Ik parkeerde mijn voertuig aan de N70 nabij Jeugdcentrum Bergendries, en schreef me daar in voor de omloop van 11 km, die me voerde naar Daknam en Eksaarde via verharde en natuurlijke wegen. Vooral deze laatste volgden een natuurleerpad langs en over de Durme en de Zuidlede. Het was een leuke en rustige tocht bij een aangename temperatuur en de zon die soms tussen de wolken door scheen.

Mijn foto’s staan hier: https://picasaweb.google.com/helgavds/FelNaturelOpStapMetUrbanus11

03-07-2011 om 22:12 geschreven door Helga

In Zaal De Spil te Ronse begroette ik Dirk, die op het podium hielp met de telling van de inschrijvingskaarten, en kocht me er zelf ene. Intussen had ik ook Lucien al begroet, hi hielp in de zaal, zoals met het ophalen van lege glazen en koffiekoppen. Wat verder zat Marc V.M. die vroeger nog verslagen schreef voor de Wandelgazette, met zijn echtgenote Marina. En dan vertrok ik voor 14 km. Eerst volgde ik een kort eindje de Ninoofsesteenweg, sloeg dan rechtsaf om een straat van de industriezone te volgen en even verder werd ik naar een bosje geleid, zuidwaarts. Dan ging het noordwaarts, de Ninoofsesteenweg oversteken, gelukkig was die op dat ogenblik helemaal niet druk, om dan het Muziekbos te betreden via de Fortuinberg, iets minder bekend dan de Kanarieberg, een heuvel uit de klassieker Kuurne-Brussel-Kuurne (die Brussel niet bereikt omdat het niet verder gaat dan Ninove ). De naam van het Muziekbos heeft weinig met muziek te maken, maar is afgeleid van het Keltische woord "muz" hetgeen "moeras" betekent. Het ligt in de Vlaamse Ardennen en bedekt een groot stuk van de Muziekberg. het bos heeft een oppervlakte van 50 ha, waarvan 47 ha openbaar domein, en toegankelijk voor natuurliefhebbers. Grote trekpleister zijn de blauwe Boshyacinten (ofwel blauwe kousjes), die in de lentemaanden voor een prachtig bloementapijt zorgen (maar die waren intussen dus al uitgebloeid). Middenin het muziekbos is het bouwwerk de Geuzentoren te vinden die in het jaar 1864 gebouwd is door M. Scribe (die was ik nu niet gepasseerd maar wel een tweetal jaren geleden tijdens de euraudax-tocht). In dat bos ging het op en af en door de regen van de afgelopen week, was het pad hier en daar modderig en glad. Na een ruim uur bereikte ik de rustpost in Louise-Marie, een uniek dorp midden in de Vlaamse Ardennen. De naam Louise-Marie verwijst naar de eerste Koningin der Belgen, Louise-Marie d'Orléans, die overleed op de dag van de eerste steenlegging van de kerk (11 oktober 1850). In die zaal, behorend tot een school, trof ik José en zijn echtgenote (zij stond bij de koffietafel) alsook Albert (VL.A.M.) met wie ik ook een babbeltje sloeg. Nog een krappe 6 km scheidden mij van de aankomst in Ronse, en ook nu mocht ik een stukje door het Muziekbos wandelen.

Het weer was niet erg zomers met een grijze bewolking maar de temperaturen waren wel aangenaam, gaandeweg knoopte ik mijn trainingsvest rond mijn middel en ging in T-shirt. De omloop was beslist mooi, ook voor 14 km (en 10 km, want die wandelaars bezochten ook het Muziekbos en Louise-Marie) deed de omloopcommissaris zijn best.

Mijn foto’s staan hier: https://picasaweb.google.com/helgavds/16deMegasterrenHeuveltocht11

26-06-2011 om 20:40 geschreven door Helga

Samen met Annemie en Mark kwam ik voorspoedig aan in Zaal De Mast bij het sportveld, terwijl Mark zijn auto ging parkeren en Annemie de inschrijvingsomslagen haalde, hield ik onze zitplaatsen bezet. We maakten ons dan klaar, begroetten bekenden en vertrokken naar het plein waar weldra de lopers aan hun koers mochten beginnen. Daarna was het de beurt aan de wandelaars die 10, 42 of 100 km wilden stappen.

We passeerden eerst de kermis en na enkele meters trapte een lomperik al op de hiel van mijn rechter sandaal. Ik huppelde evenwel verder zolang het ging. En het ging verder over de Bosdreef, langs de Groenhoeve (waar we graag afscheid namen van de 10-km-wandelaars), Veldegem, een hoeve in Loppem en café Vogelzang in Oostkamp. Daar bekeek ik mijn sandaal eens goed, en toen bleek dat de schade nog meeviel, ik hield er dan geen rekening meer mee dat ik ineens zou moeten sloffen voor de rest van de afstand (van 101 km, overigens). Verderop namen we even gaarne afscheid namen van de 42-km-wandelaars, we hadden nu het parcours voor lange tijd voor ons “alleen”. Bij het naderen van Beernem, de eerste rustpost waar we onze bagage weer vonden en we twee belegde broodjes kregen, begon de dag te krieken, en het bleef eindelijk ook eens echt droog. Zo konden we genieten van de natuur. We staken een voetgangers- en fietsersbrug over en weldra bereikten we dus het cultureel centrum De Kleine Beer in Beernem. Behalve wat de organisatoren ons aanboden, smulden wij 3 van de lekkere frikadellen die Mark thuis gebakken had. Ik trok er andere kousen aan en na even rusten vertrokken we voor de tweede helft zo ongeveer) van deze mooie, natuurrijke en veelal rustige (wat verkeer betreft) tocht, zoals in de vallei van de Zuidleie waar we een erg lang pad mochten volgen, soms was het wat smal door stekelig onkruid. Weldra bereikten wij het Venetië van het Noorden door, zoals gebruikelijk de laatste jaren, een fraaie poort. We kregen mooie plaatjes te zien, zoals het zicht op het belfort, het Minnewater, de stationsbuurt (de werken zijn op een jaar tijd aardig opgeschoten), en zo bereikten wij het Boudewijnpark, waar onze bagage op ons wachtte.

Daar trakteerde Mark op zelfgemaakte rijstpap met frambozen, njam njam! Behalve andere kousen trok ik nu ook een ander t-shirt aan en nam gauw een boterham (stutte) met gehakt mee, dat ik in mijn jaszak stak (de lichte regencape verdween in de sporttas waar ik de paraplu uithaalde). De terugweg werd verder gezet via het Tillegembos en het Domein Beisbroek. Tussendoor moesten we wel enkele minuten schuilen omdat er een onweersbui losbarstte. Nadien kregen wij er nog ene over ons heen en toen we de rustpost van Wijnendale, nabij de best mooie kerk, verlieten voor de oude trambedding, kregen we nog een miezerbuitje te verduren, maar deze duurde gelukkig niet lang. En zo bereikten wij alweer zaal de Mast waar we alle drie de bel luidden. We haalden onze aandenkens af (medaille, attest, t-shirt en een geschenk: een opbergsysteem met veel zakken voor in de auto). Over dat diploma gesproken: toen ik me inschreef voor deze tocht, bleek meteen dat mijn naam weer verkeerd geschreven was, een hoofdletter waar er officieel geen is. In een van de laatste rustposten (ik denk zaal Patria in Assebroek) troffen wij hoofdverantwoordelijke Dirk die me uitlegde dat het aan het programma ligt: dat zet meteen een hoofdletter na een spatie in een naam. De programmeur moet dat dan maar aanpassen, hé?

Het weer was allesbehalve zomers, we hadden enkele miezerbuien tot zaterdag ochtend, dan kwam de zon er stilaan door maar na de passage in Brugge kregen we toch nog twee onweersbuien te verduren. En terwijl we op de oude trambedding naar Torhout terug wandelden, miezerde het alweer even. De temperatuur was wel goed genoeg, alleen vroeg op de ochtend, bij het verlaten van een rustpost, kon het even koud aanvoelen. Leek het weer niet veel soeps, de omloop was des te mooier: veel natuur en veel onverharde wegen (ook ’s nachts, dus is een zaklamp met volledig geladen batterijen geen overtollige luxe).

Mijn foto’s staan hier: https://picasaweb.google.com/helgavds/NvWV11

20-06-2011 om 19:57 geschreven door Helga

Maandag, 06.06.2011 Heenreis

Tegen vijf uur ’s morgens belde Annemie aan, en na een beetje georganiseer met auto’s en bagage, vertrekken we. De eerste stop was in het Groothertogdom Luxemburg om de dieseltank vol te gieten. In Frankrijk stopten we nog twee keer, om te eten en te drinken. Afgezien van wat file in Luxemburg en in Lyon verliep het rijden zeer vlot en we kwamen voorspoedig aan te Châteauneuf de Gadagne in de Vaucluse, Provence, op een 15-tal km ten oosten van Avignon. De dochter van uitbaatster Caroline kwam eens zien welke klanten over de vloer kwamen en ging dan haar moeder (op wie zij sterk lijkt) halen. Het weerzien na twee jaar was hartelijk en we kregen de sleutel van de kamer “Côté Cour” in handen.

Amai zeg, die is wel veranderd, hij lijkt wel groter! Het leek ons ook dat de badkamer en de kleerkast van plaats verwisseld zijn, maar de badkamer is nu wel groter. Alleen wat jammer dat er geen plafondlicht meer is, het licht komt van een armatuur aan de wand boven de tafel, en daar staat nog een lamp op. Verder staat ook op elk nachtkastje een lamp, maar samen geven ze niet genoeg licht voor de kleerkasten. Enfin, we installeerden ons en gingen dan een wandelingetje plegen langs de wijngaarden en andere moestuinen en dan naar het terras waar we de vorige keer ook al iets gingen drinken. Nadien gingen we terug, verfristen ons en gingen avondmalen. Zo’n avondmaal bestaat uit zelfgemaakte aperitief (er is keuze: fruitsap, lavendelwijn en diverse soorten kirr) vergezeld van olijven en olijvenbroodjes, een voorgerecht met salade, een hoofdgerecht (meestal vlees of kip met groenten en aardappels of rijst), verschillende soorten geitenkaas (met vijgenjam) en een dessert.

Dinsdag, 07.06.2011: La Roque d’Anthéron

Uit een assortiment folders van Annemie kozen we voor een wandeling in het domeinwoud bij La Roque d’Anthéron, ik vond gemakkelijk een parkeerplaats in het centrum. Van daar zochten we naar het aanknopingspunt met de wandeling en vroegen enkele dorpsbewoners hoe we daar geraakten (op dat folder stond het gedetailleerd beschreven). De laatste bewoner, een dame die er al haar leven lijkt te wonen, raadde ons aan de Abdij van Silvacane te bezoeken. We betaalden dus 7 EUR en kregen bij het ticket de belofte dat deze reductie betekent voor twee andere plaatsen, het kasteel van La Barben en de wijngaarden Forbin de Janson, maar die bezochten wij uiteindelijk niet. De Abdij van Silvacane is een cisterciënzerabdij (de orde der cisterciënzers is een kloosterorde die in 1098 door Robert van Molesme is opgericht in de abdij van Cîteaux), gelegen langs de oever van de Durance, vlak bij La Roque-d'Anthéron, in het departement Bouches du Rhône in Frankrijk. De naam is afgeleid van Silva Cana: Woud van riet. De abdij van Silvacane wordt ook wel de jongste van de drie ‘cisterciënzerzusters’ in de Provence genoemd (de andere twee zijn de abdij van Sénanque – die we ook al eens gezien hebben, maar niet van binnen - en de abdij van Le Thoronet). Ze is omstreeks 1144 gesticht als dochter van het klooster Morimond. Pas na grote schenkingen op het einde van de 12e eeuw door Guillaume de Fuveau en Raimond de Baux kwam de abdij tot bloei. De abdijkerk kwam tot stand tussen 1175 en 1230. De rijkdom van de abdij in de 13e eeuw wekte de afgunst van de benedictijnen van de Abdij Montmajour bij Arles. In 1289 werd de abdij Silvacane door hen bezet en de cisterciënzers werden in gijzeling genomen. Na een miniconcilie kwamen de monniken weer vrij. In 1358 werd de abdij geplunderd door de troepen van de heer van Aubignan. Mede door misoogsten raakte de abdij aan het einde van de 14e eeuw in financiële problemen. In 1443 verlieten de monniken het klooster. Het beheer van het gebouwencomplex kwam in handen van het kapittel van de kathedraal van Aix-en-Provence. De abdijkerk fungeerde sindsdien als parochiekerk voor La Roque-d’Antheron. In de 17e en 18e eeuw raakte de abdij in verval. Na de Franse Revolutie werd de abdij verkocht. Het complex was enige tijd in gebruik als boerderij. In 1846 kwam het in bezit van de Franse staat en werd begonnen met de restauratie van de kerk. De overige gebouwen van het complex werden eerst na 1945 gerestaureerd. Hoewel de abdij van Silvacane naast romaanse ook gotische stijlelementen vertoont, is de Romaanse stijl overheersend. De op de basilicavorm gebaseerde kerk heeft een spitsboogtongewelf. Op de viering is een kruisribgewelf geplaatst. De kloostergang is van grote romaanse eenvoud. Ze werd gebouwd in de tweede helft van de 13e eeuw. Ze bestaat uit met tongewelf overdekte galerijen. Achter de oostelijke vleugel liggen de later gebouwde kapittelzaal, de refter en het dormitorium. Wij bezochten de abdij in een beetje andere, willekeurige volgorde dan vermeld op het foldertje dat we meekregen, en ons viel meteen op dat het niet gemeubileerd is. In de kerk staan de stoelen bij elkaar in een zijaltaar, en dat waren de enige meubels die we zagen. In het dormitorium stelden wij ons meteen voor daar op onze luchtmatras en in onze slaapzak de nacht door te brengen, gewend als we dat zijn van onze meerdaagse wandeltochten: een slaapzaal delen met anderen.

Na het bezoek aan abdij met kerk en de tuin, genoten we een warme drank in de tuin en gingen dan alsnog wandelen, maar nu niet meer de hele toer zoals in het foldertje aangegeven, doch we sneden een stuk af, dat staat er ook op vermeld en aangetekend. Het werd een mooie wandeling langs meestal goed begaanbare paden, aanvankelijk gestadig stijgend want we wilden in de verte, zo mogelijk, de Mont Ventoux zien. Aan het keerpunt staat een hoge elektriciteitsmast en op een van de sokkels gingen we zitten voor onze picknick. Van daar af ging het weer bergaf en dat op soms iets minder goed begaanbare paden, op gegeven ogenblik leek het ons aangewezen ons neer te zetten en op die manier een rotspartij af te dalen. Het meest opmerkelijk aan dit bos is de ware weelde aan flora en ook enkele mooie vlinders. We kwamen toch heelhuids terug in het dorp waar we, nabij de auto, op een terras iets gingen verbruiken (voor Annemie een droge, witte wijn, want pastis wilde/mocht men enkel bij een eetmaal serveren, en voor mij een picon-bière). Het was ons nog wat vroeg om al terug te rijden naar Chäteauneuf, en stopten dus nabij Avignon (Le Pontet) waar we in de Flunch (iets gelijk de Lunch Garden, maar dan wat minder refterachtig en met een groter aanbod) een ijsje verorberden. We gingen ook winkelen in de Decathlon, Annemie had graag een schoudertasje zoals ik vorig jaar nabij Dijon kocht (maar dat model hadden ze er niet) en ik kocht een badpak en een zonnebril. Het gebouw waar de Auchan (waar de Flunch altijd zeer in de buurt is) in gevestigd is, lijkt een winkelcentrum zoals de City 2 in Brussel, maar dan wel alles gelijkvloers, er zijn dus nog andere winkels en de vier uitgangen hebben de naam van een Provençaalse stad. We keerden terug naar ons verblijf waar we ons verfristen voor het avondmaal, maar we verbruikten eerst een ander aperitief, een champagne van Piper Heidsieck.

Woensdag, 08.06.2011: Marseille

Ik had eerder getelefoneerd met Katrien, samen met haar ouders uitbaatster van de chambre d’hôte Le Viala in de Cévennes, of we hen eens konden bezoeken, maar ze waren zelf in België voor een leuke familiale gelegenheid. Dus spraken we af voor komende zaterdag.

Wij besloten dan naar Marseille te rijden voor een stadsbezoek. De heenrit ging voorspoedig en ik parkeerde de auto in een ondergrondse garage nabij de oude haven. Op weg naar de Notre Dame de la Garde wandelden we de havendijk af tot aan de Quai des Belges. Intussen bekeken wij het aanbod van diverse excursies naar de Château d’If en/of “calanques” (inhammen, die van Cassis zagen we de vorige keer al). De klim naar de basiliek ging zeer geleidelijk maar de weg was behoorlijk druk met het autoverkeer. We gingen even piepen in het gebouw van het justitiepaleis maar gezien onze zomerse kledij mochten we niet binnen, zelfs niet toen Annemie zei dat ze in België ook voor het gerecht werkt. We stapten en stegen dus verder en op een gegeven moment werden de voetgangers van de automobilisten afgeleid. De basiliek was de klim zeker waard! De Notre-Dame de la Garde is een basiliek in nieuw byzantijnse stijl en is gesitueerd op het hoogste punt van de stad Marseille, een 162 meter hoge kalkstenen rots aan de zuidkant van de oude haven. Deze kerk is één van de belangrijkste toeristische trekpleisters van de stad. Daarnaast trekt deze kerk vele bedevaartgangers, met name tijdens de Maria Hemelvaartsdag op 15 augustus. De lokale bevolking noemt deze kerk ook wel la bonne mère ("de goede moeder"). Voor deze kerk is opdracht gegeven door Saint Charles Eugène de Mazenod, de toenmalige bisschop van Marseille en is ontworpen door architect Jacques Henri Esperandieu (1829-1874). De eerste steen voor de fundering is gelegd op 11 september 1853 en de bouw is afgerond in 1864. Bij de bouw is zo'n 170.000 materiaal gebruikt, waaronder 23 scheepsladingen marmer en porfier uit Italië (die horizontale “banden” doen me ook denken aan historische gebouwen in Toscane). Het interieur is gesierd met ingelegd marmer en mozaïeken. De kerk is gebouwd op plek van een 13e eeuwse kapel, eveneens gebouwd ter ere van de Heilige Maria. Zij is traditioneel de beschermheilige van de zeevaarders. Bij de basiliek staat een 60 meter hoge klokkentoren met op de top daarvan een enorm standbeeld van de Heilige Maria met het kindje Jezus. Dit beeld is zichtbaar vanuit grote delen van de stad en ook van ver op zee. We vergaapten ons dus aan het fraaie interieur en terug buiten gingen we even rond, aan de oriëntatietafels kijken waar we ons bevonden, genoten we van het uitzicht van alle kanten.

We wandelden dan terug en volgden de Canebière, de winkelstraat bij uitstek, ongeveer een kilometer lang en loopt van de Vieux Port naar de wijk Réformés. Alvorens terug te keren, bezochten we de kerk van Saint-Vincent-de-Paul. Terug aan de haven bleek dat de uitstap die we hadden voorzien, toch niet om half vier maar pas tegen vijf uur zou starten, dus lieten we dat aan ons voorbij gaan en keerden terug naar onze verblijfplaats voor een douche en het avondmaal.

Donderdag, 09.06.2011: La Roque sur Cèze

Hier waren we twee jaar geleden ook al eens, maar nu zouden we de wandeling beginnend in het dorp niet meer maken, veel zal er niet aan veranderd zijn. Wel bezochten we het dorp zelf, waar geen enkele straat waterpas ligt, het is stijgen of dalen. We wilden ook het kasteel bezoeken, maar vonden de toegang niet, een hekken was gesloten (het is privaat domein, zo staat op de Franstalige Wikipedia te lezen). Het middeleeuws dorp is gebouwd op een rots nabij de watervallen van de Sautadet, vanwaar het stijgen en dalen, een kasteel en een kapel domineren het geheel, omwallingen zijn nog zichtbaar. Een middeleeuwse brug (waar we over reden, het is net breed genoeg voor 1 auto), geklasseerd als historisch monument, overspant de Cèze met 12 bogen. Intussen, na onze vruchteloze poging om het kasteel te bezoeken, was een snackbar, Chez Babeth, geopend, en daar gingen we een kleinigheid eten: Annemie een pannenkoek en ik ook eentje, maar dan een lokale versie, waarbij de ronde hoeken omgeplooid waren, ik nam er een salade bij (maar dat was enkel sla, geen tomaatje of geraspte wortels bij). Overigens, toen Babeth ons hoorde babbelen, kwam ze even een praatje slaan, ze zei dat ze van Brugge afkomstig was, maar ze had zeker geen (West-)Vlaams accent, eerder een Frans. We gingen dan naar de watervallen van de Sautadet, geklasseerd als natuurzone. Deze kalkrotsen zijn 5 miljoen jaar oud en erover en ertussen stroomt de Cèze, wat wilder dan tot en voorbij deze rotsen. We stapten van de ene rots naar de andere tot iemand zei dat het van daar af privaat eigendom was. Hoe ze dat zag, weten wij niet, er stond geen afsluiting, zelfs geen teken op de rotsblok. Maar kom, we wilden niet discussiëren en keerden op onze stappen terug. Via de brug met 12 bogen en nog wat restanten van de middeleeuwse leuning (ik hoop dat ze die tijdelijke leuningen vervangen door een imitatie van die historische leuning, want nu lijkt dat eigenlijk nergens naar) bereikten we de overkant van de Cèze. Ook daar is een wandelpad voorzien, maar de straat was toch afgezet wegens wegenwerken dus we volgden de straat en verlieten die voor de werfvoertuigen om van daar uit de watervallen te bekijken. We gingen ook op een rots zitten om daar onze voeten te verfrissen. Niet dat het zo heet was als twee jaar geleden (toen waren we daar in augustus), maar zo’n fris voetbad doet altijd deugd. Aanvankelijk voelde het water koud aan maar dat duurde niet lang (dat was twee jaar geleden ook al het geval). Eens de watervallen goed bekeken, gingen we terug naar de auto en passerend in de buurt van Avignon gingen we alweer een ijsje eten in Le Pontet.

Vrijdag, 10.06.2011: Carpentras en Avignon

Vandaag werd de wekelijkse markt in Carpentras gehouden, ik parkeerde in de buurt en we gingen zowat de hele markt af. Die is best groot, verspreid over diverse pleinen en straten. Ik kocht er enkel twee strookjes velcro om een reflecterend vestje (waarvan de velcrostrookjes versleten zijn) dicht te houden, Annemie kocht er look en, voor mij, zeep van chocolade gemaakt. Ik kocht in een papierwinkel ook postkaarten, maar voor de zegels moest ik wel naar de post, en die is even verder dan het vredegerecht. Ik probeerde eerst om zelf zegels te halen in een machine, maar ’t was me te omslachtig, dus kocht ik ze toch maar aan een loket, 75 cent voor een zegel (en hoeveel is ’t hier voor een kaart naar ’t Europees buitenland, bpost? 93 cent als je per 5 zegels koopt, 1.03 EUR per zegel…). Tussendoor hadden we een warme drank (koffie voor Annemie en warme chocomelk voor mij) met een koffiekoek.

Na het uitgebreide bezoek aan de markt reden we naar Avignon, in Le Pontet gingen we eerst een licht middagmaal benutten (wij schepten een bord vol aan de salad bar), en dan zochten we naar de gratis parking met gratis rit met de pendelbus, we vonden die ook wel na enig rondtoeren. Op de parking hadden we wat te wachten, in principe rijden de bussen elke 10 minuten uit maar ook bussen blijven wel eens in het verkeer steken. We stapten af in de rue de Carnot (voor Antwerpenaren: Carnotstraat ) en gingen wat wandelen in de stad. Het pauselijk paleis zelf bezochten we niet, Annemie had die al eerder bezocht en vond het de prijs niet waard. Wel bezochten we het park er rond, zagen zelfs de Mont Ventoux in de verte en brachten een bezoek aan de kathedraal die aan het paleis verbonden is, de Notre Dame des Doms. De kathedraal is een Romaans gebouw, vooral van de 12^de eeuw, met als meest opvallend element het vergulde standbeeld van de Maagd Maria op de westelijke toren. Tussen de vele kunstwerken in het interieur, misschien het mooist ook, is het mausoleum van paus Johannes XXII, een meesterwerk van gotisch houtsnijwerk van de 14^de eeuw. We wandelden nog wat rond, zoals voorbij het stadhuis, waar net een huwelijk werd bezegeld aan het Horlogeplein en nog wat winkelstraten. Aan de overkant van een parkje waar we twee jaar geleden schuilden voor de sterk stralende zon, gingen we nu op een terrasje een ijsje smullen, alvorens terug te rijden naar onze verblijfplaats.

Zaterdag, 11.06.2011: Bij Katrien en ouders in de Cévennes

Vincent had al een Mappy-routeplan van het internet uitgeprint en ik bracht toch maar het adres in mijn GPS-systeem, al schakelde ik dat machientje uit voor een tijd omdat ze mij koste wat kost via de autosnelweg wilde sturen. Het officiële adres van chambre d’hôtes Le Viala staat in 48240 Saint Frezal de Ventalon, en die plaats bereikten wij via Avignon, Alés en Uzès. Vanaf Saint Frezal de Ventalon volgde ik een departementale weg waar je best rustig rijdt want sommige Fransen doen dat niet, die zijn de weg ongetwijfeld gewend. Al vroeg op die departementale weg hebben de Vandenbrouckes wegwijzertjes geplant naar hun thuis, en op een zeker ogenblik splitste een weg voor een soort wouddienst zich af, van daar begon dus hun oprit. En opeens waren wij er, ik parkeerde mijn auto net achter hun auto (type terreinwagen met de naam van hun verblijfplaats op). We klopten aan en Simonne, Katriens moeder, deed open. We werden hartelijk begroet en welkom gegeten, gingen op het terras zitten en kregen een drankje aangeboden (witte wijn). Na wat over en weer babbelen, troonde Katrien ons rond in de tuin en in het huis met alle vrije kamers (ik weet niet of alle kamers vrij waren, want er stonden nog twee auto’s geparkeerd). De kamers zijn erg smaakvol ingericht, geen kamer leek op de andere, elk met een eigen badkamer, alleen leken ze mij kleiner dan onze kamer in Châteauneuf. Maar misschien is dat wel logisch: in een oude, gerestaureerde 'mas cévenol' uit de XVI eeuw hebben ze gastenkamers gerealiseerd, waarvan het 'cachet' en comfort wordt gecompleteerd met de gezelligheid van hun familiedis. Nog wat reclame: ze serveren lekkere Franse menu's met hoofdzakelijk streekproducten, een lekker regionaal wijntje uit 'de pays guilleret' en een goed humeur. Le Viala is een uitstekend vertrekpunt voor wandelingen ter verkenning van het Bougès- en Mont Lozère gebergte (ze organiseren wandelweken voor hun gasten, als ik me niet vergis is Katrien dan “baankapitein” of gids). Ook voor personen die rust zoeken, is dit het aangewezen adres (allicht, zoals het afgelegen ligt, maar wel in het natuurpark!) Gasten hebben beschikking over een woonkamer met open haard, een zonneterras met pergola en een bloementuin. Precies omdat hun thuis in een natuurpark ligt, moet het aan zekere voorwaarden voldoen, vooral het buitenzicht moet aangepast zijn, tot en met de dakpannen en het tuinmeubilair, geen plastiek maar hout (of ’t moet zeker als hout uitzien), en er is controle!

Voor iemand als ik die de Cévennes (nog) niet kent, nog wat info van op de website: het Parc national des Cévennes, opgericht in 1970, beschermt de hoger gelegen regio's van de mediterrane streek. Het Massif central, de mont Lozère, de mont Aigoual en alles wat daar tussen ligt is een uniek, bewoond nationaal park. In de centrale beschermde zone wonen een slechts enkele honderden mensen. Deze streek kenmerkt zich door de grootste biologische aanwas van Europa in de afgelopen 20 jaar. De diversiteit van haar milieus is opmerkelijk: graniet-, lei- en kalksteen biotopen, hoogteverschillen en zowel de middellandse zee- als oceanisch klimaatinvloed. Wat de fauna betreft zijn er behalve het oorspronkelijke grote aantal beschermde dieren ook met succes diverse soorten geherintroduceerd zoals everzwijn, hert, ree, bever, en de vale gier, de' vautour fauve'. Er zijn zeventig verschillende zoogdieren waar te nemen en bovendien een indrukwekkend aantal en soorten (roof-) vogels. Ook de variatie aan insecten. is opmerkelijk. Wat de flora betreft herbergt het Parc ongeveer 2 000 soorten, waaronder 43 orchideeën. Ook wordt er aan diversiteit van struik- en boomsoorten gewerkt, inmiddels al op ruim tweederde van haar territorium. Bovendien besteedt het park veel aandacht aan de prachtige geconfectioneerde landschappen, gedurende eeuwen, door landbouw en veeteelt, een magnifiek en zéér bijzonder architecturaal erfgoed. Al babbelend en kijkend naar roofvogels vliegt de tijd voorbij, we hebben daar zeker drie uur gezeten!

Terug rijdend stopten we in Uzès om er iets te verbruiken alvorens terug te rijden naar ons vakantieverblijf. Daar hadden we onze bagage te prepareren, want ’s anderendaags keerden we naar huis terug…

Zondag, 12.06.2011: Terugreis

We waren afgestapt van de gewoonte om erg vroeg op te staan en te vertrekken, we namen nu het ontbijt als op een andere dag, rekenden af en namen node afscheid van Caroline en Vincent en eigenlijk ook van Lothar en Kristel uit een dorp ten zuiden van Sleeswijk (Duitsland), met wie we de hele week graag gebabbeld hebben bij het avondmaal en soms het ontbijt (wij waren meestal voor hen op), voor hen zat de vakantie er nog niet helemaal op maar ze vertrokken ook deze zondag uit de Provence.

De terugreis vlotte al even goed als de heenreis, het was immers zondag en zoveel vrachtwagens rijden er dan niet. We stopten op zijn tijd, ook in Luxemburg om de tank vol te gieten. Ergens onderweg, maar al in Wallonië, viel ineens een hagedis op Annemie’s hoofd en van daar op haar schouder. Ze had die verschrikt weggeknipt en hij kwam wellicht tussen haar zetel en de schakelhendel terecht. Op de eerstvolgende parking zochten we er naar maar vonden hem niet. We kwamen dus even behouden thuis als we in Châteauneuf kwamen, en na het georganiseer met bagage en auto’s, namen we node afscheid van elkaar. Terwijl ik mijn auto leeg maakte, sprong die hagedis ineens van de achterbank naar de garagevloer en toen ik hem wou buiten werken, verdween hij achter de isomo-isolatie.

Het weer was die week zeer aangenaam: veel zon, niet te hoge temperaturen en weinig regen, enkel tijdens de heenreis een beetje en ook toen we naar Marseille reden. We waren overigens net op tijd in de Vaucluse aangekomen want de dagen voordien was het weer daar barslecht, met onweders, veel regen en hagelbuien die de meloenoogst torpedeerde met dikke bollen.

De andere gasten waren best OK of zelfs ronduit aangenaam, zoals Lothar en Kristel. Helaas waren niet alle gasten even aangenaam, vooral mensen die er een seminarie hielden gedroegen zich wat uit de hoogte (bij voorbeeld roken aan de ontbijttafel waar andere gasten aan ’t eten waren, ’t mag nog buiten zijn), die passen meer in een vijfsterrenhotel. Er was ook een gezelschap Australiërs die zich gedroegen alsof Caroline, Vincent en hun personeel de butlers van die gasten waren. Ze hielden duidelijk van het terrasleven, maar ’s anderendaags vond Caroline talrijke sigarettenpeuken op de terrasvloer, terwijl er wel een grote asbak stond (niet op tafel maar op de rand van een bloembed, hadden ze die niet als dusdanig herkend?). Ook van hun kamers zouden ze een zootje gemaakt hebben, dusdanig dat de kamermeid Caroline erbij vroeg om te tonen wat ze daar vond. Om familiefeestjes te houden, hoef je er niet te slapen, en feestjes hadden Caroline, Vincent en hun personeel genoeg te verzorgen, in die week! Op zekere dag had een personeelslid in de keuken in haar vinger gesneden, ze moest naar de spoed gevoerd worden en dat met, de zondag dat wij naar huis terug keerden, een familiefeest voor de boeg. Carolines dochter beloofde te komen helpen in de keuken, en een garçon, die normaal vrij was, offerde zijn vrije dag op om te komen helpen. Dit bewijst toch dat Caroline en Vincent hun personeel correct en met respect behandelen!

Het eten was alweer voortreffelijk, vooral ’s avonds. Zoals dat in sommige chambres d’hôtes gebruikelijk is, wordt hier veel zelf gemaakt, zoals de honing en de diverse confituren bij het ontbijt (je kan ook een iets uitgebreider ontbijt bestellen en bijbetalen, met kaas en een gekookt eitje), als het avondmaal. Wat niet uit hun eigen tuin komt, komt wel uit de onmiddellijke omgeving, niet uit de supermarkt. Met al die gasten aan tafel heb ik geen foto’s gemaakt van het eten (wat ik wel dikwijls doe als ik elders alleen of met bekenden aan de dis zit), dus weet ik niet meer wat ik op welke dag gegeten heb. Maar wat ik me wel lang zal herinneren is een van de meest lekkere voorgerechten ooit gegeten: kabeljauw gegratineerd met aardappels. De hele week dronk ik 1 rode wijn van Vacqueyras, nadat ik even mocht proeven van de fles van Lothar; als het zo lekker is, waarom veranderen?

Fotoalbum: https://picasaweb.google.com/helgavds/Vaucluse11

Koppelingen:

Mas des Vertes Rives: http://www.mas-des-vertes-rives.com/

La Roque d'Anthéron: http://www.ville-laroquedantheron.fr/

De Abdij van Silvacane: www.abbaye-silvacane.com

Marseille: www.marseille.fr

La Roque sur Cèze: http://www.gard-provencal.com/vv/laroque.htm

Cascades du Sautadet: http://www.gard-provencal.com/nature/sautadet.htm

Carpentras: www.carpentras.fr, www.carpentras-ventoux.com, de vrijdagmarkt: http://www.carpentras.fr/economie/marches/marche-du-vendredi-469.html

Avignon: http://www.ot-avignon.fr/

Cévennes: www.cevennes-parcnational.fr

Le Viala: http://causses-cevennes.com/tourisme/chambre-d'hotes/Viala-NL.htm

19-06-2011 om 21:08 geschreven door Helga

Vandaag koos ik eigenlijk voor de afstand van 14 km maar ik moet ergens een pijltje en/of splitsing gemist hebben, zodat ik aan een splitsing (net na een toertje dat me terug nabij de startplaats - zaal Edele Brabant - bracht) die gekozen afstand niet meer terug vond, en dan maar overschakelde naar 10 km. Dus in plaats van naar Leerbeek ging ik naar Neigem (Opperstebos) en Oetingen. Daar liet ik mijn kaartje bestempelen en keerde terug via Lingeren, waar ik eerder nog nooit van gehoord had. De omloop van 10 km schotelde mij verharde en ook onverharde wegen voor, het was een rustige wandeling.

Het weer was bewolkt (het regende terwijl ik naar Gooik reed, niet tijdens mijn wandeling) maar nog warm genoeg om in T-shirt te stappen.

Mijn foto’s staan hier: https://picasaweb.google.com/helgavds/20steHeidetochten11

05-06-2011 om 21:18 geschreven door Helga

Vandaag koos ik wel voor de afstand van 12 km en toog op pad nadat ik enkele bekenden had begroet. De omloop leidde mij naar het domein Breivelde, met daarin een restaurant, maar ook voldoende wandelpaden en enkele plassen waar al dan niet watervogels zich ophielden. Van daar ging het naar de tweede industriezone, Wassenhove (een gehucht, vermoed ik) alvorens in Oombergen aan te komen. Daar liet ik mijn kaartje afstempelen en maakte een sanitaire pauze alvorens terug te keren. Zo passeerde ik het kasteel van Leeuwergem en zo kwam ik terug in het domein Breivelde en dus ook in de startplaats, de feestzaal Bevegemse Vijvers, waar ik weer andere bekenden vond. De omloop liep vooral op verharde wegen en, benevens het parkdomein, in Oombergen, enkele natuurlijke wegen.

Het weer was behoorlijk zonnig en het werd langzaam warmer.

Mijn foto’s staan hier: https://picasaweb.google.com/helgavds/17deEgmonttocht11

02-06-2011 om 20:25 geschreven door Helga

Aanvankelijk dacht ik 12 km te wandelen maar ik zag op het parcoursplan dat ik dan Den Blakken niet zou bezoeken en om half negen had ik geen zin meer om 18 km aan te vatten, dus koos ik voor de kortst aangeboden afstand, 6 km.

Ik mocht eerst de grote en mooie tuin van het OCMW-rusthuis met service flats bezoeken, her en der staat wat informatie zoals over water en het belang ervan. Van daar ging het via een bos naar Den Blakken, de bloementuin van het gelijknamige restaurant. Daar verpoosde ik enige tijd alvorens via de Warandeduinen het sportpark met speeltuin en vooral openluchtzwembad te bereiken. Echt dit park bezoeken deed ik niet want weldra wezen de pijltjes naar links. Via een rommelmarkt en nog wat straten bereikte ik opnieuw het Sint-Gertrudiscollege waar ik mijn wandelboekje liet afstempelen.

Het weer was iets meer bewolkt dan gisteren, maar nog steeds droog en met een aangename temperatuur.

Mijn foto’s staan hier: https://picasaweb.google.com/helgavds/HerdenkingstochtDeMaesschalck11

29-05-2011 om 19:56 geschreven door Helga

Per uitzondering ging ik pas in de namiddag wandelen, ik nam eerst de trein want het station is ook niet ver van de startplaats, de gemeenteschool van Erembodegem bij Aalst. Ik begroette er bekenden, schreef me in, dronk een ice tea in gezelschap van Danny (Dwars door Brakel) en vertrok dan voor een eerste lus.

Omloopcommissaris Marc had drie omlopen samengesteld, die van 6 km bezocht het Gerstenbos, die van 7 km ging door het Osbroekpark en het stadspark en die van 8 km ging naar Wellemeersen. Ik koos voor de twee eerstgenoemden en stak de Denderbrug over, ging linksaf op het jaagpad. Een eind verder ging ik even het Gerstenbos in om er wat verder weer uit te komen. Nog een eind verder mocht ik weer rechtsaf gaan en toen bleef ik langer in het bos. Ik kwam er uiteindelijk uit om in een dreef uit te komen en van daar naar de Brusselsesteenweg te stappen. Een kort eindje verder mocht ik weer rechtsaf en via een wijk terug naar het Gerstenbos. Dat verliet ik nabij het voetbalterrein en zo ging ik, net de sporthal vermijdend, terug naar de startplaats. Daar trof ik drie bestuursleden van “mijn” club, namelijk Yvette, Nicole en Tony (die een nichtje en een neefje mee hadden). Met hen dronk ik ook eerst wat, intussen kwam Ronny, voorzitter van De Kadees, bij ons babbelen. Toen Yvette, Nicole en Tony (met kinderen) naar huis gingen, vertrok ik voor mijn tweede lus.

Hiervoor ging ik de brug over de spoorweg over (Marc moet toch geweten hebben dat er een tunnel is? ), dan rechtsaf en ongeveer rechtover het kerkhof naar links, een pad naar de Osbroek op. Ik ging eerst door een begrazingsterrein voor o.a. geiten (maar ik heb geen dieren zien grazen) en even verder door het bos naar de Osbroek met de sportfaciliteiten. Dat ligt pal aan het stadspark van Aalst en dus bezocht ik dat ook, met rododendrons, ik verliet even het parcours om foto’s te nemen van een rozenperk. Het park verliet ik langs een zijingang en via de Termurenlaan en de kapel bereikte ik opnieuw de gemeenteschool. Daar liet ik mijn boekje afstempelen en zag op de uitslag dat De Sportvrienden met 48 wandelaars aanwezig waren. Ik zei daarop tegen secretaris Roland dat we ook op het podium mochten, want we waren derde in de rangschikking. Ik maakte dan de tijd vol tot de trein van 18.03 uur door Rudolf op een trappist en mezelf op nog een frisdrank te trakteren.

Het waren twee mooie lussen en naar verluidt zou de 8 km naar en in de Wellemeersen ook niet te versmaden geweest zijn, met zelfs een kabouterbos. Het weer was best leuk voor een wandeling, veelal zonnig maar nog niet te warm.

Mijn foto’s staan hier: https://picasaweb.google.com/helgavds/Barbecuetocht11

28-05-2011 om 21:04 geschreven door Helga

Ik vertrok een dag eerder want ik kon bij Sally in Mechelen overnachten (we gingen eerst eten) en met haar meerijden op zaterdag ochtend. Wij vertrokken mooi op tijd, stopten drie keer (een tankbeurt, een kleinigheid eten en nog iets drinken) en kwamen om zowat half twaalf in Pfaffenrot aan, waar Sally haar auto in een garage mocht parkeren. We waren niet echt van de laatste, dus we hadden voldoende tijd om nog wat te drinken (gratis !) en ons klaar te maken.

Om kort voor twee uur verwelkomde organisator en baankapitein Willy iedereen, hij gaf rap enkele statistieken over de aanwezigen (28 Belgen, o.a.) en gaf dan het woord aan de voorzitter, die ons mooi weer en goede moed toewenste alvorens een derde genodigde (zijn naam en functie zijn me ontsnapt) het startschot gaf. Zoals bij eerdere Euraudax-tochten bengelde ik aan het staartje tot aan de eerste wagenrust in het nabije Schielberg (de hoogstgelegen deel van de gemeente Marxzell en tevens in het hele district). Intussen hadden we reeds het natuurbeschermingsgebied “Albtal und Seitentäler” (ongeveer 2.725 ha groot) bereikt. We zetten onze weg verder naar het klooster van Bad Herrenalb, Käppele, waar we een eerste keer onze bagage terug vonden, de grillplaats van Bernbach en de kerk van Moosbronn. Ook daar stond onze bagage te wachten. Nochtans, we waren slechts een ruime 8 km verwijderd van de König von Preußen in Frauenalb (benedictinessenklooster voor adellijke vrouwen in het huidige Baden-Württemberg, hiervan zijn tegenwoordig nog enkele gebouwen intact, anderen zijn vervallen in ruïnes), waar we niet alleen onze bagage hadden maar ook onze warme maaltijd. De meeste wandelaars lieten hun sporttas buiten staan, dat was eigenlijk praktischer dan het binnen in de eetzaal te hebben. In de eetzaal ernaast zaten Tony en zijn echtgenote ons op te wachten, zij logeerden daar en beloofden ons op zondag in Pfaffenrot op te wachten. Het avondmaal bestond uit soep met reepjes pannenkoek gevolgd door hertenragout met een noedel en champignons, apart in kommetjes waren er noedels. Ik dronk een donker bier, maar het was eigenlijk te koud, ik had er geen smaak aan. En dan was er nog tijd om te verpozen, zelfs al trok ik andere kousen aan en verzorgde eerst mijn voeten om geen blaren te lopen. Hier waren we halfweg en we telden graag af, enkele wandelaars haakten zelfs af omdat ze voor 50 km waren ingeschreven.

Langs Neurod en Grünwettersbach bereikten we Mutschelbach waar we in de Bocksbachhalle ons ontbijt nuttigden, het enige wat nog ontbrak, waren een glas fruitsap en een servet. Intussen was de dageraad weer aangebroken, we konden dus het reflecterend vestje en de zaklamp achterlaten in de bagage. In Langensteinbach aan de Barbara ruïne kregen we te knabbelen (of te lepelen) en te drinken, een ruime 6 km verder hadden we in Ittersbach aan de Jakobsbrunnen de laatste wagenrust, en daar dronk ik, zoals aan een eerdere wagenrust, wat schnapps, en ik niet alleen. Dan restten ons nog zo’n 3 km alvorens in Pfaffenrot aan te komen, waar enkele supporters ons opwachtten.

Willy ging al vroeg over tot de traditionele geplogenheden, ik was me nog aan ’t verfrissen en een ander T-shirt aan te trekken, toen de Gouden Arenden werden uitgereikt, zoals aan Amedé en Francine, aan Danny en aan een Fransman uit de Elzas. Even later reden Sally en ik naar Mechelen, onderweg stopten we nog een paar keer en de tweede keer vonden we daar ook Lucia, Conny en Geert. Het was nog geen vijf uur in de namiddag toen Sally mij liet uitstappen aan het station van Mechelen, om ongeveer 19 uur was ik reeds thuis. Nogmaals hartelijk dank, Sally!

Het was alweer een mooie tocht, maar ook behoorlijk zwaar met voldoende hellingen, via verharde en veel onverharde wegen. De weermannen van www.wetter.de zaten ernaast, het had zaterdag wel geregend, verder weg woedde zelfs een onweer, maar het duurde niet echt lang en het was me de moeite niet waard om mijn regencape aan te trekken, we werden meestal beschermd door het bladerdek der bomen. Warm was het zeker wel, alleen ’s nachts trok ik mijn trainingsvest aan over mijn T-shirt.

Mijn foto’s staan hier: https://picasaweb.google.com/helgavds/EuraudaxPfaffenrot11

23-05-2011 om 22:38 geschreven door Helga

Ik kon mijn auto achterlaten op de parking van De Rijdt, schreef me in voor 100 km en begroette bekenden. Voorlopig zat ik nog bij Rudolf, maar na de eerste lus (hij was enkel voor de eerste lus ingeschreven) verhuisde ik naar de tafel met de Kadees en een Rosenberg (RWK)-wandelaar (Marc V.P. ). Na een frisdrank tegen de komende dorst en het aantrekken van de nodige kleding vertrokken we voor de eerste lus.

Deze leidden ons langs veel natuurlijke en enkele verharde wegen en paden naar Everbeek, het bovenkwartier waar we een eerste bevoorrading kregen, frisdrank (een pint voor 1 EUR) en een lekker broodje. Onderweg passeerden we langs de Toepkapel, gelegen in Nederbrakel. De neogotische kapel ligt op een heuvel en wordt ook genoemd naar Sint-Jozef en naar Onze-Lieve-Vrouw van de Vrede. Rond de kapel bevinden zich de zeven staties van de ommegang Jozefs Smart en Vreugde. De kerk werd door dorpelingen opgericht in 1924 als dank omdat het dorp was gespaard gebleven in de oorlog. Op 31 augustus werd ze ingewijd door Mgr. Seghers. Het woord Toep is een dialectnaam voor top of hoogste punt. Verder ging het naar het Livierenbos, in ’t Frans heet het Bois de La Louvière, wat mij in gedachten toch eerder richting Binche brengt… In de 16de-17de eeuw trof men wolven aan in dit bosrijk gebied langs de taalgrens. Vroeger vormde dit een geheel met het Brakelbos. Het ligt grotendeels op het grondgebied Wallonië en men kan het verkennen via de Taalgrenswandelroute T6. Volgens “laatste man” Danny zou dit bos eerder smal maar wel lang zijn. Via een molen en het rond punt in Brakel met de fietsen aan een ronde stelling bereikten we opnieuw de zaal. Daar werden we vlot bediend van een bord spaghetti bolognese. Intussen kwamen Anny en Chris (Everbeekse Wandeltochten) aan en schreven zich in voor 25 km.

Via een bedevaartsplekje en na de doortocht van het Brakelbos kwamen we aan de bevoorradingspost waar we een ijsje (cornetto) te likken kregen, deze werd ons toegestopt door ons totaal onbekende mensen, wellicht werden die wandelaars door Vivianne gevraagd om die cornetto’s uit te delen? Vervolgens maakten we een mooie maar vermoeiende lus in het fraaie Brakelbos, waar ook de gelegenheidswandelaar zijn hart kan ophalen: knuppelpaden, bruggetjes, en vooral de lommer der bomen. Terug aan dezelfde plaats waar we de medewerkers achterlieten, vonden we hen onverwacht terug, niet alleen met frisdranken maar ook met jenever: Jean-Paul uit Brakel trakteerde op een druppel ter gelegenheid van zijn eerste Gouden Arend, santé en hartelijk gefeliciteerd! We verlieten dan het Brakelbos om het voetbalplein van Zegelsem te bereiken en daar bevoorraad te worden. Vandaar hadden we nog een krap anderhalf uur te wandelen tot de startzaal, waar onze warme maaltijd werd opgediend.

Toen we voor de derde lus vertrokken, was de zon ondergegaan en was er van foto’s nemen geen sprake meer. Zo heb ik er dus ook gene van de extra stop, we hadden nauwelijks een half uur gewandeld toen we enkele medewerkers zagen met jeneverkroesjes. Deze keer was het Willy uit Overmere die trakteerde op zijn eerste Gouden Arend, santé en hartelijk gefeliciteerd! De zaklamp hadden we enkel nodig voor straten waar de winter putten in geslagen had, putten die nog niet gevuld waren met koud asfalt, want er werden nu geen keirijke paden bewandeld. De kerk van Everbeek Boven bereikten we nu via o.a. de Berendries. Tom Boonen “vliegt” er misschien over, voor mij bleef die stijging duren. Vervolgens werden we hartelijk bediend in Everbeek Beneden en aan de kerk van Parike. Terug in de zaal had Kadee Johan, die de laatste lus nog kwam mee stappen, op onze tafel voor elk van ons een gevuld ontbijtbord klaar gemaakt, zodat wij niet meer hoefden aan te schuiven, bedankt hiervoor !

De vierde en laatste lus voerde ons naar de randgemeenten van Zottegem met een caférust in “The Corner”, een stamcafé van baankapitein Danny, ik herinner me meteen het café en de bedienden voor en achter de toog. Daar hadden we tijd voor twee dranken en een bezoek aan de sanitaire faciliteiten. Onderweg naar de laatste (officiële) wagenrust, tennisclub Tempelhof, begon de dag te krieken, en dus kregen we wat meer onverharde paden te bewandelen. Na deze bevoorrading op de parking van de tennisclub gingen we terug, en maakten een klein ommetje tot de Toepkapel. Daar trakteerde baankapitein Danny op de vriendschap met jenever (puur en met citroen naar keuze). We keerden terug en kwamen moe maar voldaan terug in de zaal.

Daar bedankte Danny iedereen: de wandelaars maar vooral de medewerkers (op de wagenrusten en in de zaal) en de seingevers. Hij had ook enkele trofeeën uit te reiken: de 3^de Schelp aan Conny, en Gouden Arenden aan Jean-Paul, Willy, Roland, Frans en Marie-Paule, allen hartelijk gefeliciteerd!

Het was wel degelijk lekker wandelweer: zonnig en een aangename temperatuur, zelfs ’s nachts liep ik in T-shirt, de temperatuur was zacht genoeg en ’s nachts was er geen zuchtje wind.

Mijn foto’s staan hier: https://picasaweb.google.com/helgavds/EuraudaxBrakel11

08-05-2011 om 22:05 geschreven door Helga

07.05.2011: Bayer Leverkusen - HSV: 1-1

Terwijl ik tijdens een groepswandeltocht genoot van de natuur in en om Brakel, haalde HSV dus een punt bij de vice-kampioen. Westermann trof reeds raak na 90 seconden (hij kreeg een pas van Aogo die een vrije trap nam), Kießling maakte gelijk in de tweede helft en Pitroipa verspeelde de zege in de slotminuut. Verder waren er nog mogelijkheden voor Kacar en Guerrero: de eerste scoorde wel degelijk maar zijn doelpunt werd niet erkend wegens te krappe buitenspelpositie. En Guerrero mikte net naast. Önning had de volgende spelers opgesteld: Rost - Diekmeier (78' Benjamin), Kacar, Westermann, Aogo - Jarolim (71' Ben-Hatira) - Tesche, Rincón, Elia - Son (60' Pitroipa), Guerrero. Ik mis de naam Trochowski, hopelijk mag hij volgende week zaterdag voetballend afscheid nemen van zijn supporters (ik volg niet alle supporters die via Facebook hun ongenoegen jegens hem laten kennen). Zé Roberto was geelgeschorst, maar hem verwacht ik ook, zodat we met zijn allen "muito obrigado" kunnen zeggen (en ook "bardzo dzienkuje" tegen Trochowski). Freiburg moet verloren hebben, want HSV staat weer 7de, op drie punten van Nürnberg, maar 't doet er niet meer toe... Voor de andere club uit Hamburg, FC St.-Pauli, heet het, op zijn West-Vlaams gezegd: "kerekwere" want het is laatst geklasseerd met 5 punten minder dan Eintracht Frankfurt.

06.05.2011: Zé Roberto speelt volgende week zaterdag zijn laatste wedstrijd voor HSV, het bestuur is er niet in geslaagd hem tot een contractverlenging te verleiden. Waarheen hij gaat, staat niet in het artikel op de website. Toen ik in december 2010 vakantie hield in Rio de Janeiro en er een sportkrant kocht, stond daarin dat hij "verwacht" werd bij Fluminense of Corinthians. Trouwens, dat hij na volgende week vertrekt, staat zelfs in De Standaard.

08-05-2011 om 20:12 geschreven door Helga

Ik kon mijn auto achterlaten op een parking (dit voorbeeld werd dra gevolgd door clubgenoot Bruno) naast een zijtoegang van het Provinciaal Domein van Huizingen, even verder is zaal Centrum, waar ik een inschrijvingskaart koop en besluit van de tocht van 15 km aan te vatten. Die begon meteen met een toch wel uitgebreid bezoek aan het Provinciaal Domein, via die zijingang. Bijna meteen aan de linkerhand is een terrein waar grote vogelkooien staan, met vooral parkieten, maar ook fazanten en ander gevederte, maar ook een afgesloten plekje voor konijnen. Wat verder betrad ik dan de grote bloementuin. Af en toe ging ik een paar stappen een ander paadje op om daar wat foto’s te maken. Het was vooral hierom dat ik terug kwam naar deze tocht, deze keer liet ik het Hallerbos voor wat het was (die bewandelde ik twee jaar geleden maar ook het Karkoolbos staat vol boshyacinten en daslook). Toen ik het domein uiteindelijk (en toch te snel naar mijn zin ) verliet, leidde de omloop mij naar Dworp, met nog enkele doorsteken door een bos, ook enkele hellingen. Aan de tweede rustpost trof ik twee clubgenoten, Sportvrienden, en zij bevestigden dat we met meer dan 4 (Ronny, Lies, Bruno en ik) hier op stap waren. Na een gezellig babbeltje, ging ik verder, en ik mocht nog wat door het Provinciaal Domein stappen, via het speelplein bereikte ik de hoofdingang, en over de parking bereikte ik de startzaal, waar ik mijn boekje en 30-stempelblad liet afstempelen. Het voorbeeld van enkele leden van de organiserende club volgend (op onze eigen wisselbekertocht), ging ik ook eens vragen met hoeveel mijn club al vertegenwoordigd was. Om ongeveer 12 uur waren al 15 Sportvrienden geteld.

Het weer was zonnig en nadat ik me op temperatuur gestapt had, kon ik mijn trainingsvest om mijn middel knopen en in T-shirt wandelen. Op de terugweg naar huis passeerde ik de spelersbus van Racing Genk die naar Lokeren reed (voor de wedstrijd die om 20.30 uur startte).

Mijn foto’s staan hier: https://picasaweb.google.com/helgavds/Lewetocht11

01-05-2011 om 20:52 geschreven door Helga

30.04.2011: HSV-SC Freiburg: 0-2

Wat is daar aan de hand? HSV heeft ook de laatste theoretische kans op deelname aan de Europa-League verspeeld. Voor de ogen van 52.985 toeschouwers tekende Hamburg nochtans de eerste doelkansen op (van Son en Elia), maar leek als verlamd na het eerste doelpunt, van Cissé (16'). Later had Guerrero nog een kans, maar miste die. Kort voor het einde scoorde Cissé nog eens (88') en bezegelde daarmee de 0-2-eindstand. Hiermee sprong Freiburg over HSV in het klassement. En zeggen dat Dortmund nog willen helpen heeft, want het won van Nürnberg, en viert nu het kampioenschap. HSV speelde in deze opstelling: Rost - Diekmeier, Benjamin, Westermann, Aogo - Jarolim (78' Trochowski) - Ben-Hatira (56' Pitroipa), Zé Roberto, Elia - Son, Guerrero.

28.04.2011: Het staat ook in De Standaard: Önning heeft een contractverlenging tot 30.06.2013 ondertekend. Wie niet meer getekend heeft bij HSV is Torun, hij vertrekt namelijk naar Hertha BSC Berlijn.

27.04.2011: HSV moet het twee wedstrijden zonder Petric doen, zolang is hij met ziekteverlof door een spierverrekking. Na Van Nistelrooy is dus nog een aanvaller onbeschikbaar. Wil er nu niemand van Real Madrid komen helpen? Enfin, als Mladen er voor de allerlaatste wedstrijd maar bij is ... want dan ben ik er zelf ook bij (in de tribune, evenwel). Twee seizoenen geleden, bij de thuismatch tegen 1. FC Köln, was hij ook niet beschikbaar, en er werd verloren (met 0-1).

De voorzitter van het bestuur zou graag zien dat spelers, als ze stoppen met balletjes trappen, een functie in de staff willen opnemen (als hen die vacature wordt aangeboden, natuurlijk), naast Rost zou het dan om Jarolim gaan.

26.04.2011: HSV heeft de nodige licentie beet om volgend jaar ook in eerste Bundesliga te spelen. Dat verbaast me niet, maar zo staat hier ook goed nieuws. Want Petric heeft de training moeten verlaten wegens een blessure, hopelijk kan hij spoedig weer inpikken en doet hij zaterdag en de twee volgende zaterdagen mee.

30-04-2011 om 20:42 geschreven door Helga

23.04.2011: VfB Stuttgart- HSV: 3-0

Ze hebben (nog/weer) geen zin in Europees voetbal, zeker? Enfin, terwijl ik in Geraardsbergen en omgeving wandelde, haalde VfB-trainer Labbadia dus wraak op zijn vroegtijdige ontslag van het vorige seizoen (dat belooft als Veh een club heeft...). Volgens wat ik op de website van de bezoekende ploeg lees, begon Önning met de volgende opstelling: Rost - Diekmeier, Kacar, Westermann, Aogo - Jarolim - Torun (46' Tesche), Zé Roberto, Elia (61' Guerrero) - Ben-Hatira (79' Son), Petric. Cacau was tweemaal succesrijk (6de en 89de minuut), het tweede doelpunt maakte Gentner. De roodbroeken lieten de grootste eigen mogelijkheden door Petric, Torun en Ben-Hatira onbenut. Er zijn nu nog drie wedstrijden, waarvan twee thuis, als ze nu toch eens alle 9 punten bekomen, bestaat er toch nog een waterkansje op Europees voetbal (maar dan moeten Nürnberg - nu 47 punten - en Mainz - nu 49 punten - genoeg verliezen).

17.04.2011: Op de 60ste verjaardag van de balartiest (hij scoorde vooral met het hoofd), Horst Hrubesch, meldt HSV ook dat we Van Nistelrooy wellicht dit seizoen niet meer zien spelen. Hij heeft namelijk een spier in de linkerkuit gescheurd, en men spreekt van een afwezigheid op het veld van meerdere weken. Binnen vier weken echter vindt reeds de laatste (thuis)wedstrijd van het seizoen plaats (mijn ticket is de voorbije week in mijn brievenbus geleverd), tegen Bor. M'gladbach (met o.a. de Belg Bailly in doel).

25-04-2011 om 20:20 geschreven door Helga

Ik kon mijn auto achterlaten op de parking van de Villa Wilson en schreef me in voor 100 km. Ik had voordien al gezien dat we begonnen met een lus van 50 km, en dan volgden lussen van elk 25 km (max. aangeboden afstand was 125 km). Ook Paul was van de partij om eens gedag te zeggen, het genezingsproces van geopereerde voet alsook van de behandelde longen was in goeie gang, en ook voorzitter Antoine was even aanwezig. Na de gebruikelijke begroeting van bekenden, iets drinken tegen de komende dorst en het aantrekken van de nodige kleding vertrokken we voor eigenlijk 51 km.

Deze leidden ons langs natuurlijke en verharde wegen en paden naar het Karkoolbos. Daar stond de bosanemoon in volle bloei, alsook hier en daar daslook. Zo bereikten we, al stijgend, de top van de Bosberg, alwaar we een waterbevoorrading kregen, en dat was best welkom. Het ging dan verder naar Vollezele waar, op de top van de Congoberg, de eerste wagenrust stond opgesteld. Verder naar Oetingen genoten we van weidse panorama’s, die zelf genoten van de zonnestralen. Via Kester, waar we net langs het crossparcours wandelden, bereikten we de cafetaria van de sporthal van Gooik. Daar kregen we ons broodje, voor mij met américain, wat ik doorspoelde met een uitermate lekkere donkere trappist (volmaakt op perfecte temperatuur). Er was blijkbaar een internationaal volleybaltornooi aan de gang, want er was een Ierse damesploeg aanwezig. Via de Ninoofse deelgemeente Denderindeke en Zandbergen bereikten we de startzaal waar we onze warme maaltijd kregen: pompoensoep met stukjes wortel en andere groenten, varkensgebraad met groenten (prinsessenbonen, wortels en broccoli) en kroketten, gevolgd door crème brulée (ik kreeg dat van Frank ook, met dank! ).

De twee volgende lussen van elk 25 km werden afgelegd over gemakkelijk want verhard aangelegde paden en paadjes, met bevoorradingen aan de kerken: die van Idegem, die van Grimminge en die van Onkerzele. Zo kwamen we terug voor onze koude schotel, het viel nadien op dat de meeste mensen de zwarte tagliatelle lieten liggen, ik ook want het had een onverwachte smaak (ik bedoel niet dat het niet lekker was, maar het lag niet echt in mijn smaak).

De voor mij (en zowat 28 anderen) laatste lus leidde via de kerk van Hemelveerdegem (deelgemeente van Lierde) naar Geraardsbergen (bevoorrading aan de kerk van Schendelbeke) waar we het centrum aandeden met een korte pauze bij het beeldje van Manneken Pis. Aan de overkant van het kerkplein was het terras van een café nog bezet en zowel de genieters als de wandelaars vonden dat het “feestje” bij hen te vieren was. We kregen nog een “feestje” aangeboden door organisator en baankapitein Peter: de beklimming van de Muur met een pauze aan de kapel van Oudenberg. Die kapel was open voor een gebedsdienst dus kon menigeen gauw een foto nemen van het interieur. We maakten een toertje rond de kapel alvorens terug te keren naar de villa.

Daar had Peter tot 6 Gouden Arenden uit te reiken, zoals de 5^de aan Frans (wiens volière hiermee volgens eigen zeggen volzet is) en de 7^de aan Sally, allen hartelijk gefeliciteerd! Hierbij werd hij geassisteerd door Frank en Paul, die nog net voor ons aankwam. Wat ik gemist heb aan de laatste lus was o.a. bevoorrading aan een school in Akrenbos en in Viane.

Het was wel degelijk lekker wandelweer: zonnig en een aangename temperatuur, zelfs ’s nachts liep ik in T-shirt (mijn armen plakten van de transpiratie).

Mijn foto’s staan hier: https://picasaweb.google.com/helgavds/EuraudaxGeraardsbergen11

25-04-2011 om 00:00 geschreven door Helga

Ik kon mijn auto achterlaten op de parking van een supermarkt dat op zondag toch niets te verkopen had en moest niet ver naar de startplaats, het KTA in Geraardsbergen. Daar was alles bij elkaar: de inschrijving, de bestelling van de zak met 5+1 gratis mattentaarten en de afstempeling (alsook de clubwinkel). Ik koos voor de 14 km waar ik nog 700 m gratis erbij kreeg. Bij afgifte van mijn inschrijvingskaart kreeg ik een halve mattentaart, die smaakte naar nog! Net buiten de schoolgebouwen stond een stand met vrijwilligers die handtekeningen ronselden voor het behoud van Meerbeke (deelgemeente van Ninove) als aankomstplaats van de Ronde van Vlaanderen (en niet Oudenaarde of Ronse), ik tekende graag en nam een gratis staaltje spierzalf mee (‘t kan dienen, volgend weekend…).

Dan vertrok ik echt en een eindje verder bewandelde ik het pad (en een ruim uur later nog eens) dat ik vorig jaar doorploeterde tijdens de verzopen Nationale Wandeldag, zo bezocht ik nog eens het natuurreservaat Korte Lake, ik moet ergens de Molen Te Veel gepasseerd zijn zonder hem te zien alvorens de kerk van Goeferdinge te bereiken. Dichtbij is de rustpost maar ook een supporterscafé van Robbie McEwen die hier nog gewoond heeft, alvorens te verhuizen naar Everbeek (Brakel). Via de kerk van Overboelare kwam ik terug in het centrum met de Guilleminbrug. Naderhand bedenk ik dat ik daar wellicht de aanwijzing naar de tweede rustpost gemist heb (school De Dender), want er is een parallel padje dat de steunbeer langs rechts passeert. Nu ja, die stempel heb ik dus gemist en ik ging verder mijns weegs naar de Markt waar inderdaad een rommelmarkt werd gehouden, ik nam er enkele foto’s want ook de kerkfabriek, het stadhuis en Manneken Pis pleiten voor het behoud van Meerbeke (deelgemeente van Ninove) als aankomstplaats van de Ronde van Vlaanderen. Via de Sint-Jozefskerk en de Collegiale kerk (zoals je kan vermoeden is deze verbonden aan een onderwijsinstelling) kwam ik terug in die andere onderwijsinstelling, de KTA, aan. Daar liet ik mijn boekje en 30-stempelblad (al over halfweg!) afstempelen en haalde mijn mattentaarten op.

Het was wel degelijk lekker wandelweer: zonnig en een aangename temperatuur.

Mijn foto’s staan hier: https://picasaweb.google.com/helgavds/Mattentaartentocht11

17-04-2011 om 20:52 geschreven door Helga

16.04.2011: HSV-Hannover 96: 0-0

De derby is dus op een scoreloos gelijkspel geëindigd (C. Huybrechts zou zeggen: die stand was al bij de rust bereikt). In de eerste helft hadden de gasten in de met 57.000 toeschouwers uitverkochte Imtech Arena de betere doelkansen en hadden halverwege de wedstrijd op voorsprong kunnen staan. In de tweede helft verhoogden de Hamburgers gedeeltelijk de druk op het doel van Hannover 96, een doelpunt wou echter niet vallen. Önning stelde de volgende spelers op: Rost - Diekmeier, Kacar, Westermann, Aogo - Jarolim - Torun (61' Pitroipa), Zé Roberto, Elia - Petric, Van Nistelrooy.

13.04.2011: Tiens, 't is toch geen vrijdag, vandaag? Op de website van HSV staat te lezen dat Trochowski volgend seizoen vertrekt. Hij gaat naar Sevilla en eigenlijk valt het wel te begrijpen want hij zat te veel op de bank. Hopelijk is dat niet het geval tijdens de laatste (thuis)wedstrijd van dit seizoen.

16-04-2011 om 19:26 geschreven door Helga

11-04-2011 om 22:12 geschreven door Helga

09.04.2011: HSV-Bor. Dortmund: 1-1

Terwijl ik meehielp aan de voorbereiding van een wandeldag, moest HSV al in de 93ste minuut toch nog een punt meegeven. In de 38ste minuut trapte Van Nistelrooy een penalty binnen nadat Petric foutief werd gevloerd (later, tijdens de wedstrijd van Eendracht Aalst tegen Waregem, moest ik nog aan de Nederlander denken, en ik kende toen niet eens de uitslag). Dus pas in de 93ste minuut wanneer Schmelzer de bal een laatste keer naar voor bracht, en aan de tweede paal stond Kuba (alias Blaszczykowski) op de loer, die werkelijk nog met een volley het gelijkspel veroorzaakte.

04.04.2011: Een mens zou hopen dat het vandaag 1 april is wanneer men dit leest, maar helaas, driewerf helaas, het is geen aprilvis, het is echt waar.  Frank Rost zal Hamburger SV aan het eind van het seizoen verlaten. In januari 2007 kwam de keeper van Schalke 04 naar Hamburg en tot het eind van dit seizoen wil Rost nog enige keren voor (met) HSV jubelen. Rost heeft voor Hamburger SV tot nog toe 143 Bundesligawedstrijden gespeeld en zegt dat het altijd duidelijk was dat dit zijn laatste seizoen voor HSV en in de Bundesliga is (allez, hij gaat dus ook niet naar de concurrentie). Na meer dan 20 jaar in het professionele voetbal wil hij afscheid nemen van alle vrienden en van de Bundesliga. Hij vindt het tijd iets nieuws te beginnen, ook al zal hij het voetbal wel blijven volgen. Op zo'n tijding zegt een mens al eens: "Ander en beter", maar hier geldt vooral: "Is 't niet beter, 't is dan toch zeker ander."

09-04-2011 om 00:00 geschreven door Helga

Hoewel deze tocht start in Aalst (nog wel behoorlijk dicht bij het ouderlijk huis waar mijn wieg stond), heet het “Euraudax Affligem” omdat de baankapitein en organisator daar woont en we die gemeente (met deelgemeenten) tijdens de vier lussen zouden aandoen.

Nu was ik wel op tijd, en Kobe ook want ik had hem opgepikt aan het station van Denderleeuw. Er was nog ruim tijd om iets te drinken, en mijn kousen en sandalen aan te trekken voor de start van de eerste lus van 25 km. Deze leidde langs natuurlijke (met wat modder) en verharde wegen (en langs het ouderlijk huis van Eddy, de baankapitein, zijn moeder stond net buiten de wandelaars aan te moedigen) naar een brug over de E40, waar de medewerkers met de bevoorrading ons stonden op te wachten. Tot dan had ik het moeilijk met zwaar aanvoelende benen om zelfs de “laatste man” niet uit het oog te verliezen. Van daar af deed ik mijn best om in de kopgroep te blijven. Zo kon ik het ook riskeren om eens wat foto’s te nemen van de bloemenpracht van de lente, van de Oude Molen in Hekelgem, van het beeld van de Papeter in Essene. Tiens, ik dacht dat die van Mere was? J Aan het kerkhof van Essene kregen we nog te drinken en te knabbelen aangeboden. Daarna gingen we terug naar zaal De Kring aan de rand van Aalst voor onze spirelli bolognese, die wij ons lieten smaken. Bij onze aankomst aan de zaal wachtten ons overigens enkele leuke verrassingen: Erna, de echtgenote van André (“Euraudax Iddergem”) zat haar man buiten op te wachten, op het terras van het café bij de zaal stond keizer Kamiel Sergant te keuvelen (ik kon me niet laten om “Iëndracht Veroit!” te roepen, want Aalst had de avond voordien gewonnen met 3-0) en binnen zaten Marleen en Paul die de wandelaars een bezoek kwamen brengen.

Nadat deze eerste maaltijd verorberd was, enkelen hun boekje lieten afstempelen en anderen zich inschreven, en ik andere kousen had aangetrokken, vertrokken we voor de tweede ronde langs de helft van de oude Zeebergbrug in het Somergembos. Nu bezochten we vooral de streek van Meldert en Moorsel met een wagenrust aan de kantoren van Maiski en aan het voetbalveld van Thor Meldert. Bij onze terugkomst was de soep al opgediend, en de de hoofdschotel liet zich zeer smaken, net als het cornetto-ijsje.

Intussen was de duisternis ingetreden, we vertrokken voor de derde lus om 21.30 uur en het was nagenoeg gedaan met fotograferen. We kwamen nochtans deze keer wel zeer dicht bij mijn thuis, maar in plaats van rechtsaf gingen we linksaf, zo via een paadje van betontegels naar de Affligemdreef en vervolgens het fietspad naast de dreef voor een bezoek aan de Faluintjesstreek, met een wagenrust aan het hof met die naam en een andere bij “Van Stichel”. Wij keerden terug voor het ontbijt dat in buffetvorm stond opgesteld (op de tafels waar de medewerkers in de zaal eerst enkele sporttassen te verwijderen hadden). Tijdens deze lus, overigens, had het wel enkele keren geregend en in de verte zagen wij de bliksem, gevolgd door de gebruikelijke donderslagen. Maar koud is het nooit geweest, ook niet tijdens de nacht.

Voor deze laatste lus was er nog een wandelaar terug gekomen (Marnik van De Kadees) en hij vergezelde ons tijdens de lus die langs rustige, verharde wegen (behalve een doorsteekje met keien) naar Teralfene en Essene alvorens een laatste keer de Rerum Novarumstraat te begaan.

Eddy had enkele trofeeën uit te delen zoals een Audax-Schelp aan José (De Chatons), hartelijk gefeliciteerd ! Voorts had hij trofeeën voor buitenlanders: een Fransman, enkele Duitsers, Denen en Nederlanders. Een welgemeende proficiat ook aan Eddy met zijn eerste georganiseerde 100 km, de omlopen waren mooi en natuurrijk, de bevoorrading in de zaal en onderweg was uitstekend en met de glimlach geleverd door vrienden en familie.

De meeste wegen en paadjes op het parcours van de eerste 2 lussen waren naturel en enkele verhard, nadien was het omgekeerd en met mijn wandelsandalen was dat prima. J

Mijn fotoalbum: https://picasaweb.google.com/helgavds/EuraudaxAffligem11

04-04-2011 om 20:45 geschreven door Helga