Ik ben Helga
Ik ben een vrouw en woon in Denderleeuw (Belgie/Vlaanderen) en mijn beroep is secretaresse (tegenwoordig heet dat assistant...).
Ik ben geboren op 24/07/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, reizen, lezen, computeren, en ik volg graag voetbal- en wielerwedstrijden.
Deze profielfoto is genomen in Chileens Patagonië.
Hamburger SV: Seizoen 2016-2017, FC Bayern München - HSV
25.02.2017: FC Bayern München - HSV: 8-0
Ik had niet verwacht dat HSV in München zou winnen, maar zo'n uitslag was nu toch ook wat te veel (van het "goede"), zeker voor Adler, die zijn 250ste Bundesligawedstrijd speelde (zijn 111de voor HSV). Deze keer moest de arbiter geen 6' laten naspelen zoals zijn collega vorige week in Berlijn om Bayern een gelijkspel cadeau te doen, dit is het scoreverloop: Vidal (17'), Lewandowski (24', 42' per penalty, geschonken door Mavraj), Lewandowski (54'), Alaba (56'), Coman (65'/69') en Robben (87'). Van HSV waren de kansen op de vingers van 1 hand te tellen, de vrije trap van Gregoritsch verdiende beter dan de bal net naast doel.
22.02.2017: HSV meldt op zijn website dat er 876 officieel erkende supportersclubs zijn, 56 buiten Duitsland (ook ene in België, HSV-Fans Ostbelgien), op 4 van de 5 continenten.
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2016-2017, E. Aalst - SK Halle
24.02.2017: E. Aalst - SK Halle: 2-1
Van feestartikelenwinkel Las Fiestas kregen de toeschouwers een plastieken hoed met voetbaldesign. De muziek was ook beter dan op Ajoin Mjoezik, meer traditionele carnavalsplaatjes. Voor de voetballers er mochten aan beginnen, zongen nog wat carnavalisten zoals Prins Raf een liedje en trok een stoet "voil zjanetten" langs de buitenlijnen.
Om iets over 20.30 uur floot de scheidsrechter de wedstrijd op gang en Eendracht had nogal moeite met de bezoekers, Mitu was nog niet lang trekkebenend van 't plein gestrompeld of Deryck verlengde een hoekschop in doel. Beide ploegen bleven zoeken naar (nog) een treffer, maar de Eendracht-supporters werden voor hun geduld en vocale ondersteuning beloond met een doelpunt in de 80ste minuut van Van Tricht, die de bal netjes in de hoek via de paal binnen schilderde. Vijf minuten later komt een afgeweken vrijschop van Van Tricht via Diarra bij Yala-Lusala terecht en die fusilleerde Bourlard.
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, De Coninck, Van Hoevelen, Yala-Lusala, Mitu (24' Antoine-Curier), Van Tricht (88' Claeys), De Rock (85' Van Damme), Verstraeten, De Man, Geenens F. en Diarra.
23.02.2017: Eendracht zorgt verder voor haar sportieve toekomst. Na Kevin Van Den Noortgaete en Klaas De Rock legt Eendracht ook jeugdproduct Jordy De Koker twee jaar langer vast. In zijn eerste seizoen bij de A-kern liet de 18-jarige verdedigende middenvelder al enkele mooie dingen zien. Naast een aantal invalbeurten verscheen Jordy ook al viermaal aan de aftrap. Met deze contractverlenging gelooft de club duidelijk in de verdere ontwikkeling van haar youngster.
22.02.2017: Aanvaller Klaas De Rock heeft ook zijn handtekening gezet onder een nieuw contract tot medio 2019. Sinds november vond de vinnige pocketspits helemaal zijn draai in de vuurlinie en zit hij ondertussen al aan 9 doelpunten. De Rock staat er op de belangrijke momenten. Nadat hij KSV Oudenaarde naar de Eerste Amateurliga kopte, was hij ook al beslissend voor Eendracht met winning goals in Bornem, Sint-Niklaas en thuis tegen Westhoek. Tegen Izegem en Gent-Zeehaven effende hij het pad naar de zege.
Na Brian Marmitte vorig jaar haalt Eendracht Aalst met Boris Van Gysegem opnieuw een voormalige jeugdspeler terug naar de oude stal. De bijna 19-jarige Aalstenaar trok vijf jaar geleden naar Cercle Brugge. Een jaar later streek hij neer bij Zulte Waregem waar hij het tot bij de beloften schopte. De linksvoetige Van Gysegem (1,80m) werd opgeleid op de posities van verdedigende middenvelder en nummer tien. Hij vervoegt vanaf komend seizoen onze A-kern.
21.02.2017: Eendracht is met Kevin Van Den Noortgaete tot een akkoord gekomen om zijn aflopende contract met twee jaar te verlengen tot 2019! De 30-jarige doelman is al acht seizoenen lang de onbetwiste nummer één en mag een Eendracht-boegbeeld tussen de palen genoemd worden. In de laatste dertig jaar komen alleen Hans Van Wilderode, Hans De Schrijver en Jan Van Steenberghe in de buurt van een dergelijke staat van dienst. Op 14-jarige leeftijd werd Kevin op Zandberg weggeplukt door Club Brugge. Hij proefde van de A-kern van RSC Anderlecht maar zowel bij SK Sint-Niklaas als KSV Temse raakte zijn carrière niet gelanceerd. Bij Eendracht lukte dat wel in 2009 waar gebouwd werd aan de ploeg die later de promotie naar Tweede Klasse kon bewerkstelligen. In de Proximus League behoorde Van Den Noortgaete steevast tot de betere doelmannen. Na de tuimelperte naar Derde Klasse bleef hij de club trouw. Kevin werd door de supporters ook reeds driemaal verkozen tot 'Man van het seizoen'.
4e Zwalmse 12-Dorpentocht, georganiseerd door Op Stap Zwalm
19.02.2017: Ik schreef me in voor 16 km, deze leidde mij over verharde (gebetonneerde) wegen, met uitzondering van een pad dat gelukkig te smal is voor een auto en dus (nog) niet verhard, langs Nederkouter, naar de rustpost in Sint-Denijs-Boekel. Na een frisdrank ging ik verder naar de rustpost in Sint-Blasius-Boekel, maar ook tijdens dit stuk kreeg ik het (haast letterlijk) op mijn heupen van al dat beton dat ik overging naar het parcours van 12 km. Ik had dan wel twee stroken onverhard, maar dat is me te weinig. Ook na de rustpost ook in Sint-Blasius-Boekel maar een ander zaaltje met koer, was de omloop hard.
Het weer was best aangenaam: droog, zonnig en zo'n 9 °C. Mijn weinige foto's staan bij Google.
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2016-2017, E. Aalst - KM Torhout
19.02.2017: E. Aalst - KM Torhout: 1-0
Het heeft lang geduurd en veel kansen opgebracht, maar na 81 minuten mikte Van Tricht de 1-0 in de bovenhoek, de assist kwam van De Coninck. Zo zijn ze klaar voor de carnavalsmatch van komende vrijdagavond.
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, Van Kerckhoven (26' De Man), De Coninck, Van Hoevelen, Yala Lusala (67' Antoine-Curier), Mitu, Van Tricht (88' Claeys), De Rock, Verstraeten, Geenens F. en Diarra.
16.02.2017: Eendracht heeft deze week haar licentiedossier voor de Eerste Amateurliga tijdig ingediend. De club verwacht normaal gezien geen problemen tot het verkrijgen van de licentie (gezien het hoopvolle nieuws van gisteren).
15.02.2017: Eendracht is bijna schuldenvrij!Afgelopen week werd een mijlpaal bereikt in de negotiaties met de RSZ. Nadat Eendracht jarenlang structureel debiteur was van de RSZ, voor een bedrag dat iets meer dan een jaar geleden nagenoeg een kwart miljoen euro bedroeg, is de hele achterstand nu opgekuist. Tegen het einde van dit voetbalseizoen zal ook de BTW-achterstand volledig weggewerkt zijn. Het is nu afwachten in hoeverre voorzitter Le Juste na zijn geslaagde sanering de club blijft leiden, meldt Het Nieuwsblad.
14.02.2017: Eendracht betwist dat er momenteel een akkoord met Bjorn Vander Elst van Tempo Overijse is. Wel hebben de broers Geenens hun contract verlengd voor het hiernavolgend seizoen.
Hamburger SV: Seizoen 2016-2017, HSV - SC Freiburg
18.02.2017: HSV - SC Freiburg: 2-2
Twee keer kwam HSV op voorsprong en twee keer scoorde Freiburg tegen. Bovendien kon Hunt een penalty niet omzetten.
Ostrzolek paste in de loop van Holtby, die de bal van links vlak de bal aan Hunt doorgeeft, die een stap sneller dan de SC-afweer is en de bal tussen de benen van Schwolow in doel trapt (15'). HSV kreeg de bal achteraan niet weg en Petersen stak de bal door naar Philipp, die hem van op korte afstand in de kleine hoek plaatste (23'). 1-1 was de ruststand. Hunt en Holtby zetten de SC-afweeer in de wind, zodat Sakai in de 16 kon binnendringen en perfect naar de tweede paal kon passen, waar Gregoritsch (net op 't plein gekomen) de bal in doel schoof (57'). Grifo kwam 25 meter voor doel in centrale positie aan de bal en speelde een 1-2 met Petersen en kon vrij voor Adler in de rechter hoek binnenschuiven (72'). Hunt werd door Torrejon in de rechthoek gefoult - penalty! Hunt wou hem zelf trappen, schoot echter slap en niet goed geplaatst zodat Schwolow de bal uit de rechter hoek kon halen. En zeggen dat Gregoritsch hem zo graag wou nemen, Sakai moest hem overtuigen de bal aan Hunt te laten.
15.02.2017: Hamburg en HSV hebben hun interesse betuigd om wedstijden van het Europees Kampioenschap in 2024 in het Volksparkstadion te organiseren. Of Olaf Scholz tegen dan nog eerste burgemeester is, moet hij nog afwachten, ik vermoed toch dat in Duitsland ook lokale verkiezingen gehouden worden. Frank Wettstein blijft tot 2020 plaatsvervangend bestuursvoorzitter.
27e Pee Klaktocht, georganiseerd door WJC Denderklokjes Lebbeke
12.02.2017: Ik schreef me in voor 12 km die me leidde naar de rustpost in Denderbelle, langs de Dender maar op een natuurlijk, niet verhard pad (het geasfalteerd jaagpad ligt "over 't water, de andere kant van de Dender", net als Mespelare). Na de stempel en de frisdrank ging ik terug, evenzeer veelal op natuurlijke wegen, langs Fonteintje, Banhagen, 't Hoeksken en dan terug, de chocoladegeur inademend, naar de startzaal.
Het weer was goed genoeg, droog maar bewolkt zodat de zon zich verstopte.
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2016-2017, Olsa Brakel - E. Aalst
12.02.2017: Olsa Brakel - E. Aalst: 0-2
Mitu startte een splijtende actie op links, legde terug op Van Tricht die in het lege doel besloot (12'). Die 0-1 was meteen ook de tussenstand. OLSA leed balverlies, Van Tricht zette De Rock vrij, maar diens lage schuiver werd prima gepareerd door Otte. De eropvolgende corner werd door Claeys krachtig aan de eerste paal binnengekopt (63'). Daar bleef het bij, wat de uitslag betreft, maar dat betekent niets dat er niets meer gebeurde, Olsa probeerde nog enkele keren (soms geholpen door de scheidsrechter die geen fouten bestrafte) de gelijkmaker te scoren, maar Van Den Noortgaete hield de 0.
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, Van Kerckhoven, Claeys, De Coninck, Yala-Lusala, Mitu (84' De Man), Van Tricht (89' Antoine-Curier), De Rock, Verstraeten, Geenens F. en Diarra (87' Van Damme).
Ik dacht dat Red Bull vleugeltjes gaf, volgens hun reclame? De enige die vloog (als hij dat al moest doen, heb ik toch niet gezien in "der Sportschau") was Adler.HSV speelde verdedigend een zeer sterke wedstrijd en liet de derde geklasseerde nauwelijks iets toe. In de aanval liep het al evenzeer van een leien dakje met twee kopbaldoelpunten door Papadopoulos (18') en Walace (24'). Beide doelpunten werden aangebracht door Müller vanuit de hoek aan het vlaggetje van aan de rechterkant. Het derde doelpunt kon van Diekmeier geweest zijn, maar de bal kaatste terug op de deklat. Hunt speelde dan voor joker: pas tussen de lijnen gekomen en al meteen doelpunt, alweer aangebracht door Müller. In het klassement springt HSV over Bremen dat thuis verloor van M'gladbach, doelpunt van onze landgenoot Hazard.
09.02.2017: Gisteren, na de laatste bekerwedstrijden, werd geloot voor de volgende ronde en op 1 maart ontvangt HSV de "veulens" van Bor. Mönchengladbach. De wedstrijd tegen Th. Hazard en zijn collega's begint, zoals die tegen Keulen, om 18.30 uur.
Hamburger SV: Seizoen 2016-2017, HSV - 1. FC Köln (DFB-beker)
07.02.2017: HSV - 1. FC Köln (DFB-beker): 2-0
Mochten ze Aalsters spreken in Hamburg, ze zeiden: "Weir doeng voesj!". Maar ze spreken daar Duits, dus zeggen ze (misschien nog voorbarig, maar er is een horde minder te nemen): "Berlin, Berlin wir fahren nach Berlin!".
Door een doelpunt van Jung (zijn allereerste voor HSV!) in de 5de minuut kwam HSV al snel op voorsprong en kon bevrijd spelen. Daarna duurde het lang, al waren er meer kansen voor de thuisploeg dan voor de bezoekers (Adler moest zich 1 keer laten opmerken). In de tweede helft zochten beiden ploegen verder naar een doelpunt, en Wood zorgde in de 75ste minuut voor de eindstand, 2-0.
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2016-2017, E. Aalst - Sparta Petegem
05.02.2017: E. Aalst - Sparta Petegem: 1-2
De thuissupporters zullen niet blij geweest zijn, na 5' kwam hun ploeg nochtans op voorsprong. Van Tricht schilderde een vrije trap prachtig in de winkelhaak, maar in de 26ste minuut en nog eens vijf minuten later bezorgde Vanborm de bezoekers de drie punten.
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, Van Kerckhoven, Claeys (75' Verstraeten), De Coninck, Yala-Lusala, Mitu, Van Tricht (57' Antoine-Curier), De Rock, Geenens F. en Diarra (57' Marmitte).
Hamburger SV: Seizoen 2016-2017, HSV - Bayer Leverkusen
03.02.2017: HSV - Bayer Leverkusen: 1-0
HSV won dus met "het kleinste verschil" en deed dat na een bevochten wedstrijd. Terwijl beide ploegen in de eerste helft gelijkaardig speelden (= probeerden te scoren), had HSV in de tweede helft duidelijk meer balbezit en ook ettelijke goede kansen (o.a. van Wood en vooral Müller). Uitigerekend een van de nieuwelingen (Walace bleef op de bank), Papadopoulos, scoorde de winnende treffer met het hoofd (76') en de eerste thuiszege was een feit.
Gisdol stelde de volgende spelers op: Adler (eindelijk terug in doel "gevlogen" ) - Diekmeier, Papadopoulos, Mavraj, Ostrzolek - Jung, Ekdal - Müller (87' Waldschmidt), Holtby (87' Djourou), Kostic (90' Hunt) - Wood.
31.01.2017: Santos krijgt gezelschap om Portugees te praten. Een dag voor het afsluiten van de wintertransferperiode, gisteren dus, is HSV nog gauw bezig geweest op de transfermarkt. Van de Braziliaanse eersteklasser Gremio Porto Alegre (waar HSV ooit , meer dan 20 jaar geleden, eens tegen speelde en ... verloor, die wedstrijd ging door in Japan) komt Walace Souza Silva, kort Walace. Na de obligate medische testen van gisteren tekende de 21-jarige middenvelder, 1,88 m groot, een contract voor 4 1/2 jaar, dus tot 30.06.2021.
Er maakt een speler uit de jeugdploeg kans op een selectie (in navolging van Waldschmidt en Porath, om er maar 2 te noemen): Marco Drawz heeft een licentiecontract getekend. Hij is wel Pool maar bij HSV opgeleid.
We wisten het al maar het is nu officieel, het contract met Spahic is met wederzijds goedvinden beëindigd. Ik begrijp hieruit dat de Bosniër niets moet betalen voor het voortijdig beëindigen van dat contract, wat liep tot 30.06.2017.
24e Manneken-Pistochten, georganiseerd door Padstappers Geraardsbergen vzw
29.01.2017: Ik schreef me in voor 16 km en wandelde langs de Baronie van Boelare, over de Dammersbeek naar de Gavers waar ik de vijver niet helemaal rond wandelde maar via vooral natuurlijke paden via de Bovenhoek, de Grote Molenberg (met tussendoor de rustpost in Onkerzele) en de Oudenburgkapel terug naar het centrum keerde. De tweede rustpost was in Adriaansabdij. Ik volgde dan de steile Korendries en stak de Dender over om nabij het openluchtzwembad de gratis bedeling van jenever te bereiken. Dan restte mij nog een ruime kilometer terug naar de startplaats waar ik de 2 bestelde pakken mattentaarten afhaalde.
Het weer was prima voor een wandeling: het bleef droog en de temperatuur was niet te laag. Het parcours was zoals we van de Padstappers gewend zijn, jammer (en daar kan de club niets aan doen) dat ook hier smalle paadjes geasfalteerd of gebetonneerd worden. Mijn foto's staan bij Google.
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2016-2017, SK Sint-Niklaas - E. Aalst
28.01.2017: SK Sint-Niklaas - E. Aalst: 0-1
De weersomstandigheden waren en zijn beter en dus ging de wedstrijd door. De thuisploeg zorgde al in de openingsminuut voor gevaar. Het schot van Van Acker zoefde gelukkig net naast. Eendracht prikte vrij snel tegen maar De Rock besloot voorlangs na een teruglegger van Van Tricht. De match viel wat stil na een onderhoudend openingskwartier. Kansen bleven uit en de toeschouwers kregen vooral veel middenveldspel te zien. Net voor het halfuur devieerde ex-Eendrachter Van Belle een voorzet van Verspeeten naast doel. Even later weigerde scheidsrechter Vanlommel mee te gaan in het verhaal toen Eendracht een penalty wou voor handspel in het vijandige strafschopgebied. Dit was meteen het laatste noemenswaardige feit uit de eerste helft en er werd dan ook gerust bij een logische 0-0 tussenstand.
Ook in de tweede helft waren het de Waaslanders die als eerste de neus aan het venster staken. De harde knal van Schurmann werd door Van Den Noortgaete knap uit de bovenhoek gehaald. Beide ploegen trokken de lijn van de eerste helft door. Er slopen teveel slordigheden in het samenspel en de creativiteit ontbrak om doelrijpe mogelijkheden te scheppen. Al dienen we hier wel bij te vermelden dat Schurmann een vrije trap maar net over doel mikte. Met het slotkwartier in zicht kon Eendracht de druk dan toch wat opvoeren. Mitu trapte over na een listig balletje van Van Hoevelen en De Rock mikte eveneens te hoog na een voorzet van Mitu. Tien minuten voor tijd claimde de ingevallen De Man een strafschop maar de vraag werd ook deze keer weggewuifd door de spelleiding. Het duel leek af te stevenen op een scoreloos gelijkspel maar het venijn zat nog in de staart. De Rock kon doorgaan en trapte de bevrijdende 0-1 overhoeks tegen de netten ('89). In de extra tijd werd de gefrustreerde thuisspeler Sambou nog uitgesloten na een akkefietje met Mitu. Gescoord werd er niet meer en dankzij deze belangrijke driepunter sluit Eendracht aan bij de nummers twee en drie in het klassement.
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, Van Kerckhoven, Claeys, De Coninck, Van Hoevelen, Yala Lusala, Mitu (92' De Koker), Van Tricht (77' De Man), De Rock, Geenens F. en Diarra.
27.01.2017: Januari is niet alleen de maand van de tussentijdse transfers maar ook van voortijdige contractverlengingen. Arno Claeys speelt ook volgend seizoen voor Eendracht. De optie in zijn contract voor een bijkomend seizoen werd gisteren gelicht. De 22-jarige centrale verdediger kwam vorige zomer over van KV Kortrijk en veroverde in oktober zijn stek in het elftal. De club beloont Arno nu voor zijn prestaties.
07.01.2017: De wedstrijd tussen SK Sint-Niklaas en Eendracht Aalst werd een half uur voor aanvang afgelast door de scheidsrechter. En de reden is de winterprik: vannacht regende het (of in de Ardennen: sneeuwde het) en dat op reeds bevroren grond. Komende nacht zou de temperatuur wel boven 0 blijven maar ik vermoed dat het veld niet speelklaar geraakt is, te gevaarlijk voor kwetsuren. "Elk nadeel heb een voordeel" (eigenlijk zei Cruijff zaliger het net andersom) voor Marmitte en De Rock, de ene is 2 weken out met een spierscheur (mist dus 1 wedstrijd) en de andere was ziek (hoopte vandaag genezen te zijn, maar hij kan nu verder bekomen). Camara meldde zich na de winterstop niet meer op de club, volgens wat ik gisteren op Facebook zag, wegens het weer, het is hem te koud (mij ook, hoor, maar ik heb geen contract met Eendracht ).
Hamburger SV: Seizoen 2016-2017, FC Ingolstadt - HSV
28.01.2017: FC Ingolstadt - HSV: 3-1
HSV geraakte door een straf schot van Groß (14') en een ongelukkig afgeweken vrije trap van Suttner reeds vroeg op achterstand (22'). Praktisch meteen na de start van de tweede helft, met Diekmeier en Jung, mocht Cohen een door eerstgenoemde veroorzaakte fout een strafschop omzetten, Mathenia koos wel de "juiste" hoek maar kon de bal niet uit de netten houden (47'). Sakai scoorde toch nog een eerredder van op behoorlijke afstand, zo'n 30 meter (63'), maar aan het einde kreeg hij ook zijn vijfde gele kaart te zien dus moeten zijn collega's vrijdag zonder hem hun plan trekken.
26.01.2017: Halilovic, die van Labbadia in totaal een ruime 130 speelminuten kreeg en van Gisdol 0 (toch zeker in de competitie), vertrekt op uitleenbasis naar UD Las Palmas, een eersteklasser, en dat voor anderhalf seizoen.
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2016-2017, RC Gent Zeehaven - E. Aalst
21.01.2017: RC Gent Zeehaven - E. Aalst: 0-3
Na zes minuten stond het al 0-1 door De Rock die een voorzet van Mitu in doel werkte. Elewaut mikte in het zijnet en Mitu knalde over na een voorzet van De Rock. Nadat Van Den Noortgaete de poging van Blancke had gestopt, was Eendracht dicht bij een tweede treffer. De plaatsbal van Yala Lusala ketste via de lat terug het veld in. Het duel bleef goed over en weer gaan en Van Den Noortgaete moest tussenbeide komen om Elewaut van een doelpunt te houden. Na een half uur moest Jelle Geenens de strijd staken nadat hij zich blesseerde tijdens een spurtduel, De Man was zijn vervanger. Elewaut trapte naast en Van Tricht besloot over na een persoonlijke actie van Mitu. In het slot van deze eerste helft kregen beide ploegen nog een vrije trap net buiten de zestien. Doelman Maes zweefde de poging van Van Tricht uit zijn doel en Elewaut trapte over.
Meteen na de rust kon Claeys zijn hoofd net niet tegen een vrije trap van Van Tricht zetten. De kansen volgden mekaar nu snel op. Notteboom knalde over, De Rock mikte voorlangs en Mitu viseerde de vuisten van Maes. Eendracht was duidelijk de betere ploeg en had de situatie onder controle. Maes pareerde een afstandsknal van De Rock en even later kende onze spits wederom geen succes toen zijn poging via een verdediger in hoekschop verdween. Twintig minuten voor tijd zorgde Van Tricht met een rake vrije trap dan toch voor de geruststellende 0-2. Door de wissels die doorgevoerd werden, verdween het tempo wat uit de wedstrijd en het was wachten tot de slotminuten voor nieuw doelgevaar. Mitu pakte uit met enkele persoonlijke acties maar kende geen succes bij de afwerking. Aan de overkant had Van Den Noortgaete het knap lastig met een verraderlijk afstandsschot. Falko Geenens kon de bal nog net voor een aanstormende aanvaller ontzetten. In de toegevoegde tijd kreeg de zege nog wat extra glans. De ingevallen Antoine-Curier kopte een doeltrap door en Van Tricht legde de eindstand vast met zijn tweede treffer van de avond.
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, Claeys, De Coninck, Van Hoevelen, Yala Lusala (83' De Koker), Mitu, Van Tricht, Geenens J. (31' De Man), De Rock (74' Antoine-Curier), Geenens F. en Diarra.
16.01.2017: Van den Bogaert gaf onlangs zijn ontslag maar Le Juste overhaalde hem om terug te komen, met een andere functie.
Hamburger SV: Seizoen 2016-2017, VfL Wolfsburg - HSV
21.01.2017: VfL Wolfsburg - HSV: 1-0
HSV probeerde wel te scoren, terwijl Wolfsburg afwachtte, maar in de 28ste minuut kreeg Ekdal de gele kaart te zien en 7 minuten later nog eens, dus kwamen de bezoekers al op 10 spelers terug te vallen. Wolfsburg probeerde blijkbaar niet meteen om de "man meer"-situatie uit te buiten. Pas in de 83ste minuut slaagde Gomez erin zijn ploeg de drie punten te schenken.
16.01.2017: De eerste ploeg is pas terug van "vakantie" in Dubai of ze mogen al een nieuwe collega verwelkomen. De griekse centrale verdediger (met nationale caps) speler Kyriakos Papadopoulos, 24 jaar, komt op leenbasis van RB Leipzig. Hij krijgt het voor een verdediger ongewone rugnummer 9 (met dat nummer op zijn rug scoorde Hrubesch een 35-tal jaar geleden veel doelpunten).
06.01.2017: HSV heeft een nieuwe sportdirecteur gevonden en aangesteld. Jens Todt is 47 jaar jong en komt van Karlsruher SC (tweedeklasser) en heeft een contract voor twee jaar.
03.01.2017: Dat Cléber HSV verlaat om bij Santos FC (waar Pelé nog gespeeld heeft), staat wel duidelijk op de website, maar dat Spahic zijn C4 gekregen heeft, dat lees ik dan bij De Standaard. “We hebben de voorbije weken de kern geëvalueerd. Dat proces heeft er onder meer toe geleid dat Emir Spahic niet meer past in onze plannen”, zegt trainer Markus Gisdol op de website van Hamburg (onder de titel dat Gisdol de ploeg oproept voor de training). Spahic is met 94 caps Bosnisch recordinternational. In oktober maakte hij nog een owngoal in de WK-kwalificatiewedstrijd tegen de Rode Duivels in het Koning Boudewijnstadion, Bosnië verloor toen met 4-0. Spahic was in juni einde contract bij HSV, hij speelde er sinds de zomer van 2015. Als hij niet meer past in de plannen, wie is nog in dat geval? Halilovic, die nauwelijks speelminuten (137 verspreid over 6 wedstrijden) op zijn palmares staan heeft? Lasogga, die niet eerste keuze is voor Schalke, en dit seizoen nog niet gescoord heeft (behalve in de bekerwedstrijd tegen een derdeklasser)?
27.12.2016: Der eerste wintertransfert is een feit bij HSV. Van 1. FC Köln komt de Albanese nationale speler Mergim Mavraj. Hij is 1,89 meter groot en wordt ingezet als binnenverdediger, vorige week onderging hij de nodige medische proeven en ondertekende dan een contract tot 30 juni 2019. Hij heet een zeer sterke verdediger in de duels te zijn en een ervaren verdediger, die zijn kunnen in de nationale ploeg en bij 1. FC Köln bewezen heeft. Ik vraag me nu wel af of Mavraj zal mogen meedoen in de bekerwedstrijd tegen 1. FC Köln. Volgens Sport1 dan weer zou Lasogga naar Schalke vertrekken, maar dat heeft HSV tot op heden nog niet bevestigd op de website.
21.12.2016: Beiersdorfer verlaat HSV dan toch per 31.12.2016 en Bruchhagen moet dus op zoek naar een nieuwe sportdirekteur, en dat na 2,5 jaar (dat Beiersdorfer in de sociale media op zijn kop kreeg).
SC Eendracht Aalst: Seizoen 2016-2017, E. Aalst - FC Gullegem
15.01.2017: E. Aalst - FC Gullegem: 2-0
De thuissupporters hebben lang moeten wachten op de openingstreffer, want pas in de 67ste minuut kopte Van Hoevelen de corner van Van Tricht in doel. En helemaal op het einde, de 90ste minuut dus, werd Yala-Lusala op links aangespeeld door Mitu en versloeg de bezoekende keeper overhoeks.
De Cock stelde de volgende spelers op: Van Den Noortgaete, Claeys, De Coninck, Van Hoevelen, Yala-Lusala, Mitu, Geenens J., De Rock (85' De Koker), Geenens F., Diarra en nieuweling Antoine-Curier (62' Van Tricht).
11.01.2017: Eendracht legt nu ook rechtsachter Jordy Verstraeten vast tot het einde van dit seizoen. De Gentenaar, die maandag 21 werd, komt over van Antwerp. Verstraeten legde net als Antoine-Curier met succes zijn medische testen af in conditiecentrum HIKO te Ninove. De club stelt alles in het werk om beide spelers zo snel mogelijk speelgerechtigd te krijgen. De jeugdopleiding van Jordy passeerde langs Sporting Lokeren, Club Brugge en Anderlecht. Bij Zulte Waregem wist hij vorig seizoen door te stromen van de beloften naar de A-kern. Met zijn snelheid werd Jordy ook al uitgespeeld als rechterflankaanvaller. Afgelopen zomer ging hij in op een aanbod van Antwerp maar speelkansen bleven uit door de grote concurrentie.
Afgelopen zondag werd er bij het nieuwbakken SC Eendracht Aalst Ladies geklonken op het nieuwe jaar en de fusie tussen de Divas en de Dames. De 'babyborrel' was meteen ook de eerste gezamenlijke acitviteit. In hun speeches gaven Patrick Le Juste, Johnny Dierick en Yves Decuypere enerzijds aan te willen aanknopen met de successen uit de jaren negentig en anderzijds een club te willen zijn waar iedereen een plaats kan vinden, elk op haar niveau. Het staat zo goed als vast dat Eendracht Aalst Ladies vanaf het seizoen 2017-2018 teams in competitie brengt in Eerste klasse, Eerste, Tweede en Derde provinciale, alsook 3 meisjes-jeugdploegen.
10.01.2017: Eendracht leent centrumspits Mickaël Antoine-Curier (1,91 m) tot het einde van dit seizoen van Union (1ste amateurklasse). De 33-jarige Fransman brengt naast kracht en gestalte ook heel wat ervaring mee, uit diverse landen en competities. Antoine-Curier was nog geen 18 toen hij in Nice werd opgemerkt door Moyes, die hem het Kanaal liet oversteken naar Preston North End. Zijn debuut in een eerste elftal maakte hij in 2003 bij Brentford (Second Division). Vervolgens werd Mickaël de speelbal van zijn toenmalige makelaar die hem langs 7 clubs in 9 maanden bracht! Een aanbod uit de Noorse tweede klasse bracht redding. In 4 seizoenen wist Antoine-Curier 48 maal te scoren voor Vard Haugesund en FK Haugesund. In 2005 was hij zelfs de beste schutter in de nationale afdelingen van Noorwegen. Collins haalde de aanvaller in 2007 naar de Schotse eerste klasse bij Hibernian. Maar na een trainerswissel viel hij uit de gunst. Antoine-Curier trok naar reeksgenoten Dundee en Hamilton waar hij telkens de weg naar de netten wist te vinden. Tussendoor zorgde hij ook voor doelpunten bij de nationale ploeg van Guadeloupe. Er volgden avonturen langs Cyprus, Maleisië en Kazachstan. In 2013 was Mickaël opnieuw bij het Schotse Hamilton waarmee hij terug naar eerste klasse kon promoveren. In 2015 speelde de Franse aanvaller nog voor Burton Albion en Dunfermline Athletic, vooraleer hij naar België trok. Bij Union raakte hij door een knieblessure op een zijspoor. Voor een Fransman moet hij toch wel redelijk meertalig zijn.
De uitgestelde wedstrijd tussen SK Sint-Niklaas en Eendracht Aalst zal gespeeld worden op zaterdag 28 januari, aftrap om 19u30.
11e Nieuwjaarstocht, georganiseerd door De Heidetochten Kester-Gooik vzw
08.01.2017: De kop is er af, de eerste wandeling van 't jaar is een feit. Als naar aloude gewoonte was ik naar Pamel, en omdat ik nog een paar plannen had voor vandaag, hield ik het bij 12 km. Ik wandelde via Turfput, Impegem en Pijnegem naar Liedekerke waar de rustpost in het St-Gabriëlsinstituut was. Tijdens dit stuk kon ik kiezen tussen verhard en natuur, en ik koos wijselijk voor het laatste. Na de frisdrank in Liedekerke keerde ik terug via de Palitsebeekvallei, waar onlangs enkele bomen gerooid waren. Langs Kaaitvaart en Ledeberg keerde ik terug naar Pamel. Voor de bescheiden afstand van 12 km kreeg ik veel onverharde paden te bewandelen, en dat apprecieer ik zeer. Door de korte winterprik was dat parcours hier en daar wel wat glad, maar wandelend als een pinguin hield ik me gemakkelijk rechtop.
Het weer, mistig maar niet te koud bij 6°C, was er niet naar om foto's te nemen, maar ik deed het toch.
Dag 10 (07.12) Buenos Aires - Ushuaia Na het ontbijt gaan we te voet naar het Teatro Colón. Marleen moet nogal aandringen, met een ontvangen e-mail als bewijs, voor een rondleiding in het Engels en het is haar gelukt, om 10.15 uur komt de vrouwelijke gids en leidt ons rond in het theater, ze is erg goed en spreekt accentvrij Engels. Het Teatro Colón heeft 2500 zitplaatsen en 1000 staanplaatsen en we krijgen ook uitleg over welk type toeschouwers waar precies zit, ’t is hen niet altijd te doen om de voorstelling te zien, maar om zelf gezien te worden. De akoestiek van het theater wordt als een van de besten ter wereld beschouwd, maar dat hebben we niet gemerkt, want er is geen opvoering (’s avonds wellicht pas, van “Porgy & Bess”). Overigens hebben daar meerdere architecten gewerkt, onder andere een Belg, Jules Dormal Godet, geboren in Luik in 1846, overleden in Buenos Aires in 1924 en daar bekend als Julio Dormal. Van daar gaan we naar El Ateneo, dat was vroeger een theater (“Grand Splendid”), en ’t is er aan te zien, maar nu een grote boekenwinkel. De groep valt dan uiteen in twee delen en met Brigitte, Gilbert, Marijke, Frans, Diane Marc en Nicole ga ik te voet via een broodjeszaak, “Green Eat” (het lijkt een klein beetje op Exki) naar het hotel. Met onze bagage gaan we naar de straathoek voor de bus, die de middagspits trotseert (een wilde staking bij het metropersoneel is uitgebroken na een dodelijk ongeval met een collega). We haasten ons naar poort 1, het vliegtuig is dan met vertraging vertrokken en aangekomen. Aérolineas Argentinas bestaat blijkbaar 66 jaar, zo wordt in het vliegtuig omgeroepen, maar we worden niet getrakteerd… In Ushuaia, de meest zuidelijke stad van de wereld, druppelt het, Inés wacht ons op voor de transfert naar het mij nog bekende hotel Los Acebos, waar het avondeten niet bijzonder in de smaak valt, net als het glas rode wijn (dat is wel anders dan 5 jaar geleden: ik kan me niet herinneren dat er toen algemeen geklaagd werd over het eten, hebben ze hier een nieuw keukenteam?). Fotoalbum
Dag 11 (08.12) Ushuaia We rijden naar het station voor de Trein naar het Einde van de Wereld waar we een hele poos te wachten hebben, een medewerkster van dat station zal ervoor zorgen dat wij allemaal in hetzelfde wagon kunnen zitten. Uiteindelijk is het dan zo ver en tuffen we zo’n 7 km, met een fotostop aan de watervalletjes van Macarena. Waar dat station staat, stond vroeger de gevangenis, de gevangenen moesten toen bouwmaterialen halen nabij de Susanaberg. Aan boord van de trein krijgen wij geschiedenis en andere informatie in het Spaans, Engels en Portugees. We genieten met volle teugen van de natuur waar we een uur lang langs rijden. Aan het einde van de rit stappen we uit, daar staat de bus op ons te wachten en hij voert ons naar het echte einde van het vasteland (allez, ja, dat is ook relatief, want Ushuaia ligt eigenlijk op een groot eiland, genaamd Vuurland). Wanneer we uitstappen, doen we een mooie wandeling (anders dan 5 jaar geleden ) waarbij Inés ons veel uitlegt over de flora (zoals Indianenbrood, een soort schimmel dat aan boomtakken en stammen groeit, eetbaar als je hem meteen na het plukken verorbert; calafatestruiken met de besjes die nu nog niet rijp zijn, eerder in januari of februari, ook al zien ze al blauw) en de fauna, zoals de caracara, die op een staak van een omheining zit. We stappen weer in en een eind verder opnieuw uit om een beverdam te zien. Als laatste wandeling is die op de houten paden die ik vijf jaar geleden wel bewandeld heb. We rijden dan terug naar Ushuaia voor het vrij te kiezen middagmaal, samen met Diane en Marc ga ik eten bij “Tia Elvira”, en daar zitten nog medereizigers.
Vervolgens schepen we in op de catamaran Massimo voor een toer op het smaragdgroene Beaglekanaal om te genieten van de schitterende aanblikken, maar die neemt een valse start: pas vertrokken keert hij alweer terug, Nicole meent dat enkele passagiers afstappen: vergist van catamaran? Pinguïns, zeeleeuwen en vogelkolonies bevolken de eilanden, en daarvoor dobbert de catamaran zodat iedereen ruim tijd heeft om ze te vereeuwigen. Verschillend met de Patagoniëreis is dat we nu uitstappen op het eilandje Bridge om daar nog wat mooie foto’s te nemen, we hebben daarvoor een kwartier. We schepen opnieuw in en draaien rond de vuurtoren, daar liggen zeehonden. We keren vervolgens terug naar het hotel voor het eten waarvan de hoofdschotel opnieuw niet veel succes kent. Fotoalbum
Dag 12 (09.12) Ushuaia - El Calafate Wegens een late vlucht hebben we nog wat tijd om de hoofdstad van Vuurland nog eens te bezoeken, de bagage blijft zolang nabij de receptie staan. Na het ontbijt bekijk ik het pad om enkele bochten naar het centrum af te snijden, maar ik beslis toch de pendelbus van het hotel te nemen, samen met o.a. Nicole, Marc, Diane, Gilbert en Brigitte. Met hen kuier ik wat rond, we wandelen dan naar de hoek waar “onze“ bus ons en Inés oppikt. We halen onze bagage en vertrekken allemaal naar de luchthaven. Ik zit links aan het raam en tegen dat de landing ingezet wordt, zie ik de Lago Argentino en een gletsjer (de Perito Moreno? Of de Spegazzini? Of nog een andere?). Weldra komen we aan en in de luchthaven worden we verwelkomd door gids Pablo en chauffeur Marcelo. Ongeveer 22 km verder is Imago Hotel and Spa, waar veel me nog bekend voorkomt. Nadat de bagage op de kamer staat, ga ik naar ’t centrum wandelen via de kustweg met Marleen, Nicole, Marijke, Frans, Inge, Luc en verderop Lisette en Maud. Waar ’s winters op ijs kan geschaatst worden, keren enkelen terug. De andere (zoals Marleen, Nicole en ik) gaan naar de pendelbushalte, we kunnen niet allemaal samen met het eerste busje mee, dus die keert even later terug om ons ook naar het hotel te brengen. ’s Avonds genieten we volop van het eten. El Calafate is dus een aangenaam stadje dat aan de rand van het Andesgebergte en Chili ligt. Het is de toegangspoort van een adembenemend natuurschouwspel, het nationale park Los Glaciares, tot werelderfgoed uitgeroepen door de UNESCO (en door mij tot ‘t Calafaat ). Fotoalbum
Dag 13 (10.12) Bezoek aan de Perito Moreno gletsjer We rijden naar het nationaal park Los Glaciares, waar we inschepen op de catamaran “Victoria Argentina” voor een toertje van 1 uur naar de Perito Moreno-gletsjer, of toch een zijde. We hebben meer geluk dan ik in 2011 want de zon schijnt en ’t regent niet. De prachtige azuurblauwe Perito Moreno gletsjer is 30 km lang, 5 km breed, tot 74 m hoog. Het is de enige gletsjer in de wereld die nog groeit. De gletsjer leeft maar tijdens de boottocht valt geen enkel brokje van de ijsmuur. Eens terug aan land rijden we met de bus naar de passarelle (plankenpaden) maar eerst genieten we van 20 minuten koffiepauze. Allen samen wandelen we dan naar een platform, waar Pablo groepsfoto’s neemt met onze toestellen, en dan splitsen we ons op. Marleen volgt met enkele medereizigers het korte en gemakkelijkste pad naar de cafetaria waar we daarjuist waren. Pablo volgt met de grootste groep de hele toer, we genieten met volle teugen van het zicht aan de andere kant van de gletsjer en van de natuur, vooral de flora. Op het einde gaan enkelen van onze groep recht naar de cafetaria, de rest volgt met Pablo de rest van het “blauwe” pad. Overigens vertelt Pablo dat de berg genaamd Perito Moreno niet erg hoog is (een goeie 1600 m, in de Pyreneeën zijn er hogere bergen) maar hem beklimmen is wellicht technisch moeilijk, want dat is slechts 4 mannen en 1 vrouw gelukt. Dan komen ook wij aan de cafetaria waar tijd is om een broodje met drank, alvorens terug naar El Calafate te rijden. Enkelen stappen af aan het hotel, de meesten krijgen een lift naar de pendelbushalte in het centrum. Ik wandel een beetje rond en koop wat souvenirs, daarna neem ik de pendelbus van het hotel, met nog enkele medereizigers. Fotoalbum
Dag 14 (11.12) Boottocht Lago Argentino Via een fotostop rijden we naar Puerta Bandera om daar in te schepen op een catamaran voor een tocht op het Lago Argentino. Wij varen voorbij de mooie blauwe ijsschotsen, een schitterende belevenis wanneer de boot tussen de ijsmassa’s door laveert. De Upsala gletsjer is 80 m hoog en 7 km breed, maar verliest elk jaar wat meer terrein, hij reikt niet meer tot aan het meer. Ik wacht binnen tot deze gletsjer in het zicht is, want het weer is iets minder goed dan gisteren. Ik schuil daarna opnieuw binnen en eet het lunchpakket leeg, wat niet echt praktisch is zonder tafeltje. Dat lunchpakket is in eenzelfde rugzakje als 5 jaar geleden uitgedeeld werd bij het schiereiland Puerto Madryn . Op de terugweg varen we langs de ijsmuur van de 135 m brede Speggazini gletsjer en dan ben ik weer op het dek te vinden want die gletsjer is nog zeer indrukwekkend. Eens terug aan de kade rijden we terug met een onverwachte fotostop voor een kudde guanacos, en een geplande aan een ijsmuseum, waar enkele medereizigers een bezoek aan brengen. Dan stopt de bus aan het hotel en opnieuw op de pendelparking. Van daar gaan Brigitte, Gilbert en ik naar het natuurreservaat Laguna Nimez om er vogels te fotograferen. Enkele caracaras (een soort valk) kunnen ons getalm nabij hun broedplaats niet appreciëren en dwingen ons onder een houten schuilplaats, waar we hen verder kunnen zien. We gaan dan voort en eindigen ons bezoek bij de flamingo’s alvorens terug te keren naar de shuttleparking.
Tijdens het avondmaal krijgen we het leuke nieuws dat de kamers morgen pas tegen 13 uur vrijgegeven moeten worden. Fotoalbum
Dag 15 (12.12) El Calafate - Buenos Aires Na ’t ontbijt ga ik met de pendelbus naar het centrum, samen met Marleen, we wandelen daar wat, ik koop alsnog kaartjes en postzegels, we kopen empanadas en blijven daar even iets drinken. Om 10.30 is er geen pendelbus, zo zien wij te laat, dus nemen we een taxi, want Marleen moet nog wat werk afhandelen, intussen schrijf ik de kaarten en kleef er de zegels en de adresetiketten er op. Om 13 uur vertrekken we dan naar de luchthaven voor de vlucht naar de hoofdstad. Met een andere gids rijden we naar het hotel voor de voetbalsupporters (de wegenwerken zijn nog aan de gang) en later naar La Esquina de Carlos Gardel voor het diner en de tango show, één van de beste plaatsen om de tango te bekijken en typische liederen te beluisteren, maar het begint met een film om de geschiedenis van de tango en van Gardel te vertellen, intussen kunnen we op ’t gemak eten en drinken. Voor de echte show gaat het licht natuurlijk zo goed als uit en zelf mogen wij geen flash gebruiken voor onze foto’s. Het is al na middernacht wanneer we het hotel opnieuw bereiken. Fotoalbum
Dag 16 (13.12) Buenos Aires - Brussel Gezien we een vrije voormiddag hebben om deze bruisende stad verder te verkennen, beginnen we daar om 10 uur aan, tenminste voor wie mee wil wandelen met Marleen. Zij had de dag voordien, tijdens de rit van de luchthaven naar het hotel, al een blad met voorstellen laten rondgaan zodat elk zijn voorkeur kon aanmerken. Ik denk wel dat de groep compleet is voor een bezoek aan het Palacio Barolo, op wandelafstand van het hotel. Dat wordt voorgesteld als het beste panoramisch adres van Buenos Aires. Wanneer we daar aankomen, blijkt dat we moeten wachten tot 11 uur op de gids van het paleis. Intussen bewonderen wij de inrichting en vooral de antieke liften. Maar we wandelen eerst nog het eindje naar het Congresgebouw in de buurt, ’t is beter nog wat van de zon en de warmte genieten zolang we de gelegenheid nog hebben. We keren dan terug, wachten nog even en krijgen uitleg van de gids over de details in de inrichting. Dan nemen we de lift, maar we kunnen er niet allemaal tegelijk in dus wordt in groepjes steeds enkele verdiepingen gestegen. Zo zien wij ook een groot terras, geschikt voor drinks, want in dat paleis zijn veel kantoren ingericht, zoals van advocaten, architecten, … Hoe hoger we gaan kijken, hoe beter het overzicht en dan, als klap op de vuurpijl, heeft de gids ervoor gezorgd dat we een kantoor van een architect mogen doorkruisen om de rondgang te kunnen doen. Dat is veel te smal om als terras te dienen, maar je hebt wel een schitterend zicht op de stad. We gaan nog hoger, met de lift en te voet. Vooral het laatste stuk is eerder moeilijk: de trapgang is smal en niet echt hoog. Maar de moeite wordt ruimschoots beloond op de 22ste verdieping met de glazen koepel waarin trouwens het lichtsysteem van een vuurtoren staat. En dan blijkt eens te meer dat de monumentale gebouwen van Buenos Aires simpelweg tussen eerder anonieme hoogbouw staan. En dan keren we, in groepjes, terug naar het gelijkvloers. De uitstap die ik op Marleens voorstellenblad had aangemerkt was het park van Palermo (in grootsteden bezoek ik graag parken, kwestie van nog wat van ’t goeie weer te genieten en endemische bloemen op een geringere oppervlakte te kunnen zien), met o.a. een botanische Tuin, een dierentuin en de Japanse Tuin. Met Marleen bezoek ik die laatste, die zij veel mooier vindt dan wat zij in Japan zelf al gezien heeft. We drinken er nog wat en keren dan terug naar het hotel.
Mooi op tijd komt Rocio ons halen, deze keer moeten we niet het lange stuk naar de bus, maar staat die geparkeerd waar we gisteravond in – en uitgestapt waren, dat is veel dichter bij. In de luchthaven merk ik dat ik maar 1 boardingpass heb: die naar Madrid. Weldra blijkt dat slechts 5 van ons ook hun pas voor de vlucht naar Brussel hebben, en Marleen is daar niet bij. We hebben dan toch nog tijd genoeg en, in het vliegtuig zit ik aan het raam (wat me tijdens zo’n lange vlucht niet interesseert). Hoewel we behoorlijk laat opstijgen, krijgen we toch nog een warme maaltijd, de rode wijn smaakt afschuwelijk (nochtans gemaakt met Malbec-druiven als ik het ticket mag geloven). Dan proberen we toch nog wat te slapen eer het ontbijt wordt opgediend. Fotoalbum
Dag 17 (14.12) Aankomst in Brusselse luchthaven We zijn dan weldra in Madrid waar we de transitzone betreden, daar spreekt Marleen iemand in de kledij van Aerolineas Argentinas aan, die belooft dat “binnen 5 minuten” een collega komt met de ontbrekende boardingpasses. Die 5 minuten worden een half uur en zo enorm veel tijd om naar de gate te gaan hebben we nu ook weer niet. Dus begint onze zoektocht, onderweg spreekt Marleen diverse geüniformeerde personen aan, ook de politie, maar de slotsom is dat we naar de toog van Brussels Airlines moeten gaan voor die ontbrekende boarding passes. In het vliegtuig naar Brussel/Zaventem is niets gratis, maar ik bestel toch een portie frieten met een frisdrank. In Zaventem stond de taxi al klaar.
Slotsom van deze reis: met het noordwesten, de streek van Salta, Cafayate, Purmamarca, heb ik een nieuw stuk Argentinië ontdekt, en daarvan blijven mij vooral de gekleurde rotswanden en de pittoreske dorpen bij. Van Salta herinner ik me nog dat er nogal wat blauw op straat was (als Belg valt me dat op ). Dat valt me ook op bij het derde bezoek aan Buenos Aires, zelfs in de metro (die Marleen en ik genomen hebben om de Japanse Tuin te bezoeken). Verder zijn de metaaldetectors voor personen in de luchthavens behoorlijk gevoelig, haast keer op keer werd ik gefouilleerd.
Zoals ik bij wandeltochten ook vermeld: het weer. In de streek van Salta was het eerder bewolkt al hadden we ook een uitgesproken mooie dag maar we hadden toch ook twee keer wat regen. In Buenos Aires was het weer ook mooi, zonnig en warm, al was het op onze laatste dag minder warm, eerder rond 25°C. Waarschijnlijk bedoeld opdat wij geen thermoschok zouden krijgen bij aankomst in Europa. Aan de watervallen van Iguazú was het zonniger aan de Argentijnse dan aan de Braziliaanse kant. In Patagonië hadden wij veel geluk, zowel aan ’t einde van de wereld (’t was misschien niet warm, maar het regende alleen even wanneer we op de toerbus stonden te wachten om dan toch verder te reizen) als in de streek van de Lago Argentino (de dag van de twee gletsjers regende het wel even, maar daar is ’t toch koud op de catamaran).
Dag 1 (28.11) Brussel – Buenos Aires Dankzij twee files kom ik met wat vertraging aan in de nationale luchthaven waar Marleen mij meteen welkom heet en mij naar de andere medereizigers stuurt terwijl zij voor haarzelf een boardingpass voor de vlucht naar Buenos Aires moet vragen (wij hebben wel de twee boardingpasses)… We checken samen in en, eens de controle voorbij, gaan we iets eten, ik kies mijn gebruikelijke club martino bij Panos met meervruchtensap. De vlucht naar Madrid heeft al 10’ vertraging. In Madrid Barajas nemen we eens geen transfertmetro maar kunnen in dezelfde terminal blijven voor de vlucht naar Buenos Aires. Het aanbod aan films en series bevalt me niet dus spendeer ik mijn tijd aan een boek en een spelletje. Het avondmaal is redelijk lekker voor een vluchtmaaltijd, maar ik heb weinig geslapen.
Dag 2 (29.11) Buenos Aires Het ontbijt daarentegen is zonder brood (doch met boter…), maar met een energiereep, confituur, fruitsalade en yoghurt. Wanneer we dan eindelijk op de internationale luchthaven van Buenos Aires zijn, stappen we uit, passeren de controle, halen onze bagage op die wij ook voor controle via een scanner moeten aanbieden. Samen met stadsgids Rocio wachten we op Marcelo en zijn bus, bij aankomst in hotel Lancaster (hetzelfde als 5 jaar geleden maar niet dezelfde kamer) zijn de kamers al beschikbaar! We ontbijten samen om 8 uur en gaan met Rocio en Damián (een andere chauffeur, dus) ’t stad in. Op ongeveer 5 uur tijd moet Rocio ons alles tonen wat in haar contract staat: Plaza de Mayo met het Casa Rosada (de ambtswoning van de president, en dat is Macri), de omliggende gebouwen, de wijk La Boca (waar een ander kunstwerk ter ere van de schiptrekker is dan 5 jaar geleden), het kerkhof van Recoleta maar dan alleen het graf van Eva Perón Duarte (om te kuieren tussen andere graven is dan geen tijd, en anders “ligt” er wellicht toch niemand die wij kennen, al is ’t van naam, het graf van Juan Perón passeren we trouwens toch). De rest van de bezienswaardigheden bekijken we van in de bus, zoals de gewezen opslagruimtes aan de haven, dat zijn nu woningen, met op het gelijkvloers een bar, restaurant of winkel (en het doet wat denken aan de Hamburgse Speicherstadt). Dan gaan we eten in Posada 82, niet ver van het hotel. Nadien doen we wat we willen en ik ga de winkelstraat Av. Florida op en af. Zelfs zonder de kiosken in het midden van de straat is die wel smaller dan de Aalsterse Nieuwstraat, maar langer. Aan een winkel hoor ik uit de luidspreker ineens de zoetgevooisde stem van die Oostendenaar, Arno… Ik wandel even in het Parque San Martín en keer dan terug naar het hotel via een winkeltje voor een frisdrank en een fruitsap, die laatste hou ik voor het ontbijt van morgen, want we vertrekken dan te vroeg voor het ontbijt in ’t hotel. Nadat ik me even verfris en verpoos op de kamer, ga ik samen met Marleen (andere geïnteresseerden dagen niet op) een straat verder in El Estable een kleinigheid eten (ik kies voor gnocchi met tomatensaus en spoel die door met een donkere pint). Fotoalbum
Dag 3 (30.11) Buenos Aires - Salta Om vier uur sta ik op, drink mijn fruitsap op en om 5 uur vertrekken we naar de nationale luchthaven (J. Newbury). Daar neem ik een ontbijt, aan de controle moet ik zelfs mijn sandalen uittrekken… In het vliegtuig zit ik aan het raam en zonder buren. Bij aankomst in Salta heeft het al geregend, met gids Pablo en chauffeur Marco rijden we naar het hotel waar de kamers al klaar zijn. Met de bus rijden we naar San Bernardo, een heuvel, waar we door een parkje wandelen en naar standbeelden kijken. Intussen krijgen we geschiedenisles van Pablo over de drie voornaamste volkshelden van Argentinië van wie Generaal Güemes er ene is en wiens standbeeld iets dichter bij het stadscentrum staat. We rijden terug naar het hotel, wachten daar op Pablo & Marco die onze lunchpakketten mee hebben, wij rijden dan naar de Quebrada de San Lorenzo, maar daar staan de banken op elkaar en vastgeketend. We trekken onze plan wel op betonnen treden en eten ons lunchpakket op. Met Marleen & Pablo en nog enkele medereizigers wandel ik tot zover het pad loopt bij de kolkende bergrivier. Het begint te regenen en we gaan iets warm drinken bij de medereizigers die niet mee gewandeld hebben. Terug aan het hotel haal ik mijn regenjas en van daar gaan we te voet de stad in om te kijken naar en in o.a. de basiliekkathedraal (Sanuario del Señor y Virgen del Milagro), het Amerikaans cultuurhuis (met schilderijen van dit jaar overleden artiesten plus de Rolling Stones). Aan het klooster van de Karmelietessen nemen we afscheid van Pablo. We gaan dan naar het MAAM: Museo de Arqueología de Alta Montaña. Al gaat dat niet zonder problemen! Ter plekke deelt Marleen de tickets uit en zo ongeveer de helft van ons heeft er ene met aan de achterkant de stempel “in voorverkoop gekocht” (maar dan in ’t Spaans, hé: venta antecipada), en de andere helft niet (zoals Marleen en ik). Van de receptionist mogen alleen zij binnen wiens kaart zo’n stempel heeft, want de andere kunnen al eens gebruikt geweest zijn. Marleen onderhandelt dan, belt met het reisbureau (van Pablo) en bekomt dat we toch allemaal binnen mogen. Ha ja, is ’t haar fout dat iemand in het museum of het reisbureau van Pablo verzuimd heeft om alle tickets af te stempelen? Of dat ze in dat museum b.v. geen stukje scheuren van het ticket zodat het niet meer kan herbruikt worden? Enfin, binnen mogen we dan ook nog niet fotograferen… In dat museum, dat focust op de tradities van de Inca’s, staat een van de drie bevroren kinderen (het museum wisselt af), dat gebeurde zo’n 500 jaar geleden en de drie kinderen zijn nog in perfecte staat zoals ze waren toen ze geofferd werden op de top van de vulkaan Llullaillaco.
Daarna gaat elk zijn gang, ik wandel wat rond, tot ik om zowat 19 uur Marleen tegenkom aan een door Pablo voorgesteld restaurant, maar die gaat pas om 20.30 uur open dus gaan we (9 personen) elders eten, bij restaurant Madera.
Het hotel Design Suites heeft 4 sterren, is romantisch gelegen in het centrum van Salta, beschikt over een health club, sauna en massageruimte, maar in de kamers is het betonnen plafond niet geverfd. Fotoalbum
Dag 4 (01.12) Salta - Purmamarca - Salta We staan weer vroeg op, maar we zijn niet alleen, er is veel volk in de ontbijtzaal. Om 7 uur vertrekken we in noordwestelijke richting met fotostops voor kleurrijke rotsformaties, een gerestaureerd Inca-dorp in Tilcara en een middagmaal in Humahuaca, een gezellig en pittoresk stadje (bij ons is dat een dorp met ongeveer 8000 inwoners) met een – van buiten gezien alvast – mooi dorpshuis (daar kunnen ze in Denderleeuw maar jaloers op zijn, met zo’n 10000 inwoners meer ), waar het lijkt alsof het verleden blijven hangen is. In Purmamarca stappen we ook eens uit, het ligt aan de voet van de Cerro de los Siete Colores. Op het hoofdplein kuieren we door de plaatselijke markt, waar de verkopers lokale souvenirs verkopen (zoals dekens, ponchos, hoeden, …). Op de terugweg naar Salta maken we nog een stop aan een zonnewijzer, maar ’t regent net. ’s Avonds eten we in restaurant Adelina. Fotoalbum
Dag 5 (02.12) Salta - Cafayate En weer vertrekken we vroeg naar Cafayate met minder bagage: wat we niet nodig hebben, blijft in ’t hotel in Salta achter. We rijden via kloven en dorpjes als Cachi waar we ons middagmaal zelf zoeken, in het gezelschap van 6 anderen eet ik een flinke smos. In de namiddag doen we een terrasje bij een hacienda waar de rust duidelijk heerst. Na nog enkele fotostops komen we in Cafayate aan bij ’t hotel Vinas de Cafayate Resort op zo’n 2 km van het centrum. Argentijnen spreken de y uit als “zj” dus klinkt de naam van het dorp als “kafazjate” wat doet denken aan een “zjat kaffee”. ’s Avonds, in het hotel, mogen we van de kaart kiezen. Fotoalbum
Dag 6 (03.12) Cafayate - Salta Vandaag kunnen we een beetje langer slapen, ontbijten, en het hotel met zwembad en tuin ontdekken. We bezoeken het wijnmuseum, wandelen in het centrum, eten daar in La Carreta de Don Olegario (waar nog grote groepen komen middagmalen). We bezoeken dan een wijnmakerij, La Banda, krijgen daar een rondleiding en mogen natuurlijk proeven van 3 wijnen.
We rijden via grillige rotsformaties, stoppen regelmatig voor foto’s, en een baancafé, la Posta de las Cabras, terug naar Salta. We plaatsen gauw de bagage in de kamer, frissen ons op en gaan dan naar het restaurant waar blijkt dat Pablo helemaal niet doorgegeven bleek te hebben dat er een groep van 17 gasten om 20 uur komt eten. De bediening is niet erg professioneel en blijkbaar dik tegen de goesting van het personeel maar mijn steak saignant is wel naar mijn zin, en de wijn smaakt ook. Fotoalbum
Dag 7 (04.12) Salta - Iguazú We nemen een binnenlandse vlucht naar Puerto Iguazú, in Buenos Aires moeten we niet lang wachten. Ik zit aan het raam tijdens de vlucht naar Puerto Iguazú. Helaas verzuimt de piloot om een cirkel te vliegen zodat iedereen een goed zicht heeft op de watervallen, en dan vooral de Duivelshals. Tatiana en Hector wachten op ons met een bus die 2 keer zo lang is als die in het NW van het land en met meer beenruimte. We logeren in hetzelfde hotel, Amerian Portal del Iguazú, als ik 5 jaar geleden deed (omdat er werken zijn in het hotel dat vermeld staat in de Hobo-catalogus) en het eerste (en nadien zal blijken: enige) hotel waar we een welkomstdrink krijgen. Tatiana wil daar weten wie mee doet voor een boottochtje met douche van de watervallen, dat kost 800 Pesos (tiens, vroeger was dat inbegrepen). Omdat ik dat al twee keer gedaan heb en je op ’t hoogtepunt van die boottrip toch geen foto’s kan nemen, doe ik niet mee. Ik herontdek het hotel met zwembad en tuin en dan het drielandenput, even verderop, samen met Inge en Luc. We gaan dan zonnebaden aan het zwembad. Bij het avondmaal krijgen we eerst een aperitief (bloedappelsiensap met rum) van Hobo (en een fles water van ’t hotel). Fotoalbum
Dag 8 (05.12) Iguazú watervallen (Argentijnse zijde) Om 07.20 uur al vertrekken we (met een Braziliaanse bus ) voor een bezoek de Argentijnse zijde van de watervallen. Het nationale park is het grootste beschermde natuurgebied van Zuid-Amerika en heeft een ongekende rijke flora. Vanuit het bezoekerscentrum nemen wij het eerste treintje naar het derde en laatste station (nog altijd zonder muziek, wat er in 2009 wel was, dus fluit ik zelf “Gabriel’s Oboe”, filmmuziek van Ennio Morricone voor “The Mission”). Via een uitgebreid netwerk van staketsels en wandelpaden gaan we naar de Duivelshals (die de naam geeft aan dat derde stationnetje) en nemen dan het treintje terug tot aan de tweede halte, “Cataratas”. We volgen eerst het “hoge pad” en dan het “lage pad”, en ik blijf me vergapen aan de watervallen (de derde keer ben ik ze nog niet beu gezien). Terwijl 7 medereizigers (Inge & Luc, An, Lisette & Maud, Lydie & Nancy) naar de kade gaan, nemen wij onze tijd. We wandelen verder, de talrijke watervallen van dichtbij bewonderend (en op zeker moment zien wij de zodiac met onze 7 medereizigers), maar ook de flora en fauna (schildpadden, een meerval, de onvermijdelijke neusberen, enkele vlinders). Kaaimannen zijn er niet meer, zo vertelt me Tatiana, met de meest recente zondvloed zijn ze afgedreven en hebben het goed op hun nieuwe verblijfplaats. Wanneer ons bezoek er ver op zit, passeren we nog langs een galerij met foto’s en uitleg over de watervallen (die stonden in de jaren ’70 eens zeer droog), en ook een paar foto’s van de film “The Mission”, waar ik al eens naar verwijs tijdens ons bezoek. Ik denk dat achteraf die film wel zal bekeken worden, via internet of een gehuurde DVD. Nabij de bushalte, wanneer de wandelaars wachten op de bootreizigers, nemen Mariana en ik een ijsje. Intussen komen de 7 ook aan, drinken wat en we rijden dan terug. Aan het hotel zwem ik een beetje en puzzel wat op de smartphone. Nadien hebben we weer een lekker avondmaal. Fotoalbum
Dag 9 (06.12) Iguazú watervallen (Braziliaanse zijde) - Buenos Aires Sinterklaas is naar Puerto Iguazú afgezakt en Marleen mag voor Witte Piet spelen, bij het ontbijt liggen snoepjes. Aan de Argentijnse grens wachten we lang om het land even te verlaten. Gelukkig zijn de Brazilianen zo content ons te zien dat ze ons zo lang niet laten wachten. Aan de ingang van het Nationaal Park stappen we uit, kopen iets te drinken (zo geraak ik enkele reais kwijt), geven geld uit aan souvenirs en stappen even verder weer in om aan een gezapig tempo te rijden tot aan het Hotel Cataratas (waar ik 7 jaar geleden verbleef tijdens de Brazilië-reis). Daar geeft Tatiana rendez-vous boven aan de lift aan het eind van de korte wandeling. Er is ruim tijd om ons te vergapen aan de watervallen en de omringende natuur. Het weer is iets minder gunstig want de zon geraakt niet door het wolkendek en we blijven op onze honger zitten wat betreft fraaie, bijna helemaal ronde regenbogen. Ik denk dat ik deze twee dagen ongeveer 100 foto’s genomen heb van dit watervallenpark, die met de GSM inbegrepen. Bij de Duivelshals wordt iedereen tamelijk goed nat (sommige toeristen zijn daarop voorzien, ik heb dat opzettelijk vertikt, zoals in 2009 en 2011) en ik merk dat het geraas van de vallende liters waters zo’n 80 dB voortbrengt. Het wordt dan stilaan tijd voor de rit naar de luchthaven. Overigens, over een breedte van 3 km liggen maar liefst 275 watervallen waarvan sommige met een verval van 80 m.
Tijdens de transfer naar luchthaven, maar nog wel in het nationaal park, vraagt Marleen of iemand een helikoptervlucht wil meemaken, maar niemand reageert, dus we rijden verder. Het vliegtuig naar Buenos Aires vertrekt met enige vertraging en ook nu weer wordt geen extra toertje gemaakt boven de watervallen. In de hoofdstad wacht Rocio ons op met chauffeur Cristián om de avondspits te aanschouwen en ons op 40 m van het hotel te laten uitstappen. Dat eind van de Tacuarí-straat is opgebroken wegens werken. Hotel Boca Juniors Is van dezelfde stijl als dat in Salta, alleen is het plafond van de kamer wel geverfd. Zowel de openbare ruimtes als de gangen en de kamers zijn versierd in het Boca Juniors-thema (de ploeg waar Maradona speelde voor hij naar Europa kwam), de kleuren geel en blauw komen veel voor. De kamers zijn voorzien van houten meubels en parketvloeren, grote ramen en badkamers met bubbelbad. Met zijn 13 gaan we eten in het Grand Café Tortoni. Het eten is gewoon (de meesten zoals ik nemen een pizzetta) maar het interieur zou in Parijs of Brussel ook niet misstaan. Fotoalbum
Ik ben Helga
Frank Wettstein blijft tot 2020 plaatsvervangend bestuursvoorzitter.
). 
), waar het lijkt alsof het verleden blijven hangen is. In Purmamarca stappen we ook eens uit, het ligt aan de voet van de Cerro de los Siete Colores. Op het hoofdplein kuieren we door de plaatselijke markt, waar de verkopers lokale souvenirs verkopen (zoals dekens, ponchos, hoeden, …). Op de terugweg naar Salta maken we nog een stop aan een zonnewijzer, maar ’t regent net. ’s Avonds eten we in restaurant Adelina.
Tatiana en Hector wachten op ons met een bus die 2 keer zo lang is als die in het NW van het land en met meer beenruimte. We logeren in hetzelfde hotel, Amerian Portal del Iguazú, als ik 5 jaar geleden deed (omdat er werken zijn in het hotel dat vermeld staat in de Hobo-catalogus) en het eerste (en nadien zal blijken: enige) hotel waar we een welkomstdrink krijgen. Tatiana wil daar weten wie mee doet voor een boottochtje met douche van de watervallen, dat kost 800 Pesos (tiens, vroeger was dat inbegrepen). Omdat ik dat al twee keer gedaan heb en je op ’t hoogtepunt van die boottrip toch geen foto’s kan nemen, doe ik niet mee. Ik herontdek het hotel met zwembad en tuin en dan het drielandenput, even verderop, samen met Inge en Luc. We gaan dan zonnebaden aan het zwembad. Bij het avondmaal krijgen we eerst een aperitief (bloedappelsiensap met rum) van Hobo (en een fles water van ’t hotel).
