Avery Brundage was een Amerikaans atleet, sportbestuurder,ondernemer en kunstverzamelaar. Hij was de vijfde voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité (1952-1972). Geboren op 28 September 1887 in Detroit, Michigan, studeerde hij in 1909 af aan de universiteit van Illinois met een graad in Civiele Techniek, Magnum Cum Laude. Buiten een briljante student onderscheidde hij zichzelf in atletiek. Zonder zijn sport carrière in gevaar te brengen ging hij het zakenleven in en stichtte "The Avery Brundage Company Builders" (1915-1947) welke een aantal grote wolkenkrabbers in en rond Chicago bouwde. Hij was een veelzijdig atleet, en deed mee aan de Olympische Spelen van 1912 in Stockholm in de nummers moderne vijfkamp (6e plaats) en tienkamp (16e plaats). Hij werd Amerikaans kampioen All-Round in de jaren 1914, 1916 en 1918. Tijdens zijn voorzitterschap werkte Brundage elke vorm van professionaliteit in de OS tegen, ook toen verschillende sportbonden daarin al wat losser werden. Dit leidde tot bizarre taferelen, zoals het uitsluiten van de Oostenrijkse skiër Karl Schranz voor de winterspelen van 1972 (Sapporo), op beschuldiging van 'professionaliteit'. Zijn bekendste beslissing nam hij in 1972, na het bloedbad tijdens de Spelen van München: "The Games must go on" ('de Spelen moeten doorgaan'). Na de spelen van 1972 trok hij zich terug, en hij werd opgevolgd door Lord Killanin.
Avery Brundage
Brundage ook op postzegel
Naast zijn activiteiten in de sport was hij ook verzamelaar van Aziatische kunst. Zijn collectie schonk hij aan de stad San Francisco. De collectie van het Asian Art Museum of San Francisco bestaat nog altijd voor de helft uit materiaal van zijn verzameling. Op zijn 85ste huwde hij met prinses Mariann Charlotte Katharina Stefanie von Reuss,dochter van Hendrik XXXVII von Reuss. Hij overleed op 8 mei 1975 in Garmisch-Partenkirchen.
Averroïsme is een filosofische trend onder de scholastici van de 13e eeuw. Het is gebaseerd op Averroes' interpretaties van Aristoteles. De twee belangrijkste vertegenwoordigers van deze stroming zijn Siger van Brabant en Boetius van Dacia.
De belangrijkste stellingen van het Averroïsme waren:
er is één waarheid, maar die kan bereikt worden via twee wegen: via filosofie en via religie, de leer van de dubbele waarheid ;
de wereld is eeuwig;
de ziel bestaat uit twee delen: één individueel, en één goddelijk;
de individuele ziel is niet eeuwig;
alle mensen delen eenzelfde goddelijke ziel (monopsychisme);
de opstanding van de doden is onmogelijk.
Deze standpunten werden tweemaal door de Rooms-katholieke Kerk veroordeeld in 1270 en in 1277. De veroordeling van een aantal andere stellingen werd echter weer herroepen, op zijn laatst in het kader van het proces tussen 1319 en 1323 voor de heiligverklaring van Thomas van Aquino die zelf zowel de werken van Averroes als van Averroïsten grondig had bestudeerd en verwerkt.
Aversietherapie
Gedragsoefeningen waarbij aan de hand van negatieve prikkels geprobeerd wordt om ongewenst gedrag te stoppen. Bij de aversietherapie maakt men gebruik van pijnlijke (aversieve) prikkels om ongewenst gedrag af te leren. Deze therapie wordt veel gebruikt bij verslavingen, zoals bij de behandeling van alcoholici. Men dient aan deze personen een bepaalde chemische stof toe (bijvoorbeeld Antabus, soms door onderhuidse inplanting) zodanig dat zij moeten braken als ze alcohol drinken. Doordat het drinken van alcohol in dat geval steeds gepaard gaat met ziekteverschijnselen wordt een angst aangekweekt om nog te drinken en wordt het drinkgedrag afgeleerd. Hier maakt men gebruik van principes van de operante conditionering. Het bekrachtigende effect van het drinken wordt tenietgedaan. In de film "A Clockward Orange" van S. Kubrick komt aversietherapie in een slecht daglicht te staan.
Averting behaviour-methode
De averting behaviour-methode (ABM) is een economische waarderingsmethode die berust op de aanname dat mensen ontwijkend gedrag vertonen ten aanzien van een verslechterde milieukwaliteit. De betalingsbereidheid van mensen voor een schoon milieu wordt bij deze methode afgeleid uit de uitgaven die zij doen om de effecten van een vervuild milieu te vermijden of te verminderen. Zo zou de betalingsbereidheid voor een verminderde aantasting van de ozonlaag bijvoorbeeld kunnen worden afgeleid uit de bestedingen aan producten zoals zonnebrandcrèmes en dergelijke. Deze methode is vooral geschikt voor de waardering van milieukwaliteiten, zoals schone lucht en dergelijke. Een probleem bij het toepassen van deze methode kan zijn dat het niet altijd duidelijk is waarom bepaalde uitgaven gemaakt zijn. Kocht men de zonnecrème met het oog op de aantasting van de ozonlaag of met het oog op het product zelf? Het zou immers goedkoper zijn om niet in de zon te gaan zitten. De averting behaviour methode kan eigenlijk alleen gebruikt worden voor de waardering van regulatiefuncties. De methode stelt ons niet in staat om productie- of niet-gebruiksfuncties en dergelijke te waarderen. Meestal is alleen de overheidsvariant van de methode bruikbaar voor de waardering van regulatiefuncties, omdat individuele burgers weinig kunnen doen om negatieve gevolgen van bepaalde milieuproblemen tegen te gaan.
Averrhoa is een geslacht van bomen in de klaverzuringfamilie (Oxalidaceae), dat is genoemd naar Averroes. Het geslacht bestaat uit twee soorten: de carambola (Averrhoa carambola) of stervrucht en de blimbing (Averrhoa bilimbi). Deze beide soorten worden gekweekt voor hun eetbare vruchten. De carambola is een tot 12 m hoge boom met korte stam en uitgespreide takken, die in droge tijden zijn blad kan verliezen. De vrucht wordt met de dunne schil gegeten. De bilimbing is een 5-10 m hoge, groenblijvende boom met een korte stam en steil oplopende takken. Over het algemeen worden de vruchten niet rauw gegeten, maar verwerkt in andere gerechten.
averrhoa carambola bloem
averrhoa carambola vrucht
averrhoa bilimbi bloem
averrhoa bilimbi vrucht
Averroes
Averroes, (Córdoba (Spanje), 1126 - Marrakesh (Marokko), 10 december 1198) ook gespeld als Averroës of Averrhoës, uitspraak: ə-vĕr'ō-ēz', Arabisch: ابن رشد; of Ibn Rushd (ĭb'ən rʊsht')was een Andalusisch filosoof, jurist en arts. Averroes probeerde het systeem van Aristoteles met de leer van de islam in overeenstemming te brengen. Volgens Averroes is er geen conflict tussen godsdienst en filosofie. Hij was van mening dat men de waarheid op twee verschillende manieren kan bereiken, door middel van filosofie of godsdienst. Hij geloofde onder meer in de eeuwigheid van het heelal. De filosofische en religieuze stroming die Averroes' gedachten koestert, wordt Averroïsme genoemd.
standbeeld van Averroes in Cordoba
afbeelding van Averroes (ابن رشد)
Averroes is het beroemdst door zijn commentaren op de werken van Aristoteles, die in het Westen nauwelijks of niet meer voorhanden waren. Voor 1150 waren er slechts een paar vertaalde werken van Aristoteles in Latijns Europa beschikbaar. Dankzij de Latijnse vertalingen van werken van Aristoteles in de 12e eeuw kreeg het Westen hem terug.
Het werk van Averroes aangaande Aristoteles overspant bijna drie decennia. Hij schreef commentaren op bijna al het werk van Aristoteles behalve diens Politica. De Hebreeuwse vertalingen van zijn werk hadden ook een duurzame invloed op de joodse filosofie. De ideeën van Averroes werden geassimileerd door Siger van Brabant en anderen (vooral aan de universiteit van Parijs) binnen de christelijke scholastieke traditie die gedeeltelijk op de logica van Aristoteles was gebaseerd. Thomas van Aquino werd door sommige ideeën van Averroës beïnvloed (en zette zich als gevolg daarvan tegen hem af wat onder andere blijkt uit zijn traktaat: "De unitate intellectus contra Averroistas "). Met name in zijn Summa contra gentiles blijkt dat Thomas bekend was met Averroes' werken.
Averroes schreef ook commentaren op werken van Plato. De originele Arabische tekst van zijn commentaar op Plato's De Staat is verloren gegaan, maar er is wel een aantal manuscripten van een Hebreeuwse vertaling door Samuel ben Yehuda van Marseille bewaard gebleven, alsook een in de 16e eeuw in druk uitgegeven Latijnse vertaling door Jacob Mantinus van Tortosa.
De Aventijn is de zuidelijkste van de zeven heuvels (Aventijn - Capitolijn - Coelius - Esquilijn - Palatijn - Quirinaal - Viminaal)van Rome. De Aventijn bestaat uit twee delen de; Grote Aventijn en de zuidelijk daarvan gelegen Kleine Aventijn. De beroemdste bezienswaardigheid op de heuvel is de kerk Santa Sabina, de hoofdkerk van de orde der Dominicanen. Vanaf dit punt op de Aventijn heeft men een fraai uitzicht op het Vaticaan. Na het stichten van Rome voerden de broers Romulus en Remus een vogelschouw uit om te beslissen over de heerschappij. Romulus zat op de Palatijn en Remus op de Aventijn. Op de Aventijn werd Remus begraven nadat zijn broer hem had gedood. Op deze in oudheid druk bevolkte heuvel stonden een aantal belangrijke gebouwen. De Tempel van Juno Regina werd al in de 4e eeuw v.Chr. gebouwd en hier werd het uit de veroverde Etruskische stad Veji afkomstige standbeeld van de godin Juno geplaatst. Ook het archief van het plebs (een gewoon burger, niet-patriciër, in de eerste tijd zonder politieke rechten) bevond zich hier. Het werd, tezamen met de tempel, beheerd door de aediles plebis. Andere tempels op de heuvel waren gewijd aan Bona Dea, Ceres, Diana en de maangodin Luna. Keizer Decius bouwde er in de 3e eeuw een groot thermencomplex.
Aventurijn
Aventurijn of aventurien is een groen tot rood-bruin gekleurde variëteit van het mineraal kwarts. Meestal komt deze edelsteen in de groene en geslepen variant voor. Aventurijn heeft de hardheid 7 en komt onder andere voor in Rusland in de Oeral en China. Aventurijn wordt zoals vele andere variëteiten van kwarts (bijv. amethist en rozenkwarts) geslepen zodat het als sieraad gebruikt kan worden. De chemische samenstelling van aventurijn is SiO2 + KAl2(OH,F)2 / AlSi3O10 + Cr. De Oude Grieken naaiden aventurijn in de kleding van een krijger om zo zijn moed, eerzucht en optimisme te behouden.
(2) 
