Bedwants in opkomst: hoe zorg je ervoor dat ze jou niet bijten?

Als je ’s morgens wakker wordt met tal van rode jeukende bultjes op je lichaam, heb je ’s nachts misschien bezoek gekregen van bedwantsen. Ze zijn erg klein, maar reusachtige lastpakken. En ze zijn met veel: in de eerste vier maanden van 2019 werden er in België evenveel waargenomen als in heel 2018. “Het is een probleem dat gepaard gaat met reizen”, aldus Peggy De Clercq van Rentokil.

Bedwantsen zijn erg kleine insecten, het zijn bloedzuigende parasieten, en ze worden slechts vijf millimeter groot. Je heb al een vergrootglas nodig om ze goed te kunnen bestuderen. Maar dat wil niet zeggen dat je ze niet opmerkt.

De beestjes voeden zich immers met het bloed van mensen, en ze eten het liefst ’s nachts. Dat verklaart ook meteen waar hun naam vandaan komt: bedwantsen verschuilen zich vlakbij hun voedselbron, achter het hoofdeinde van het bed. “’s Nachts komen ze tevoorschijn en zuigen ze bloed, zoals vlooien en teken dat doen”, legt De Clercq uit. “Als ze voldoende bloed hebben, leggen ze eitjes. En als ze met te veel zijn, verplaatsen ze zich.”

Reisziekte

Maar waarom die lastpakken zich net naar jouw bed verplaatsten? Bedwantsen verspreiden zich eigenlijk op dezelfde manier als een ziekte. Verbleef je in een hostel of een B&B – stuk voor stuk plaatsen waar veel passage is – kan je de insecten via je kleren of koffer mee naar huis nemen. “En dat kan iedereen overkomen”, volgens De Clercq. 

De uitdrukking ‘Don’t let the bedbugs bite’ dat een onderdeel is van het gekende slaapritueeltje is - net zoals de bedwantsen zelf - afkomstig van Amerika. “Het probleem situeerde zich vroeger voornamelijk in Amerika en Afrika. Maar omdat veel mensen vandaag verre reizen ondernemen, zijn de bedwantsen inmiddels in grote getale aanwezig in België.”

Beter voorkomen dan genezen

“Zet je koffer daarom zeker niet op het bed als je reist”, tipt De Clercq. “Doe dat ook niet als je thuiskomt. Het is beter om je koffer op een stenen vloer in het midden van een ruimte te zetten.” De bedwantsen zijn luie beestjes die zich niet snel verplaatsen, maar als ze met veel zijn, doen ze dat wel. 

Verder is het belangrijk om je kleren - na een lange reis - te wassen op een temperatuur van 60 graden. Daar kunnen de kleine insecten niet tegen.

Schuilplaats

De populairste verstopplaats van de bedwants is vanzelfsprekend het bed. Daar kunnen ze zich overdag makkelijk in de kussens, lakens, dekens en achter het hoofdeinde nestelen om ’s nachts toe te slaan bij hun gastheer. Daarnaast verblijven ze in kiertjes, spleten en achter plinten. Ook vloerbekleding en tapijten zijn dankbare verstopplaatsen.

Wist je trouwens dat de kleine beestjes zich ook graag verschuilen in elektrische apparaten? Lampen, computers en tv’s zijn bijvoorbeeld lekker warm. Op zulke plaatsen kunnen ze zich vermenigvuldigen om zich vervolgens te verspreiden over het huis.

Mug of bedwants?

Hoe je weet of je opgezadeld zit met bedwantsen, en of de beten waarmee je ’s morgens opstaat afkomstig zijn van de minuscule beestjes? Heb je meerdere rode puntjes kort bij elkaar, dan zijn dat wellicht beten van bedwantsen. “Dan kan je een dokter bezoeker of een foto opsturen naar ongediertebestrijders. Die zullen vervolgens vaststellen of het werkelijk om bedwantsen gaat”, zegt De Clercq. Verder vervellen de kleine insecten ook. Vlakbij de schuilplaats kunnen er dus wel eens restanten worden aangetroffen. 

Daarnaast kan je ze (met een beetje geluk) zelf zien bewegen als je de lakens van het bed trekt of de matras omdraait. Bovendien laten ze rode uitwerpselen achter in de vorm van kleine rode vlekjes. Als je zoiets op je lakens ontdekt, is het tijd om alarm te slaan.

Wat nu?

“Eenmaal je echt met bedwantsen zit, komen ongediertebestrijders een kijkje nemen. Ze onderzoeken of de beestjes zich verspreidden over meerdere kamers”, legt De Clercq uit. “Blijft de schade beperkt tot een kamer gaan we die chemisch behandelen met een contactinsecticide. Als het om meerdere kamers gaat, stellen we een warmtebehandeling voor. Dat is een intensieve behandeling waarbij de kamers in kwestie gedurende veertig minuten verwarmd worden tot minimaal 60 graden. “Dat vraagt heel wat voorbereiding.”

Het is trouwens niet nodig om helemaal paranoïde te worden, vindt Peggy De Clercq: “Na een nachtje op een ander, neem je normaal nog geen bedwantsen mee naar huis”. (br.hln)