Ik ben Helga
Ik ben een vrouw en woon in Denderleeuw (Belgie/Vlaanderen) en mijn beroep is secretaresse (tegenwoordig heet dat assistant...).
Ik ben geboren op 24/07/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, reizen, lezen, computeren, en ik volg graag voetbal- en wielerwedstrijden.
Deze profielfoto is genomen in Chileens Patagonië.
Herfsttocht, georganiseerd door De Pajotten Hekelgem (38)
26.10.2014: Ik parkeerde in de buurt en schreef me in voor de omloop van 20 km (meer werd niet aangeboden) die me leidde naar de parochiezaal in Sint-Katherina-Lombeek. Dat eerste stuk ging ik vooral over verharde wegen, tussendoor een eindje veldweg, maar de Lombeekse lus was al veel natuurrijker. De terugweg was ook natuurrijker met een doortocht door het Liedekerke- en Hertigembos.
Nazomertocht, georganiseerd door De Heidetochten Kester-Gooik vzw (358)
19.10.2014: Parkeerproblemen waren er niet, ik liet de auto achter op de grote koer van de Don Bosco Halle, en ik schreef me in voor 16 km. Na enkele 100 m bleek ik terug te keren naar de zaal, eigenlijk had ik een pijl naar rechts, naar een paadje, gemist, en eens op de rechte weg geholpen door een medewerker, was ik goed op pad. Ik ging richting Buizingen, met een voetgangers- en fietsersbrug over de vaart. Achter mij riep een paar wandelaars van de club van Bellingen: omdat ze mij vlijtig zagen fotograferen, dachten ze dat ik wel geïnteresseerd zou zijn in het monument ter nagedachtenis van de slachtoffers van het treinongeval op 15 februari 2010. Ik vond dat zo sympathiek dat ik hun aanbod van de extra meters aannam om tot dat monument (een rots met twee plakkaten, een met tekst in het Nederlands, en het andere met tekst in het Frans) te gaan en er een foto van te nemen. Van dan af ging ik alleen verder, elk zijn tempo, niet waar? Door een eindje Kruisbos bereikte ik de rustpost in de buurt van de kerk van Essenbeek.
Daar pauzeerde ik met een frisse drank en een babbel met 4 Sportvrienden. Er wachtte me dan een lus vooral door het Hallerbos, en daarvoor kwam ik ook naar Halle. Bij mijn tweede passage in Essenbeek zag ik geen bekenden om tegen te kletsen, dus ging ik terug naar Halle langs de Berendries - niet te verwarren met die in Groot-Brakel, want in Halle (bij Sint-Rochus) is die wel platter. Het laatste stuk vermeed net het centrum, al was het station in beeld.
Het was een mooie tocht, maar van De Heidetochten Kester-Gooik vzw ben ik niet anders gewend. Het weer was ook mooi (de voorlaatste dag van de nazomer) met zon en temperaturen rond 25°C.
7e Nonnenbostocht, georganiseerd door Wandelclub 'De Schooiers' Wichelen vzw
05.10.2014: Eens de auto op een weide achtergelaten en de wandelkousen en -schoenen aangetrokken, schreef in me in voor 15 km, en dit in de gemeenteschool in het centrum. In de startzaal waren al meteen twee nonnen te bewonderen, eens zien of er in het Nonnenbos nog zijn. Maar eerst wandelde ik een lusje van ongeveer 5 km over enkele verharde en vooral natuurlijke paden, door een paar bossen. In de school liet ik mijn kaart bestempelen en genoot van een fris mineraalwater alvorens de grotere lus van ongeveer 10 km aan te vatten.
Die voerde mij dus naar en door het Nonnenbos, maar nonnen heb ik er niet gezien, wel arendsvarens en erg hoog bamboe. Verder ging het naar Wanzele voor nog een controlestempel en mineraalwater langs Rampsande, Briel en netjes rond Wolfgat en zo terug naar de school.
Het was een mooie, wat modderrijke omloop die perfect uitgepijld was, het weer was prima om te wandelen, al had ik geluk: net toen ik in de auto zat om naar huis te rijden, viel er een buitje over de nog bezige wandelaars. Mijn foto's staan hier: https://picasaweb.google.com/9470hvds/7eNonnenbostocht14
13e Natuurreservatentocht, georganiseerd door Padstappers Geraardsbergen vzw (135)
28.09.2014: Ik parkeerde mijn auto in de industriezone en schreef me in voor precies 16 km, die me langs natuurlijke en enkele verharde wegen door Papemunte, Palingkouter, naar Schendelbeke voor een eerste rustpauze. Het ging dan verder door Moenebroek naar Smeerebbe-Vloerzegem, Dries naar Ophasselt, waar de tweede rustpost gevestigd was. Ik ging vervolgens terug naar de startplaats over de Gapenberg en door het Hasseltbos.
15e Levenslustige Wandeltocht, georganiseerd door Levenslust vzw
21.09.2014: Wie zoekt die vindt een parkeerplaats bij het kasteel in het domein waar MPI Levenslust gevestigd is en gaat zich dan inschrijven. Dat kost 2 EUR, wat niet op de e-Marching niet vermeld staat (enkel de korting voor federatieclubleden), bij die prijs hoort een consumptiebonnetje voor een gratis kriek bij Lindemans. Ik vertrek voor de afstand van 14 km want het is aan het regenen, deze afstand voert mij over vooral natuurlijke paden. De eerste kilometers zijn behoorlijk modderig en ik doe mijn best mijn schoenen niet achter te laten in de modder, niet uit te glijden op andermans sporen en niet in plassen te belanden. Ik bereik zonder natte voeten maar met bemodderde kuiten (wegens in short gekleed) Gaasbeek, maar vooraleer het kasteel in zijn park te bereiken, mag ik mijn controlekaart laten afstempelen, de sanitaire infrastructuur van het Waterhof (boerderij met winkel en verbruiksterras) bezoeken en dan een bodding doorspoelen met een frisdrank, schuilend onder paraplu's (in feite parasols). Van daar ga ik naar het kasteeldomein, maar wel aan de achterkant over een min of meer natuurlijke trap. Het kasteeldomein verlaat ik via de oprit, de hoofdingang, en ga dan verder naar Vlezenbeek, langs een ander kasteel - van Groenenberg - om daar in de brouwerij van Lindemans, of beter gezegd in het café, een gratis kriek te krijgen in ruil voor het bonnetje. Het smaakt mij zeer en ik keer terug naar de school via Sint-Gertrudis-Pede, ook nu over een modderpad.
Het weer was niet leuk, het regende tot ik het Lindemans-café verliet, het parcours was overwegend van natuurlijke oorsprong en de uitpijling was perfect, het is al heel lang geleden dat ik zo'n perfect uitgepijld parcours mocht volgen. Overigens organiseerde Levenslust vzw tegelijkertijd een mountainbiketocht maar stuurde de wielrenners van aan de start meteen de tegenovergestelde richting uit, zodat ze niet in de weg reden van de wandelaars (de enige fietsers zag ik op de openbare weg).
Euraudax Haaltert, georganiseerd door Euraudax België (258)
20.09.2014: Ik parkeerde op de parking voor de feestzaal Hof Ten Eede en schreef me bij de kaalgeschoren Paul in voor de eerste lus van 25 km, begroette de talrijke bekenden en bezette een stoel bij de Ronsenaars en Eddy, genoot van een kopje koffie. Om negen uur begonnen we onder leiding van Albert (de broer van Paul die tevens de eerste omloop had opgesteld) en Ronny (Nacht van Vlaanderen). Deze lus leidde ons over verharde en natuurlijke wegen langs kapelletjes en de spoorlijn (naar Burst, denk ik, want er ligt maar 1 spoor) naar Bambrugge. Daar wordt morgen de Steenbergcross gefietst, maar we mochten er langs omdat we toch maar enkele minuten nodig hadden (dit in tegenstelling tot een uitgepijlde wandeltocht waar men zowat de hele dag kan passeren). Na nog geen anderhalf uur voor 9 km kwamen we aan bij de kantine van de voetbalclub van Bambrugge, waar Albert trainer is. Daar hadden we een half uurtje om iets te drinken en de sanitaire infrastructuur te bezoeken.
De volgende tien kilometer naar de Topmolenheuvel in Mere ging via Aaigem om bij Van den Bossche een lekker ijsje te verorberen (zij die zin hadden, alleszins, zoals ik). Op de Topmolen stonden Marleen en Charles ons op te wachten met frisdranken en knabbels allerhande. Daar nam Albert afscheid van de wandelaars, hij moest op tijd terug in Bambrugge zijn voor zijn andere hobby. Van daar ging Paul ons zelf voor naar Haaltert, via het Warandepark. Terug in Haaltert nam ik afscheid van wie verder ging en eerst waterzooi op zijn Haalterts binnen lepelde.
07.09.2014: Met de bus vol 31 wandelaars kwamen we aan in Borgloon waar elk zijn eigen omloop uitkoos, ik koos voor de langste, 22.6 km, omdat er toch tijd genoeg was. Die leidde mij langs vooral verharde en enkele onverharde wegen langs en door Kuttekoven, Berlingen, Hern, Gotem, Hendrieken naar Voort (in Aalst - de grote Oost-Vlaamse stad dan toch - zou dat "Voesj" zijn ). Daar was de rustpost in een school en daar trof ik enkele Sportvrienden, bij wie ik ging zitten om een lekker broodje belegd met vissalade te verorberen, en door te spoelen met een warme chocomelk, met echte chocolade gemaakt, er even op wachten was het zeker waard. Nadien maakte ik een lus van zo'n 7 km, bij mijn tweede pauze waren die lekkere broodjes helaas op, dus stelde ik me tevreden met een broodje ham (ook de kaas was al op) met fris water. Terugkerend naar Borgloon kwam ik eindelijk aan een van de trekpleisters van deze stad: de doorkijkkerk. Het architectenduo Gijs Van Vaerenbergh maakte een doorkijkkerk van Borgloon. Reading between the Lines is 10 meter hoog en bestaat uit 100 op elkaar gestapelde lagen staalplaat in de vorm van een Loons kerkje. De constructie weegt maar liefst 30 ton. De speciale constructiewijze zorgt ervoor dat het landschap altijd zichtbaar blijft doorheen de kerk, zowel van op afstand als van dichtbij. De kerk is hierdoor wel aanwezig, maar ook afwezig in het landschap. Ik keek vooral tussen de lijnen want ik heb niets te lezen gezien. Bij het naderen van het centrum van Borgloon had ik nog een kuitenbijter te ondergaan, een eind verder was de school waar ik nog meer Sportvrienden trof. Ik had dan nog een uur om mijn dorst te verslaan.
15e Baljuwtochten, georganiseerd door Parel van het Pajottenland
31.08.2014: Ik parkeerde mijn wagen in een wei waar de boer vergeten was om 't gras en 't onkruid te maaien, gelukkig heb ik een 4*4. Ik schreef me in voor de omloop van 16 km en wandelde langs verharde en onverharde (deze bepaald modderig door de vele regenbuien van de voorbije dagen) naar Nieuwenhove, waar twee Sportvrienden net vertrokken toen ik aankwam. Nog geen 3 km verder mocht ik alweer mijn controlekaart laten afstempelen in Waarbeke, waar ik met twee andere Sportvriendinnen aankwam (ik had ze dus even voordien ingehaald). We nuttigden een frisdrank, babbelden wat en gingen dan ons weegs verder, terug naar Galmaarden. Net had ik hen bijna weer ingehaald, toen zij aan een splitsing linksaf en ik rechtsaf ging, maar nog was ik niet de enige Sportrvriend(in) op wandel. Zo kwam ik terug in Galmaarden, waar me alweer de Belgische vlaggen (blijven hangen na het WK voetbal?) opvielen, maar ook de Britse, Amerikaanse en Canadese vlaggen. Een bewoonster zette net een boodschappentas in haar huis, dat ze weer afsloot, dus nam ik de kans te baat "Vlaanderen Vakantieland"-gewijs de vraag te stellen wat er te doen was. Het Brits leger zou een doortocht plegen, ongetwijfeld in het kader van de herinnering aan WO I, dat 100 jaar geleden zijn eerste jaar beleefde. Even later liet ik mijn wandelboekje en 30-stempelkaart afstempelen, deze laatste is hiermee vol.
44e Voettochtenklassieker, georganiseerd door Kwb Laarne
24.08.2014: Ik parkeerde enkele straten verder en schreef me in voor de maximaal aangeboden afstand van 20 km, want de grootste afstanden zouden de Kalkense Meersen bezoeken, volgens de Marching. Op de inschrijvingstafel lagen beschrijvingen van de omlopen en ik nam een exemplaar mee, je weet maar nooit waar het nuttig voor is (en het was soms nuttig...). Langs veelal verharde en enkele natuurlijke wegen (deze met plassen, want het had genoeg geregend, de afgelopen week) wandelde ik langs vooral kapelletjes, groot en klein, naar Kalken, waar de rustpost was. Na het genieten van een frisdrank ging ik verder, maakte een lus in Kalken en keerde na zowat een uur terug, in die rustpost trof ik vier Sportvrienden, de enige bekenden die ik er zag. Ik wandelde dan terug naar Laarne en verbaasde mij erover dat de Kalkense Meersen mij niet opgevallen waren.
25e Reynaerts-Bokkentocht - Oost-Vlaamse Wandeldag, georganiseerd door Reynaertstappers vzw
10.08.2014: Ik parkeerde in de buurt van de Polyvalente zaal De Klavers en schreef me daar in voor de afstand van 18 km, aan de controlekaart hangt ook een bonnetje voor een drank. Ik vertrok dan naar Sinaai over verharde en natuurlijke wegen. Deze laatste moesten helaas gedeeld worden met mountainbikers, zelfs op smalle paadjes. In Sinaai, na zowat 8 km wandelen, dronk ik een ice tea want het was nog altijd behoorlijk warm, al werd veel regen voorspeld. Nog over verharde en natuurlijke wegen, ook nu weer te delen met de bemodderde fietsers, bereikte ik in een wijk bij Belsele de tweede rustpost, ook nu zag ik niemand om een babbeltje mee te slaan, na een sanitaire stop ging ik verder, want er wachtte me nog een glas lekkers, ongeveer halverwege deze rust en de aankomst. In een school werd de wandelaar, die het bonnetje aan de controlekaart niet kwijt gespeeld werd, een glas donkere Omer (of een frisdrank) aangeboden. Mijn glas was wel minder gevuld dan die van mijn voorganger... Nu ja, het is toch niet mijn favoriete bier (dat drink ik thuis op de zege van Eendracht Aalst ), en ik ging terug naar de startplaats. Of toch zo ongeveer, want de aankomst was in een naburig gebouw, daar kreeg ik naast de stempels ook een pakje met twee peperkoeken. Via de startzaal bereikte ik opnieuw mijn auto.
Het was een mooie tocht en ik had behoorlijk geluk met het weer, pas aan de "Omer-stand" begon het te regenen, eerst zachtjes, dan wat harder maar dat duurde niet lang.
32e Marche du Pays des Guimauves, georganiseerd door Les Vaillants Acrenois
03.08.2014: Ik parkeer mijn auto bij de inschrijfplaats, de kantine van de Stade des Camomilles, de Kamillekesarena, dus, in Deux-Acren. Daar schreef ik me in voor de omloop van 12 km die me langs vooral natuurlijke wegen even de taalgrens deed overschrijden. De eerste rustpost was namelijk in De Rietbeemden, waar je wat kan drinken (het plat water was gratis, zoals dikwijls bij Waalse wandelclubs), eten en over de flora en vooral fauna leren op grote affiches. Al denk ik dat ik daar al dagdromend geraakt ben, want die rustpost staat niet op het plan van die afstand... Maar ik was dan toch op 't rechte pad terug geraakt en genoot nog met volle teugen van de natuur langs Boureng, Wangrose, een beetje langs de Dender, het Merelveld (Champs des Merles), Pont d'Ancre en Frera.
Urbanustochten, georganiseerd door Wandelclub De Marktrotters Herne vzw
20.07.2014: Ik parkeerde de auto in de Hernestraat, een eind van Zaal Willem-Tell en schreef me daar in voor 10 km. Eerst nam ik een paar foto's van het beeldje van Urbanus en zijn medestripfiguren want de verharde versie van die korte omloop ging niet langs daar, doch in oostelijke richting, waar een paardenmenner last had met een van zijn dieren, die niet in de trailer wou. De omloop was inderdaad verhard, zoals ik het wou, maar onderweg naar de rustpost (De Hernekouter) bood de omloopcommissaris toch nog de keuze om een natuurlijk pad te volgen: duim omhoog hiervoor! Terugkerend van De Hernekouter blokkeerde ik even de sporen (er kwam toch geen trein, 't is zondag ) om te zien of de bovenleidingen nog intact zijn, met dit warme onweersweder.
Het weer begon met een regenbui zodat mijn cape mij kon behoeden mar na nog geen uur hield het alweer op en brak de zon door om alle wandelaars duchtig te verwarmen. Mijn foto's staan hier: https://picasaweb.google.com/9470hvds/Urbanustochten14
Haervejsvandring 2014, georganiseerd door Fodslaw (DK)
05.07.2014: Proloog
Ik vertrek van huis om zowat 6 uur met een volle dieseltank en stop drie keer onderweg, twee keer enkel voor een sanitaire stop en de derde keer ook om een hap te eten. Om zowat twee uur ben ik in Schleswig (D) en parkeer mijn auto op de koer van de Hiort Lorenzen School. Daar tref ik al bekenden, zoals Paul, Jean-Marie, Pierre, Henri en Willy. Ik installeer me in een klas voor de nacht en ga dan bij die mannen wachten op 3 uur, wanneer we ons kunnen aanmelden en onze ketting afgeven zodat ze er een stukje kunnen bijzetten. Nadat dit ook gebeurd is, we ons omslagje krijgen (waar we onze ketting in proppen en terug geven…) met daarin een plastiek houder met lint voor de startkaart, bewijs voor de bus terug naar Schleswig, adreslabels en maaltijdbonnen, erbij een plastiek koffiekop (zwart - past goed bij de blauwe en witte die ik al heb ) en lepel, en er nog volk aangekomen is, gaan we in het centrum naar een café waar de TV op ARD afgestemd staat voor de wedstrijd van België tegen Argentinië, dat vanaf 18 uur uitgezonden wordt. Tegen 20 uur is duidelijk dat de Rode Duivels terug naar huis mogen, ze verloren met het kleinste verschil, doelpunt gemaakt door Higuain in de 8ste minuut (’t moet niet altijd Messi zijn ). Nadien gaan ex-Sportvriend Paul en ik nog een avondmaal nuttigen en vervolgens terug naar de school, waar we ’s avonds de slaapzak in duiken.
06.07.2014: Etappe 1, Schleswig – Kruså, 49 km
Na het ochtendtoilet en het opruimen van de bagage, zodat de grote reistas afgegeven wordt, rijd ik, net als Paul, achter de bus naar de SIF-Hallen een eind verder, om daar te ontbijten. Zoals bij mijn eerste deelname, tien jaar geleden, voeg ik me bij de tamboerijntjes, dat is zuiver tactisch bekeken, want zo start ik in de kop van de groep. Wanneer even later, na het afgeven van het percussie-instrument, 130 wandelaars mij voorbij gaan, trek ik me dit niet aan. Maar eerst pleegt wandelleider Leif zijn gebruikelijke speech, nog altijd enkel in het Deens, het wordt dan in het Engels en het Duits herhaald door Vibeke (niet langer door Else Marie, dus). Een deelneemster, die vorig jaar (bij mijn afwezigheid) haar debuut vierde, mocht ook in drie talen speechen en vervolgens het lint doorknippen. En dan zijn we weg, achter de vrachtwagen van Niels, een kilometer of zo verder geven we ons speelgoed af en starten de werkelijke tocht. Deze verloopt over verharde en natuurlijke wegen, deze laatste meestal rijkelijk bezaaid met keitjes, wat niet zo lekker aanvoelt wanneer men wandelsandalen draagt, die zolen zijn niet zo dik als van hoge wandelschoenen. Tegenover twee jaar geleden is er een wijziging in het parcours, ik ga zo te zien door een ander bos. Zoals twee jaar geleden krijgen de wandelaars na enkele kilometers een knip in de startkaart en een flesje water van een halve liter. Ik passeer ergens nabij de eerste rustpost (“Rast”) het meer van Idstedt, al zie ik daar niets van. Dat meer is ongeveer 38 hectare groot en zijn maximale diepte is ongeveer 2.50 m. Het wordt door meerdere stromen gevoed, vooral door de Au. 11 km verder is de tweede rustpost waar ik soep drink en er een stuk brood bij eet. Van daar af wandel ik samen met Paul.
Zo bereiken wij de stad Flensburg (in ’t Deens Flensborg) langs enkele bedrijven, de kerk en van daar de winkelstraat. Daar nemen we plaats op een terras om een lekker ijsje te verorberen, ik verkies een coupe advocaat. We gaan dan verder naar de haven en daar is de andere traditionele stop aan Hanssens Brouwerij. We zitten pas neer en hebben nog niets besteld wanneer we een donker bier aangeboden krijgen van twee deelnemers die een plateau vol donkere pinten tussen zich staan hebben. Met dat ene glas komen wij wel toe dus gaan we verder langs de Flensburgse Fjord. Voor de Duitsers is dit de meest noordelijke fjord, voor de Denen de meest zuidelijke, maar de grens hebben wij hier nog niet overschreden. Het is mooi - zonnig en warm - weer en dus is er behoorlijk veel volk op het strand, erg aanlokkelijk maar wij weerstaan aan de lokroep en stappen verder over het fietspad. We passeren zo het grensgebouwtje, Skomagerhus, hier verlaten wij dus Duitsland en betreden Deens grondgebied. Ver is het dan niet meer tot de Grenshal van Kruså, waar wij ons installeren, onze startkaart inwisselen voor die van morgen, een verfrissende douche nemen en gaan eten. Net als vorige jaren drink ik hier een wit wijntje, getrakteerd door Fodslaw, skål!
07.07.2014: Etappe 2, Kruså – Røde Kro, 39 km
Na het ontbijt en de speech vertrekken we weer voor een iets kortere afstand, we krijgen dan ook ineens 3 uur minder tijd, want we vertrekken een uur later en hebben slechts tot 19 uur tijd. Af en toe is een stuk niet uitgepijld als gebruikelijk maar volgen we de permanente route of de veldwachterspaadjes, dat wordt dan ook ter plekke aangekondigd. Dat Gendarmenpad is in totaal 74 km lang en verbindt Padborg met Høruphav, waar Deense veldwachters patrouilleerden langs de Deens-Duitse grens van 1920 tot 1958. Doorheen de Bommerlund Plantage bereiken we de winkel van Gejlå wat een traditionele stop is. Ik heb echter nergens zin in en vervolg na wat zittende rust mijn weg naar de rustpost die er niet zo ver vandaan is, nog geen 4 km. Doordat het de afgelopen nacht hevig geregend (en volgens Paul geonweerd met hagel) heeft, gaat de omloop niet door het Borderslevbos en ook nu regent het tijdens de voormiddag, en nog eens in de namiddag, daarmee weet ik dat ik onlangs een uitstekende regencape gekocht heb. Over Povl’s brug en langs Urnehoved kom ik in Røde Kro aan, maar ik moet zo dringend naar ’t toilet dat ik niet meer kan wachten tot mijn aankomst in ’t school, gelukkig zie ik een biljartclub, ik ga er binnen en mag naar ’t WC, ik moet niet eens een kleine bijdrage leveren. Na de douche en het uitrollen van de matras ga ik avondmalen in de herberg die zijn naam aan de gemeente gaf. Twee jaar geleden was het buffet niet veel zaaks, nu is het weer beter, al is er geen vis (en dat in Denemarken). Maar we hebben geluk, er was een feest en er is nog chocoladetaart over, dus mogen we daar ook een stuk van verorberen. Terug in de school is Benny daar komen goeiedag zeggen, het trio vrienden van destijds is uit elkaar gevallen, want Allan heeft een nieuwe vriendin, Kristin (van uiterlijk een beetje hetzelfde type als Annett: blond, haar in een staart, vriendelijke uitstraling).
08.07.2014: Etappe 3, Røde Kro - Jels, 49 km
Zoals gebruikelijk wordt aan de herberg gestart, en het weer moet goed genoeg zijn om door het bos van Jels te wandelen, een afstand van wel enkele kilometers over een breed pad vol keitjes. Onderweg naar de Immervadbrug begint het weer te regenen, ik ben in het gezelschap van Paul, Charles en Dirk (“broer”). Een der medewerkers van de club verkoopt regencapes, zowel aan het pad naar de brug, als even later op de Rast, aan 10 DKK (ongeveer anderhalve EUR). Ter hoogte van die brug waar eerstelingen onderdoor stappen, heb ik Stefaan ingehaald, ik neem dan een paar foto’s van hem, want hij loopt er alleen bij. Niet veel verder is dus de rustpost en daar koopt Charles zich zo’n regencape, al heeft hij er al ene (hij dacht misschien dat die gele capes langer zijn, maar dat is niet waar).
Wat verder ligt het meer van Vedsted waar een stuk voorbehouden is voor zwemmers, maar er plonst niemand en het weer is er nog niet aanlokkelijk genoeg voor, dus ik wandel verder. Dat meer is 12 hectare groot, men kan er ook vissen, maar mag er niet zeilen en als het al dichtgevroren is, het ijs is niet veilig (dat staat op een bordje aan de oever). Op weg naar de derde rustpost ga ik doorheen Vojens waar ik gebruik maak van een openbare toilet, wat mij pas opvalt doordat er wandelaarsters hun beurt afwachten. Voorbij de vierde Rast laat ik Paul op eigen verzoek achter en geniet ten volle van de natuur van het Trollenbos. Trollen heb ik niet gezien maar wel een kabouter. Veel bomen in die Stursbøl Plantage en Trollenbos vielen in 1999 om tijdens een storm, de nieuwe aanplantingen zijn meer gevarieerd. Niet ver uit het Trollenbos is de aankomst van deze etappe, waar we ons een slaapplaats vinden en, een eindje verder, gaan avondmalen. ’s Avonds blijven er enkele naar de voetbalwedstrijd tussen Brazilië en Duitsland kijken, maar zelfs zonder verlengingen duurt die toch tot ongeveer middernacht, ik besluit dus te gaan slapen.
09.07.2014: Etappe 4, Jels – Randbøl Kirke, 49 km
’s Morgens weet Kobe me te zeggen dat Duitsland met 7-1 gewonnen heeft van Brazilië, en nee, ’t is geen late aprilvis… Ik zie na ’t ontbijt een van de dochters van Niels schommelen en er is nog een schommel over dus ik amuseer me gauw ook nog wat eer het tijd is om de tamboer te slaan (maar eigenlijk is die schommel iets te smal voor mij). Kort nadat de percussie-instrumenten en de vlaggen afgegeven worden, wandel ik door het Haraldsholmwoud, dat het centrale deel is van een groter woudcomplex welk behoorde tot de boerderij Haraldsholm. Het woud werd flink beschadigd door de orkaan van het jaar 1999. In Vejen zit de HVV er voor de helft op, het regent eens niet (allez: het is intussen opgehouden met regenen) wanneer ik aan het halfwegbord ben. Henri, die is de dag ervoor moeten stoppen wegens gezondheidsredenen, heeft zich ontpopt tot helper (heeft er een polo voor gekregen zodat hij als dusdanig herkenbaar is) en neemt foto’s voor de wandelaars die dat graag hebben. Die wandelaars worden getrakteerd door Fodslaw op een drankje (witte wijn) en een stukje cake. Ik ga dan verder naar Bække en onderweg aan het fietspad staat een oudere man die me wijs maakt dat het nog 2 km zijn tot de rustpost met de soep. Maar het zijn wel erg elastische kilometers... Ik geniet daar van de schaduw want de zon jaagt de temperatuur de hoogte in, en wanneer ik werkelijk in Bække ben (de straat is afgezoomd met Deense vlaggen), koop ik eerst zonnemelk met factor 30 in de supermarkt rechtover de toeristische dienst. Daar geniet ik van een fris fruitsapje, krijg zoals gebruikelijk een klein aandenken en schrijf mijn weinige gegevens in het gastenboek. Na de derde rustpost begint het bekende saaie stuk naar de witte kerk, maar de vierde rustpost is wel gelegen in het Randbøl heideparkje (“Randbøl Hede”), kort na de controlepost, Randbøl Hede is een 706 are groot staatsgebied met enkele private percelen, een groot deel ervan is beschermd gebied en opgetekend als EU-Natura-2000-gebied. Daar word ik voorbij gesjeesd door een groep wandelaars die 1 dag mee wandelen en geen geduld heeft met wandelaars die al bijna 190 km in de benen hebben. Voor het laatste stuk van bijna 7 km zet ik wat muziek op, dat leidt de gedachten af en geeft soms zelfs een goed wandeltempo aan. De aankomst aan de kerk van Randbøl is iets gewijzigd, in plaats van recht op de kerk af te gaan, duikt die ineens aan de rechter zijde op. Er is al een bus, dus ik stap gauw in, naast Paul, die er even voor mij aankwam.
In Billund neem ik me enkel tijd om mijn “bed” op te maken, te douchen en te eten, ik koop nog gauw een flesje plat water en drink dat meteen uit, bij zo’n warm weer heb ik helemaal geen zin in bier. Bij het omwisselen van de startkaart neem ik, zoals elke dag, een Haervejstidende (’t krantje) en het parcoursblad mee, vandaag staat in het krantje met hoeveel wandelaars we zijn. We zijn gestart met 151 wandelaars, daarvan 84 Denen en 22 Belgen, dat zijn er 3 meer dan Duitsers, en hiermee het best vertegenwoordigd buitenland. Frankrijk (Nathalie, de vriendin van neofiet Gunther) en Italië (ik ken zijn naam niet maar hij is een habitué) zijn ’t minst vertegenwoordigd met 1 deelnemer.
10.07.2014: Etappe 5, Randbøl Kirke – Nørre Snede, 46 km
Deze keer was de uitslag van de voetbalwedstrijd iets gematigder: Nederland verloor van Argentinië, maar 1 Nederlandse zal toch blij geweest zijn, Koningin Máxima. Voor deze morgen zijn maar 3 bussen voorzien, het (enige) nadeel van zo’n kleine groep deelnemers (nog geen 150, want er zijn opgaves opgetekend): 07.00, 07.05 en … 07.30 uur. Ik sta te ver achteraan de groep om met een van de eerste twee mee te kunnen, dus wordt het de derde en laatste, maar daar is dan ook plaats genoeg in. Aan de kerk van Randbøl vertrek ik op ’t gemak want binnenkort gaat het bergop en ik reken er toch op om tijdig aan de aankomst te zijn.
Halverwege het stuk naar de eerste rustpost kom ik voorbij het kasteel Engelsholm aan het gelijknamige meer, dat 4 ha groot is, maximaal 6 meter diep, gevoed door een bron en erg helder. De Vejle rivier heeft hier zijn bron. Ineens komt Stefaan van een ander pad, hij was wat uitgeweken voor een sanitaire stop en toen hij het parcours opnieuw bereikte was Uffe (de echtgenoot van Jette) al aan ’t afpijlen… Kort na de eerste rustpost kom ik voorbij Fårup boerderij, maar da’s meer een kasteel, daterend uit de 15de eeuw, vroeger verdeeld onder kleine landbouwers, maar nu tehuis voor jongeren met bijzondere behoeften. Wat verder kom ik in Jelling aan, door een bos en dan met de kerk en de "beginnelingenheuvel" in zicht, het museum rechts. In het museum zie ik geen wandelaars drinken, daar is zelfs geen plaats meer voor, dus ik ga verder, want ik heb toch geen zin in bier (tien jaar geleden was dat nog van een goed merk, Fuglsang is niet echt mijn merk) en ik stap verder naar de soeprust, voorbij een openlucht zwembad… Wat zou ik liever daar in plonsen dan hier mijn sandalen te verslijten! Ook in de oudste herberg van ’t land, Harresø Kro, stop ik niet (anderen wel, om eens lekker te eten), wel een eindje verder voor een sanitaire stop. Man, wat is dat kraantjeswater fris om de handen mee te wassen!!! Ongeveer halverwege tussen rustpost 3 en 4 kom ik door Kollemorten, ook een traditionele stop. Gelukkig vind ik in een van de twee supermarkten een fles drank om mee te trakteren. Enkele kilometers verder zie ik de kerk van Øster Nykirke, waar ik rond ga maar ook weer met een sanitaire stop (dat is gebruikelijk in Denemarken, een gebouwtje met o.a. WC bij elke kerk, alleen spijtig dat de Randbøl Kirke altijd gesloten is bij mijn aankomst). Die “oostelijke nieuwkerk” ligt 127 m boven zeespiegel en werd gebouwd als pelgrimskerek in de 12de eeuw als Sint-Pieter van de Heilige Bron.
Daarna kom ik door een prachtig natuurgebied, prachtig in zijn verscheidenheid met heide, een aanlokkelijk meer (twee jaar geleden gingen twee deelnemers even zwemmen) en het Nedergårdbos, alleen spijtig van de keitjes en de vele vliegen. In de bocht van de laatste rechte lijn, alweer op asfalt, zie ik een samenscholing: Finn en Jytte bieden de wandelaars een frisdrank (of bier), wat snoep en een zitplaats. Ik neem daar dankbaar gebruik van en stap na een 5-tal minuten op wanneer een andere wandelaar hetzelfde aangeboden wordt. Ik zou, zoals gebruikelijk, aan het kruispunt bij de school geld uit de muur halen, maar die bankautomaat is weg! De crisis, zeker?
Dus ga ik maar mijn startkaart omwisselen, ook het witte busbonnetje voor een geel met mijn naam en deelnemersnummer, en vind dan een slaapplaats in een klas naast de EHBO-post (Paul had wel plaats op de eerste verdieping, maar ik had geen zin om mijn bagage de trap op te dragen). En na het avondmaal moet ik toch eens bij het EHBO-team langs om een zalf aan mijn zongebakken kuiten te smeren. Daarna ga ik lekker slapen want ik ben echt wel vermoeid.
11.07.2014: Etappe 6, Nørre Snede - Thorning, 47 km
Bij het ontbijt en de verzameling voor de start wens ik mijn gewestgenoten een prettige feestdag (maar mijn vlaggetje ligt wel nog thuis…). Ter gelegenheid van de speech, laat Leif ook twee (jawel, twee) kaarten trekken, de gebruikelijke (voor een Deen) en voor een nieuweling (ook een Deen, denk ik). Aan het meer van Torup krijgen we onze eerste controle en het flesje water, dat is wel flink over halfweg tot de eerste rustpost maar misschien hebben ze gekozen voor een mooie locatie, eerder dan voor ongeveer halfweg. Het meer van Torup is 18 ha groot en tot 10 m diep, helaas is het bezoedeld door nitraten, al doet men zijn best om dit te verhelpen. De eerste rustpost is ook fraai met de mooi beschilderde gevel en het ligt in Vrads. De kerk daar is gebouwd in Romaanse stijl in (ongeveer) 1200 in bijzondere stenen en ook gewone bakstenen. Wat verder volg ik een nieuw stuk over een fietspad waar vroeger een spoorlijn lag (die ligt er recht tegenover) door Vrads Sande en Snabegård Plantage. Op weg van rustpost 2 ga ik langs de kerk van Brande, eens geen witte gevels maar een bakstenen gebouw zoals we bij ons gewend zijn. In Funder aan de school zie ik opnieuw een samenscholing met o.a. Paul en Dorte, ditmaal zijn het Karsten (de langharige vader van de 3 langharige jongens) en Lone die een zitje en een frisdrank aanbieden. Ik knabbel ook zoute stokjes want het is nog altijd dorstig weer en dan moet het zoutgehalte op pijl gehouden worden.
In Kragelund ga ik eens kijken of ik er Paul zie, maar ik moet niet goed gekeken hebben, ik vind hem niet en ga dus verder. Onderweg naar Thorning valt de batterij van mijn GSM (tevens muziekspeler) plat, dus moet ik zelf mijn tempo zoeken, ik ben dus erg blij dat ik het F1 bord zie, en even later het welkomstbord. Bij het zien van een wandelaar (m/v) komt een vrouw met een ijsje en ik dank haar hartelijk hiervoor. Dat ijsje ga ik binnen in de school rustig oplikken in het gezelschap van Roland, zijn broer Bernard en hun makker Jean-Jacques. Jean-Paul leidt mij naar de klas waar hij en zijn gezelschap hun matten uitgerold hebben, Luc ligt er uit te rusten en ik ga de bagage (die ik eerst in een sportzaaltje gelaten had) naar daar brengen. Ik ga dan lekker douchen (niet in de koude maar in de warme douche) en dan avondmalen in het gezelschap van Marie-Paule, Frans, Jean-Paul en Danny, daar komt wat later Basse ook bij zitten. De huldiging van de medewerkers begint om 22.45 en nadien duurt het niet lang of we gaan terug naar het klasje.
12.07.2014: Etappe 7, Thorning - Viborg, 25 km
Het is half zes als ik mijn ogen open doe, enkele wandelaars in de klas zijn al wakker, anderen slapen nog, ik ga mijn toilet maken, dan mijn bagage verzamelen om dan af te geven en te gaan ontbijten. Tijdens zijn ochtendspeech zei Leif, als ik hem en Vibekes vertaling goed begrepen heb, dat het zijn laatste keer was dat hij ons ’s ochtends toespreekt, hij is duidelijk niet 100% gezond. Aanvankelijk is het parcours zoals ik het altijd geweten heb – zoals door Stendhal Plantage, maar Uffe (ik veronderstel dat hij ook verantwoordelijk is voor de wijzigingen in de tocht) heeft toch weer enkele verrassingen in petto. Zo laat hij ons niet de tamelijk drukke weg naar de traditionele halte, een restaurant met terras, volgen, maar stuurt hij ons de heuvels van Dollerup op. De hoogste heuvel geraakt tot 80m hoog, het is een propere omgeving met behoorlijk diverse fauna en flora, zowat 1.600 hectare is een natuurreservaat. Eens terug op straat trakteren Finn en Jytte met frisdranken en bier en net na dat restaurant, waar o.a. Hilde en Jan een lekkere maal verorberen, bezien we het Hald meer van wat dichterbij want ook nu verlaten we de straat. Zo snijden we ook een stuk af van de weg naar Viborg, maar de winkel waar zowat iedereen stopt, ligt gelukkig nog langs de omloop. Ik bied hier mijn gezelschap, Charles en Dirk, wat aan (frisdrank en bier) en geniet zelf van een lekker ijsje. Dan volgen we het fietspad naar de stad, het F1-bord lacht ons tegemoet en daar passen natuurlijk foto’s bij. We draaien de flauwe bocht om en zien in de verte de brug waar we onderdoor gaan en dan zo goed als meteen linksaf naar de koer van de school, onder luid applaus van enkele medewerkers en andere supporters. Op weg naar ’t toilet wissel ik felicitaties uit en tot mijn groot plezier en gemak is Paul inderdaad vroeg genoeg voor mij aangekomen om mijn T-shirt voor de parade uit mijn bagage te halen, ik haal er nog mijn gewone sandalen uit en wissel die kledingstukken om in de bus. Ik geniet dan nog van een frisdrank want dat water komt bij manier van spreken mijn oren uit, te meer daar het niet lang fris blijft bij deze hoogzomertemperaturen. Het is dan tijd om positie in te nemen en om half twee start de stoet, met Allan op kop, de fanfare, dan de twee Denen met het spandoek, en dan de wandelaars per land. Zo komen we aan het stadhuis waar Leif zijn toespraak houdt, Vibeke deze vertaalt en er een Deen zijn speech zelf vertaald heeft. De medewerkers en de jubilarissen worden gehuldigd, en dan mogen de nieuwelingen hun eerste ketting komen halen. De anderen halen hun ketting gewoon in ’t zakje af en krijgen een frisdrank of bier (Royal Classic, ook niets speciaals van smaak). We moeten dan een heel eind naar de bus want die staat niet op zijn gewone plaats, en om zes uur zijn we terug op de parking van de SIF-Hallen in Schleswig. Elk laadt zijn bagage in, neemt afscheid en ik rij achter Paul naar het tankstation, waar ik de tank vol diesel giet en er een broodje met Bockwurst koop, die ik in mijn auto op eet. Ik kom vlot in Hannover aan waar ik me aanmeld in ’t hotel. Een frisse douche en de troostfinale op TV zien zijn mijn laatste prestaties van de dag.
Op die paar regenbuien na was het weer zeer zomers en de temperaturen hoog. Het eten is er nog altijd hetzelfde (behalve in Røde Kro, waar het buffet is) en er moet nog altijd voor alles betaald worden behalve voor plat water onderweg en voor de soep ’s middags. Daarover had Frans op een avond een discussie met een medewerker met enige verantwoordelijkheid, omdat tijdens de edities van Vichte-Dhron (die hij met zijn comité organiseerde) er enkel voor bier moest betaald worden, ’s middags werd er meer aangeboden dan enkel soep met een homp brood, en de inschrijving was zowat 100 EUR minder voor een wandeldag meer. Misschien is het daarom dat in een der krantjes opgeroepen wordt om suggesties te sturen naar Jette van ’t secretariaat. Ik zal dat een dezer dagen eens doen, zie.
8e Bergenmeersentocht, georganiseerd door Wandelclub 'De Schooiers' Wichelen vzw
29.06.2014: Op aangeven van een medewerker parkeerde ik de auto op de parking van het station, en ging me een eind verder inschrijven voor de omloop van 15 km. Na een babbel met clubgenoot Bruno wandelde ik vooral langs natuurlijke paden (veld- en boswegen) naar Uitbergen, maakte hierbij een lusje in de Bergemeersen, een fraai natuurdomein met o.a. eenden (maar die heb ik niet gezien). In Uitbergen was een eerste rustpost waar ik een frisdrank genoot alvorens terug te keren (want ik was zowat halfweg). Terug in Schellebelle nam ik, zoals andere wandelaars, de veerpont naar de overkant van de Schelde om even verder de tweede rustpost te bereiken. Die deed me denken aan sommige rustposten van Fodslaw (de Deense wandelclub die de Heirwegwandeling van Sleeswijk naar Viborg organiseert): tenten in de tuin van de pastorie. De medewerkster aan de stempeltafel vertelde dat er binnen een parketvloer ligt en zij die daarom niet mochten gebruiken, stel je voor: bemodderde wandelschoenen, verschuiven van tafels en stoelen, misschien een accidentje met een glas of koffiekop, ... De laatste 4 en een beetje kilometer voerden naar het centrum van Schellebelle waar ik mijn boekje en 30-stempelblad liet bestempelen.
Het weer was wat regenachtig, en het druppelde ook een paar keer (aan het begin van mijn wandeling en tijdens de overtocht van de Schelde). Dit was de mooiste 15 km tocht die ik sinds lang voorgesteld kreeg! Mijn foto's staan hier: https://picasaweb.google.com/9470hvds/8eBergenmeersentocht14
14.06.2014: Euraudax London, georganiseerd door Ruud Zwart
14.06.2014: De avond voordien kwam ik er aan samen met Danny en Jean-Paul, om er twee dagen te wandelen onder leiding van organisator en baankapitein Ruud (Nederlander die in Engeland woont). Wij logeerden in het Ibis Budget hotel in Whitechapel, zoals Ruud en nog enkele wandelaars. Na inchecken en installeren in de kamer, gingen we eten en nadien een bier drinken. Ik nam overigens deel in de plaats van Eddy (Euraudax Affligem) die eind april zijn voet brak, en dus niet mee kon - zo kon hij wel de kosten voor trein en hotel recupereren.
Na het gezamelijk ontbijt namen we de metro naar Waterloo station waar we wachtten op de wandelaars die in dit stadsdeel overnachtten. De eerste helft van de wandeling werd gewijd aan de vele bezienswaardigheden van de hoofdstad, zoals, in willekeurige opsomming: London Eye (waar Ruud de wandelaars toesprak omdat het door de drukte niet gegarandeerd is dat we elke 25 km inderdaad binnen de 5 uur zouden gestapt hebben), Thames rivier (waar een vast wandelpad langs gaat), Millenium Bridge, London Bridge, HMS Belfast, City Hall, Tower of London, Tower Bridge, Trafalgar Square, St. James’s Park, Parliament Square, Big Ben, Westminster Abbey, Houses of Parliament, St. Paul’s Cathedral, Covent Garden, Guildhall Art Gallery, Barbican Arts Centre, Museum of London, British Museum (waar we effectief binnen gingen, 't is toch gratis), British Library, The Mall. En natuurlijk, zelfs op het laatst van de stadswandeling, Buckingham Palace. Dat bereikten we overigens via The Mall, en de laan die naar het koninklijk paleis leidde, was mooi versierd en flink bevolkt. Ineens vlogen helicopters over, gevolgd door ander vliegend tuig en het laatste vliegtuig loste stoom in de drie Britse kleuren. Sue deed alsof ze niet wist wat de aanleiding was, maar ik denk wel dat ze weet dat Koningin Elisabeth haar zoveelste verjaardag vierde. De lunchpauze, waar zij die het bij 25 km hielden, van ons afscheid namen, hielden wij in Young's "Riverside" pub, ca. 200 m na Vauxhall Bridge. Danny, Jean-Paul en ik moesten nogal wachten op onze bestelling, nochtans een simpele burger met frietjes.
Na dit middagmaal wandelden wij voort langs de River Thames, via Battersea Park, Wandsworth Park en Richmond Park naar de finish in Richmond station. Dat Richmond Park is erg groot en daar loopt het wild gewoon vrij rond, al bleven de vele herten wel ver uit de buurt. Dit was een erg mooie en boeiende wandeling, en ik heb, sedert vorig jaar, mijn dagafstandsrecord gebroken (van 25 naar 50 km).
Het weer wat bewolkt, de zon kwam er pas in de namiddag door, we kregen een klein beetje druilregen en de temperatuur was aangenaam. Mijn foto's staan hier, in 1 album voor het hele weekend: https://picasaweb.google.com/9470hvds/EuraudaxLondon14
15.06.2014: Euraudax London, georganiseerd door Ruud Zwart
15.06.2014: Ook vandaag verzamelden we in Waterloo station, van daar namen we de trein naar Petts Wood, ten zuid-oosten van Londen. Vandaag ging het om een wandeling puur natuur, maar al gauw bleek ook dat het een pittiger tocht zou worden dan op zaterdag. Ik ging mee langs de London Loop (London Outer Orbital Path, in totaal 245 km) via Fernborough (waar we wat proviand zoals frisdrank, fruit, knabbels kochten) en Keston (voor de caférust in The Greyhound Put) tot Upper Shirley. Ik kreeg last van mijn voeten waarvan de huid van tenen en hiel tegen de schoen schuurde en besloot in de Sandrock Pub een punt achter mijn deelname te zetten (al had ik ingeschreven en betaald voor 2 * 50 km). Net als gisteren bij de middagpauze gaf Ruud een speechje voor zij die daar stopten, en deze keer mocht hij ook een Audax Schelp uitrijken, aan Ivo.
Intussen heeft Ruud zoveel goeie kritieken gekregen dat hij overweegt, maar niet eerder dan in 2016, nog zo'n Euraudax weekend te organiseren, evenwel dan in graafschap Kent. We zullen wat reclame maken, opdat hij dan meer wandelaars meekrijgt dan zo'n 30-tal (wat ook al niet slecht is).
4e Gaverswandeling, georganiseerd door Padstappers Geraardsbergen vzw
09.06.2014: Ik vond nog een van de laatste beschikbare parkeerplaatsen en schreef me in voor 16 km. Een paar foto's later werd ik ingehaald door ex-Sportvriend Paul met wie ik verder wandelde, over verharde en vooral natuurlijke wegen, naar Idegem waar de rustpost was. Daar genoten we van een frisdrank alvorens weer te vertrekken. Paul koos voor het dubbele van de afstand en dus scheidden onze wegen zich tijgens de Idegemse lus. Terug in Idegem trof ik niemand om mee een babbeltje te slaan en dus ging ik terug, deze keer via de Gavers. Tegen de tijd dat ik daar aankwam, begon het te regenen en dat bleef het doen. De Padstappers zorgden voor de overzet per vlot en, na een toertje door het recreatiepark, was er de gratis bedeling van kriek, blond bier van dezelfde brouwerij of een frisdrank. Daar trof ik enkele Sportvrienden en nadat mijn glas leeg was, ging ik terug naar de startplaats en naar mijn auto.
Barbecuetocht, georganiseerd door WSV De Kadees vzw
31.05.2014: Ik parkeerde op de weide nabij het Sint-Janshof waar ik meteen drie Sportvrienden (dan nog bestuursleden) aantrof, Yvette, Nicole en Tony, met wie ik eerst een paar glazen dronk en wat babbelde. Toen zij naar Haaltert terug reden begon ik aan mijn wandeling langs openbare en natuurlijke wegen naar Vlierzele. Daar is een gehucht dat Uilebroek heet en waar de rustpost was. Daar trof ik geen Sportvrienden meer maar wel enkele bekenden. 't Was dorstig weer en dus trakteerde ik mezelf op een frisdrank alvorens terug te keren, niet langs dezelfde weg, natuurlijk.
Het was een mooi en rustig parcours (al ging ik een eind langs de autosnelweg, maar in de namiddag op de derde dag van een verlengd weekend was er niet veel verkeer) en het weer was perfect voor een wandeling: zonnig en droog. Mijn foto's staan hier: https://picasaweb.google.com/9470hvds/Barbecuetocht14
20e Egmonttocht - 18e Wisselbekertocht, georganiseerd door Wsv Egmont Zottegem vzw (163)
29.05.2014: Ik parkeerde bij het zwembad (wellicht de grootste parking door welke club ook voorzien nabij de startplaats) en schreef me in voor 18 km (dat er eigenlijk minder waren ). Deze omloop leidde me eerst in een lus over een veldweg tot bijna terug aan de parking, om dan richting Erwetegem te voeren. Daarvoor ging ik (zoals in december 2013 eigenlijk) over een plankenpad in een natuurparkje achter 't ziekenhuis. Van daar tot Erwetegem ging ik over natuurlijke en aangelegde wegen, maar er was niets speciaals te zien. In Erwetegem dronk ik een frisdrank en praatte tegen enkele bekenden alvorens de lus van 3 km te stappen. Ook bij mijn tweede halte daar nuttigde ik een frisdrank en praatte tegen enkele bekenden, onder wie twee Sportvrienden. Terug naar Bevegem ging het ook over natuurlijke en aangelegde wegen, maar was er nog niets speciaals te zien tot ik in 't domein Breivelde aankwam. Dat is een leuk en moooi park met een beekje, enkele vijvers en een restaurant, dat gedeeltelijk gerenoveerd wordt. Zo kwam ik opnieuw in de feestzaal die bij het zwembad hoort en trof daar nog een Sportvriend en andere bekenden.
20e Herdenkingstocht A. De Maesschalck, georganiseerd door Wsv Wetteren
25.05.2014: Vooraleer mijn plicht te vervullen en van mijn democratisch recht te genieten (er waren verkiezingen voor de gewestelijke regering, het federaal en het Europees parlement) ging ik hier dus wandelen, en ik koos voor de omloop van 18 km dat er 19 en nog wat achter de komma was. Die toer begon met een lus van iets meer dan 6 km in het centrum met passage langs de markt en het station, waar een pijltje te weinig was aangebracht.
Terug in het Sint-Gertrudiscollege dronk ik een plat watertje alvorens de grotere toer aan te vatten, ook nu weer een pijltje te weinig en ik moest me na een poos omkeren om het pad te vinden, dankzij wandelaars die ik zag inslaan, van daar ging het weer beter en wandelde ik over veld- en aangelegde wegen naar de plantenkwekerij waar de tweede en derde rustpost gelegen was. Beide keren dronk ik een plat water. De lus die ik daar maakte, van iets meer dan 6 km, was 't mooiste van de hele wandeling. Na de tweede passage in die kwekerij ging het terug naar de school.
Ik ben Helga
Het weer was ook mooi (de voorlaatste dag van de nazomer) met zon en temperaturen rond 25°C.
Het weer was ook leuk: droog, zonnig en zelfs warm. Mijn foto's staan hier: 
) om te zien of de bovenleidingen nog intact zijn, met dit warme onweersweder. 
Na de douche en het uitrollen van de matras ga ik avondmalen in de herberg die zijn naam aan de gemeente gaf. Twee jaar geleden was het buffet niet veel zaaks, nu is het weer beter, al is er geen vis (en dat in Denemarken). Maar we hebben geluk, er was een feest en er is nog chocoladetaart over, dus mogen we daar ook een stuk van verorberen. Terug in de school is Benny daar komen goeiedag zeggen, het trio vrienden van destijds is uit elkaar gevallen, want Allan heeft een nieuwe vriendin, Kristin (van uiterlijk een beetje hetzelfde type als Annett: blond, haar in een staart, vriendelijke uitstraling).
