|
De bruinkopbijeneter (Merops leschenaulti) is een bijeneter die voorkomt in Zuid-Azië, van India tot Indonesië.
De wetenschappelijke naam van deze soort is als voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Vieillot (Louis Jean Pierre Vieillot was een Frans ornitholoog.) in 1817.
De bruinkopbijeneter is inheems op het Indische subcontinent van Oost-Indië tot Zuidoost-Azië , met inbegrip van Thailand , Maleisië en Indonesië.
Engels : Bay-headed Bee Eater, Bay-headed Bee-eater, Chestnut headed Bee eater, Chestnut-headed Bee Eater
Duits : Blaukehlspint, Braunkopfspint, Malaienspint
Frans : Le Guêpier de Leschenault |
Bruinkopbijeneter
auteur : K.Mohan Raj CC 3.0 |
|
De bruinkopbijeneter is 18 tot 20cm lang.
Het is - zoals alle bijeneters - een felgekleurde vogel met overwegend een groene kleur, met een lichtblauwe romp en onderbuik.
Geel onder de snavel en een zwarte oogstreep.
De kop en nek hebben een bruine kastanjekleur.
Mannetjes en vrouwtjes zijn gelijk gekleurd, jonge vogels zijn niet zo fel van kleur.
|
Megalaima zeylanica
auteur : p.supat op ibc.lynxeds.com |
|
De bruinkopbijeneter broedt in het subtropische open woud, meestal in de nabijheid van waterpartijen.
Veelal terug te vinden in hoger gelegen gebieden.
Zoals de naam doot vermoeden zijn het insecteneters, voornamelijk bijen, wespen en hoornaars, die worden gevangen in de vlucht.
Ze nesten in grote kolonies op zanderige gronden, ze maken een relatief lange tunnel waarin ze vijf of zes witte eieren leggen die voornamelijk worden uitgebroed ddor zowel het mannetje als het vrouwtje. |
Bruinkopbijeneter
auteur : sohnjoo's photography/aviangallery op mountainsbeyond.org/ |
|
De bruinkopbijeneter heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering.
De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd maar lijkt toe te nemen.
Om deze redenen staat deze bijeneter als niet bedreigd op de rode lijst van de IUCN.
|
Bron : - Wikipedia CC 3.0
- tinternet |
