athea

Jan De Wilde is een Vlaams zanger en kleinkunstmuzikant. Hij werd in 1944 geboren te Aalst in 1944 . Toen hij negen was overleed zijn vader aan kanker. Begin jaren 60 leerde hij instrumenten bespelen en schreef hij zijn eerste liedjes. Onder zijn invloeden bevinden zich Georges Brassens, Kor van der Goten en Jaap Fischer en later door Bob Dylan, maar evengoed vroege rock-'n-roll, rauwe spirituals en Johann Sebastian Bach.

Hij trad voor het eerst in het openbaar op in 1962 en maakte zijn tv-debuut in 1965. Tijdens deze periode volgde hij kunstonderwijs aan de St. Lukasacademie en was ook actief bezig met fotografie en vooral met poppentheater. Nadat hij afgestudeerd was organiseerde hij een aantal tentoonstellingen rond zijn schilderijen.

Begin jaren 70 groeide De Wildes bekendheid als zanger tijdens het Humorfestival van Heist. Hij werd populair dankzij zijn bizarre podium-présence en ironische en sarkastische, dan weer tedere liedjes. Vrolijke folk-nummers als "Ik kan het, ma", "Joke" en "Een vrolijk lentelied" maakten hem zowel geliefd als berucht in Vlaanderen. Regels als "De Fallus Impudicus staat al in bloei" en "Joke, Joke, trek je witte jurkje uit" zorgden voor controverse bij het meer conservatieve gedeelte van de bevolking.

Tijdens zijn succesperiode (1970-1972) werkte hij ook mee aan Kris De Bruyne's debuutplaat en produceerde drie albums voor Urbanus van Anus. De Wilde droeg in belangrijke mate mee aan de lancering van Urbanus' carrière. Zo zelfs dat Urbanus hem ten slotte in populariteit oversteeg. Dit had echter meer te maken met het feit dat Urbanus ook humoristische conferences aan zijn optredens toevoegde. De Wilde zelf heeft het nooit erg gevonden dat hij niet hetzelfde succes gekend heeft. "Ik heb dat altijd comfortabel gevonden", zei hij eens, "Bij Raymond, Willem Vermandere of Urbanus heb ik gezien dat je van succes vaak meer last dan genot hebt. Zij kunnen dat misschien aan, maar ik niet." Het bekendste nummer dat De Wilde en Urbanus samen zongen is "De Aarde".

Het zou tot eind jaren 80 duren voor Jan De Wilde nog eens in de kijker stond. In 1987 schreef hij de muziek voor de eerste Urbanus-film Hector. Op aandrang van Urbanus bracht hij twee nieuwe albums uit. "De Bende van Jan De Wilde" (1987) bevatte nrs. als "Zussen" en "Anneke Weemaes" en introduceerde de artiest Wigbert van Lierde aan het brede publiek. "Hé Hé" (1990) was nog grootser. De cd werd door Henny Vrienten geproduceerd die samen met onder meer Boudewijn de Groot ook op enkele nummers meezong. Naast nieuwe versies van oudere nummers als "Walter, ballade van een goudvis" en "Een vrolijk lentelied" stond er ook gloednieuw materiaal op. "Hé, Hé", "De fanfare van honger en dorst", "Eerste sneeuw" werden nieuwe klassiekers en zijn nieuwe tournee bewees dat hij weer helemaal terug was van weggeweest.

Na deze heropbloeing duurde het tot 2000 voor er een nieuw De Wilde-album uitkwam. "Oude Maan" (2000) bevatte nummers die onder meer geschreven waren door Luc De Vos (Gorki). Ook Raymond van het Groenewoud zong op twee tracks mee. De cd werd geproduceerd door Jo Bogaert van Technotronic. Datzelfde jaar bracht De Wilde ook het boek "Niks aan dan vel" uit, waarin al zijn liedjesteksten verzameld staan.

Jan De Wilde - Eerste Sneeuw