De eerste raket uit de Ariane familie van de ESA. De eerste Ariane 1 werd succesvol gelanceerd op 24 december 1979 vanaf Kourou in Frans-Guyana. Ariane 1 hoogte: 47,4 m diameter: 3,8 m startgewicht: 210 ton laadvermogen: 1,83 ton De Ariane 1 was gebaseerd op een oudere Franse raket, de Diamant. De eerste vlucht vond plaats op Kerstavond 1979. De raket was ontworpen om twee satellieten tegelijk in een baan te brengen. Tussen 1979 en 1986 vonden er 11 succesvolle lanceringen plaats.
Ariane 2
Ariane 2 hoogte: 49 m diameter: 3,8 m startgewicht: 219 ton laadvermogen: 2,27 ton Door de groeiende omvang van de satellieten moest er een krachtigere raket worden ontwikkeld, de Ariane 2. De raket lijkt uiterlijk sterk op zijn voorganger, maar heeft een langere eerste en derde trap. Tussen 1987 en 1989 werden er 5 succesvolle lanceringen uitgevoerd.
Ariane 3
Ariane 3 hoogte: 49 m diameter: 3,8 m startgewicht: 237 ton laadvermogen: 2,65 ton Deze raket is bijna identiek aan de Ariane 2, maar is uitgerust met vaste brandstof-boosters om het laadvermogen nog verder op te drijven. De Ariane 3 maakte 11 succesvolle vluchten tussen 1984 en 1989.
Ariane 4 hoogte: 58,72 m diameter: 3,8 m Deze raket wordt wel eens het werkpaard van de ESA genoemd. Tussen de eerste vlucht op 15 juni 1988 en de laatste op 15 februari 2003 werden er 113 succesvolle lanceringen uitgevoerd. Dit succes is te danken aan de veelzijdigheid van de raket. Er werden een zestal versies ontwikkeld met verschillende boosters en laadvermogens van 2,1 tot 4,73 ton. Door deze uitstekende raket heeft Europa in de jaren negentig ongeveer 50% van de markt voor commerciële lanceringen weten te veroveren.
Ariane 5 hoogte: 52 m diameter: 5,4 m startgewicht: 710 ton laadvermogen: 5,97 ton Dit is de voorlopig laatste raket in de Ariane-serie. De raket werd ontwikkeld om de steeds zwaardere en grotere satellieten te kunnen lanceren. De eerste succesvolle (test)vlucht vond plaats op 30 oktober 1997, de eerste commerciële vlucht in december 1999. In het begin had deze raket last van wat kinderziektes, maar dat schijnt grotendeels opgelost te zijn. Men hoopt nu dat de Ariane 5 even succesvol wordt als haar voorgangster.
Apollo 1 is de naam die aan het ruimtevaartuig Apollo/Saturnus 204 werd gegeven nadat het tijdens een opleidingsoefening op 27 januari 1967 door brand werd verwoest. Dit gebeurde bij Pad 34 boven op de raket Saturnus IB. De bemanning bestond uit drie astronauten die voor het aanvankelijke Apollo-programma waren geselecteerd: hoofdpiloot Virgil Grissom, senior-piloot Ed White en piloot Roger Chaffee.
Apollo 5 launch: 22 jan.1968
De Amerikaanse Apollo 5 ruimtemissie was de eerste onbemande Apollo vlucht waarbij de LM Maanlander voor het eerst getest werd in een baan om de aarde. Tijdens deze test zouden de raketmotoren van de maanlander getest worden en zou een maanlanding voor het eerst gesimuleerd worden zodat men alle functies en mogelijkheden van deze lander uitvoerig kon testen.
Apollo 6 launch: 4 april.1968
Apollo 6, gelanceerd in april 1968, was de tweede en laatste onbemande de testvlucht van de Saturnus V raket in het Apollo programma. Dit was de definitieve testvlucht van de Saturnus V vóór zijn eerste bemande vlucht (Apollo 8). Het was ook de eerste keer dat de High Bay 3 in het Vertical Assembly Building (VAB) gebruikt werd. Een andere doelstelling was het testen van het terugkeersysteem dat van de commandomodule door het simuleren van terugkeer van de maan onder extreme omstandigheden. Deze doelstelling werd niet gehaald aan wegens falen van de J-2 raketmotor.
Apollo 7 launch: 11 okt.1968
De Apollo 7 was de eerste bemande missie in het Project Apollo. Het was een elfdaagse missie die met behulp van een Saturn IB in een baan om de aarde werd gebracht. Het was de eerste Amerikaanse missie waarbij drie personen tegelijk in de ruimte werden gebracht.
Apollo 8 launch: 21 dec.1968
Apollo 8 was de eerste bemande missie die in een baan om de maan werd gebracht. Voor deze missie werd de Saturnus V als draagraket gebruikt. Dit was pas de derde keer dat een Saturnus V werd gelanceerd en de tweede keer met bemanning. Alle volgende Apollo-missies zouden ook worden gelanceerd met behulp van een Saturnus V.
Apollo 9 was een testmissie met alle modules die nodig waren voor een maanlanding. De maanlander (LM, Lunar Module) en de besturingmodule (CSM, Command Service Module) werden in een baan om de aarde gebracht door een Saturnus V raket. In de ruimte werd de koppeling tussen de LM en de CSM geoefend. Ook voerden de astronauten nog ruimtewandelingen uit en testten ze een nieuw ruimtepak.
Apollo 10 launch: 18 mei 1969
Apollo 10 was de vierde bemande vlucht uit het Project Apollo. Het doel van de missie was het testen van de modules en het koppelen van de modules in een baan om de maan. Het was zogezegd de generale repetitie voor de echte maanlanding van Apollo 11. De maanlander daalde, met 2 astronauten aan boord, af tot slechts 15 kilometer boven het maanoppervlak. Tijdens deze vlucht was er voor het eerst een live televisie-uitzending in kleur vanuit de ruimte.
Apollo 11 launch: 16 juli 1969
Apollo 11 was de missie van het Project Apollo die het doel had als eerste op de maan te landen. De bemanning van Apollo 11 bestond uit de astronauten Neil Armstrong, Buzz Aldrin en Michael Collins. Op 20 juli 1969 om 22:56 uur(UTC) zette Armstrong als eerste mens een voet op de maan met de legendarische woorden It's one small step for (a) man, one giant leap for mankind.
Apollo 12 launch: 14 nov. 1969
Apollo 12 was de 2e missie van het Project Apollo waarbij op de maan werd geland. De bemanning bestond uit Charles Conrad, Jr. (commandant), Alan L. Bean (piloot maanlander) en Richard F. Gordon (piloot commando-module).
Apollo 13 launch: 11 april 1970
Apollo 13 was een "mislukte" vlucht naar de maan, in het kader van het Project Apollo in april 1970. Door de vlucht van de Apollo 13 werden de verantwoordelijken in de Verenigde Staten met de neus op de feiten gedrukt: ruimtereizen waren allerminst routine. De bemanning van de Apollo 13-missie bestond uit Jim Lovell (commandant), Jack Swigert (piloot van commando-module) en Fred Haise (piloot van maanlander).
Apollo 14 was de derde missie van het Project Apollo waarbij op de maan werd geland. De landingsplaats was Fra Mauro, een locatie die eerst gepland stond voor de Apollo 13 maanlanding. De bemanning van deze Apollo missie bestond uit Alan Shepard (gezagvoerder), Ed Mitchell (maanlander piloot) en Stu Roosa (commandomodule piloot).
Apollo 15 launch: 26 juli 1971
Apollo 15 was de 4e missie van het Apolloprogramma van de NASA, waarbij in de jaren '70 astronauten op de maan landden en deze verkenden. De landingsplek van de Apollo 15 op de maan heet Hadley Rille. De bemanning bestond uit David Scott (commandant), James Irwin (piloot van de maanlander) en Alfred Worden (piloot van de commando-module). Bij deze missie werd voor het eerst een maanwagen meegenomen. Door dit voertuig kon een groter oppervlak worden verkend dan bij eerder missies. Met de wagen is ruim 27 km afgelegd met een maximumsnelheid van rond de 13 km/u. Apollo 15 kreeg nog een vervelend staartje. De astronauten hadden 400 enveloppen met postzegels meegenomen, 100 voor Duitse postzegelverzamelaars en 300 voor eigen verkoop. NASA nam deze in beslag en het voorval leidde tot strengere controle m.b.t. eigen bagage. De drie astronauten werden vanwege het voorval gedegradeerd in hun rang.
Apollo 16 launch: 16 april 1972
Apollo 16 was de vijfde missie van het Project Apollo waarbij op de maan werd geland. De landingsplaats was in Descartes Highlands. De bemanning bestond uit John W. Young (commandant), Charles Moss Duke (piloot maanlander) en Thomas K. Mattingly (piloot commando-module). De maanwagen werd ook bij deze missie gebruikt en uitvoerig getest, er werd een maximumsnelheid van 17,7 kilometer per uur mee gehaald.
Apollo 17 launch: 7 dec. 1972
Apollo 17 was de laatste missie van het Project Apollo waarbij op 11 december 1972 op de maan werd geland. Sindsdien zijn er geen bemande missies meer uitgevoerd naar de maan. De landingsplaats was bij de maankrater "Littrow" in het Taurusgebergte. De bemanning bestond uit Eugene Cernan (commandant), Harrison H. Schmitt (piloot maanlander) en Ronald Ellwin Evans (piloot commandomodule). Oorspronkelijk zou astronaut Joe Engle deel uitmaken van de bemanning maar omdat de NASA het maximale wetenschappelijke resultaat uit dit laatste bezoek aan de maan wilde halen werd Engle vervangen door Schmitt. Schmitt was van opleiding geoloog. De maanwagen werd ook bij deze missie gebruikt. In totaal hebben de astronauten Schmitt en Cernan in 4 uur en 26 minuten 35,9 kilometer afgelegd met de wagen.
(0) 
