De bordeauxdog is een hondenras behorend tot de groep van de molossers.

De bordeauxdog werd vroeger voor de jacht ingezet, maar ook in het gevecht met wolven en beren gebruikt.
Zij zijn zeer moedig en worden ook vandaag nog als waak- en beschermhond gebruikt.
De bordeauxdog is een moedige kameraad, zeer gehecht aan zijn baas en erg aanhankelijk.
Rustig, evenwichtig, met een hoge prikkeldrempel.
Hij kan dus ook goed overweg met kleine kinderen, mits vroeg geleerd.

De bordeauxdog is geen hond voor op een appartement te houden.
Hij heeft ruimte en beweging nodig.
De vacht vraagt geen speciale verzorging.

De Romeinse molossers zijn de voorouders van de huidige bordeauxdog.
Een van deze honden werd reeds in zesde eeuw v.Chr. op de situla van Bologna (een bronzen kunstwerk) getoond en vertoont grote gelijkenis met de huidige bordeauxdog.
De molosser kwam met de Romeinen naar Frankrijk.
Uit deze honden ontwikkelde zich de middeleeuwse alano.
Binnen de groep molossers hebben alle rassen een brede schedel met zwaar bot en overeenkomstige karaktertrekken.
Tot deze groep behoren verder onder andere de bullmastiff, de mastiff, de mastino napoletano maar ook de boxer en de Duitse dog.
De bordeauxdog vindt zijn oorsprong in een lang en onstuimig verleden.
Uit de historie van de groep molossers blijkt dat ze van oudsher een belangrijke plaats in dienst bij de mens hebben ingenomen.
Hij werd gebruikt voor de jacht op groot wild en de bewaking van het huis en hof.
Door zijn bouw en moedig karakter werd hij ook ten tijde van Karel de Stoute ingezet als legerhond.
Met de komst van moderne wapens werden de bordeauxdoggen als legerhond overbodig.
Het tijdperk van de door de adel georganiseerde dierengevechten brak aan.
De bordeauxdog werd ingezet om te vechten tegen beren, tijgers, en later stieren.
Tijdens de eerste hondententoonstelling in Parijs in 1863 waren er 3 typen bordeauxdoggen ingeschreven; het Toulouse type, het Parijs type, en het Bordeaux type.
De huidige bordeauxdog komt voort uit het Bordeaux type.
Het ras heeft veel te lijden gehad onder de twee wereldoorlogen.
Na de Tweede Wereldoorlog dreigde het ras zelfs uit te sterven, maar bloeide na de zestiger jaren weer op.

De bordeauxdog is een compacte, gespierde hond.
Hij heeft een korte vacht in de kleuren vaal rood, apricot.
Het masker is zwart of rood. De ogen staan ver uiteen en zijn licht- tot donkerbruin (bij de geboorte blauw).
De oren zijn hangend, driehoekig en kort. De neus is stomp, de kop hoekig.
De hals is nauwelijks zichtbaar, de huid gerimpeld en los.
Afhankelijk van het geslacht bereikt dit ras een schofthoogte van 58 - 69 cm en een gewicht van 50 - 80 kg.
Hij oogt zeer imposant mede door de brede voorhand en brede kop.

De bordeauxdog is van origine een waak- en verdedigingshond, een taak die hij moedig uitvoert, zonder daarbij agressief te zijn.
Hij blijft alert en houdt ook vanaf zijn slaapplaats de boel in de gaten.
De bordeauxdog is een zeer trouwe en aanhankelijke hond, en zal voor zijn baas en gezin door het vuur gaan.
De bordeauxdog houdt van kinderen, vooral van de kinderen die tot het gezin behoren.
Het typerende is zijn kalme aard en de onverstoorbare rust die hij uitstraalt.
Ondanks hun zware bouw kunnen ze een goede rensnelheid ontwikkelen en gezonde exemplaren hebben een goed uithoudingsvermogen.
Deze uitgesproken eerlijke honden verdienen een goede baas die hen met respect behandelt.

De bordeauxdog heeft een koppig en arrogant karakter maar is in de regel met veel geduld goed te trainen.
Zodra de bordeauxdog een commando aangeleerd heeft vergeet hij dit nooit meer.
Echter de snelheid in het opvolgen van een commando is niet te vergelijken met bijvoorbeeld een herdershond; de bordeauxdog heeft nooit haast.
Geduld, doorzettingsvermogen en enthousiasme zijn de toverwoorden voor een goede opvoeding, aangevuld met een beloning.
Zodra een commando opgevolgd wordt, positief zijn en op het juiste moment belonen zijn de sleutels tot succes.

Het formaat varieert tussen de 50 en de 70 kilo en wordt gevormd door voornamelijk spiermassa.
Dat betekent dat zijn baas sterk in de schoenen moet staan om de bordeauxdog mee uit te nemen op zijn dagelijkse wandelingen.
Heb niet de illusie dat een slecht luisterende bordeauxdog netjes aan de riem loopt, zodra zijn interesse voor andere dingen groter wordt dan voor zijn baas volgt het probleem dat omschreven kan worden als "hond laat baasje uit".
De bordeauxdog is weliswaar groot en sterk, maar ook erg aanhankelijk.
Hij ligt graag bij zijn baas en eenmaal volwassen klimt hij zonder probleem op de bank om gezellig bij zijn baas te liggen, waardoor meteen de gehele bank in beslag wordt genomen.
Een bordeauxdog wil het zijn baasje gelukkig graag naar de zin maken en doet alles voor zijn gezin, dus vroegtijdig aanleren waar hij zijn grote lijf wel en niet mag neerleggen voorkomt veel duw- en trekwerk.
Een ander belangrijk punt is dat de bordeauxdog een snel groeiend ras is, met een zeer snel groeiend beendergestel dat kwetsbaar is voor gewrichtsproblemen.
De bordeauxdog groeit het eerste levensjaar omhoog en het tweede levensjaar in de breedte.
Het is vooral tijdens het eerste levensjaar belangrijk om de mate van beweging te beperken en goed te letten op de voeding.
Op die manier kunnen veel gewrichtsproblemen voorkomen worden.
De bordeauxdog wordt niet erg oud, de gemiddelde levensverwachting is 8 tot 10 jaar, maar uitzonderingen van 12 jaar oud zijn ook bekend.

In de film Turner & Hooch van 1989 speelt een bordeauxdog een hoofdrol aan de zijde van Tom Hanks.

Het mineraal borax is een boraat met de chemische formule Na₂B₄O₅(OH)₄.8(H₂O).

De naam voor het mineraal is afgeleid van het Arabische buraq, dat "wit" betekent.

Borax is een kleurloos tot blauwig wit mineraal met een witte streep.
Het kristalstelsel van borax is monoklien (Monokliene kristallen kunnen de vorm hebben van pinakoïden of prisma's.) en splijting is perfect volgens de kristalvlakken [100] en [010].
De gemiddelde dichtheid is 1,71 en de hardheid is 2 tot 2,5.

Bij verhitting ontbindt het kristal, en het water erin gaat borrelen en verdampt; bij verdere verhitting smelt het borax en wordt helder.
Borax is noch magnetisch, noch radioactief.

Het mineraal borax is de voornaamste grondstof voor de bereiding van het natriumzout borax.

Een aantal oude mijnsteden zijn nu zogenaamde ghosttowns.
Enkele zijn er gebleven met een museum of zelfs een pretpark zoals in Calico aan de rand van de Mojave woestijn, nabij Barstow (Californië).

Het mineraal boraciet is een chloor-houdend magnesium-boraat met de chemische formule Mg₃B₇O₁₃Cl.

De naam van het mineraal boraciet is afgeleid van de chemische samenstelling; het bevat het element boor.

Het subdoorzichtig tot doorschijnend kleurloze, witte, grijze, geelwitte of blauwgroene boraciet heeft een glas- tot diamantglans, een witte streepkleur en het mineraal kent geen splijting.
Het kristalstelsel is orthorhombisch (Bij een orthorhombisch kristalstelsel staan de assen (lijnen die de tegenoverliggende kristalvlakken met elkaar verbinden) loodrecht op elkaar, maar verschillen ze wel in lengte, net zoals de zijden van de kristallen.).

Boraciet heeft een gemiddelde dichtheid van 2,9, de hardheid is 7 en het mineraal is niet radioactief.
De dubbelbreking van boraciet is 0,0100 - 0,0108.

Boraciet is een mineraal dat gevormd wordt in mariene evaporieten.
De typelocatie van boraciet is Lüneburg (Duitsland).
Het mineraal wordt verder gevonden bij Stassfurt in Saksen, bij Loftus, Cleveland, Verenigd Koninkrijk en in Iberville Parish in Louisiana (Verenigde Staten).

De bootstaarttroepiaal (Quiscalus major) is een zangvogel uit de familie troepialen (Icteridae).

De vogel komt voor langs een groot deel van de oostkust van de Verenigde Staten.
Komt voor in de zoutwatermoerassen en de binnenwateren van Florida.

In tegenstelling tot de gewone troepiaal heeft het vrouwtje (pop) een bruin verenpak, het mannetje is glanzend blauwzwart.
In een groot deel van zijn verspreidingsgebied heeft het mannetje gele ogen.

Ze foerageren op de grond, in ondiep water of in struiken.
Ze stelen ook voedsel van andere vogels.

Deze vogels zijn omnivoor, ze eten insecten, kikkers, kleine zoet- of zoutwatervissen, eieren, bessen, zaden, granen en zelfs kleine vogels.
Men vindt ze dan ook terug aan vuilnisbakken, afvalcontainers en op parkeerplaatsen.

Een mannelijke bootstaarttroepiaal wordt 42cm groot een vrouwtje 37cm, het vrouwtje heeft ook een kortere staart.

Het nest zit goed verborgen in bomen of struiken in de buurt van water, ze leggen drie tot vijf eieren.

Boorzuur is een verbinding van boor, zuurstof en waterstof, met als brutoformule H₃BO₃.
Het komt in de natuur voor als het mineraal sassoliet.
Boorzuur is een wit kristallijn poeder dat matig oplosbaar is in water en goed oplosbaar is een aantal veelgebruikte organische oplosmiddelen.

Boorzuur kan bereid worden door boortrioxide op te lossen in water:
B₂O₃ + 3H₂O + 2H₃BO₃

De eigenschappen van boorzuur zijn vergelijkbaar met die van borax.
Boorzuur lost op in ethanol.
Het lost slechts matig op in water, maar de oplosbaarheid kan verhoogd worden door het toevoegen van zoutzuur, citroenzuur of wijnsteenzuur.

Boorzuur is, zoals borax, toxisch voor het zenuwstelsel, de nieren en de lever van de mens.
Het kan worden opgenomen via beschadigde huid.
Ook bij gewoon huidcontact kunnen reeds overgevoeligheidsreacties optreden.
Doses van 1,5 gram per kilogram lichaamsgewicht bij zuigelingen en tot 2,4 g per kg lichaamsgewicht bij volwassenen die worden opgenomen via de huid kunnen dodelijk zijn.
De verschijnselen van boorzuurintoxicatie zijn: braken, bloederige stoelgang, afstoting van de huid, huidontsteking, hoofdpijn, meningismus, nierfalen en tenslotte hyperthermie en shock.
Verder kan boorzuur de mannelijke vruchtbaarheid verminderen,wellicht door een oestrogeenachtig effect.

Boorzuur kent verscheidene praktische toepassingen:

• Solderen van goud: wordt een gouden voorwerp in een oplossing van boorzuur en alcohol gedoopt en de alcohol door hitte verdampt, dan blijft een poederlaagje borax achter dat als vloeimiddel en afdekmiddel dient bij het solderen.
• Glazuren: bij het glazuren verlaagt boorzuur het smeltpunt en bevordert het de glasvorming. In kleine hoeveelheden voorkomt het haarscheuren in het glazuur, bij een teveel veroorzaakt het een witte sluier.
• Bestrijdingsmiddel: bestrijdingsmiddelen tegen houtworm op basis van boorzuur en borax worden alleen toegepast door professionele bestrijders in verband met de giftigheid.
• Farmaceutische hulpstof: boorzuur wordt, in een dosering van maximaal 20 mg/ml als buffer gebruikt in oogdruppelbases. Het zwakke antiseptische effect is niet klinisch relevant.
• Vroeger werd boorzuur gebruikt als desinfectans, bijvoorbeeld als boorwater of boorzalf (voor luieruitslag). Vanwege de giftigheid, geringe effectiviteit en beschikbaarheid van alternatieven worden deze niet meer gebruikt.
• Zweetvoeten: boorzuur-poeder kan worden gebruikt tegen zweetvoeten, door elke avond een paar theelepeltjes boorzuur-poeder in beide sokken te strooien en deze vervolgens gedurende de nacht te dragen. Hierdoor wordt het zweten na een tijdje minder.
• Conserveermiddel: boorzuur en borax kunnen ook als conserveermiddel gebruikt worden. Dit mag enkel voor steureieren tot 4 g/kg. De E-nummers zijn respectievelijk E284 en E285.
• Nucleaire technologie: omdat boor neutronen absorbeert, wordt het in bepaalde typen kernreactoren aan het koelwater toegevoegd en gebruikt als middel om de nucleaire kettingreactie te regelen. Om dezelfde reden wordt het ook bij incidenten wel toegevoegd aan het koelwater van een kerncentrale, of zijn er voorzieningen om dit in geval van nood te kunnen doen (bijvoorbeeld als het niet - of niet geheel - lukt de regelstaven in de reactorkern in te brengen).

Boorvliegen (Tephritidae) zijn een familie van insecten uit de orde vliegen en muggen of tweevleugeligen (Diptera).

Over de hele wereld komen 4500 soorten boorvliegen voor, in Europa 240, in Nederland 83.
De meeste vliegen tussen mei en oktober, maar zijn ook 's winters (in de sneeuw!) te zien.

Deze boorvliegen zijn tussen 2 en 7mm groot.

Ze worden ook wel fruitvliegen genoemd, maar de bekende soorten fruitvliegen uit het geslacht Drosophila behoren tot een andere familie.
Boorvliegen onderscheiden zich van deze soorten en van andere insecten door de mooie tekeningen op de vleugels, waardoor ze op het eerste zicht op een springspin kunnen lijken.
Zij danken hun naam aan het feit dat de vrouwtjes de eitjes in een plant leggen met behulp van hun boor.

Enkele soorten soorten staan bekend als plaagsoorten van fruitbomen zoals de appelvlieg (Rhagoletis pomonella in Noord-Amerika), kersenvliegen Rhagoletis cerasi, die ook in België voorkomt en Ceratitis capitata, een soort uit Zuid-Europa, die via transport in onze contreien terechtgekomen is.
Ze tasten zoals hun naam doet vermoeden voornamelijk kerselaar aan, maar ook andere Rosaceae, en larven worden soms in rozebottel gevonden.

De booromslag of slingerboor is een handboor zoals die voor de komst van de elektrische boormachine door de timmerman gebruikt werd om gaten te boren.

Volgens onderzoek zou zijn uitgewezen dat de booromslag is uitgevonden in de Zuidelijke Nederlanden.

De booromslag is in de praktijk verdrongen door elektrische en accu- schroefboormachines.

De booromslag is reeds te zien op 15^e eeuwse schilderijen.

De booromslag is een stuk gereedschap waar in de houder voor de boor diverse boren met vierkante kolf kunnen worden geklemd, zoals slangeboren, centerboren, verzink- of soevereinboren, kwastenboren.
Ook is het mogelijk om de booromslag schroeven in en uit te draaien met een omslagschroevendraaier.

Met de booromslag kan een grote kracht worden uitgeoefend en boren worden gebruikt tot wel 30 millimeter of meer diameter.
De werking van de booromslag gebeurt door met de ene hand op de ronde knop te steunen, terwijl de andere hand de booromslag aan het handgreep ronddraait.
Het is ook mogelijk om druk op de knop uit te oefenen met de borst of de buik naargelang de omstandigheden aangeven.
De knop kan een kogellager bevatten.
Er zijn booromslagen met- en zonder een ratel.
Boren met alleen een ronde schacht zijn moeilijk goed vast te klemmen in de boorhouder, daarom hebben veel hulpstukken een vierkant-conisch uiteinde waar deze in de boorkop moet, voor een goede grip.

De ratel heeft een vertanding met een stelring om de draaiing in te kunnen stellen.
Hiermee wordt bereikt dat ook in kleine hoekjes kan worden geboord, door bijvoorbeeld maar een beweging van 90 graden te maken.
Ook vlak bij een opgaande wand of dicht bij het plafond kan men hiermee gaten boren, door de handgreep van de omslag steeds een halve slag te draaien.