van Nasca-cultuur.
01.10 Nazca - Arequipa
We houden een fotostop voor een breuk na een aardbeving en een sanitaire stop in Yauca, waar ook olijven en afgeleide producten geproefd en gekocht kunnen worden, achteraan de winkel staan hanenhokken met vechthanen. Pech onderweg met een aandrijfriem, de 2 chauffeurs lossen het op, nabij Arequipa. We houden ook een koffiestop in Chala en terug in de bus is het vragenuurtje voor Pedro... Ik vraag naar "Taxi Cholos", dat zijn motortaxis, het idee komt uit India. Zo'n motor kost ongeveer 3500 Soles, een rit kost 3 Soles. Taxi cholos mogen niet op de Transamerican (maar ik zie ze wel eens op parallelle wegen). Ze worden vooral gevraagd naar en van de markt of de scholen. Mijn tweede vraag gaat over de politiekorpsen, wat ik van Pedro versta is iets anders dan wat Agnes vertaalt. Civiele en republikeinse politie zijn samengevoegd in de Nationale politie (maar ik zie toch diverse korpsen, hoor, ook later in Arequipa). Intussen rijden we door de Ocona vallei. We smullen een ferme maaltijdsoep (sopa criolla met ei, spaghetti en stukjes vlees) in Camana, waar we wel dicht op elkaar zitten. Dan maken we nog een mooie rit naar Arequipa, de witte stad met op de achtergrond de El Misti vulkaan. Het hotel heeft 5 sterren maar bij aankomst neem ik er in gedachten een af omdat het zwembad en de jacuzzi wegens onderhoudswerken niet beschikbaar is.
02.10 Arequipa
We wandelen naar het klooster van Sta Catalina di Siena waar we gids Lizzie ontmoeten, Sta Catalina di Siena is de patroonheilige van 't klooster dat gebouwd werd in 1579 uitgebreid in de 17de eeuw. Dat klooster is eigenlijk een stadje binnen de stad, daar zouden nu nog 20 nonnen verblijven, maar we ontmoeten er nauwelijks een. De stichtster van het klooster was een rijke weduwe, María de Guzmán. De traditie destijds wou dat de tweede zoon of dochter van een familie zich tot de kerk zou wijden en dit klooster aanvaardde enkel vouwen van de hogere Spaanse klasse. Elke familie betaalde een soort bruidsschat wanneer hun dochter toegelaten werd tot het klooster. De nonnen moesten ook 25 opgesomde zaken meebrengen, daarbij een standbeeld, een schilderij, een lamp en kledij. De rijkste nonnen brachten wellicht fijn Engels porselein, zijden gordijnen en tapijten. Hoewel het voor minder begoede nonnen mogelijk was om in te treden zonder een "bruidsschat" te betalen, zien we aan de cellen (bijna appartementen met meerdere ruimtes en fraaie meubels) dat de meeste nonnen zeer rijk waren We zien twee kleuren op de gevels en die hebben een betekenis: bruine verf duidt op aarde, blauw op hemel. Sommige "straten" zijn naar Spaanse steden genoemd, zoals Sevilla, Córdoba, enz. Nadien bezoeken we de Jezuïetenkerk met een barok altaar en een binnenplein waar nu winkels met alpaca-kleding gevestigd zijn. We rijden naar Yanahuara (vanwaar we 3 vulkanen zien) en Carmen Alto (om naar de terrascultuur te kijken) voor de mooie panorama's. Op een van mijn foto's staan papaya, passievrucht, maca, cocablaadjes en afgeleide producten. Na het lekker middagmaal met "chicha morada" (fruitsap gemaakt van purper graan en kruiden, lijkend op rode bietensap) gaat elk eigen weg. Ik zoek met Isabelle, Ilse, Suzanne en Hubert om geld te wisselen, we bezoeken alpacawinkels, doen een terrasje, bewonderen de kathedraal en wachten op de Plaza de Armas op Trees. We gaan, in dezelfde straat waar we op 't terras zaten, een hapje eten en keren dan naar het hotel terug.
03.10 Arequipa - Colca Canyon
Onderweg, in de bus, toont Lizzie hoe de Peruanen hun cocabladeren klaarmaken om op te sabbelen (tegen honger en vermoeidheid): in een stapeltje van zo'n 5 blaadjes draaien ze een "catalizer" en proppen die daar dan in hun wang (ze knabbelen er niet op), dat is afgeraden na 16 uur, anders slaap je niet. Langs een spectaculaire weg rijden we naar de Colca Canyon. We zien indrukwekkende vulkanen (Chachani, Misti, Pichu Pichu) en passeren uitgestrekte grasvlaktes waarop vicuñas (die worden om de 3 tot 4 jaar geschoren, enkel op de rug), alpaca's en lama's grazen. We houden halt aan mooie uitzichtpunten en passeren kleurrijke stalletjes waar lokale vrouwen hun koopwaar uitstallen, er passeert ook een goederentrein met koper, een rit van 10 uur. Onderweg op 4018 m hoogte stoppen we voor een thee van cocabladeren of verschillende kruiden, zoals ik (behalve cocabladeren liggen er ook muntblaadjes in). Nadien stopt de bus nog aan een wijde waar veel lama's en alpaca's liggen en staan te wachten om gefotografeerd te worden. Na weer enkele kilometers stoppen we aan een schooltje om het klasje te bezoeken. De onderwijzeres geeft vandaag les aan drie jongens van verschillende leeftijden. Wanneer de ene aan een taak werkt, geeft ze les aan de andere. Aan de affiches te zien, geeft ze alle vakken, ook Quechua. De 2 oudsten komen met de fiets vanaf het werk van de moeder, de jongste (Carlos, 7 jaar, 2de schooljaar) wordt gebracht met de brommer. Ze amuseren zich kostelijk met ballons van Suzanne, vooral nadat Isabelle toont hoe ze de lucht zodanig kunnen lossen dat de ballon een fluitend geluid maakt. We krijgen een buffetmaaltijd in het centrum nabij de Plaza de Armas. We stoppen nog eens in een dorpje waar de markt gehouden wordt (Suzanne en Hubert kopen er nog pootaardappelen). Wij verblijven in de buurt van Chivay in een bijzonder mooie omgeving. Nadat de kamers verdeeld zijn, is er nog tijd om op het domein te wandelen. 's Avonds, maar nog voor het avondmaal, plons ik nog in het thermaal bad, samen met Agnes, Trees, Ilse en Isabelle.
04.10 Colca Canyon - Puno
Alvorens we naar de condors kijken, stoppen we in Yanque om te kijken naar dansers in vrouwenkleding, ook mannen. Vroeger mochten meisjes niet uitgaan met jongens en die verkleedden zich dan als meisjes. De meesten van ons gaan ook even de kerk binnen. Dan rijden we (eindelijk) naar de condorvallei. We moeten een poos wachten eer de eerste condor zich toont, in totaal kunnen er wel vijf zijn. Er is veel volk om de gieren te fotograferen, het domein is ook groot met enkele terrassen. Ik moet wel denken aan het condor kijken in Colombia (2012): dat was toen in een stiltegebied en er was veel minder volk, alleen de Hobo-groep, het was toen ook gemakkelijker om de condors van dichtbij te fotograferen. Na de condorshow, rijden we verder naar het dorp Maca voor een pauze en kunnen er sancayo proeven, de vrucht van een cactusplant, en om de Sta-Ana-kerk te bezoeken. We houden onze picknick (waar Lima Tours voor zorgde) op hetzelfde terras waar we gisteren inca-thee dronken. Dan hebben we nog ongeveer 4 uur rijden tot Puno voor de boeg, maar onderweg stoppen we voor wat foto's op, letterlijk, het hoogtepunt van de reis: aan het uitkijkpunt van de Andes op 4910 m hoogte, met zicht op de Cordillera Volcánica en de Centrale Andes. Verder passeren we lagunes met Chileense flamingo's. We stoppen aan het "bergmeertjes-uitkijkpunt", op 4444 m hoogte. Als we dan in Puno zijn, hebben de grootste geluksvogels in het hotel zicht op het Titicacameer. 's Avonds zijn we niet voltallig om te avondmalen (enkelen lijken toch wat last te hebben van de hoogte, bij mij bleef de hinder eerder beperkt).
05.10 Puno - Titicaca meer - Puno
Met gids Suleima en chauffeur Eddy rijden we naar de haven voor inscheping voor een ganse dag op het Titicacameer, 's werelds hoogstgelegen bevaarbare meer. De totale oppervlakte is 8560 km², de lengte maximaal 165 km, en de langste breedte is 60 km. We stappen uit op een vlottend eiland (het water eronder is 15 m diep) van het Uros-volk dat drijft op compact geperste rietwortels (dat drijft als kurk). De voorzitter van het eiland, bestaand uit 11 blokken, Elias, helpt Suleima met een demonstratie: blokken bijeen binden en dan 2 m riet opleggen. Dit eiland telt 5 families, 18 personen. De vrouwen moesten vroeger, voor de toeristen kwamen aanmeren, mee helpen met de mannen maar sinds ze toeristen ontvangen, doen ze bijna niets anders dan souvenirs maken (vooral naaien, rieten souvenirs maken de mannen), vandaar dat ze er wat gezet uitzien. Met een rieten boot roeien Elias en een oudere man ons naar een ander eiland, daar krijgen we stempel in ons paspoort. Daar schepen we weer in op de catamaran om op het Taquile eiland aan te meren. Door het microklimaat bloeien de planten daar het hele jaar door. Op het eiland wonen 3000 mensen en ze spreken Quechua (geen Aymara, dat was op het rieten eiland). We wandelen bergop tot na de 2de boog, slaan ervoor linksaf door een houten poortje tot waar de tafel gedekt staat, iedereen heeft zicht op het meer (al zijn er enkele die aan de andere kant van de tafel gaan zitten). Opa is 87 jaar en breit nog lustig met vier naalden. De heupband wordt voor de helft door de man en de andere helft door zijn vrouw geweven, het steunt hun rug als ze iets zwaar dragen en het bewijst hun trouw. Opa, vader, moeder en kleinzoon. Alle 4 dansen ze voor ons en dan nog eens met Nadine, Paula en Isabelle. Dan is 't eten klaar: quinoasoep, zalmforel met rijst, frietjes en groenten, muntthee. We wandelen verder naar de Plaza Principal (er zullen nooit wapens onder gelegen hebben, anders heette het ook wel Plaza de Armas), en dalen dan over ongelijke rotstreden zeer voorzichtig naar de kade. Terug aan wal doen we een wandelingetje rond het hotel doch zien weinig dieren: enkele alpaca's van het hotel en verder spechten, koeten en andere eenden. 's Avonds hebben alleen Paula, Johan en ik trek in een avondmaal.
06.10 Puno - Cuzco
Met de bus rijden wij naar Cuzco en onderweg vertelt de gids dat Puno op gebied van carnaval het Aalst van Peru is. Behalve het weer en wellicht de uitbeelding van thema's is het grote verschil dat Puno geen drie dagen maar twee weken carnaval viert. Tijdens die twee zotte weken wordt daar zoveel bier gedronken dan elders in Peru tijdens het gehele jaar. De eerste stop is in Sillustani, de raadselachtige pre-Inca graftorens, voor hoge graven. Het laag stenen torentje is van de Colla, de grotere met gladde stenen is van de Inka, de zonnetempel staat er nog voor de helft. Het rond graf met laag muurtje is een kindergraf. De ingangspoort naar de graftoren is redelijk laag. Een eindje verder stoppen we aan een boerderij in traditionele bouwstijl. Bovenop de toegangspoort staan twee beeldjes van stieren, om vruchtbaarheid van de grond en de dieren te bekomen van de goden. Voordien zou men daar beeldjes van goden uit hun eigen cultuur opgestaan hebben, maar de Spanjaarden vonden dat verafgoding, dus zette men er stierenbeeldjes op, daar konden de Spanjaarden geen bezwaar tegen hebben. In Juliaca rijdt van alles als taxi: gewone, "toritos" (kleine wagentjes), "taxi cholo" (aangedreven door fiets of moto). Onderweg kopen wij onze eigen lunch in Pucara, voor mij is dat een vegetarische sandwich, 99% pure chocolade en een fruitsapje (wegens de metaalsmaak van het drinkwater dat we in de bus aangeboden krijgen). Dat eten wij op in La Raya langs de weg met zicht op bergen en een passerende passagierstrein op stoom, 3 wagons en misschien restaurantwagon, die naar Puno rijdt, volgens Agnes aan 50 km/h. In Raqchi bezoeken we de ommuurde stad uit de Inkatijd, dat gebouwd werd voor Wiraqcocha. Aan Luc en mij vallen meteen de dakpannen op, die liggen op een muur wat de middelste muur was van een gebouw. Het water uit de bergen wordt naar het artificieel meertje geleid. Een colca is ronde opslagplaats in steen met dak uit speciaal gras (een borée uit de Pyreneeën, maar dan veel groter), daar staan veel colca's en aan enkelen worden herstellingswerken uitgevoerd. Op ca 1 u rijden van Cusco houden we nog een kerkbezoek. We verlaten de bus en worden meteen individueel gefotografeerd. Ik vraag 1 Sol, wat ik betaal wanneer ik iemand in klederdracht of bij handwerk fotografeer (en dat vraag ik nog eerst). In de kerk krijgen we een boekje met cd met foto's, want zelf mogen we geen foto's nemen, zelfs niet zonder flits. In Cusco stappen we over in een minibus, met de grote bagage in een andere minibus en bereiken zo het chique hotel. Het uitzicht van mijn kamer is niet zo chique, ik kijk op een andere gevel. Bij het avondmaal hebben we dat zaaltje van het restaurant voor ons alleen, het tafeltje voor 2 blijft onbezet.
We brengen een bezoek aan de stad met Miguel, te beginnen met het Dominikanenklooster. Tawantinsuyu is het rijk van de 4 regionen (Chinchasuyu (Noordwest), Antisuyu (Noordoost), Contisuyu (Zuidwest) en Collasuyu (Zuidoost)), de provincies werden bestuurd door een gouverneur, die werd aangewezen door de Sapa Inca, de absolute vorst van de Inca's. De stenen werden zodanig gepolijst en bewerkt dat ze aardbevingen doorstonden en de muren ook. Er is een offertafel met 3 gaten, wellicht voor het vergoten bloed. Een maquette bewijst dat er echt goud op de muren lag! De uitsteeksels in de muren gaven indicaties wanneer de zon schaduwen gaf. Dan wandelen we wat rond in het centrum in Cusco. Met het busje rijden we naar de kathedraal, in de kapel van de Heilige Familie mogen ook al geen foto's genomen worden... Daar zijn veel barokstijlen en bladgoud te bewonderen. We bezoeken dan de kathedraal zelf, de grootste in heel Amerika samen met die in Mexico. De School van Cusco heeft kunstwerken in o.a. Buenos Aires, Santiago, Bogotá. Er zit 2500 pond zilver in het altaar. De Zwarte Jezus is zo donker omdat een artiest het met agave instreek, maar de Peruanen achtten het dat Hij er als de Peruanen wou uitzien en kleedden zijn beeld zoals hen. De 2 orgels zijn eens niet Belgisch maar Frans. Het Laatste Avondmaal is ook eerder lokaal met "cuy", cavia, als hoofdschotel. Andere levensmiddelen op tafel zijn ook Andes-specialiteiten. Judas ziet eruit als Francisco Pizarro. Er is ook een Kapel van de Triomf. En in de kathedraal staat een beeld van Santiago Mata Moros (maar in Peru heet hij Santiago Mata Indios). We verlaten dan het centrum en brengen een bezoek aan Saqsaywaman (door Isabelle omgedoopt tot "sexy woman" ), een archeologische locatie ten noorden van de stad Cuzco in Peru. Deze plek ligt op ongeveer 3500 meter boven zeeniveau, het gebied is 3094 hectare groot. Het woord Saqsaywaman betekent in het Quechua Doorvoede Valk. In de tijd van de Inca's bevond zich op het plateau boven de drie nog bestaande terrassen een groot complex met als middelpunt een vier of vijf verdiepingen hoge toren. De gebouwen boden ruimte aan 5000 personen. Inka betekent trouwens koning. De Inkas kregen de grote blokken de heuvels op door ze op ronde stenen of boomstammen omhoog te rollen. En de spierkracht van mensen die 3 maand per jaar voor de heerser werkten bij wijze van belastingen. Er is ook een rotsige heuvel met Inkamuren waar Johannes Paulus de mis ooit opdroeg. Een eind verder zien we een Christusbeeld geschonken door Palestijnse gemeenschap in Cusco. Dat beeld is 3 keer zo klein als die in Rio en uit graniet. Van daar gaat het naar Tambomamchay, (waarschijnlijk uit het Quechua tampu inn, zijnde gasthuis plus "mach'ay cave", of zat worden) is een archaeologische site uit de Inca-tijd. Een alternatieve Spaanse naam is El Baño del Inca ("het bad van de Inka"). Het bestaat uit een serie aquaducten, kanalen en watervallen die door de rotsen in terrassen lopen. De functie van de site is niet duidelijk: het kan een militaire voorpost geweest zijn, een wellness-resort voor de politieke elite van de Inca's, of beide. Er zijn 4 nissen voor mummies in het bovenste terras. Beide fonteintjes geven tegelijk evenveel water. We houden een fotostop in Pula Pukara waar de Inkas uitrustten en zich verfristen. We stoppen nog eens in Q'enqo, een laatste rustplaats, een grot met altaar van Pachacutec. Onderweg naar de bus zie ik een arena dat lijkt op dat van stierengevechten, zo rond, maar Miquel verzekert me dat het een voetbalstadion is (La Bonbonera van Boca Juniors is half rond). Ah, OK, de Inca Arena van Cusco. Terug aan het hotel trek ik mijn sandalen aan en ga het stad in. Aan de Plaza de Armas maak ik gauw een paar selfies en ga dan schuilen voor de 1ste regenbui. De zon zien ondergaan in Cusco zal niet lukken, want na de bui blijft het bewolkt. Tijdens de bui ga ik met Agnes Café Bagdad binnen, zij drinkt enkel een chicha morada, ik eet een club sandwich en drink een donkere Cusqueña. Dan gaan we terug naar het hotel, ik laat er mijn hoed achter, en neem een jasje mee. We wandelen samen in de stad, door een markt en straten waar je alleen Peruanen treft, en langs het Justitiepaleis, waar net een fanfare (Santa Cecilia) doorkomt. 's Avonds gaan we met zijn allen samen eten bij Pachapapa, voor sommigen heeft Miguel een taxi voorzien, maar dat blijkt dan een minibusje. Na het eten rijden we allemaal terug mee. Overigens, dat van die zon zien ondergaan in Cusco, komt uit een lied van Johan Verminnen, waarin hij verkondigt de wereld te willen zien. Toen ik het daar eens over had tegen Agnes (maar eerder dan vandaag in Cusco), zei ze dat de melodie eigenlijk afkomstig is van een supporterslied, ze wist echter niet van welke ploeg (competitieploeg of nationaal).
Zij die de Virgen del Rosario vieren, wuiven ons uit aan de poort van de kerk. Aan de rand van het centrum stappen we weer over in een grote bus. We stoppen in Chinchero voor een bezoek aan een weverij waar gedetailleerd uitgelegd wordt hoe de wol gewassen, gekleurd en geweven wordt. Natuurlijk kunnen we er ook iets kopen, en sommigen doet dat alvorens we tot een pittoresk pleintje wandelen. We rijden dan verder naar een archeologische site, waar gewerkt wordt aan herstellingen. De huidige terrassen zijn egaler dan toen. De koloniale kerk staat op de vernielde Regenboogtempel. Terrassen zijn goed voor landbouw en ter voorkoming van landverschuivingen. Nadien wandelen we vlug de markt rond, volgens Agnes is die gecommercialiseerd maar er komt ook lokaal volk boodschappen doen. In Moray bezoeken we ronde terrassen. De site bevat ongewone Inca ruïnes, meestal bestaand uit meerdere cirkels in terrasvorm, de grootste is ongeveer 30 m diep. Zoals bij veel andere Inca-plekken heeft het ook een irrigatiesysteem. Het doel van deze putten is niet zeker maar hun diepte, design en oriëntatie met betrekking tot wind en zon veroorzaakt een temperatuurverschil van 15 °C tussen de top en de bodem. Het is mogelijk dat dit hoge temperatuurverschil door de Inca's gebruikt werd om de effecten van verschillende klimaatomstandigheden op gewassen te bestuderen. Speculaties over de plaats leidden tot een discussie over Moray als een laboratorium. Dan bezoeken we de zoutpannen in Maras. Daar werken nu 400 families, maar alleen voor een 2de inkomen, en er is nog plaats voor nieuwe zoutpannen. Alleen leden van de gemeenschap mogen er komen zout oogsten, een buitenstaander moet voorspraak krijgen van een inwoner. De grootte van een zoutpan hangt af van de gezinssamenstelling. Het is trouwens zeer druk op de weg erheen, en op de keerzijde van het toegangsticket zie ik dat je er van 't centrum van Maras te voet ook geraakt. We rijden dan naar restaurant Munia om er "pachamanca" te eten: vlees en enkele groenten worden diep in de grond "gebraden" tussen stro en dikke keien, en in dik papier gewikkeld, en dan nadien aan ons aangeboden in buffetvorm. Te Ollantaytambo bezoeken we de Zonnetempel (helaas regent het nu juist). En dan rijden we naar het hotel, nu ja, posada. We krijgen eerst een pisco sour aangeboden en worden dan naar de kamers begeleid, want die zijn in blokken gegroepeerd. De posada heeft overigens een mooie tuin.
We zijn op weg naar Machu Picchu, rijdend met de bus naar het treinstation van Ollantaytambo. Met de trein rijden we over de brug van de Incatrail, en onderweg worden we verwend met wortelcake en fruitsap. In Aguas Calientes verlaten we de trein, gaan door een permanente souvenirmarkt om de bus naar de ingang van het Inca-dorp te nemen. Op mijn foto4s staan onder andere de oude berg en daar tegenover de nieuwe berg (met terrassen bovenaan, maar die zijn niet voor landbouw, eerder tegen aardverschuivingen). De funderingen voor de muren zijn enkele meters diep. Het altaar boven terrassen is er om de "zon vast te binden". Dat helpt vandaag alvast niet want we krijgen regen en onweer, en ons bezoek duurt dan nog een half uur. Er staat ook een muur die op instorten lijkt, maar zo staat hij daar al vele jaren, ten gevolge van een natuurverschijnsel onder de bodem. Machu Picchu (van Quechua Machu Pikchu) is een stad (nu ja, er woonden op zijn meest 500 inwoners, maar eerder 300) van de Inca's in Peru die door de Spanjaarden nooit is ontdekt en daardoor ook niet vernietigd werd. Het werd ontdekt door Hiram Bingham (die daar niet eens naar op zoek was, maar hij werd ingelicht en begeleid door Peruanen), doch hij was de eerste niet, eerder woonden daar al enkele Peruaanse gezinnen, maar die maakten het niet bekend aan de hele wereld. Onlangs werd, volgens Wikipedia, vastgesteld dat in 1866 de Duitse goudzoeker en houthandelaar Augusto Berns de bergstad vond en plunderde, met toestemming van de Peruaanse regering. Berns verkocht de historische schatten aan Europese musea. Er is in deze stad nog veel van de Inca-beschaving terug te vinden. De stad Machu Picchu is voornamelijk opgetrokken uit graniet. Er is in de stad een woonzone met middenin een groot plein, een militaire zone en een godsdienstige zone. Tussen de godsdienstige gebouwen stonden ook de woonvertrekken van de hofhouding. In de godsdienstige zone vindt men tempels voor de zonnegod en de maangodin. Ook staat daar een zonnewijzer op het hoogste punt van de stad. Voor mijn vertrek had ik gehoopt dat we tot aan de Zonnepoort zouden geraken om het einde van de Inca-trail te zien, doch helaas, dat geluk viel me niet te beurt, een bezoek aan Machu Picchu is altijd en aldoor met een gids, je wandelt daar niet zomaar rond. Trouwens, het dorp was niet helemaal af, om een of andere reden vertrokken de daar wonende Inca's ineens naar andere oorden.
Terug bij de ingang gaan we eten in het buffetrestaurant maar we moeten wel wachten op vrije plaatsen en zitten dus niet alle 13 samen. Nadien mogen we nog langer wachten op een pendelbus naar treinstation, Agnes zegt wel dat we te voet kunnen afdalen (en even zijn Isabelle en ik dat van plan, maar we laten het zo), de trappen zijn echter van hetzelfde type als in Machu Picchu of het eiland Taquile. We hebben wat tijd van de bushalte naar het station en kuieren tussen de kramen waar ik nog een paar praktische souvenirs koop. We worden alweer verwend in de trein met een stuk pizza, wat fruit en een chicha morada. Een personeelslid heeft zich verkleed in een carnavalsvierder en komt wat dansen. Nadien geven een paar andere personeelsleden een modeshow ten beste.
Er zijn enkele supporters van de Peruaanse nationale ploeg in het vliegtuig naar Lima waar Ruth en chauffeur Raul ons opwachten. We bezoeken het Museum Larco Herrera, ondergebracht in een 18de-eeuws herenhuis, met een ruime verzameling van precolumbiaanse kunst. Maar eerst mogen we lekker smullen in het restaurant van het museum. Het museum werd gesticht door Rafael Larco Hoyle. Op de officiële website van het museum staat als naam gewoon Museum Larco, Herrera is de tweede naam van de vader van de stichter. Larco Hoyle bestudeerde van jongs af aan het oude Peru. Het museum staat vol met verzamelobjecten, en dan heeft het museum nog een opslagplaats met meer verzamelstukken, dus ze kunnen daar de vitrines op tijd van andere voorwerpen voorzien. Er is ook een tentoonstelling van erotische verzamelstukken. Maar de rijk bebloemde tuin van het museum krijgt ook veel aandacht van ons, zoals de twee katten die er huizen. Dan rijden we naar de luchthaven waar we afscheid nemen van Ruth. Er worden nog wat Soles uitgegeven en gewacht... Het valt me op dat nogal wat passagiers wel een T-shirt dragen van de nationale ploeg, maar ze vliegen toch naar Europa (spijt dat ze de wedstrijd niet kunnen bijwonen?). In het vliegtuig zit ik naast Trees, later vernemen de passagiers dat Peru 1-1 speelde tegen Colombia (later opzoekwerk leert mij dat ex-HSV-speler Guerrero voor Peru scoorde). Om de tijd te spenderen heb ik een filmpje gekeken en bejeweled gespeeld, maar nauwelijks geslapen.
Rond 12 uur krijgen we een ontbijt. In Madrid begeven we ons naar terminal 4, poort K91 en zijn 15' eerder dan verwacht in Zaventem, ik keer met een vooraf geboekte taxi naar huis.
Conclusie: het was een mooie reis, ik heb zeer veel gezien waaraan ik vooraf niet aan gedacht had bij het idee een reis naar Peru te boeken. Deze reis is ten zeerste aanbevolen aan wie gek is op geschiedenis, en dan vooral oude geschiedenis. Van Inca's hebben de meeste Europeanen wel al gehoord, maar de Chancas, Chachapoyas, Moche's, Wari's, Chimu en zelfs Nasca's waren mij onbekend (al denk ik, zoals veel mensen, dan aan de Nasca-lijnen). We hebben 4 musea en zeker 13 historische sites bezocht.
Vooral naar het zuiden reden we al eens over de Transamerican Highway. Verwacht geen autosnelweg, denk eerder aan een gewestweg, of steenweg, met snelheidsremmers en verkeerslichten. Ten zuiden van Lima heet deze weg Carretera Panamericana Sur.
Ik had dus graag gezien waar de Inca Trail de Zonnepoort van Machu Picchu bereikt. Dat pad is de meest bekende trektocht in Zuid Amerika en behoort tot de top 5 in de wereld. Het is 43 km lang en biedt een natuurlijke verscheidenheid. Volgens Miguel duurt het vier dagen om die tocht te doen, maar als je in zeer goede conditie bent, kan dat in 1 dag. De Inca's trokken eigenlijk veel paden voor hun boodschappers, vertelde Agnes tijdens de reis, maar deze is dus de bekendste.
Wij, Europeanen, schrijven Nazca en Cuzco met een z, de Peruanen met een s (ik doe dat ook in dit verslag) omdat ze in Zuid-Amerika een eigen accent hebben: de z en de c gevolgd door een e of een i spreken zij gewoon als s uit, zonder de punt van hun tong tegen de achterkant van hun tanden te houden.
Boerenkrijgstapperstocht - Slotwandeling Donkmeertrofee 2017, georganiseerd door Boerenkrijgstappers vzw
05.11.2017: Ik schreef me in voor 19 km en een eindje verder was ik onoplettend en belandde op "lus A" van 6,7 km, die me leidde door veld en bos en wegens mijn verstrooidheid kwam ik na een uur opnieuw in de startzaal waar ik dan een rustpauze hield. Nadien volgde ik de 12 km want dat kwam dan toch zowat uit op mijn plan om 19 km te wandelen. Helaas duurde het nu veel langer dat ik op verharde wegen moest gaan alvorens eindelijk wat zachter bodem onder de voeten te krijgen. Eens wat verder uit de buurt van de Donk en de Eendenkooi was dat maar ik beklaag me mijn vergissing dus helemaal niet.
Het weer was wisselvallig met zon en een paar buien, mijn foto's staan bij Google.
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2017-2018: E. Aalst - SK Lommel
05.11.2017: E. Aalst - SK Lommel: 0-3
Waar ik wat voor gevreesd had, is dus uitgekomen, al had ik niet echt verwacht dat Van Den Noortgaete driemaal de bal uit zijn doel moest halen. Neven trapte de 0-1 tegen de netten (15'). Na een hoekschop ging de poging van Sula via het been van Brebels in doel (31'). Van Den Noortgaete kreeg de bal niet onder controle en Sula strafte het slippertje af (60'). Intussen probeerde Eendracht ook te scoren, maar het geluk stond De Neve, De Coninck, Mitu, De Rock en Verstraeten niet bij.
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, De Coninck (76' Diarra), Mitu, De Neve, Geenens J., De Rock, Verstraeten, Geenens F., Bangoura, Mertens (64' Gyselinck) en De Koker (64' Yala Lusala).
Hamburger SV: Seizoen 2017-2018: HSV - VfB Stuttgart
04.11.2017: HSV - VfB Stuttgart: 3-1
Dat werd eens tijd. Hamburger SV viert hiermee zelfs zijn 500ste thuiszege. 54.976 toeschouwers zaten en stonden er op te kijken wanneer HSV na een vrije trap van Hunt op voorsprong kwam (20', 't was behoorlijk knullig voor de bezoekende keeper: hij raakte de bal met 1 hand, de bal botste van zijn hand naar zijn voet en zo in doel), Stuttgart speelde toen al met een man minder: Burnic had eerst al gevaarlijk spel gespeeld en zijn schoen ter hoogte van Arp's gezicht gebracht, de tweede gele kaart was misschien wat te streng, doch in de 15de minuut moest hij dus het plein verlaten. Diekmeier had al twee keer kunnen scoren (en die bij ARD maar lachen, waarom eigenlijk? "Dieki" is een verdediger, geen aanvallar, en Papadopoulos scoort ook niet meer, hoor, hij heeft te veel werk met de defensie) maar veroorzaakte wel een penalty door de bal met de hand te beroeren, 't was niet per ongeluk, en Mathenia kon de bal niet vatten (Ginczek, 55'). HSV speelde de man-meer-situatie toch uit door doelpunten van Kostic (65') en Arp (69'). Da's de tweede keer in twee opeenvolgende wedstrijden dat hij scoorde, zou HSV een nieuwe, vaste doelpuntenmaker hebben, na enkele jaren? Volgens wat ARD toonde, had Hrubesch veel plezier met de zege, zo naast Bruchhagen zittend, hopelijk is deze laatste nu ook wat content. De spelers hebben nu twee weken rust, behalve Papadopoulos, Ekdal, Sakai en Kostic, die interlands spelen (Sakai zelfs in Brugge ).
Gisdol stelde de volgende spelers op: Mathenia - Diekmeier, Papadopoulos, Mavraj, Douglas - Ekdal (89. Janjicic), Sakai - Ito (67. Waldschmidt), Hunt (81. Hahn), Kostic - Arp. Bij Stuttgart speelt een oude bekende: Aogo.
02.11.2017: Verdediger Patric Pfeiffer (18 jaar) volgt Arp en tekende een prof-contract dat loopt tot 30 juni 2021.
01.11.2017: Ekdal is ook opgeroepen voor twee barragewedstrijden tegen Italië. En Kostic is opgeroepen voor twee oefeninterlands tegen China en Korea (Zuid, vermoed ik).
31.10.2017: Sakai is opgeroepen voor twee oefeninterlands tegen Frankrijk en op 14 november tegen de Rode Duivels, in Brugge.
Herfsttocht, georganiseerd door De Pajotten Hekelgem vzw
29.10.2017: Ik schreef me elektronisch in voor 18 km en na een babbeltje met Gillaine vertrok in naar Sint-Katherina-Lombeek, helaas over veel verharde wegen, naar het centrum van Liedekerke (waar het nu wel rustig was, tegenover gisteren ), naast de Dender tot aan de Schiptrekkersbrug (ik was daar bijna thuis ) en daar rechtsaf, eindelijk wat onverhard tot aan het station van Liedekerke waar nog gewerkt wordt ('t zou overmorgen kunnen klaar zijn? Dan is er toch een inhuldiging gepland, volgens een spandoek). Verder ging het via een parallel pad naast de gewestweg naar Affligem en de oprit naar de autostrade tot aan een bruggetje die een verbinding met het bedevaartspad biedt. Eens dat bedevaartspad verlaten ging het weer over openbare wegen tot aan het voetbalveld van Sparta den Bosch. Zo kwam ik dus in de parochiezaal van Sint-Katherina-Lombeek, waar ik een frisdrank genoot en met Eliane babbelde, er was maar weinig volk om te bedienen.
Ik stapte dan een kleine lus en die was al veel beter met minder openbare wegen en meer veldpaden. In de rustpost dronk ik weer wat fris, en ging dan terug naar Liedekerke over toch wat meer veldwegen en bospaden (al zijn zelfs enkele paden in het Bos van Liedekerke al geasfalteerd, hebben de boswachters geen terreinwagens? ).
Het weer viel geweldig mee: toen ik opstond, regende het hevig, maar toen ik in Liedekerke aankwam om me in te schrijven, was het al opgehouden en tijdens de wandeling scheen de zon, er was alleen een zeer kort regenbuitje, bij 13°C. Mijn foto's staan bij Google.
Hamburger SV: Seizoen 2017-2018: HBSC Berlin - HSV
28.10.2017: HBSC Berlin - HSV: 2-1
De Berlijners kwamen door twee kopbaldoelpunten van Stark (17') en Rekik (50') steeds na een corner op voorsprong (2-0). De bezoekers vierden met het eerste Bundesliga-doelpunt van Arp weliswaar de aansluiting (73'), maar verder ging het niet (en ik had nog zo gehoopt dat HSV eens Eendracht Aalst-gewijs toch met drie punten huiswaarts keerde, zoals Aalst twee weken geleden deed). Volgende week volgt een 6-puntenwedstrijd in de kelder van 't klassement (VfB Stuttgart komt op bezoek)... Is "duracelleke" Holtby uit de gratie gevallen? Overigens, volgens ARD zou Arp de jongste Bundesligadoelpuntenmaker zijn.
Gisdol stelde de volgende spelers op: Mathenia - Papadopoulos, Mavraj, van Drongelen - Diekmeier, Ekdal (56' Ito), Sakai, Santos - Hahn (67' Hunt), Kostic - Wood (56' Arp).
25.10.2017: Van Drongelen heeft een plaatsje in het voorlopig kader van de Nederlandse U21-ploeg voor de komende kwalificatiewedstrijd voor het Europees Kampioenschap tegen Andorra op 10 november. Die juniorenploeg staat nu met 5 punten op de vierde plaats.
24.10.2017: 't Is niet tegen de Belgen (die hebben zich geplaatst als groepshoofd) dus Papadopoulos mag meedoen tegen Kroatië voor de twee barragewedstrijden. Van Ekdal weet de webmaster precies nog niet of hij geselecteerd is (maar ik vermoed van wel).
23.10.2017: Zijn rode kaart van eergisteren "kost" Jung de deelname aan de twee volgende wedstrijden. HSV heeft de straf maar aanvaard.
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2017-2018: ASV Geel - E. Aalst
28.10.2017: ASV Geel - E. Aalst: 0-1
De kansen gingen wat over en weer tot kort voor de rust Geel een strafschop toegekend kreeg wegens handspel maar Van Den Noortgaete ging naar de goede hoek en stopte de elfmeter van Christiaens! (44'). De tweede helft was ongeveer 10 minuten oud toen Mitu van de sokken gelopen werd en de bal ging op de stip voor Eendracht! (54')De Rock zette feilloos om.
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, De Coninck, Mitu (92' Amazou), De Neve, Geenens J. (77' De Man), De Rock, Geenens F., Bangoura (79' Diarra), Mertens, De Koker en Gyselinck.
25.10.2017: Toen ik zondag jl. in het stadion was, zag ik dat voor de bezoekers die liever bleven staan, tribune I wel beschikbaar was, maar daarnaast stond geen gebouw. Daar komt weldra verandering in. Deze week wordt een grote stap richting nieuwe staantribune gezet. Na de graafwerken van vandaag volgen donderdag en vrijdag het bekisten en het gieten van het beton. Vanaf volgende week start de firma Cos met de effectieve opbouw. De aanpalende I-tribune, die een capaciteit heeft van ca. 450 plaatsen en momenteel dus nog gebruikt wordt voor de bezoekers, zal in een latere fase opschuiven tot aan de zijlijn. Op die manier kan ze nog ingezet worden. Daardoor zal ook de nieuwe sfeertribune iets meer in de richting van het scorebord geplaatst worden. Op expliciete vraag van de voornaamste tribunesponsor zal de officiële inhuldiging plaatsvinden op 3 december, dan komt RSC Châtelet-Farciennes op bezoek. De exacte timing van de oplevering zal nu afhangen van de vooruitgang van de werken de komende dagen en weken.
Nazomertocht, georganiseerd door De Heidetochten Kester-Gooik vzw
22.10.2017: Ik schreef me, ook elektronisch, in voor 19 km en wachtte tot de duisternis verdreven was. Toen vertrok ik naar Buizingen via Windmoleken, Stroppen en het kanaal. Na een frisdrank ging ik verder naar Essenbeek via de rand van het Kluisbos, net naast de autosnelweg en de rand van Sint-Rochus. Nog een frisdrank later ging ik terug naar Halle langs Roderhem en het station van Halle, met in de buurt een parkje. Door de uitbreiding van de woonkernen in steden en dorpen duurde het steeds wat lang eer ik de verharde wegen mocht verlaten voor onverharde paden.
Het weer begon niet te best met regen maar eens goed en wel vertrokken uit Buizingen werd het droog en kwam de zon er zelfs eens door. Mijn foto's staan bij Google.
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2017-2018: E. Aalst - Berchem Sport
22.10.2017: E. Aalst - Berchem Sport: 1-0
Ik was eens gaan kijken en na een poosje dacht ik: "Ik heb mijn wedstrijd weer eens uitgekozen" tot de match ongeveer een kwartier bezig was. Toen begon Eendracht haar kansen vlugger op elkaar te laten volgen. Beide ploegen begonnen dus aarzelend aan de wedstrijd en pas na tien minuten waren de bezoekers voor het eerst in de wedstrijd gevaarlijk maar Van Den Noortgaete was goed bij de les. Amper een minuut later toonde dezelfde Van Den Noortgaete zijn klasse met een uitstekende tussenkomst toen hij gevat in de voeten van de doorgebroken Van Kruyssen dook. Iets voorbij het kwartier kwam Eendracht pas echt opzetten, De Rock stuurde Mitu alleen door maar het schot van de pijlsnelle aanvaller strandde op de vuisten van doelman Appels. De eerste helft verliep voor het overige vrij evenwichtig. De bezoekers hadden het meeste balbezit en Eendracht toonde het meeste doelgevaar. Een kopbal van Geenens ging niet zo gek ver over en een een doelpunt van diezelfde Geenens werd wegens buitenspel afgekeurd. Op slag van de rust brak Mitu op kracht en snelheid nog eens door de bezoekende defensie maar zijn actie kreeg geen succesvol vervolg en de bal werd alsnog ontzet.
De tweede helft begon ongeveer identiek als de eerste. Beide ploegen vrij afwachtend en een eerste kans voor de bezoekers. Van Kruyssen dribbelde zich goed vrij en leek te gaan scoren maar gelukkig stond een Eendracht-been in de weg. Op het uur nam Eendracht de wedstrijd echt in handen. Eerst werd een doelpunt van Mitu omwille van een onduidelijk reden afgekeurd (de ref had het snel verkorven bij het thuispubliek, de aanslagen op Mitu leek hij aanvankelijk niet erg te vinden). Even later werd Bangoura gevloerd door doelman Appels toen de bonkige spits de bal van de doelman ontfutselde. De scheidsrechter gaf geen strafschop. Dat gaf hij even later wel toen De Neve in de bezoekende zestien onderuit werd geduwd. De Rock zag zijn elf meter echter gestopt door de uitstekend keepende doelman Appels. Toch kreeg Eendracht wat het verdiende. Op hoekschop van De Rock buffelde Bangoura Eendracht op voorsprong. De stevige spits bekroonde zo zijn goede wedstrijd met een knap doelpunt (79'). De laatste tien minuten poogde Berchem de scheve situatie nog recht te zetten maar buiten een kopballetje naast het doel van Van Den Noortgaete kwamen de Antwerpenaren niet meer.
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, De Coninck, Diarra (46' De Neve), Mitu, Geenens J., De Rock (90'+5 De Man), Verstraeten, Geenens F., Bangoura (80' Yala Lusala), Mertens en De Koker.
17.10.2017: Volgende week mag de opbouw van de nieuwe staantribune van start gaan. Alles zal in het werk worden gesteld om de oplevering te laten gebeuren voor de wedstrijd tegen Patro Eisden op 19 november. De grondsonderingen zijn reeds achter de rug. Via de website en Facebookpagina zal het webteam verder updates geven van op de werf.
In het uitverkocht stadion maakte HSV het de bezoekers zeker niet gemakkelijk, met een vijfmansdefensie, daarvoor twee middenvelders en drie aanvallers (ik vermoed dat Wood meer in punt zal gespeeld hebben, maar dat moet ik vanavond op ZDF nog zien). Nadat Jung een counter van Bayern enkel door een fout kon verhinderen, besloot de arbiter (of hij onpartijdig is, weet ik toch zo niet, "Unparteiische" is nochtans het Duitse woord voor scheidsrechter) dat het een noodrem was en toonde de jongeheer de rode kaart (39'). HSV, met een man minder dus, streed verder en moest slechts 1 doelpunt slikken (zowel Mathenia als het doelkader hielden andeere doelpunten tegen): Tolisso buitte de man-meer-situatie uit en scoorde (52'). HSV schiep ook enkel kansen maar de bal ging niet aan de binnenkant van het doelnet.
Gisdol stelde de volgende spelers op: Mathenia - Papadopoulos, Mavrai, van Drongelen (76' Ito) - Diekmeier, Jung, Sakai, Douglas - Hahn (76' Kostic), Hunt (61' Holtby) - Wood.
19.10.2017: Olic heeft niet echt lang stil gezeten, hij is nu assistent-bondscoach bij Kroatië. Hij mag dan twee keer een contract getekend hebben bij HSV, ik supporter volgende maand wel voor Griekenland want Papadopoulos speelt daar nu.
17.10.2017: De barragewedstrijden voor de kwalificatie voor het WK zijn geloot, Zweden (Ekdal) moet Italië partij geven en Griekenland (Papadopoulos) moet Kroatië uitschakelen op 10 en 13 november. Sakai (Japan, en Ito ook? Of is hij nog te jong?) en Kostic (Servië) zijn, net als de Belgen, zeker van deelname.
18.10.2017: De stationsomgeving van Denderleeuw kampt al lang met een hoog onveiligheidsgevoel (vooral na zonsondergang, en dat is nu om zowat 19 uur). In een analyse van de federale politie scoort Denderleeuw niet slecht, maar onlangs nog bleek uit een test van Het Nieuwsblad dat zo'n 60% van de inwoners zich er niet veilig voelt. Dat wil het bestuur nu aanpakken, en dat niet alleen, volgens het artikel. Het gemeentebestuur hoorde dat mensen elkaar minder kennen omdat de stationsomgeving zo'n verstedelijkt gebied is (heel Denderleeuw is verstedelijkt...). Daarom zou men op termijn meer buurtfeesten willen (laten?) organiseren, om op een laagdrempelige manier de anonimiteit te doorbreken. Ook taal ligt gevoelig. Daarom wil men het schooltje in Leeuwbrug als ontmoetingsruimte gebruiken en er lessen Nederlands aanbieden. Ik dacht dat al jaren gratis lessen Nederlands aangeboden werden? Voorts heeft men het over nog meer camera's en daarnaast zal ook een nieuwe wijkinspecteur ingezet worden voor de stationsbuurt.
Ook het openbaar domein wil men aanpakken. Ja, ja, met preken in de burgers hun brievenbus te posten, zeker... Denk maar aan een verzakte stoep (één verzakte stoep? Ze zijn bijna allemaal verzakt, zeker in een straal van 1 km met als middelpunt het station), overvolle vuilnisbak(ken), gebrek aan groen of verwaarloosde gevels, zegt De Nul, die blijkbaar vergeet of niet weet dat zijn toenmalige partijgenoot, Coucke, ooit beloofde om beschadigde trottoirs te laten herstellen. De promotie van de lokale fusieploeg naar eerste klasse noopte het gemeentebestuur tot een herziening van te besteden budget, dus de trottoirs liggen er nog minstens even slecht bij. Zelfs recent heraangelegde trottoirs zijn al beschadigd. Ze zijn wel al even "bezig" met ˜een propere buurt" (door de burgers met GAS-boetes te bedreigen), maar willen ook verloedering de kop in drukken. Op het volgende college wordt een verwaarlozingsreglement besproken, waarin ze boetes opleggen voor verkrotting en leegstand (zie je wel?).
Rondom Aaigem, georganiseerd door WSV De Kadees vzw
15.10.2017: Ik schreef me in voor 18 km en deze omloop leidde mij over afwisselend verharde wegen en natuurlijke paden langs Landries en Holland (euh?) naar 't Patronaat in Mere voor een eerste rustpauze. De lus van ruim 7 km voerde mij via Groendal, Edixveld, en Bremt (waar Annemie en Mark me inhaalden, we wandelden dan samen verder) terug naar 't Patronaat, waar ik ons trakteerde. Terug naar Aaigem ging het via Broek, Gotegem en Dries. In Aaigem verorberden wij de gratis pannenkoek en nadien stapten Annemie en Mark nog een lus terwijl ik naar huis reed. Vooral langs de tweede helft van de wandeling werden wij regelmatig uit de weg geroepen, gefloten en zelfs gebeld door wielrenners wier parcours ongeveer samen viel.
Het weer was lekker zonnig en warm, tot 21°C. Mijn foto's staan bij Google.
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2017-2018: R. Knokke FC - E. Aalst
15.10.2017: R. Knokke FC - E. Aalst: 1-2
De scheidsrechter gaf de thuisploeg een penalty, volgens de live verslaggeving op de website van Eendracht was er helemaal niks aan de hand, Staelens nam het geschenk van ref Debeuckelaere dankbaar aan en knalde de 1-0 hoog in doel (18'). Met die kleine achterstand gingen ook de Eendrachtspelers naar de kabines. De Rock knalde de gelijkmaker hard tegen de touwen (70'). Ref Debeuckelaere floot een penalty voor Eendracht na handspel van Gillis, De Rock zette die feilloos om (82'). In 't Duits heet dat een "Doppelpack", voor een hattrick kreeg hij geen gelegenheid meer want De Cock verving hem (89'), 't zal wel een applausvervanging geweest zijn.
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, De Coninck, Yala Lusala (63' Bangoura), Diarra, Mitu, Geenens J., De Rock (89' De Man), Geenens F., Mertens, De Koker en Gyselinck.
Ik ben Helga
De Neve kopte raak en zette de 2-0 op het scorebord. Daar bleef het bij, ondanks verdere pogingen om enerzijds de voorsprong verder uit te diepen of anderzijds de aansluiter te kunnen treffen, maar Van Den Noortgaete hield dus de 0. 
Gyselinck verloor het duel van Coulibaly en de aanvaller trapte de 1-0 tegen de netten (22'). Verstraete kwam centraal alleen voor doel en werkte beheerst af (50'). 
In de kerk krijgen we een boekje met cd met foto's, want zelf mogen we geen foto's nemen, zelfs niet zonder flits. In Cusco stappen we over in een minibus, met de grote bagage in een andere minibus en bereiken zo het chique hotel. Het uitzicht van mijn kamer is niet zo chique, ik kijk op een andere gevel. Bij het avondmaal hebben we dat zaaltje van het restaurant voor ons alleen, het tafeltje voor 2 blijft onbezet.
).
