Deze stam werd 10 jaar geleden 'gered' door tsunami
Deze stam werd 10 jaar geleden 'gered' door tsunami
Het waren de mangrovebossen die de Irula's in Zuid-India beschermden tegen de tsunami, tien jaar geleden. Deze bossen vormen nu de basis van hun economische bloei.
Tien jaar geleden verwoestte de tsunami hele gemeenschappen langs de kust van India. Maar voor de Irula's, een stam van 25.000 mensen in Zuid-India, betekende de tsunami het begin van een bloeiperiode. Ze laten zien hoe een duurzame vorm van rampbeheersing kan bijdragen aan economische ontwikkeling, met behoud van een traditionele manier van leven.
De Irula's leven in Zuid-India, in de Nilgiribergen in de deelstaten Tamil Nadu en Kerala. Vanouds verdienen ze de kost met het vangen van ratten en slangen op akkers, aangevuld met inkomen uit loonarbeid. Voor 2004 stonden ze vaak bloot aan extreme uitbuiting. Ze verdienden niet meer dan 3.000 roepies (40 euro) per maand.
Maar nadat de tsunami had toegeslagen, werden ze officieel erkend als Geregistreerde Stam. Daardoor konden ze profiteren van overheidsregelingen, zoals de Wet op Bosrechten en initiatieven voor duurzame visserij. Dat heeft geleid tot een ware wederopstanding van de stam. Het inkomen van de Irula's in het Pichavaram Mangrove Forest in Tamil Nadu is gestegen tot ruwweg 21.000 roepies (280 euro). Zo'n 180 families profiteren van trainingsprogramma's en zelfhulpgroepen. De stamleden leren vissen, duurzaam vis kweken en krab vetmesten, waardoor ze ontsnappen aan een leven van dienstbaarheid aan de grote landeigenaren.
Mangrovewoud En het belangrijkste is misschien nog wel dat bosbescherming steeds meer verweven raakt met hun dagelijks leven, iets wat ze zelf beschouwen als cruciale stap op op termijn te kunnen blijven bestaan. Het was namelijk mangrovewoud dat de Irula's heeft behoed voor de verwoesting van de tsunami. Het Pichavaram Mangrove Forest, een woud van 1.100 hectare dichtbij Chidambaram in Tamil Nadu, beschermde de 4.500 Irula's die er wonen, met zijn complexe wortelsystemen en een ecosysteem dat een barrière is voor opkomend zeewater, golven en overstromingen. De tsunami eiste de levens van enkele leden, maar die waren op de dag des onheils niet in het mangrovebos.
De gebeurtenis opende de ogen van de leden van de stam voor de eigen kwetsbaarheid en voor het belang van de mangroves. Het leidde tot een grassroots initiatief onder de paraplu van de Wet op Bosrechten. "Als dit allemaal niet was gebeurd, waren we nog steeds jagers-verzamelaars die ratten eten en op slangen jagen", zegt de 33-jarige Nagamuthu, een Irula. "Nu hebben we bosgrond gekregen voor een mangroveplantage en hebben we visrechten in het beschermde mangrovegebied."
De Irula's hebben zelfs wat opbrengst uit de kweek van pareloesters, waar veel proteïne in zit. "We hebben geleerd hoe we krabben moeten vangen en we hebben hulpmiddelen om ze in vet te mesten, dicht bij huis, in de kreken van het mangrovebos", aldus Nagamuthu.
Kanaalsysteem De bewoners hebben geleerd hoe ze kanalen moeten graven op de milieuvriendelijke manier die bekendstaat als de "vissengraat", waardoor de getijdekreken tot aan de voordeur komen. Zo kunnen ze verse vis vangen voor het ontbijt. Dit kanaalsysteem, nu officieel door de regering aanbevolen, helpt de verzilting tegen te gaan, beschermt tegen afkalving van het bos en verhoogt de visopbrengst.
Samen met betere hulpmiddelen, zoals netten, boten, motoren en vallen, hebben vissersfamilies hierdoor hun leven volledig kunnen omgooien. Bovendien hebben een paar dorpen een fonds opgericht waar ze 30 procent van hun inkomsten in storten. Daarmee hebben ze een tempeltje, een school en drinkwatervoorzieningen gebouwd voor negenhonderd families.
Het fonds heeft zelfs bijgedragen aan een waarschuwingssysteem dat per sms de vissers informeert over golfhoogte, windrichting en naderende orkanen. Een gesproken sms informeert vrouwen over gezondheid, hygiëne, ouderschapstoeslagen en minimumlonen. (br.hln)
Een veiling van verschillende werken van Man Ray, die aangekondigd werd als de belangrijkste van de artiest in 20 jaar, heeft meer dan 2,7 miljoen euro opgebracht. Het duurste stuk, een olieverfschilderij, ging onder de hamer voor drie keer de verwachte prijs. Dat maakte veilinghuis Sotheby's zaterdagavond bekend.
Een vierhonderdtal werken waren te koop uit de nalatenschap van dadaïst en surrealist Man Ray: foto's, schilderijen, objecten, juwelen en films. De verkoop bracht 2,716 miljoen euro op, een "succes", zegt Sotheby's in een persbericht.
Een Europese privé-verzamelaar betaalde maar liefst 187.500 euro voor het schilderij "Much ado about nothing" (1949) uit de serie "Shakespearean Equations". Het schilderij was geschat op 60 à 80.000 euro. Een surrealistisch object, "Ce que manque à nous tous", een op een kleien pijp gemonteerde glazen luchtbel, ging de deur uit voor 133.500 euro. Een foto, het protret "Lee Miller au collier d'éponges", werd dan weer voor 79.500 euro verkocht (geschatte waarde 40 à 60.000 euro).
Een andere foto, "A l'heure de l'observatoire, les amoureux", steeg ver boven de geschatte waarde van 20.000 euro uit en ging voor 51.900 euro onder de hamer. De foto toont een van de bekendste werken van Man Ray, de lippen van Lee Miller tussen de wolken. De Amerikaanse fotografe was de muze en vriendin van Man Ray tussen 1929 en 1932.
Man Ray, die als Emmanuel Rudzitsky geboren werd in 1890 in Philadelphia, overleed in 1976 in Parijs. (br.hln)
Monty: de bijzondere kater met 60.000 likes op Facebook
Monty: de bijzondere kater met 60.000 likes op Facebook
Monty werd vorig jaar in huis gehaald door Mikala en Michael toen de kater drie jaar was en in een asiel verbleef. Het is een bijzonder beestje: het werd geboren zonder neusbeen en -brug. Maar dat belet het huisdier niet om 60.000 likes binnen te halen op zijn Facebookpagina.
De handicap van Monty zorgt ervoor dat hij vaak moet niezen, maar verder is het dier gezond en kan het vlot ademen.
Monty's baasjes richtten de pagina op omdat ze de poes zien als "ambassadeur" voor al wie er niet helemaal perfect uitziet in ieders ogen maar die toch fantastisch is.
Britten vinden kind alleen thuis laten een strafbaar feit
Britten vinden kind alleen thuis laten een strafbaar feit
Ouders die een kind onder de twaalf jaar alleen thuis laten, zouden moeten worden vervolgd. Een meerderheid van de Britse ouders is die mening toegedaan, blijkt uit een vandaag gepubliceerde peiling in opdracht van The Times.
Uit de enquête, die is uitgevoerd door onderzoeksbureau YouGov, blijkt dat twaalf jaar de jongste leeftijd is waarop 61 procent van de ouders denkt dat hun kind wel een uurtje alleen kan blijven. Slechts een kwart van de ouders denkt dat over een tienjarige, en een achtjarige durft maar 7 procent alleen te laten.
Er is geen wet die bepaalt hoe oud kinderen moeten zijn voordat ze alleen kunnen blijven. Evenmin is wettelijk vastgelegd hoe oud een oppas minstens moet zijn. De meeste ouders denken dat een verantwoorde babysitter wel ouder dan veertien moet zijn.
De peiling is uitgevoerd nadat bekend was geworden dat een moeder die haar zesjarige zoontje drie kwartier alleen had gelaten, een waarschuwing van de politie had gekregen. (br.hln)
Veel koppels hebben wel een geheim voor elkaar, maar Charlotte Urie (20) had het geheim van haar vriend Kieran Moloney niet zien aankomen. De knappe spierbundel bleek vroeger immers een meisje te zijn.
Met zijn sterk ontwikkelde biceps, wasbordje en stoppelbaardje zou Kieran Moloney (23) zo aan de slag kunnen bij de Chippendales. Charlotte was dan ook stomverbaasd toen hij haar vertelde dat hij geboren werd als Ciara, een meisje. "Ik had dat nooit verwacht", vertelt de 20-jarige vrouw. "We waren een maand samen toen hij vertelde dat hij iets belangrijks te zeggen had. Ik was zo verbaasd, ik had helemaal niets gemerkt."
Kieran was dan ook bang dat Charlotte hem meteen zou verlaten. "Mijn vorige vriendinnen waren telkens beschaamd toen ik het hen vertelde, maar Charlotte reageerde geweldig. Ik was enorm opgelucht; eindelijk iemand die me graag ziet voor mijn persoonlijkheid, niet voor mijn lichaam."
Charlotte maakt er inderdaad geen drama van. "Ik was verbaasd, maar wist dat ik hem nog steeds graag zag. Het maakt me niet uit dat hij geboren werd als een vrouw." Kieran was in zijn kinderjaren nooit gelukkig met zijn gender. "Ik had geen interesse in vrouwenzaken. Ik huilde als mijn moeder mij een jurk aantrok, en haatte het dat ik borsten kreeg terwijl andere jongens een baard ontwikkelden. Toen ik 16 was, werd ik gediagnosticeerd als transgender.
Kieran onderging hormoonkuren en een borstamputatie, en trok naar de fitness om een mannelijker figuur te ontwikkelen. Met succes, want vandaag ziet hij er zo mannelijk uit als maar kan zijn.
Het koppel plant intussen ook al een familie. "Kieran moet zijn definitieve geslachtsverandering nog ondergaan, maar we zouden graag al aan kinderen beginnen", aldus Charlotte. "Kierans beste vriend wil onze spermadonor zijn, en ik weet zeker dat wij geweldige ouders zullen zijn." (br.hln)
Als het over medicijnen gaat, verkiezen veel mensen oplosbare tabletten. Hoe slecht de drankjes ook mogen smaken, ze zijn gemakkelijker voor wie er elke keer vijf minuten over doet om zijn pillen in te slikken. Gelukkig hebben wetenschappers nu de ideale manier ontdekt om je medicijnen in te nemen.
De universiteit van Heidelberg in Duitsland boog zich over dit specifieke probleem. Wie vaak zit te kokhalsen bij het innemen van medicatie en de rest van de dag een slechte smaak in zijn mond heeft, zal met de resultaten misschien geholpen zijn.
Volgens dokter Walter Haefeli neemt zo'n 10 procent van de patiënten zijn medicatie niet of allerminst correct omdat ze het moeilijk vinden om deze in te slikken. Hij ontwikkelde een methode hiervoor, die afhangt van de vorm van de capsules en tabletten.
Iedere pil neem je het best in met minstens 20 milliliter water. Voor poederige tabletten pas je best de 'flessenmethode' toe. Leg de pil op je tong en drink van een flesje met je lippen rond de opening. Slik de pil in tijdens de 'snelle zuigende bewegingen'.
Wie capsules moet innemen, gaat echter beter in een andere positie zitten. Ga rechtop zitten en neem een slok water in je mond. Kantel je hoofd naar voor en slik. Zo slik je als het ware naar boven. 88 procent van de deelnemers aan het onderzoek vond dit een gemakkelijkere manier om capsules in te slikken. (br.hln)
De allereerste officiële 'Batmobile' staat te koop. Dat is niet de beroemdste tv-versie van George Barris maar die van ene Forrest Robinson. Hij begon in 1960 een Oldsmobile 88 uit 1956 samen met zijn vriend Len Perham te verbouwen tot Batmobile. In 1963 werd het resultaat officieel erkend door DC Comics.
De striplezers zullen ongetwijfeld in de Batmobile van Robinson een authentieker model zien dan de iconische Lincoln Futura uit de tv-serie eind jaren 60. De bijzondere wagen werd gebouwd in een schuur in New Hampshire en had kenmerken uit de stripverhalen van DC Comics uit de jaren 40-50, zoals de vleermuisneus vooraan en de enkele vin achteraan. Oorspronkelijk werd hij in blinkend zilver gespoten en reed Robinson er zelf mee rond.
ALL STAR Dairies (in dienst van DC Comics) huurde daarna de auto, liet hem herspuiten en nam hem als 'Batman's Batmobile' mee op promocampagne. Eind 1966 kreeg Robinson hem terug en hij verkocht hem voor nog geen 200 dollar.
De authentieke Batmobile werd dan 50 jaar lang verwaarloosd achtergelaten ergens in een veld in New Hampshire en werd pas in 2008 weer ontdekt. Begin 2013 kwam hij terecht bij Toy Car Exchange die de Batmobile in oorspronkelijke staat herstelde. Het voertuig kreeg het label 'de eerste officieel erkende voor zover geweten' mee.
En op sinterklaasdag dit jaar wordt de Batmobile uit 1963 geveild in Dallas door HeritageAuctions. Het openingsbod is vastgelegd op 90.000 dollar (72.000 euro). Een bedrag tot nog ver ligt van de 4,62 miljoen dollar die vorig jaar in januari werd neergeteld voor de originele Batmobile uit de tv-serie van 1966. Bieden kan vanaf maandag. (br.hln)
400 kinderen per jaar hebben dringend de warmte van een pleeggezin nodig
"400 kinderen per jaar hebben dringend de warmte van een pleeggezin nodig"
Jaarlijks worden er zo'n 6.000 kinderen opgevangen in een pleeggezin. Maar elk jaar zijn er ook 400 kinderen die geen gezin vinden. Zij komen dan in een jeugdinstelling terecht. "Wat loopt er mis?" Dat vraagt onderzoeksprogramma 'Panorama' zich af.
Het grote probleem van de pleegzorg blijkt de grote onbekendheid van het systeem. Doordat het statuut van 'pleegouder' veel te onduidelijk is, worden veel potentiële ouders afgeschrikt. Terwijl er in Vlaanderen wel genoeg kandidaat adoptie-ouders zijn, is er aan pleegouders een groot gebrek.
Onbekend is onbemind
Ongeveer 2.700 Belgische pleegkinderen zijn momenteel op zoek naar een gezin. Dat aantal is zorgwekkend groot. Dat vindt ook Vlaams parlementslid Lorin Parys (N-VA). Volgens hem wordt pleegzorg in onze samenleving nog veel te stiefmoederlijk behandeld en daar moet dringend verandering in komen. Hij schreef de problematiek dan ook neer in zijn boek 'De Vergeetput'. De vele pleegkinderen in ons land die nog steeds op zoek zijn naar de warme omgeving van een gezin, hebben dringend een stem nodig, want, zo zegt hij, "onbekend is onbemind."
Parys is ervan overtuigd dat een kind zo lang mogelijk thuis moet blijven, maar als de thuissituatie te gevaarlijk is of het kind er te kwetsbaar wordt, dan is het gebaat bij plaatsing in een pleeggezin. Die situatie is veel beter dan een opname in een instelling. "De goede zorgen van professionals, hoe hoognodig ook, zijn nooit te vergelijken met de warmte van een gezin." Kinderen hebben die stabiliteit en zekerheid echt nodig voor een normale persoonlijke ontwikkeling.
Statuut
Een extra moeilijkheid voor kinderen in een pleeggezin, is het paradoxale statuut dat zij en hun pleegouders hebben. Doordat pleegkinderen niet door het opvangende gezin geadopteerd worden, blijven de ouderlijke rechten bij de biologische ouders liggen. Daardoor ontstaan soms lastige situaties.
Zo mogen de kinderen bijvoorbeeld geen plaats innemen op klasfoto's, want pleegkinderen onder de 18 jaar moeten anoniem blijven. Daarnaast mogen pleegouders wel met hun kind naar de dokter gaan, maar een operatie toestaan, mogen ze dan weer niet. Ook het haar van hun pleegkind laten knippen mag, het volledig 'van stijl veranderen' dan weer niet.
Eenzaamheid
Die vreemde situaties zorgt er, samen met de gezinssituatie voor dat pleegkinderen zich vaak eenzaam voelen. "Mijn pleegdochter wordt vaak gezien als een curiosum", getuigt een pleegmoeder." Op die manier groeien pleegkinderen niet alleen op zonder specifieke peers die in dezelfde situatie zitten, maar worden ze ook vaak expliciet speciaal behandeld.
Daardoor worden pleegkinderen vaak nog onzekerder dan ze al zijn. "Ik voel me door alle speciale regelingen en reacties altijd een beetje buitengeduwd", geeft een jongen aan. "En dat terwijl we toch niets misdaan hebben."
Sensibiliseren
Daarbij komt nog eens dat veel mensen niet weten waarom pleegkinderen uit hun gezin worden weggehaald. Veel mensen blijken te denken dat de schuld daarvoor bij de kinderen zelf te zoeken is, maar dat is helemaal niet zo: pleegkinderen gaan naar een opvanggezin omdat het bij hun eigen ouders niet veilig is.
In de benarde situatie van het Vlaamse pleegkind moet duidelijk dringend verandering worden gebracht. Daarom wil 'Panorama' in samenwerking met kinderpsychiater Peter Adriaenssens en Pleegzorg Vlaanderen meer kandidaat-ouders sensibiliseren over de problematiek. Zo hopen ze meer mensen te mobiliseren tot het in huis nemen van een pleegkind. (br.hln)
Vrouw (91) ontwaakt in lijkenhuisje, elf uur nadat ze dood was verklaard
Vrouw (91) ontwaakt in lijkenhuisje, elf uur nadat ze dood was verklaard
Een 91-jarige vrouw die al elf uur in het lijkenhuisje lag, bezorgde de staf van het mortuarium de schrik van hun leven toen ze plots begon te bewegen in de lijkzak.
De Poolse Janina Kolkiewicz was elf uur eerder dood verklaard door haar huisarts. Na haar miraculeuze herstel, kloeg ze tegen haar familieleden dat ze het koud had.
De ziekenhuisdirectie onderzoekt hoe het kan dat de bejaarde vrouw naar het mortuarium werd gestuurd. Eens terug thuis, slikte de vrouw haar wedervaren door met een kom warme soep en pannenkoeken, zo meldt de Poolse krant Dziennik Wschodni.
De nicht van de vrouw had de dokter gebeld toen haar tante op een ochtend niet meer leek te ademen en geen polsslag meer leek te hebben. Na een kort onderzoek werd de vrouw dood verklaard en overgebracht naar het mortuarium. De familie van de vrouw begon meteen aan de voorbereidingen van haar begrafenis. "Ik was zeker dat ze dood was", verklaarde dokter Wieslawa Czys tegenover tv-zender TVP. "Ik sta versteld, ik begrijp niet wat er gebeurd is. Haar hart klopte niet meer, ze ademde niet meer". (br.hln)
Start de dag met een gezond ontbijt. Dat is de boodschap van Werelddiabetesdag vrijdag. In het Gentse UZ kregen alle patiënten vrijdag, naast hun dagelijks evenwichtig ontbijt, een folder met handige tips.
Ter herinnering: een evenwichtig ontbijt bestaat onder meer bruin- of volkorenbrood of ter afwisseling ontbijtgranen zonder toegevoegde suikers, een mespuntje vetstof per snede brood (dat de nodige vetoplosbare vitaminen levert), zoet en mager beleg volgens het half-en-half principe, een (mager of halfvol) melkproduct of een calciumverrijkt sojaproduct, een stuk vers fruit en tot slot water, koffie of thee.
"Veel mensen schenken weinig aandacht aan een gezond ontbijt, terwijl het een eerste stap is in een gezonde voeding en elementair in zowel de preventie als de behandeling van diabetes", zegt professor Guy T'Sjoen (Endocrinologie en Stofwisselingsziekten UZ Gent). "Het systematisch overslaan van een ontbijt geeft een veel grotere kans op de ontwikkeling van diabetes op latere leeftijd."
Professor T'Sjoen wijst erop dat obesitas voor tachtig pct aan de oorzaak ligt van ouderdomsdiabetes (type 2), terwijl 70 procent ervan kan vermeden worden door een gezonde voeding, levensstijl en meer beweging. Ook bij type 1 patiënten, de auto-immuunziekte waarbij het lichaam geen insuline aanmaakt, is een gezonde voeding een essentieel onderdeel van de behandeling, naast de medicatie. Bovendien kan het ook complicaties vermijden aan nieren, ogen of zenuwen.
Ook omwille van de kostprijs kan diabetes beter vermeden worden, een jonge patiënt kost de maatschappij jaarlijks 1.600 euro, bij oudere patiënten kan dat oplopen tot 5.600 euro. "Tien tot vijftien procent van het totale gezondheidsbudget gaat naar de behandeling van diabetes. De cijfers lopen uiteen, maar 1 op de 12 tot 1 op de 20 Belgen lijdt eronder en tegen 2030 wordt verwacht dat het cijfer stijgt naar één op de tien."
Naast de sensibiliseringsactie vindt aan het UZ Gent nog een praatcafé plaats, waarbij artsen, diëtisten en patiënten ervaringen uitwisselen over de haat-liefdeverhouding tussen voeding en diabetes. Amper 57 procent van de patiënten ziet echter een diëtiste, terwijl de kosten in principe terugbetaalbaar zijn. (br.hln)
Vlaamse reizigers kunnen binnenkort eindelijk met één chipkaart zowel bus als trein nemen. "Vanaf eind volgend jaar kan je een Vlaams busabonnement combineren met één voor de NMBS, op één zogeheten Mobib-kaart", luidt het bij De Lijn.
Pendelaars zijn al jaren vragende partij voor een kaart die je op elk openbaar vervoersmiddel kan gebruiken. Het vergt immers minder rompslomp en de kans is kleiner dat je één van je abonnementen vergeet en een boete moet betalen. In 2006 sloten de gewesten al een akkoord om werk te maken van één uniek ticket. De projecten liepen jaren vertraging op, maar nu komt er eindelijk schot in de zaak. In februari volgend jaar kunnen Waalse reizigers al een bus- en treinabonnement combineren op één chipkaart. Eind 2015 is dat ook mogelijk bij De Lijn.
"De Mobib-kaart is zo groot als een bankkaart en blijft vijf jaar geldig, wat overeenkomt met de gemiddelde levensduur van een chip", zegt Tom Van de Vreken, woordvoerder van De Lijn. "Reizigers betalen 5 euro om er eentje te laten aanmaken." Volgens Van de Vreken wil de Vlaamse busmaatschappij het ook snel mogelijk maken om tienritten-kaarten van De Lijn en de Brusselse MIVB op de kaart te zetten. "Daarvoor lopen nu al testen."
Federaal minister van Mobiliteit Jacqueline Galant (MR) laat nog weten dat de migratie van NMBS-biljetten naar Mobib-kaarten alvast gepland staat in de loop van 2016. (br.hln)
Heel wat lopers en liefhebbers van ballerina's of stileto's krijgen ermee te maken: blaren. Het goede nieuws is dat ze al na enkele dagen verdwijnen, het slechte nieuws is dat ze irritant of zelfs pijnlijk zijn. Toch zit er niet veel meer op dan te wachten tot de vochtige bulten vanzelf verdwijnen.
Blaren worden veroorzaakt door herhaaldelijk trauma aan de huid, dat legt dermatoloog Lauren Ploch uit. "Wrijving zet de huid onder druk, wat leidt tot de scheiding van de huidcellen. Vaak begint het met een klein roze plekje dat brandt of tintelt en dat witter wordt als de toestand verergert. Dan komt er vocht in de holte die veroorzaakt wordt door de aanhoudende wrijving. Uiteindelijk krijg je de bekende bult."
Het vocht moet helder zijn of er kan wat bloed in zitten. Als de vloeistof geel of groen wordt of de zone rond de blaar is rood en pijnlijk, dan heb je mogelijk een infectie en stap je best zo snel mogelijk naar een dermatoloog. Ook een bloedblaar laat je best nakijken als die donker van kleur is. Dan kan dat namelijk een teken van iets anders zijn, bijvoorbeeld gordelroos.
Als het om een doorsnee blaar gaat door lang te lopen of te wandelen, dan is je grootste zorg hoe deze zo snel mogelijk kwijt te raken. De beste behandeling is gewoon geduldig te zijn. Als het echt niet anders kan, dan kun je het vocht vrijlaten wanneer je druk ervaart. Dit doe je best door aan de zijkant te prikken met een steriele naald. Zo kan het vocht weg en neemt de bult af. Probeer de huid zo intact mogelijk te houden. Dit doet namelijk dienst als een natuurlijk verband. Als de blaar uit zichelf gesprongen is, dan kun je het best reinigen met zeep en water. Maak een barrière met de overgebleven hoeveelheid huid en plak er dan een pleister op.
Als je vaak last hebt van blaren, zal je er alles aan doen om dit in de toekomst te voorkomen. Een vochtige, warme huid is gevoeliger voor dit probleem. Vermijd slecht passende schoenen en draag nieuwe exemplaren niet te lang aan een stuk, maar bouw de lengte langzaam op. Dikke antizweetsokken zijn efficiënt om blaren te voorkomen, maar ook versleten paren die hun vorm verloren zijn, kunnen het risico verhogen. (br.hln)
Eigen kippen? Eet niet meer dan drie eieren per week
Eigen kippen? Eet niet meer dan drie eieren per week
Er zit meer dioxine in eieren van kippen die mensen thuis houden, dan in eieren die in de winkel worden gekocht. Dat meldt de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) vandaag op basis van onderzoek dat ze heeft laten uitvoeren. Maar als mensen niet meer dan drie eieren per week eten, sowieso al het advies van het Voedingscentrum, is het gezondheidsrisico volgens de NVWA "verwaarloosbaar klein".
Dat er dioxine in de eieren zit, komt doordat hobbykippen hun voer van de grond pikken. Daarbij krijgen ze ook grond binnen, met daarin de dioxines. Uit het onderzoek, dat gedaan is op verschillende plekken in Nederland, blijkt dat er geen regionale verschillen zijn wat betreft dioxinegehaltes in eieren. "Het gaat dus niet om sterk vervuilde grond maar om de milieuverontreiniging die in heel Nederland aanwezig is", aldus de NVWA.
Mensen die wat willen doen aan de dioxine in hun eieren, kunnen de dieren voeren vanuit een bak, tegels aanleggen of de grond in en rond de ren vervangen door schone grond of zand. De NVWA wijst erop dat dioxines onder andere afkomstig zijn van verbrandingsovens of as. Als er dus verbrandingsovens zijn in de buurt van de ren, raadt de NVWA aan die weg te halen. (br.hln)
Net geen twee meter verschil: grootste en kleinste man op aarde samen op de foto
Net geen twee meter verschil: grootste en kleinste man op aarde samen op de foto
Indrukwekkende beelden uit Londen. Daar poseerden Sultan Kösen (rechts) en Chandra Bahadur Dangi (links) samen op de foto ter gelegenheid van Guinness World Record Day. De eerste wordt met zijn 251 cm gezien als de grootste man op aarde. De andere met zijn 54,6 cm is dan weer de kleinste. Het verschil: 196,4 cm!
Het was de eerste keer dat beide heren elkaar ontmoetten. Hun trip naar Londen is er een om de zestigste verjaardag van het Guinness World Record Book in de verf te zetten. De Turk Kösen (31) mag zich sinds 2009 's werelds grootste man noemen en 'sleept' ook het record van de grootste handen ter wereld met zich mee. De 63-jarige Nepalees Dangi is dan weer de kleinste man die ooit door Guinness werd opgemeten. Van zijn vijf broers zijn er drie kleiner dan 1,20 m. (br.hln)
De regering heeft aan lokale overheden en politie gevraagd om extra uit te kijken voor inbrekers als er een stroompanne komt. Als duizenden beveiligingssystemen tegelijk uitvallen, hebben boeven haast carte blanche. Bewakingsbedrijf Securitas is bezig met een noodplan.
Bewoners van steden en gemeenten die in het afschakelplan zitten, moeten niet enkel rekening houden met verkeersproblemen of met elektrische toestellen die uitvallen. Er is ook een reëel risico op verhoogde criminaliteit. Als de overheid straks beslist om enkele uren lang de stekker uit te trekken in een groot stuk van het land, betekent dat dat duizenden bewakingscamera's en alarmsystemen op bedrijventerreinen én bij particuliere woningen tegelijk uitvallen of minstens even gestoord worden.
"En dat zal in één klap voor evenveel alarmen in onze meldkamers zorgen", zegt Frank Bouchet, Area Manager Mobile & Monitoring bij Securitas. "Ik kan niet ontkennen dat we daarmee bezig zijn."
Politiediensten vrezen dat dievenbendes dankbaar gebruik zullen maken van de chaos die dan zou ontstaan. "Ook wij tasten in het onzekere", zegt een expert bij de politie. "Maar we hebben dezelfde grote troef als de inbrekers: het wordt aangekondigd. Zij weten waar ze eventueel kunnen toeslaan, maar ook wij weten waar de risicogebieden zich bevinden." (br.hln)
Aantal diabetespatiënten in 15 jaar tijd verdubbeld
Aantal diabetespatiënten in 15 jaar tijd verdubbeld
België ontsnapt niet aan de explosie van diabetes, een ziekte die wereldwijd nagenoeg 350 miljoen personen treft. In de gezondheidsenquête van 2013 beweert 5,3 procent van de bevolking ouder dan 15 jaar in België te lijden aan diabetes type 1 of 2. In 2008 bedroeg dit cijfer 4,2 procent. Tegenover 1997 (2,7 procent) is dit een verdubbeling. Dat meldt het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid (WIV-ISP) naar aanleiding van Werelddiabetesdag op 14 november.
De aanzienlijke toename van het voorkomen van de ziekte in België is des te verontrustender, omdat diabetes volgens de ramingen van de Wereldgezondheidsorganisatie tegen 2030 de op zes na grootste sterfteoorzaak in de wereld zal zijn, stipt het WIV aan.
Gezien de toename van het aantal diabetespatiënten, hoofdzakelijk type 2 (of ouderdomsdiabetes), en het feit dat de ziekte best op een aangepaste manier in een vroeg stadium wordt behandeld, hebben de Belgische gezondheidsinstanties het zorgsysteem voor patiënten behandeld met injecties van antidiabetica uitgebreid met zorgtrajecten. Zo'n zorgtraject maakt het mogelijk om de aanpak, de behandeling en de opvolging van de diabetespatiënt te organiseren en te coördineren.
"Aangezien de zorgtrajecten recent zijn gestart, kunnen we nog niet echt nagaan in welke mate de gezondheid van de patiënten erop vooruitgegaan is, maar de eerste resultaten wijzen op een positieve evolutie van de kwaliteit van de zorgverlening, zodra de patiënten in het programma zijn opgenomen", aldus dr. Viviane Van Casteren.
"Tussen 2001 en 2013 hebben we via de gezondheidsenquêtes een heel duidelijke evolutie van de therapeutische aanpak van diabetes vastgesteld. Het percentage patiënten die een aangepast dieet volgen is gedaald, net zoals het aantal patiënten die behandeld worden met insuline. Het percentage patiënten die worden behandeld met orale antidiabetica is integendeel gestegen", stelt dr. Johan Van der Heyden.
Volgens de recentste gezondheidsenquête werd 96 procent van de diabetespatiënten opgevolgd door een arts of een andere gezondheidswerker. Achtentwintig procent van deze patiënten werd behandeld met injecties van insuline, 80 procent met orale antidiabetica en 15 procent met injecties van insuline en orale antidiabetica. (br.hln)
Waarom we huilen van geluk en lachen van de zenuwen
Waarom we huilen van geluk en lachen van de zenuwen
Hebt u zich ooit al eens afgevraagd waar die tranen van vreugde vandaan komen, waarom sommige mensen beginnen lachen uit nervositeit of schreeuwen wanneer ze te opgewonden raken? Wetenschappers aan de Amerikaanse universiteit van Yale menen het antwoord daarop nu gevonden te hebben, meldt Metro.
Volgens een team van psychologen zorgen deze reacties, die het tegenovergestelde lijken te reflecteren van de emoties die we eigenlijk voelen, ervoor dat ons lichaam een soort van "emotionele balans" kan herstellen en "de intense gevoelens onder controle houdt".
Wanneer een emotie met andere woorden 'te' krachtig wordt, proberen onze hersenen die gevoelens weer naar een 'gezond' niveau te brengen. Dit, door ons lichaam in de andere richting te duwen: door de tegenovergestelde emotie te ervaren.
"De reacties lijken plaats te vinden wanneer we overweldigd worden door sterke, positieve emoties en mensen die dit ervaren lijken zich beter te herstellen van die krachtige emoties", zegt Oriana Aragon, die het onderzoek leidde. "Deze inzichten geven ons een beter begrip van hoe mensen hun emoties uitdrukken en beheersen wat van belang is in verband met de mentale en fysieke gezondheid, de kwaliteit van onze relaties met anderen en zelfs het samenwerkingsverband."
Het onderzoeksteam ontdekte dus dat mensen die negatief reageren op positief nieuws de intense emoties snel(ler) onder controle hadden. Maar het bleek ook in de tegenovergestelde richting te werken: diezelfde mensen bleken ook een betere grip te hebben op hun emoties wanneer ze geconfronteerd worden met bijvoorbeeld gevoelens van angst.
Vreemd genoeg heeft deze 'emotionele balans' niet enkel betrekking op onze emoties, maar ook op onze handelingen: mensen die baby's ongelooflijk schattig vinden, kunnen het - vanwege diezelfde reden - niet laten om in hun wangen te knijpen. (br.hln)
De stroom van het leven voelde te zwaar voor jou het water te woelig en veel te diep je probeerde wel te springen van steen naar steen maar kon de stroming niet ontwijken en je viel steeds vaker steeds harder tot je niet meer op kon staan en uitgeput bleef je liggen liet je ogen verlangend over de oevers dwalen maar je hart had het afscheid reeds herkend
in jouw handen openden zich de vleugels van een glazen vlinder breekbaar teer en zo vertederend mooi en je liet hem vrij je sloot je ogen en liet jouw heden en verleden los liet je drijven tegen de stroom in en onder het fladderen van zijn vleugels blies jij je laatste adem uit
Vriend Herr Seele maakt schetsen van laatste momenten brandweerman
Vriend Herr Seele maakt schetsen van laatste momenten brandweerman
De laatste momenten van Kevin Chalmet werden door zijn vriend Peter van Heirseele, beter bekend als tekenaar Herr Seele, in schetsen vastgelegd. Dat meldt van Heirseele op zijn facebookpagina.
"Mijn goede vriend Kevin is deze ochtend overleden, na euthanasie", stelt van Heirseele in het Engels.
"Het was een blije, zonnige bijeenkomst van zowat 15 mensen. Vrienden, zijn partner, zijn moeder... in een appartement aan de Belgische kust, in Wenduine. Ik had een schetsboek bij me en maakte zwart-wit inkttekeningen tot het einde".
"Toen de dokter uiteindelijk arriveerde, vroeg hij iedereen de kamer te verlaten, behalve Nathalie (zijn partner) en ikzelf. Ik bleef tekenen, verborgen in een hoek van de kamer. Het was goed om op dat moment te tekenen, een artiest moet genereus zijn".
"Enkele seconden voor hij overleed, gooide hij me een vriendelijke blik toe, omhelsde hij zijn partner. Er waren tranen. (En er werd getekend, ik gaf het niet op). Toen, nadat hij in slaap was gebracht in de sofa, gaf de dokter hem de euthanasiepil. Hij overleed na enkele minuten, zeer vredig met een glimlach op zijn gelaat. Hij had die glimlach tot het laatste moment..."
"Ik moest denken aan de woorden van Dorothé Sölle, de theoloog (hoewel Kevin een vrijmetselaar was): 'Sommige mensen die we op straat tegenkomen zijn eigenlijk heiligen. We letten niet op ze, maar ze leven tussen ons'. Het is waar, we herkennen het heilige niet. Kevin was ongetwijfeld zo'n persoon, een heilige (hoewel hij niet graag zou hebben dat ik dit zeg). De tekeningen volgen over enkele dagen. Bedankt, Kevin".
Van Heirseele liet de schetsen bij de familie. Er was ook een fotograaf. "Het plan is om tekeningen en foto's te bundelen", laat van Heirseele nog weten. (br.hln)
Brandweerman Kevin Chalmet (34) uit Wenduine stapt vandaag uit het leven.Ik wil in schoonheid afscheid nemen"
Brandweerman Kevin Chalmet (34) uit Wenduine stapt vandaag uit het leven. Hij leefde jarenlang met een zeldzame en zeer pijnlijke hersentumor. "Ik neem liever afscheid in schoonheid", vertelde de man gisteren nog. Met een open brief hoopt hij onder meer het taboe rond euthanasie te verbreken.
Kevin Chalmet (34) uit Wenduine, beroepsbrandweerman bij het korps van Brugge, neemt vandaag in intieme kring afscheid van het leven. In mei 2009 werd bij Kevin de zeldzame brughoektumor vastgesteld in de hersenen, waardoor hij helse pijnen ondergaat. Smaak en geur heeft hij niet meer. Na een zoveelste operatie afgelopen zomer, besloot de man voor euthanasie te kiezen. Gisteren nam hij nog de tijd om zijn verhaal te doen. "In mei 2009 was ik onderweg met de ambulance toen we iemand moesten reanimeren. Plots zag ik rare beelden. Toen we op spoed waren met de patiënt, heb ik aan de spoedarts verteld wat ik voelde. Hij dacht eerst aan epilepsie. Diezelfde dag nog ben ik bij de neuroloog geweest, maar de epilepsietest was negatief. Daarna onderging ik voor de zekerheid een CT-scan. Daarop was een tumor te zien van een duim groot. Plots stond mijn wereld even stil", vertelde Kevin. "Mijn zus stierf aan kanker toen ik zeven jaar was. Die beelden kwamen ineens weer naar boven."
De brandweerman onderging ondertussen talrijke operaties en experimentele testen, maar besloot afgelopen zomer dat hij liever in schoonheid afscheid nam van het leven. Hij zal zijn lichaam aan de wetenschap schenken. "Twee en een half jaar geleden is die gedachte voor het eerst naar boven gekomen. Mijn vriendin en ik hebben daar gewoon over gepraat tussen de soep en de patatten. Eenmaal je ernstig ziek bent, denk je daar sowieso over na. Na een tijdje is dat gewoon een onderwerp als een ander. Voor mijn vriendin kwam de beslissing dan ook niet echt als een schok. Ze heeft mij bovendien enorm hard gesteund. Het is een pracht van een vrouw." Vriendin Nathalie Van Moorter (37) was nog maar zes maanden samen met Kevin toen hij het nieuws over de tumor vernam. Ze is al die tijd bij hem gebleven en begrijpt de moeilijke keuze van Kevin. "Elke dag ben ik bij hem en ik zie duidelijk wanneer hij veel pijn heeft. Chapeau dat hij het zolang volgehouden heeft", treedt ze hem bij.
Kevin verspreidde afgelopen week ook een open brief met als titel: 'Ik neem afscheid van jullie, maar wat gaan jullie met de toekomst doen?'. Hij stelt enkele vragen over de brandweerhervorming en over het leven zelf. "Ik wil dat de mensen die mijn brief lezen stilstaan bij mijn vragen. Ik stel er onder andere dat het debat over euthanasie voor mij nog opener mag gebeuren. Er rust nog altijd een taboe op in sommige delen van de maatschappij. Het is niks om je over te schamen als je daarvoor kiest. Ook euthanasie voor kinderen moet volgens mij kunnen. Door die keuze kan je een mooi en waardig einde maken aan je leven." Vorige week leegde Kevin al zijn kastje in de brandweerkazerne. "Ik heb er nog een kop koffie gedronken en de laatste taken doorgegeven. Mijn collega's begrijpen mijn keuze. Maar iedereen is vrij om zijn eigen mening te hebben."
In de laatste dagen van zijn leven plande Kevin alvast geen speciale dingen. "Ik heb alles gedaan in mijn leven wat ik wou doen en heb nergens spijt van. Nu kan ik alles mooi tot in de details regelen, zoals mijn eigen herdenkingsmoment. Daarnaast geniet ik in de laatste momenten nog even van de kleine dingen: een ritje met de moto, een tas koffie, de zon op mijn gezicht." De man blijft positief tot op het laatste moment. "Ik blijf grappen met mijn vrienden, want ik wil dat ze me zo herinneren. Zo postte ik op Facebook dat ik morgen (vandaag, red.) stop met roken. Ook morgenochtend (vanochtend, red.) zal dat het geval zijn. Alles gebeurt thuis en we gaan eerst nog een boterkoek eten. Ik wil nog eens goed lachen, om daarna afscheid te nemen van familie en dichte vrienden."
Kevin geeft graag nog een positieve boodschap mee. "Geniet van het leven en vit niet op de kleine dingen, want het leven is al kort genoeg. Deel je kennis en lach. En apprecieer vooral de kleine dingen. Gezonde mensen lopen er al te snel voorbij." (br.hln)