Ik ben Helga
Ik ben een vrouw en woon in Denderleeuw (Belgie/Vlaanderen) en mijn beroep is secretaresse (tegenwoordig heet dat assistant...).
Ik ben geboren op 24/07/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, reizen, lezen, computeren, en ik volg graag voetbal- en wielerwedstrijden.
Deze profielfoto is genomen in Chileens Patagonië.
06.12.2010 - 23-12.2010 - Twee weken Rio de Janeiro, deel I
06.12 - Brussel Rio de Janeiro
Met de Interregio van 15:05 uur spoorde ik naar Brussel Zuid, waar ik toch tijdig aankwam en in een der wachtzalen op de Thalys wachtte, het was daar ook niet bijzonder warm gestookt. Om 16:09 uur (hetzelfde uur als vorig jaar ) moest de Thalys naar Parijs vertrekken maar hij begon met een vertraging van 10 minuten bij aankomst (ik moest dan nog ene verzoeken zijn eigen plaats te zoeken i.p.v. de mijne in te nemen), en kwam Charles de Gaulle aan met 15 minuten vertraging. Ik moest naar Terminal 2 en vond dat ook vlot, daar vroeg ik wel even waar de vluchten van Air France vertrokken aan een medewerkster van deze maatschappij. Ik moest naar check-in 15 of 16, en het bleek dan deze laatste, waar de vlucht er al op staat, ruim 5 uur voor tijd. De balie was natuurlijk nog niet open, maar ik kon mijn boarding pass zelf uit een machine halen met het nummer van mijn elektronisch reserveringsnummer, zo kon ik zelfs min of meer kiezen waar ik wou zitten (aan het gangetje). Met die inscheepkaart kon ik mijn bagage afgeven, zo had ik meteen minder om op te letten. Ik passeerde de pascontrole, werd er gefouilleerd want er piepte wat, en mijn schoenen waren t niet. In de gang van de inschepingen wandelde ik wat rond, at een broodje zalm, dronk er warme choco bij, en verdeed mijn tijd. t Is ook aan de inscheping niet erg warm en ik ging nog een warme choco drinken. Dan is het eindelijk zover, eerst mochten twee dames per rolstoel binnen, dan rijen 40 tot het eind, dus ik ook. Ik zat dus op de meest linkse stoel van de vier in het midden, met 3 Spanjaarden op de drie andere plaatsen. Met ongeveer 30 minuten vertraging vertrok de Boeing eindelijk. Ik had al rap de indruk dat in een Boeing minder plaats is dan in een Airbus, waarmee ik vorig jaar meevloog, telkens iemand passeerde, kreeg ik een duwtje tegen mijn schouder, en gezien het late vertrekuur was dat niet bevorderlijk voor de nachtrust.
07.12 - Brussel Rio de Janeiro
Na ongeveer een uur werden de warme maaltijden uitgedeeld: eerst zalm op griesmeel met stukjes groenten, dan naar keuze rundvlees op zijn parmentiers of kip met pasta, verder ook kaas en een appeltaartje, dit alles op een plateau. In plaats van koffie of thee kreeg ik toch warme chocomelk. Bij dat eten dronk ik rode wijn uit de Ventouxstreek. Dan probeerde ik te slapen tot het buiten bijna klaar werd. We kregen dan nog een ontbijt en ook twee formulieren in te vullen, ene van de douane en een fiscaal document. Met evengoed 30 minuten vertraging landde het vliegtuig in Rio de Janeiro, we moesten even wachten tot een poort vrij was. Ik moest dan zowat een uur aanschuiven in de rij voor de pascontrole en een stempel in het boekje van een vrouw die blijkbaar haar dag niet had, zo verzuurd ze keek, en een goeie dag kon er ook niet aan af. Ik haalde dan mijn reistas, wat nog behoorlijk vlot ging, ik gaf mijn invoerformulier af en bestelde een taxi. De chauffeur wist blijkbaar niet goed waar ik moest zijn, dus gaf ik hem de mail met uitleg van mijn gastvrouw, Hilda Andrade. Ondanks haar fotos had ik een op zich staand gebouw verwacht waar duidelijk de naam Rio Lodge Inn staat, maar ze betrekt gewoon de helft van de zevende verdieping (in totaal 11) en nergens is die naam te vinden. Misschien moest ze gewoon een naam verzinnen om op de lijst van Bed and breakfast te kunnen staan. De chauffeur zette me niet zomaar af, maar ging mee tot het hek waar ik werd aangemeld, de conciërge belde dan even met Hilda en liet me dan toe tot het pand. Eens ik met de lift aangekomen was op de zevende verdieping, heette Hilda mij welkom, en leidde me naar mijn (dubbele voor de prijs van een single) slaapkamer met badkamer en balkon. Dan toonde ze mij de rest van het gastenverblijf: de single kamer zonder balkon of badkamer, de badkamer op de hall, de derde dubbele kamer (die zij nu gebruikte, gezien ik toch de enige gast was), de living-eetkamer natuurlijk, de keuken en het bureautje waar haar PC staat. Terwijl ik me installeer en wat verfris (want het was hier veel warmer dan bij ons ), maakte ze mij een ruim ontbijt. Bij het nuttigen hiervan (nog met koffie ) babbelden we wat over reizen en ze gaf ook tips. Ik ging dan eens wandelen, de ene richting naar de supermarkt en ernaast een pizzaria (ja, zo heet dat pand, bakken ze misschien maar 1 pizza? ). En dan de andere richting uit naar t strand, waar ik wat in het zand wandelde, tot bijna aan het eind, aan de tunnel naar Barra da Tijuca, en terug langs de stoep. Ik liet er ook mijn voeten en zelfs de boord van mijn jeans nat maken door de golven, die de zonnebaders ongetwijfeld veel plezier gaven, net hoog genoeg zijn ze soms daarvoor. Grote delen van het strand zijn gemarkeerd als gevaarlijke zwemzones net vanwege deze hoge golven, en niet dus wegens vervuiling door geloosd water van de favelas in de buurt (vooral Rocinha), zoals ik eerder had gelezen. De Brazilianen lieten dat toch alleszins niet aan het hart komen, maar ja, die drinken misschien ook leidingwater.
Ik ging dan terug naar de kamer, omdat Hilda toch thuis was, had ik mijn sleutel niet meegenomen, maar dat deed ik voortaan wel om hem aan de conciërge in bewaring te geven. Ik maakte mijn reistas zo goed als leeg, nam een douche en ging terug naar de pizzaria een pizza van vier kazen eten, wat ik met een pils (Skol, heeft blijkbaar geen malzbier) doorspoel. Terug op de kamer vond ik 1 zender, BBC World, en kreeg de computer niet aan de praat om weersvoorspellingen te vinden (het durft daar ook wel eens te regenen).
08.12 - Rio de Janeiro : Jardim Botánico
Ik moest mijn GSM-alarm nog leren afstellen en versliep me schandalig, ik kreeg weer een overvloedig ontbijt, Hilda gaf me ook uitleg over bussen, en zou dat die twee weken doen, zo wist ik meteen welke bus(sen) tot waar ik moest nemen, eventueel aan de ontvanger vragen om me te verwittigen wanneer ik moest uitstappen. Ik reed toch wat te ver mee en moest toen terug om de ingang tot de Kruidtuin te bereiken. In het 140 hectare grote park groeien duizenden bomen en meer dan 8000 tropische planten. In totaal staan in deze tuin maar liefst 235.000 planten en bomen. In 1808 moest João VI Portugal uit, op vlucht voor Napoleon. Hij richtte deze botanische tuin op, met de bedoeling er planten uit andere werelddelen te laten groeien. Binnenkomen deed ik via een laan met 134 reusachtige palmbomen van meer dan dertig meter hoog. Deze tuin komt vooral tot leven in de maanden september en december, wanneer alles in volle bloei staat. Ik bezocht heel dat park, hier en daar zijn er themas, zoals de Japanse tuin, de Amazone, er zijn ook watervalletjes en serres, zoals voor insecten etende planten, orchideeën en bromelias. ik heb daar menig uur gesleten en veel fotos genomen, precies wat een mens hoort te doen in een botanische tuin.
Toen ging ik, aan de hand van het stratenplan van de stad, naar de Lagoa Rodrigo de Freitas, ik heb een eind de oever gevolgd tot ik rechtsaf ging richting het strand van Ipanema. De Lagoa Rodrigo de Freitas is een natuurlijk meer, dat een overblijfsel is van een 16de eeuwse suikerplantage. Rond het rustieke meertje ziet men joggers, fietsers en wandelaars. Ook het meertje zelf biedt verschillende recreatiemogelijkheden, je kunt er bijvoorbeeld op waterfietsen. Aan het meer hangt nog een gruwelijk verhaal vast. Eind 15de eeuw woonden er nog Samoio-indianen. Maar Antonio Salema, een grote naam in de stad, had andere plannen met het meer. Hij wilde er een suikerplantage aanleggen. Om de indianen weg te krijgen, liet Salema langs het meer kleren achter van patiënten met het pokkenvirus. De indianen namen de kleren, geraakten besmet en stierven.
Toen ik langs de Tuin van Alah (ja, met 1 h) ging, zag ik dat daar precies iets te doen was voor de nakende kerstdagen, en inderdaad, er stonden kerststallen opgesteld. Die zijn niet echt helemaal zoals hier, al staan de gebruikelijke figuren (Jozef, Maria, t kindje Jezus) afgebeeld, maar soms ook enkele meer zoals de drie Wijzen. Er was ook het postkantoor van de kerstman, een huisje, een winkeltje (niet om er iets te kopen, gewoon als voorbeeld), en een van de kerststallen deed me denken aan Salvador de Bahia door de kleding van de figuren. Helaas waren er geen kraampjes, zoals in West-Europa, met drank (dan wel caipirinha, in plaats van warme wijn) en hapjes. Kraampjes staan er wel aan de stranden, maar die hebben niets te zien met Kerstmis, dan wel met het strandleven. Aan een zon kiosk, zoals dat hier heet, at ik twee boterhammen met kaas en ham en spoelde die door met een Brahma malzbier (de ene keer moest ik malzbier zeggen en de andere keer donker bier = cerveja escura). En dan deed ik hetzelfde als gisteren aan het strand: de vloedlijn volgen en mijn voeten, zelfs mijn short, laten nat maken, want ook hier waren die golven er. Van Ipanema had ik eerder niet gelezen zoals van São Conrado, dat vervuild water van een favela in het oceaanwater stroomt (ik geloof zelfs niet dat er een favela is in Ipanema). Terugkeren met de bus was een heel karwij, blijkbaar heb ik geen bus gevonden die dichtbij mijn verblijfplaats kwam. Maar vanaf het strandhotel Intercontinental (het enige van deze parochie) kende ik mijn weg, dus Eens aangekomen nam ik een douche en genoot ik van het gefilterd leidingwater en de zoute koekjes op de kamer, op BBC World zag ik intussen dat het s anderendaags zou kunnen regenen. In dat geval wordt het een dagje shoppen in het grootste shoppingcenter met 650 zaken in Barra da Tijuca.
09.12 - Rio de Janeiro : Floresta da Tijuca
Maar het regende juist niets niemendal, dus met de nodige aanwijzingen van Hilda vertrok ik naar het Woud van Tijuca. Eerst nam ik rechtover de Fashion Mall (het winkelcentrum van São Conrado) bus 755 tot aan de passerelle nabij het meer van Tijuca. Daar stak ik een parallelle straat over met die voetgangersbrug om met bus 233 naar de ingang gevoerd te worden. Ik maakte eerst een sanitaire pauze en nam dan enkele fotos, want er zijn een plan van het woud en ook enkele wit-blauwe tegels (azulejos) te bewonderen, zoals op een zitbank. Dan ging ik op wandel, bijna meteen werd ik getrakteerd op watervallen, de Cascatinha Taunay, genoemd naar een Franse schilder, Nicolas-Antoine Taunay. Mijn wandeling voerde me, over asfalt want ik had gewoon mijn zomersandalen aan mijn voeten, naar de rozige Kapel Mayrink. Die was gesloten maar door de glazen deur kon ik toch een foto van het interieur nemen. Nog een eind verder lichtjes stijgen was het bezoekerscentrum. De jonge dame aan het onthaal legde me in het Engels uit (ik vroeg eerst in het Portugees om traag te spreken) dat de tentoonstelling in wijzerzin diende te gebeuren. Ze excuseerde zich ook voor het bezoekerscentrum dat er een elektriciteitspanne was zodat er niet op knopjes gedrukt moest worden om locaties of trajecten verlicht aan te geven (Hilda zat vanmorgen ook al zonder internet). Toen ik genoeg gezien had, tekende ik de gastenlijst en vroeg om een plannetje. Ze gaf dan de suggestie om een onverhard pad te volgen naar de Ponte Pensil de Cava da Onça da Caveira. Het was een leuk pad en ik had het voor mij alleen. Die hangende, wiebelende brug ook, daar mogen maximaal 10 personen tegelijk over. Het ziet er wat uit als een knuppelpad op dwarsbalken die het dragen en in het midden een metalen kabel (als van een kabelbaan). Ik stak die brug dus over, eronder stroomde dunnetjes de Rio Humaitá over plat geërodeerde rotsen (t deed me aan Oostenrijk denken). En dan keerde ik terug, ook al omdat zij had aangegeven dat verloren lopen verderop zeer goed mogelijk is. eens terug op straat, ging ik bergop voorbij de Fonte Wallace, dat echter droog stond, tot een eind voorbij een restaurant, en toen keerde ik terug.
Ik nam dan bus 234 naar het Barra Shopping Centre. Dat is inderdaad groot met 650 zaken, maar in ongeveer de helft wordt kleding verkocht: gewone stadskledij, sportkledij, kleding voor babys en kinderen. Ik at ondertussen een pastamaaltijd en vond geheel toevallig een boekenwinkel, dan nog wel een FNAC. Ik vond er een roman van A.J. Barros, maar die kocht ik vorig jaar al in de luchthaven van São Paulo. Ik vroeg aan een winkelbediende of men er ook de eerdere roman had, maar dat bleek niet het geval. Ik keek dan verder nog wat rond en nam dan de bus. Ik had echter Hildas plan niet goed geïnterpreteerd, ik moest de Avenida das Américas overgestoken hebben (of ondergestoken, er is een tunnel even verder voor de zwakke weggebruiker). Dus met bus 755 reed ik door parochies als Jacarepaguá, Pechincha en Tanque. Daar was ik dan uitgestapt, stak de straat over en nam de bus met hetzelfde nummer terug. Aan de Fashion Mall moest ik me dan nog reppen om te kunnen uitstappen. In dat winkelcentrum at ik nog een warme croissant met nog warmere chocomelk. Wanneer ik na enig zoekwerk (het avondduister was al ingetreden) aan de supermarkt was, was die nog open. Bovendien vond ik er zelfs donker bier, dus ik kocht er vier blikjes van, ik mocht toch het een en het ander in Hildas ijskast steken). Na de douche dronk ik er ene van uit. En ja, het had drie keer geregend, twee keer tijdens mijn busexpedities en nog een keer toen ik de supermarkt verliet.
10.12 - Rio de Janeiro : Maracanã-stadion
Toen ik mijn neus aan het raam stak, regende het, dus ook vandaag zou ik niet aan Kristus tenen kriebelen (lees: de Corcovado bezoeken). Hilda stelde voor om het centrum te bezoeken, ik geraakte daar met een andere bus dan door haar opegeven (geduld met het openbaar vervoer heb ik nu eenmaal niet), gewoon de eerste de beste naar Carioca die stopte net voorbij de Fashion Mall. Toen ik er dan was, zag ik wel een paar kerken waarvan de gevel duidelijk een laag verf verdienen. Ik besloot toen om naar het Maracanã-stadion te sporen met de metro (het metronet van Rio de Janeiro beschikt over, och arme, 2 lijnen, die gedeeltelijk gelijk lopen). Ik zou dat metrosysteem nog moeten leren, op de metrostellen staan de twee terminussen van de lijn maar je moet eerst kiezen tussen richting noord (Centro, Carioca en zo) of zuid (Copacabana en Ipanema). Ik geraakte er dan toch, van het metrostation naar het stadion is een erg brede passerelle voor voetgangers. Ik begaf me naar poort 16, en betrad de onthaalruimte waar ook een kleine souvenirshop, een cafetaria, een onthaaldesk en een loket zijn. daar kocht ik voor 10 R$ een biljet voor een rondleiding. Die was beperkt omdat in het stadion gewerkt werd (en wordt) ten behoeve van het Wereldkampioenschap Voetbal in 2014. Er vormde zich een groepje van 7 mensen die gegidst werd naar fotos van vroeger en recent, per lift ging het dan naar de 6de verdieping, waar we de tribunes bereikten. Er was volop tijd om fotos te nemen, ook van de eretribune in marmer. Nadien ging het terug naar beneden, en dat was het dan. OK dat niet alles kon bezocht worden (de kleedkamers waren niet toegankelijk), maar er dan 10 R$ voor vragen? Bij HSV is het, denk ik, gratis, zeker als je een totaalpakket boekt: hotel met ontbijt, stadsvervoer naar station dat gratis is, wedstrijd, stadionbezoek. Bovendien vroeg en vraag ik me af of die souvenirwinkel de enige is in het stadion (vorig jaar passeerden we met de bus aan de voorkant van het stadion). Zo ja, dan is dat gene vette voor zon stadion. Die hele onthaalruimte is zelf al te klein voor de fanshop van HSV, je kan er net de twee winkels van Eendracht Aalst (die in het stadion en die van de Zandberg) er samen in onderbrengen. Het stadion heet de voetbaltempel in het voetbalgekke Rio de Janeiro te zijn. Het is een van de grootste voetbalstadions ter wereld. Het stadion, dat vernoemd werd naar de buurt waarin het zich bevindt (maar officieel de naam van een vermaard journalist, Mário Filho, draagt), opende zijn deuren in 1950 voor het Wereldkampioenschap Voetbal in Brazilië. Het biedt plaats aan ongeveer 95.000 toeschouwers, hoewel er tijdens het WK 183.000 toeschouwers in pasten. Bij het Wereldkampioenschap van 2014 in Brazilië zal de finale weer in dit stadion plaatsvinden, een eer die tot nu toe alleen het Azteca Stadion in Mexico City te beurt viel. Het stadion is ook de thuisbasis van de vier grootste voetbalclubs van Rio: Botafogo FR, CR Flamengo, Fluminense FC (kampioen van afgelopen seizoen) en CR Vasco da Gama.
Ik ging er dan weg en met enkele metros bereikte ik het station bij het Copacabanastrand. Aan een kiosk dronk ik een donkere Brahma, sloeg vriendelijk verkopers af, ging een eind verder verpozen, fotografeerde ik wat zandsculpturen en besloot om toch mijn wandelspieren in werking te stellen. Zo wandelde ik praktisch heel Copacabanastrand af tot en met dat Leme. Ik keerde terug, ging mijn handen en broekspijpen afspoelen onder een stranddouche en dronk in een andere kiosk een caipirinha (ook om te zien hoe hij dat maakte, inderdaad met een stamper in een mortier en een shaker). Dan nam ik een minibus tot Fashion Mall waar ik wat rond kuierde, wat kerstfotos nam en een portie groene ravioli verorber en doorspoel met een Skol (bij gebrek alweer aan donker bier). Mijn bank- en kredietkaarten werden niet door Itaú (h)erkend, dus dat werd elders proberen (die bank bleek ook later mijn kaarten te weigeren). Het was, nog vóór 20 uur, al duister, maar ik begon mijn weg al goed te kennen.
11.12 - Rio de Janeiro : Corcovado
Ik piepte even door de gordijnen en zag een wolkenloze, hemelsblauwe lucht, een uitgelezen dag voor een bezoek aan de Corcovado. Na het ontbijt nam ik een minibus naar Ipanema, daar zocht ik naar bus 573 en vond de halte ervoor in Copacabana, twee strand verwijderd. Ik moest lang aanschuiven om een ticket te kopen, maar er waren 2 medewerksters die de bestelling opnamen. Toen ik dan mijn ticket beet had, stond daar 1:40 pm op, ik had dus 2 uur te wachten. Dat deed ik met de Rua Cosme Velho en de er aansluitende Rua das Laranjeiras af te stappen, hier en daar eens binnen wippend. Dat bracht me een flesje mangosap op (het water met limoen- en appelsmaak uit de supermarkt was dan al op) en aan een straatkiosk koch tik prentkaarten en een sudokupuzzelbokje, daarvoor moet je geen excellente kennis van een taal hebben. Toen ik dan dacht te mogen instappen , om 13:40 uur, moest ik toch de volgende trein nemen, ze waren dus 20 minuten in vertraging. Maar ik had dan toch een plaats naast het raam. Die treinen hebben ook haltes en aan een ervan stapten 2 toeristen uit en 4 muzikanten stapten in. Ze speelden muziekjes à la Two Man Sound (die zich eigenlijk op Braziliaanse muziek baseren), maar geen enkel deuntje dat ik ken. De man met de tamboerijn kwam dan langs voor wat drinkgeld.
Eens boven bij het uitstappen, had ik meteen door dat het uitzicht nog niet denderend was: hier waren wel wolken. Ze dreven wel eens over en soms is het Maracanã-stadion goed zichtbaar, soms dus niets, soms de jockeyclub, maar van São Conrado was geen luchtfoto te nemen. Ik nam toch enkele fotos en ging dan een stukje eten in dezelfde gelegenheid als vorig jaar, maar nu op het terras (toen regende het). Dan ging ik maar weer, de file voor de trein was belange zo lang niet als vorig jaar en ik kon mee met de eerstvolgende trein.
Met de bus reed ik tot Ipanema aan een plein met enkele speeltuigen. Er was (en is) ook een supermarkt waar aan de ingang blikjes van een Belgisch biermerk gestapeld stonden. Binnen bood de supermarkt geen ander Belgisch bier aan, dus ik ging er weer weg en nam bus 177 naar São Conrado. Het was me nog te vroeg om al naar Rembrandt (de naam van het gebouw waar ik logeerde) te gaan, en ik bleef nog wat aan het strand. Daar was een voetbalwedstrijd bezig. t Was leuk, de spelers namen het serieus op, de arbiter leek wel Nzelo, hij trok enkele gele kaarten. Ik had 1 doelpunt zien maken (ik zag evenwel geen scorebord) door het winnend team. Tegen dat het plein opgeruimd was (doelen uit elkaar gehaald, palen omhoog gehangen, netten opgerold, in een zak gestopt, grensvlaggen weggestopt), was ik het ook opgestapt. Om te merken dat BBC World plaats geruimd had voor Sky TV met niets dan reclame voor de programmatie. L
12.12 - Rio de Janeiro : Strandleven
Vannacht schoot ik ineens wakker van een gedonder, was dat een zomeronweer terwijl het weekend straalde van de zon? Aan het ontbijt zei Hilda dat het vuurwerk was. Allez, wat een dag (nacht) daarvoor
Hilda hield me nogal lang in de draai bij het ontbijt en t is ver over half tien wanneer ik goed en wel buiten ben. Met de bus bereikte ik het metrostation Gral. Osório (dat van Ipanema) waar op zondag de hippiemarkt gehouden wordt met meestal handgemaakte producten. Annemie had me namelijk gevraagd een hangmat mee te brengen zoals Mark er ene heeft. Ik kocht er niets, ook niet de hangmat, want de enige hangmatten met verstevigde lussen waren oranje, ik ging dan liever eerst op andere plaatsen eens kijken of ze daar leukere kleuren hadden. Ik wandelde dan wat rond bij het strand, want ook op zondag mogen de zwakke weggebruikers de helft van de boulevard gebruiken. En dan nog belden fietsers wanneer een voetganger in hun weg liep op hun fietspad (die is er in twee richtingen en joggers mogen er ook op) Ik bekeek de bloemen op de Pedra do Arpoador en genoot van het panorama op het strand, allemaal rode parasols met mensen onder. Toen besloot ik om eens te kijken hoe het strandleven in Barra da Tijuca eruitziet Met een bus geraakte ik terug in São Conrado maar ik nam weer eens de verkeerde bus en stapte aan het winkelcentrum uit. Daar bezocht ik gratis de sanitaire faciliteiten. Een eind verder is een Carrefour en ik verwachtte er ook een zelfbedieningsrestaurant. Die is daar onder hetzelfde dak zoals andere eetgelegenheden en zelfs enkele winkeltjes (sommige waren gesloten want t was tenslotte zondag). Die zelfbediening waar ik me een bord vol schepte is van het type betalen volgens gewicht, niet uw eigen gewicht maar dat van uw maaltijd. Ik schepte me bijna een halve kilo op en dronk er een frisdrank bij. Ook onder hetzelfde dak maar met een eigen ingang is een doe-het-zelfzaak, ook met tuinbenodigdheden maar geen hangmatten. Navraag leerde mij dat ik naar het Alvorada, een busstation, moest voor een bus naar de kust, maar ik was er bijna te voet, dus liet ik de bussen passeren en wandelde Ayrton Senna zijn boulevard af. Aan dat strand zag ik geen kleedhokjes zoals op Copacabana, maar het was me ook niet opgevallen dat er op de loer lagen om in s zonnebaders spullen te zoeken. Er waren wel reddingsposten genoeg. Ik liet eens te meer mijn voeten verfrissen, want inderdaad dat water voelde hier iets frisser aan dan aan de al eerder bezochte stranden. Wat later deed ik 2 terrassen aan en nam dan een bus terug naar São Conrado waar op het strand geen voetbalwedstrijd bezig was, dus hou ik me zelf in stilte bezig (met sudoku). Op de kamer maakte Sky TV nog steeds reclame zonder echt een programma uit te zenden
13.12 - Rio de Janeiro : Centrum en Sambodromo
Vandaag ging ik eens naar t centrum, ik bezocht er eventjes de Kerk van de Candelária, wandelde door straten, het leek er wel een permanente markt.
Met de metro reed ik dan naar Sambódromo, tja, ik kon het mij niet laten. Ik wandelde rond in de winkel, maar het kostuum dat ik vorig jaar aantrok, was er niet meer. Er waren wel andere kostuums en ook hoeden, een hoed opzetten voor fotos kostte 1 R$ en ik koos er ene die, naar mijn bescheiden mening, in Aalst ook niet zou misstaan, daar nam ik enkele zelfportretten mee tot een toerist, net aangekomen, voorstelde om mij te fotograferen, waarvoor dank. Ik nam dan ook enkele fotos van de videovertoning over een carnavalsstoet, t is toch de moeite waard, en soms zag ik overeenkomstigheden met dat van Aalst.
Dan nam ik de metro terug naar Ipanema en nabij het plein waar het metrostation een uitgang heeft, het plein heeft overigens zijn naam gegeven aan het metrostation, is een restaurant, de Fazendola, waar men betaalt volgens het gewicht dat op zijn bord ligt (zoals in die zelfbediening in de Carrefour van Barra da Tijuca). En daar was ik dan gaan eten en drinken, het was er nogal rumoerig, niet omdat de TV op een sportzender stond afgestemd (met het geluid uit) maar omdat er veel volk zat te eten. Nadien ging ik boekenkraampjes langs, maar nergens de eerste roman van Barros, wel een vertaalde roman van onze landgenote Amélie Nothomb gevonden. In een boekenwinkel in een nabije straat vond een winkelbediende wel de eerste roman, dus kan ik eindelijk lezen over die onafhankelijksbeweging voor de Amazone. Ik nam dan een minibus naar São Conrado waar ik nog wat verpoosde op het terras van een strandkiosk alvorens terug naar t Rembrandt te keren. Na de douche kon ik nog op de PC surfen, terwijl Hilda wachtte op een technieker om de juiste kabels te pluggen in de TV en de DVD-speler, maar hij had de juiste niet mee en moest dus s anderendaags terugkomen. Op het internet zag ik dat er s anderendaags meer kans was op regen.
14.12 - Rio de Janeiro : Quinta da Boa Vista
Nikske regen, al waren er wel meer wolken. Met de Barra Express reed ik naar de Praça Gral. Osório voor de metro, maar ik zag dat er een markt was. Ik wandelde er wat rond, en smaakte wat vruchten aan een kraam waar ik dan maar een halve kilo kersen kocht. Ik ging daarmee naar de metro en nam er ene naar São Cristovão voor een bezoek aan de Quinta da Boa Vista. Dat is een groot openbaar park in Rio de Janeiro, het maakte deel uit van de tuinen van het São Cristóvão-paleis, het voormalige keizerlijke paleis. In de 18de eeuw liet een Portugese handelaar een landhuis bouwen op de locatie die nu ingenomen wordt door het paleis. Later schonk hij het landgoed aan prins Johan VI van Portugal. Na de onafhankelijkheid van Brazilië in 1822 werd het paleis de residentie van keizer Pedro I, die het verder liet uitbreiden. In 1891 schreven Braziliaanse politici in dit paleis de eerste republikeinse grondwet. Sinds 1892 al huisvest het paleis het Nationaal Museum van Brazilië. Dat museum huisvest een enorme archeologische, natuurhistorische en etnologische collecties, maar ik was er niet binnen geweest. De Quinta biedt verder ook plaats aan de Zoo van Rio, waarin je 2000 dieren kunt bewonderen, en daar was ik wel binnen gegaan voor 6 R$, zag er veel dieren in veel variaties, ook enkele dieren die me herinnerden aan mijn reis vorig jaar: de mutum (een hoender) en de kaaiman, van piranhas was geen spoor (maar ook niet van andere vissen). Na dit bezoek aan de dierentuin drentelde ik nog wat rond in het grote park, at verder van de kersen, nam fotos van schatjes van katjes.
Om ongeveer half vier besloot ik naar Ipanema terug te keren en toen ik restaurant Fazendola betrad, begon het te druppelen. Het was nu erg rustig, ook personeelsleden zelf konden eten. Een van de diensters die me mijn bier kwam brengen, vergat het aan te tekenen op de rekening, of was het vandaag in de prijs inbegrepen? Eens buiten moest ik mijn plastiek cape aantrekken want het regende nu echt. Ik zag de Barra Express niet meteen en ging naar de strandboulevard. Daar moest ik niet lang wachten op een minibus. Via de supermarkt voor 6 blikken donker gerstenat ging ik naar t Rembrandt. Na de douche kon ik meteen aan de PC. De man was ook geweest voor Hildas TV en ik had nu ineens een stadszender op TV
15.12 - Rio de Janeiro : Shopping
Bij het ontbijt vroeg ik Hilda waar ik een hangmat zou kunnen vinden (behalve dan op de hippiemarkt) en ze suggereerde de Feira de São Cristovão, met eerst een bus naar Copacabana en daar overstappen. De halte van de bus naar São Cristovão was exact tegenover het hotel waar ik vorig jaar gelogeerd was. De chauffeur (er was geen ontvanger) gaf me tijdig teken om uit te stappen. Wat een vreemde buurt, wellicht door de metalen steunpalen voor een expresweg, kunnen ze die palen geen lichte kleur geven? Omdat de batterij van mijn armbanduurwerk intussen plat lag, ging ik er eentje vragen in een winkeltje met horloges, maar de verkoper zei die niet te hebben. Hem vroeg ik dan naar de Feira de São Cristovão: gewoon de weg volgen en op het einde zag ik het zeker wel. Toen ik er was, merkte ik een bushalte er rechtover en er stopte net een bus naar de Tuin van Alah in Ipanema. Die Féria lijkt wat op een permanente handelsbeurs waar de standen en winkeltjes hun vaste plaats hebben, het hele jaar door, soms lijkt daar ook iets georganiseerd te worden als optredens. Toen ik er aankwam, waren nog veel winkels gesloten, ik vond er al wel snel ene met hangmatten, maar geen enkele met verstevigde lussen, ook in een tweede winkel, dat spoedig nadien opende, waren geen hangmatten met verstevigde lussen. Ik belde dan eens met Annemie om haar dat te laten weten, we babbelden wat en ik keerde dan terug met twee bussen tot Barra da Tijuca. Eerst pleegde ik nog eens een sanitaire stop in het winkelcentrum en at in de Carrefour. De Garden Shopping, waar ik mijn zinnen op zette voor de hangmat is een kleinere winkelcentrum dan de Barra Shopping Centre maar niet anders, veel shopping maar weinig tuin, dus. Ik kocht wel een paar souvenirs en ging dan een eind verder in de Wal Mart proberen. Toen ik weg ging uit de Garden Shopping, begon het net te druppelen. Daar was wel veel tuingerief, zoals tuinmeubelen (tafels, stoelen, strandzetels, barbecues), maar ook hier geen hangmatten. Ik keerde dan naar mijn verblijf terug in de plenzende regen met de Barra Express. Na de douche amuseerde ik me op het internet en surfte naar de Casa Shopping (in de Ayrton Sennalaan, een dwarsweg van de Avenida das Américas), zou ik daar geluk hebben?
Mijn fotoalbum is hier: http://picasaweb.google.com/helgavds/RioDeJaneiro
06.12.2010 - 23-12.2010 - Twee weken Rio de Janeiro, deel II
16.12 - Rio de Janeiro : Shopping en strandleven
Ik had het vanmorgen met Hilda nog eens over hangmatten en ze zei dat ze die in de Casa Shopping niet zullen hebben (doch vooral meubels), ze verwees me naar de Avenida Nossa Senhora da Copacabana, zowat een winkelstraat die parallel loopt met de strandlaan. Toen ik het gebouw verliet, voelde het buiten perfect aan: wel warm maar niet zwoel, een uiterst aangename temperatuur. Ik ging die Avenida Nossa Senhora da Copacabana twee keer af, aan beide zijden, maar nergens een winkel waar hangmatten uithingen. Ik besloot dan om, ingeval ik intussen niet toevallig een geschikte hangmat vond, dat zondag nog eens op de hippiemarkt te proberen, de verstevigde lussen zijn prioritair boven de kleur, zo zei Annemie. Ik ging dan wat zitten puzzelen aan het strand, toen ik aangesproken werd door een Nederlandse die me, in het Nederlands (en dat in Brazilië) vroeg of ik Nederlands spreek (ik droeg een supporters-shirt van HSV). Op mijn bevestigend antwoord zei ze dat ze Nederlanders zocht, waarop ik antwoordde dat ik geen Nederlandse ben. Ik sprak nochtans goed Nederlands, bewierookt zij mij daarop (merkte ze toen mijn Duits T-shirt op?). Ik wees haar er dan op dat ook in België Nederlands gesproken wordt, waarop ze verbaasd keek Dan kwam de aap uit de mouw: zij waren getuigen van Jehova en daarmee was de kous voor mij af. Een hele poos later ging ik lunchen in de Fazendola en vervolgens pootje baden aan het strand van Ipanema. Een paar uur en een Brahma later nam ik bus 175 naar São Conrado. Die volgde wel een heel ander traject dan de minibusjes en toen ik uitstapte, had ik nog een passerelle te nemen tot waar ik gisteren uitgestapt was. Maar nu scheen de zon nog vlijtig en ik volgde een paar oefenpartijtjes op het strand alvorens naar huis te gaan.
17.12 - Rio de Janeiro : Niterói
Ik vertelde Hilda dat ik eens een bezoekje zou plegen aan Niterói, dat ligt over het water aan de andere kant van de Guanabarabaai. Een geluk dat ik haar dat zei, want ik vond gisteren alleen bussen (o.a. 472) die ik in Copacabana kon nemen. Maar zij wist dat bussen 175 en 177, waarvan de halte twee straten verder lag, ook tot de haven reden. Met de 177 bereikte ik de Praça XV (Novembro) waar enkele kramen stonden en aan 1 ervan hingen hangmatten, maar alweer zonder metalen verstevigingen. Dus ging ik maar verder en kocht een ticket (2,80 R$) dat ik meteen valideerde. Ook al kan je met de bus naar Niterói, er zou toch een heen-en-weer ticket moeten kunnen aangeboden worden. Ik moest maar 20 minuten wachten om in te schepen en de catamaran, de Urca III, vertrok. Twintig minuten later meerde die in de haven aan. Het was hier al flink warm en had even geen zin meer in busje rijden (naar het centrum, bij voorbeeld), bovendien heb ik van Niterói geen GSP (= geplooid stratenplan ). Ik wandelde wat door galerijen en een winkelcentrum, volgde de Caminho Niemeyer in de richting van het Museum voor Hedendaagse Kunst. Doch ofwel was die gesloten (t was nochtans geen maandag), ofwel stond ik aan de verkeerde kant van het museum. Nu ja, hedendaagse kunst is toch mijn ding niet, en ik ging naar de Carrefour, hier in de buurt. Oei, hier geen Charlott zoals in Barra da Tijuca, dus at ik gnocchi (nhoque in het Portugees) bolognese, met natuurlijk een donker bier. In de Carrefour zelf deed ik een paar boodschapjes en ging dan terug naar de straten bij de haven. Toevallig kwam ik aan een parkplein, in twee delen gesneden door een straat, in een deel ervan staat een fontein dat water sproeit, wanneer de wind goed stond, werd ik even verfrist door er gewoon naast te staan. De straatthermometer gaf toen 34°C aan (volgens Hilda is dat louter indicatief). Stilaan keerde ik terug, kocht en dronk hier en daar iets verfrissends. Ik kocht me dan een ticket voor de terugvaart met de Gávea I, en valideerde die meteen. Om 16 uur vertrok hij en toen ik naar buiten keek, zag ik dat Kristus op zijn berg zeer duidelijk te zien was, nu zou men daar een schitterend panorama hebben ! Terug aan het Praça XV, waar de Rua Março 1 is, besloot ik de metro te nemen want die Rua Março 1, waar ik de bus verliet, is een weg met enkele richting, en ik wist niet waar ik de bus terug kon halen. Ik moest dan wel overstappen in Botafogo voor de metro naar Ipanema. Daar bij het strand nam ik een minibusje tot de splitsing van de Av. Niemeyer en de Av. Aquarela do Brasil, waar de politie alweer autos controleerde. Tot mijn grote plezier merkte ik dat HSV gewonnen heeft, dan nog bij Bor . Mgladbach met 1-2 (Elia en Trochowski, de Camargo scoorde voor de thuisploeg), ik volgde die wedstrijd op de PC (LiveTicker).
18.12 - Rio de Janeiro : Monte Urca en Pão de Açucar
Vandaag bezocht ik nog eens Monte Urca en Pão de Açucar op het gemak, met de 177 tot aan een hospitaal en van daar te voet. Op beide plaatsen nam ik ruim mijn tijd om rond te kijken, wat zittend te genieten van het uitzicht. Op de Monte Urca merkte ik een wandelpad (dat ik vorig jaar niet zag), maar dat was helaas niet beschikbaar voor toeristen. Er waren ook werklieden bezig op het Theater het een en het ander op te stellen voor misschien een optreden, er stonden alvast veel geluidsversterkers. Er was ook een permanente tentoonstelling (dat me vorig jaar ook al ontging) met fotos van vroeger, filmpjes die je zelf kon starten en laten pauzeren of zelfs terug spoelen, en je kon luisteren met een koptelefoon, er waren onderschriften in het Engels voor wanneer Portugees gesproken wordt. Ik wachtte op een bank tot ik wat afgekoeld was want het is opnieuw zeer warm. Dan ging ik naar de Pão de Açucar, en schrok me een hoedje toen ik zag dat 15 R$ gevraagd wordt voor een caipirinha, dat is nog meer dan op een Brussels zomergfestival vorig jaar, mijn goesting was meteen over. Ik deed nu wellicht alle paden aan van het parkje dat ik vorig jaar ook al even bezocht, en koelde weer af op een bank. Af en toe trokken wolken voorbij, iets minder blijvend dan vorige week op de Corcovado, maar toch even dik. Toen ging ik met twee kabelbanen terug naar begane grond en bekeek even het Praia Vermelho (het Rode Strand) wat bepaald niet lang is.
Met de minibus (met voor het eerst een vrouwelijke ronselaar die in het busje naar potentiële reizigers de haltes toeroept) reed ik mee tot Ipanema waar ik laat lunchte in de Fazendola, deze keer nam ik ook een aperitiefje. Nadien ging ik terug naar Copacabana, want tijdens de rit zag ik een marktje. Er was er inderdaad ene met hangmatten, maar ook nu weer zonder verstevigde lussen. Ik vroeg de eigenaar ernaar en hij zei dat al zijn hangmatten zonder die versteviging zijn. Mijn goesting in T-shirts of topjes vond ik ook niet. Ik nam nog een minibus die reed nu tot bijna de Fashion Mall. Na de douche volgde de gebruikelijke internetsessie met een donker bier uit de frigo.
19.12 - Rio de Janeiro : Santa Teresa met de Bondinho
Bij het ontbijt stelde Hilda voor dat ik toch eens Santa Teresa zou bezoeken en gaf me aanwijzigingen op papier mee. Op bus 177 wachtte ik bijna een uur, andere passagiers werden ook ongeduldig en ene wachtte er zelfs niet meer op en probeerde elders een alternatief. Ik stapte uit in Centro en moest wat vragen eer ik het station vond van het trammetje. Een ritje kostte maar 0,60 R$ en in de buurt van de kathedraal van São Sebastião rijdt het op de viaduct, de Arcos da Lapa. Het Aqueduto da Carioca is een van de weinige overblijfselen van het koloniale tijdperk, het stamt uit 1750. De vorm is gebaseerd op gelijkaardige structuren in Portugal, zoals het Aguas Livres-aquaduct in Lissabon. Ooit vervoerde het aquaduct het water van de Rio Carioca naar de stad. Vandaag doet het dienst als viaduct voor de populaire Bondinho da Teresa-tram, die het centrum van Rio verbindt met de heuvelachtige Santa Teresa-buurt. Het aquaduct ligt in het centrum van de stad, in de buurt Lapa. In de Rua do Progresso maakte de tram een half toertje en stopte dan, de wattman zei dat men moest uitstappen of bijbetalen. Wie niet betaalde onderweg, waren een paar kinderen die de staaf vast grabbelden en op de treeplank stonden voor een eind, dat moet daar een sport zijn. Anderen en ik stapten ook uit in de Rua do Progresso en ik zocht en vond de Rua Rosa Matos, waarvan Hilda zei dat ik daar moest uitstappen. Langs die weg bereikte ik een drukkere weg, in gezelschap van twee Duitsers. Die drukkere weg sneed de carnavalsweg van de Sambódromo en mits wat kaartlezen kwam ik aan een metrostation. Ik spoorde van daar naar de terminus, het station van Ipanema, ging eten in de Fazendola en kon daar wat afkoelen.
Nadien schuimde ik de hippiemarkt af en net toen ik dacht dat de verkoper van hangmatten er deze keer niet was, hing ik bijna met mijn neus in een verstevigde lus. Ik bekeek enkele versterkte hangmatten en belde dat met Annemie om haar een keuze te laten maken, want er was nu meer variatie. Ze vroeg me de hangmat met bloemen mee te brengen en zo gevraagd, zo gedaan. Ik ging nog wat in de schaduw zitten alvorens met de minibus naar t Rembrandt te rijden. Daar zat ik wat te zonnen op mijn terras, t is de moeite niet meer om nog naar t strand af te zakken. De rest is hetzelfde: douche, internet en donker bier.
20.12 - Rio de Janeiro : Niksen in Ipanema
Vandaag had ik nauwelijks iets uitgespookt: gewoon de lommer opgezocht van het Praça Gral. Osório en s middags gegeten in de Fazendola. Na de douche had ik op het internet gekeken hoe ondergesneeuwd de Europese luchthavens waren, en dan vooral natuurlijk die van Parijs. In Charles de Gaulle zouden vliegtuigen flink vertraging hebben en de Thalys heeft dat toch al naar gewoonte.
21.12 - Rio de Janeiro : Inpakken en huiswaarts keren
Na het ontbijt had ik geld afgehaald om in Reais om te wisselen om mijn verblijf met uitgebreid ontbijt te betalen, dat wisselen had nogal wat voeten in de aarde: het reisagentschap met wisselkantoor dat Hilda had aanbevolen, stuurde mij naar de Banco do Brasil in de buurt. Die stuurde me naar een ander filiaal in een naburige straat en die dan weer naar een ander wisselkantoor. Toen ging ik terug, Hilda betalen, mijn bagage pakken en nog wat op t balkon zitten. Hilda had me gezegd dat aan de achterkant van het gebouw de bussen naar de luchthaven hun halte hebben, en dat er elk half uur eentje vertrekt. Tegen half twee ging ik daar dan wachten, nadat ik afscheid nam van Hilda. En ik wachtte en wachtte. Intussen kwam zij mij gezelschap houden en was het bankje in het bushokje vrij, dus we gingen er zitten. Omdat het maar bleef duren, ging ze af en toe vragen aan een bediende van de busmaatschappij, Real, waar de bus bleef. Ik had er overigens al twee zien langs rijden richting Barra da Tijuca, maar weerkeren, dat was er nog niet bij. De ene keer vertelde de bediende dat er veel verkeer was in Barra da Tijuca, de volgende keer dat de bus aan een passerelle was (dewelke?). eindelijk, tegen 14:45 uur, is daar een bus en ik liet mijn reistas in de bagageruimte steken, betaalde 8 R$ en zocht me een zitplaats. Inderdaad, er was erg veel verkeer, bovendien werd regelmatig gestopt om passagiers te laten instappen, zelfs zonder bagage. Op weg naar de luchthaven Santos Dumont is het van voort rijden, weer remmen, voort rijden, weer remmen, aanschuiven, stilstaan, miserie op de baan. Nadien kon de bus vlotter rijden, boven de haven, eindelijk op de Ilha do Governador, waar de internationale luchthaven is. Daar reed hij eerst naar terminal 2 en dan pas naar terminal 1. Binnen moest ik de andere kant uit want de incheckbalies van Air France hadden nummers 80 tot 89. De reizigers voor vlucht AF 443 waren aan het opschuiven en om ongeveer 17:45 uur gingen de balies op wachtstand. Een medewerker van Air France vroeg aan de passagiers of ze de vlucht van vandaag of van gisteren wilden nemen. Deze die voor vandaag geboekt hadden, zoals ik, mogen in een aparte rij. De baliebediende zei dat de reizigers voor gisteren voorrang krijgen, hun vliegtuig kon zondag niet starten om hen te halen. Zij die vandaag naar Parijs wilden terugkeren, kregen van Air France een overnachting in vol pensioen in een 5*-hotel! En ik mocht naar het Windsor hotel in Barra da Tijuca (anderen naar Copacabana, waar ik vorig jaar dus overnachtte). Samen met een Brit werd ik er per taxi, ook door Air France betaald, aan het hotel gebracht, een rit van een uur, péage en kort onweer inbegrepen. In het hotel had ik kamer 603 en ik kon nog avondmalen. Een hotel biedt wel wat meer dan een B&B maar ik mis Hildas kan gefilterd drinkwater. En mijn donkere Brahma, zelfs bij het avondmaal is dit niet voor handen, of mocht het niet aangeboden worden door Air France? Ik dronk dan maar appelsiensap bij wat ik aan het buffet verzamelde. Na 2 passages (ik combineerde voor- en hoofdgerecht en nam nadien een dessert) ging ik nog even buiten fotos nemen van de versierde gevel en ging dan terug, TV kijken (er was hier wel meer keuze dan bij Hilda ).
22.12 - Rio de Janeiro Internationale luchthaven
Om half acht stond ik op en na het ochtendtoilet ging ik ontbijten. Ik kreeg de indruk dat dit hotel wat meer luxe biedt dan dat in Copacabana maar dat daar de buffetten toch wat uitgebreider waren. Normaal moet een kamer om 12 uur vrijgegeven worden, maar de gedropte passagiers mogen de kamer langer houden, later heet het tot 15:30 uur, een uur voordat de bus de passagiers kwam halen. Ik ging wat langs de strandboulevard wandelen in de richting van São Conrado (in de andere richting had ik eerder al gewandeld). Bijna aan het eind van die strandboulevard is een ponton met zitbanken en daaronder zaten katten te schuilen, want het was aan het druppelen, tot echt regenen kwam het gelukkig niet. Vóór het middageten nam ik nog een douche en nadien zat ik nog wat zonne-energie op toen doen, ga aan een kiosk een Itaipava Malzbier drinken. Dan haalde ik mijn bagage, gaf de sleutel af, moest 5 R$ betalen voor een flesje mineraal water uit de minibar Met nog andere gasten zat ik te wachten tot om 16:30 uur de bus er was. Alle bagage geraakt in de laadruimte en met veel lawaai in zijn GSM startte de chauffeur. Ondanks het drukke verkeer schoot het wat beter op dan gisteren.
Het inchecken liet op zich wachten en verliep niet zo vlot, de passagiers die voorzien waren om gisteren te vertrekken, moesten gescheiden worden van zij die vandaag naar huis gingen. Veel tijd schoot er dan niet meer over voor de controles en stempel in de paspoort (van een erg vriendelijke en ook aantrekkelijke bediende, wat een verschil met twee weken geleden !) om in te stappen. Zogezegd Want om 21:06 uur zaten we er nog en hoorde ik via via dat het zelfs middernacht zou worden. Om 23:20 uur kwam de Airbus (geen Boeing deze keer) eindelijk aan. Als voorzien vertrek stond nu 00:50 uur, maar t zou nog wat later worden.
23.12 - Rio de Janeiro Brussel
We mochten beginnen met instappen, de kaarten werden gescand maar al wie zijn zitplaats als ASE vermeld zagen staan, zoals ik, moet opzij staan wachten. Van een familie van 5 personen begint een jonge vrouw van haar theater te maken in het Portugees, het ging te rap voor mij maar ik ving familie en bagage op. Wij kregen dan een nieuwe instapkaart met stoelnummers. Even later, in het vliegtuig, vroeg een steward of ik met een vrouw vooraan plaats wil ruimen, zo kon ze bij haar man zitten. Dat komt ervan, hé, met jullie ongenummerde plaatsen, zo rukken jullie mensen uit elkaar. Ik had er natuurlijk niets tegen op, ik zat evengoed aan het gangetje maar van de extra beenruimte kon ik toch niet zoveel genieten, de steward moest zich tijdens het opstijgen en de landing ook vastsnoeren, bovendien was de WC ook dichtbij dus werd dikwijls pal voor mijn voeten gewacht. Ik probeerde wat te slapen maar enige tijd na het opstijgen kregen we onze warme maaltijd, ik koos weer voor pasta, het voorgerecht was lekkerder dan twee weken geleden, het dessert ook (chocomousse ) maar de rode wijn kwam niet uit de Luberon, zoals op het menuutje, doch was een Chardonnay. Ik had nadien toch even geslapen, in twee keer. Toen volgde het ontbijt en om 15:40 uur landde de Airbus in Parijs. Daar lag natuurlijk wel een laagje sneeuw en het was nog aan het sneeuwen. De pascontrole ging vlot maar ik moest wel wachten op de bagage, twee andere vluchten werden eerst gelost. Toen ik mijn reistas beet had, kleedde ik me meteen wat warmer en ging naar het TGV-station, waar ik me een nieuw ticket moest kopen (mijn reservatie gold voor woensdag, niet voor donderdag ) voor 75 EUR. De Thalys van 18:13 uur had eerst 15, dan 20 vertraging. Toen ik instapte, zat eens niemand op mijn plaats, er was trouwens nog veel plaats over. De trein bleef erg lang staan in Lille, er klonk een dingdong, ik verstond niets van wat omgeroepen werd behalve op het einde dank u voor uw begrip. In Brussel Zuid had ik meer geluk, vijf minuten na aankomst van de Thalys had ik een intercity naar Denderleeuw (en verder), ik moest er wel een heel eind voor stappen in het station, maar ik was eerst aan het perron. In Denderleeuw trok ik dan een spoor met mijn reistas, in de laatste rechte lijn trok ik zelfs sneeuw mee met mijn reistas, tot ik de straat op ging. Om half elf s avonds was ik thuis.
Eindbedenking: ik was naar Rio de Janeiro op reis gegaan om hier dat winterse weer te ontvluchten en omdat ik vorig jaar de indruk kreeg dat hier veel te zien en te bezoeken was. Ik heb dan nog niet alles gezien en bezocht wat ik voordien opgeschreven had, dus ik kan zeker nog terug. Ik koos voor een Bed & Breakfast omdat ik geen nood had aan al die faciliteiten die een hotel als Windsor Barra aanbiedt (vooral de conferencefaciliteiten interesseren me natuurlijk geen barst, maar het zit, denk ik, wel in de prijs). Verder hoopte ik bij een logies en ontbijt op een persoonlijker contact met de uitbater(s) en dat is ook waarheid gebleken, Hilda heeft me erg goed geholpen met haar uitgebreide kennis van de busnetten. Het enige spijtige is de ligging van haar verblijf, behalve het strand, de supermarkt en het winkelcentrum is de ligging niet erg interessant voor de toerist. Ik moest altijd minstens een bus nemen om ergens te geraken (niet het hele traject van Leblon via Vidigal tot São Conrado is van een veilig trottoir voorzien) en de onmiddellijke omgeving doet me wat aan Molenbeek of Schaarbeek denken. Verder maakt ze reclame op die site van bedandbreakfast voor satelliet-TV maar ik heb slechts 1 zender gezien, en zelfs die zender wisselde, niet altijd naar mijn zin (Sky TV met enkel voorstellingen van programmas).
Nu ik hier twee weken rond gelopen en vooral veel met bussen meegereden heb - en er is me niets naars overkomen - vind ik dat de lokale gids van vorig jaar, Miriam, wat overdreven heeft met te zeggen hoe gevaarlijk dit en dat wel is (en zij niet alleen, ik heb ook gelezen van sommige bussen dat die niet veilig zijn, ik heb met enkele van die bussen mee gereden). Het is altijd goed om voorzichtig te zijn maar genieten is zeker mogelijk. Ik had ook gelezen dat handtassen meenemen niet wijs is, maar in de bussen en de metro hadden bijna alle vrouwen een handtas bij, en nog geen kleintje. Bovendien is hier veel meer blauw op straat dan in Brussel, en gebeurt daar nooit wat? Je hebt hier verkeerspolitie, alsook guardia civil (dus ook voor de burger) en militaire politie (maar die overdrijft ook wat: de passagier naast de chauffeur heeft zijn vuurwapen in handen met een eind loop door het open raam). Wat me stoort aan de Carioca is hetzelfde als wat me in Denderleeuw stoort: het achterlaten van zwerfvuil. Met dat grote verschil dat Rio veel stadswerkers uitstuurt met bezem en ander gerief om dat zwerfvuil op te ruimen. Op het strand van Barra da Tijuca, tijdens mijn extra dag verblijf, zag ik op het strand enkele tractors, ongetwijfeld om het strand van alle zwerfvuil te ontdoen.
Hamburger Sportverein: seizoen 2010-2011, M'gladbach-HSV
17.12.2010: M'gladbach-HSV: 1-2
Terwijl ik de koude en bij wijlen witte Europese herfst ontvluchtte in Rio de Janeiro, kon ik daar middels LiveTicker deze wedstrijd op het internet volgen en eindelijk is de ban dus gebroken (vorig jaar was ik, ten tijde van die wedstrijd, ook al in Rio, en toen verloor HSV). Voordien had HSV op Guerrero gerekend omdat hij bij de tot dan recentste zege van Hamburg tegen Mönchengladbach het enige doelpunt gescoord had.
HSV speelde in deze opstelling: Rost - Rincón, Besic, Westermann, Aogo - Jarolim, Trochowski - Elia (90+1' Tesche), Pitroipa (88' Ben-Hatira), Choupo-Moting (60' Van Nistelrooy) - Guerrero (Veh hield dus ook rekening met een doelpunt van hem).
42.253 toeschouwers zaten er in Borussia-Park op te kijken hoe Elia de roodbroeken meteen na de pauze op voorsprong bracht. Maar even meteen scoorde de Camargo (vroeger Braziliaan, nu Belg) met zijn hoofd de gelijkmaker. Trochowski (en niet Guerrero zoals de LiveTicker-reporter schreef) scoorde het winnende doelpunt in de 72ste minuut met een direkte vrije trap (zowat zijn specialiteit).
Hamburger Sportverein: seizoen 2010-2011, HSV-Bayer Leverkusen
11.12.2010: HSV - Bayer Leverkusen: 2-4
Terwijl ik de koude en bij wijlen witte Europese herfst ontvluchtte in Rio de Janeiro, heeft HSV dus drie punten meegegeven, ik vernam de uitslag enkele dagen later in de Braziliaanse sportkrant Marca BR. Op de website van de verliezende ploeg lees ik dat voor Leverkusen Sam, Vidal en twee maal Augosto scoorden. Een owngoal van Vidal en het doelpunt van Elia waren dan ook te weinig. HSV speelde in de volgende opstelling: Rost - Benjamin, Demel (die best de kerstdagen in Duitsland doorbrengt, het is véél te gevaarlijk in zijn vaderland, Ivoorkust), Westermann, Aogo (76' Rincón) - Jarolim (76' Son) - Zé Roberto (67' Elia), Pitroipa, Trochowski - Guerrero, Van Nistelrooy.
Overigens zag ik in dezelfde krant twee keer de naam van Zé Roberto, eenmaal bij kersvers Braziliaans kampioen Fluminense en eenmaal bij Corinthians, zou hij aan een transfer denken? En ja, het gaat wel degelijk om "onze" Zé Roberto (niet die van Flamengo), want "Hamburgo" stond tussen haakjes.
Hamburger Sportverein: seizoen 2010-2011, SC Freiburg-HSV
04.12.2010: SC Freiburg-HSV : 1-0
HSV start met de volgende opstelling: Rost, Westermann, Aogo, Zé Roberto, Trochowski, Demel, Pitroipa, Van Nistelrooy, Rincón, Torun en Son; op de bank zitten Drobny, Guerrero, Elia, Tesche, Jarolim (waarom zit die op de bank?), Choupo-Moting en Benjamin.
Amai, 't begint daar "goed", na 4 minuten staat het al 1-0. Een vrije trap van halverwege het veld wordt naar de 16 m verlengd, daar schuift Cisse de bal eerst tegen de linker paal, van daar loopt de bal langs de lijn en stuit tegen de rechter paal. Daar scoort Cisse dan. Net daarvoor had Van Nistelrooy geprobeerd de score te openen, maar de flankpas van Pitroipa was niet zuiver genoeg en Son kreeg de bal ook niet in 't net. In de 17e minuut is het bijna weer zover voor Freiburg, doch de bal gaat maar net naast. De thuisploeg begint dan te verdedigen en aast op de counter. De keeper van de thuisploeg staat koudweg wortel te schieten, is intussen zo versteven dat hij een uitworp direkt in de voeten van Pitroipa gooit. Maar die staat aan de middellijn en heeft dus niet echt een doelkans. De eerste bezienswaardige aanval van HSV komt van Son, hij komt van de linkerkant in de 16 m en kan twee Freiburg-spelers uitdansen. Zijn schot is echter te zwak en de keeper vangt vlot de bal. De tweede goede aktie van HSV komt van Zé Roberto, hij brengt een vrije trap uit het middenveld in de penaltyrechthoek, bij de tweede paal staat Son op de loer, maar zijn direkte aanname is niet genoeg geplaatst. HSV blijft proberen: de volgende aanval kan Freiburg enkel met een hoekschop opvangen. Die landt opnieuw bij Son, die met een kopbal van op 10 m zijn kans waagt, maar opnieuw gaat de bal over het doel. HSV moet beloond worden, het blijft zoeken naar de gelijkmaker: een lange bal van Aogo bereikt Son, die zijn opponent Toprak opnieuw "parkeert", maar de keeper heeft opgelet en is op tijd uit zijn hok gekomen. Die vier kansen vallen in een tijdspanne van 10 minuten, de Freiburgse keeper zal nu wel opgewarmd zijn. Trochowski doet ook een duit in het zakje: een flankpas van Aogo wordt met het hoofd uit de 16 m weggewerkt, hij probeert het daarom meteen met een volley vanuit 25 m. Het schot gaat echter ver over doel. Demel neemt een dwarsslag een beetje slecht aan, Makiadi kan daaruit gelukkig geen kapitaal slaan. De Guy zal weer commentaar krijgen van "Nur der HSV" op Facebook... Son steekt prima naar Zé Roberto door, de Braziliaan wacht te lang met zijn trap, zodat Freiburg in hoekschop kan werken. Son is precies 't "sonneke in huis", zo bedrijvig, hij is dan ook al zeer populair bij de supporters. En daarmee is 't pauze.
In tegenstelling tot de thuisploeg heeft Veh niemand uitgewisseld. En HSV begint er meteen aan: Rincón kan van de rechter kant volledig vrij koppen. In het midden springt Van Nistelrooy hoog op en kopt de bal in de armen van de Freiburgse keeper. Zé Roberto loopt met de bal aan de voet en blijft in het gazon hangen. Daardoor komen de Freiburgers aan de bal. Maar in plaats van sportief de bal over de lijn te trappen, counteren ze monter. Torun komt ertussen met een foul kort voor de penaltyrechthoek. Met nog een half uur te spelen mag Guerrero Torun komen vervangen. En tien minuten later komt Elia in de plaats van Pitroipa. Met nog 7 minuten te spelen past Demel langs de flank, Guerrero duikt alleen voor Baumann op, doch hij krijgt de bal niet voorbij de uitkomende keeper. Wegens twee onderbrekingen omdat een paar Freiburgers moesten verzorgd worden, krijgt HSV nog 5 minuten extra om de gelijkmaker te scoren, Son heeft dat alvast reeds geprobeerd. Maar die vijf minuten extra brengen niets op.
03.12.2010: Da's sneu nieuws, Petric valt uit met een spierscheur in de bovendij en hij zal ook de volgende weken niet ter beschikking zijn. Anderzijds keren Demel, Zé Roberto, Van Nistelrooy (die vorig weekend reeds inviel en scoorde) en Aogo dan weer terug in het kader.
Hamburger Sportverein: seizoen 2010-2011, HSV-VfB Stuttgart
27.11.2010: HSV-VfB Stuttgart: 4-2
Terug van shopping zie ik bij LiveTicker dat HSV in de 34ste minuut weer op winst staat door Pitroipa, nadat Trochowski - al na 3 minuten ! - de openingstreffer scoorde en zes minuten later ene Marica tegen scoorde. En terwijl ik zit te tikken, scoort Petric voor 3-1. Allez, ze zijn weer op 't goeie spoor, dat ze zo maar voort doen. Dan wel na de pauze. Het doelpunt van Trochowski kwam als volgt tot stand: eerst stuurde Torun Pitroipa op reis, die trapte de bal echter naar de keeper (dat had al een doelpunt moeten geweest zijn). De daarop volgende hoekschop kan Stuttgart nicht echt wegwerken, weer Torun kreeg de bal in de 16 bij Trochowksi, die met een goeie trap beneden rechts raak trof. Een paar minuten later had het al 2-0 kunnen staan: Zé Roberto zette zich op de linker kant tot in de 16 door, zijn diagonale pas miste Pitroipa in het midden nipt. Dat doelpunt van Stuttgart mocht Tesche misschien op zijn rekening zetten: een corner kopte Marica aan de eerste paal ongehinderd binnen. Na bijna een half uur spelen was het dus de beurt aan Pitroipa: Zé Roberto liep diagonaal naar het penaltygebied. Over Jarolim heen landde de bal bij hem, die van rechts komende vol gevoel over de uitkomende VfB-keeper scoorde. Zeven minuten later heeft Petric misschien weer zijn denkbeeldige pijl afgeschoten: Torun, met zijn tweede voorzet, steekt pirma naar Petric door, die met de zijkant van de voet aan de keeper voorbij cirkelt en 30 centimeter voor de lijn binnenschuift. Intussen had de schutter van Stuttgart al twee gele kaarten gezien en moest naar de douches, en dat was eigenlijk stom van hem, hij moest op tijd stoppen van mopperen nadat Niedermeier geel kreeg omdat hij Petric in de middencirkel neergehaald had en daarvoor de gele kaart kreeg te zien. Daarom bekloeg Marica zich bij de scheidsrechter en die trok weer geel. Omdat Marica zijn bebber niet kon houden, werd hij dus het veld afgestuurd.
Amai, ze staan pas weer op 't veld en Stuttgart scoort al. Tesche speelt te slecht op Jarolim, die te zwak op Zé Roberto, Westermann wordt door Harnik omvergelopen en Rost moet de 1 tegen 1-situatie ophelderen. Maar de counter schiet Gentner in het lege doel. Met nog een half uur te spelen mag Van Nistelrooy ook meedoen, Son moet naar de bank. Intussen had Trochowski zijn specialiteit gemist: een vrije trap net over getrapt. 't Was te peinzen: de joker is getrokken en 't staat al 4-2. Petric passt optimaal in de loop van Van Nistelrooy en die lobt over de uitgelopen Ulreich in doel. Op 11 minuten van het officiële einde scoort Stuttgart, maar het doelpunt wordt niet erkend want Pitroipa wordt gehinderd. De koppen in de tribunes zijn geteld: 53.055, dat zit daar dus zo goed als vol aan 't Volkspark. Het is bijna 5-2 geweest: Zé Roberto zet zich op de linker flank door, zijn lob naar de tweede post kopt Pitroipa echter nipt voorbij. Ben-Hatira komt dan Torun vervangen. Nadien krijgt Petric nog een kans doch zijn lob belandt net naast het doel. Met zelfs 3' extra te spelen, gebeurt er niets meer en HSV heeft eindelijk nog eens gewonnen.
Overigens is HSV als volgt gestart: Rost, Westermann, Zé Roberto, Petric, Tesche, Jarolim, Trochowski, Demel, Pitroipa, Torun en Son; op de bank Drobny, Guerrero, Choupo-Moting, Van Nistelrooy, Rincón, Ben-Hatira en Besic. Wij zeggen dus "welkom terug" aan Frank en Ruud.
21.11.2010 - Kaffeegieterstocht, georganiseerd door W.S.V. De Sportvrienden v.z.w. (087)
De start is officieel in de Marching aangekondigd om 8 uur 's morgens, maar toen ik om zowat zeven uur stationeerde voor de zijingang van café en zaal De Vrede, waren er al wandelaars paraat om te starten. Ik installeerde dus mijn mobiel secretariaat en parkeerde mijn auto dan op het Dorp, want in de Fonteinstraat mag niet geparkeerd worden. Ik had het de hele dag behoorlijk tot zwaar druk, gelukkig was Paul uit Kerksken er om mij te helpen. Het duurde tot half elf eer ik de eerste tussentijdse telling kon doen. Tot zolang hield ik mij onledig met (nieuwe) lidkaarten en adresklevers. We hadden vier nieuwe leden en eentje die na een jaar afwezigheid opnieuw een kaart kocht, allen hartelijk welkom ! In de namiddag kreeg ik problemen met de printer, niet alleen omdat de inkt op was (ik had alleen een reserve kleurenpatroon mee, geen zwart) maar ook omdat de printer gewoon tijdelijk niet reageerde op mijn opdrachten. Tevens viel de connectie met internet al eens weg, blijkbaar moet men constant op het internet "bewegen" om aangesloten te blijven (het gaat om een USB-stick dat me toegang tot internet geeft). Eens 16 uur werd het al wat rustiger, had ik de uitslag al klaar en een uur later maakte ik de kassa op. Nadien mocht ik die nog een paar keer aanpassen, omdat nog enkele leden kwamen betalen voor volgend jaar. Ondanks de drukte permitteerde ik me twee pauzes met mijn beste vrienden, Annemie en Mark.
Na de opruimingswerken kaartten we (bestuursleden plus Nicole, echtgenote van Tony en tante van Bruno) nog wat na in het café zelf, en zo hoorde ik vertellen over de bijzondere ontvangst die de Heikneuters uit Genk kregen. Hun voorzitter had vooraf al contact opgenomen met Herman (telefonisch) en mezelf (per brief) om hun komst met 30 leden aan te kondigen. De chauffeur volgde keurig de MARS-pijlen maar de onderdoorgang onder de sporen was te laag voor hun bus. De chauffeur belde dan net naar Herman terwijl een politiepatrouille passeerde. De vertegenwoordiger van het wettelijk gezag vroeg wat het probleem was, en na uitleg van de chauffeur, zette de agent zijn zwaailicht op en excorteerde de bus tot aan het Dorp, waar de wandelaars uitstapten, en verder tot de parking van het Florent Beeckmanstadion. Intussen wist onze geüniformeerde vriend dat de bus in de namiddag naar Aalst zou rijden met de geïnteresseerde wandelaars (enkele anderen volgden de langste omloop, 24 km), en hij legde de chauffeur omstandig en duidelijk uit hoe hij vlot in Aalst zou geraken. Nadien, natuurlijk, werden de andere wandelaars opgehaald, en zo kende Herman het verhaal over het bijzondere onthaal in Denderleeuw. Herman was trouwens de wandelaars in hun bus nog eens gaan danken voor hun opkomst. Een tegenbezoek wordt natuurlijk in het vooruitzicht gesteld. Er waren overigens ruim 600 wandelaars opgedaagd, en ze waren blijkbaar verheugd over de omlopen (geen modder tenzij je er gaat naar zoeken, en toch veel natuur).
Hamburger Sportverein: seizoen 2010-2011, Hannover 96-HSV
20.11.2010: Hannover 96-HSV: 3-2
Terwijl ik meehielp de wandeltocht van morgen voor te bereiden, verloor HSV dus nipt met twee doelpunten van Son. De ploeg van trainer Veh geraakte na een ongelukkige afweeraktie van Besic in de 39ste minuut door Stindl op achterstand. Nog voor de pauze scoorde Son de gelijkmaker in de 40ste minuut. Voor de tussentijdse 1-2-voorsprong van HSV was dus opnieuw Son verantwoordelijk (54ste minuut). Doch slechts 5 minuten later zorgde Schulz de gelijkmaker en de ingevallen Hanke voor de zege. HSV staat dus net nog in de linker helft van de tabel.
18.11.2010: Slecht nieuws van 't HSV-front, deze keer, tijdens de gewonnen interland van Oranje tegen Turkije liep Mathijsen een zware enkelblessure op. Op donderdagmorgen was hij het het vliegtuig en zijn voet in het gips naar Hamburg teruggekeerd. Een eerste precies onderzoek gaf nog geen diagnose, maar hij zal wel lang moeten gemist worden. In een andere interland won Kroatië met Petric van Malta (maar hij scoorde niet, speelde de eerste 60'), en Pitroipa scoorde voor zijn land, Burkina Fasso, tegen Guinea (2-1). Westermann en de andere Duitsers speelden 0-0 tegen Zweden, dat erg defensief voor de dag kwam. Bosnië-Hercegovina won met 3-2 tegen Slowakei en Besic, die zijn entrée vierde bij het A-Team, werd in de 79' het veld opgestuurd. Demel en zijn collega's van Ivoorkust verloren met 3-1 in Polen, hij speelde de hele wedstrijd mee. En de Belgen wonnen in Rusland van het nationale team geleid door Dick Advocaat. De twee doelpunten waren van Lukaku en aan de beelden te zien heeft Advocaat nog wat werk met zijn verdediging.
16.11.2010: Goed nieuws van 't HSV-front, terwijl Westermann vertrokken is met Löw en de nationale compagnie, zijn drie belangrijke spelers volop aan 't trainen. Het weerzien van de supporters in het stadion met Rost, Elia en Van Nistelrooy is zeer nakend. Van de keeper en de Nederlander is het nog niet erg zeker of ze er zaterdag al bij zijn, maar van Elia lijkt het wel een uitgemaakte zaak. Gacar daarentegen moet eerst genezen van zijn peesverrekking in de enkel.
Hamburger Sportverein: seizoen 2010-2011, Bor. Dortmund-HSV
12.11.2010: Bor. Dortmund-HSV: 2-0
Ze zullen er eens aan beginnen, zie, en wel in deze opstelling: Drobny, Westermann, Mathijsen, Zé Roberto, Guerrero, Petric, Jarolim, Trochowski, Demel, Pitroipa en Kacar; op de bank zitten Mickel, Tesche, Choupo-Moting, Rincón, Ben-Hatira, Besic en Son. Van de 80.720 toeschouwers zijn er 6000 die voor HSV supporteren. De thuisploeg, tevens tijdelijk leider van het klassement, vliegt er meteen in, de Hamburgse verdediging zal bij de pinken moeten zijn. Subiet krijgt HSV een vrije trap omdat Guerrero door Piszczek ten val gebracht wordt, maar 't brengt niets op. In de 20ste minuut krijgt Dortmund een hoekschop maar Drobny kan het gevaar weren. Een beetje later begint Pitroipa aan zijn eerste solo en overklast Piszczek in het middenveld. Die kan zich alleen met vasthouden weren, maar ziet daarvoor geen gele kaart. Na een tweekamp met Bender blijft Kacar liggen en houdt zijn enkel vast, hij moet deze omgeslagen hebben, en wordt eerst buiten de lijnen behandeld, maar het helpt niet en hij wordt vervangen door Rincón. Trochowski past naar Petric, maar deze kan de bal kort voor de doellijn enkel nog op de BVB-keeper terugspelen. Hij gokte wellicht op een hoekschop. Aan de overkant wordt Kagawa in het strafschopgebied gestuurd, Westermann haalt de bal net voor de Japanse voeten, Drobny kan zo aannemen en uitspelen. Er volgt nog een kans voor de thuisploeg: Schmelzer loopt van Guerrero weg en past messcherp in het strafschopgebied, daar loopt Götze naar de bal en trapt van op zes meter naast de paal. Zé Robero vloert Götze kort voor het strafschopgebied. De scheidsrechter laat begaan en de BVB-trainer loopt te sakkeren aan de rand van het veld. De flank van Pitroipa kan Petric niet meer in doel werken, enkel maar naar boven koppen. De LiveTicker-schrijver wenst hem nog een paar centimeter groter, met zijn reeds 1m84. En daarop fluit de scheidsrechter voor de pauze.
Enkele minuten na de rust is 't al van dat: Bender komt via de linkerkant, zijn dwarspas in het strafschopgebied schiet Kagawa van op 11 meter binnen, Drobny kan er niet aan. Rincón wendt een pas van Sahin met de hand af, Dortmund krijgt een vrije trap, maar Drobny weert die goed af. Dortmund blijft de Hamburgse afweer bestoken. Westermann begint zich dan met de aanval van HSV te moeien, maar zijn dubbelpas met Rincón eindigt in de handen van de thuiskeeper. Een vrije trap van Trochowski brengt ook niets op. Kagawa wordt op reis gestuurd, staat echter buitenspel. Maar in plaats van zijn aanval te stoppen, trapt hij de bal in het net. In 99% van de keren ziet iemand de gele kaart, hier niet. Dat schijnt de bonus voor klassementsleiders te zijn. Dat heeft Rincón nog al meegemaakt: iemand komen vervangen en zelf dan weer vervangen worden, deze keer door Son. Die staat net tussen de lijnen en toont al wat hij kan: hij zet zich op de linkerkant door en schiet meteen. De bal wordt nog afgeleid en neemt Weidenfeller bijna op de verkeerde voet. En hij blijft proberen: hij speelt drie tegenspelers uit, maar wordt in het laatste ogenblik gehinderd bij het scoren. Het doelpunt valt echter aan de verkeerde kant. Kagawa leidt de counter in, waarbij hij Götze over de rechter kant stuurt. Die lobt kort voor Drobny naar de tweede paal, daar speelt Großkreutz terug naar Barrios en die heeft maar binnen te schuiven van op drie meter. Pitroipa gaat er nog eens voor, zijn boterzachte flank kopt Petric nipt over. Nog zowat een kwartier te spelen. Kuba schiet een vrije trap van op 25 meter meteen naar doel. De bal wijkt nog af en landt zo bijna op het hoofd van Bender, de weer energiek aanvalt. Maar de lijnrechter heeft zijn vlag geheven. De volgende flank kopt Barrios naar het HSV-doel maar Drobny weert af en Westermann ontzet dan kort voor de lijn. Nog een vijftal minuten. Demel moet dan plaats ruimen voor Besic. Met nog twee officiële minuten heeft HSV er geen zin meer in en tikt de bal rond. Guerrero probeert toch nog eens, van op 18 meter, maar de keeper heeft beet. En dan fluit de arbiter af. Met slechts twee uitgesproken kansen is het helaas verdiend dat HSV hier geen zege haalt.
11.11.2010: Volgende week woensdag worden weer interlands afgehaspeld, en volgende HSV-spelers zijn van de partij: Westermann met Duitsland tegen Zweden, Mathijsen met Nederland tegen Turkije (dat zal een vriendenwedstrijd zijn). Petric knalt ze wellicht vlijtig binnen voor Kroatië tegen Malta. Kacar speelt met Servië tegen Bulgarije. Demel speelt met Ivoorkust tegen Polen. Burkina Faso test met Pitroipa in Frankrijk tegen Guinea en Besic speelt met Bosnië tegen Slovakije. Choupo-Moting doet niet mee voor Kameroen, maar is wel naar een trainingskamp in Vichy (Frankrijk) met zijn nationale collega's.
07.11.2010 - Singeltochten, georganiseerd door Singelwandelaars Strombeek-Bever (033)
Ik kwam voorspoedig aan en schreef me in voor de 16 km. Langs vooral verharde wegen kwam ik algauw aan een eerste controle, want de wandelaars die voor 6 km kozen, volgden dezelfde weg en hadden dus ook recht op een pauze. Even later scheidden deze omlopen en ik ging verder naar Grimbergen, waar ik eerst een wijk door wandelde alvorens het Museum voor de Oudere Technieken te bereiken. Hier was ik al een paar keer eerder geweest tijdens een euraudax-wandeling, georganiseerd en geleid door de voorzitter van Euraudax België, Antoine. Op dit domein staan ook Guldendal en de ruïnes van het Prinsenkasteel, dat duidelijk gerestaureerd wordt. Van Grimbergen ging het naar Meise waar ik eerst de A12 moest oversteken via een fietsers- en voetgangersbrug. Wat verder kwam ik langs de ingang voor de Plantentuin, het was wel open, maar ik volgde de wegwijzertjes van de Singelwandelaars en die wezen langs de afsluiting, toch kon ik op zeker moment een geslaagde foto van de grote serre maken. Wat later kwam ik in Wemmel, een van de zes faciliteitengemeenten. Zo kwam ik langs de Sint-Servatiuskerk uit de 13de eeuw en een eind verder mocht ik door het park behorend aan het gemeentehuis dat in een kasteel gehuisvest is. In een school was de tweede rustpost voorzien en daar trof ik een paar Sportvrienden met wie ik het eens was dat het parcours tot dan behoorlijk verhard was. Wat later moesten we (ik vertrok eerder) een beetje anders denken want het pad in het Beverbos is behoorlijk modderrijk. Terugkerend naar Strombeek-Bever had ik een goed zicht op de Brusselse Ring en kon zelfs even de geur van koffie snuiven. Nog een oversteek per fietsers- en voetgangersbrug en een ruime 500 m verder was ik terug aan de Singel waar ik vanmorgen een inschrijvingskaart kocht.
Het was een leuk, natuurrijk en rustig parcours, hoewel de eerste 11 km behoorlijk verhard waren, en het weer was best aangenaam voor november: droog en niet echt koud, alleen kwam de zon er niet door.
06.11.2010 - Euraudax Zandbergen, georganiseerd door Euraudax Belgie (258)
Ik kwam voorspoedig en ruim op tijd met Paul aan en we wachtten tot baankapitein en organisator Peter er aankwam, hij had blijkbaar een sleutel voor Café De Ster op t Dorp in Denderbelle. Wij waren dus de eersten maar gelukkig niet de laatsten. ;-)
Om tien uur vertrokken we langs vooral verharde wegen maar ook over enkele modderige paden naar Baardegem waar we aan het oude station langs de Leirekensroute een eerste bevoorrading hadden met belegde boterhammen en erwtensoep. De Leirekensroute is een wandel- en fietspad dat Aalst met Londerzeel verbindt en 47 km lang is, het is helemaal geasfalteerd (in Wallonië asfalteren ze dergelijke paden enkel aan de kruispunten met kruisende straten). Dit was het langste wandelstukje van vandaag, tot aan de sporthal Faluintjes in Moorsel hadden we Peter gedurende 6,7 km te volgen, ook al over afwisselend verharde en onverharde wegen. In deze sportzaal, waar de kantine op de eerste verdieping ligt, hadden we een half uur om te verpozen. Daarna vertrokken we naar Wieze, waar in de Nieuwstraat Peter trakteerde met roomsoezen en witte wijn (frisdranken waren er ook), op de geboorte, al enige tijd geleden, van zijn zoontje. Proficiat en santé ! De laatste 5 km bleven ook niet inwendig droog, want ergens halverwege trakteerde Peters vader Arthur op zijn kleinzoon en op zijn eigen verjaardag met jenever en lekkere knabbels (kaas, salami, chips). Een even welgemeend proficiat en santé ! Dan volgde nog een laatste stukje wandelen alvorens we opnieuw de zaal van Café De Ster bereikten.
Het was een leuk, natuurrijk en rustig parcours, en het weer was best aangenaam: droog en na een paar uur zelfs zonnig, voor sommigen warm genoeg om in T-shirt te wandelen.
Hamburger Sportverein: seizoen 2010-2011, HSV-TSG Hoffenheim
06.11.2010: HSV-TSG Hoffenheim: 2-1
Na 6' scoorde Hoffenheim reeds (Salihovic) via strafschop, behoorlijk lichtzinnig toegekend volgens de LiveTicker, omdat Pitroipa (die week na week straffeloos het scoren verhinderd wordt) ene Mlapa omvergeduwd of gelopen zou hebben. Net voor de pauze scoorde Westermann de gelijkmaker: een lange, diagonale flankpas van Demel nam Petric aan de tweede paal met een volley. In het midden stond Westermann en trapte de bal van op een meter over de lijn. Er waren overigens 54.162 toeschouwers, daarmee was het stadion bijna volzet.
Terwijl Son zich klaar maakte voor zijn inzet, bevond Jarolim zich met balbezit in het middenveld, paste naar Pitroipa en die flankte in volle rush naar Petric, maar de Kroaat gleed met zijn sterk been voorbij de bal. En nog eens Petric: de aanvaller probeerde het zelfs met de rechter voet, maar de bal suisde krap over. Kort daarna kwam Son, die de plaats innam van de volledig uitgeputte Pitroipa, de flankspeler leek zelfs licht geblesseerd. Trochowski veroverde de bal in het middenveld en behield het overzicht, hij stuurde een mooie pas naar Son, die wat te lang twijfelde en de bal over doel trapte. Met nog een tiental minuten te spelen bracht Veh met Rincón een nieuwe speler, Kacar ging in zijn plaats op de bank zitten. Intussen probeerde Guerrero van op afstand, maar helaas net voorbij doel. Met nog een 7-tal minuten te "gaan" scoorde Petric: Trochowski paste naar Guerrero, Zé Roberto liep er tussen, kreeg de bal en bediende Petric. Die scoorde met een krachtige kopstoot, waarvoor hij een flink gat in de lucht sprong, zo zag ik later op ZDF. Wat later kreeg Hoffenheim een hoekschop te nemen, maar Drobny haalde de bal vast uit de lucht. De keeper leidde meteen de counter in, Guerrero miste echter uit min of meer zekere positie. Er kwamen nog twee extra minuten. Maar er werd niet meer gescoord en HSV heeft nog eens gewonnen.
05.11.2010: Na de training van vandaag gaf Petric zelf aan dat hij beschikbaar is voor morgen. De trainer zou de volgende ploeg kunnen opstellen: Drobny - Demel, Westermann, Mathijsen, Zé Roberto - Kacar, Jarolim - Pitroipa, Trochowski - Petric, Guerrero; en op de bank: Mickel, Rincón, Besic, Tesche, Son, Ben-Hatira, Choupo-Moting.
04.11.2010: Ze hopen wel op de inzetbaarheid van Petric (hijzelf ook, trouwens). Verder hebben Son, Besic en Stepanek voortijdig hun contract met HSV verlengd.
03.11.2010: Ze zullen 't zaterdag en nog meerdere wedstrijden zonder Van Nistelrooy moeten doen, hij heeft een spierscheur opgelopen.
01.11.2010: Diekmeier, de defensieve middenvelder, valt voor de rest van de heenronde uit, hij werd vandaag (tiens, geen officiële feestdag in Zwitserland?) geopereerd aan beide dijen door ene Dr. Bernhard Segesser. Voor Rost komt de wedstrijd tegen Hoffenheim nog te vroeg. Anderzijds kreeg Son bloemetjes gesmeten door de trainer (en Petric niet? ).
31.10.2010 - Halloweentocht, georganiseerd door W.S.V. Egmont Zottegem (163)
Ik kwam voorspoedig aan en vond toch nog een parkeerplaats bij de Feestzaal Bevegemse Vijvers, en in de zaal dat Annemie al te wachten, zij had intusssen onze inschrijvingskaarten gekocht. Wij kozen er voor 7 km en we bleven dus in en net buiten het centrum. Aan de gesloten bibliotheek (t is zondag, hé) kregen we een sojadrankje wat we ter plaatse opdronken, intussen gefotografeerd door voorzitter Jhonny. We zetten dan onze weg verder langs het centrum, er net buiten dus, en hadden een controle in Ten Ede (de gebruikelijke plaats). Intussen had Annemie al aan een standje getrakteerd met een jenevertje, ik koos er eens voor hazelnoot, dat al even lekker is als van chocolade, Annemie hield het bij citroenjenever. Verder stappend kwamen we in het Domein Breivelde waar iemand ons de weg naar het kasteel vroeg, duidelijk geen wandelaar maar iemand die er mocht eten en/of drinken. Op sommige stukjes was het behoorlijk donker, ondanks de kundig uitgesneden pompoenen met kaarslicht of andere kaarsjes in schalen. Aan een ander gebouwtje in dat domein werden we door de organisatoren op een kroesje glühwein getrakteerd, en ook nu werden we door Jhonny fotografisch "betrapt". Wat verder zochten we zonder zaklamp onze weg verder en ik was wel blij toen we opnieuw de verharde weg bereikten. Spoedig waren we terug in de feestzaal waar we ons boekje lieten afstempelen en nog van een warme drank genoten.
Het parcours kennen we wel al een beetje, en het weer was al beter dan s voormiddags, het bleef droog en het was zeker niet koud.
31.10.2010 - Herfsttocht, georganiseerd door De Pajotten Hekelgem (038)
Ik kwam voorspoedig aan, ik ga er immers zo goed als wekelijks in de buurt winkelen, en vond nog een parkeerplaats op het terrein van het Koninklijk Technisch Atheneum in Liedekerke. Ik koos er voor 12 km en zag dat ik zeker een eind door het Liedekerkebos mocht wandelen. Voor het zover was, werd ik door enkele volgebouwde straten geleid, en langs een bloemenzaak waar men velerlei creaties voor Allerheiligen te koop gesteld werden. Nog voor ik het bos bereikte, had ik al wat modderrijke paden te doorwaden, maar in het bos zelf was het centrale pad zeer goed begaanbaar. En ik kon dus naar hartenlust genieten van de herfstkleuren waarin de bomen getooid waren. Via voetpad 38 (hier en daar behoorlijk modderig) en wat straten bereikte ik de rustplaats in Sint-Katerina-Lombeek. Omdat ik er niemand zag die ik kende en met wie ik graag een praatje zou slaan, heb ik er mijn kaart laten afstempelen en ging terug naar Liedekerke. Dit stuk van ruim 5 km volgde voor behoorlijk lange tijd de spoorlijn wat in de volksmond van de pendelaar de oude lijn wordt genoemd. Voor een zondagmorgen was het behoorlijk druk, twee treinen reden richting Brussel en twee richting Denderleeuw, en het waren allemaal moderne tot behoorlijk comfortabele treinen (met kuipzeteltjes). Het parcours verliet dan toch deze spoorlijn en ik werd op het bedevaartspad gestuurd, die staat vol mooie kapelletjes, al zijn er enkele besmeurd door graffiti die alleen door de auteur begrepen worden. Zo bereikte ik weer de startplaats waar ik mijn boekje liet afstempelen.
Het weer was maar zo en zo, bij het begin van mijn wandeling was het nog droog, maar gaandeweg begon het te miezeren en toen ik bijna gedaan had, regende het zelfs wat nadrukkelijker. Voor deze bescheiden afstand kreeg ik behoorlijk wat natuur voorgeschoteld, vooral op het eerste stuk tot de controlestempel.
Hamburger Sportverein: seizoen 2010-2011, 1. FC Köln-HSV
30.10.2010: 1. FC Köln-HSV : 3-2
Ik zit vijf minuten te vroeg te kijken of de LiveTicker al aan 't tikken is, en het valt me op bij de ploegopstelling dat Jarolim nog op de bank zit, Demel zit er ook, maar een doublure voor Drobny staat er niet op. Wie er straks mag aan beginnen, zijn: Drobny, Westermann, Mathijsen, Guerrero, Petric (als enige spits), Tesche, Trochowski, Pitroipa, Rincón, Son en Kacar. Intussen is de LiveTicker ook ingelogd en kan ik de wedstrijd volgen. Hij haalt eerst nog wat statistieken boven: van de laatste 9 Bundesliga-wedstrijden tegen HSV won 1. FC Köln een keer (1 draw, 7 nederlagen) - in mei 2009 met 1-0 in Hamburg (ik was daarbij... ). Köln won geen van de laatste vier thuiswedstrijden tegen Hamburg (1 gelijkspel, 3 nederlagen). De laatste thuiszege tegen HSV dateert van september 2001. Houden zo, zou 'k zeggen...
Na 4 minuten probeert Köln al met de traditie te breken maar de bal gaat er net naast. De tweede Keulse poging wordt door Mathijsen afgeweerd. Na 11 minuten is het dan toch zover. Een vrije trap krijgt Podolski gevaarlijk voor doel, Westermann verlengt nog licht en aan de tweede paal staat Novakovic en scoort van op korte afstand. En Keulen gaat maar door, de derde kans gaat weer net voorbij. En dan is 't eindelijk aan HSV: Pitriopa stuurt Guerrero op reis, die bijna alleen op het doel afgaat. Zijn schot kan Varvodic met grootste moeite in hoekschop werken. Een minuut later zorgt Petric voor een Hamburgse zucht van verlichting. Die hoekschop door Varvodic veroorzaakt wordt door Trochowski naar de penaltystip getrapt, daar verlengt Mathijsen, aan de tweede paal loert Petric en hij kopt de bal binnen van op een meter. Zou hij zijn denkbeeldige pijl afgeschoten hebben, of zoals woensdag in Frankfurt, de bal halen en op de middenstip gelegd hebben? Son probeert ook te scoren maar hij trapt de bal naar de derde verdieping van het stadion. Da's nog jong en onbekommerd, hé. En zijn tweede poging is wel raak (24')! Kacar stuurt de Koreaan met een goeie pas naar de Keulse keeper, Son lift de bal en schuift met de kant de bal in doel. 5 Minuten later moet Drobny alweer de bal uit zijn doel halen. Keulen speelt de hele HSV-verdediging met een dubbelpas tussen Podolski en Lanig op een hoopje. De nationle aanvaller legt in de penaltyzone nog eens schuin en Novakovic trapt van op vier meter in doel. Even later is het bijna weer "van dat": weer wordt het na een vrije trap van de Keulers gevaarlijk. Ditmaal is Drobny niet helemaal afzijdig. De HSV-keeper vliegt op de flank voorbij en krijgt enkel nog de vingertoppen tegen de bal. Dan volgt een hoekschop dat niets opbrengt. Trochowksi brengt de rustende bal met veel snee in het penaltyruim, maar de gastheren kunnen een doelpunt verijdelen. Aan de andere kant bokst Drobny de vrije trap van Podolski uit de gevarenzone. Mathijsen gaat wat driest tekeer en ziet er een gele kaart voor. Elke vrije trap van Keulen wordt gevaarlijk. De keer is er een wirwar, maar gelukkiglijk stond een Keuls speler in buitenspel. Laatste kans voor de pauze: Trochowski brengt de bal scherp naar de eerste paal, daar komt Mathijsen aan de bal, maar hij kopt precies op de keeper. En daarmee vatten de spelers de pauze aan. De LiveTicker stelt voor dat de verdediging van HSV tijdens de tweede helft toch wat zekerder moet zijn.
Na de pauze keren de ploegen terug, in de bezetting als voor de eerste helft. Westermann veroorzaakt een hoekschop. Lanig komt met hoofd tegen de bal, maar kan hem niet controlleren. Alweer Westermann werkt een frank van Ehret in hoekschop, die wordt door Petric ver weg gekopt. De counter via Trochowski verhindert Geromel met een fout. Mooie aktie van HSV: Trochowski steekt naar Guerrero door, die nagelt het leder uit halflinkse positie volle bak op de bovenkant van de lat. Trochowski brengt dan een vrije trap naar de tweede paal, daar loert Petric, maar hij kan de bal enkel naar het midden koppen en Keulen werkt in hoekschop. HSV is nu wat sterker als Keulen. Geromel kan Petric enkel met een fout stoppen, dat "kost" hem een gele kaart. 't Is vrije trap van op 18 meter. Keulen countert voor de eerste keer sedert enkele minuten weer gevaarlijk. Podolski is echter te eigenzinnig en probeert het met een schot uit een scherpe hoek (da's meer iets voor Van Nistelrooy). Dat schot ging ver voorbij de verste paal. In de ruim laatste 20 minuten begint het spelers uitwisselen, en Keulen is als eerste begonnen (Ehret eruit en Chihi erin). Son is een beetje overmoedig, hij wil drie tegenspelers dribbelen maar verliest de bal. Podolski brengt een vrije trap weer gevaarlijk in de penaltyruimte. Westermann komt voor Lanig op de bal toe en kopt hem bijna in eigen doel. Novakovic legt in de 16 met de borst terug op Chihi, die meteen trapt, net een Spoetnik recht naar de hemel. Er is toch corner want Westermann heeft de bal nog net geraakt, maar de hoekschop brengt niets op. Pitroipa en Rincón spelen met een dubbelpas op de rechterkant. De Venezolaan trapt bij zijn poging de bal in het midden te krijgen tegen een Keulse speler. Podolski wordt kort voor de 16 vrijgespeeld, loopt kort twee meter en hamert de bal in de hoek. Maar de lijnrechter heft de vlag: buitenspel. Pitroipa gaat in de penaltyruime voorbij Chihi en wordt gevloerd, maar de scheidsrechter luit niet en besluit voor uittrap. Allez, waar lijkt dat nu op? Guerrero moet plaats ruimen voor Choupo-Moting. Het doelpunt valt aan de verkeerde kant en weer door dezelfde. Clemens speelt op de rechter kant Brecko vrij, die in de 16 scherp naar het midden past en stuift Novakovic de 3-2 binnen. Bij de gastheren moet Ehret plaats ruimen voor Jajalo net zoals Clemens voor Pezzoni. HSV krijgt nog een vrije trap maar Keulen werkt de flankpas van Trochowski weg. Kacar wil de Keulse keeper tot spoed aanmanen. Goh, nu gaat zelfs Drobny mee in de aanval. Maar 't helpt niet, de drie punten blijven aan de Dom.
29.10.2010: 't Is net een hospice bij HSV, nu kunnen ook Jansen (teenbreuk) en Zé Roberto (maagdarmgriep, toch niet aangestoken door de eerste trainer?) morgen niet aantreden in Keulen en voor Van Nistelrooy en Benjamin is het nog te vroeg. Maar Jarolim is tenminste terug. Anderzijds kan Veh dan ook niet zonder Petric, niet alleen wegens zijn twee eerreddende doelpunten tegen Frankfurt.
Hamburger Sportverein: seizoen 2010-2011, Eintracht Frankfurt-HSV (DFB-beker)
27.10.2010: Eintracht Frankfurt-HSV: 5-2
Ze zullen er eens aan beginnen, gecoacht door Önning, want trainer Veh is ziekskes (griep). Na enkele minuten wordt Drobny al op de korrel genomen, maar hij houdt zijn doel leeg, en dat een minuut later opnieuw. Het loopt in het begin van de wedstrijd blijkbaar niet op rolletjes op het "Hamburgs" middenveld, maar Frankfurt moet reeds wisselen, natuurlijk omdat een speler zich bezeert. Dan volgt een leuke kans voor HSV: Jansen flankt van links vlak in de penaltyzone, daar glijdt Petric net langs. Maar hij stond toch buitenspel. En dan valt het doelpunt langs de voor mij verkeerde kant. Caio, die net zijn geblesseerde ploegmakker verving, krijgt in het middenveld de bal. HSV is volledig ongeordend. De Braziliaan loopt met de bal een paar meter en trapt het ding van op 18 meter onhoudbaar voor Drobny in de netten. Frankfurt heeft duidelijk het heft in handen. Een scherpe herinbreng wordt door Mathijsen in het laatste ogenblik voor Gekas weggewerkt. Er volgen dan twee hoekschoppen die weggewerkt worden. Frankfurt verdubbelt de score, ditmaal is het Demel die, met twee tegenspelers voor zich op de rechter zijde, de flank van Altintop niet kan verhinderen. Altintop vindt het hoofd van Gekas, die de 2-0 binnen kopt. Maar dan wil Petric aan Veh (op zijn ziekbed, dus) bewijzen dat hij in het kernelftal zijn plaats heeft. Hij profiteert van een fout in de Frankfurtse afweer en past naar Guerrero. Die koerst over de buitenkant Russ voorbij en vindt in het midden alweer Petric, die van uit korte afstand raak trapt. Er is een twijfelachtige hoekschop voor Frankfurt, nadat Guerrero de bal een beetje nonchalant aan de doellijn wil wegwerken. Daarna is er een flink geharrewar in de penaltyruimte maar HSV kan de bal wegwerken. Bijna scoort Petric de gelijkmaker: Pitropia wordt met een lange pas via de linkerzijde op reis gestuurd en past schuin naar Petric. Deze raakt de bal met rechts niet juist, toch huppelt de bal tegen de paal. Het tempo van de wedstrijd blijft hoog, ook op 5' van de pauze. Zo krijgt HSV een hoekschop maar die brengt helaas niets op. Daarop trapt Pitroipa de bal tegen de paal. De dubbelpas van Petric en Guerrero wordt door laatstgenoemde helaas niet in doel omgewerkt. Raak is het wel achter Drobny. Een pas in de penaltyruimte brengt Jung naar de uitgelopen Drobny in het midden, daar schuift Gekas uit van buitenspel verdachte positie binnen. En daarmee gaan ze pauzeren.
HSV begint wat aarzelend en als het dan toch zover is, staat Jansen een paar centimeter buitenspel. Wat later stuurt hij een te lange flankpas naar Petric. Blijven proberen is de boodschap: Pitroipa speelt met veel overzicht naar Trochowski terug, die bij de penaltyzone op de loer staat. Zijn trap wordt door Nikolov in hoekschop afgeleid. Son staat te trappelen om in te vallen, hij vervangt Jansen. De LiveTicker van HSV is aan 't dromen, ineens stond er 3-2 en terwijl ik wacht op de naam van de schutter, verandert hij het weer in 3-1. En dan is 't ineens 4-2, eerst Tzavellas voor de thuisploeg, en dan Petric voor de bezoekers. Eh, blijkbaar ook voor de thuisploeg (dus niet Tzavellas): de Griek trapt een vrije trap vol gevoel in de strafruimte van HSV, Petric springt hoog op en kopt het leder over Drobny in het eigen doel. Min of meer een hattrick dus... Want Trochowski brengt een vrije trap aan en Petric knikt deze uit korte afstand in 't net: 4-2. Met nog een ruim kwartier te spelen smijt HSV alles naar voor. Guerrero past voor de neus van Nikolov schuin naar Son, die echter door de scherpe pas geen druk tegen de bal kan zetten en Tzavellas ontzet enkele meters voor de lijn, 't is hoekschop. De hoekschop van Zé Roberto kan echter weggewerkt worden. In de volgende aktie schiet Trochowski enkele meters over doel. Son probeert het van op afstand. Zijn schot van op 20 meter schiet net naast de paal voorbij. Pitroipa moet dan plaats ruimen voor Choupo-Moting, daarmee staan er 4 aanvallers voor HSV op 't plein. Maar er is geen doorkomen aan, Frankfurt sluit de boel af. Drobny kan zich bewijzen: Eintracht countert in de persoon van Gekas. Rincón foult de Griek als laatste man in de strafruimte: penalty en gele kaart voor de Zuid-Amerikaan (de enige kaart van de wedstrijd). Maar het lukt niet: Altintop treedt aan en treft beneden rechts, Drobny is naar de andere hoek gedoken. Dat is allicht de beslissing, 't is uit voor wat de DFB-beker betreft. Son steekt nog eens naar Zé Roberto door, maar die wacht te lang met een pas in het midden, 't is hoekschop maar die brengt niets op. En dat was 't dus. Wie gaan kijken is, heeft alleszins 7 doelpunten gezien.
26.10.2010: 't Is beter dan niets, zeker, maar slechts in het kader opgenomen worden omdat er te weinig aanvallers beschikbaar zijn, naar mijn bescheiden mening is Petric meer waard, hopelijk kan hij morgenavond (de wedstrijd begint om 19.00 uur) tonen dat hij een basisplaats verdient met een paar (fraaie) doelpunten. Volgens wat ik op de site zie, onbreken deze spelers: Van Nistelrooy, Benjamin, Rost, Elia (nog aan 't herstellen), Jarolim (nog aan 't herstellen), Aogo (nog aan 't herstellen), Diekmeier (nog aan 't herstellen), Stepanek (nog aan 't herstellen), Castelen (nog steeds aan 't herstellen), Torun (opbouwtraining).
23.10.2010 - Heksentocht, georganiseerd door WSV De Sportvrienden vzw (087)
Bestuursleden en ook Nicole waren van de vrijdag voordien reeds met de voorbereidende werken begonnen, ik heb vrijdagavond ingepikt in Welle. Op de dag van de tocht zelf hadden we afgesproken om tien uur te beginnen met de rest van die werken, enkelen onder ons gingen even over en weer naar de rustpost in Iddergem om daar de laatste puntjes op de i te plaatsen en dan terug te komen naar Welle. De werken vorderden zo voorspoedig dat we ongeveer een uur eigenlijk niets te doen hadden, zelfs ik niet, toen ik al enkele lidkaarten voor volgend jaar had verkocht (o.a. aan mezelf). Wellicht door het weer waren de eerste wandelaars wat later dan anders, zoals een paar van Horizon Opwijk dat eerst in Lebbeke gaan ploeteren was, in de regen en de modder. Heksen interesseren deze zozeer niet, als wel de omlopen, dus vertrokken ze liever nog bij daglicht, intussen kwam de zon even piepen.
Officieel begon de Heksentocht om 17.00 uur en toen begon het werk helemaal, met lidkaarten te verkopen, zelfs aan vier nieuwe leden (twee spiksplinternieuwe en twee die vroeger al eens lid waren), inschrijvingsklevers printen en de uitslag bijhouden. Officieel ook mocht men tot 21 uur inschrijven, dus ongeveer een half uurtje later was die uitslag (http://www.desportvrienden.be/FR_Uitslag101023.html) al opgemaakt en uitgeprint. Tussendoor nam ik even pauze om met Annemie, Mark en Paul te kletsen, en later op de avond met Katrien, Kristof en nog een Wijngaerttreintje. Al even officieel werden wandelboekjes tot middernacht afgestempeld maar zo lang duurde het niet eer de laatste stempel werd gezet, en dus konden we stilaan beginnen opruimen, zeker dat plaatsje achteraan waar de inschrijvingstafel stond. Toen de laatste wandelaars en heksen weg waren, hebben we nog zowat een uur verder gewerkt (zo haalde Bruno de versiering op de speelplaats weg) en dronken we een glas alvorens af te spreken voor 's anderendaags, en ook die opruimingswerken vorderden zeer goed. De opkomst was dus niet denderend, het weer ook niet ('s avonds viel nog een flinke plensbui) en dit was (voorlopig althans) de laatste Heksentocht van WSV De Sportvrienden vzw. Overigens, van al die werken en enkele wandelaars had Jozef veel foto's gemaakt, daar heb ik een fotoalbum mee gemaakt: http://picasaweb.google.be/helgavds/Heksentocht10.
Hamburger Sportverein: seizoen 2010-2011, HSV-Bayern München
22.10.2010: HSV-Bayern München: 0-0
Volgens wat ik op de website lees (want ik was te laat van vrijwilligerswerk ), zou het een bepaald boeiende wedstrijd geweest zijn. De beste kans voor de ploeg van Veh had Pitroipa in de 80ste minuut, maar zijn schot kletste na een bezienswaardige pas van Petric (mocht nog 29 minuten mee doen) tegen de paal. Even later kopte Rincón de bal nog net over doel. Kort voor de rust moest Rost het veld al verlaten, hij was tegen Schweinsteiger gebotst, daarmee kreeg Drobny een kans om zich te bewijzen, maar hij had niet veel te doen.
17.10.2010 - 2de Alles voor 1 euro-tocht, georganiseerd door 't Wyngaerttreintje Antwerpen (333)
Ik kwam voorspoedig aan en parkeerde in de buurt, onderweg naar de startzaal, het Cultureel Centrum Luchtbal, kwam ik al enkele bekenden tegen en in de zaal nog enkele meer. Voorzitter Kristof en medewerker Dirk verwelkomden de wandelaars, Kristof gaf de totalen van de bezoekende clubs op met zijn laptop, Dirk was in de weer met de inschrijvingskaarten en de afstempeling, Sandra en Danny voorzagen de wandelaars van warme dranken, broodjes en taart.
Ik schreef me in voor 12 km (Jos had er 200 m aan toegevoegd) en trok op stap, even later trof ik Lucia, Conny, Geert en Marnik, die net aangekomen waren. Eerst stak ik een klein parkje door om even later aan het kruispunt met verkeerslichten pelgrim Guy (Gwy the Alder) in te halen. Ik vroeg hem uit over zijn recente pelgrimstocht, van Sevilla naar Santiago, en hij vertelde met plezier. Toen we het poortje van de Oude Landen, beheerd door Natuurpunt, bereikten, liet ik hem gaan, want hij stapte me iets te rap, ik begon het aan mijn scheenbenen te voelen. In dat natuurdomein vind je een mooi kronkelende Oudelandse Beek, grillig gevormde rietkragen, bloemrijke graslanden en wilgenbosjes, grote bloemenpracht, zoals de wilde orchideeën die de graslanden in de lente rozerood kleuren, maar rietvogels (kleine karekiet, blauwborst, rietgors), de nachtegalen, de vele vlinders en de Schotse Galloway-runderen die het jaar rond, grazend een handje helpen bij het beheer. Maar die koeien zag ik pas toen ik terug keerde. Eerst genoot ik dus van deze rustgevende natuur alvorens Ekeren te betreden. De toren van de Sint-Lambertuskerk zag ik al vanuit de Oude Landen. In Ekeren was ook de rustpost in een school, daar vond ik alweer Jos, die aan de fris- en alcoholhoudende drankenstand stond en hij mocht me een donkere Leffe uitschenken. Katrien ruimde af of schonk warme dranken uit, Ann en een mij onbekende medewerkster bleven vooral in de keuken werken.
Jean, zijn vrouw en Marie-Claire uit het Lommelse zaten er te genieten van de pompoensoep en ik kletste nog een beetje met hen toen Gilbert, voorzitter van AWSV Turnhout me begroette. Ik ging dan ook met mijn drank een beetje bij hem en zijn gezelschap zitten babbelen, o.a. over 100-km-tochten (geen Euraudax maar vrij te kiezen snelheid), zoals die van zijn club (intussen gereduceerd tot 50 km), van Pomona Welkenraedt (volgend jaar ook slechts 50 km) en van de Marcheurs de la Police de Binche (die zou volgend jaar voor de laatste keer 100 km organiseren). Nadat zowel Jean en co als Gilbert en gezelschap vertrokken, genoot ik verder van mijn trappist en net toen die uitgedronken was, kwamen Lucia, Conny, Geert en Marnik aan, zij kozen voor een iets grotere afstand. Dus ging ik terug en mocht opnieuw de Oude Landen doorkruisen, waarna ik de buurt van de startplaats bereikte, dat viel op door de straten die hun naam kregen van steden en landen.
Het was een leuke tocht, en ik had geen enkel probleem met de uitpijling (Jos kreeg in Ekeren telefoon van Kristof dat ergens pijlen zouden verdwenen zijn, maar hij had ook al linten voorzien als aanduiding). Bovendien hing aan de startplaats een plakkaat dat aangaf dat op de pijlen de 3 (van het aansluitingsnummer bij Aktivia, 333) steeds recht moest geschreven staan, stond die ondersteboven of lag hij op zijn zij, dan had iemand de pijl verdraaid. Het weer was ook mooi: zonnig, dus droog, alleen bij aanvang van de tocht nog wat koud (t is herfst, de tijd van de fleece is weer aangebroken).
Hamburger Sportverein: seizoen 2010-2011, 1.FSV Mainz 05-HSV
16.10.2010: FSV Mainz 05- HSV: 0-1
Eindelijk weer Bundesliga, en de zegereeks van Mainz is tot een eind gebracht en wel door HSV. Guerrero scoorde het enige doelpunt (nou ja) in de 89' na een pas van Zé Roberto (da Silva Jr. ). "Nou ja", omdat Van Nistelrooy (die pas in de 90ste minuut door Choupo-Moting werd verwisseld) ook gescoord had, maar de scheidsrechter had die niet gehomologeerd zo zag ik in "Die aktuelle Sportstudio". Ik dacht op basis van de beelden in dit programma wegens buitenspel, maar op de website van HSV is sprake van een "foul". In "Die aktuelle Sportstudio" zag ik ook de trainer van Mainz mopperen bij een lijnrechter omdat de scheidsrechter "te lang" liet naspelen, maar dat veranderde de eindstand niet (in tegenstelling tot de interland tussen België en Oostenrijk). Enfin, HSV staat nu ineens op de 4de plaats, en ook daarmee ben ik ferm in mijn nopjes. Nu nog de terugkeer van Petric in de kern en je hoort míj niet mopperen.
14.10.2010: Elia rijdt met een auto met automatische versnellingen, denk ik, want ik lees op de website van HSV dat hij met de auto naar 't stadion reed maar de aanwezigen hem zagen uitstappen met zijn linkervoet in het gips, dat hij twee weken moet dragen.
13.10.2010: Gisteravond werd voor het Europees Kampioenschap gevoetbald, zo won Duitsland in Kazachstan met 0-3 (Klose, Gómez en Podolski), Nederland won met 4-1 van Zweden (zowel Van Nistelrooy als opponent Berg hadden slechts in te vallen, zowel Huntelaar als Afellay scoorden twee keer), Tsjechië (zonder Jarolim; o.a. Necid scoorde) won met 0-2 in Liechtenstein. En België speelde thuis 4-4 tegen Oostenrijk, het scoreverloop was behoorlijk boeiend: Vossen 11', Schiemer 14', Arnautović 29', Fellaini 47', Schiemer 62', Ogunjimi 87', Lombaerts 90', Harnik 90+3'. De wedstrijd tussen Italië en Servië werd stoptgezet wegens hooliganisme van enkele bezoekende "supporters".
Aogo keert vandaag naar huis in Hamburg na zijn operatie.
11.10.2010: Bij Die Sportschau kan gekozen worden op doelpunten in september gescoord, o.a. dat van Petric tegen Sankt-Pauli: http://www.sportschau.de/. Aogo werd vandaag geopereerd, maar mijn kennis van het medische Duits is niet ruim genoeg om er iets van te snappen. Choupo-Moting en Pitroipa hebben voor hun nationale ploeg niet gespeeld, de eerstgenoemde omdat hij ziek was, en de andere omdat hij simpelweg niet opgesteld werd.
08.10.2010: Het is interlandtijd, Rincón vierde met de Venezolaanse ploeg een 3-1-zege tegen Bolivië. Nederland en Duitsland wonnen met respectievelijk 0-1 in Moldavië (doelpunt van Huntelaar) en 3-0 tegen Turkije (2 doelpunten van Klose en ene van Turkse Duitser Özil). Servië, met Kacar, verloor met 3-1 van Estland. Van Ivoorkust (zonder Demel) weet ik niets, maar de Belgen hebben wel gewonnen in Astana (zonder koersploeg) van Kazachstan met 2 doelpunten van Ogunjimi, die na de pauze Lukaku verving.
07.10.2010: Het blijkt nu toch mee te vallen met de blessure van Petric, de dijspier is niet gescheurd, met een compressiekous is hij alweer aan het trainen. Hij heeft er nog last van maar hoopt spoediger dan eerst gevreesd weer inzetbaar te zijn, misschien zelfs al tegen Mainz?
04.10.2010: Na Marcell Jansen heeft ook Guy Demel de trainer van zijn nationale ploeg, Ivoorkust, laten weten dat hij te ziek is om mee te spelen, hij hoopt ook om genezen te zijn tegen 16 oktober, wanneer HSV naar Mainz moet.
Ik ben Helga
) moest de Thalys naar Parijs vertrekken maar hij begon met een vertraging van 10 minuten bij aankomst (ik moest dan nog ene verzoeken zijn eigen plaats te zoeken i.p.v. de mijne in te nemen), en kwam Charles de Gaulle aan met 15 minuten vertraging. Ik moest naar Terminal 2 en vond dat ook vlot, daar vroeg ik wel even waar de vluchten van Air France vertrokken aan een medewerkster van deze maatschappij. Ik moest naar check-in 15 of 16, en het bleek dan deze laatste, waar de vlucht er al op staat, ruim 5 uur voor tijd. De balie was natuurlijk nog niet open, maar ik kon mijn boarding pass zelf uit een machine halen met het nummer van mijn elektronisch reserveringsnummer, zo kon ik zelfs min of meer kiezen waar ik wou zitten (aan het gangetje). Met die inscheepkaart kon ik mijn bagage afgeven, zo had ik meteen minder om op te letten. Ik passeerde de pascontrole, werd er gefouilleerd want er piepte wat, en mijn schoenen waren t niet. 
Ik schepte me bijna een halve kilo op en dronk er een frisdrank bij. Ook onder hetzelfde dak maar met een eigen ingang is een doe-het-zelfzaak, ook met tuinbenodigdheden maar geen hangmatten. Navraag leerde mij dat ik naar het Alvorada, een busstation, moest voor een bus naar de kust, maar ik was er bijna te voet, dus liet ik de bussen passeren en wandelde Ayrton Senna zijn boulevard af. Aan dat strand zag ik geen kleedhokjes zoals op Copacabana, maar het was me ook niet opgevallen dat er op de loer lagen om in s zonnebaders spullen te zoeken. Er waren wel reddingsposten genoeg. Ik liet eens te meer mijn voeten verfrissen, want inderdaad dat water voelde hier iets frisser aan dan aan de al eerder bezochte stranden. Wat later deed ik 2 terrassen aan en nam dan een bus terug naar São Conrado waar op het strand geen voetbalwedstrijd bezig was, dus hou ik me zelf in stilte bezig (met sudoku). 
Ik ging nog wat in de schaduw zitten alvorens met de minibus naar t Rembrandt te rijden. Daar zat ik wat te zonnen op mijn terras, t is de moeite niet meer om nog naar t strand af te zakken. De rest is hetzelfde: douche, internet en donker bier.
Ik koos voor een Bed & Breakfast omdat ik geen nood had aan al die faciliteiten die een hotel als Windsor Barra aanbiedt (vooral de conferencefaciliteiten interesseren me natuurlijk geen barst, maar het zit, denk ik, wel in de prijs). Verder hoopte ik bij een logies en ontbijt op een persoonlijker contact met de uitbater(s) en dat is ook waarheid gebleken, Hilda heeft me erg goed geholpen met haar uitgebreide kennis van de busnetten. Het enige spijtige is de ligging van haar verblijf, behalve het strand, de supermarkt en het winkelcentrum is de ligging niet erg interessant voor de toerist. Ik moest altijd minstens een bus nemen om ergens te geraken (niet het hele traject van Leblon via Vidigal tot São Conrado is van een veilig trottoir voorzien) en de onmiddellijke omgeving doet me wat aan Molenbeek of Schaarbeek denken. Verder maakt ze reclame op die site van bedandbreakfast voor satelliet-TV maar ik heb slechts 1 zender gezien, en zelfs die zender wisselde, niet altijd naar mijn zin (Sky TV met enkel voorstellingen van programmas).
Een vrije trap van halverwege het veld wordt naar de 16 m verlengd, daar schuift Cisse de bal eerst tegen de linker paal, van daar loopt de bal langs de lijn en stuit tegen de rechter paal. Daar scoort Cisse dan. Net daarvoor had Van Nistelrooy geprobeerd de score te openen, maar de flankpas van Pitroipa was niet zuiver genoeg en Son kreeg de bal ook niet in 't net. In de 17e minuut is het bijna weer zover voor Freiburg, doch de bal gaat maar net naast. De thuisploeg begint dan te verdedigen en aast op de counter. De keeper van de thuisploeg staat koudweg wortel te schieten, is intussen zo versteven dat hij een uitworp direkt in de voeten van Pitroipa gooit. Maar die staat aan de middellijn en heeft dus niet echt een doelkans. De eerste bezienswaardige aanval van HSV komt van Son, hij komt van de linkerkant in de 16 m en kan twee Freiburg-spelers uitdansen. Zijn schot is echter te zwak en de keeper vangt vlot de bal. De tweede goede aktie van HSV komt van Zé Roberto, hij brengt een vrije trap uit het middenveld in de penaltyrechthoek, bij de tweede paal staat Son op de loer, maar zijn direkte aanname is niet genoeg geplaatst. HSV blijft proberen: de volgende aanval kan Freiburg enkel met een hoekschop opvangen. Die landt opnieuw bij Son, die met een kopbal van op 10 m zijn kans waagt, maar opnieuw gaat de bal over het doel. HSV moet beloond worden, het blijft zoeken naar de gelijkmaker: een lange bal van Aogo bereikt Son, die zijn opponent Toprak opnieuw "parkeert", maar de keeper heeft opgelet en is op tijd uit zijn hok gekomen. Die vier kansen vallen in een tijdspanne van 10 minuten, de Freiburgse keeper zal nu wel opgewarmd zijn. Trochowski doet ook een duit in het zakje: een flankpas van Aogo wordt met het hoofd uit de 16 m weggewerkt, hij probeert het daarom meteen met een volley vanuit 25 m. Het schot gaat echter ver over doel. Demel neemt een dwarsslag een beetje slecht aan, Makiadi kan daaruit gelukkig geen kapitaal slaan. De Guy zal weer commentaar krijgen van "Nur der HSV" op Facebook... Son steekt prima naar Zé Roberto door, de Braziliaan wacht te lang met zijn trap, zodat Freiburg in hoekschop kan werken. Son is precies 't "sonneke in huis", zo bedrijvig, hij is dan ook al zeer populair bij de supporters. En daarmee is 't pauze.
Tesche speelt te slecht op Jarolim, die te zwak op Zé Roberto, Westermann wordt door Harnik omvergelopen en Rost moet de 1 tegen 1-situatie ophelderen. Maar de counter schiet Gentner in het lege doel. Met nog een half uur te spelen mag Van Nistelrooy ook meedoen, Son moet naar de bank. Intussen had Trochowski zijn specialiteit gemist: een vrije trap net over getrapt. 't Was te peinzen: de joker is getrokken en 't staat al 4-2. 
).
En dan is 't ineens 4-2, eerst Tzavellas voor de thuisploeg, en dan Petric voor de bezoekers. Eh, blijkbaar ook voor de thuisploeg (dus niet Tzavellas): de Griek trapt een vrije trap vol gevoel in de strafruimte van HSV, Petric springt hoog op en kopt het leder over Drobny in het eigen doel. Min of meer een hattrick dus... 
