Deze stam werd 10 jaar geleden 'gered' door tsunami

Het waren de mangrovebossen die de Irula's in Zuid-India beschermden tegen de tsunami, tien jaar geleden. Deze bossen vormen nu de basis van hun economische bloei.

Tien jaar geleden verwoestte de tsunami hele gemeenschappen langs de kust van India. Maar voor de Irula's, een stam van 25.000 mensen in Zuid-India, betekende de tsunami het begin van een bloeiperiode. Ze laten zien hoe een duurzame vorm van rampbeheersing kan bijdragen aan economische ontwikkeling, met behoud van een traditionele manier van leven.

De Irula's leven in Zuid-India, in de Nilgiribergen in de deelstaten Tamil Nadu en Kerala. Vanouds verdienen ze de kost met het vangen van ratten en slangen op akkers, aangevuld met inkomen uit loonarbeid. Voor 2004 stonden ze vaak bloot aan extreme uitbuiting. Ze verdienden niet meer dan 3.000 roepies (40 euro) per maand.

Maar nadat de tsunami had toegeslagen, werden ze officieel erkend als Geregistreerde Stam. Daardoor konden ze profiteren van overheidsregelingen, zoals de Wet op Bosrechten en initiatieven voor duurzame visserij. Dat heeft geleid tot een ware wederopstanding van de stam. Het inkomen van de Irula's in het Pichavaram Mangrove Forest in Tamil Nadu is gestegen tot ruwweg 21.000 roepies (280 euro). Zo'n 180 families profiteren van trainingsprogramma's en zelfhulpgroepen. De stamleden leren vissen, duurzaam vis kweken en krab vetmesten, waardoor ze ontsnappen aan een leven van dienstbaarheid aan de grote landeigenaren.

Mangrovewoud
En het belangrijkste is misschien nog wel dat bosbescherming steeds meer verweven raakt met hun dagelijks leven, iets wat ze zelf beschouwen als cruciale stap op op termijn te kunnen blijven bestaan. Het was namelijk
mangrovewoud dat de Irula's heeft behoed voor de verwoesting van de tsunami. Het Pichavaram Mangrove Forest, een woud van 1.100 hectare dichtbij Chidambaram in Tamil Nadu, beschermde de 4.500 Irula's die er wonen, met zijn complexe wortelsystemen en een ecosysteem dat een barrière is voor opkomend zeewater, golven en overstromingen. De tsunami eiste de levens van enkele leden, maar die waren op de dag des onheils niet in het mangrovebos.

De gebeurtenis opende de ogen van de leden van de stam voor de eigen kwetsbaarheid en voor het belang van de mangroves. Het leidde tot een grassroots initiatief onder de paraplu van de Wet op Bosrechten.
"Als dit allemaal niet was gebeurd, waren we nog steeds jagers-verzamelaars die ratten eten en op slangen jagen", zegt de 33-jarige Nagamuthu, een Irula. "Nu hebben we bosgrond gekregen voor een mangroveplantage en hebben we visrechten in het beschermde mangrovegebied."

De Irula's hebben zelfs wat opbrengst uit de kweek van pareloesters, waar veel proteïne in zit. "We hebben geleerd hoe we krabben moeten vangen en we hebben hulpmiddelen om ze in vet te mesten, dicht bij huis, in de kreken van het mangrovebos", aldus Nagamuthu.

Kanaalsysteem
De bewoners hebben geleerd hoe ze kanalen moeten graven op de milieuvriendelijke manier die bekendstaat als de "vissengraat", waardoor de getijdekreken tot aan de voordeur komen. Zo kunnen ze verse vis vangen voor het ontbijt. Dit kanaalsysteem, nu officieel door de regering aanbevolen, helpt de verzilting tegen te gaan, beschermt tegen afkalving van het bos en verhoogt de visopbrengst.

Samen met betere hulpmiddelen, zoals netten, boten, motoren en vallen, hebben vissersfamilies hierdoor hun leven volledig kunnen omgooien.
Bovendien hebben een paar dorpen een fonds opgericht waar ze 30 procent van hun inkomsten in storten. Daarmee hebben ze een tempeltje, een school en drinkwatervoorzieningen gebouwd voor negenhonderd families.

Het fonds heeft zelfs bijgedragen aan een waarschuwingssysteem dat per sms de vissers informeert over golfhoogte, windrichting en naderende orkanen. Een gesproken sms informeert vrouwen over gezondheid, hygiëne, ouderschapstoeslagen en minimumlonen. (br.hln)