Garfield is een strip gecreëerd door Jim Davis met in de hoofdrol de gelijknamige kat Garfield, zijn baasje Jon Arbuckle en de hond Odie.
In Nederland verschijnt de strip dagelijks in de Telegraaf en in Vlaanderen in De Standaard en Het Nieuwsblad.
De strip bestaat uit 3 plaatjes en de zondagstrip is meestal 6 – 7 plaatjes.

Garfield is een wereldwijd bekende strip.
De strip staat zelfs in het Guinness Book of Records als meest verspreide strip ter wereld.
Het succes leidde tot de creatie van een televisieserie, verschillende animatiespecials, een reeks videospellen, twee live-action films en een hoop merchandising.

De strip verscheen voor het eerst op 19 juni 1978.
Om deze reden wordt 19 juni ook beschouwd als Garfields verjaardag.
De strips op 19 juni gaan altijd over Garfield die zijn verjaardag viert.
Destijds verscheen de strip in 41 Amerikaanse kranten in onder andere Boston, Dallas en Chicago.

Garfields populariteit steeg snel, zelfs voorbij de grenzen van de Verenigde Staten.
Tegenwoordig is Garfield wereldwijd bekend en verschijnt de strip in meer dan 2000 kranten.

Toen striptekenaar Jim Davis graag een strip wilde verkopen aan een landelijke stripmagnaat probeerde hij eerst uit te zoeken wat voor soort strips aansloegen bij het grote publiek.
Dit omdat zijn vorige strip, Gnorm Gnat, niet goed genoeg was voor landelijke verspreiding.

Het viel Jim Davis op dat er geen strips waren met katten in de hoofdrol.
Jim begon hierop met het maken van schetsen van katten gebaseerd op herinneringen aan zijn jeugd op de boerderij.
De schets die hem het meest aansprak was die van een enorm dikke kat die hij bij het tekenen de naam Garfield had gegeven (vernoemd naar zijn opa James Garfield Davis die op zijn beurt weer is vernoemd naar James Garfield, de 20e president van de V.S).

Garfields uiterlijk en gedrag zijn flink veranderd sinds de eerste strip.
Oorspronkelijk was hij zeer dik met blubberige wangen en smalle ronde ogen.
Later werd hij magerder in omvang en zijn ogen vergroot.
In 1981 begon Garfield rechtop te lopen, maar zijn achterpoten waren toen nog niet buitengewoon groot zoals nu.
In 1983 verscheen Garfield voor het eerst zoals we hem nu nog kennen : met grote ovale ogen en rechtop lopend op relatief grote achterpoten.

De strip maakt vooral grappen over huisdieren, hun eigenaren en hoe huisdieren eigenlijk de baas zijn in huis.
Garfield worstelt verder ook met menselijke problemen zoals diëten, een hekel aan maandagen en verveling.

Toen Garfield begon te veranderen qua uiterlijk veranderde ook de humor in de strips.
Garfield begon nu bijvoorbeeld grappen te maken over Jons stompzinnigheid en het feit dat hij nooit een afspraakje kan krijgen.
Hierdoor kreeg de strip meer een sitcomachtig uiterlijk.
Sommige fans vonden dat de kwaliteit van de grappen hierdoor wat achteruit ging.

Jim Davis nam zich sinds de mislukking van zijn vorige strip, Gnorm Gnat, voor om alle lezers te betrekken bij Garfield door de grappen wijd en de humor algemeen en voor iedereen begrijpelijk te houden.
Als gevolg hiervan vermijdt de strip sociale of politieke grappen.
In de beginjaren van de strip kwamen nog wel een paar grappen voor over onderwerpen als inflatie en vakbonden.
Ook rookte Jon in deze eerste strips nog regelmatig pijp en las een vrijgezellenblad.

De karakters en situaties in Garfieldstrips zijn onveranderd gebleven gedurende de laatste paar jaar.
Hoewel Garfield elk jaar zijn verjaardag viert, worden de personages lichamelijk niet ouder.

Garfield begrijpt alles wat mensen zoals zijn baasje Jon zeggen, maar kan zelf niet praten.
Zijn tekst, en die van andere dieren, staat altijd in denkballonnetjes.
Hoewel Jon Garfield niet kan verstaan heeft hij (naar zijn gezichtsuitdrukkingen te oordelen) wel in de gaten wanneer Garfield kritiek op hem heeft.

Odie begrijpt ook wat Jon zegt en kan ook Garfield verstaan, maar hij kan niet terugpraten behalve dan door te blaffen.
Met andere dieren (zoals Nermal, Arlene, spinnen en muizen) kan Garfield wel een gesprek voeren.

Garfield is blijkbaar ook in staat te schrijven aangezien hij al een aantal maal brieven heeft getypt die Jon ook kon lezen en begreep (zoals zijn verlanglijstje voor de Kerstman).
Dit gebeurt echter maar zelden.

Zoals vele strips wordt Garfield niet specifiek getekend en geschreven door zijn bedenker Jim Davis.
Jim Davis' bedrijf, Paws Inc., heeft een aantal striptekenaars en schrijvers in dienst die het meeste werk doen wat betreft het maken van de strip, terwijl Jim Davis zelf de eindversie keurt en ondertekent.
Op 7 juni 1999 begonnen kranten de Garfieldstrips in kleur af te drukken.

Voor zijn werk in de strips kreeg Jim Davis in 1981 en 1985 de "National Cartoonist Society Humor Strip Award".
In 1989 kreeg hij de "Reuben Award".