Boerjatië (Russisch: Respoeblika Boerjatieja; Boerjatisch: Boerjad Respoeblika) is een autonome republiek binnen de Russische Federatie.
De autonome republiek ligt in het zuiden van Oost-Siberië, rond het oosten van het Baikalmeer.

De republiek grenst in het noordwesten aan de oblast Irkoetsk, in het oosten aan de oblast Tsjita en Tuva en in het zuiden aan de Mongolische ajmguud Hövsgöl (zuidwesten), Boelgan (zuiden) en Selenge (zuidoosten).

Boerjatië omvat het gebied ten zuidoosten, zuiden, westen en noorden van het Baikalmeer (60% van de grens).
Meer dan 80% van het gebied is bergachtig, waaronder het Baikalgebergte ten noorden van het Baikalmeer en het oostelijke Jablonovygebergte.
Het hoogste punt is de Moenkoe-Sardyk met 3491 meter.

Belangrijke rivieren in het gebied zijn de Bargoezin, Boven-Angara, Irkoet, Kitoj, Oeda, Oka, Selenga en Vitim.

De gemiddelde jaartemperatuur bedraagt -1,6.
De temperatuur varieert gemiddeld van -22 °C in januari tot +18 °C in juli.
De gemiddelde jaarlijkse neerslag bedraagt 244 millimeter.

Aan het hoofd van de Boerjatische regering staat de president, die om de 4 jaar wordt verkozen. In 2011 is dit Vyacheslav Nagovitsyn, president sedert 10 juli 2007.
Het parlement wordt gevormd door de Volks-choeral met 65 afgevaardigden.
De grondwet van Boerjatië werd aangenomen op 22 februari 1994.

Het bevolkingsaantal bedraagd ongeveer één miljoen inwoners, waarvan ongeveer 27,8% Boerjaten.

De gemiddelde leeftijd is 31,6 jaar; de stedelijke bevolking is gemiddeld 31,2 en de plattelandsbevolking gemiddeld 32,2 jaar oud.
Mannen zijn gemiddeld jonger dan vrouwen; 29,4 tegen 33,9 jaar.

De belangrijkste religie in het gebied is het Tibetaans boeddhisme, gevolgd door de Russische orthodoxie en het sjamanisme.
De Boerjaten hangen de Vajrayana variant van het Tibetaans boeddhisme aan en Boerjatië vormt het centrum voor deze stroming in Rusland.
In het Europese Kalmukkië bevindt zich ook een boeddhistisch volk.

De Boerjaten ontstonden door een vermenging van inheemse sjamanistische bevolkingsgroepen en nomadische Mongolen in de 9e en 10e eeuw en ontwikkelden een eigen cultuur en een vorm van sjamanisme met Tibetaans boeddhistische invloeden.
In de 12e eeuw werden ze onderworpen door Dzjengis Khan en bleven vervolgens drie eeuwen onder invloed staan van zijn rijk.
Toen de Mongolen in het zuiden en oosten zich moesten onderwerpen aan de Mantsjoes, beëindigden de Boerjaten hun vriendschappelijke band met hun zuidelijke broedervolken.
Hierdoor raakten ze echter geïsoleerd tegenover het verband van Mongolen en Mantsjoes en besloten een alliantie aan te gaan met het steeds verder naar het oosten oprukkende Rusland.

De Russen kwamen in de 17e eeuw naar het gebied op zoek naar rijkdom, goud en bont en stichtten in 1666 het fort bij Oelan-Oede, vanwaaruit de Russische kolonisatie begon.
De Boerjatische prinsen werden legerofficieren binnen het Russische Leger.
De Boerjatische cavalerie kon hierdoor tevens de plaatselijke tegenstellingen onderdrukken met hulp van Russische troepen.
Een groot aantal Mongolen vluchtte voor de gedwongen assimilatie naar het zuiden.
Met de bouw van de Transsiberische spoorlijn in de tweede helft van de 19e eeuw begon de grootschalige economische ontwikkeling van het gebied.

In 1923 werd de Boerjatische ASSR gecreëerd uit de Boerjatisch-Mongoolse en Mongools-Boerjatische oblasten, die na de val van de Sovjet-Unie in 1992 de status van autonome republiek kreeg met de naam Republiek Boerjatië.

De Boerjaten leefden aanvankelijk in stammen waarbinnen de meerderheid verwant aan elkaar was.
Aan het hoofd van elke stam stond een prins, die de macht van generatie op generatie overdroeg.
Er bestond geen grondeigendom; alleen het vee was particulier bezit.
Langzamerhand kwam er echter een leidende elite van prinsen op, bestaande uit de rijkere klasse, die de overige prinsen ondergeschikt maakte, terwijl de ondergeschikte prinsen de armste bevolkingsgroepen uitbuitten.
Dit had tot gevolg dat tegen de 17e eeuw het Boerjatische systeem was geëvolueerd van een communesysteem naar een feodaal systeem.

In de Boerjatische cultuur bestond een bloedwraaktraditie, die met een boete (de anza) allerlei misdaden en met name moord bestrafte.
Soms kon een zaak worden geschikt door het afleggen van een eed op een heilige plaats, maar meestal leidde het niet direct betalen tot de bloedige uitvoering van het vonnis.

In de 17e eeuw bracht de Russische ambassadeur Vasili Starkov thee van de Mongoolse khan naar het hof van de tsaar in Moskou, hetgeen het begin vormde van de theehandel tussen Rusland en China.
Thee werd al snel de populairste drank onder de Russen en een handelsroute voor thee naar China ontstond, die de "Grote weg van de thee" werd genoemd.
De thee werd naar Irkoetsk vervoerd, door Boerjatisch gebied.
Handelskaravanen reisden gewoonlijk langer dan een jaar.
Vanuit Irkoetsk werd de thee doorvervoerd naar de jaarmarkten van Tobolsk, Tjoemen, Nizjni Novgorod (Makarjevmarkt) en vele andere steden, alvorens uiteindelijk door heel Rusland verspreid te worden.
De totale lengte van de weg die de thee aflegde, bedroeg 9.000 tot 10000 kilometers.
Naar omzet stond de thee als tweede handelsgoed na de zijde.