Deze nacht had ik niet zo goed geslapen, er was te veel rumoer in mijn onmiddellijke omgeving. J In ieder geval, vandaag kwamen we aan in dezelfde stad als waar we met de bus vertrokken. De start van het parcours was niet helemaal hetzelfde, zo bereikten wij de Belgische grens niet langs de gebruikelijke gewestweg, we waren er ons zelfs niet van bewust. Ineens zag ik nogal veel auto’s samen met Belgische nummerplaten, de postbus zag er ook Belgisch uit net als de bushalte. Omdat we niet in taverne “Le St.-Germain” in Mons terecht konden, weken we uit naar Obourg, via Goegnies Chaussée, Quévy le Grand, Harveng, Harmignies en St.-Symphorien. In de voetbalkantine kregen we van de vrouw van voorzitter Fernand onze broodjes, mijn consumptiebonnetje en nog wat opleg wisselde ik uit voor een donkere Leffe (tja, ik weet niet of ze daar picon hadden voor in het pintje). De stoelen stonden er nogal dicht bij elkaar, wat niet praktisch is om zelfs maar kousen uit te trekken, en dan zat ik nog op de hoek van de tafel. Intussen was de voorzitter van de wandelclub van Binche er ook aangekomen, met zijn hondje en met in de andere hand folders voor de Marche de la Thudinie (ik ben al ingeschreven). Nadat mijn trappist was uitgedronken, ging ik mijn voeten verzorgen en nog wat buiten zitten.

Het werd dan tijd om naar Neufvilles te stappen, via het kerkhof van Casteau en ook al niet langs de wegen die we van voorgaande jaren kennen. Bovendien bereikten wij de cafetaria van de plaatselijke voetbalclub via de andere kant, niet via de steenweg waar het altijd bedrijvig is wat een beetje een kermissfeer geeft. Ik had Eddy (neofiet in deze vierdaagse) al wijsgemaakt dat we tomate crevette zouden krijgen, maar ik zat er naast. Het was tonijnsalade maar dan wel met weinig mayonaise, denk ik, want het smaakte behoorlijk droog. Daarbij waren groentjes en een aardappel in de eetbare schil. Na dat eten ging ik me verfrissen en mijn voeten verzorgen, vooraleer bij Luc langs te gaan. Mijn achillespees “trok” wat, het deed geen pijn maar ik voelde een bolletje, en vreesde dus voor een spierontsteking. Dat kon Luc wel beamen en hij masseerde mijn hiel met flexiumgel, zelf ’s anderendaags in de apotheek te halen. Nadien verpoosde ik nog wat, liever in de lommer want in de zon was het behoorlijk warm.

Vooraleer verder naar Braine le Comte te stappen, verzamelden de vrouwen voor een groepsfoto (ik verwacht die nog per mail), er waren genoeg fotografen. Vanaf hier was het parcours ongewijzigd en in Braine le Comte had ik nog een half uur te kletsen met Jill, Sue en Shaul (een der twee Israëli’s) voor we gezamenlijk zouden vertrekken. Net op tijd kwamen Paul en Léo aan met Frans wiens rug geblokkeerd was en erg schuin aan de arm hing van afwisselend Paul en Léo. Luc liet daar weten aan hen hoe je het best Frans ondersteunt, hoe je zijn arm vast houdt. Zo gingen wij verder naar Tubize via nog 3 wagenrusten. Onderweg stonden Kadees André en Erna iedereen aan te vuren alsook de ouders van Marcel en de vriend van Vicky die door haar vader werd gesteund, vooral moreel dan. Na de laatste wagenrust hield het fietspad aan de rechterkant van de steenweg op en ik stak die steenweg over, daar was ook geen fietspad, maar ik zag dan tenminste het verkeer op me af komen. Waar de bebouwing dichter werd, zag ik Raymond verpozen en dat bleek dan aan het huis van kinesist Luc. Hij feliciteerde me met “Proficiat Annemie!” Ik moet wat verdwaasd geweest zijn (ik was wel moe maar niet zo erg dat ik er als een zombie bij liep) want ik zei dat Annemie er niet bij was. Ik merkte beweging aan de rand van mijn zichtveld, keek om en zag daar mijn allerbeste vriendin met Mark, haar “sjoeke”. Wat een fijne verrassing!!! Samen gingen wij verder en toen we de voorlaatste bocht namen, fotografeerde ik mijn persoonlijke supporters alvorens mijn fototoestel aan Mark uit te lenen. Intussen kwamen Léo en Frans eraan en ik liet hen door. Aan de aankomst werd over en weer gefeliciteerd, ook door Marleen die Paul en mij kwam halen.

Wij gingen dan binnen en terwijl Paul nog zijn public relations aan ’t verzorgen was, gingen Marleen en Mark onze bagage zoeken en Annemie en ik zochten een plaatsje in de zaal, dat we ook vlot vonden. Ik had dan al een donkere Leffe in de hand, mij geschonken door Stéphane, en binnen konden wij verder deelnemers feliciteren. Overigens was er nog een vierde opgever, naast Stéphane, Roland en Daniel: Rinde, een Nederlandse die een week eerder, ook al voor de eerste keer, deelnam aan de Superaudax, maar daar was ze wel succesvol. Intussen werd er al gespeecht en weldra was het tijd om recht te staan tijdens het spelen van een fragment van het nationale volkslied van alle landen die vertegenwoordigd waren: Frankrijk, Nederland, Duitsland, Groot-Brittannië, Denemarken en Israël. Dan werden de medewerkers in de bloemetjes gezet, ze kregen telkens een daverend applaus van de wandelaars en hun gezelschap. Verder werden de wandelaars naar voor geroepen met een zeker aantal deelnames, zoals Pascal (32 van de 35 edities), Bernard, Martine (stadsgenote van Daniel “Pantani”), en ik dus ook met mijn vijf passages. Dan was het de beurt aan de andere wandelaars, ook de opgevers kregen een aandenken. Wat dat was, weet ik niet, maar ik kreeg, behalve mijn beker, een trofee met daarop een foto van het kasteel van Pierrefonds (voorheen was het een kaartje van een dagetappe), een wegwijzer, een badge en een getuigschrift. Overigens kregen zowel Paul als ik van Marleen een mooie koffiekop met pralines in. Hartelijk dank !

Deze vijfde deelname was mij goed bevallen, afgezien van de twee koude douches, de aanwezigheid nog van lange, saaie stukken (hoewel er al een paar verdwenen zijn), want ik ben steeds op een behoorlijk uur aan de bestemming van de etappe geraakt. Overigens viel ook het weer goed mee, het was droog (op een sproeibuitje na, op maandagnamiddag) en zonnig, op zondag eerder licht bewolkt, wat goed uitkwam tijdens de langste namiddagetappe.

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/ParijsTubize2009

05-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Vandaag was dus de dag van de langste namiddag, maar daarvoor was de ochtendetappe dan ook korter. Vandaag ook was ons een wijziging in het parcours beloofd, de medewerkers wachtten ons op in Neuvilette, Hauteville, Proix, Grand Verly en Tupigny. Intussen had ik het gezelschap gekregen van Jill, een van de twee Engelse dames, haar vriendin Sue was wat verder op. Jill is een kanjer van een wandelaarster, overal waar een centurion (100 mijlen of iets meer dan 160 km in maximaal 24 uur) wordt georganiseerd, heeft ze die al succesvol volbracht, zelfs aan de leeftijd van 65 jaar (twee jaar geleden, op uitdrukkelijk verzoek van de organisatie). Ook nu nog hield ze een tempo aan waarbij ik al eens een tandje moest bijsteken, maar ik nam dat erbij, want doordat ze zoveel babbelt en vertelt als ze wandelt, ging de tijd en gingen de kilometers vlot voorbij. We kregen als nieuwigheid een lang stuk langs het kanaal die de Samber met de Oise verbindt. Het deed me wat denken aan een eind uit Vichte-Dhron van 2006 met al die sluiswachtershuizen. Het was vooral ook rustig, want we moesten niet uitkijken voor gemotoriseerd vervoer (behalve op het eind een beetje, er was blijkbaar een viswedstrijd aan de gang) en veel fietsers vlamden ons ook niet voorbij. De laatste bevoorradingsport voor de middagpauze, in Etreux, was op het terras van een café, “Au trotteur” en daar zaten vele bekenden, zoals Marie-Paule, Frans, Wim, Dany, Daniel “Pantani”, Patrick, Jaak, bij hen twee supporters (Rik en Isabelle), tevens Robert, Arne (de enige Deen in het deelnemersveld), Jean (Stéphanes vader) met nog een paar maten. Ik dronk een picon-bière, keek intussen wat TV (een sportprogramma) en nam een zelfportret-met-drank, wat Arne behoorlijk grappig vond. Nadien ging ik weg, gezien de snelle wandelaars (het groepje Marie-Paule, Frans, Wim, Dany, Daniel “Pantani”) nog op café zat, vond ik dat ik een goeie positie in het peloton had. De weg naar Boué (moet men dat als Bowé uitspreken?) was bekend en intussen hoorde ik Frans’ stem. Ik keek om en zag tot mijn grote verbazing dat Daniel ondersteund moest worden door Frans en Dany (even later door Wim en Dany). Blijkbaar had hij een rugprobleem (lumbago) opgelopen. Toch konden zij en Marie-Paule een tempo aanhouden dat mij na een tijd wat te rap was. Intussen liet Marie-Paule mij weten dat onze middagpauze niet plaats vond in de feestzaal zoals gebruikelijk, maar in een andere locatie. Daarvoor hadden wij een eind door een bos gewandeld vooraleer wij op de middagpost kwamen. Daar kregen we soep, koude schotel en een koek (maar die schoof ik door naar Monique). Ik ging dan wat zitten rusten - slapen kan je dat bezwaarlijk noemen - nadat ik mijn voeten had verzorgd en een ander T-shirt had aangetrokken. Het werd dan tijd om te vertrekken, maar eerst kwam de burgemeester langs, met in zijn kielzog een fotograaf. Buiten gaf de burgemeester een speech ten beste waarin hij ons welkom heette, succes wenste en de organisatoren en medewerkers bedankte. Hij deelde ook enkele geschenken (sjaals) uit en had Michel voorzien van trofeeën voor in Tubize. We gingen dan maar verder, niet terug door het bos, maar langs de openbare weg zodat we de feestzaal passeerden, daar had dus blijkbaar een trouwfeest plaats gevonden. Daniel “Pantani” probeerde mee te wandelen, maar het ging echt niet, zelfs niet aan de arm van Martine, en hij stapte ongetwijfeld in bij een medewerker (zoals Stéphane en Roland eerder). Jammer dat hij zo moest stoppen, nochtans een kanjer van formaat!

Er was nu geen merkelijk verschil meer in het parcours, zodat ik passeerde in Barzy, Beaurepaire, Petit Fayt, Dompierre, St.-Aubin, Limont Fontaine (waar ik het gezelschap kreeg van Henri “Rik”), St.-Rméy. Onderweg naar Neuf Mesnil zag ik ineens het groepje der snelle wandelaars: Marie-Paule op een stoel, Frans, Wim, Robert en Dany, bij Isabelle en Rik. Blijkbaar had Marie-Paule de champignonsaus niet verteerd (later hoorde ik dat Dany en Wim het er ook lastig mee gehad hadden), dat vrat aan haar energie (voordien had ik niet de indruk dat haar welslagen in de Centurion in Nederland een week eerder nog in haar benen hing). Eens ze een beetje bekomen was, gingen ze verder en ik er achteraan. Nog voor we de bevoorradingspost van Neuf Mesnil bereikten, had ze nog eens moeten stoppen voor enkele minuten. Maar nadien was ze toch genoeg bekomen om verder te stappen naar Feignies, zo energiek zelfs dat ik weer moest afhaken. Toch kwam ik in Feignies aan om 20.45 uur, wat voor mij erg vroeg was. Deze keer vond ik wel dat ik na de voorbereidingen voor de nacht (warme douche! En Stéphane had onze – mijn, Pauls, Marcs en Yolandes - bagage al bij elkaar gezet) nog tijd had voor het avondmaal. En een geluk, want Bernard met rugnummer 43 had getrakteerd op zijn 25^ste deelname met rode wijn. Ik nam zelfs tijd om mijn beenspieren door kinesist Luc te laten massac… pardon: masseren. Ik moest de gelegenheid te baat nemen, want hij stopt er mee, na 20 keer wandelaars verzorgen (masseren, blaren behandelen), vrouw Françoise (ook in het team, pas op pre-pensioen) en kleinkinderen gaan voortaan voor. Kwam ik dus erg voorspoedig aan (zonder fierheid omdat ik “profiteerde” van de onpasselijkheid van Marie-Paule), Paul kwam er pas om half elf door, het licht was toen al uit.
Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/ParijsTubize2009

05-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Gedaan met uitslapen, we werden om 2 uur gewekt en ik had ook nu tijd genoeg voor het ochtendtoilet, het ontbijt, het klaarmaken van de bagage en nog wat gelanterfant. Alleen Stéphane van Ath kon blijven liggen: hij had opgegeven omdat hij zo goed als geen huid meer had op zijn voetzolen (al van voor het begin van de vierdaagse). Het was nu wat koeler, wat ook normaal is, want we vertrokken een uur eerder. Ik wierp nog een laatste blik op het kasteel van Pierrefonds, dat tot mijn grote verbazing niet verlicht was, en volgde de groep via St.-Etienne, Chelles, Martimont, Croutoy, Attichy, Bitry, Autrèche, Morsain, Selens, Trosly Loire en Guny. Intussen had Roland er de brui aan gegeven, hij had daags voordien al last van zijn nieren, en in een bos, waar we de openbare weg volgden, zat hij op een balustrade te wachten op een volgwagen. Terwijl ik aan de bevoorradingspost in Croutoy stond te drinken en knabbelen, kwam Dirk aan en vertelde tegen een der medewerkers dat Roland moest opgeven. Een andere medewerker (die over en weer reed, zoals Michel, om te zien of iedereen er nog bij was) ging Roland halen, intussen waren Christine (zij is arts) en Paul bij hem gebleven. In Guny was ook alweer een café om in te duiken en wat voor mij de Parijs-Tubize-drank is, te nuttigen. In Coucy-le-Château (zou het niet beter Coucy-les-Ruïnes heten?) was deze keer met krijt een pijl getrokken en ernaast 292 geschreven, al kende ik dit steile pad naar de Pont de Soissons al van de vorige keren. Deze toegangspoort werd nu gerestaureerd en ik nam er dan ook geen foto van. Een plannetje van het kasteel is te zien via deze link: http://www.coucy.com/plans/plan_coucy.html. Ha, zoals bij mijn eerste deelname konden de wandelaars weer onder een grote tent zitten, niet meer binnen in de zaal, zoals bij mijn andere deelnames (hoewel alleen vier jaar geleden het rotslechte weer de hoofdreden zal geweest zijn om binnenshuis te eten). Het “nadeel” was dan wel dat ook de sanitaire installaties niet konden gebruikt worden, men kon terecht in een openbare gelegenheid schuin tegenover de zijgevel van het gemeentehuis. In die tent was Stéphane aan het helpen, vooral bij het afruimen. Paul, die als gewoonlijk voor bezemwagen speelde, kwam pas om 12.45 uur aan, samen met Dirk en Christine. Zij had last aan de maag, wellicht van de champignonsaus van de avond voordien, daardoor had ze ’s nachts te weinig geslapen (al zullen de Superaudax in Vernon, Frankrijk, en de werkweek er ook voor iets tussen gezeten hebben). Maar ze hadden toch tijd om te eten en desnoods iets anders aan te trekken of de voeten te verzorgen.

Bij het vertrek, na Michels auto, speelde Paul voor seingever, en dat was blijkbaar nodig, want niet iedereen heeft het nodige geduld om een groep wandelaars te laten passeren. Langs nog bekende wegen en paden gingen we langs Septvaux, St.-Gobain, Missancourt, Fressancourt en Rogecourt. Daar kleefde op een verkeersbord een bizarre aankondiging van een bevoorrading: rechtdoor met water, rechtsaf zonder water. Ik was dus aangekomen aan het buffet “chez Jeannine”. Jeannine was echter niet te zien, mevrouw de burgemeester nam de honneurs waar, en toen ik haar liet weten dat ik Jeannine wou begroeten, vertelde ze dat de kleindochter 40° koorts had en oma met moeder en kindje naar het ziekenhuis gereden was. Het werd voor de wandelaars toch een leuke rustpauze, zelfs toen Michel kwam zeggen dat we maar verder gingen, het was toch maar om te lachen (tip: trakteer hem op een pintje ). Intussen was Paul ook aangekomen met zijn gezelschap (Dirk, Christine, Léo, Marcel en Vicky, twee jonge Nederlanders die enkel de wandelhobby delen), en Léo trakteerde zowat de halve tent. Inmiddels was Marcel aan ’t verzuchten dat het toch wel vermoeiend was en dat hij er de brui aan gaf. Hij gaf zelfs zijn rugnummer al aan Michel, maar met zijn allen konden wij hem toch overtuigen om door te gaan. Even later vertrokken wij dan eindelijk, na een paar kilometers ging ik er stilaan vandoor, Vicky had al een voorsprong genomen en toen ik haar had ingehaald (ze bleef toch wachten op Marcel) vroeg ik haar of hij soms spierpijn had. Nee, hij was gewoon moe. Awel, ik was al op vrijdag namiddag moe… Ik ging verder op mijn gezapig tempo langs Versigny, Anguilcourt, en Surfontaine. Na de gebruikelijke onsteile maar lange hellingen verwachtte ik mij aan de afsteek naar Ribemont, maar welk pad zou het nu zijn? Ha, daar was weer een krijtpijl, maar wat ernaast stond, dat kon ik met de beste wil van de wereld niet ontcijferen. Ik nam het risico en dacht: “Als ik me niets herinner na die flauwe bocht, keer ik weer.” Maar het was wel het juiste dalende, stenige veldpad en ook bij een kruising met een private weg was een pijl getekend. Zo kwam ik aan de rand van het centrum van Ribemont, vanwaar ik de sportzaal voorspoedig bereikte, niet lang na Dany (die was wellicht nog gauw gaan tanken in een dorpscafé). Nadat ik mijn matras had opgeblazen (aan het elektrische netwerk) en een plaats had gereserveerd voor Paul, en nadat ik mij op dezelfde manier als in Pierrefonds gewassen had (om dezelfde reden…), was het al 22.00 uur. Hoewel het avondmaal een goeie portie spaghetti bolognese was, heb ik eraan verzaakt, liever vier uur slapen, ik eet thuis pasta genoeg.

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/ParijsTubize2009

05-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Zoals we dat al gewoon zijn (dit is mijn 5^de deelname) werden we om 3 uur gewekt, al was dat bij mij niet nodig, ik had dan ook nog niet gewandeld en was derhalve niet vermoeid. Ik maakte mij traag klaar, had een rustig ontbijt (nog met koude chocomelk, maar dat deerde niet), rolde kalm mijn matten op en had dan nog tijd om foto’s te nemen en een frisse neus te halen. Na een korte speech stapte Michel in de auto en reed voor de groep van 71 wandelaars uit. Il est cinq heures: Paris-Tubize (op de tonen van Dutronc’s “Il est cinq heures, Paris s’éveille”).

Deze eerste etappe had bij mijn weten geen nieuwigheden op de omloop die ons leidde langs Montevrain, Chessy, Chalifert, Lesches en daar kregen wij een eerste bevoorrading aan een bushalte. In Tribaldou lag ook de kleine bagage te grabbel aan de bevoorradingspost bij een brug, een uitgelezen gelegenheid om zaklamp en reflecterend vest uit te trekken, de zon kwam weldra op. De bevoorrading bestond nog steeds uit plat water, al dan niet aangelengd met een smaakje (grenadine, munt, citroen of appelsiensap) en stukken brood besmeerd met confituur en kaas. Verder ging het naar Charmentray, Charny, Plessy aux Bois, waar alweer medewerkers klaar stonden. In St-Soupplets vond ik gekende gezichten terug in een der pleisterplaatsen langs de route en ging dan ook even verpozen. Nadat zowat alle andere wandelaars vertrokken waren, ging ik zelf ook verder. Maar niet ver, hoor, want in Oissery had ik vorig jaar kennis gemaakt met nog een pleisterplaats, en deze vond ik ook nu weer terug, net als andere deelnemers. Dit café wordt door een echtpaar Vietnamezen uitgebaat, en daar kost de picon-bière al meteen enkele centen minder. Ver was het dan niet meer tot in Nanteuil, nog geen 5 km voorbij de laatste “wagenrust”, die in Ognes. Zoals vorig jaar was er in Nanteuil geen koude schotel meer, maar een baguette met naar keuze ham of kaas (misschien mocht je er ook 2 nemen, maarvoor mij volstond een exemplaar), de soep was wel gebleven, het water op tafel ook net als het blikje bier, al zijn Les Roses Noires wel van merk veranderd. Na het eten trok ik andere kousen en een ander T-shirt aan, verzorgde mijn voeten en was dus klaar voor de rest van de etappe. Deze ging langs Droizelles, Rosières (heb je in België ook), Leluat, Auger-St.-Vincent, Trumilly, Rocquemont, Glaignes (leuk plaatsje om een wagenrust te houden, naast een fris klaterende beek, de Sainte-Marie), Bethancourt, Elincourt, Palesne en Pierrefonds. En ja hoor, hier nam ik voor de vijfde keer foto’s, ik kan er echt niet aan weerstaan! Net als vorig jaar hing er geen spandoek meer om de deelnemers aan deze vierdaagse welkom te heten, zoals enkele jaren geleden. Maar wel was er nog steeds de receptie aan de eetzaal en deze keer bleef ik er ook plakken alvorens mijn bed op te maken. Ik kletste er wat met deze en gene, dronk eerst een rood wijntje en daarna een wit met cassis in. Intussen had ik al vernomen dat de douches als naar goede gewoonte enkel koud water sproeiden, dus toen het zover was, behielp ik mij wel, alleen mijn haar spoelde ik met dat koud water, het weer was toch de hele dag lekker. Na de soep, rijst met kip en champignonsaus (de champignons mocht ik op Dany’s bord schuiven) en de yoghurt maakte ik mijn avondtoilet en schoof in mijn slaapzak. In tegenstelling tot vorig jaar heb ik, weliswaar kort en even onderbroken, lekker geslapen.
Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/ParijsTubize2009

05-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Om twee uur kwamen Marleen en Paul mij halen, Marleen voerde ons naar de kantine in het Stade Leburton in Tubeke, en vertrok op boodschap. Wij konden meteen de vele bekenden, wandelaars, supporters en vooral medewerkers, begroeten. We ontvingen onze inschrijvingsdocumenten, deponeerden onze bagage in een van de 2 bestelwagens en gingen dan iets verbruiken, hier en daar wat kletsend. Een der onderwerpen was het onverwachte overlijden van de Nederlandse Marcella Creemers, slechts 58 jaar, velen bekend van audax-wandeltochten en deelnames aan de Haervejsvandring, maar “vóór mijn tijd” had ze ook deelgenomen aan deze vierdaagse mars. Ze was in Valkenburg aan ’t wandelen toen ze ineens neerzeeg. Een wandelmaat trachtte haar te reanimeren, maar ook de toegesnelde hulpdiensten konden geen hulp meer bieden.

Een kwartier vóór tijd (16.00 uur) reeds verzocht Michel ons om een plaats te zoeken in de bus en we vertokken dan, reden in één ruk naar Lagny-sur-Marne (vroeger werd steeds een pitstop gehouden). Natuurlijk was de bestelwagen waar mijn bagage (en die van Paul) in stond nog niet aangekomen.  We gingen dan maar eten, in het gezelschap van Dany, in dezelfde snackbar als vorig jaar. Daar vonden we ook Marie-Paule, Frans, Jaak en Wim, en aan een andere tafel Rebecca en Luc.

Na deze lekkere en vullende avondmaaltijd gingen we terug, intussen was onze bagage ook aangekomen, dus konden wij ons “bedje” opmaken, ons avondtoilet maken en ons te slapen begeven.

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.com/9470hvds/ParijsTubize2009

05-06-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Bij mijn aankomst word ik hartelijk begroet door Annemie en Mark en krijg van haar meteen een frambozenjenever aangeboden, terwijl Mark een warme chocomelk haalt en de stukken heerlijke, zelfgebakken rijsttaart presenteert in afzonderlijk verpakte stukken. We kletsen wat, schrijven ons in, begroeten enkele bekenden en gaan dan op stap voor de omloop van 18 km waar de parcoursverantwoordelijke nog 900 m aan toevoegde.

Wij volgen eerst nog de ruime en toch al voor meer dan 70% bezette parking en een stuk van de naburige dreef om aldus, via vooral aangelegde wegen (ten behoeve van de wielertoeristen, veronderstel ik?) Godveerdegem (Wurmendries en Meileveld) en Strijpen te bereiken. Daar, dichtbij de kerk, krijgen we al een eerste controle en ik bezoek tevens de sanitaire infrastructuur, terwijl Annemie ons warme dranken haalt. Het gaat dan verder via Vollander, de Sint-Antoniuskapel, de Paddestraat, een eind Jan de Lichte-pad naar Velzeke-Ruddershove, alwaar de tweede controle gevestigd is. Wanneer wij daar bijna aankomen, zijn Marie-Paule en Frans uit Vichte (die ons kort voordien waren voorbij gestapt) daar alweer weg, wij kunnen ze, van op afstand, nogmaals begroeten. Ook in Velzeke verbruiken wij wat warms en kletsen met bekenden, zoals Sportvriend Guy. Wij keren dan terug langs Blarenhoek (blaren van de boom, of aan de voeten? ), Beiselhoven, een spaarbekken en Bijloke zodat we de grote kantine van het zwembad van Bevegem bereiken alwaar wij nogmaals iets verbruiken.

Omdat de streek van Zottegem dus veelal gebetoneerd en geasfalteerd is ten behoeve van de tweewieler, hebben wij niet veel natuurlijke paden bewandeld, als ik het goed bijgehouden heb, misschien 5 stroken. Daar kan de club weinig aan verhelpen. Het weer ? Ronduit schitterend!

Mijn fotoalbum staat hier: http://picasaweb.google.be/hvds9470/Egmont09

21-05-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Samen met Paul kwam ik voorspoedig aan in de Basisschool 'Het groene Lilare' teOpbrakel (Brakel). Daar schreef ik me in voor 2x25 km (dat is alleen voor belang voor mensen die een trofee ambiëren) en vertrok met 96 anderen, onder wie natuurlijk baankapitein Dany S. en “laatste man” Dany V., om negen uur voor de eerste lus. Deze leidde langs vooral natuurlijke paden en ook enkele openbare wegen, door Heie of Buistemberg, en via Everbeek Boven, naar de kerk van Everbeek Beneden (waar McEwen woont, maar ik heb hem niet gezien, rijdt hij mee in de Giro?). Daar kregen we een ferme appel en een frisdrank of bier (ik weet niet of dat te betalen was). Na 10 minuten volgden wij Dany richting Bois du Pottelberg bij Vloesberg/Flobecq, en dit via de Livierenbosroute, maar dat moesten wij niet volgen, want het is bestemd voor paarden, het Bois de La Louvière (waar Buistemberg aan hangt) en de Mont de Rhodes. In dat Pottelbergbos hadden wij een terrasrust aan Chalet Gérard. Daar was de bediening niet erg vlot, hoewel ze wisten dat ze veel klanten zouden krijgen, zo was Eddy zeker vijf minuten weg om drie dranken aan de toog te halen. Maar hij was toch eerder terug dan Luc, die Karel (de oudste van de groep) op sleeptouw nam. Luc had blijkbaar zelf problemen, want hij trok zijn kous en schoen uit om te zien wat er scheelde aan zijn pijnlijke voet. Er was toch tijd voor twee dranken vooraleer Dany floot om terug naar Opbrakel te stappen. Hij ging ons voor door Brakelbos (52 ha. Groot, eigendom van het O.C.M.W. van Oudenaarde, op 14 juli 1976 officieel voor het publiek opengesteld als wandelbos) en verder staken wij de Romeinse weg over.

In Opbrakel kreeg iedereen die voor 50 km inschreef gratis en à volonté tomatensoep, de belegde boterhammen (kaas, ham of gehakt) kostten 1 EUR per exemplaar, en dat was niet overdreven want ’t waren grote boterhammen. Intussen had Luc er de brui aan gegeven en wees mij aan als interim-seingever, dat was lang geleden ! Lucia en Huub hadden ook overgenomen, van Jos en Dimi.

Terwijl hij verpoosde, enkelen naar huis reden en anderen zich inschreven, vertrokken wij naar Elst langs veel veldwegen, op dit stukje was er geen bos, maar niet getreurd, minder boeiend was deze lus niet. Dat wij weldra in Elst aankwamen, dacht ik gezien te hebben aan de leuke villa’s langs de steenweg, en ik vroeg een clubgenoot van Dany of die niet voor geutelingen gezorgd had. Dat had hij niet, maar er waren alleszins appels genoeg, heeft Dwars door Brakel soms een privé boomgaard? Ook aan deze kerk hadden wij 10 minuten om te eten, drinken, of een sanitaire boodschap. We gingen verder naar bloemdorp Michelbeke (geen Decroo te zien, tenminste niet in levende lijve) vanwaar we weldra de flank van de Berendries (dixit Michel Wuyts) in Sint-Maria-Oudenhove bestegen. We hebben deze misschien niet de volle 900 m gevolgd want we gingen ineens linksaf, en bereikten via zanderige veldwegen café De Corner (waarom niet The Hoekschop?) in Sint-Maria-Oudenhove. Daar kreeg iedereen een koek te knabbelen en een consumptiebon, en ik had er al ene als seingeefster, maar ik kon ze beide gelijk inleveren voor een donkere Leffe. Bij Euraudax mag je “drinken op ’t werk”, maar dan vooral op de voorziene rustposten (daarbuiten geeft dat niet zo’n fraai voorbeeld). Hier hadden we een half uur pauze, en tegen ’t einde ervan had Eddy gezien dat het begon te regenen. Het regende nog toen we vertrokken voor een passage langs de centrumstraten alvorens terug te keren naar het kruisbeeld waar ik even voorheen mijn sandalen en kousen van zand en gruis had ontdaan. Maar die regen stelde niet veel voor, na enkele minuten was ’t al gedaan. Langs Elverenberg en Heiveld bereikten wij het bosje met de Toepkapel. Op weg ernaartoe moest ik me verstoppen voor een sanitaire stop, en toen ik opnieuw tevoorschijn kwam, was ik de kopgroep kwijt, achter mij kwamen Dany V. en Kim. Omdat Dany een gedetailleerde parcoursbeschrijving had, keek ik op tijd om teneinde te weten of ik moest afslaan. Uiteindelijk had dat gemoeten, want toen ik aan het hekken van de Toepkapel (op de Toeptop, een beklimming voor wielrenners van 400 m) aankwam, kwam Dany S. met zijn volgelingen net de trap af. Ach, voor die paar meters, ik heb alvast geen commentaar gehoord, en die Toepkapel is toch afgesloten. De oorsprong van deze kapel is te danken aan omstandigheden van de Eerste Wereldoorlog. In de angst die op het einde van die oorlog de Brakelse bevolking aangreep dat tijdens de aftocht van de vijandelijke troepen onze streek de verwoestingen van het oorlogsgeweld zou te verduren krijgen, vatte de toenmalige deken van de parochie de gedachte op, een kapel te bouwen toegewijd aan de H. Jozef, indien de gemeente zou gespaard blijven van verwoestingen.

De kapel zou oprijzen op een hoogtepunt van de gemeente en uiteindelijk werd er gekozen voor de Toepberg van waaruit men een prachtig zicht heeft op de omgeving. Een brede statige trap die toegang verleent tot deze kapel van de Vrede stoot dit heiligdom als het ware nog hoger op de heuvelkam omhoog. Rondom staan gedenkstenen, waarop de afbeeldingen uit het leven van Sint Jozef zijn aangebracht, alsmede een groot kruisbeeld waarnaast de namen van de gesneuvelde soldaten en andere slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog zijn vermeld.

Voor Dany V., Kim en mezelf, en even verder Paul en Linda (die voorheen een lelijke smak maakte door een ijzeren staaf die in haar schoenveter bleef hangen) heette het dus: kerekewere.

Via de Verrebeekmolen (gelijknamige, nieuwgebouwde stenen molen van de vroegere molen die dateerde van 1789 maar om diverse bouwtechnische redenen moest worden afgebroken en weer opgebouwd) en rustige doch aangelegde paden en een woonwijk bereikten wij de school in Opbrakel, waar het afstempelen, danken en huldigen plaats vond. Gehuldigd met een Gouden Arend werden Frans D.S. en Dany S. zelve, van harte gefeliciteerd! Met de inschrijvingen van twee uur bijgeteld had Dany 103 bezoekers (dus 104 wandelaars ).
Het fotoalbum van deze wandeling is hier te zien: http://picasaweb.google.com/hvds9470/EuraudaxBrakel

10-05-2009 om 00:00 geschreven door Helga

Zaal Centrum in Huizingen bevindt zich erg dicht bij het Provinciaal Domein van Huizingen (deelgemeente van Beersel) en dus wezen de wegwijzertjes mij meteen daarheen, het domein betrad ik niet via de hoofdingang, waar je moet betalen, maar via een zijingang waar 2 clubmedewerkers erop toezagen dat er geen onrechtmatige toegang werd verschaft (ik moet zeggen dat geen van beiden een opvallend controlerende houding vertoonde, zij herkennen op zicht de echte wandelaars). In dat park viel me eerst het kasteel op, daar kan je iets eten en drinken. Maar ik was er om van de bloemenpracht te genieten, vooral rhododendrons en azalea's, maar ook enkele beekjes in combinatie met rotsen, gaf dat miniwatervalletjes. De pijltjes vermeden de brede paden en lieten mij soms op en over rotsblokjes stappen. Ik nam er wel veel foto's maar vond het ook jammer dat je de aroma's van de bloemen niet op de digitale plaat kan vastleggen. Zelfs voor iemand met "valse groene" vingers als ik was het daar puur genieten. De bloemen- en rotstuin verliet ik via het arboretum, waarvoor ik enkele trappen van houtbalken (sommige verstopt onder verwaaide bladeren) moest bestijgen. Verder naar Dworp ging het over enkele verharde en andere veldwegen. In de controle- en rustpost had ik nog nergens zin in en ik trof er ook geen bekenden, dus na een sanitaire stop ging ik verder. Ik mocht dan weldra het Hallerbos betreden, en dat was één van de redenen waarom ik deze wandeltocht wou meemaken, ik had er al veel over horen "stoefen", en wou het nu eens met eigen ogen bekijken, en welteverstaan fotograferen. Ik ging hiervoor meestal over brede paden, of al eens over een pad dat breed genoeg ik voor twee of drie personen, daarbij moest dan eens uitgeweken worden (als ik maar wist: naar links of naar rechts ) voor snel afdalende mountainbikers... Behalve wilde hyacinthen, merkte ik er ook veel daslook, het ruikt een beetje naar bieslook. Het Hallerbos is grotendeels eigendom van het Vlaams Gewest en een klein deel van het Waals Gewest en privé-eigendommen. Het Hallerbos vormt een stil recreatiegebied, dat sterk op prijs gesteld wordt door de bevolking van de omliggende sterk verstedelijkte zones. Het is zeer toegankelijk dank zij de vele paadjes, en voor een kennismaking zijn er drie wandelroutes uitgestippeld. Opmerkelijk is wat ik lees op Wikipedia over de geschiedenis:

bij het begin van onze tijdrekening maakte het Hallerbos deel uit van het uitgestrekte Kolenwoud, een oerwoud dat zich vóór de komst van de Romeinen uitstrekte van de Zenne tot de Maasvallei, en dat vanaf de Romeinse tijd langzaam gaat verbrokkelen. Tijdens de 18e eeuw vormden het Zoniënwoud en het Hallerbos nog steeds één geheel, maar pas tijdens de Franse overheersing is dit ongedaan gemaakt. Samen met het Zoniënwoud, het Meerdaalwoud en Buggenhout-bos vormt het Hallerbos de laatste resten van dit oerwoud.
Tijdens mijn wandeling door dit grote bos regende het eventjes en licht, en tegen dat ik het Hallerbos verliet, was het alweer opgehouden. Na nog wat veld- en openbare wegen bereikte ik opnieuw de controle- en rustpost, en nu was er mij te veel volk, zo stond er een lange file voor de damestoiletten. Dus liet ik mijn kaart stempelen en vatte de laatste 4 km aan. Tot mijn blijde verbazing mocht ik alweer, via een medewerker die mij herkende, het Provinciaal Domein van Huizingen bewandelen. Deze keer zag ik niet veel bloemen (tenzij de wilde hyacinth en de daslook), ging langs het speelplein en het grasplein waar vandaag Woefdag plaats vond (ik heb prins Laurent niet gezien ), en verliet het domein net naast de eigenlijke ingang met kassa. Langs de parking bereikte ik voorspoedig doch door een regenbuitje alweer zaal Centrum waar ik mijn boekje liet afstempelen.
Het was inderdaad een zeer mooie tocht, de moeite waard om te doen !!

03-05-2009 om 00:00 geschreven door Helga

01-05-2009 om 00:00 geschreven door Helga

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
SeniorenNet-team

29-04-2009 om 20:31 geschreven door

25-04-2009 om 00:00 geschreven door Helga

09.06.2018; 

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Helga

02.06.2018: Met veel moed schreef ik me in voor 50 km, die gestapt werd in twee lussen van elk zo'n 25 km. Voor de eerste luss waren we met 43, Maaike (organisatrice en baankapitein) inbegrepen. Het duurde eerst een hele poos eer we verharde wegen mochten verlaten voor onverharde wegen, maar die stukken volgden elkaar dan beter op. De eerste rustpost was Daverlo in Assebroek. Na die rustpauze gingen we naar Brugge, waar we erop moesten toezien dat we elkaar en vooral Maaike niet uit het oog verloren tussen al die toeristen, en zelf probeerden we ook de toerist uit te hangen door foto's te nemen van bezienswaardigheden en mooie gevels. We verlieten dan Brugge en togen door het Lappersfortbos naar Sint-Michiels voor de wagenrust. Er restten dan nog ruim 7 km tot aan de aangkomst. 

Na het verorberen van een voorafbestelde en betaalde boterham met kaas (of hesp) wandelden we naar Assebroek. Daar hadden we een wagenrust en wandelden dan een lus, zoals doorheen het Paalbos. Terug in het centrum van Assebroek hadden we een caférust in het stamcafé van Maaike, 't Leenhof, ook al omdat daar een huiskat zit, maar die had zich verstopt voor al dat volk (er waren ook andere klanten). We keerden dan terug naar de startplaats langs het Brugs kanaal. Toen we kwamen aan de brug (die net weer neergelaten werd), en aan de andere kant van het kanaal gingen we niet linksaf langs het Canadees ijzeren vredesmonument, maar rechtsaf door, of beter: boven de Warandeputten, over een plankenpad waarover kippengaas vastgemaakt was. Eens dat natuurdomein verlaten, was het niet ver meer naar de aankomst. Daar liet ik mijn wandelboekje afstempelen en nam afscheid van Maaike en enkele wandelaars.

Het weer was bewolkt, met enkele zonnestralen in de namiddag, en zwoel. Mijn foto's staan bij Google.

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Helga

02.06.2018: Ik schreef me met veel moed in voor de 50 km die bestond uit twee lussen van elk zo'n 25 km. De eerste lus werd bewandeld door 43 moedigen, Maaike (organisatrice en baankapitein) incluis. Na een lang eind verharde weg volgden de stukken onverhard pad zich goed op tot we in Assebroek een caférust hadden in Daverlo. In dat gebouw zijn ook een bibliotheek en een politiepost ondergebracht alsook, zeer interessant voor wandelaars, degelijk uitgeruste sanitaire infrastructuur. Dan wandelden we verder naar Brugge, waar het wemelde van de toeristen en het dus niet zo simpel was om Maaike te volgen en intussen zelf de toerist uit te hangen, talrijke bezienswaardigheden fotograferend.  We verlieten dan het centrum van Brugge en hadden een wagenrust in IZ Ten Briele in Sint-Michiels. Nadien trokken we door het Lappersfortbos en zo terug naar het café waar we gestart waren en waar en ruim tijd hadden om onze boterham met ham of kaas (zoals ik) met wat groentjes te verorberen. 

De tweede lus (we waren toen nog met 25) was natuurrijker en volgde voor een zeker gedeelte het parcours van de Brugse wandelclub (die in St.-Michiels vertrok), we bezochten enkele bossen en hadden een wagenrust bij de kerk (en tegenoverliggend kapelletje) van Assebroek. Maaike liep gauw naar 't Leenhof waar we later een caférust zouden houden, om te vragen zeker genoeg bier koel te zetten. We wandelden eerst een lus (en werden daarbij vergezeld door de schoonzus van Maaike) en bezochten zo het Paalbos. Terug in het centrum van Assebroek hadden we dus een caférust in 't stamcafé van Maaike. Helaas had Leentje, de huiskat, zich verstopt voor zoveel volk (er zaten ook andere klanten op het terras en binnen). Na twee frisdranken en een bezoek aan de sanitaire faciliteiten was het tijd om terug te keren. Nabij de brug (die net weer neergelaten was) gingen we niet langs het Canadees ijzeren vredesmonument maar langs de Warandeputten, waarover een plankenpad ligt, en op de plannken ligt kippengaas vastgemaakt. Daar heb ik geen foto's van want de groep was dus kleiner en ik zou die al rap kwijt zijn, of toch zeker aan 't staartje bengelen. Eens dat bos verlaten was het niet ver meer naar café Oud Stuyvenberg, waar ik mijn wandelboekje liet stempelen en afscheid nam van Maaike en andere wandelaars.

Het weeer was bewolkt, op enkele zonnestralen in de namiddag na, maar toch zwoel. Mijn foto's staan bij Google.

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Helga

02.06.2018; En Hunt volgt goed voorbeeld en zoals Sakai tot de zomer van 2020.

30.05.2018: Holtby had al verlengd, nu doet ook Sakai dat, en wel tot de zomer van 2020.  Hahn, daarentegen, verkast naar Augsburg, dat 'm daar de groeten doet aan Gregoritsch en Kacar.

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Helga

24.05.2018: Holtby blijft HSV trouw en verlengt zijn contract met een extra jaar, zijn huidig contract was net ten einde gelopen. Niet zo trouw is Waldschmidt die naar SC Freiburg vertrekt.

Wel weer goed nieuws voor HSV is dat al zeker 15.000 abonnementen verlengd zijn voor 't volgend seizoen, en dat op een week tijd. Er zijn ook 4000 leden meer (die hebben stemrecht als het bestuur moet vernieuwd worden, en leden die geen abonnement hebben, komen 't eerst aan de beurt als er voorverkoop is voor tickets). De overige 11.000 abonneehouders van dit seizoen hebben nog tot 6 juni om hun seizoenskaart te verlengen. Op 19 juni start dan de voorverkoop voor clubleden, twee dagen later begint de vrije verkoop. Zelfs als het aantal abonnementen op 26.000 blijft steken, is dat zowat de helft van het aantal zitjes voor het thuispubliek. Goed nieuws voor HSV, iets minder voor mij want dan heb ik minder keuze voor een plaatsje (hoewel veel abonnees wellicht achter het doel staan in de noordtribune).  “We zijn heel tevreden met de vele aanvragen”, reageerde HSV-bestuurslid Frank Wettstein. “Er zal ook volgend seizoen een dolle sfeer te beleven zijn in ons Volksparkstadion.” Verder werden er negen nieuwe fanclubs opgericht, onder meer in Canada en op Gran Canaria. De Standaard herinnert er nog eens aan, alsof ik dat noch niet wist, dat HSV het seizoen beëindigde op de zeventiende en voorlaatste plaats, dat volstond helaas niet voor handhaving. Die Rothosen (ha, die bijnaam kennen ze bij de krant dus ook) waren de enige Duitse club die sinds de start van de Bundesliga (in 1963) altijd in de hoogste afdeling speelden. En HSV blijft dus de Bundesligaclub met de langste tijd in eerste klasse, is mijn conclusie.

23.05.2018: Christoph Moritz, een 28-jarige middenvelder, verlaat 1. FC Kaiserslautern en komt gratis en voor niets naar HSV tot 30 juni 2020. Eerder speelde hij bij Alemannia Aachen (2006-2009), FC Schalke 04 (2009-13) en 1. FSV Mainz 05 (2013-16). In eerste klasse speelde hij 96 wedstrijden en scoorde 3 doelpunten, in tweede klasse was dat respectievelijk 59 en 5.

18.05.2018: Moritz-Broni Kwarteng, 20 jaar en offensief, heeft een profcontract getekend, die is geldig tot 30 juni 2021. Kwarteng verliet in de zomer van vorig jaar TSG 1899 Hoffenheim om aan de Elbe bij de U21 van HSV 23 jkeer mee te spelen (3 doelpunten, 3 laatste voorzetten). In Stuttgart geboren met Ghanese roots rijpte hij in Regionalliga Nord (dat zal zo iets zijn als onze provinciale klasse) onder de leiding van Titz tot stamspeler en nam in het voorbije seizoen deel aan de training van de profs deel. Net als veel andere opleidingsspelers zal hij zicht tijdens de trainingen vanaf 21 juni kunnen bewijzen.

17.05.2018: Papadopoulos werd door nationale coach Skibbe voor een oefenwedstrijd opgeroepen. Griekenland doet niet mee in Rusland (omdat "Papa" twee keer niet meedeed tegen België? ) en is dus beschikbaar om op 2 juni in Athene tegen Iran te spelen.

16.05.2018: Hij had al beloofd te blijven, wat ook het (nood)lot van HSV zou zijn na de laatste wedstrijd, en dat werd nu bekrachtigd. De profs van HSV worden dus ook in het komende seizoen door Titz getraind. Vandaag ondertekende de 47-jarige voetballeraar een nieuw contract voor twee verdere jaren.

15.05.2018: De grote kuis begint al, 5 prof-spelers hebben hun C4 gekregen. Diekmeier (met wie al eens gespot werd omdat hij niet scoort, maar hij is een verdediger, en Schipplock is een aanvaller, hij scoorde ook niet voor HSV), Salihovic (heeft het dus niet lang uitgehouden want hij kwam pas vorige zomer), Schipplock (zoals gezegd geen trefzekere aanvaller), Thoelke (speelde niet voor de eerste ploeg, ook al omdat hij gepest werd door blessures, wel voor de reserven) en Hirzel (op zijn best derde keeper, na Pollersbeck en Mathenia - van deze laatste nog geen nieuws). Anderzijds tekende Ambrosius wel een profcontract.

Sakai en Ekdal werden ten voorlopigen titel opgeroepen voor hun respectievelijk nationale ploeg voor het WK 2018 in Rusland. In geval van werkelijke selectie voor de uiteindelijke ploegopstelling speelt Sakai met de Japanse collega's in groep H tegen Colombia (19 juni), Senegal (24 juni) en Polen (28 juni). Ekdal daarentegen speelt dan met Zweden in groep F tegen Zuid-Korea (18 juni), Duitsland (23 juni) en Mexico (27 juni). En Kostic?

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Helga

29.05.2018: ACOD Spoor dreigt ermee een stakingsaanzegging in te dienen bij het spoor, uit onvrede over de pensioenhervorming. Er is nog geen datum voor een eventuele staking geprikt, maar ze evalueren het dossier dag per dag. Mocht het effectief tot een staking komen, dan zal die de eerste test vormen voor de minimale dienstverlening bij het spoor (maar daar hebben mijn collega en ik geen vertrouwen in, de dienstverlening is ook zonder staking al minimaal... ). De onvrede heeft te maken met de pensioenhervormingen van de federale regering. Door de geplande maatregelen zal geen enkele spooragent nog voor zijn zestigste met pensioen kunnen en zullen alle pensioenen naar beneden worden herzien, klinkt het in een persbericht van CGSP Cheminots, de Franstalige vleugel van de vakbond. Daar luidt het wel dat een staking midden juni tot de mogelijkheden behoort. Zo kennen we hen weer, onze Franstalige landgenoten. De spoorbond verwijst ook naar de lijst van zware beroepen bij het overheidspersoneel die vorige week door de christelijke en de liberale vakbond werd gepubliceerd. Daarop staan heel wat spoorberoepen, zoals werknemers in de seinhuizen, arbeiders die werken aan de sporen en de bovenleidingen, het rijdend personeel (treinbestuurders en -begeleiders) en de agenten van Securail. Ja, dagelijks geconfronteerd worden met veeleisende reizigers, die stiptheid en hedendaags comfort verwachten, dat moet ongewoon zwaar zijn... 

22.05.2018: De treinen reden in april minder stipt in vergelijking met een jaar eerder. Dat blijkt uit de gezamenlijke stiptheidscijfers die Infrabel en NMBS dinsdag hebben bekendgemaakt. Ook in januari, februari en maart ging de stiptheid erop achteruit. In april 2018 reed 89,2 % van de treinen stipt, tegenover 92,6 % in april 2017. Dat betekent dat ze met minder dan 6 minuten vertraging in hun eindstation aankwamen. Ook in januari (88,6 %), februari (87,3 %) en maart (88,5 %) reden de treinen minder stipt dan in 2017. Er werden vorige maand ook meer treinen afgeschaft dan een jaar eerder: 1.450 of 1,4 % van alle treinen, tegenover 859 of 0,9 % in april vorig jaar. De verantwoordelijkheid voor die vertragingen ligt voor 30,8 % bij Infrabel, voor 32,8 % bij de NMBS (samen 63,6 %) en voor 33,7 % bij ‘derden’. Daarmee worden onder meer ongevallen en vooral spoorlopers bedoeld (die waren er vandaag ook op metrolijnen 2 en 6). En wat schikt de NMBS te doen aan die 63,6 %, Mw Dutordoir?

17.05.2018: De omgekeerde wereld, als je België als maatstaf neemt, is Japan. Een Japanse spoorwegmaatschappij heeft zich uitgebreid geëxcuseerd omdat een trein 25 seconden te vroeg vertrokken was. Begin deze week verliet een Japanse trein het station van Notogawa om 7.11 uur, terwijl het aangegeven vertrekuur 7.12 uur was. De machinist had zich namelijk vergist en dacht dat de trein wel degelijk om 7.11 uur moest vertrekken. Doordat de trein 25 seconden te vroeg vertrok, moesten tientallen Japanners zes minuten wachten op het perron om de volgende trein te nemen (ik zou veel langer moeten wachten en dan heeft Denderleeuw best wel een groot station). In Japan is enkele minuten te laat komen op het werk, op school of voor elke andere afspraak not done. Wie niet stipt op tijd komt, dreigt ontslagen of buitengezet te worden. Oh jee, ik beklaag de Japanners die in België werken voor een Japanse onderneming en regelmatig de trein nemen! Zelfs een eerdere trein nemen helpt niet altijd.

08.05.2018: De NMBS bakt het nogal bruin, en wellicht ligt dat niet aan het mooie, zomers aandoende weer, maar aan gebrekkig onderhoud van haar infrastructuur, al dan niet mobiel. Vandaag sloeg alles, de S3 2288 werd eerst in het station van Brussel Noord aangekondigd met 15' vertraging (de app gaf eerst 2' en dan 4' aan...) maar na een poos moest de aankomst zelfs bevestigd worden. Ik keerde dan maar huiswaarts met de immer met vertraging rijdende trein naar Denderleeuw-Oostende (via Zottegem-Oudenaarde).

04.05.2018: De Standaard deed een beetje aan desinformatie gisteren, de problemen met de bovenleiding waren niet in mijn buurt maar in Erpe-Mere. Na een dag vol problemen verloopt de treinverbinding tussen Gent en Brussel weer normaal (sic), sinds 16.30 uur zijn beide sporen vrijgemaakt. Er werd geen hinder meer verwacht voor de avondspits, meldde de NMBS, maar dat is desinformatie van de hoogste plank. Hoe komt het anders dat een trein die om 17:12 uur (S3 2288) in Brussel Noord hoort te vertrekken en niet eens in de verre buurt van Erpe-Mere moet passeren, in Brussel al met vertraging aankwam en die vertraging al opliep tot net geen half uur in Denderleeuw?

03.05.2018: Sinds 16 uur donderdagmiddag is het treinverkeer op de spoorlijn tussen Gent en Brussel onderbroken. Door een storing in de bovenleiding zijn alle treinen omgeleid via Dendermonde. Die tussen Brussel en Denderleeuw (en verder naar Zottegem) bleven steken in de file, wat dus ook op 't spoor kan... Het verstoorde treinverkeer is het gevolg van problemen met de bovenleiding in de buurt van Welle, en dat is een deelgemeente van Welle. Ik kwam in Denderleeuw aan met een vertraging van 24 minuten.

13.04.2018: De NMBS plaatst aan de ingangen van 22 grotere stations betonblokken in het kader van de beveiliging . De betonblokken zijn een preventieve ingreep, bedoeld om de toegang tot de stations te bemoeilijken, bevestigt NMBS-woordvoerder Crols. Hij benadrukt dat er geen specifieke aanleiding of reden voor de ingreep is. De plaatsing past in het kader van de veiligheidsmaatregelen die gebeuren in samenspraak met de overheden. De betonblokken moeten voorkomen dat een voertuig een station kan binnenrijden. ‘De beslissing werd al een tijdje gelegen genomen. De aanbesteding is nu in uitvoering. In het station Brussel-Zuid bijvoorbeeld zijn de betonblokken al een tijdje geplaatst’, zegt Crols. Op termijn wil de NMBS ze aan elke stationsingang plaatsen. Het budget van dit project bedraagt 1,6 miljoen euro. Het station van Denderleeuw behoort bij die 22 (met 9 sporen, evenveel als Luik-Guillemins, maar de architectuur aldaar spreekt meer tot de verbeelding), want daar staan nu ook mega-Legoblokken. De grote, plastieken bakken staan er ook nog, maar misschien worden die dan weggenomen. Die plastieken bakken werden er overigens geplaatst nadat het OECD het dreigingsniveau met een graad verlaagd had...

12.04.2018: De vakbonden ACV, ACOD en VSOA roepen op tot een staking op 30 april bij de federale overheid. De bonden verwijten minister van Ambtenarenzaken Vandeput (N-VA) de ene na de andere aanval op het openbaar ambt. Het zal geen eenmalige staking zijn, dreigt het ACOD. Bedrijven als BPost en NMBS vallen niet onder de stakingsoproep, verduidelijkt Saenen, secretaris AVC van de Federale Overheid.

06.04.2018: Helaas miste ik vandaag de stipte trein.  Dus dan maar een ander nieuwtje. Wie last minute een weekendje heen en terug naar Amsterdam wil, zal daar binnenkort geen 55 maar 95 euro voor moeten betalen, tenzij er 7 dagen op voorhand wordt besteld. De reistijd wordt wel een half uur ingekort en de capaciteit verhoogd. De NMBS wil mensen aanzetten om vroeg te boeken en meer in de week te reizen. Bizar, meestal kost een ticket tijdens 't weekend net de helft als wanneer men de trein op een werkdag neemt...

04.04.2018: Zoals enkele weken geleden (16.03) vertrok de trein van 17:12 uur in Brussel Noord, met mij er in, om 17:12 uur en kwam in Denderleeuw aan om 17:39 uur. Wil de NMBS er echt een (goede) gewoonte van maken? Mij niet gelaten! 

Gisteravond hadden een twintigtal reizigers veel minder geluk. Een trein was dan in Oostende vertrokken zonder de laatste treinstellen. Het was een medewerker van de NMBS zelf die het voorval opmerkte na zo’n tien minuten. Hoe het voorval precies kon gebeuren, is nog niet bekend. De reizigers die op de achtergebleven wagons strandden, hadden die zonder problemen kunnen betreden. De treinstellen waren normaal verlicht en wekten dus geen argwaan. De reizigers werd gevraagd de volgende trein te nemen richting Brugge. Ha ja, anders zaten ze nu nog te wachten, zeker?

27.03.2018: Tegen eind dit jaar wil de NMBS nog eens 1.200 medewerkers aanwerven. Veel werknemers gaan met pensioen en moeten vervangen worden. Dit jaar gingen al 400 nieuwe medewerkers aan de slag bij de NMBS. Over geheel 2018 moet HR Rail in totaal 1.600 nieuwe medewerkers aanwerven. De NMBS zoekt onder meer treinbestuurders, treinbegeleiders, technici, ingenieurs en commercieel medewerkers.

16.03.2018: De wonderen zijn de wereld nog niet uit. De trein van 17:12 uur in Brussel Noord, met mij er in, vertrok inderdaad om 17:12 uur en kwam in Denderleeuw aan om 17:38 uur, een minuut vroeger dan in de dienstregeling ! Dus als men wil, kan het wel, stiptheid op zijn Japans...

08.03.2018: Als het aan de spoorwegen ligt, zijn de Belgische stations binnenkort hotspots waar de pendelaar zijn kinderen naar de crèche brengt, zijn haar laat knippen en pakjes afhaalt. Dat laatste is nog geen slecht gedacht voor Denderleeuw want het postgebouw (nochtans niet echt klein met nog een grote garage en twee voorbehouden parkeerplaatsen aan de overkant van dat kantoor plus nog een clandestiene parkeerplaats waar de trottoir hevig beschadigd is), maar voor een crèche is daar misschien geen plaats en er is een kapsalon op enkele meters van 't station). Nu, waar wel een crèche komt in het station (Brussel Zuid? Antwerpen Centraal?), weten de uitbaters waar ze kunnen klagen als de kindjes 's avonds te laat opgehaald worden. 

01.03.2018: NMBS heeft enkele perrons voorzien van warmtestralers om pendelaars te beschermen tegen de extreme koude. Nu blijkt dat die verwarming gewoon uit staat... Een opmerkzame pendelaar vroeg en kreeg meer uitleg: de warmtestralers staan in de wachthuisjes, maar die zijn niet volledig gesloten. Door die open ruimtes slorpen ze enorm veel energie, zegt woordvoerder Crols aan Het Nieuwsblad. "We zetten fel in op duurzaamheid en proberen daarom te vermijden dat de warmtestralers heel de dag aanstaan. Enkel in extreme omstandigheden worden ze aangezet." In Denderleeuw staan de wachthuisjes niet bepaald in het midden van het perron (en of daar warmtestralers in het plafond ingebouwd zijn, zou mij zeer benieuwen, bij het passeren is mij toch niets opgevallen). Toch goed nieuws voor verkleumde pendelaars: de polar ‘vortex’ die momenteel ons land doorkruist, is wel degelijk extreem genoeg: "Vandaag en morgen zetten we de warmtestralers aan op de perrons van Gent en Luik." Of ook in andere stations verwarming wordt voorzien, is nog niet bekend, maar ik denk het niet, want morgen geraakt het kwik eindelijk eens boven het nulpunt, al zal dat misschien nog niet om 7 uur lukken. De NMBS zou beter terrasverwarmers her en der op perrons zetten en ook aanzetten. Had hun CEO het enkele maanden geleden niet over reiscomfort? Of telt dat niet op 't perron?

Vanaf volgende week kan de minimale dienstverlening bij stakingen op het spoor toegepast worden, dat zegt HR Rail, de personeelsdienst van de NMBS. De vakbonden willen naar de rechtbank stappen, want hun stakingsrecht is blijkbaar belangrijker dan het voorafbetaald recht op dienstverlening. Bij een spoorstaking kan er vanaf volgende week woensdag een minimale dienstverlening worden voorzien. Het parlement had daarvoor eind november een wet goedgekeurd, maar die voorzag in een overgangsperiode waarin de vakbonden nog advies mochten geven over de modaliteiten. Het Sturingscomité kwam daarvoor vandaag samen bij HR Rail, maar de vakbonden hielden de lippen stijf op elkaar. Dat belet niet dat de wet vanaf 7 maart van kracht wordt, zegt een woordvoerster van HR Rail, dat het personeel van Infrabel en de NMBS beheert. Op 6 maart komen de directiecomités van Infrabel en NMBS samen om de essentiële beroepscategorieën te bepalen. Op 7 maart zal de raad van bestuur van HR Rail vervolgens de modaliteiten voor de intentieverklaringen bepalen. Vanaf 7 maart kan de minimale dienstverlening conform de wet worden toegepast. Bij minimale dienstverlening zullen de NMBS en Infrabel wanneer er gestaakt wordt wel zo veel mogelijk treinen laten rijden met de mensen die wel werken. Daarbij krijgen de grote assen en de spitsuren voorrang. Maar dat gebeurt ook vandaag al. Verandert er dan niets? Toch wel. Vandaag stellen de NMBS en de spoorwegbeheerder Infrabel pas op de dag van de staking vast hoeveel mensen er komen opdagen. De belangrijkste verandering is dat spoormannen drie dagen op voorhand moeten laten weten of ze mee staken. Dat maakt het voor de spoorbedrijven gemakkelijker het treinaanbod te plannen. En zo kan de NMBS ook 24 uur op voorhand laten weten welke treinen er zullen rijden. De vakbonden zullen alvast samenwerken om de minimale dienstverlening juridisch aan te vechten. Volgens Jan Buelens, advocaat bij Progress Lawyers, hebben zij een aantal mogelijkheden. Ze kunnen de wet aanvechten bij het Grondwettelijk Hof omdat het strijdig is met het stakingsrecht, of het recht op collectief onderhandelen. Die procedure duurt meestal een jaar, maar schorst de wet doorgaans niet.

28.02.2018: De NMBS zal vanaf 10 juni een nieuwe vertrekprocedure hanteren. De ‘grijze zone’ voor het vertrek verdwijnt. Zodra de treinbegeleider heeft gefloten voor vertrek, zullen alle deuren van de trein sluiten. De reglementering en de opleiding van de treinbegeleiders zal aangepast worden in functie van de nieuwe vertrekprocedure, zei Dutordoir. Die kan hopelijk ook bijdragen tot een betere stiptheid van de treinen.

26.02.2018: Overheidsvakbond ACOD organiseert een intersectorale staking tegen de hervormingsplannen van de regering-Michel rond de zware beroepen. En ook al staken de liberale en christelijke vakbonden niet mee, toch wordt heel wat hinder verwacht. Dat er bij spoorwegmaatschappij NMBS storingen zullen zijn, staat al wel als een paal boven water. De socialistische spoorbond roept al zijn leden op vanaf vanavond 22 uur het werk neer te leggen, en wel tot en met de laatste trein van dinsdagavond. Dat is dus langer dan 24 uur want wier trein normaal om 22 uur nog niet op zijn bestemming is, die vertrekt gewoon niet meer... Wat maakt het beroep van treinbegeleider eigenlijk zwaar? Pendelaars die op tijd op hun bestemming willen aankomen en zich baseren op de dienstregeling die de NMBS opmaakte?

Ik denk overigens dat de NMBS en de MIVB deze namiddag al begonnen, maar de vertragingen vermomden onder "technische defecten"...

21.02.2018: Toen ik vanmorgen in het station van Denderleeuw aankwam, bleek dat de trein naar Brussel - Tongeren afgeschaft was. Naar verluidt was er een technisch probleem. Vastgevroren aan de sporen? Gelukkig ben ik normaal nog op tijd om de trein naar Brussel - Dendermonde te nemen. Die moet om 07:21 uur vertrekken maar wachtte natuurlijk enkele minuten...

NMBS is gestart met de aankoop van duizenden smartwatches, tablets en smartphones. Volgens de maatschappij wordt daarmee verder ingezet op digitalisering. De NMBS wil de smartwatches concreet inzetten om treinen stipter te laten rijden. Vorige week lanceerde de NMBS een openbare aanbesteding voor de aankoop van naar schatting 13.500 smartphones, 7.000 tablets en 6.000 smartwatches en toebehoren. Daarnaast zoekt de NMBS ook software om alle toestellen - bestaande en nieuwe - te beheren. De slimme telefoontoestellen zijn bedoeld voor zowel de begeleiders als de bestuurders, de tablets voor de bestuurders en de slimme horloges voor de begeleiders. De watches moeten de stiptheid verbeteren. In de avondspits, bijvoorbeeld, moeten er 84 treinen per uur door de Brusselse noord-zuidverbinding. Daar komt het aan op de seconde voor een exact vertrektijdstip. De tablets, die dit jaar al zullen worden gebruikt, moeten de bestuurders onder meer helpen om een geactualiseerd werkrooster te hebben. De smartphones dienen onder meer voor het opzoeken van reisinformatie. De smartphones en de slimme horloges zouden vanaf volgend jaar in gebruik worden genomen.

19.02.2018: Spoorwegnetbeheerder Infrabel publiceert vanaf vandaag twee keer per dag de stiptheidscijfers voor negen belangrijke verkeersassen van en naar Brussel. MobiPulse toont voor de ochtendspits (van 6 tot 9 uur) de gemiddelde rittijden vanuit de stations van Antwerpen-Centraal, Gent-Sint-Pieters, Kortrijk, Hasselt, Namen, Luik, Charleroi, Bergen en Doornik naar Brussel-Centraal. Voor de avondspits wordt hetzelfde principe gehanteerd in tegenovergestelde richting. Die stand van zaken is te raadplegen via de website van Infrabel. De kaart wordt elke dag bijgewerkt om 11 uur en om 21 uur. Het is een eerste stap naar een open databeleid, zei Infrabel op een persconferentie. MobiPulse zal ook een idee geven van de gemiddelde duur van een gelijkaardig traject met de auto, gebaseerd op Google Maps. Voorts wordt er informatie gegeven zoals de kostprijs voor respectievelijk de rit per trein (weliswaar gebaseerd op een jaarabonnement) en die per auto, en de CO2-uitstoot van beide vervoermiddelen. Er komt ook een overzicht van de belangrijkste oorzaken voor hinder voor het treinverkeer tijdens de spits. Minister van Mobiliteit Bellot (MR) reageert alvast tevreden. "Dit zal een duidelijker en meer realistisch beeld geven van de vertragingen die ervaren worden door de meerderheid van de pendelaars, maar zal de werknemers ook helpen om te kiezen voor de meest voordelige manier van reizen rekening houdend met de tijd, de kostprijs en de vervuiling. De auto is tijdens de spits nooit sneller dan het openbaar vervoer." Infrabel ontwikkelde zelf het nieuwe communicatiemiddel. De infrastructuurbeheerder geeft evenwel aan dat MobiPulse nog steeds aangepast of uitgebreid kan worden, en dat hierover nog samengezeten zal worden met spoorwegmaatschappij NMBS en de reizigersorganisaties. De traditionele maandelijkse stiptheidscijfers zullen voortaan ook sneller gepubliceerd worden, uiterlijk op de twaalfde dag van de daaropvolgende maand. Op methodologisch vlak wijzigt er niets aan de berekeningswijze van het stiptheidspercentage. Dat wil zeggen dat 5' vertraging volgens Infrabel en NMBS geen vertraging is...

07.02.2018: De tarieven bij de NMBS zullen niet langer afhangen van de stiptheid van de treinen, blijkt uit het ontwerp van de nieuwe beheersovereenkomst. De NMBS krijgt van de federale regering de vrijheid om tijdens de komende vier jaar de prijs van abonnementen voor woon-werkverkeer en van gewone treinbiljetten op te trekken met maximaal twee procent boven op de index. De abonnementen voor verplaatsingen naar school mogen jaarlijks één procent boven de index verhogen. Ook forse stijgingen van de energieprijs zullen doorgerekend mogen worden in de tarieven (de reizigers moeten hun energieverbruik echter zelf betalen). Vandaag zijn de prijzen van treintickets en abonnementen gekoppeld aan de stiptheid van de treinen. Daarover is in het ontwerp van de nieuwe beheersovereenkomst voor de periode 2018-2022, dat De Standaard kon inkijken, niets terug te vinden. De stiptheidscijfers zullen wel impact uitoefenen op het loon van het topmanagement. Op basis van de voorlopige tekst krijgt de NMBS meer vrijheid om haar eigen tariefbeleid uit te stippelen. CEO Dutordoir liet eerder al verstaan dat zij niet voor een algemene tariefverhoging gewonnen is. Eén van die evoluties ligt in meer flexibele, glijdende werkuren. De NMBS zal voortaan op die groeiende flexibiliteit mogen inspelen door passagiers via lagere tarieven en kortingen te lokken naar reizen buiten de spitsuren. Zo wil het de drukkere momenten ontlasten en te veel lege stoeltjes tijdens de daluren vermijden. De NMBS kan die treinen ook inkorten en de treinen die tijdens de ochtend- en de avondspits rijden langer maken... De NMBS gaat ook op zoek naar tariefformules die aan de nieuwe vormen van arbeidsorganisatie tegemoetkomen. Dutordoir had het eerder bijvoorbeeld over een goedkoper abonnement voor werknemers die twee dagen per week thuis werken. Twee dagen??? Ik ken drie collega's die een (1) dag per week structureel thuiswerken, maar geen 2 dagen. Het kabinet van minister van Mobiliteit François Bellot (MR) wijst erop dat de tekst een zeer voorlopige versie is, waarin nog veel kan veranderen. Een politiek akkoord is er nog niet: de onderhandeling binnen de regering is net begonnen en hangt niet vast aan een timing.

TreinTramBus (TTB), de belangenvereniging van de gebruikers van het openbaar vervoer, vreest dat die flexibele tarieven ten koste gaan van de abonnees. Voor hen (en de pendelaars) is het belangrijk dat abonnees niet gestraft worden als zij tijdens de spits rijden. Want die spits valt niet te vermijden: zelfs als ik pas om 09:30 uur op kantoor zou willen aankomen, moet ik toch rond 9 uur vertrekken, en valt dat uur dan niet meer in de ochtendspits? Gezien ik 8 uur/dag te werken heb en graag 's middags toch een pauze neem, zou ik tot 18 uur moeten werken, en of dat al buiten de avondspits valt volgens de NMBS weet ik toch zo niet. 

06.02.2018: De socialistische (what's in a name?) overheidsvakbond ACOD organiseert op 27 februari een intersectorale staking tegen de plannen van de regering-Michel rond de zogenaamde ‘zware beroepen’. Ook bij het spoor zal er worden gestaakt. Het ACV neemt niet deel aan de staking (en de liberalen, naar verluidt, ook niet), men vindt zo'n actie voorbarig.

02.02.2018: De regering gaat de komende vijf jaar zowat 5,3 miljard euro investeren in het spoor, onder meer in treinstellen en stations. De ministerraad keurde vandaag zoals verwacht het al eerder voorgestelde investeringsplan voor de periode 2018-2022 goed. Een groot deel van het treinmaterieel van de NMBS is verouderd. Daarom wordt er fors geïnvesteerd in nieuwe M7-treinstellen. Volgens minister van Mobiliteit Bellot zullen de eerste stellen dit jaar klaar zijn. Verder worden stations (verder) vernieuwd (in Denderleeuw ook? De perrons lijken daar op de meeste trottoirs, een groot verschil met de twee perrons in Welle en Erembodegem, en dat zijn slechts haltes) en komen er extra parkeerplaatsen in de buurt van stations en stopplaatsen. Het Gewestelijk Expresnet (GEN) rond Brussel wordt verder afgewerkt. Ook de veiligheid wordt verhoogd door de verdere uitrol van het ETCS-remsysteem. Minister Bellot had het in het VRT-nieuws nog over het comfort van de reiziger in de stations. In Denderleeuw hebben ze daar een bizarre visie op want enkele weken geleden werd de ticketautomaat naar buiten, op een paar stappen van de trottoir, verhuisd, de reiziger moet dus maar in de winterse kou en de tabakswolken zijn ticket "trekken". Sindsdien koop ik mijn Key Card aan het loket.

27.01.2018: Het enige waar de NMBS wel stipt in is, zijn de jaarlijkse tariefverhogingen, en De Standaard kent die al, maar van de Key Card doet het artikel geen melding, dus ik ontsnap misschien aan die tariefstijging.

26.01.2018: Waarom verbaast mij volgend bericht niet?  Vorig jaar reed 88,3% van de NMBS-treinen op tijd of met een vertraging van minder dan 6 minuten. Dat is een daling van de stiptheid tegenover 2013, toen nog ging om 89,2%. De vertraging te wijten aan derden is op een jaar tijd gestegen van 39,5% naar 45%, zo blijkt uit de cijfers waar de krant de hand kon op leggen. Dus meer dan de helft van de vertragingen worden nog veroorzaakt door de NMBS en/ofd Infrabel. Volgens bronnen dicht bij het dossier, stuurt de NMBS dagelijks stiptheidscijfers naar bevoegd minister Bellot (MR), die druk uitoefent voor een verbetering. Er zijn maatregelen op komst bij de NMBS, met onder meer de benoeming van vijf managers die stiptheid moeten volgen op de meest kwetsbare lijnen, met een analyse van de incidenten en voorstellen voor structurele problemen. De NMBS vervoerde in 2017 dagelijks zowat 850.000 reizigers, of 3% meer dan in 2016. Overigens zullen de cijfers voor januari 2018 ook niet schitterend zijn.

11.01.2018: Een treinbestuurder heeft deze week met opzet met een slakkengangetje ge­reden om zijn twee treinen met flinke vertraging te ­laten aankomen. Hij doet dat om zo snel mogelijk ontslagen te worden, omdat hij aan de slag kan bij een privéspoorbedrijf. Dat schrijft Het Nieuwsblad ,en De Standaard linkt nog een filmpje van het nieuws van VTM waar die gozer laat weten dat hij de reizigers niet viseerde... 't Zal niet, maar zij moesten dus veel langer wachten om op hun bestemming aan te komen. Dinsdag reed die pipo tijdens twee ritten met opzet veel trager dan normaal. Gevolg: hij arriveerde met 37 minuten vertraging in Luik, na zijn rit vanuit het station van Bergen. Eerder op de dag was hij ook al van Bergen naar Doornik geboemeld, en daar kwam hij aan met 13 minuten vertraging. En hij dus niet alleen. Een eenmansactie, zegt bestuurder Grumiaux (dus zonder medeweten van een vakbond, mocht hij ergens aangesloten zijn?). "Ik wil ontslagen worden, want ik heb al een contract bij een andere maatschappij. Daar zijn de voorwaarden veel beter. Maar de NMBS verplicht me om nog één jaar opzeg te doen. Dat is veel te lang, vandaar deze actie." Grumiaux is niet de enige die weg wil bij de NMBS. "In ons depot zijn er wel zeventig die de overstap willen maken naar de privé." Alles samen telt de NMBS iets meer dan 3.500 machinisten, en ze zoekt er nog (alsook treinbegeleiders), zoals te zien is op affiches in stations. 

Toen ik om zowat 17:14 uur in Brussel Noord aankwam bleek dat er tussen dit station en Brussel Zuid personen langs de sporen liepen. Blijkbaar duurde het zeker een kwartier lang om die daar weg te krijgen. Misschien misnoegd personeel dat zo wil ontslagen worden?  De trein naar 17:12 uur (die ik zou gemist hebben) had eerst 39' en later zelfs bijna drie kwartier vertraging, hoeveel dat er in Denderleeuw waren, weet ik niet, ik heb er niet op gewacht. De 20' vertraging die de trein van 17:28 uur opgelopen had, was me al meer dan genoeg.

05.01.2018: Het spoorverkeer tussen Brussel en Leuven is verstoord door een grondverzakking in Diegem. Rond 15.00 uur was maar op twee van de vier sporen treinverkeer mogelijk, maar een uurtje later waren alle sporen weer berijdbaar. Ik wist niet dat dit incident een invloed kon hebben op treinverkeer in de totaal tegenovergestelde richting... De trein naar Zottegem van 17:12 (een mens haast zich dan) had in Denderleeuw al 19' vertraging...

03.01.2018: Het waaide nogal, vandaag, en deze morgen nam ik daardoor de trein naar Brussel - Tongeren, maar dan wel die van 06:24 uur, die trein was van een ander model dan een uur later, met ruim minder zitplaatsen dan normaal.

30-11--0001 om 00:00 geschreven door Helga