Een bontebaardslot is een slot dat door de Romeinen is uitgevonden en tot in de 18e eeuw tot het bekendste type sloten behoorde.

Het bontebaardslot is zeer onveilig.

Een sleutel werkt wanneer deze wordt rondgedraaid als hefboom waarmee de grendel kan verschuiven.
De ronddraaiende beweging wordt beperkt door een of meerdere platen in het slot met een profiel dat past op een aantal insnijdingen in de baard van de sleutel.
Wanneer deze niet overeenkomen kan de sleutel niet worden rondgedraaid.

Het bontebaardslot is zeer onveilig: de sleutels zijn na te maken door een met bijenwas bestreken loper in het slot te steken.
Daar waar de was is beschadigd wordt de sleutel ingezaagd of gevijld.
Door dit te herhalen kan een exacte kopie van de sleutel worden gemaakt.

De uitvinding van het veiliger en eenvoudiger te fabriceren klavierslot heeft een einde gemaakt aan het gebruik van het bontebaardslot.

De bonte worteluil (Agrotis vestigialis) is een nachtvlinder uit de familie van de uilen, de Noctuidae.

De soort komt verspreid over een groot deel van het Palearctisch gebied voor, ook boven de poolcirkel.

Oude Nederlandse naam : aardrupsuiltje

Agrotis: agrotes = van het veld, iemand van het platte land. Grasland is meer het habitat dan bossen.
Deze naam werd als eerste door Hübner voorgesteld (1806).

vestigialis: vestigium = een voetstap, een afdruk van een voet.
Hufnagel geeft deze vlinder de Duitse naam 'Erdlaufe' (1766).
De naam heeft ongetwijfeld te maken met die van E.cursoria, ze staan beschreven op hetzelfde stuk papier.
Het is mogelijk dat hij vlinders zag lopen over zand en zo een spoor achterlatend.

Een gewone soort in de duinen en lokaal op de zandgronden in het binnenland; daarbuiten minder algemeen.

De waardplanten zijn diverse kruidachtige planten, waaronder walstro, muur en zeepostelein;
ook grassen en jonge dennen.

Eind mei-eind september in één generatie.
De vlinders komen zowel op licht als op smeer en bezoeken bloemen van kruiskruid en struikhei.
Overdag kunnen ze vliegend of rustend op onder andere kruiskruid worden aangetroffen.

Rups: september-juni.
De rups overwintert en eet ´s winters gewoon door aan de wortels van de waardplant, behalve in koude perioden;
de rups verpopt zich begin juni onder de grond.

Bonte wikke of zachte wikke (Vicia villosa) is een eenjarige plant uit de vlinderbloemenfamilie (Leguminosae oftewel Fabaceae).

De soort komt in heel Europa voor op bouwland, langs wegen en op spoordijken, op vaak omgewerkte grond (zand, zavel en lichte klei).

Standplaats:
Op open, vochtige, voedselrijke, vaak omgewerkte grond in wegbermen, aan spoorwegen, op molenbelten en in graanakkers.

De habitat zijn voornamelijk (kalk)graslanden, steengroeven, houtwallen, brede bospaden en grazige ruigten.

De bonte wikke bloeit met langgesteelde, ongeveer 6 cm lange bloemtrossen van mei tot augustus.
Een bloemtros bestaat uit twintig tot dertig bloempjes die paars tot blauwpaars zijn.
De zwaarden kunnen iets lichter gekleurd zijn.
De plaat van de vlag is korter dan de nagel. De bloem is langer dan 1 cm.

De bonte wikke draagt een tot 6 cm lange, 1 cm brede, behaarde peul.
De rijpe bruine peul, bevat vijf tot tien donkergekleurde, ronde zaden.

Nederland:
Plaatselijk vrij algemeen in Zuid-Limburg, in het oostelijk rivierengebied en in stedelijke gebieden. Elders zeldzaam tot zeer zeldzaam.

België:
Vrij zeldzaam in de Kempen en in de zuidelijke Ardennen. Elders zeldzaam tot zeer zeldzaam.

De bonte walstrospanner (Catarhoe cuculata) is een nachtvlinder uit de familie van de spanners (Geometridae).

De soort komt verspreid van Europa tot westelijk Centraal-Azië voor.

Walstro is een belangrijke waardplant van deze spannersoort en kleur plus tekening geven deze spanner een bont aanzien.

Catarhoe: kata is een voorvoegsel vaak, zoals hier, zonder duidelijke betekenis.Rhoe = een stroom, een beek. Het is een genus dat gerelateerd is met Xanthorhoe.
cuculata: cuculata is een foute schrijfwijze van cucullata, een monnikskap of hoed. Dit slaat op de vorm van de donkere torax en vleugelbasis als de vleugel in rust is.

De bonte walstrospanner gebruikt walstro als waardplant.
De rups is te vinden van juli tot september.
De soort overwintert als pop in een cocon in de strooisellaag.

De habitat zijn voornamelijk (kalk)graslanden, steengroeven, houtwallen, brede bospaden en grazige ruigten.

De bonte walstrospanner is in Nederland een zeer zeldzame en in België een zeldzame soort.

De vlinder kent jaarlijks een generatie die vliegt van eind mei tot begin augustus.

De vlinders vliegen vanaf de schemering en komen op licht.

De bonte vliegenvanger (Ficedula hypoleuca) is een zangvogel uit de familie van vliegenvangers (Muscicapidae).

Net als de grauwe vliegenvanger zit ook de bonte vliegenvanger vaak in een rechtopzittende houding op een open uitkijkpost van waaruit op insecten gejaagd wordt.
De vogel vliegt op om langsvliegende insecten te vangen en keert vervolgens weer terug op het vertrekpunt.

Bonte vliegenvangers zijn in Nederland en België minder talrijk dan de grauwe vliegenvanger.
Hun voornaamste leefgebieden zijn Scandinavië, het voormalig Oostblok en Spanje.
In Nederland zijn naar schatting 14 000 tot 18 000 broedparen.

De bonte vliegenvanger broedt in holen, maar bij gebrek aan geschikte plekken doen ook nestkasten dienst als nestgelegenheid.

De broedtijd bedraagt 12 à 13 dagen en na 14 à 16 dagen verlaten de jonge vogels het nest.

De Bonte Vliegenvanger is een schaarse soort in Vlaanderen en is bijna volledig gebonden aan de bossen in de Noordelijke- en Oostelijke Kempen en in mindere mate aan die in de Voerstreek.

Elders in Vlaanderen is de soort zeldzaam.

De atlasblokken met mogelijke broedgevallen buiten het kernverspreidingsgebied in de Kempen duiden waarschijnlijk op doortrekkers die tijdelijk een zangpost bezet hebben.
De trefkans is groot aangezien mannetjes na de aankomst in de broedgebieden fel beginnen zingen en dat, naargelang al dan niet een vrouwtje wordt aangetrokken, wekenlang kunnen volhouden.

De Vlaamse populatie kan, na sommatie van de aantallen en schattingen, geraamd worden op 600-1000 broedparen.

September (ook wel: herfstmaand) is de negende maand van het jaar in de gregoriaanse kalender en heeft 30 dagen.

De naam komt van het Latijnse woord septembris wat afkomstig is van het woord septem dat zeven betekent — september was de 7e maand van het jaar, omdat het Romeinse kalenderjaar tot 153 v.Chr op 1 maart begon.

Andere namen voor september: havermaent, evenemaent (avena = haver), herfstmaand, gerstmaand, vruchtmaand.
September werd ook wel d'ander oogstmaand genoemd, als tweede oogstmaand (na augustus).

♥   Met Sint-Gillis(1 september) regen, komt heel ongelegen.
♥   Is 't schoon met Sint-Giel, dat zal zijn tot Sint-Michiel.
♥   Sint Gillis weer houdt vier weken aan.
♥   Op de 5de september wordt bewezen, wat het voor weer de hele maand zal wezen.
♥   Regen op Gormoon (9 september), oktober wordt een demoon.
♥   Mooie Gormoon, 40 dagen schoon.
♥   Op Mattheus(21 september) storm en wind, bestaat de kans dat men met de komende Pasen nog de winter vindt.
♥   Trekt voor Sint-Michael (29 september) de vogel niet, geen winter is nog in 't verschiet.
♥   Als de eikels vallen voor Sint-Michael, dan snijdt de winter door lijf en ziel.
♥   Sint-Michael blaast het licht uit, Maria Boodschap (25 maart) steekt het aan.
♥   Als in september de donder knalt, met Kerstmis de sneeuw in hopen valt.
♥   Valt begin september de regen in plassen, het volgend jaar zal 't graan goed wassen.
♥   Septemberregen, komt zaad en wijnstok wel gelegen.
♥   September, zonder ongelukken, brengt ons twee mooie warme stukken.
♥   Wat juli en augustus niet koken en wijs beraden, dat laat september ongebraden.
♥   Als de R is in de maand, is het weer niet altijd meegaand.
♥   Als het in september dondert, leveren granen wel honderd.
♥   Vorst in september, zacht in december.
♥   Warm in september, koud in december.
♥   Schijnt de herstmaandszon met zomerkracht, maakt veelal de wintermaand ook zacht.

De bonte triller (Lalage nigra) is een zangvogel uit de familie Campephagidae.

Deze vogel komt voor in half open bosgebieden, cultuurland, tuinen en mangrovebossen in Brunei, India, Indonesië, Maleisië, de Filipijnen, Singapore en Thailand.

Er zijn nog maar weinig beschrijvingen van deze soort, maar gezien het grote verspreidingsgebied lijkt hij niet echt kwetsbaar te zijn voor lokale omstandigheden zoals boskap.

De aantallen variëren wel sterk naargelang de wijzigingen in de omgeving en moet daarom plaatselijk worden opgevolgd.

De bonte trechterspin (Malthonica ferruginea syn. Tegenaria ferruginea) is een spinnensoort uit de familie van de trechterspinnen.
De spin wordt soms ook wel tot het geslacht Tegenaria gerekend, waar de soort meer dan 160 jaar toe behoorde, maar is in 2005 overgebracht naar het geslacht Malthonica.

De bonte trechterspin komt met name voor in grote delen van Europa en de Azoren.

De vrouwtjes bereiken een lengte van 11 tot 14 mm.
De lengte van de mannetjes varieert tussen 9 en 11 mm.

De spin heeft een roodachtige grondkleur en op het achterlijf een roestrode tekening, die in zakjes uitloopt.
Op het voorste gedeelte van het achterlijf zitten aan beide kanten, lichtbruine vlekken.
Het borststuk (sternum) is vooraan tweemaal ingesnoerd en heeft een lichte middenstreep met daarlangs vier lichte vlekken.
De poten hebben borstels en duidelijke zwart-lichtbruine ringen.

De bonte trechterspin komt met name voor in grote delen van Europa en leeft dichtbij de grond in bossen en in gebouwen.

De bonte trechterspin is nauw verwant aan de gewone huisspin.

De bonte tok (Tockus fasciatus) is een neushoornvogel die voorkomt in Afrika, met name in Zambia en Angola.

Het is een grote vogel tot 54cm.
Een spanwijdte van ± 65cm en een gewicht tot 270gr.
De sexe zijn gelijk, maar het vrouwtje heeft een kleinere helm.

De bonte tok is een omnivoor en eet zowel fruit als insecten en andere kleine diertjes zoals vliegende termieten, hagedissen, motten en hun larven, nestvogels en muizen.

De bonte tok is een boombewoner en is vooral aangetrokken tot de oliepalmboom.

Bonte tokken zijn holenbroeders.
Het nest, dat bestaat uit allerhande plantaardig materiaal, wordt gemaakt in een holte in een boom.
De ingang van het nest wordt vrijwel helemaal dichtgemetseld, zodat er alleen een smalle spleet overblijft.
Het vrouwtje blijft op het nest, terwijl het mannetje haar voedsel brengt.

De tijd van het jaar dat deze tokkensoort broedt, is afhankelijk van waar ze voorkomen. In Senegal en Gambia broeden ze in augustus, in Liberia van december tot februari, in Ivoorkust van november tot januari, in Ghana van januari tot april en in Nigeria broeden ze van april tot januari.

De vlucht van de bonte tok is golvend.

Hij maakt zich vooral opmerkzaam door zijn pii-pii-pii-pii-roep.

Ze leven over het algemeen in kleine groepjes van 3 tot 5 vogels, maar tijdens het broedseizoen kan dit oplopen tot een groep van 10 a 20 vogels.
Samen zoeken ze dan naar voedsel.