De Matterhorn (Italiaans: Cervino; Frans: Cervin) is één van de bekendste bergen ter wereld.
De berg is 4478 m hoog, gelegen in de Walliser Alpen, op de grens van Zwitserland (Wallis) en Italië (Valle d'Aosta).
De foto rechts is genomen ten noordoosten van de Matterhorn, vanuit het toeristische Zermatt in Zwitserland.
Deze kant van de berg is het bekendst: het is een symbool voor Zwitserland geworden.
Aan de Italiaanse kant ligt het eveneens toeristische Breuil-Cervinia.

In 1581 werd de Matterhorn de eerste keer onder de naam Mont Cervin genoemd, later kwamen ook nog Monte Silvio en Monte Servino voor.
In 1682 werd de naam Matterhorn de eerste keer oorkondelijk vermeld.

Van de kant van Zermatt heeft de Matterhorn een piramide-vorm, het is bijna een toren.
Dat maakt hem meteen moeilijk te beklimmen.
Bij de klim en de afdaling moet men opletten om de afgronden te omzeilen.
Gezien vanuit het westen, vanuit de bergen in Wallis heeft de Matterhorn de vorm van een kathedraal, met een lange horizontale graat naar het zuiden.

De berg is een veel beklommen vierduizender in Europa.
Bij deze beklimmingen zijn al wel meer dan 400 mensen omgekomen.

Een lokale legende is Ulrich Inderbinen die, veelal als berggids, de Matterhorn 371 keer in zijn leven heeft beklommen, de laatste keer op 90-jarige leeftijd.

De eerste beklimming werd gekenmerkt door een felle concurrentiestrijd tussen Whymper, een ervaren Engelsman die al veel eerste beklimmingen op zijn naam had staan, en de Italiaan Carrel.
In een poging om de top als eerste te bereiken deden beiden klimmers met hun respectievelijke touwgenoten, een aanval op de berg op dezelfde dag.
Whymper via de huidige normaalroute: de zogenaamde Hornligraat vanuit Zermatt.
Carrel trachtte de veel moeilijkere Italiaanse Liongraat te beklimmen, een route die vandaag de dag door Italiaanse gidsen van ladders is voorzien om op die manier ook minder geoefende klanten aan te trekken.

Edward Whymper trok aan het langste eind en stond op 14 juli 1865 om 13.40h, samen met dominee Charles Hudson, Douglas Robert Hadow en Lord Francis Douglas, met de berggidsen Peter Taugwalder (vader) en Peter Taugwalder (zoon) uit Zermatt en de berggids Michel Croz uit Chamonix als eerste mensen op de top.
Whymper won de race om de eerste beklimming weliswaar van zijn rivaal Jean Antoine Carrel uit Breuil, maar de beklimming kreeg nog een afschuwelijk slot : bij de terugtocht verongelukten Michel Croz en alle Engelsen, behalve Whymper, nog boven de tegenwoordige Solvay-hut, door een val.
Het was het eerste grootschalig klimongeval dat ruimschoots aandacht kreeg in de pers, zelfs in die mate dat de Engelse koningin zich uitsprak om een algemeen klimverbod in de Alpen op te leggen, een voorstel dat men ook uitte bij de eerste beklimming van de Eiger.

De normaalroute verloopt via de Hörnligrat en wordt gewaardeerd als AD+.
In het bovenste gedeelte van de route zijn vaste touwen/staalkabels aanwezig.
De Solvayhütte (4003 m) op de graat biedt een schuilmogelijkheid bij weersomslag.
Andere routes verlopen via de Italiaanse kant (Liongraat) en de Zmuttgraat.
Deze routes zijn technisch iets moeilijker dan de Hörnligrat.

Verdere klimgeschiedenis

• 1865 Eerste beklimming door Whymper van de Hornligraat. Jean-Antoine Carrel beklimt de Italiaanse Liongraat enkele dagen later.
• 1890 Whympers concurrent en klimpartner Carrel sterft van uitputting op de Matterhorn bij zijn 50e beklimming van de berg.
• 1871 De Britse Lucy Walker beklimt de berg als éérste vrouw.
• 1879 Eerste beklimming van de Zmuttgraat.
• 1911 De moeilijkste van de vier graten, de Furgg-graat wordt beklommen.
• 1927 Eerste beklimming van de Westwand.
• 1931 Eerste beklimming van de Noordwand door Frans en Toni Schmid, waarvoor zij een Olympische medaille kregen. Toni was reeds omgekomen in de Oostalpen toen het Olympisch comité de medailles uitvaardigde.
• 1932 Eerste beklimming van de brokkelige maar gemakkelijke Oostwand.
• 1962 Eerste winterbeklimming van de noordwand.
• 1965 De legendarische Walter Bonatti beklimt solo een nieuwe directe route op de Noordwand in de winter.
• 1977 Eerste Nederlandse beklimming van de Noordwand door Lucas Wildervanck en Ronald Naar. De tocht, die grotendeels door Lucas werd voorgeklommen, werd in iets meer dan 11 en een half uur geklommen, in die periode een zeer snelle tijd.
• 1992 Hans Kammerlander beklimt de vier verschillende graten in minder dan 24u.
• 2009 Snelste beklimming door Ueli Steck in 1h56m via de Schmidt-route.

De Matterhorn vormt een los stuk van de Dent Blanche-klippe, die wordt ingedeeld bij de Austroalpiene nappes.
Deze nappes zijn afkomstig van de Afrikaanse plaat, waardoor wel eens gezegd wordt dat de Matterhorn uit Afrika komt.

De Matterhorn vormt een symbool voor Zwitserland.
De berg staat in het logo van het Zwitserse chocolademerk Toblerone.

Live Aid was een 16 uur durend internationaal benefietconcert op 13 juli 1985.
Er trad een groot aantal vooraanstaande artiesten op.
Het gehele evenement omvatte gelijktijdige optredens in de Verenigde Staten (JFK Stadium te Philadelphia), het Verenigd Koninkrijk (Wembley Stadium te Londen) en andere kleinere locaties waaronder Den Haag.
De organisatie was in handen van Bob Geldof en Midge Ure.

Het concert was een benefiet voor Ethiopië, waar hongersnood heerste.
Het evenement werd in veel landen rechtstreeks uitgezonden en werd daarmee een van de grootste mediaspektakels die de wereld ooit had gezien.

De opbrengst van het concert overtrof alle verwachtingen van de organisatoren.
Waar gerekend was op ca. 1 miljoen Britse pond (ca. 1,65 miljoen dollar) werd in 2001 in een televisieprogramma door een van de organisatoren aangegeven dat de opbrengsten waren opgelopen tot meer dan 150 miljoen pond (ca. 245,4 miljoen dollar).

Naar aanleiding van zijn inspanningen werd organisator Bob Geldof tot ridder geslagen, en wordt sindsdien Sir Bob genoemd.

In het contract dat de BBC tekende met alle artiesten en de organisatoren werd vermeld dat de banden van dit evenement direct na afloop werden gewist om zo illegale kopieën tegen te gaan, maar dankzij een medewerker van de BBC zijn de banden gekopieerd en bewaard gebleven.
Sir Bob Geldof heeft na het vinden van enorm veel illegale kopieën alles op dvd laten zetten om zo het uiteindelijke doel van het evenement, het binnenhalen van geld tegen de armoede in Afrika, in ere te houden.

En zo werd in 2004 een 10 uur durende registratie van het concert op 4-dvd-box uitgebracht.
In 2005 werd in een enquête onder musici door het Britse Channel Four het concert van Queen op Live Aid verkozen tot het beste concert aller tijden.

In 2005 werd opnieuw een aantal optredens georganiseerd, ditmaal ten behoeve van geheel Afrika, onder de naam Live 8.

De Slag aan de Boyne vond plaats op 12 juli 1690 (1 juli Oude Stijl) bij het Ierse Drogheda aan de rivier de Boyne.
Tegenover elkaar stonden de legers van de koning-stadhouder Willem III van Oranje-Nassau en zijn schoonvader, de verdreven koning Jacobus II van Engeland.
De overwinning van Willem III maakte een einde aan de aspiraties van Jacobus om zijn troon te heroveren.

In de slag stonden Franse troepen die Jacobus II had gekregen van zijn neef, en Ierse troepen die loyaal waren gebleven aan Jacobus II van Engeland tegenover Engelsen die de kant van Willem III hadden gekozen.
Naast Engelsen bestond het leger van Willem III uit Nederlanders, troepen van Duitse bondgenoten, hugenoten en Duitse en Deense huurlingen.
Frederik van Schomberg, legeraanvoerder onder Willem III, sneuvelde in de veldslag.

De zege van Willem wordt in Noord-Ierland jaarlijks herdacht op 12 juli. Die dag vormt het hoogtepunt van het zogenaamde 'marsseizoen' waarmee de leden van de sectaire Oranjeorde de overwinning vieren van de protestantse King Billy over de katholieke Jacobus.
De protestantse Herren en aanhangers van hun paramilitaire organisaties trekken daarbij op sommige plaatsen ook uitdagend door katholieke buurten met uitgesproken republikeins karakter, met ernstige ongeregeldheden tot gevolg.

Meer weten over de Slag aan de Boyne klik hier.

Buksschieten is een schietsport waarbij naast het schieten ook traditie een rol speelt.
Er wordt met een geweer dat steunt op een aanlegpaal schuin omhoog geschoten naar 18 houten stopjes die gemonteerd zijn op een schietboom.
Dit gaat vaak gepaard met optochten in klederdracht.

Buksschutters proberen per ploeg van zes schutters (een zestal) reeksen van 18 houten stopjes af te schieten.
Die stopjes zijn aan een schietboom gemonteerd op een hoogte van 16 meter.
In het totaal zijn er 180 stopjes.
Als meerdere zestallen in hetzelfde aantal beurten evenveel stopjes hebben afgeschoten, wordt er gekaveld.
Dit wil zeggen dat wanneer één zestal er in slaagt om, dikwijls na een lange strijd, meer stopjes af te schieten dan de andere zestallen, dit zestal de winnaar is.

Een buks is een zwaar geweer.
Het is ongeveer twee meter lang en weegt ongeveer 15 kg.
Voor de schutters is op negen meter van de schietboom een speciale aanlegpaal opgesteld.
De schutter kan zijn buks op de paal laten steunen en zo een stabiele houding aannemen.
In die houding kan hij niet alleen de terugslag opvangen, maar is het ook mogelijk langdurig schuin opwaarts naar de stopjes te mikken.

Het belangrijkste jaarlijks evenement is het Oud Limburgs Schuttersfeest elke eerste zondag van juli.
Dit evenement lokt naast een massa toeschouwers ook circa 160 schutterijen uit Belgisch en Nederlands Limburg naar de schietweiden.

De meeste schutterijen bestaan al honderden jaren, oorspronkelijk als burgerwachten voor de bescherming van de gemeente of stad.
In de loop van de jaren nam die militaire functie af en werden de gilden meer en meer sociaal-culturele verenigingen.
Het buksschieten in competitie gaat vaak gepaard met optochten in traditionele kostuums.

Elias Howe (9 juli 1819 – 3 oktober 1867) was een Amerikaans uitvinder, geboren in Spencer, Massachusetts.
Hij was een pionier op het gebied van de ontwikkeling van de naaimachine.

In tegenstelling tot wat algemeen wordt aangenomen, was hij niet de uitvinder van naaimachine.
Een aantal mensen vóór hem, zoals Walter Hunt en de Fransman Barthlemy Thimonnier, hadden al aan de ontwikkeling van de naaimachine gewerkt, maar hij werkte hun ideeën uit in een functionele machine die hij op 10 september 1846 presenteerde.
Howe verwierf als eerste Amerikaan een patent voor een naaimachine gebaseerd op het gebruik van een stiksteek.

Howe werd gedwongen om zijn patent in de 1850-er jaren te verdedigen, want toen hij na een trip naar Europa terugkeerde naar de Verenigde Staten, ontdekte hij dat Isaac Singer zijn machine had geperfectioneerd en deze op de markt had gebracht.
Hij won het geschil en verwierf een aandeel in de opbrengst.
Howe besteedde veel van zijn vermogen aan het leger van de Unionisten tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog.

Howe overleed op 3 oktober 1867 en werd begraven op het Green-Wood kerkhof in New York.

Trivia

De Beatlesfilm Help! uit 1965 eindigt met de zin: "Respectfully dedicated to Elias Howe who, in 1846, invented the sewing machine."

Elias Howe is ook in de song "Mother Necessity" uit de televisieserie Schoolhouse Rock aangemerkt als de uitvinder van de naaimachine.

De buizerdwouw (Hamirostra melanosternon) is een roofvogel uit de familie van de havikachtigen (Accipitridae) en het monotypische geslacht Hamirostra.
Het is een schaarse voorkomende, endemische vogelsoort van Australië.

Buteo buteo werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door in 1841 door Carolus Linnaeus, een Zweeds arts, plantkundige, zoöloog en geoloog.

De buizerdwouw lijkt op de kortstaartwouw.
Gemiddeld is de vogel iets groter (53 tot 61 cm, spanwijdte 150 cm) dan de kortstaartwouw.
De staart is korter en afgerond.
De tekening op de ondervleugel is opvallend met twee licht polsvlekken.

Deze soort maakt zijn nest in bomen, meestal langs waterpartijen.
Het nest wordt gemaakt uit ruw gevlochten takken, met in het midden zacht materiaal voor een legsel van meestal twee eieren.
De broedtijd bedraagt 40 dagen, de jongen verlaten het nest na ongeveer 60 dagen.

De buizerdwouw heeft een groot verspreidingsgebied binnen Australië, maar mijdt de kustgebieden.
Het leefgebied bestaat uit voornamelijk open gebied, spaarzaam bebost of laag scrubland (kreupelhout, struikgewas en verspreid voorkomende bomengroei).
Het is een betrekkelijk schaarse vogel die nog het meest gezien wordt in Queensland.

De buizerdwouw heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor is de status kwetsbaar (voor uitsterven) niet waarschijnlijk.
De grootte van de populatie wordt geschat op 670 tot 6700 volwassen vogels en dit aantal neemt af, maar in laag tempo (minder dan 30% in tien jaar).
Om deze redenen staat de buizerdwouw als niet bedreigd op de Rode Lijst.

Het Roswellincident was op 8 juli 1947 via diverse media (kranten en radiostations) groot nieuws in de Verenigde Staten.
De vermeende crash van een vliegende schotel nabij Roswell staat bij ufo-aanhangers bekend als het belangrijkste ufo-incident ooit.
Talrijke getuigen hebben, soms tot aan hun dood, volgehouden dat een buitenaards ruimteschip met buitenaardse lijken is geborgen.

In juli 1947 zou er op een boerderij nabij Roswell een opmerkelijke gebeurtenis hebben plaatsgevonden die korte tijd voor wereldnieuws zorgde.
De persdienst van het Roswell Army Air Field (RAAF) verklaarde namelijk in een officieel persbericht, dat een neergestorte vliegende schotel, een ufo, was geborgen ("RAAF captures Flying Saucer", zo stond er in diverse Amerikaanse kranten).
Een dag later kwam er een nieuw communiqué waarin werd gesproken over een neergestorte weerballon.
Daarna werd het meer dan dertig jaar stil.

Pas in 1978 kwam het Roswellincident weer in het nieuws toen de bekende Canadese ufo-onderzoeker Stanton T. Friedman in contact kwam met oud-majoor Jesse Marcel.
Marcel was in 1947 betrokken bij de berging van de resten van wat de luchtmacht een weerballon noemde.
Als majoor buiten dienst verklaarde Marcel in 1978 tegenover Friedman, dat het geen weerballon was geweest, maar toch een buitenaards ruimtevaartuig.
Friedman vond in Roswell nog tientallen andere getuigen, onder wie zelfs een generaal, die de lezing van Marcel bevestigden.
Friedman schreef een boek waarna nog meer getuigen zich meldden en er nog tientallen boeken verschenen.

De discussie rond het Roswellincident, die nog altijd aanhoudt, leidde tot vragen in het Amerikaanse congres en een nieuwe verklaring van de Amerikaanse luchtmacht.
In 1998 presenteerde de US Air Force de nieuwe uitleg in een persconferentie die zelfs door CNN rechtstreeks werd uitgezonden.
Daarin kwam de luchtmacht met het Project Mogul-verhaal.
De crash was niet die van een weerballon, maar van een veel grotere spionageballon, waarmee de Amerikanen de Russische vorderingen op nucleair gebied trachtten te monitoren.

In 2006 heeft de luchtmacht een vierde verklaring voor het Roswellincident gepresenteerd.
Volgens de laatste lezing is er sprake geweest van een crash van een cockpitdummy met etalagepoppen.
De nieuwe verklaring en vooral het voortdurend wijzigen van de uitleg van de overheid heeft de aanhangers van de ufotheorie er nog meer van overtuigd, dat er in Roswell meer is gebeurd dan dat wat de luchtmacht hen voorhoudt.

Saillant detail is dat in de jaren veertig in Roswell de enige kernbommen van de wereld waren opgeslagen.
Roswell was vanaf november 1945 ook de basis van de vliegtuigen Enola Gay en Bockscar die in augustus 1945 de atoombommen boven Hiroshima en Nagasaki hadden afgeworpen.

Op 11 april 2011 maakte de FBI een verslag uit 1950 openbaar waarin een luchtmachtfunctionaris de vondst van drie ufo's en negen lichamen rapporteert.
Hierin staan onder meer de vorm van de objecten beschreven, alsmede de geborgen lichamen in de objecten.

Het Roswellincident is onderwerp van tientallen documentaires en een speelfilm over het hele voorval.
In de jaren negentig verscheen er ook een zogenaamd clandestien gemaakte film van de autopsie op het lichaam van een bij Roswell verongelukte alien.
De film werd wereldwijd uitgezonden, maar ook zeer bekritiseerd en wordt inmiddels algemeen als nep beschouwd.

Het Roswellincident speelde ook een voorname rol in televisieseries als X-files, Roswell en Taken.
Ook in de sciencefictionfilm Independence Day is een plaats ingeruimd voor het Roswellincident.
Tevens speelde het Roswellincident rollen in een aflevering van Star Trek: Deep Space Nine ("Little Green Men", seizoen 4, aflevering 7) en een aflevering van Futurama.

Hangar 18, de hangar op Wright-Patterson Air Force Base waar volgens sommigen het bewijs van het Rosswellincident ligt opgeslagen, heeft zijn naam geleend aan onder andere een film, een rapgroep en nummers van Yngwie Malmsteen en Megadeth.

Het Roswellincident heeft ertoe bijgedragen dat Roswell en omgeving toeristische trekpleisters zijn geworden.
In de stad is onder meer een ufomuseum en -onderzoekscentrum gevestigd, waar men meer te weten kan komen over het Roswellincident.
Het toerisme speelt een belangrijke rol in de plaatselijke economie.
De stad noemt zich 'alien capital of the world'.