Bajaj Auto is de grootste Indiase fabrikant (nr4 in de wereld) van scooters, motorfietsen en driewielers (auto rickshaw). Het bedrijf is opgericht op 29 nov. 1945 als M/s Bachraj Trading Corporation Private Limited. Ze begonnen met de verkoop van geimporteerde twee-en driewielvoertuigen in India. In 1959 kregen ze een vergunning van de Indiase overheid om zelf twee-en driewielers te bouwen. Hiermee werd gestart in 1960 en in 1970 rolde het 100.000 ste voetuig van de band. Voor 1971 werden er Piaggio-scooters in licentie gebouwd, de driewielversie is hier beter bekend onder de naam 'Vespacar'. Bajaj levert ze nu onder eigen naam in Taiwan en Indonesië maar ook in Mexico is er een levendige Bajaj markt.
Bajaj chetak origineel 125cc geproduceerd van 1972-2006
dezelfde na het nodige werk
In 1995 rolde het 10.000.000ste voertuig uit de fabriek Sinds dat jaar worden er 1.000.000 voertuigen per jaar geproduceerd in de verschillende fabrieken. Bajaj is wereldwijd actief in 50 landen.
Bajaj CT100 (2004)
Bajaj Pulsar 220 DTS-Fi (2007)
Er is o.a. een samenwerkingsakkoord met KTM, momenteel bezit Bajaj Auto meer dan 31% aandeel in KTM. KTM heeft aangekondigd haar 125cc motorfiets, het resultaat van de samenwerking met het Indiase Bajaj Auto, in 2010 in productie zal worden genomen voor modeljaar 2011. Het eerste model uit de 125cc serie, bedoeld voor de Europese markt, zal tijdens de komende EICMA in Milaan worden gepresenteerd, het 125cc voor de Indiase en andere Aziatische markten zal bekend worden gemaakt tijdens de Delhi Motor Show in januari 2010.
bajaj rickshaw
bajaj rickshaw anno 2005
De nieuwe 125cc motorfietsen zijn het resultaat van de samenwerking tussen KTM en Bajaj, waarbij KTM de know-how leverde voor de gezamenlijke ontwikkeling van de 125cc en 250cc motorblokken, die bij Bajaj zullen worden geproduceerd en als basis zullen dienen voor zowel de KTM (Europese) als Bajaj (Aziatische) modellen. Daarnaast zal Bajaj de verkoop van KTM motorfietsen in India en Zuid-Oost Azië voor zijn rekening gaan nemen.
Bajaj Lite
Bajaj Lite foto : Nikkei Business Publications, Inc.
Er wordt ook overgegaan tot de bouw van goedkope auto's als konkurent van Tata Motors. Deze auto's worden ontwikkeld in samenwerking met Nissan en Renault. Renault-Nissan Alliance and Bajaj Auto heeft de plannen aangekondigd om over te gaan tot de productie van de Renault Bajaj ULC(ultra low cost). Deze nieuwe maatschappij waarvan 50% in handen van Bajaj,25% Renault en 25% Nissan gaat deze 2500 US$ kostende wagen bouwen in een nieuwe fabriek in Chakan in India. Ze beginnen op basis van 400.000 voertuigen per jaar en de verkoop start vanaf 2011 in India. Als verbruik wordt 30km/l vooropgesteld en een emissieuitstoot van 100gm/km.
Bainiet is een vorm van staal, die ontstaat door heet austeniet (05) snel af te koelen (afschrikken) tot een temperatuur tussen 550 °C en de temperatuur waarbij martensiet begint te vormen en daarna een omzetting bij gelijk blijvende temperatuur te voorzien. Veel hangt af van legeringselementen zoals chroom. Door die speciale behandeling ontstaat dus niet het gewone perliet (01 - 03). bainiet dus net als martensiet ook metastabiel is, heeft het geen vlak in het ijzer-koolstof-diagram. Wanneer bainiet ontstaat blijkt uit het TTT-diagram. Het is genoemd naar Edgar Bain (Edgar C. Bain was een Amerikaans metaalkundige.).
Bairds strandloper
De Bairds strandloper (Calidris bairdii) beschreven door Elliott Coues (Amerikaans legerarts,historicus en ornitoloog) in 1861. Genoemd naar Spencer Fullerton Baird ,een 19e eeuws Amerikaans natuuronderzoeker. Deze steltloper is ongeveer zo groot als de bonte strandloper, met lange vleugels die - in zithouding - uitsteken voorbij de staart. De onderrug en middelste staartpennen zijn zwart. De snavel is licht gebogen, de poten zijn zwartachtig. Een volwassen exemplaar in zomerkleed lijkt op de drieteenstrandloper, maar dan met een minder opvallende streep op de vleugels.
bairds strandlopers Fairbanks,Alaska foto U.S. Fish and Wildlife Service
broedende bairds strandloper (bron: Jeroen Reneerkens)
In de winter hebben Bairds strandlopers donkere 'geschubde' bovendelen en witte onderdelen met isabelkleurige borstvlekken. Het geluid dat deze vogel maakt klinkt als tsjurrut of kriep. Hun broedgebied gaat van oost Siberië tot west Groenland. Overwinterren doen ze in Zuid-Amerika, ze worden zeer zelden in West-Europa gesignaleerd. De Bairds strandloper wordt nogal eens verward met de Amerikaanse kleine strandloper, de kleine grijze strandloper en de Alaskastrandloper.
De torpedobootjagers van de Bainbridgeklasse waren de eerste torpedobootjagers van de Amerikaanse marine, gebouwd tussen 1899 en 1900. De 13 schepen werden goedgekeurd na de Spaans-Amerikaanse oorlog, en werden in 1920 uit dienst genomen. Eén schip ging verloren, de Chauncey botste met de SS Rose in 1917.
USS Bainbridge
USS Barry
Na de buitendienststelling werden de 12 overgebleven schepen verkocht aan Joseph G. Hitner, behalve de Hopkins. Hopkins werd verkocht aan de Denton Shore Lumber Company in Tampa, Florida. Een torpedobootjager van de Brainbridgeklasse zou een dwerg lijken door haar opvolger, 100 jaar later. De Arleigh Burkeklasse destroyer USS Bainbridge(DDG - 96) is meer dan twee keer zo lang en heeft een 20 keer grotere waterverplaatsing als de naamsgenoot en is dodelijker dan de gehele vloot van slagschepen die de eerste USS Bainbridge(DD - 1) moest verdedigen.
USS Chauncey (gezonken 19 nov.1917)
USS Dale
Sommige bronnen delen de Bainbridgeklasse op in andere subklasses: - Hopkins en Hull waren oliegestookt in plaats van kolengestookt, hadden een schildpaddek voorop en kunnen beschouwd worden als de Hopkinsklasse. - Lawrence en Macdonough hadden twee extra 6-ponder kanonnen, een schildpaddek voorop, hadden de schoorstenen in één groep van vier staan en kunnen beschouwd worden als de Lawrenceklasse. - Paul Jones, Perry en Preble hadden een dubbele torpedobuis in plaats van twee enkele. - Stewart was uitgerust met Seabury boilers en was de snelste en kleinste van de 400-tonners.
USS Lawrence
USS Steward
De eerste bainbridge had een lengte van 76,2m een breedte van 7,04m en een waterverplaatsing van 592ton(voledig beladen). 2 Motoren leverden 8.000pk en haalde een snelheid van 52,6km/h. Er was een 75 koppige bemanning aan boord. De bewapening bestond uit twee 76mm kannonnen,twee 6ponder kannonnen en twee 457mm torpedobuizen. Eerste tewaterlating was 27 aug. 1901.
Een Baileybrug is een brug die bestaat uit standaardsegmenten en als zodanig zeer snel opgebouwd kan worden. De basis van het ontwerp is een vakwerkbrug. Dit type brug is in eerste instantie ontworpen voor toepassing door genietroepen van het leger en kan maximaal 60 meter overspannen en zware voertuigen dragen. Dit type brug is nog steeds in gebruik voor militaire en civiele toepassingen en wordt wereldwijd beschouwd als een knap staaltje militaire techniek.
Baileybrug over de Meurthe,Franrijk
De brug is ontworpen door de Brit Donald Bailey, die als burger werkzaam was voor het Britse ministerie van Defensie. Hij bouwde modellen van bruggen als hobby. Nadat hij het model aan zijn superieuren toonde werd het ontwerp in 1943 in gebruik genomen in Italië. Hierna werd de productie drastisch opgevoerd in zowel Groot-Brittannië als de Verenigde Staten. Donald Bailey is voor dit ontwerp geridderd.
Baileybrug N136,Mol
Een complete Baileybrug telt maximaal 20 panelen (frames of velden) die in maximaal 24 uur door een geniepeloton (35 militairen) zijn te construeren. De panelen zijn elk 1 meter 52 hoog, 3 meter 05 lang, wegen 272 kg en worden gedragen door 6 personen. De maximale lengte van één brug-basis-oeververbinding (overspanning) - is dus 61 meter. Meerdere bruggen kunnen worden gekoppeld.
baileybrug over het Maas-Scheldekanaal te Sint-Huibrechts-Lille, 20 september 1944.
Er zijn legendarische verhalen bekend over het gebruik van Baileybruggen. De eerste brug werd onder vuur bij Leonforte(Italië) gebouwd. Toen deze brug de overkant bereikt had, was hij door beschietingen door tanks en artillerie niet meer in staat om zware belastingen te dragen. Omdat het vervangen van de beschadigde zijpanelen betekende dat de brug afgebroken moest worden werd besloten om nieuwe zijpanelen tegen de beschadigde te bevestigen. Dit werd later een standaardmethode. In de tweede wereldoorlog werden alleen al in Italië ruim 3000 Baileybruggen gebouwd met een totale lengte van 90 km om de door de Duitsers en Italianen vernietigde bruggen te vervangen. De langste brug werd over de Sangro gebouwd met een lengte van 343 meter.
Bron :Wikipedia www.boekje-pienter.nl www.oorlogsmusea.nl
De Baikalrob of Nerpa (Pusa sibirica, verouderd Phoca sibirica) is een soort zeehond, die enkel voorkomt in het Zuid-Siberische Baikalmeer. Samen met twee ondersoorten van de ringelrob (Pusa hispida) is het de enige zeehond die enkel in zoetwater leeft. Zoölogen vermoeden dat deze soort afstamt van een groep ringelrobben die enkele miljoenen jaren geleden de Yenisej en de Angara opgezwommen zijn en in het meer terechtgekomen. Daar hebben ze zich tot een nieuwe soort ontwikkeld, de enige zoetwaterrob ter wereld. De robben, ongeveer zo'n 60.000 tot 100.000, zijn over het hele meer verspreid, maar komen in juli in grote aantallen voor bij de Uskeny-eilanden waar ze hun wintervacht afschuren langs de rotsen. De Uskeny-eilanden zijn daarom streng beschermd.
Baikalrob
De Baikalrob wordt 100 tot 140 centimeter lang (gemiddeld 122 centimeter) en 50 tot 130 kilogram zwaar. De Baikalrob heeft een ongevlekte, donker- tot zilvergrijze vacht met een lichtere buik en zijden. De Baikalrob lijkt qua uiterlijk veel op de verwante ringelrob. De schedel is echter veel korter en ronder, waardoor de oogkassen nog groter lijken. Ook zijn de voorpoten en klauwen groter en sterker.
zonnende baikalrob
De Baikalrob leeft voornamelijk solitair. 's Winters trekken de dieren naar het koudere noordelijke gedeelte van het meer. Vrouwtjes klimmen 's winters op het ijs om hun jongen te werpen, terwijl de volwassen mannetjes in het water blijven, onder het ijs. Door middel van ademgaten in het ijs komen de dieren weer naar het oppervlak. Het aantal ademgaten verschilt per individu, geslacht en leeftijd. Zomers houden de robben zich op in het zuidelijke gedeelte van het meer. Als de zon schijnt, liggen de robben te zonnen op kleine rotseilandjes.
baikalrob jong
Op een diepte van 50 tot 200 meter (soms tot 300 meter) jaagt hij voornamelijk op vis als donderpadden en olievissen (Comephoridae), maar ook op kreeftachtigen. Ze blijven gemiddeld 10 tot 20 minuten onder water. De rob is monogaam: vrouwtjes paren ieder jaar met hetzelfde mannetje. De draagtijd bedraagt zo'n elf maanden. Tussen februari en maart wordt het ene jong geboren in een leger in het ijs. De jongen wegen bij de geboorte ongeveer vier kilogram en zijn 64 tot 66 centimeter lang. Bij de geboorte heeft het jong een wollige, witte vacht, die na zes tot acht weken wordt verwisseld voor een zilvergrijze vacht. De Baikalrob kan 50 tot 56 jaar oud worden, waarmee het dier van alle zeehonden de langste levensverwachting heeft. Slecht nieuws voor de Baikalrob is de afname van het aantal dagen dat het meer is dichtgevroren. Deze periode duurt nu al 18 dagen korter dan een eeuw geleden
Bron :Wikipedia www.zeehondencreche.nl www.hier.nu/klimaatnieuws
Het Baikalmeer: het diepste (1637 meter) en het oudste (ruim 25 miljoen jaar) meer ter wereld. Het meer bevat 20% van de totale zoetwatermassa ter wereld, namelijk 23.700 km3, het pool- en gletsjerijs niet meegerekend. Met een lengte van 636 km lang en gemiddelde breedte van 40 km is het de op vijf na de grootste wateroppervlakte. Bijna alle 544 beken en rivieren brengen kraakhelder en koel water het meer in. De rivier de Selenga voert daarentegen zand en slib aan dat op de meerbodem terechtkomt. Toch raakt het meer nooit vol. Dat komt omdat het Baikalmeer geologisch gezien in een aardscheur ligt, waarlangs Azië uiteen splijt. Dat splijten gaat snel genoeg om te voorkomen dat het meer dichtslibt. Daardoor heeft zich een laag van niet minder dan 7000 meter sediment opgehoopt.
Baikalmeer in de zomer
Vanaf eind november vriest het meer dicht. De ijsmassa, gevormd uit het zuurstofrijke oppervlaktewater, wordt ongeveer een meter dik. In mei gaat het ijs weer smelten. Zo gauw het gesmolten ijs de temperatuur van 4 graden bereikt is de grootste dichtheid van het water bereikt en zakt dit water weg naar de bodem. Het neemt daarbij de in het water opgeloste zuurstof mee. Dit jaarlijkse ritme van bevriezen, ontdooien en uitzakken van zuurstofrijk water heeft de unieke toestand doen ontstaan dat het meer van de oppervlakte tot de bodem zuurstofrijk water heeft. Deze verticale beweging van het water wordt versterkt doordat op verschillende plaatsen water uit de diepten van de aardkorst opwelt en het water in beweging houdt.
dichtgevroren Baikalmeer
Het landschap is overweldigend door de enorme uitgestrektheid van het meer, dat voortdurend fascineert met het veranderen van het weer. Het ene moment zie je een azuurblauwe watermassa onder een stralende zon en korte tijd later verandert dat in een zilvergrijze dreigende deining met schuimkoppen, terwijl een regenbui neerplenst. Het meer is rijk aan flora en fauna en herbergt unieke diersoorten als de baikalrob (een zoetwaterzeehond), de zalmachtige omoel en een hele reeks endemische vlokreeftjes.
beroering op het meer
De bossen rond het meer zijn belangrijk want ze houden de bodem vast waardoor er geen erosie naar het meer optreedt. Het kappen van bomen rond het meer is streng verboden. Vergeleken met West-Europa is de milieuvervuiling zeer beperkt. Veruit het grootste deel van het meer is zo schoon dat het water direct drinkbaar is. Een zeer groot deel van de gebieden rond het meer behoort tot natuurreservaten of nationale parken. Sinds 1996 staat het Baikalmeer op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Op 29 juli 2008 bereikte een Russische expeditie in een mini-onderzeeër de bodem van het Baikalmeer op een diepte van 1580 meter.
Parkwachtershuisje aan het meer
De mythe van Vader Baikal en zijn Angara
In de rijke mythologie van de Boerjaten is het meer Vader Baikal en zijn de honderden bergbeken die het meer instromen zijn kinderen. Zijn enige dochter Angara werd verliefd op Yenisei de grote rivier in het westen en wilde naar hem toe. Terwijl Vader Baikal sliep probeerde zij uit te breken naar haar geliefde. Zij maakte daarbij zo'n herrie dat haar vader wakker werd en in grote woede een rots blok naar haar wierp. Tevergeefs want Angara slaagde in haar vlucht en bereikte haar geliefde. Sinds dat moment is Baikal door Angara voorgoed verbonden met de Yenisei. Het rotsblok ligt nog steeds als de Shamanenrots in de monding van de Angara.
De Bai is een volkerengroep in de Chinese provincie Yunnan. Er zijn ongeveer 1,8 miljoen Bais. Ze behoren tot de best geïntegreerde minderheden in China. Aangezien ze geen eigen schrift hadden, gebruikten ze de Chinese karakters. Hun naam betekent 'wit' en ze noemen zichzelf 'sprekers van de witte taal'. Het is onduidelijk waar hun taal vandaan komt en waar het aan verwant is. Etnolinguïsten zijn er nog niet over uit of de taal verwant is aan het Tibetaans, Khmer, Thai of Chinees. Het waarschijnlijkst is wel dat hij tot de Tibeto-Birmaanse taalgroep behoort, maar sterke invloeden van de kant van het Chinees heeft ondergaan.
traditionele klederdracht
traditionele klederdracht
Vijfhonderd jaar vormde hun hoofdstad Dali het machtscentrum van het koninkrijk Nan Chao, dat tot halverwege de 13de eeuw onafhankelijk bleef van de Chinese dynastieën. De geschiedenis van deze periode is goed gedocumenteerd, waar de Bais hun status als officieel erkende etnische groep aan te danken hebben.
De Bais leven langs de oevers van het Er Hai-meer, wat gebruikt wordt voor rijst- en koolzaadvelden. Vroeger waren voor de Bais de paarden het belangrijkste vervoersmiddel. Ze stonden bekend als fokkers van kleine, maar sterke pony's. Pas na de aanleg van de Birmaweg in de jaren '30 van de twintigste eeuw begon dit af te nemen. Nog steeds zijn paarden echter geliefd, wat te zien is aan de jaarlijks georganiseerde populaire paardenmarkt.
Bron :Wikipedia www.chinatour.com
Baidu Baike
Baidu Baike is een Chinese internet-encyclopedie, opgericht door de Chinese zoekmachine Baidu. De encyclopedie is bedoeld als concurrent van de Chineestalige Wikipedia maar doet - in tegenstelling tot deze laatste - in sterke mate aan zelfcensuur. Alleen officieel aangemelde leden kunnen artikelen toevoegen of wijzigen. Verboden zijn inhouden die van pornografische aard zijn, of "kwaadaardige" aanvallen op staatsinstellingen bevatten, ofwel "de maatschappelijke en openbare orde schaden", of conflicten met minderheden en godsdienstige groeperingen uitlokken, of aanzetten tot racisme.
In tegenstelling tot de Chineestalige Wikipedia, waartoe de toegang vanuit de Volksrepubliek China sedert oktober 2005 wordt geblokkeerd, wordt de toegang tot deze internet-encyclopedie niet door de Chinese autoriteiten gestoord. Drie weken na de start telde Baidu Baike al 90.000 artikelen. Dat kon doordat duizenden artikelen werden overgenomen uit de Chinese Wikipedia, zonder dat er sprake is van enige bronvermelding. Hier is dus duidelijk sprake van schending van de op zich toch heel soepele GNU-licentie voor vrije documentatie.
(1) 
