| B b B b 5 r(45) |
| Bergskink |
De bergskink (Plestiodon callicephalus) is een hagedis uit de familie skinken (Scincidae).
De soort behoorde lange tijd tot het geslacht Eumeces.
De bergskink wordt ook wel gezien als ondersoort van de vierstreepskink (Eumeces tetragrammus), maar deze indeling is niet algemeen aanvaard vanwege afwijkende lichaamskenmerken en een ander verspreidingsgebied.
De bergskink komt voor in de Verenigde Staten (Arizona en zuidwestelijk New Mexico) en in Mexico (Nayarit en Jalisco), maar in het grootste deel van dit gebied komen slechts lokale populaties voor en in een aantal streken is de soort sterk bedreigd, met name als gevolg van het verdwijnen van de natuurlijke habitat.
Engels : North American Mountain Skink |
bergskink
auteur : Thomas C.Brennan |
De bergskink wordt maximaal 22 centimeter lang, de kleur is donkerbruin, de hagedis is relatief eenvoudig te herkennen aan het strepenpatroon;
twee lichte strepen aan weerszijden van de rug beginnend boven het oog tot net achter de achterpoten.
Op de kop zitten twee strepen beginnend bij de neuspunt die op het midden van de kop samenkomen en een duidelijk zichtbare Y vormen.
Hieraan heeft de soort ook de wetenschappelijke naam te danken, calli betekent mooi en cephalus betekent hoofd.
Kenmerkend is echter de blauwe staart.
Hoewel er vele skinken zijn die als juveniel een knalblauwe staart hebben, vervaagt deze felle kleur als de dieren geslachtsrijp worden.
Bij de bergskink houden echter ook oude exemplaren een blauwe staartkleur, wat ze erg opvallend maakt.
Is de originele staart eenmaal afgeworpen, ook wel autotomie genoemd, dan is de 'nieuwe' staart meestal donkerder tot zwart. |
Plestiodon callicephalus
auteur : G.Nafis CC 3.0 |
De bergskink heeft niet echt een voorkeurshabitat, zo wordt hij aangetroffen in rotsige eikenbossen in dalen langs stroompjes, stenige hellingen en ook wel laaglanden.
Wel is er de behoefte aan een strooisellaag om in te jagen en de eitjes in af te zetten.
Het is een bodembewonende soort die in nood in een boom schiet, maar meestal op de bodem te vinden is.
De skink kan heuse duikvluchten maken in de bladeren, om zo aan predatoren te ontsnappen.
Het voedsel bestaat voornamelijk uit insecten zoals krekels, die overdag worden bejaagd want 's nachts schuilen ze onder stenen of in zelfgegraven holletjes. |
| Bron : Wikipedia CC 3.0 |
|
