Het Rode Kruis is een wereldwijde hulpverleningsorganisatie waarvan de werking in zeven basisbeginselen is gegoten: menslievendheid, neutraliteit, onpartijdigheid, onafhankelijkheid, vrijwilligheid, eenheid en algemeenheid (ook wel universaliteit genoemd).
Deze beginselen vormen de grondslag voor alles wat het Rode Kruis doet en worden weerspiegeld in alle acties van de vrijwilligers van het Rode Kruis.
Het Rode Kruis is met ruim 97 miljoen vrijwilligers in 186 landen de grootste humanitaire organisatie in de wereld.

Op 29 oktober 1863 eindigt een conferentie van vertegenwoordigers van veertien Europese staten in Genève.
Ze keuren het voorstel van Henri Dunant goed om verenigingen van vrijwillige hulpverleners op te richten.
Deze datum kan beschouwd worden als de geboortedag van het Internationale Rode Kruis.

Op 22 augustus 1864 werd het Rode Kruis formeel opgericht.
Aanleiding was de veldslag van Solferino tussen het Savoyaardse leger dat een pact had met het Franse leger onder Napoleon III en het Oostenrijkse leger in 1859.
Na de veldslag bleven 40.000 slachtoffers op het slagveld achter, zonder dat iemand naar hen omkeek.
Jean Henri Dunant (1828 - 1910), een Zwitserse bankier, kwam toevallig een dag na de veldslag aan in Solferino.
Dunant was zo gechoqueerd over wat hij zag dat hij zelf het initiatief nam en de bevolking opriep, speciaal de vrouwen, om snel hulp te verlenen aan de gewonden en de zieken.
Toen Dunant terugkeerde naar Genève, besloot hij een boek te schrijven over zijn ervaringen in Solferino.
Dit boek, genaamd "Un Souvenir de Solferino" (een herinnering aan Solferino), werd gepubliceerd in 1862 op Dunants eigen kosten.
In het boek beschreef hij zijn ervaringen van de veldslag en de omstandigheden daarna.
Hij beschreef ook het idee om in de toekomst een neutrale organisatie op te richten, die de gewonden verzorgde als er oorlog plaats vond.

De Internationale Rode-Kruisbeweging bestaat uit drie onderdelen:

• nationale Rode-Kruis- en Rode-Halve-Maanverenigingen (onder meer het Nederlandse Rode Kruis en het Rode Kruis België die de eerste Rode-Kruisvereniging in een land oprichtte)
• Internationaal Comité van het Rode Kruis of ICRC
• Internationale Federatie van Rode-Kruis- en Rode-Halve-Maanverenigingen of IFRC

Binnen elk land kan één nationale Rode-Kruis- of Rode-Halve-Maanvereniging worden opgericht.
Deze vervult humanitaire taken die beantwoorden aan de specifieke behoeften van de bevolking in haar land.

Trivia.

• De vlag van het Rode Kruis mag niet worden verward met het kruis van St. George, dat de vlag is van Engeland, Barcelona, Freiburg en een aantal andere plaatsen. Het rode kruis van St. George loopt door tot de rand van de vlag, in tegenstelling tot die van het Rode Kruis.
• Tijdens de reddingsoperatie van Íngrid Betancourt in juli 2008 maakte een Colombiaans soldaat gebruik van het teken, uit vrees voor zijn leven. President Álvaro Uribe gaf dit voorval openlijk toe. Volgens de Verdragen van Genève is een ongeoorloofd gebruik van het symbool een oorlogsmisdaad.
• In 2007 heeft farmaceutisch bedrijf Johnson & Johnson het Amerikaanse Rode Kruis aangeklaagd. Beide organisaties gebruiken al ruim honderd jaar hetzelfde symbool, maar het Rode Kruis gebruikt dit sinds enkele jaren ook op de producten die ze verkopen. Volgens Johnson & Johnson was dit een schending van het handelsmerk. De partijen hebben uiteindelijk in 2008 in goede verstandhouding het geschil bijgelegd.
• De Belgische afdeling van het Rode Kruis is de oudste Rodekruisvereniging. Het Belgische Rode Kruis werd opgericht op 4 februari 1864 kort na de Internationale Conferenties van Genève, onder impuls van Dr. A. Uytterhoeven. Op 14 oktober 1864 bekrachtigde de Belgische regering de stichting

Meer over het rode kruis lees je HIER