De kalender van de Azteken is een combinatie van de zonnekalender en de rituele kalender. De zonnekalender telt 365 dagen (net zoals onze zonnekalender) de rituele kalender telt 260 dagen (ook wel ongeveer de draagtijd van een foetus voor hij geboren wordt). Deze zonnekalender wordt door de Azteken de xiuhpohualli genoemd. Hij beschrijft de dagen en rituelen van de seizoenen. Een jaar was verdeeld in 18 "maanden", die elk twintig dagen hadden. 18 periodes van 20 dagen (maanden) komen dus neer op 360 dagen, daarop volgden vijf dagen die uitermate ongunstig waren.
Azteekse kalender
Daarnaast bestond dus ook de 260 dagen kalender. Deze heet de tonalpoalli in het Azteeks (de "Telling der Dagen"). Deze kalender werd vooral gebruikt om voorspellingen te doen en voor het bepalen van geluksdagen en ongeluksdagen. De cyclus begint op 1 Krokodil. De dag erna is het 2 Wind, dan wordt het 3 Huis, en zo gaat het door. De tonalpoalli is een combinatie van 20 dagtekens met 13 nummers (dus 260). Eén keer in de 52 jaar vielen de begindata van het nieuwe jaar van de twee kalenders samen. Het begin van de dagentelling kon vallen op iedere dag van de solaire kalender, deze twee kalenders zijn te vergelijken met twee wielen, een grote met 365 tanden, en een kleinere met 260. Als het grotere wiel 52 keer en de kleine 73 keer heeft gedraaid is men terug op de uitgangspositie. Dit betekent dat er na 52 solaire jaren een nieuwe cyclus begon.
de 260 dagen kalender
Na vier keer 13 jaar was de solaire cyclus ten einde en hield men rekening met een complete vernietiging van de aarde door een bepaald natuurverschijnsel. Op zo'n dag werden alle huishoudelijke voorwerpen stukgeslagen of verbrand en alle haarden werden uitgedoofd. Gedurende de laatste zonsondergang (want misschien zou de zon niet meer opkomen) klonk een weeklaag over de vallei van Mexico. In de nacht klom een processie van priesters naar de top van de heuvel van La Estrella ten zuiden van Tenochtitlan om een wake te houden. Als de eerste zonstralen zichtbaar werden, werd de Fuego Nuevo (het nieuwe vuur) aangestoken en was de wereld veilig voor de komende 52 jaar. Deze ceremonie werd voor de laatste keer in 1507 onder Moctezuma II gehouden. Tot een volgende keer in 1559 kwam het niet omdat de Azteekse wereld werd weggevaagd, niet door natuurgeweld maar door het geweld van de Spanjaarden.
Bron : Wikipedia Culturales Mex Rijksmuseum voor Volkenkunde
De Azoren (Portugees: Açores) vormen een archipel in de Atlantische Oceaan op een afstand van 1448 km van het Iberisch schiereiland en op circa 2000 km van het Amerikaanse continent. De Azoren worden gevormd door negen vulkanische eilanden. Ze zijn gelegen ver in de Atlantische Oceaan, op 1450 km van het Portugese vasteland en liggen verspreid over 650 km. De Azoren hebben een totale oppervlakte van 2247 km² en tellen zon 250.000 inwoners. Het nationale parlement zetelt in Horta op Faial. De grootste stad, Ponta Delgada, ligt op het oostelijke eiland São Miguel.
16de eeuwse kaart van de Azoren
Ze bestaan uit 3 groepen : in het oosten liggen Santa Maria en São Miguel, het grootste eiland met de regionale hoofdstad Ponta Delgada. De belangrijkste steden op de centrale groep van 5 eilanden zijn Horta op Faial, een tussenstop voor schepen, en Angra do Heroísmo op Terceira, een drukke, kosmopolitische stad. Van hieruit kunt u de andere eilanden bereiken, São Jorge, Graciosa en Pico met zijn 2351 m hoge vulkaan.
Pico gezien vanop Faial
In 1427 ontdekte een van de kapiteins - varend voor de Portugese prins Hendrik de Zeevaarder - de Azoren. Mogelijk was dit Gonçalo Velho, maar dit is niet zeker. Vanwege de Noord-Franse en Vlaamse kolonisten die in de vijftiende eeuw voor de bevolking van de eilanden werden aangetrokken, werden ze tot in de zeventiende eeuw ook wel Vlaamse eilanden genoemd, alhoewel de eilanden altijd Portugees gebleven zijn. Zo werd op 1 januari 1451 de nederzetting Vila da Praia op Terceira gesticht door een zekere Jacob van Brugge. Ook de windmolens, vooral op Faial, werden door Vlamingen geïntroduceerd.
Lagoa do Fogo (het vuurmeer) São Miguel
Hun vulkanische oorsprong heeft de eilanden begiftigd met een uitzonderlijke natuurpracht die men wellicht nergens anders ter wereld kan vinden : indrukwekkende kraters met blauwe en groene meren, geisers, als kleurijke lappendekens uitgestrekte groene valleien verdeeld door kilometers lange hagen van hortensias. Door de eerder geïsoleerde ligging van deze archipel is de traditionele levensstijl van de Azoren, met uitzondering van de hoofdsteden, quasi onveranderd gebleven. Men leeft er van landbouw, visvangst en meer en meer van een natuurvriendelijk toerisme. Er is weinig of geen pollutie.
Azoren situering
De Azoren kennen een zeer lekkere keuken. Gezien er geen polutie is en de koeien er grazen in het groenste en sappigste gras, is het vlees ongelooflijk lekker! In Furnas op São Miguel is er de Cozido das Fumas (Cozido, een mix van rundvlees, worst en groente) dat in een paar uur tijd ondergronds is gaar gestoofd door de hitte van de vulkanische ondergrond. De Azoren hebben het gehele jaar door een constant klimaat, met weinig temperatuurverschillen. De temperatuur varieert tussen 11 en 26°C, waarbij augustus de warmste maand is. De taal is het portugees maar er wordt ook engels gesproken en de munteenheid is de euro.
Valentijnsdag is een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven met cadeautjes, bloemen, of kaarten. Valentijnsdag wordt gevierd op 14 februari. Paus Gelasius I riep in 496 14 februari uit tot de dag van de Heilige Valentijn. In de Verenigde Staten is men, uit commercieel oogpunt, begonnen met het verleggen van de nadruk op anonieme liefde naar liefde. Valentijnsdag is in België en Nederland in korte tijd, sinds midden jaren 1990, een groot commercieel succes geworden: cadeauwinkels, boekwinkels, bloemenwinkels profiteren hiervan. Valentijnsdag werd lange tijd gevierd als het feest van de vrijgezellen en helemaal niet dat van de koppeltjes. Op die dag gingen de ongehuwde meisjes zich in de buurt van hun huis zich verstoppen met de bedoeling (en hoop) dat zij door frisse vrijgezellen gezocht en gevonden zouden worden. Na afloop van dit massale verstoppertje spelen beloofden de pasgevormde koppeltjes dat zij binnen het jaar zouden trouwen. Deze traditie diende om de bevolking te laten aangroeien en de uitbreiding van dorpen en steden te verzekeren.
valentijn is voor iedereen
De eerste vermeldingen van Valentijnsdag met een amoureuze betekenis gaat terug tot de 14de eeuw in Engeland en Frankrijk, waar het volksgeloof aannam dat de vogels op 14 februari met de bouw van hun nest begonnen. Waarschijnlijk zijn een aantal legendes over Valentijn in die tijd ontstaan als varianten op het verhaal dat de heilige op de vooravond van zijn marteldood een briefje gaf aan de dochter van zijn beul (een blind meisje dat door zijn aanraking bij mirakel kon zien) waarop zij kon lezen: Vanwege uw Valentijn. In Groot-Brittannië is Valentine Day de dag waarop je de vrouw of man van je dromen je liefde kan verklaren door de aanbeden gelukkige een briefje te (laten) geven met het rituele verzoek: Be my Valentine. In China en Taiwan is Valentijnsdag sinds de jaren 80 bijzonder populair geworden, vooral bij de jongeren. De Chinezen vieren ook een traditioneel feest voor geliefden, met name Qi Qiao Jie, en in Japan is het vieren van Valentijnsdag een absolute must voor heel wat vrouwen. Valentijnsdag is zelfs populair geworden in India en Pakistan, tot in Saoedi-Arabië toe en in Brazilië is er geen sprake van Sint-Valentijn, maar des te meer van de dia dos namorados (dag van de verliefden).
cupido
Legenden over Valentijn komen voor in de Legenda Aurea, maar het Valentijnsfeest van de romantische liefde, zoals dat tegenwoordig gebeurt, dankt zijn ontstaan aan een vermelding door Geoffrey Chaucer in 1382:
For this was on seynt Volantynys day Whan euery bryd comyth there to chese his make
'Want dit was op Sint Valentijns dag Als elke vogel zijn maatje komt kiezen'
Is vrijdag de dertiende voor jou een gewone dag als alle andere? Een uitgesproken angstsyndroom voor zo'n vrijdag heet met een op het Oud- en Nieuwgrieks gebaseerd neologisme paraskevidekatriafobie. Deze angst kan worden gezien als een ondervorm van triskaidekafobie, de pathologische angst voor het getal 13. Een ander, nog veel zeldzamer woord voor dezelfde angst is friggatriskaidekafobie.
-In Amerika is ooit eens becijferd dat een vrijdag de dertiende de economie miljarden dollars kostte. -In grote steden merkt men aan het openbaar vervoer dat er op die dag meer mensen thuis blijven. -In Amerika wordt in hoge gebouwen de dertiende verdieping "overgeslagen" - je telt van twaalf meteen door naar veertien... -Waarom het cijfer zo'n slechte naam heeft? -Aan het Laatste Avondmaal zaten dertien personen, en daarna ging er aardig wat fout. -Een nog oudere verklaring zegt dat het getal dertien niet in het twaalftallige stelsel paste. -De Romeinen zagen in het getal een symbool van dood, verwoesting en ongeluk. -Heksen vergaderen dan ook graag met zijn dertienen. -In ziekenhuizen wordt bij de nummering van verdiepingen vaak verdieping 13 overgeslagen. -Ook is er in bijna geen enkel ziekenhuis een operatiekamer nummer 13 te vinden. -In vliegtuigen ontbreekt vaak ook de 13de rij stoelen; de op 12 volgende rij is rij 14
Azorella is de botanische naam van een geslacht van zeventig tot honderd soorten bloeiende planten uit de schermbloemenfamilie (Umbelliferae oftewel Apiaceae). Het geslacht komt van nature voor in Zuid-Amerika en het gebied in het zuiden van de Grote Oceaan tot Nieuw-Zeeland. Het zijn laag groeiende zodevormende planten op bergen en subantarctische kusten. Bij hoge ouderdom kunnen ze heuveltjes tot 1 m hoog vormen, maar meestal blijft de hoogte minder dan 10 cm. De blaadjes zijn frisgroen maar de bloempjes zijn klein. Verschillende soorten worden als sierplant in rotstuinen geteeld. In België en Nederland zijn veel soorten niet winterhard. Aan de kust is het probleem meestal kleiner.
Azijn is een levensmiddel dat ontstaat wanneer gegiste producten verzuren door de juiste bacteriën. Als bijvoorbeeld bij de rijping van wijn lucht in het vat komt kan de alcohol worden omgezet in zuur en ontstaat wijnazijn. Azijn is chemisch gezien een oplossing van 4 tot 15% azijnzuur met geur- en smaakstoffen. Als 'azijn' minder dan 4% azijnzuur bezit, mag het wettelijk geen azijn worden genoemd. Dit wordt aangeduid met edik.
De Franse scheikundige en bioloog Louis Pasteur (1822-1895) ontdekte de azijnzuurbacteriën. Azijn kan op twee manieren worden gemaakt: met behulp van bacteriën en chemisch.
Bacteriële azijn: Azijn wordt traditioneel bereid met behulp van de azijnzuurbacterie Acetobacter, deze zit van nature in hout. Om dit proces plaats te laten vinden worden alcoholische dranken over houtkrullen gecirculeerd bij 30-35°C. Als grondstof kan oude wijn dienen, vergiste appelsap of andere producten. Traditioneel azijn heeft een aangename geur en smaak en wordt dan ook veelal in de keuken toegepast
Syntetische azijn: Azijn kan chemisch bereid worden door een oxidatie van aceetaldehyde, afkomstig van alcohol (ethanol). De bacterie zet ethanol eerst om in aceetaldehyde en dan in azijnzuur. Chemische azijn bevat geen geur- en smaakstoffen, die worden later toegevoegd. De synthetische azijn is veel goedkoper en kan ook sterker zijn.
Azijn wordt toegepast als levensmiddel, conserveermiddel en reinigingsmiddel. Verder zijn er enkele huis-tuin-en-keuken toepassingen. Een bekende toepassing is de combinatie van azijn en olie in dressings voor salades. Azijn helpt tegen brandnetelwonden. Azijn kan een prima en goedkoop onkruidbestrijdingsmiddel zijn voor de ecologische landbouw. Het spuiten van een oplossing van 5-10% azijn in water doodt de onkruiden vossenstaart en akkerdistel tijdens de eerste twee weken van hun groei. Akkerdistel, een van de hardnekkigste onkruiden ter wereld, blijkt bijzonder gevoelig voor azijn: met een 5% concentratie kan de distel voor 100% bestreden worden. Reinigen met azijn is niet alleen economisch maar ook veilig en milieuvriendelijk. Azijn wordt reeds generaties lang gebruikt als 'superreiniger'.
Het natuurlijke azijnzuur is een efficiënt ontsmettingsmiddel, luchtververser en reinigingsmiddel dat vet en zeepschuim reinigt, minerale ophopingen verwijdert, en bacteriën en schimmels bestrijdt. Azijn is een populair reinigingsmiddel in huis en tuin. Azijn kan gebruikt worden voor: -vetvlekken (onverdunde azijn gebruiken) -chroom (onverdund) -ontkalking van o.a. koffiezetapparaten (onverdund) -keukens te ontgeuren en verfrissen (verdund met water in pannetje laten koken) -ontstoppen van afvoerbuizen (gemengd met soda) -schoonmaken van stukken van 1, 2 en 5 eurocent Voordelen: -niet giftig -zacht voor de handen -laat geen strepen na -milieuvriendelijk -goedkoop Een watje gedrenkt in azijn helpt ook tegen jeukende muggenbeten.
De Aziatische olifant (Elephas maximus) is kleiner dan alle andere soorten olifanten (de Afrikaanse savanneolifant en de Afrikaanse bosolifant) van vandaag de dag. Zijn schouderhoogte is ongeveer tussen 2 en 3,5 meter en zijn gewicht tussen de 3000 en 5000 kg. Hij heeft kleine naar beneden wijzende oren en een bolle rug (in het Latijn: elephas). Deze heeft aan het einde een vinger aan de bovenkant, de Afrikaanse soort heeft er een aan de onder- en een aan de bovenkant. Het verschil tussen de Aziatische en de Afrikaanse olifant is héél duidelijk: Aziatische olifanten hebben kleinere oren en de vrouwtjes hebben geen zichtbare slagtanden.
Aziatische olifant , Melbourne zoo
slurfuiteinde Aziatische olifant
slurfuiteinde Afrikaanse olifant
Er zijn van deze soort 4 ondersoorten bekend: -De Indische olifant (Elephas maximus indicus) -De Ceylon-olifant of Sri-Lankaanse olifant (Elephas maximus maximus) -De Sumatraanse olifant (Elephas maximus sumatrensis) -De Borneodwergolifant (Elephas maximus borneensis) Ontdekt in 2003 ,hij is kleiner dan de andere Aziatische olifanten, maar ook heeft hij grotere oren, een langere staart en rechtere slagtanden. De Ceylon-olifant is het zwaarst (tot 5500 kilo) en de Sumatraanse olifant en minst zwaar (tot 4000 kilo). De Ceylon-olifant is het donkerst, de Sumatraanse olifant het lichtst met de minste pigmentvlekken. Wat ook opvallend is, is dat de Sumatraanse olifant 20 paar ribben heeft terwijl alle andere Aziatische olifanten 19 paar hebben.
duidelijke éénvingerslurf
Aziatische olifanten (duidelijke bolle rug)
De ondersoorten Borneo-olifant en Sumatraanse olifant beperken zich tot de eilanden waarnaar ze vernoemd zijn. Maar het zijn niet de minst voorkomende ondersoorten. Dat is de Ceylon-olifant. Met een populatie van 2500 tot 3000 wilde dieren leeft deze in Sri Lanka. De meest voorkomende is de Indische olifant. Hij leeft in Cambodja, Zuid-China, India, Laos, Maleisië, Myanmar, Nepal, Thailand en Vietnam. Hoewel in Zuid-China een kleine populatie van 200 dieren leeft, was dat vroeger anders. In de 19e eeuw leefde in grote delen van China de Indische olifant in grote populaties. De Aziatische olifant eet per dag wel tot 150 kg plantaardig voedsel. Ook drinkt hij 80-160 liter water. Het grootste gedeelte van de dag is hij dan ook (zoals vele planteneters) met eten bezig, gemiddeld wel 18 uur. Daarbij produceert de olifant zo'n 100 kilo mest.
werkende olifanten in Thailand
kudde olifanten in Sri Lanka
Een vrouwtjesolifant is vruchtbaar met een jaar of 8 in het wild en een jaar of 6 in een dierentuin, een mannetjesolifant pas later. Bovendien zorgt de rangorde er voor dat een jonge stier nog niet in staat is om te paren. Pas na het veroveren van een hoge rang mag hij paren. Dat is ongeveer met de leeftijd van 25 jaar, in een dierentuin hoeft een mannetje dit niet te doen en kan daardoor al dekken op een leeftijd van 15 jaar. Hun levensverwachting is 65 à 70 jaar.
De Aziatische korfmossel (Corbicula fluminea) is een exoot die in 1988 voor het eerst in de Nederlandse en Belgische wateren is gevonden en nu algemeen voorkomt. De vermoedelijke oorsprong is Zuidoost-Rusland. Een volwassen Aziatische korfmossel wordt tot 3,8 cm lang. Het uiterlijk lijkt sterk op de nauw verwante toegeknepen korfmossel die eveneens in onze wateren is te vinden. Verschillen zijn dat de toegeknepen korfmossel fijner is geribbeld, van boven is toegeknepen en van binnen paarser is dan de Aziatische korfmossel. In de Verenigde Staten is het dier eveneens een exoot en uitgezet door de Aziatische gemeenschap die het dier graag eet.
Aziatische korfmossel (foto:Johan Bolckmans)
Aziatische lariks
De Aziatische lariks (Larix gmelinii, synoniemen: Larix dahurica en Larix olgensis) is een lariks die van nature voorkomt in Siberië. De soort komt echter ook voor in het noordoosten vanMongolië, het noordoosten van China (Heilongjiang), Noord-Korea en in Japan. In Siberië vormt de Aziatische lariks zeer uitgesterkte en grote wouden (taiga). Ze groeien op 50-1200 m hoogte, op zowel moerassige als op goed-gedraineerde gronden boven op de permafrost. De boom is uniek in twee opzichten, ten eerste omdat de Aziatische lariks de meeste noordelijk groeiende boom ter wereld is (hij bereikte 72° 30' NB in Ary-Mas op 102° 27' OL) en het is ook de boom die het best tegen de koude kan aangezien hij temperaturen onder -70 °C tolereert. Van een lariks in Yakutia is bekend omdat hij 919 jaar oud zou zijn. Het is dus duidelijk dat deze boom ook heel oud kan worden.
Dahurian lariks woud,Kolyma regio Arctisch noordoost Siberië
Het is een middelgrote conifeer, die een hoogte van 10-30 meter bereikt (zelden hoger dan 40 m) en waarvan de diameter van de boomstam tot 1m kan zijn. De naalden zijn lichtgroen en 2- 3 cm lang. Ze worden eerst geel en dan oranje, voordat ze in de herfst afvallen. De kegels zijn dik, staan rechtop en zijn 1- 2 cm lang, met gemiddeld vijftien tot vijfentwintig zaadlobben. Wanneer de kegels onrijp zijn, zijn ze groen (zelden paars) en gesloten, later worden ze bruin en openen zich om het zaad te verspreiden. De oude kegels blijven vaak aan de boom hangen en worden grijs tot zwart. Binnen de Aziatische lariks worden er drie variëteiten onderscheiden: -Larix gmelinii var. gmelinii: het grootste deel van deze variëteit reikt van het oosten van de vallei van Yenisei tot aan Kamchatka. -Larix gmelinii var. japonica: komt voor op de Kurileilanden en op Sakhalin (Japan). -Larix gmelinii var. olgensis: komt voor in Noord-Korea en in het Sikhote-Alinofgebergte.
Bron : Wikipedia http://users.skynet.be/bolckmans/
De Holsteelboleet behoort tot een klein groepje soorten met als gemeenschappelijk kenmerk een droge, schubbige hoed, vrij korte, op de steel aflopende buisjes met grove, hoekige poriën, die vaak min of meer straalsgewijs zijn gerangschikt, en de aanwezigheid van een ring aan de steel. In Noord-Europa komt hier en daar bij Larix sibirica de verwante soort Suillus (Boletinus) asiaticus Singer voor. Deze onderscheidt zich door de prachtig karmijnrode hoed en steel, sterk contrasterend met de gele poriën. De steel is duidelijk hol, gebonden aan Lariks.
Suillus asiaticus Singer
Aziatische huisgekko
De Aziatische huisgekko (Hemidactylus frenatus) is een hagedis uit de familie gekko's (Gekkonidae). Een andere benaming is Aziatische tjiktjak of tjitjak. Het is een kleine en snelle soort die zich zeer goed af kan platten en overal tussen kruipt. Bij vakanties in verre landen zijn het vaak deze diertjes die bij het inpakken overal tevoorschijn komen; tussen de was, autobekleding en in schoenen. Huisgekko's trekken zich weinig aan van mensen en profiteren van het kunstmatige licht in de gecultiveerde wereld waar insecten op afkomen.
Aziatische huisgekko
Het zijn leuke en makkelijke gekko's die 'hun weg wel vinden' als men de juiste omgeving biedt. Een aantal opstaande takken, enkele stenen op de bodem, een driedaags ververst drinkbakje en het liefst wat opstaande stukken boomschors waar ze tussen schuilen. Deze dieren houden van vocht; het beste is gemalen boomsnippers of sphagnum (rendiermos) als bodembedekking zodat vocht wordt vastgehouden en er moet gesproeid of geneveld worden. Ook warmte is belangrijk; overdag ongeveer 25 graden, en 's nachts niet lager dan 18 graden. De gekko's eten krekels, krulvliegen wasmotlarven en meelwormen. De kosten van het terrarium zelf, het onderhoud, de benodigde elektriciteit en de voedseldieren en preparaten kunnen aardig oplopen.
(4) 
Azoren 
