De boekrol is de voorloper van het huidige boek.
Men plakte een reeks papyrusvellen of ook wel perkamentvellen, tegenwoordig ook wel papiervellen, aan elkaar tot men een strook van soms vele meters lengte had.
Deze kon dan opgerold worden op een stokje om opgeborgen te worden.
Een goed hedendaags voorbeeld om een idee van het uiterlijk te krijgen van een vroeger gangbare maat boekrol is een dikke rol behangpapier met een hoogte van ongeveer een A3-vel (± 40 cm).
Meestal werd de rol aan een kant beschreven maar soms ook dubbelzijdig om papyrus te sparen.
Bij werken die uit meerdere boekrollen bestonden zat meestal een label aan een uiteinde van de boekrol met daarop kort vermeld de titel van het werk en het hoofdstuk nummer.
In opgerolde toestand stak dit uit de boekrol zodat dit het vlug opzoeken van een bepaald werk vergemakkelijkte.
De moeilijk hanteerbare boekrol had als nadeel slechts telkens een beperkt oppervlak zichtbaar te maken voor de lezer.
Hetzelfde nadelige effect heeft het lezen van teksten nu op de computerscherm als wij van boven naar beneden dwalen door de tekst via het zogenoemde scrollen.
De cirkel is als het ware gesloten.
Engels : Scroll
Duits : Schriftrolle
Frans : Le volumen, Volumen |
De Joshua Rol ± 10e eeuw
bevindt zich in de bibliotheek van het Vaticaan |
Een 'standaardrol' - als je daarvan kunt spreken - had een lengte van een meter of vier.
Langere teksten konden worden verspreid over meerdere rollen.
Rollen konden ook aan elkaar geplakt worden, in uitzonderlijke gevallen tot een lengte van wel dertig meter.
De tekst op een klassieke rol werd geschreven in kolommen die haaks stonden op de lengterichting.
Om kolom - pagina - voor kolom te kunnen lezen moest je het boek dus rechts afrollen terwijl je links weer oprolde.
Rollen werden in de Middeleeuwen ook in de lengterichting beschreven. |
Een boekrol zonder stok |
Rond het begin van onze jaartelling werd de boekrol langzamerhand verdrongen door de codex, de boekvorm met ingenaaide katernen die tegenwoordig gebruikt wordt.
Dit was waarschijnlijk een Romeinse uitvinding.
De codex vond redelijk snel ingang want deze is immers veel handiger om een bepaald hoofdstuk snel op te zoeken door te bladeren en daarbij een idee te behouden van het geheel.
Een boekrol moet meestal een heel stuk worden afgerold om hetzelfde te doen.
En ook is de boekrol veel kwetsbaarder dan een codex.
Door de stevige kaft (vroeger vaak van hout of zeer dik leer gemaakt) doorstond de codex goed een ruwe behandeling waarbij een boekrol al snel gescheurd zou zijn.
De codex bood ook door zijn afmetingen het voordeel om makkelijker te vervoeren en daarbij een grotere opslagcapaciteit te bezitten. |
Een gebedsrol wordt gelezen |
De boeken die zo ontstonden waren niet zo lang.
Overgezet naar boeken van nu bevatte een gemiddelde boekrol twintig tot veertig pagina's van een gemiddeld modern boek.
De zeven boeken van Caesar over de Gallische oorlog, beslaan bij elkaar nog geen tweehonderd pagina's.
Een gemiddeld modern boek van tweehonderd tot driehonderd pagina's zou dan ongeveer tien antieke boekrollen vergen.
Vaak worden de hoofdstukken van boeken die uit de oudheid komen nog steeds 'boeken' genoemd zoals de boeken van de Bijbel of de boeken van Herodotos.
Oorspronkelijk waren dit inderdaad aparte boekrollen.
Dit impliceert wel dat de bibliotheken uit de oudheid naar hedendaagse maatstaven eerder bescheiden waren.
De grootste was de bibliotheek van Alexandrië met tussen de 400.000 en 700.000 boekrollen.
Dit zouden dan tegenwoordig tussen de 40.000 en 70.000 boeken zijn geweest.
Een gemiddelde openbare bibliotheek heeft ook al snel zoveel boeken in haar bestand.
|
De Esther rol - heeft slchts één stok |
In de joodse eredienst wordt uit traditie nog altijd gelezen uit boekrollen; de thorarollen.
Deze worden ook nu, nog steeds volgens eeuwenoude traditie met de hand gekopieerd. |
Bron : - Wikipedia CC 3.0
- tinternet |
