Oklahoma is een van de 50 staten van de Verenigde Staten.
De standaardafkorting voor de "Sooner State", zoals de bijnaam luidt, is OK.
De hoofdstad is Oklahoma City.

Het gebied dat nu Oklahoma heet, werd oorspronkelijk bevolkt door Indianenstammen als de Caddo, waarvan er nog steeds afstammelingen wonen.

Daarna was de regio lang in handen van de Fransen.
Gedurende enige decennia aan het einde van de 18e eeuw beheerste Spanje het gebied.
Frankrijk verkocht het uiteindelijk in 1803 aan de Verenigde Staten.

In de jaren 1830-40 werden veel Indianen uit andere delen van het land naar de regio overgebracht.
De Choctaw-Indianen, een van de stammen die dit lot ondergingen, gaven Oklahoma zijn huidige naam.
In hun taal betekent okla zoiets als "volk" en homa "rood".
Plaatsen als Tulsa, Thalequah en Muskogee zijn gesticht door Indianen.

Sommige Indianenstammen hadden zwarte slaven in dienst.
Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog kozen bepaalde stammen partij voor de Confederatie, waarvoor ze na afloop zwaar gestraft werden door de federale overheid.

In 1889 nam de overheid de Indianen het aan hen gegeven land grotendeels weer af.
Vanaf 22 april van dat jaar kon het door kolonisten kosteloos in bezit worden genomen.
Zij die al iets eerder grond claimden, werden Sooners genoemd.
Op 16 november 1907 werd Oklahoma formeel, als 46ste, een staat van de Verenigde Staten.

In het begin van de 20e eeuw werd er begonnen met grootschalige oliewinning in de omgeving van Tulsa, wat nog meer mensen naar het gebied lokte.
Tijdens de crisisjaren leidden droogte en verkeerd grondgebruik tot het ontstaan van de Dust Bowl.
Vruchtbare aarde werd in grote stormen weggeblazen, waardoor veel boeren de staat ontvluchtten.
Dit was onderwerp van de roman The Grapes of Wrath van John Steinbeck en van de foto's van Dorothea Lange.

De staat Oklahoma beslaat 181.196 km², waarvan 178.023 km² land is.
Het behoort tot de Central tijdzone.
Oklahoma grenst in het noorden aan de staten Kansas en Colorado, in het westen aan New Mexico, in het oosten aan Missouri en Arkansas en in het zuiden aan Texas.

De belangrijkste rivieren zijn de Red, die een groot deel van de grens met Texas definieert, de Arkansas en de South Canadian.
Oklahoma telt veel grotere en kleinere meren, zoals Lake Texoma en Eufala Lake.

Het zuidoosten van de staat is het meest heuvelachtig, maar het hoogste punt is de top van Black Mesa (1516 m) in de Oklahoma Panhandle (het uiterste noordwesten).

In 2012 telde Oklahoma naar schatting 3.814.820 inwoners (21.30 per km²) waarvan ongeveer 65% van de bevolking in stedelijke gebieden woont.
De grootste steden zijn hoofdstad Oklahoma City (599.199) en Tulsa (393.987 inw. schatting 2012).

Oklahoma is onderverdeeld in 77 county's.

Aan het hoofd van de uitvoerende macht van de staat staat een gouverneur, die direct gekozen wordt door de kiesgerechtigden in de staat.
In 2010 is Mary Fallin van de Republikeinse Partij verkozen tot gouverneur van de staat Oklahoma.

De wetgevende macht bestaat uit het Huis van Afgevaardigden van Oklahoma (Oklahoma House of Representatives) met 101 leden en de Senaat van Oklahoma (Oklahoma Senate) met 48 leden.

Op 19 april 1995 pleegde Timothy McVeigh een bomaanslag op een gebouw van de federale overheid in Oklahoma City, waardoor 168 mensen om het leven kwamen (de Oklahoma City Bombing).

Oklahoma ligt in het gedeelte van de Verenigde Staten dat de bijnaam Tornado Alley (Tornadosteeg) heeft gekregen vanwege het grote aantal tornado's dat hier voorkomt.
Op 3 mei 1999 werd Oklahoma getroffen door een serie tornado's waarvan één tornado met windsnelheden tot 510 kilometer per uur de zwaarste ooit gemeten is.
Deze tornado bereikte de buitenwijken van Oklahoma City.
46 mensen verloren het leven.
In Oklahoma City is de kans op een tornado 345% groter dan het gemiddelde in Amerika.

Washington is een van de staten van de Verenigde Staten, gelegen in de Pacific Northwest.
De staat werd gevormd door het westelijke deel van het Washingtonterritorium dat gescheiden werd door de Britten in 1846 naar aanleiding van het Verdrag van Oregon.
Dit vloeide voort uit een compromis betreffende het grensconflict van Oregon.
Het werd toegelaten tot de Unie als de 42e staat in 1889.
Het United States Census Bureau schatte het inwonersaantal in 2009 op 6 664 195.
De standaardafkorting voor de "Evergreen State", zoals de bijnaam luidt, is WA. De hoofdstad is Olympia.

Ongeveer 60 procent van de inwoners van de staat Washington wonen in het metropoolgebied van Seattle waar het centrum ligt van de transportsector, zakenwereld en de industrie in de regio.
Het overige deel van de staat beslaat grote regenwouden in het westen, bergketens in het centrum, het noordoosten en het verre zuidoosten, en in het westen halfwoestijnen die bewerkt worden voor landbouwdoeleinden.

Washington is genoemd naar George Washington, de eerste president van de Verenigde Staten, en is de enige staat die naar een president vernoemd werd.
Meestal wordt verwezen naar "Washington State" of meer formeel naar "state of Washington" om het onderscheid te maken met de federale hoofdstad Washington D.C.
Voornamelijk inwoners van de staat Washington en van omringende staten gebruiken enkel "Washington".
Zij verwijzen op hun beurt naar de hoofdstad met "Washington, DC" of eenvoudigweg met "D.C."

De huidige staat Washington maakte oorspronkelijk deel uit van een veel groter gebied, het Oregon territorium.
Op 11 november 1889 werd Washington formeel, als 42ste, een staat van de Verenigde Staten.
De staat is genoemd naar de eerste president, George Washington.

De staat Washington beslaat 184.824 km², waarvan 172.587 km² land.
De staat ligt in de Pacific tijdzone.
Washington ligt aan de Grote Oceaan en grenst in het noorden aan Canada, in het oosten aan de staat Idaho en in het zuiden aan Oregon.

Door de staat lopen twee gebergteketens van noord naar zuid: de Pacific Coast Range en de Cascade Range.
Het hoogste punt is de top van de vulkaan Mount Rainier (4392 m).
In het zuiden bevindt zich Mount Saint Helens, een actieve vulkaan.
De baai Puget Sound, waaraan Seattle ligt, komt via onder meer de Straat van Juan de Fuca uit op de Grote Oceaan.

In de rivier Columbia, die in Canada ontspringt en een groot gedeelte van de grens met Oregon definieert, komen twee andere grote rivieren uit, de Spokane en de Snake.
In het noordwesten van Washington, het zogenaamde Olympic Peninsula, bezit Washington een regenwoud.

Volgens het U.S. Census Bureau moet het inwoneraantal worden geschat op 6 549 224 in 2008. Dit is een toename van 655 081 (+11,1%) sinds het jaar 2000. Dit cijfer is inclusief de natuurlijke toename met 287 958 (503 819 geboorten verminderd met 281 861 overlijdens) en een toename van een nettomigratie met 287 759 mensen naar de staat.
Buitenlandse immigratie leidde tot een netto toename van 157 950 inwoners en binnenlandse migratie bracht een netto toename van 129 809.
Washington neemt de eerste plaats in op vlak van aantal inwoners in de Pacific Northwest, gevold door Oregon en Idaho.

Het bevolkingsmiddelpunt van Washington in het jaar 2000 lag in een onbevolkt deel van het landelijke oosten van King County, het zuidwesten van North Bend en het noordoosten van Enumclaw.

De zeven grootste (voorouderlijke) bevolkingsgroepen in Washington zijn: Duits (18,7%), Engels (12%), Iers (11,4%), Noors (6,2%), Mexicaans (5,6%), Afrikaans (4,2%) en Filipijns (3,7%).

Washington heeft de op drie na grootste Aziatisch-Amerikaanse bevolking van alle staten.
De Filipijns-Amerikaanse gemeenschap is de grootste subgroep in de staat.
Gary Locke werd verkozen als de eerste Aziatisch-Amerikaanse gouverneur (en tot dusver de enige Chinees-Amerikaanse gouverneur van alle staten) op het einde van de twintigste eeuw.

Er wonen veel Mexicaans-Amerikaanse landbouwarbeiders in het centrale zuidoosten van de staat en deze populatie neemt ook toe in het westen van Washington.

Afro-Amerikanen zijn minder talrijk aanwezig dan Aziatisch-Amerikanen of Hispanics (Latijns-Amerikaanse afkomst) in veel gemeenschappen in Washington, maar er zijn wel reeds Afro-Amerikaanse burgemeesters verkozen geweest in Seattle, Spokane en Lakewood.
In Seattle gaan veel Afro-Amerikanen wonen in het zuiden van de stad, en eveneens in veel residentiële gebieden als South King County.
De zwarte bevolking van Seattle is grotendeels geconcentreerd in Rainier Valley en Central District dat tevens een van de weinige zwarte buurten is in de Pacific Northwest.

Washington kent veel indianenreservaten. Veel inwoners nemen veel van de kunsttradities van noordwestelijke indianen over.
Het gaat dan vooral om totempalen, langhuizen, boomstamkano's en afbeeldingen van dieren.
Veel steden hebben traditionele indiaanse namen zoals Yakima, Seattle, Spokane, Puyallup en Walla Walla.

Belangrijke bedrijven gevestigd in de staat Washington omvatten:

• Boeing
• Microsoft
• Starbucks
• Costco (Gestart in Kirkland, Washington)
U
• PS (Gestart in Washington)

Washington is onderverdeeld in 39 county's.

Aan het hoofd van de uitvoerende macht van de staat staat een gouverneur, die direct gekozen wordt door de kiesgerechtigden in de staat.
In 2004 is Christine Gregoire van de Democratische Partij verkozen tot gouverneur van de staat Washington.

De wetgevende macht bestaat uit het Huis van Afgevaardigden van Washington (Washington House of Representatives) met 98 leden en de Senaat van Washington (Washington State Senate) met 49 leden.

Op 2 november 1889 werden North Dakota en South Dakota formeel,
als 39ste en 40e, staten van de Verenigde Staten.

Het gebied dat nu North- en South Dakota heet werd oorspronkelijk bevolkt door Indianenstammen als de Lakota, die ook bekendstaan als de Dakota of de Sioux.
Lakota betekent "vriend". Daarna was de regio lang in Franse handen.
Een gedeelte van de staat werd door de Verenigde Staten verworven in een transactie die de Louisiana Purchase is gaan heten.
De rest volgde in 1818, toen hierover een verdrag werd gesloten met de Engelsen.

De standaardafkorting voor de "Peace Garden State", zoals de bijnaam luidt, is ND.
De hoofdstad is Bismarck.

De staat North Dakota behoort tot de Great Plains-regio en beslaat 183.272 km², waarvan 178.839 km² land is.
De staat behoort tot de Central tijdzone, afgezien van het zuidwesten, dat in de Mountain-tijdzone ligt.

De standaardafkorting voor de "Mount Rushmore State", zoals de bijnaam luidt, is SD.
De hoofdstad is Pierre.

De staat South Dakota behoort tot de Great Plains-regio en beslaat 199.905 km², waarvan 196.735 km² land is.
Het westen behoort tot de Mountain-tijdzone, het oosten tot de Central tijdzone.
South Dakota grenst in het noorden aan North Dakota, in het westen aan Montana en Wyoming, in het oosten aan Minnesota en Iowa en in het zuiden aan Nebraska.

North Dakota grenst in het noorden aan Canada, in het westen aan de staat Montana, in het oosten aan Minnesota en in het zuiden aan South Dakota.

De belangrijkste rivier is de Missouri.
Het hoogste punt in het vlakke North Dakota is de top van White Butte (1069 m).

De belangrijkste rivier is de Missouri.
Het grootste gedeelte van de staat is vrij vlak, maar in het westen bevinden zich de Black Hills en de Badlands.
Het hoogste punt is Harney Peak (2207 m).
In de Black Hills bevindt zich het wereldberoemde Mount Rushmore-monument.
De Badlands zijn rijk aan fossielen.

In 2000 telde North Dakota 642.200 inwoners (3.5 per km²).
De grootste stad is Fargo, dat vlakbij de grens met Minnesota ligt en samen met Moorhead (Minnesota) de agglomeratie Fargo-Moorhead vormt.

5 % van de bewoners is van Indiaanse afkomst.
In de staat liggen uitgestrekte reservaten.

Het bruto product van de staat bedroeg in 2001 19.0 miljard dollar, het minste van alle staten.
Landbouw en daaraan gerelateerde activiteiten zijn het belangrijkst.

North Dakota is onderverdeeld in 53 county's.

In 2000 telde South Dakota 754.890 inwoners (3.8 per km²) waarvan ongeveer 50% van de bevolking in een stedelijk gebied woont.
De grootste stad is Sioux Falls, in het zuidoosten.

In de staat liggen uitgestrekte Indianenreservaten.

Het bruto product van de staat bedroeg in 2006 100 miljard dollar.

South Dakota is onderverdeeld in 66 county's.

Aan het hoofd van de uitvoerende macht van de staat staat een gouverneur, die direct gekozen wordt door de kiesgerechtigden in de staat.

De wetgevende macht bestaat uit het Huis van Afgevaardigden van North Dakota (North Dakota House of Representatives) met 94 leden en de Senaat van North Dakota (North Dakota Senate) met 47 leden.

Aan het hoofd van de uitvoerende macht van de staat staat een gouverneur, die direct gekozen wordt door de kiesgerechtigden in de staat.

De wetgevende macht bestaat uit het Huis van Afgevaardigden van South Dakota (South Dakota House of Representatives) met 70 leden en de Senaat van South Dakota (South Dakota Senate) met 35 leden.

Kongo-Vrijstaat was tussen 1885 en 1908 een privé-eigendom van de Belgische koning Leopold II in Afrika.
Het gebied komt overeen met de huidige staat Congo-Kinshasa.
De hoofdstad was de havenplaats Boma aan de Kongostroom, op circa honderd kilometer van de Atlantische Oceaan.

De Vrijstaat werd in het jaar 1885 door Leopold II opgericht.
Op de Conferentie van Berlijn verwierf hij hiervoor toestemming van de andere Europese landen.
Hij had verschillende redenen om een kolonie te verwerven:

• persoonlijke geldingsdrang;
• ambitie om België te verfraaien;
• economische en financiële macht van België vergroten alsook het internationaal prestige;
• de angst dat België zonder kolonie zou overblijven bij de 'Scramble for Africa'.

De Belgische regering zat echter niet te wachten op een kolonie.
De neutrale koers die België voer te midden van de Europese mogendheden kon door een kolonie wel eens in het gedrang komen.
Daarbij komt dat het hele idee van kolonialisme niet strookte met het gedachtegoed van het liberalisme dat eind 19e eeuw de boventoon voerde in Europa.
Ten slotte was niet iedereen ervan overtuigd dat een kolonie wel zo winstgevend en voordelig was als anderen beweerden.

In de Kongo-Vrijstaat werd een schrikbewind gevoerd door de Force Publique, een koloniaal leger met blanke officieren en Afrikaanse soldaten.
Nadat in de pers alarmerende berichten waren verschenen over de door Leopolds zetbazen in de kolonie begane gruwelen (slavernij, ontvoeringen, martelen, verkrachtingen, onthoofdingen en het afhakken van handen), werd het gebied op 18 oktober 1908 onder internationale druk door de Belgische staat geannexeerd, waarop het de naam Belgisch-Kongo kreeg.
De Encyclopædia Britannica schat dat de plaatselijke bevolking tijdens de terreur onder Leopold II daalde van een 20 miljoen tot 8 miljoen.
In werkelijkheid is het onmogelijk te zeggen hoeveel mensen er direct of indirect gestorven zijn ten gevolge van het bewind van Leopold II.
De belangrijkste oorzaak van de ontvolking was dat de door de uitbuiting verzwakte bevolking geveld werd door tropische ziektes zoals de slaapziekte.

Bovendien kende de ontvolking nog een andere reden.
Een groot deel van de bevolking is over de grens of naar het midden van het oerwoud gevlucht om buiten het bereik van de staat te blijven.
Na overdracht aan de Belgische staat verbeterde de behandeling van de inheemse bevolking aanzienlijk, ook al zou het nieuwe koloniale regime - net als dat van andere min of meer humane kolonisatoren - een houding aannemen van paternalistische neerbuigendheid ten opzichte van de inlanders.

Algemene gouverneurs

Deze gegevens komen uit Sommaire de l'Histoire du Congo Belge, van René J. Cornet, verschenen in 1948.

• Henry Morton Stanley, als chef de l'expédition du Comité d'Etudes du Haut-Congo, van 1879 tot 1884
• Sir Francis de Winton, met de titel van algemene viceadministrateur, aangesteld op 1 april 1884
• Camille Janssen, vanaf 15 augustus 1885 Algemene Viceadministrateur, dan Algemene Administrateur van 30 juli 1886 en vanaf april 1887 tot 1890, de eerste Algemene Gouverneur van Kongo-Vrijstaat. Herman Ledeganck, Henry Gondry, Camille Coquilhat en Théophile Wahis vervulden deze functie ad interim.
• Théophile baron Wahis, aangesteld op 1 juli 1892. Félix Fuchs en Emile Wangermée waren interims voor hem. Wahis was ook de eerste Algemene Gouverneur van Belgisch Congo

De Grote Brand van Chicago 1871 duurde 2 dagen, 8 en 9 oktober 1871, brandde de binnenstad van Chicago grotendeels plat en maakte 90.000 mensen dakloos (ongeveer 1/3 van de bevolking).
Gezien de omvang van de brand viel het aantal slachtoffers toch mee: 300 mensen ontkwamen niet aan de felle branden.

De brand was niet één groot vuur, maar een opeenvolging van negen branden, door elkaar aangestoken door rondvliegend gloeiend materiaal, die uiteindelijk samensmolten in één ongenadig inferno.

Het zou allemaal begonnen zijn op 8 oktober om half negen 's avonds, in de stal van mevrouw O'Leary op 137 De Koven Street, waar een koe een olielamp omver liep.
Dit bleek later echter verzonnen door een journalist.
De echte oorzaak van de brand is onbekend.

Terwijl de brandweer al problemen ondervond ook door totale verwarring, spreidde het vuur zich snel uit naar het noorden en oosten.
Negentig minuten later sloeg een enorme vlammenzee door de opwaartse luchtstroom over naar het noorden in Bateham's Mills, waar een tweede brand ontstond.
Vuurhaarden verspreidden zich vanuit daar naar de overkant van de rivier in het kantorendistrict, en om 2:30 uur 's nachts breidde een opwaaiende vuurhaard uit op grondgebied ten noorden van de rivier.

Aangewakkerd door sterke wind, brandden de samenvoegende vuurhaarden bijna het hele westelijke deel van de stad plat, en een strook van het noordelijke deel breidde zich uit richting noord-noordoost tot de rand van het meer rond 6:00 uur 's morgens de volgende dag.
Toen was de brand niet meer te stoppen.

De volgende 22 uur vernietigde het vuur het kantorendistrict, de rand van het meer en de haven, en een grote strook van het noordelijke North Side tot aan Fullerton, waarna de regen het vuur uiteindelijk stopte.

Op de plaats waar alles zou zijn begonnen, is nu de Chicago Fire Academy gevestigd.

Californië is als 31ste staat op 9 september 1850 toegetreden tot de Verenigde Staten van Amerika.

Californië (Engels: California) is een van de vijftig staten van de Verenigde Staten van Amerika.
Het ligt van noord naar zuid uitgestrekt langs de westkust van het land, aan de Stille Oceaan.
De hoofdstad is Sacramento, terwijl Los Angeles, San Diego, San Jose, San Francisco, Fresno, Sacramento, Long Beach en Oakland de grootste steden zijn.
Californië omvat twee van 's lands grootste stedelijke gebieden, de Greater Los Angeles Area en de San Francisco Bay Area.
Met een bevolking van ruim 37 miljoen mensen heeft Californië meer inwoners dan enige andere staat in de VS.

De oppervlakte van de staat Californië bedraagt 411 049 km².
Hiermee is Californië iets groter dan Duitsland en iets kleiner dan Frankrijk.
Californië is op twee na de grootste staat van de VS, na Alaska en Texas.
Californië grenst in het zuiden aan de Mexicaanse staat Baja California, in het oosten aan de Amerikaanse staten Arizona en Nevada en in het noorden aan de staat Oregon.
In het westen en zuidwesten wordt de staat begrensd door de Grote Oceaan.
De Californische kustlijn is ongeveer 1400 km lang.

Californië kent veel natuurschoon, een rijke vegetatie en een diverse fauna.
Het hoogste en het laagste punt van de 48 continentale staten van de VS liggen in deze staat en het kent de omvangrijkste en hoogste bomen ter wereld.
Er zijn bergketens met skigebieden, maar ook woestijnen, gletsjers, wouden, heuvelgebieden, meren en stranden.
Het klimaat en de begroeiing variëren van droge woestijngebieden tot alpiene hooggebergtes.

Het symbool van de staat is de Californische grizzlybeer, die ook op de vlag staat afgebeeld.
De bijnaam van Californië is "the Golden State" (de gouden staat).

Bulgarije (Bulgaars: България, Balgarija), officieel de Republiek Bulgarije (Bulgaars: Република България, Repoeblika Balgarija), is een land in Zuidoost-Europa, gelegen in het oosten van de Balkan en ten zuiden van de rivier de Donau.

Het land heeft een bevolking van 7.037.935 (2012) inwoners en een oppervlakte van 110.879 km². Sofia is de hoofdstad en met ruim 1,2 miljoen inwoners de grootste stad van het land.
Andere belangrijke steden zijn Varna en Boergas (de belangrijkste havens van Bulgarije aan de Zwarte Zee), Plovdiv en Roese.

De Donau-Bulgaren, ook wel Protobulgaren genoemd, een Turkse stam uit Centraal-Azië en de lokale Slavische bevolking vormden onder leiding van kahn Asparoech in de zevende eeuw het Eerste Bulgaarse Rijk.
In de veertiende eeuw werd het land veroverd door het Ottomaanse Rijk.
Tussen 1762 en de onafhankelijkheid in 1878 was er sprake van de Bulgaarse Renaissance.

Op 3 maart 1878 herkreeg Bulgarije zijn zelfbestuur als zelfstandig vorstendom binnen het Ottomaanse Rijk, en op 22 september 1908 werd het een volledig onafhankelijk koninkrijk.
Het won en verloor gebied gedurende de Balkanoorlogen en de Eerste Wereldoorlog.

Na de Tweede Wereldoorlog kwam Bulgarije in de invloedssfeer van de Sovjet-Unie en werd een communistische volksrepubliek.
In 1989 ontvluchtten honderdduizenden Turken en Pomakken Bulgarije vanwege de zware repressieve houding van de regering ten opzichte van de islamitische minderheden.
Zo werden Turkse namen in 1984 verboden en werden moskeeën gesloten.
Na een paleiscoup door de minister van Buitenlandse Zaken in 1989 werd het land een democratische meerpartijenstaat en kon het zich langzaam richting de EU bewegen.
Ook werden in 1989 de repressieve maatregelen tegen de minderheden opgeschort.

Bulgarije werd op 29 maart 2004 officieel lid van de NAVO en op 1 januari 2007 trad het toe tot de Europese Unie, nadat eerst in 2004 de boot van de uitbreiding van de EU werd gemist.
Het associatieverdrag was op 25 april 2005 ondertekend.
Al eerder, op 7 mei 1992, werd Bulgarije lid van de Raad van Europa, en daarmee van de OVSE.

Bulgarije heeft in het oosten 378 km kustlijn aan de Zwarte Zee.
Verder wordt het land begrensd door Roemenië in het noorden (608 km), door Servië (318 km) en Macedonië (148 km) in het westen, door Griekenland (494 km) in het zuiden en door Europees-Turkije (240 km) in het zuidoosten.

Centraal-Bulgarije wordt van oost naar west overgestoken door waaiers van het Balkangebergte.
Tussen de Balkan en de Donau ligt een vruchtbaar plateau.
Dit vlakke gebied in het noordoosten van het land heet de Dobroedzja.
Het loopt door in Roemenië.
De Donau vormt het grootste deel van de noordelijke grens.
In het zuiden ligt het Rodopegebergte. Verder zijn er in het westen de Rila met het hoogste punt van Bulgarije (en het Balkanschiereiland), de berg Moesala (2925 m), en in het zuidwesten de Pirin met als hoogste berg de Vichren (2920 m).
Ten zuiden van de Balkan en ten noorden van de Rodopegebergte is het land vlak.
Het zuidoosten van Bulgarije wordt Thracië genoemd, naar de Thraciërs die er in de oudheid woonden.
De stad Plovdiv ligt in de Thracische vlakte.
Dit gebied zet zich ten zuiden van Bulgarije voort.

De Donau, de Iskar, de Maritsa en de Strimon zijn de belangrijkste rivieren.
Het noorden en oosten van het land wateren, al dan niet via de Donau, af op de Zwarte Zee.
De Maritsa en de Strimon en hun zijrivieren wateren af op de Egeïsche Zee.

Bulgarije heeft een Midden-Europees landklimaat met warme zomers en koude winters.
Ten zuiden van het Balkangebergte heerst een zachter klimaat met mediterrane kenmerken.

De gemiddelde zomer-dagtemperatuur ligt in het binnenland rond de 24°C.
Juli en augustus zijn de warmste maanden van het jaar.
Het is dan gemiddeld circa 27°C warm; langs de Zwarte Zeekust lopen de temperaturen op tot 30°C en meer.

De neerslag bedraagt gemiddeld 600 mm per jaar, maar in de bergen valt vaak meer dan 1000 mm per jaar, vaak in de vorm van sneeuw.
De meeste regen valt in de zomer, in het zuiden is dit in de herfst.

In Bulgarije wonen 7.364.570 mensen volgens een telling in 2011.

De meeste inwoners van Bulgarije zijn etnische Bulgaren (83,9 procent).
Er is een aanzienlijke minderheid van Turken (9,4 procent) en kleinere groepen Roma (4,7 procent), Russen (0,2 procent), Armeniërs (0,1 procent) en Macedoniërs.
Bulgarije, met zijn historische claims in Macedonië, beschouwt de Macedoniërs niet als een aparte bevolkingsgroep en ziet hun sterk aan het Bulgaars verwante taal als een Bulgaars dialect.

De officiële taal van het land is het Bulgaars, dat met het cyrillische alfabet wordt geschreven.
Minderheden spreken Turks en Romani.

Traditioneel is Bulgarije een landbouwland.
Na de Tweede Wereldoorlog is het land door de communisten echter aanzienlijk geïndustrialiseerd.
De belangrijke industrieën zijn de machinebouw, metaalbewerking, voedselverwerking, techniek en de productie van chemische producten, textiel en elektronica.
De belangrijkste mineralen van Bulgarije zijn bauxiet, koper, lood, zink, steenkool, bruinkool, ijzererts, olie en aardgas.

De landbouw vertegenwoordigt meer dan 20 procent van het bruto nationaal product en stelt hetzelfde percentage van het aantal arbeidskrachten te werk.
De belangrijkste gewassen zijn tarwe, koolzaad, graan, gerst, groenten en tabak.
Druiven en ander fruit, evenals rozen, worden ook gekweekt, en de productie van wijn en brandewijn is belangrijk voor de economie.
Meer dan 80 procent van de handel van Bulgarije vindt plaats met de vroegere landen van de Sovjet-Unie.

Tot 1989 had het land een economie in de Sovjetstijl waarin bijna alle landbouw en industriële ondernemingen door de staat beheerd werden.
Een stagnerende economie, tekort aan voedsel, energie, en consumptiegoederen, een enorme buitenlandse schuld, en verouderde en inefficiënte industriële complexen spoorden pogingen aan tot marktgerichte hervorming in de jaren 90.
De economie van Bulgarije zakte na 1989 door het uiteenvallen van de Sovjet-Unie aanvankelijk sterk in.
De levensstandaard daalde 40 procent.

De Bulgaarse munteenheid is de lev, die een vaste koers heeft ten opzichte van de euro: 1 euro = 1,95583 lev.

De Bulgaarse muziek is onder liefhebbers van wereldmuziek of volksmuziek zeer geliefd vanwege het voorkomen van zeer onregelmatige maatsoorten.
De Bulgaarse muziek heeft al heel veel moderne muziekstijlen beïnvloed.

Bulgarijes voornaamste (klassieke) componist was Pancho Vladigerov, wiens werk grote populariteit geniet.
Het Conservatorium in Sofia is naar hem genoemd, alsmede een tweejaarlijks terugkerend muziekconcours in Sjoemen.

Een aantal operazangers (Nicolai Ghiaurov, Boris Christoff, Raina Kabaivanska, Ghena Dimitrova), Anna Veleva, de wereldberoemde harpist Anna-Maria Ravnopolska-Dean en succesvolle kunstenaars (Christo, Pascin, Vladimir Dimitrov, Boyan Kirkov) hebben de cultuur van Bulgarije in het buitenland populair gemaakt.

De Bulgaren gebruiken het cyrillisch alfabet.
Methodius en Cyrillus van Saloniki die het alfabet ontwikkelden zijn belangrijke personen in de geschiedenis van Bulgarije.
Ze kwamen uit Thessaloniki, dat destijds tot het Bulgaarse rijk behoorde.

Bulgarije is een parlementaire democratie met als staatshoofd een president die elke vijf jaar direct wordt gekozen.
Sinds januari 2012 wordt deze functie bekleed door Rosen Plevneliev.
De volksvertegenwoordiging bestaat uit een eenkamerparlement, de Nationale Vergadering (Narodno Sobranie).
Deze bestaat uit 240 leden die gekozen worden via algemeen en enkelvoudig kiesrecht voor een periode van vier jaar.
De verkiezing van de Nationale Vergadering verloopt via het stelsel van evenredige vertegenwoordiging.

Sinds 1999 bestaat Bulgarije uit 28 oblasten, die alle zijn genoemd naar de regionale hoofdstad.
De nationale hoofdstad, Sofia, vormt een eigen district.
Tussen 1987 en 1999 was het land onderverdeeld in negen grotere oblasten.

De oblasten zijn onderverdeeld in gemeenten (obsjtina, meervoud: obsjtini).

Bulgarije is een belangrijk doorvoerland tussen Midden-Europa en Turkije.
Het land ligt aan vier pan-Europese transportcorridors.
Tot corridor nr. IX behoort de enige brug over de Donau naar Roemenië, de Vriendschapsbrug uit 1954.
Een tweede brug, de Donaubrug 2, nabij Vidin is in aanbouw.

Bulgarije beschikt over 4294 km spoorwegen: de eerste spoorlijn werd in 1866 aangelegd.
De frequentie van de treinen is echter laag en voor het interlokale verkeer is de bus doorgaans sneller.
Het plaatselijke busvervoer is in onafhankelijke stadsmaatschappijen ingedeeld; een kaartje van de ene stad is in de andere niet geldig.

Er zijn vier internationale luchthavens: in Sofia, Varna, Boergas en Plovdiv.

De instellingen van hoger onderwijs zijn de universiteiten van Sofia, Plovdiv, Veliko Tarnovo en Varna.

Bulgarije beschikt met Varna en Boergas over twee zeehavens aan de Zwarte Zee.
De grootste binnenhaven bevindt zich bij Roese aan de Donau.

Bulgarije is op dit moment bezig met de aanleg van een autosnelwegennetwerk, dat alle grote steden met elkaar zal verbinden.

De stad Quebec (Frans: Québec) is de hoofdstad van de Canadese gelijknamige provincie, omstreeks 250 km ten noordoosten van Montreal.
De stad Quebec heeft ongeveer 516.000 inwoners (2012) de agglomeratie telt ruim 765.000 inwoners (2012) en is daarmee de tweede in de provincie (alleen Montreal is groter) en de zevende in Canada.

De stad ligt op de Kaap Diamant aan de oever van de Saint Lawrencerivier, die bij de stad een breedte van 800 meter bereikt.
De stad heeft een haven aan de Saint Lawrencerivier en nijverheden verwerken producten uit de omgeving zoals hout.
Aan de overkant van de rivier ligt de stad Lévis, met 138.769 inwoners (2011), die tot het stedelijk gebied van Quebec gerekend wordt.

Fransen

De streek rondom Quebec werd al lang door indiaanse jagers en vissers bewoond toen de Franse ontdekkingsreiziger Jacques Cartier er in 1535 voet aan land zette.
Quebec werd officieel op 3 juli 1608 gesticht door Samuel de Champlain als eerste permanente nederzetting van de Franse kolonie Nieuw-Frankrijk.
De plek bij de versmalling van de Saint Lawrencerivier, daar waar de Saint-Charlesrivier erin uitmondt, en aan de voet van de Kaap Diamant, werd beschouwd als een strategisch goede locatie en een gunstige uitvalbasis voor verdere ontwikkeling van de kolonie.
De versmalling in de rivier gaf de stad ook haar naam: Kebek, een woord uit de Algonquin-taal, betekent "vernauwing".

De nederzetting bestond aanvankelijk uit niet meer dan een houten versterking en een handelspost, en bleef nog lang bescheiden van omvang omdat de Fransen niet echt werk maakten van hun kolonie.
In 1663, het jaar waarin Quebec de officiële hoofdstad van Nieuw-Frankrijk werd, waren er nog slechts 550 inwoners.
Na een verwoestende brand in 1682 werden de huizen van de stad in steen herbouwd.

Quebec werd herhaaldelijk bedreigd door de Engelse kolonisten in het zuiden.
Een eerste aanval van Britse troepen in 1629 leidde tot drie jaar Britse overheersing, maar een tweede veroveringspoging van de Britten in 1690 had geen succes.
De Vrede van Utrecht in 1713 leidde tot een tijdelijke ontspanning.
De handel bloeide op en in 1737 werd de Chemin du Roy, de eerste landweg van Quebec naar Montreal langs de noordoever van de Saint Lawrencerivier, voltooid.

Engelsen

Na verloop van tijd nam de druk van de Engelsen weer toe.
In 1759, tijdens de Zevenjarige Oorlog, belegerden de Engelsen de stad opnieuw.
Vanaf boten op de rivier voerden zij twee maanden lang bombardementen uit.
Op 13 september versloegen de troepen van Britse generaal James Wolfe die van de Franse generaal Louis-Joseph de Montcalm tijdens de slag op de vlaktes van Abraham vlak buiten de stadspoorten.
Quebec werd door de Engelsen ingenomen.
Bij het Verdrag van Parijs in 1763 werd de stad definitief door de Engelsen ingelijfd.
De voormalige hoofdstad van Nieuw-Frankrijk werd nu de hoofdstad van de Britse kolonie Quebec.
De stad had bij de overname door de Britten omstreeks 8.000 inwoners (van de 70.000 in de hele kolonie).

Tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog in 1775 werd de stad aangevallen door de Amerikaanse revolutionairen, die hoopten dat Canada zich bij hen zou aansluiten, maar hun poging strandde doordat zij de stad niet konden innemen.
In 1791 werd de kolonie Quebec door de Constitutional Act verdeeld in twee kolonies: Laag-Canada met als hoofdstad Quebec, en Hoog-Canada (het latere Ontario).
De verdedigingswerken van de stad, die steeds weer door aanvallen bedreigd werd, werden versterkt, uitmondend in de bouw van de citadel van 1820 tot 1832.

Quebec kende in de decennia rond 1800 een economische bloei als toegangspoort voor trans-Atlantische schepen die goederen, reizigers en immigranten naar de kolonie brachten, en grondstoffen meenamen naar Groot-Brittannië.
Daarnaast ontstond er een belangrijke scheepsbouwindustrie.

Als gevolg van de constante toestroom van immigranten vanuit Groot-Brittannië en vooral Ierland, werd de stad steeds sterker gedomineerd door Engelstaligen.
In 1851 was 41 procent van de bevolking Engelstalig, in 1861 een nipte meerderheid van 61 procent.
Nieuwe woonwijken (Saint-Roch, Saint-Sauveur, Saint-Jean-Baptiste) ontstonden buiten de stadswallen, maar die vielen vaak ten prooi aan grootschalige branden omdat de huizen meestal van hout werden gebouwd.

Tegen het midden van de negentiende eeuw stagneerde de economische bedrijvigheid.
Oorzaken daarvoor was het gebrek aan innovatie, want door de industriële revolutie raakten de houthandel en de bouw van houten schepen achterhaald.
Door de aanleg van spoorwegen en het bevaarbaar maken van de Saint Lawrencerivier voor zeeschepen tot Montreal verloor Quebec zijn strategische handelspositie aan Montreal, dat rond 1825 Quebec in inwoneraantal overvleugelde, en dat rond 1850 de positie van financieel, industrieel en handelscentrum van Canada overnam van Quebec.

Virginia (Nederlands verouderd: Virginië) is een van de staten van de Verenigde Staten.
De standaardafkorting voor de "The Old Dominion", zoals de bijnaam luidt, is VA.
De hoofdstad is Richmond. Virginia is een van de vier staten, samen met Kentucky, Massachusetts en Pennsylvania, die zich een gemenebest (commonwealth) noemen.
Dit is alleen een deel van de historische naam van de staat, en heeft verder geen juridische betekenis.

Virginia was een van de dertien koloniën die in de 18e eeuw in opstand kwamen tegen de Britse overheersing.
Op 25 juni 1788 werd Virginia formeel, als tiende, een staat van de Verenigde Staten.

Virginia is de eerste kolonie van de dertien kolonies van Amerika.
De naam Virginia verwijst naar de "Virgin Queen" ("Maagdelijke Koningin") Elizabeth I van Engeland.
Oorspronkelijk duidde de naam een veel groter gebied aan, te weten het gebied dat door Sir Walter Raleighs expeditie van 1584 geëxploreerd werd.
In 1607 werd Jamestown gesticht, de oudste permanente Engelse nederzetting in de Nieuwe Wereld die nog steeds bestaat.
Koning Karel II gaf Virginia, dat de monarchie trouw was gebleven gedurende de Engelse Burgeroorlog, de bijnaam "The Old Dominion".

De kolonie had zijn eerste economische opbloei te danken aan de tabaksteelt.
In de late 18e eeuw begon katoen het belangrijkste exportproduct te worden.
Voor de tabaksteelt wierven de planters allereerst blanke arbeiders aan ("indentured labourers"), die gedurende hun contractperiode in status niet veel van slaven verschilden, maar na zeven jaar hun volledige vrijheid kregen en dan meestal zelf een boerenbedrijfje begonnen.
Omstreeks 1700 gingen de planters echter overwegend gebruikmaken van ingevoerde zwarten, die levenslang in slavernij bleven verkeren.
Virginia werd zo een slavenstaat, waar 30 tot 40 % van de bevolking uit zwarte slaven bestond.

Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog koos Virginia de kant van de Geconfedereerde Staten van Amerika, waarna het westen van de staat zich afscheidde en West Virginia vormde.
In Virginia vond onder meer de Eerste Slag bij Bull Run plaats.

De eerste president, George Washington, was eigenaar van Mount Vernon, een plantage in Virginia die nu een museum is.

De staat Virginia beslaat 110.785 km², waarvan 102.549 km² land.
Het hoogste punt van de staat is Mount Rogers, dit ligt op 1746 m.
De gemmidelde hoogte van de staat bedraagd 290m.

Virginia grenst in het noordwesten aan West Virginia, in het noordoosten aan Maryland en het District of Columbia, in het westen aan Kentucky en in het zuiden aan Tennessee en North Carolina.

Het westen van de staat wordt gedomineerd door de Appalachen, het oosten daarentegen is vrij vlak.
De grens met Maryland valt gedeeltelijk samen met de rivier de Potomac, die uitkomt in Chesapeake Bay.
Het zuidoosten van de staat ligt aan deze baai en aan de Atlantische Oceaan.
Een gedeelte van het Delmarva-schiereiland, aan de andere kant van de baai, behoort tot Virginia maar is er niet via land mee verbonden.

In 2012 (2012 Population Estimates. United States Census Bureau, Population Division) telde Virginia 8.185.866 inwoners (79,8 per km²) waarvan ongeveer 69% van de bevolking in een stedelijk gebied woont.
De belangrijkste agglomeraties zijn Norfolk, de hoofdstad Richmond en het aan Washington D.C. vastgegroeide Arlington.

94,6% Van de Virginians spreekt Engels, de overige 5,9% is Spaans sprekend.

Het gemiddelde inkomen van een gezin bedraagd 61.044$ (2012).

76% Van de bevolking is Christelijk, waarvan 27% baptist, 11% rooms katholiek en 8% methodist.

Wegens de korte afstand tot Washington DC zijn er in Virginia relatief veel instellingen van de federale overheid te vinden.
In Langley staat bijvoorbeeld het hoofdkwartier van de CIA.

Virginia is onderverdeeld in 95 county's en 39 zogenaamde onafhankelijke steden.
Dat zijn steden die niet tot een van de county's behoren.

Aan het hoofd van de uitvoerende macht van de staat staat een gouverneur, die direct gekozen wordt door de kiesgerechtigden in de staat.
In 2010 is Bob McDonnell van de Republikeinse Partij verkozen tot gouverneur van de staat Virginia.

De wetgevende macht bestaat uit het Huis van Afgevaardigden van Virginia (Virginia House of Delegates) met 100 leden en de Senaat van Virginia (Senate of Virginia) met 40 leden.

Wisconsin is een van de staten van de Verenigde Staten.
De standaardafkorting voor de "Badger State", zoals de bijnaam luidt, is WI.
De hoofdstad is Madison.
De naam van de staat is afgeleid van de rivier de Wisconsin, die door de staat stroomt.

Voordat de Europeanen het huidige Wisconsin koloniseerden werd het bevolkt door verschillende indiaanse volkeren.
Tot in de 18e eeuw was het gebied in Franse handen, die het kwijtraakten aan de Engelsen.
De naam is via het Frans afgeleid van een Myaamia-woord dat "deze rivier slingert zich door rood steen" zou betekenen, een verwijzingen naar de rode zandstenen rotsen van de Wisconsin Dells.

Tot het grondgebied van Wisconsin behoorde oorspronkelijk ook een gebied dat in 1835 aan Michigan werd toegevoegd en nu bekendstaat als het Upper Peninsula.

Op 29 mei 1848 werd Wisconsin formeel, als 30e, een staat van de Verenigde Staten.
Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog hoorde het bij de Unie.

Een groep katholieke Nederlanders, bestaande uit voornamelijk arme keuterboeren uit Noord-Brabant en Limburg, vertrok naar de staat Wisconsin, waar ze zich onder meer vestigden in Little Chute en Green Bay.
Ook een grote groep Belgen vestigde zich in de graafschappen Brown County en Kewaunee County.

Jaarlijks is er een Holland festival in Ceder Grove.

De staat Wisconsin beslaat 169.790 km², waarvan 140.787 km² land is.
De staat ligt in de Central tijdzone. Wisconsin grenst in het noorden aan de staat Michigan, in het westen aan Minnesota en Iowa en in het zuiden aan Illinois.

Wisconsin ligt aan twee van de Grote Meren: Bovenmeer en Michiganmeer.
De westgrens wordt grotendeels gevormd door de St. Croixrivier en de Mississippi.
Door de staat stroomt de in de Mississippi uitkomende Wisconsin.
Verder telt Wisconsin vele meren, waarvan Lake Winnebago het grootste is.

De staat is vrij vlak; het hoogste punt is de top van Timms Hill (595 m).

Per 1/1/2012 (www.doa.state.wi.us) telde Wisconsin 5.703.525 inwoners (33,6 per km²).

De grootste stad in Wisconsin is Milwaukee.
Andere steden zijn de hoofdstad Madison, Green Bay, Kenosha, Racine, Appleton, Oshkosh en Eau Claire.

Het bruto product van de staat bedroeg in 2010 248,3 miljard dollar.

Wisconsin is een landbouwstaat en is de belangrijkste kaasproducent van de Verenigde Staten.

Het gemiddelde inkomen bedraagd 35.370$ (worknet.wisconsin.gov).

Wisconsin is onderverdeeld in 72 county's.

Aan het hoofd van de uitvoerende macht van de staat staat een gouverneur, die direct gekozen wordt door de kiesgerechtigden in de staat.
In 2010 is Scott Walker van de Republikeinse Partij verkozen tot gouverneur van de staat Wisconsin.

De wetgevende macht bestaat uit het Huis van Afgevaardigden van Wisconsin (Wisconsin State Assembly) met 99 leden en de Senaat van Wisconsin (Wisconsin State Senate) met 33 leden.

Peter Minuit, Pieter Minuit, Pierre Minuit of Peter Minnewit (Wesel, 1580/1585 – Saint Christopher, augustus 1638) was de derde gouverneur van Nieuw-Nederland (1626-1631), ook wel bekend als Nova Belgica, en eerste gouverneur van Nieuw-Zweden (1638).
Hij werd beroemd doordat hij in 1626 het eiland Manhattan van de Manhattan-indianen kocht voor 60 gulden.

Minuit werd geboren te Wesel (Rijnland); zijn precieze geboortejaar is niet bekend.
Zijn ouders waren protestantse Walen uit Doornik die zich in 1581 te Wesel hadden gevestigd om aan het katholieke Spaanse bewind over de Nederlanden te ontsnappen.
Hij zou zelf later diaken van de Waalse kerk worden.

Minuit trouwde op 20 augustus 1613 met Gertrud Raedts, een vrouw uit een rijke familie, en werd koopman.
In een testament dat in 1615 te Utrecht werd opgesteld, wordt hij omschreven als diamantslijper.
In het begin van de jaren 20 van de 17e eeuw, vermoedelijk 1624, verliet hij Wesel.
Hij trad in dienst bij de West-Indische Compagnie (WIC), die Minuit in 1625 naar Nieuw-Nederland stuurde om aldaar naar delfstoffen te zoeken.
Hij keerde weer terug naar Amsterdam en werd in december van dat jaar tot gouverneur benoemd, als opvolger van Willem Verhulst.
Minuit vertrok op 9 januari 1626 met twee schepen van de rede van Texel en kwam op 4 mei 1626 in de kolonie aan.

Op 24 mei van dat jaar (volgens sommige bronnen in juli) zou hij Manhattan hebben gekocht van de Indianen.
Onder Minuit groeide de kolonie voorspoedig, maar Minuit raakte in conflict met de kolonisten.

In 1631 werd hij ontheven uit zijn functie als gouverneur, en in augustus 1632 keerde hij terug naar Nederland.
Hij werd in 1633 opgevolgd door Wouter van Twiller.

Minuit woonde enige tijd in Amsterdam, maar verhuisde in 1634 naar Emmerik.
In 1636-1637 onderhandelde hij met Samuel Blommaert en de Zweedse regering over het stichten van de eerste Zweeds-Finse kolonie in de Nieuwe Wereld.

De Zweden en Finnen arriveerden in 1638 in een gebied aan de Delawarerivier (tegenwoordig Wilmington).
Het werd Nieuw-Zweden genoemd.
Minuit voltooide Fort Christina in 1638.
Hij wilde daarna terugkeren naar Stockholm om een tweede groep kolonisten op te halen, maar maakte een omweg naar het Caribisch gebied om producten uit Delaware te ruilen tegen een lading tabak die in Europa zou worden verkocht om de reis te financieren.
Onderweg kwam hij, aan boord van het schip van een Nederlandse kennis, om tijdens een orkaan bij Saint Christopher.

Mauno Kling, de Finse luitenant van Minuits schip, werd vervolgens tot kapitein bevorderd, en zeilde terug naar Nieuw-Zweden.
Hij nam Minuits taak als gouverneur over, tot twee jaar later de nieuwe gouverneur uit Zweden arriveerde.
Nieuw-Zweden werd in augustus 1655 veroverd door Peter Stuyvesant, die Nieuw-Zweden en Nieuw-Nederland in 1664 moest afstaan aan de Britten.

Naar Minuit is Peter Minuit Plaza genoemd, een parkje aan de zuidkant van Manhattan.
In Inwood Hill Park bevindt zich een gedenkteken op de plaats waar Minuit Manhattan "kocht".
Verder is naar Minuit een school genoemd en een afdeling van de Daughters of the American Revolution.
Ook in zijn geboorteplaats Wesel bevindt zich een gedenkteken.

Lees ook Peter Minuit (of: Minnewit)
en De man, die Manhatten kocht.

Nieuw-Amsterdam was de naam van de zeventiende-eeuwse versterkte nederzetting in de provincie Nieuw-Nederland die later zou uitgroeien tot wat nu de stad New York is.
Deze Nederlandse provincie lag tussen 38°NB op Cape Henlopen even ten zuiden van de Zuidrivier (de huidige Delaware-rivier) en 42°NB, inclusief Nieuw-Holland (het tegenwoordige Cape Cod), ten oosten van de Versche rivier (de tegenwoordige Connecticut-rivier), met in het midden de Mauritiusrivier, Noordrivier of Grote rivier (de Hudson).
Het gebied bevindt zich in de hedendaagse staten New York, Delaware, Connecticut en New Jersey.
Van daaruit werden vele gemeenschappen in het gebied gesticht.

...

Het bevel van de Amsterdamse kamer bereikte Nieuw-Amsterdam en aldus kreeg de stad stadsrechten op 2 februari 1653.

Het gebouw dat tot die tijd had gediend als stadsherberg werd omgebouwd tot 'Stadt Huys', een functie die het tot 1699 behield.
Het bestuur werd gevormd door een college van burgemeesters (uitvoerende en wetgevende macht), schepenen (rechterlijke macht) en een schout (openbaar aanklager, Stuyvesant stelde hiervoor Van Tienhoven aan).
De stad New York houdt 2 februari 1653 aan als datum van haar politieke stichting

...

Lees het volledige artikel Nieuw-Amsterdam (Nieuw-Nederland)

Brunei, officieel de Staat Brunei Darussalam (Maleis : Negara Brunei Darussalam), is een land in Zuidoost-Azië.
Het ligt op het eiland Borneo aan de Zuid-Chinese Zee en wordt verder geheel omringd door Maleisië.

Brunei bestaat uit twee delen, beide aan de Baai van Brunei gelegen, maar niet verbonden met elkaar.
Van de bevolking leeft 97 procent in het westelijke deel dat verreweg het grootste is.
Ongeveer tienduizend inwoners leven in het bergachtige oostelijke deel, in de provincie Temburong.
Ook claimt Brunei delen van de Spratly-eilanden.

Brunei was vanaf de 14e eeuw een onafhankelijk sultanaat en omvatte toen het zuiden van de Filipijnen, en Sarawak en Sabah.
In 1888 werd het een Brits protectoraat.
De vertegenwoordigers van de Britse koning waren de Britse residenten in Brunei en later de hoge commissarissen.

De Japanners bezetten Brunei op 6 januari 1942.
Op 14 juni 1945 werd Brunei door de Engelsen heroverd.
Het sultanaat werd uiteindelijk op 1 januari 1984 onafhankelijk.

Sinds 1967 regeert sultan Hassanal Bolkiah als absoluut vorst.
Het half gekozen en half benoemde parlement uit de Britse tijd werd na de onafhankelijkheid afgeschaft, maar in 2004 hersteld.

Brunei heeft affiliaties met : APEC, ASEAN en het Gemenebest van Naties (voorheen: Brits Gemenebest)

De cultuur van Brunei lijkt sterk op de Maleise cultuur, met veel invloed van het hindoeïsme en de islam.
Kinderen dragen net zoals in veel andere landen schooluniformen.
Alcohol is niet te koop in winkels in Brunei, uit religieuze overwegingen.
Er zijn geen discotheken of nachtclubs. Veel activiteiten vinden thuis plaats, zoals karaoke.
Alcohol wordt gekocht in Sarawak, een gedeelte van Maleisië.
Een buitenlander mag maximaal 12 blikjes bier of twee flessen wijn importeren voor eigen gebruik.

Brunei kent naast de islamitische en christelijke feestdagen twee nationale feestdagen : op 23 februari wordt de onafhankelijkheid gevierd en op 15 juli de verjaardag van de Sultan.
In Brunei kent men drie typen IC's, namelijk geel (officiële inwoners), rood (permanente bewoners) en groen (buitenlanders met een werkvisum).
Het is als buitenlander vrij moeilijk om een rode IC te bemachtigen; de periode bedraagt voor mannen minimaal 20 jaar (mits getrouwd met een Bruneise vrouw).
Voor een buitenlandse vrouw (getrouwd met Bruneise man) gaat het aanzienlijk sneller, tussen de 3 en 5 jaar.
Discriminatie komt veel voor op het gebied van rechten van burgers.
Als men zich bijvoorbeeld in Brunei tot de islam bekeert, dan krijgt men twee vrije dagen en de hadj wordt betaald door het land.
Bekeert men zich tot het christendom, dan krijgt men niets.
Ook tijdens de ramadan wordt er van niet-moslims verwacht dat ze de normale uren doorwerken, terwijl moslims drie uur eerder vrij zijn.

Oppervlakte : 5.765km²
Bevolking : ± 408.000 (niet officiële schatting in 2012)
Religie : islam, boeddhisme, christendom
Officiële taal : Maleis
Hoofdstad : Bandar Seri Begawan
Nationale feestdag : 23 februari (onafhankelijkheid), 5 juli (verjaardag Sultan)
Volkslied : Allah peliharakan Sultan
Munteenheid : Bruneise dollar (BND)
Web TLD : .bn
Tel : 00673
code : BRN

New Mexico (Nederlands: Nieuw-Mexico, Spaans: Nuevo México) is een van de staten van de Verenigde Staten.

Op 6 januari 1912 werd New Mexico, als 47ste, effectief een staat van de Verenigde Staten.

De hoofdstad van New Mexico is Santa Fe.
De standaardafkorting voor de staat, die als bijnaam Land of Enchantment heeft ("Land van Betovering"), is NM.

New Mexico heeft een oppervlakte van 315.194 km².
De gemiddelde hoogte is 1735 m boven zeeniveau; het hoogste punt is Wheeler Peak (4011 m), onderdeel van de Rocky Mountains, die New Mexico van noord naar zuid doorkruisen.
De belangrijkste rivier is de Rio Grande.

New Mexico grenst aan het land Mexico en aan de staten Texas, Oklahoma, Arizona, Colorado en Utah.
Het punt waar de grenzen met de laatste drie kruisen heet Four Corners.
New Mexico ligt in de Mountain-tijdzone (UTC-7).

De staat beschikt over veel natuurschoon, zoals de druipsteengrotten bij Carlsbad en het witte zand van White Sands.

De bevolking bedroeg 2.059.000 inwoners in 2010, waarvan 46% Hispanics, zowel nakomelingen van Spaanse kolonisten en nieuwe immigranten uit Latijns-Amerika.

Grote delen van de staat worden voor diverse doeleinden door het Amerikaanse leger gebruikt.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd in Los Alamos de atoombom ontwikkeld.

De grootste stad is Albuquerque met ongeveer 550.000 inwoners (2010).
De tweede stad is Las Cruces met bijna 100.000 inwoners (2010). In de staat liggen ook uitgestrekte Indianenreservaten.

Vóór de komst van de Europeanen bevolkten alleen Indianenstammen als de Navajo's en Apaches het gebied.
Rond 1540 trok de Spaanse conquistador Francisco de Coronado door het gebied, tevergeefs op zoek naar grote hoeveelheden goud.
Zijn expeditie trok zich twee jaar later terug naar Mexico.
In 1595 werd de provincie Santa Fe de Nuevo México gesticht en drie jaar later begon Juan de Oñate met de kolonisatie van het gebied.
In 1610 werd de stad Santa Fe gesticht.

Na de onafhankelijkheid van Mexico in 1821 werd New Mexico onderdeel van dat land.
In 1848 stond Mexico na het verlies van de Mexicaans-Amerikaanse Oorlog een groot gebied af, waaronder het grootste deel van het huidige New Mexico.
In 1853 werd nog een relatief klein stuk aangekocht (de zogeheten Gadsdenaankoop).

Brits-Togoland was een Brits mandaatgebied, klasse B (zoals Ruanda-Urundi van België), in West-Afrika.
Hoofdstad Ho, nu de hoofdstad van regio Volta in Ghana.

Op 26 augustus 1914 werd het Duitse protectoraat Togoland binnengevallen door Franse en Britse legers en na vijf dagen kort verzet gaf het land zich over.
In 1916 werd het in twee administratieve zones verdeeld tussen Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk.
Na de Eerste Wereldoorlog werd Togoland officieel een mandaatgebied van de Volkenbond.

Na de Tweede Wereldoorlog werden de mandaatgebieden trustschappen van de Verenigde Naties.
Brits-Togoland werd geregeerd vanuit het aanpalende Goudkust onder de naam Trans-Volta Togo.

In 1954 informeerde de Britse regering de VN dat ze het gebied niet meer konden regeren als Goudkust onafhankelijk werd.
Hierdoor werd er een referendum gehouden en 58% koos voor aanhechting bij Goudkust.
De vereniging werd officieel op 13 december 1956.
Er werd nu één entiteit gevormd die Ghana zou heten en onafhankelijk werd op 6 maart 1957.

Brits-Somaliland was een kolonie van het Verenigd Koninkrijk in de Hoorn van Afrika.
De hoofdstad was Hargeisa.
Naast Brits-Somaliland bestond hier ook Frans-Somaliland (thans Djibouti) en Italiaans-Somaliland.
Brits-Somaliland werd in 1960 onafhankelijk.

Het gebied werd rond 1884 veroverd door Egypte dat zich in 1884 terugtrok wegens een conflict in Soedan.
In datzelfde jaar vestigde het Verenigd Koninkrijk hier een protectoraat.
Het werd aanvankelijk bestuurd als onderdeel van Brits-Indië.

Van 1898 tot 1905 werd het gebied bestuurd door het Britse Ministerie van Buitenlandse Zaken (Foreign Office), vanaf 1905 door Koloniale Zaken (Colonial Office).
Militair gezien viel het onder het garnizoen van Aden.

De Britten noemden het gebied wel "Aden's butcher's shop" ("de slagerij van Aden"), omdat het vlees leverde voor het garnizoen in Aden.

Van 1899 tot 1920 voerden de Britten, samen met de Italianen, Fransen en Ethiopiërs strijd tegen Mohammed Abdullah Hassan, de Sultan van de Somalische Derwisj Staat, die een opstand was begonnen.

Tot aan de Eerste Wereldoorlog vonden vier expedities plaats tegen Mohammed Abdullah Hassan, die door de Britten The Mad Mullah werd genoemd.
Pas na de Eerste Wereldoorlog lukte het de Britten het verzet te breken.
Hierbij werden voor het eerst in Afrika militaire vliegtuigen ingezet, een tactiek waarmee tijdens de Wereldoorlog ervaring was opgedaan in Frankrijk.

Op 3 augustus 1940 vielen gemechaniseerde Italiaanse troepen het gebied binnen vanuit Italiaans-Somaliland.
Aan Italiaanse zijde vochten ook afstammelingen mee van de derwish-strijders van Mohammed Abdullah Hassan.
De Britse troepen waren geen partij voor de Italiaanse overmacht en op 17 augustus 1940 evacueerden de Britten hun troepen via de haven van Berbera naar Aden.

Omdat ze relatief weinig verliezen hadden geleden meende Winston Churchill dat er niet hard genoeg was gevochten.
Generaal Archibald Wavell vond het juist een evacuatie volgens het boekje wegens numeriek overwicht van de tegenstander.
Hij zou Churchill, onder verwijzing naar de informele naam voor Brits-Somaliland, hebben voorgehouden dat een bebloede slagersrekening nog geen bewijs was voor goede tactiek.

In maart 1941 heroverden troepen van het Verenigd Koninkrijk en het Brits Gemenebest het gebied weer ("Operation Appearence"), maar een deel van de Italianen voerde een guerrilla-oorlog tegen de Britten, die tot de zomer van 1942 duurde.

Op 26 juni 1960 werd Brits-Somaliland onafhankelijk.
Toen Italiaans-Somaliland op 1 juli van datzelfde jaar onafhankelijk werd, fuseerden beide staten na een referendum tot Somalië.

In 1991 verklaarde het voormalige Brits-Somaliland zich onafhankelijk van Somalië.
Het staat sindsdien bekend als Somaliland maar is internationaal nog niet erkend als onafhankelijke staat.

Brits-Indië was de naam van een gebied dat de huidige landen India, Sri Lanka, Pakistan, Bangladesh en delen van Myanmar (Birma) omvat.
Het was tot 1947 een Britse kolonie.

Het gebied werd tot 1858 onder een handvest bestuurd door de Britse Oost-Indische Compagnie.

Vanaf 1876 regeerde de Britse koningin Victoria deze kolonie niet meer als koningin van het Verenigd Koninkrijk en het Britse Rijk, maar nam zij ook de titel Keizerin van India aan.
Men spreekt van 1876 tot 1947 dan ook wel van het Keizerrijk India.
Victoria regeerde overigens niet zelf, een onderkoning trad op als haar plaatsvervanger.
Deze maakte op zijn beurt weer gebruik van de macht van Indiase adel (Radja's en Maharadja's).
Mede door deze afgedwongen samenwerking lukte het de Britten India, waarvan de bevolking vele malen groter was dan die van het 'moederland', onder controle te krijgen.

Een groot deel van Brits-Indië bleef dus door inheemse vorsten bestuurd worden.
Zij werden bijgestaan en in de gaten gehouden door Britse bestuursambtenaren.
Hoewel de vorsten soms zelfs een eigen leger en luchtmacht bezaten, was hun onafhankelijkheid door verdragen en de dominante positie van de Britten sterk ingeperkt.

Portugal was het eerste Europese land dat om Kaap de Goede Hoop zeilde en India bereikte.
Zij vestigden daar de kolonies Bon Bahia en Goa.

Vanaf de 17e eeuw begon Engeland de situatie in India te beïnvloeden.
In 1676 vestigden ook de Fransen zich aan de oostkust van India bij Pondicherry, ten zuiden van Madras.

Ook de Nederlandse Vereenigde Oostindische Compagnie vestigde zich in India, in Malabar aan de zuidwestelijke kust en in de Bengalen het hedendaags Bangladesh.

Vanaf 1858, nadat de Muiterij van Sepoy was neergeslagen, beheersten de Britten met uitzondering van het huidige Afghanistan heel het voormalige Mogolrijk.
Rond die tijd werd er ook een begin gemaakt met de bouw van een spoorwegnet door het subcontinent, dat nog altijd een van de meest zichtbare erfenissen van het Britse bewind is.

In de loop van de 19e eeuw hebben zij hun Aziatische bezittingen zelfs nog uitgebreid met Opper- en Neder-Birma, (het zuidelijke deel van het huidige Myanmar), Noordoost-India, de door Tamils beheerste Zuidpunt van India en het eiland Sri Lanka, wat de Mogols nooit gelukt was.
Sri Lanka viel overigens onder een afzonderlijk Brits koloniaal bewind, vanaf 1937 ook de Birmese delen.
Tot 1947 werd India geregeerd als een onderdeel van het Britse rijk.
In deze periode was Brits-Indië een land waar grote verdeeldheid heerste.
Dat kwam doordat mede doordat de Britten de gebruiken van de Indiërs niet altijd eerbiedigden.
De Britten veroorzaakten veel onrust door bijvoorbeeld heilige koeien te slachten en onreine dieren te eten.
Daardoor ontstond er bij veel Indiërs onvrede met de aanwezigheid van de Britten.

Ten behoeve van hun Indische vazallen en het bestuursapparaat stichtte de Britse koningin een aantal Koloniale Ridderorden.

Omdat in de periode van de Britse overheersing van India elders in de wereld de slavernij werd afgeschaft, werden er veel Indiërs geronseld om te gaan werken als contractarbeider in plaats van de Afrikaanse slaven op de plantages in andere Britse koloniën, maar ook in de Nederlandse kolonie Suriname.
In 1872 werd een tractaat gesloten door de Nederlandse regering met de Britse regering.
Dit werd door Koningin Victoria ondertekend op 10 februari 1872.
Koning Willem III bekrachtigde het zes dagen later.

Op 5 juni 1873 arriveerde het eerste schip met Brits-Indische contractanten, de Lalla Rookh, in Suriname.

Na de Tweede Wereldoorlog was het Britse Rijk vooral geconcentreerd op zaken die zich dichter bij huis afspeelden.
Daarom was het Rijk niet voorbereid op de opkomst van anti-koloniale nationalistische bewegingen in hun kolonies.

Een voornamelijk geweldloze opstand onder Mahatma Gandhi en Jawaharlal Nehru vormde een onderdeel van de weg naar de onafhankelijkheid van Brits-Indië.
Hoewel zij in het westen als de grote helden van de onafhankelijkheid worden gezien waren Chandu SkeQar Azad en zijn groep volgens de Indiërs zelf de echte helden.
Uddam Singh, Chandu SkeQar Azad en Bhagat Singh leidden met hun groep de onafhankelijkheid van Brits-Indië in 1947.

Het Indische subcontinent werd door de Britten verdeeld in de seculiere staat India en de kleinere moslimstaat Pakistan.
Bangladesh, voorheen Oost-Pakistan, werd in 1971 onafhankelijk van Pakistan.

De onafhankelijkheid van Brits-Indië in 1947 betekende het einde van een 40 jaar durende nationalistische strijd.
Het land deelde zich uiteindelijk wel in India en Pakistan, nadat burgeroorlogen naar aanleiding van de Deling van Brits-Indië minstens een half miljoen levens hadden gekost en in totaal circa 7 miljoen vluchtelingen in beide richtingen.
De heftige religieuze spanningen leidden in januari 1948 tot de moord op de grote inspirator van deze strijd, Mahatma Gandhi, omdat die te toegeeflijk zou zijn geweest tegen de moslims.
Het door de Britten aanvaarden van India als een republiek in 1949 wordt gezien als het begin van het moderne, postkoloniale Gemenebest.

Brits-Indië had vlak voor de onafhankelijkheid in 1947 zeventien provincies:
• Ajmer-Merwara-Kekri
• Andamanen en Nicobaren
• Assam
• Beloetsjistan (Chief Commissioners Province of Baluchistan)
• Bengalen (Bengal Province)
• Bihar
• Bombay (Bombay Province)
• Central Provinces and Berar
• Coorg
• Delhi (Delhi Province)
• Madras (Madras Province)
• Noordwestelijke Grensprovincie (North-West Frontier Province)
• Panth-Piploda
• Orissa
• Punjab (Punjab Province)
• Sindh
• United Provinces of Agra and Oudh

Brits-Honduras (zie Belize 25-02-2010) is de vroegere naam van een Britse kolonie (van 1862 tot 1964) op de oostkust van Centraal-Amerika.

De kolonie is nu de onafhankelijke staat Belize.
Het gebied werd door Europeanen voor het eerst in de 17e eeuw gekoloniseerd.

Brits-Honduras werd in 1840 een Britse kolonie en was een kroonkolonie van het Verenigd Koninkrijk van 1862 tot 1964, wanneer het zelfregerend werd.
De naam Belize wordt sinds juni 1973 gebruikt, maar Belize werd pas volledig onafhankelijk in 1981.

Brits-Guiana was de naam van een Britse kolonie (1814 - 1966) op de noordkust van Zuid-Amerika.
Deze vormt van af 1966 de onafhankelijke republiek Guyana.

Het gebied werd vanaf 1600 bezocht door Nederlanders.
Aan de rivieren Pomeroon, Essequebo en Berbice werden kleine handelsposten gevestigd.
Hier vond voornamelijk ruilhandel plaats met de indianen en men begon op kleine schaal met plantagebouw.

De koloniën Essequebo en Berbice lagen in het octrooigebied van de West-Indische Compagnie (WIC).
De WIC gaf de stichter van de kolonie Berbice, Abraham van Peere, toestemming om deze kolonie te besturen.
Essequebo werd rechtstreeks bestuurd door de WIC Kamer Zeeland.

Nadat de naburige kolonie Suriname na de Tweede Nederlands-Engelse Oorlog met de Engelsen werd geruild voor Nieuw-Nederland ontstond er een uitgestrekte strook Nederlandse koloniën op de Guiana's, genaamd Nederlands Guyana. Berbice en Essequebo bleven, vergeleken met Suriname, kleine plantage-koloniën.
Geteisterd door kaapvaarders, slaventekorten en beperkende WIC-regels konden deze koloniën niet uit de schaduw van zusterkolonie Suriname stappen.
De rivier Demerary, vallende onder de kolonie Essequebo, werd in 1745 opengesteld voor exploitatie.

In de tweede helft van de 18e eeuw kwamen de koloniën Essequebo, Demerary en Berbice tot bloei.
Na de opheffing van de WIC in 1791 en de Sociëteit van Berbice in 1795 groeide de productie naar een recordhoogte.

Na de napoleontische oorlogen in 1814 werd de helft van het toenmalige Nederlands Guyana van Nederland afgenomen.
De Nederlandse planters in het gebied behielden hun oude rechten, en kregen toestemming om op alle Engelse en Nederlandse havens te varen.
De meesten bleven onder deze gunstige voorwaarden in de nieuwbakken Engelse koloniën wonen.

De drie koloniën (Essequibo, Demerara en Berbice) werden in 1831 verenigd tot één enkele kolonie.
Deze werd op 26 mei 1966 onafhankelijk.

Brits-Amerika is een verwijzing naar het koloniale gebied van het Koninkrijk Engeland en later het Britse Rijk in continentaal Noord-Amerika tijdens de 17e en 18e eeuw.

Officieel heetten de Britse kolonies in Noord-Amerika, Brits-Amerika en Brits West-Indië tot in 1783, waarna de Britten de soevereiniteit van de Verenigde Staten van Amerika erkenden.
Daarna werd Brits Noord-Amerika gebruikt om het Brits territorium in continentaal Noord-Amerika te omschrijven.

De term "Brits Noord-Amerika" werd voor het eerst informeel gehanteerd in 1783, maar het was vrij ongewoon voor het Rapport betreffende de Aangelegenheden van Brits Noord-Amerika (1839) (ook wel Durham Report).

Brits-Amerika kreeg een steeds toenemende invloed op nieuwe en grotere gebieden na de Vrede van Parijs (1763).
Dit verdrag bracht een einde aan de Britse betrokkenheid in de Zevenjarige Oorlog.

Aan het begin van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog in 1775 beschikte het Britse Rijk over twintig kolonies ten noorden en ten oosten van Nieuw-Spanje.
Oost-Florida en West-Florida werden overgedragen aan Spanje tijdens de Vrede van Parijs (1783).
Dit bracht een einde aan de Amerikaanse Revolutie.

Vervolgens werden deze zelfde gebieden in 1819 door Spanje overgedragen aan de Verenigde Staten.
Met uitzondering van Brits West-Indië werden alle overige kolonies van Brits Noord-Amerika verenigd van 1867 tot 1873 ter vorming van het Dominion van Canada.
Het Dominion van Newfoundland voegde zich bij Canada in 1949.