Ik kwam voorspoedig aan en trof daar al Trees en haar vriend Ton, Annemie en Mark kwamen even later ook aan. Traditioneel trakteerden zij ons op cake en een “druppel”, intussen had ik ons al een warme drank gehaald. Zij schreven zich in voor 22 km, ik had genoeg aan 15 (werkelijk 16,120 km).

Samen vertrokken we naar Sint-Pieters-Kapelle na een fotosessie aan het bronzen standbeeld van stripheld Urbanus (creatie van Urbain Servranckx en enkele vrienden), en bereikten deze rustpost na een flink uur stappen, 8,6 km verder, langs Muilebeek en Eysbroeck, en vooral langs kerselaars. In Sint-Pieters-Kapelle houden we even rust en toen we opnieuw vertrokken, scheidden onze wegen zich reeds, dus namen we afscheid van elkaar. Ik ging dan rechtsaf, zij naar links. Via Smeijersmark, Rendries en het station van Herne bereikte ik de sporthal waar nog een rustpost was georganiseerd. Ik liet enkel mijn kaart afstempelen en had nog een ruime 2 km te stappen.

Het was een mooie tocht, hoewel ik de indruk had dat verharde wegen iets meer aangedaan werden dan natuurpaden. Het weer was zomers: zonnig, warm en droog.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/helgavds/Urbanustocht10

18-07-2010 om 23:05 geschreven door Helga

Ik kwam voorspoedig maar laat (12 minuten voor het vertrek van de eerste lus ) aan en schreef me in voor 25 van de maximaal 100 km. Het is de eerste keer dat ik aan deze organisatie kan deel nemen omdat het anders samenvalt met een ander evenement waar ik wou aan meedoen, maar meer dan 25 km zag ik niet zitten met een 8-daagse wandeltocht in het verschiet. Dus kwam ik ook uit sympathie voor organisator en baankapitein Luc, die zijn tocht van Waver naar Haren verplaatste.

Onlangs zag ik een folder van deze tocht en ik hoopte op een groene lus in enkele Brusselse gemeenten. We vertrokken in Haren aan het clubhuis van de MIVB en gingen via Sint-Stevens-Woluwe (Zaventem) naar de twee andere Woluwe-gemeenten (Sint-Lambrechts-Woluwe en het ernaast gelegen Sint-Pieters-Woluwe). Na zowat anderhalf uur hadden we een eerste wagenrust aan Hof ter Berge, wat we bereikten langs openbare en onverharde wegen en paden. Nadien kwamen we aan de tweede reden van mijn bezoek, een serie natuurdomeinen en parken, met of zonder vijvers: Hof ter Musschen, Bronnenpark, Maloupark, Woluwepark (waar ik vorig jaar ook al door wandelde, tijdens de Euraudax Ster vijfdaagse van Antoine). In Sint-Lambrechts-Woluwe is ook de Franstalige universiteit St.-Luc en niet ver ervandaan vonden Micheline, Antoine, Luc (een andere dan de baankapitein ) en Michel een plaatsje om ons een tweede wagenrust aan te bieden met frisse halve tomaten (peper en zout op tafel) en natuurlijk frisdranken. We keerden terug via Sint-Stevens-Woluwe (Zaventem), zagen enkele vliegtuigen overvliegen, en via Evere bereikten we het clubhuis terug. De meesten bleven eten, maar ik liet mijn boekjes afstempelen en wenste iedereen nog smakelijk eten en een fijne wandeling.

Alvast tijdens die eerste lus was het weer zomers: zonnig, droog en warm, maar wel met wat wind ter verkoeling.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/helgavds/EuraudaxHarenJuli10

17-07-2010 om 00:00 geschreven door Helga

Ik kwam voorspoedig aan en installeerde mijn secretariaat achteraan de zaal want daar, in een kast, waren vier stekkerdozen voorhanden. De eerste wandelaar was intussen al vertrokken, en nog zonder inschrijvingskaart, want officieel wordt pas vanaf 7 uur gestart en ’t was nog 6uur… Ze leren het niet, hé. OK, het zou weer zwoel worden maar op dat ochtenduur steekt het toch niet?

Het werk van de dag bestond vooral uit het tellen van de kaarten (zo’n 900) en het drukken van zelfklevers, maar er kwamen ook twee nieuwe leden zich aanmelden (een koppel uit Denderleeuw), van harte welkom! In de voormiddag permitteerde ik mij een half uurtje pauze met mijn beste vrienden die 18 km kwamen wandelen, intussen gaf de laptop bijna de geest, eens de “schermbeveiliging” (dat is zoals bekend meer ter versiering) zijn dienst gedaan had, was er geen leven meer in te zien, dus trok ik de elektriciteitsstekker aan de laptop uit, stak hem opnieuw in en kon de kaarten tellen die ik al geteld had want het rekenblad was weer leeg, gelukkig was het dus nog vroeg op de dag en viel het mee… Toen mijn vrienden na hun wandeling terug waren en iets hadden verbruikt, gingen ze weg en ik deed ze uitgeleide. Toen ze weggereden waren, werd ik op het terras uitgenodigd door twee clubleden die me wat anders aanboden dat wat onze hofbrouwer levert, maar daar werd ik na een paar slokken weggeroepen voor een aspect van mijn werk. Tegen 16 uur was de uitslag uitgeprint, aan de federatie doorgegeven via haar e-loket en uitgehangen en ruimde ik mijn hoekje op, zodat ik tijdig kon helpen met het opruimen van de tafels waar toch al lang niemand meer zat.

Zoals gezegd was het weder opnieuw op zijn best: zonnig, droog (tenzij van ’t zweet) en ook warm. J

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.com/helgavds/Schiptrekkerstocht10

13-07-2010 om 20:50 geschreven door Helga

Ik kwam voorspoedig aan en schreef me in voor 17,7 km waar ik om ongeveer 08:30 uur aan begon. Zo goed als meteen werd ik langs de Molsbroek geleid, een natuurreservaat dat 80 ha groot is en waar je 4,5 km rond kan wandelen en vooral genieten van de natuurpracht. Nadat ik ongeveer een uur langs het geasfalteerd pad ging en nogal wat foto’s nam, werd ik ter hoogte van de vaart naar een deelgemeente van Waasmunster, Ruiter genaamd, gestuurd. Daar staat de mooie Sint-Jan Baptistkerk, maar die bezocht ik niet, wel de controle- pardon: rustpost bij een voetbalplein. Het parcours van 17,7 km maakte nog een plaatselijke lus alvorens langs de andere kant van het natuurreservaat en door een bos (beschutting tegen de naarstig verwarmende zon) terug naar Lokeren te wandelen.

Lokeren ligt op ongeveer 60 km van Denderleeuw maar de wandeling was de verplaatsing zeker waard. Bovendien was het weer ook op zijn best: zonnig, droog en tevens warm.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/helgavds/18deMolsbroektochtenGeorganiseerdDoorWSVDeReynaertstappersBelseleSinaai150

04-07-2010 om 21:40 geschreven door Helga

Ik kwam voorspoedig aan samen met Paul en Rudolf in de Zaal Aan de Statie, Paul en ik schreven ons in voor de volle pot, Rudolf had nog een afspraak en koos voor de eerste lus alleen. Intussen druppelden andere wandelaars binnen, meestal bekenden maar ook enkelen die ik nog niet van ziens ken. Ook Annemie en Mark kwamen aan, zij schreven zich in voor 75 km.

De eerste lus leidde ons over enkele verharde maar veel onverharde en behoorlijk stoffige wegen doorheen de mooie natuur via een kapel voor O.L.V. in de Nood waar we bevoorraad werden met o.a. frisdranken en cake. Het ging verder naar de Kluis, een traditionele “caférust”, waar de ijsjes en de trappisten vlot over de toogbank gingen. Annemie, Mark en ik opteerden voor een ijscoupe met een frisdrank wat we ons wel lieten smaken. Tussen de start en de eerste pauze en tussen de twee pauzes had Jean nog voorzien dat zijn medewerkers klaar stonden met veel mineraalwater. Nog 6 km scheidden ons van de startzaal waar we een frisse pastasalade kregen. Wij namen intussen afscheid van Rudolf. Intussen konden wij onze voeten en benen van al dat stof ontdoen in emmers fris water wat ons door Jeans medewerkers ter beschikking werden gesteld (Annemie had haar eigen plonsbadje bij).

De tweede lus liet ons evengoed over stoffige paden maar ook verharde wegen (zoals fietspaden) ploeteren en verschafte ons twee wagenrusten, eentje aan de Drie Bruggen en eentje aan Malpie, een van de talrijke natuurgebieden. Tijdens deze lus passeerden we nogmaals aan de abdij van Achel, even verder stond een ijscremeverkoper en Mark trakteerden ons op eentje met twee bolletjes. Toen we even verder aan de waterbevoorrading kwamen, waren de wandelaars alweer vertrokken. We kwamen zo terecht in Valkenswaard in Nederland. Op de wagenrust trakteerde Kim met schuimwijn op zijn 40.000ste wandelkilometer, hartelijk gefeliciteerd en doe zo voort ! Dan keerden we terug naar Hamont-Achel, waar we soep, een hoofdschotel en … een ijsje aangeboden.

De derde lus kende enkel in de eerste zes kilometer wat stoffige paden, nadien viel de duisternis langzaam in en Jean & Hilde hadden voorzien dat ze dan zulke hindernisrijke (stenen) paden moesten vermijden. Weldra was de volle maan te zien, en dat was ook het enige dat nog te fotograferen viel. De wagenrusten bevonden zich aan Quatre Bras (da’s dus niet alleen in het Brusselse ) en het station van Neerpelt. Zo keerden we terug voor een soep met brood of een hamburger. Intussen had ik node afscheid te nemen van Annemie en Mark. Ik moest ook afscheid nemen van Paul die twee weken na een operatie (in de spoedafdeling, hij kon nadien naar huis) flinke pijn leed aan zijn opgezwollen rechter knie, het was beter dat hij naar huis ging en zich daar goed verzorgde, o.a. middels rust, voorspoedige beterschap, Paul ! Lucia had inmiddels ermee ingestemd dat zij me naar huis zou brengen (met de trein zou het zeker drie uur duren), waarvoor mijn oprechte dank !

De vierde lus begon met verharde paden langs het gemeentehuis van Hamont en de parking van een bedrijf over verharde wegen, pas op het einde, wanneer de dageraad alweer was aangebroken, kwamen er stoffige en stenige paden bij kijken. Zo konden we weer voor het ontbijt aanschuiven, het meeste stond al klaar op de tafels voor de wandelaars, de ham, kaas, jam en chocopasta waren te halen op de buffettafel. Intussen waren enkele supporters zich komen inschrijven voor de laatste lus, zoals Linda en Charles uit Hoboken, hartelijk welkom !

De laatste lus was opnieuw even stenig en stoffig als de eerste twee en hadden een wagenrust aan De Wulp, een natuurcentrum, en aan de Stenen Brug, waar er nog veel fruitsalade over was toen iedereen die wou zich had bediend. Terug in de zaal deden Jean en Frank (als hoogstaanwezend bestuurslid van Euraudax België) hun zegje, en Jean deelde Gouden Arenden uit (een eerste was al uitgereikt na 100 km), eentje aan Sandra en eentje aan Geert van de club van Lommel, hartelijk gefeliciteerd !

Het weer was zomers: zonnig, droog en warm, meer kunnen we niet verlangen !

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.com/helgavds/EuraudaxHamont10

27-06-2010 om 22:35 geschreven door Helga

Dit was het doel van een busuitstap met de club en dus moest ik niet ver: te voet naar ’t dorpsplein. Zij die mee wilden, waren allemaal mooi op tijd en de busreis verliep voorspoedig. Om ongeveer negen uur waren we in Linkhout, een deelgemeente van Lummen.

Ik plande om 21 km te wandelen en tot de laatste splitsing bij mijn gezelschap te blijven: Yvette, Julienne, de twee Trezen (beide vriendinnen heten Marie-Thérèse) en Herman. Het mooiste van de tocht viel ons meteen te beurt, een eindje langs de oever van het Schulens Meer, 95 ha groot. Daarna werd het af en toe nog even leuk wandelen, door bossen op brede en soms smalle paadjes, sommige behoorlijk zanderig (en ik wandelde natuurlijk op sandalen ). Af en toe dreigde het te regenen en dat deed het ook net toen we de (eerste) rustpost bereikten. Daar bleven we nogal lang schuilen, aten intussen een belegd broodje wat we doorspoelden. We vertrokken daar weer om ongeveer 13 uur en ik besloot dan dat ik me voor de overige 14 km misschien wat zou moeten haasten (je weet nooit wat je onderweg overkomt) en bleef dus bij mijn gezelschap. Zo keerden we terug naar de parochiezaal waar we een Horizonsmos (genoemd naar de organiserende club) verorberden en doorspoelden met onze favoriete drank. Het was ook pas toen we terug kwamen van de wandeling dat ik eindelijk nog andere bekenden zag: Ivan die ook al deel nam aan Vichte-Dhron en Pierre die volgende maand voor de 8^ste keer deel neemt aan de Haervejsvandring (wat ik dit jaar helaas niet zal kunnen).

Het weer was dus niet zo zomers als je zou verwachten in juni, met te lage temperaturen en regenachtig. Voor de club deerde dat niet want er kwamen bijna 1500 bezoekers wandelen.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.com/helgavds/Linkhout10

21-06-2010 om 22:54 geschreven door Helga

Ik reed er met twee treinen (overstappen te Brugge) naartoe vanuit Brussel, kleedde mij om, haalde mijn inschrijvingsomslag samen met die van Annemie, Mark en Trees, en diende mijn bagage in. Terwijl ik op hen wachtte, kon ik menig bekende wandelaar begroeten, en toen zij dan ook hun bagage hadden ingediend, gingen we in de zaal ernaast onze broodjes eten (bereid en meegebracht door Trees) en doorspoelen (ik haalde twee koffie en twee donkere Leffe).

Tegen kwart na 8 ’s avonds gingen we de groep wachtenden vervoegen, en weldra mochten de wandelaars ook vertrekken, de lopers waren toch al uit de weg. Zoals de twee eerdere jaren mochten we eerst de kermissfeer opsnuiven, gingen dan een bos door, Groenhove, en na een uurtje mochten we de wandelaars op de 10 km uitwuiven. Ook nog traditioneel is dat de eerste controleposten nauwelijks zitplaats boden, daarvoor was de groep zeker nog te groot, in Loppem en Oostkamp was zelfs geen WC voorzien, dat stond dan wel op het overzicht van rustposten en hun openingsuren. Wat er wel was, kleine muziekgezelschappen in Groenhove, Veldegem en Loppem. Om bijna middernacht namen we ook afscheid van de wandelaars die aan 42 km genoeg hadden. Van dan hadden de 100-km-stappers het rijk voor lange tijd voor hen alleen. Via Waardamme (leuke naam voor een woordspeling: “Waar damme zijn? In Waardamme”), Hertsberge en Ruiselede bereikten we Beernem. Daar mochten we naar goesting belegde broodjes nemen, ik koos er twee en Mark trakteerde met zelfgebakken frikadellen. Ik trok hier ook een ander paar kousen aan, want met sandalen wandelen is plezant voor de voeten, ze mogen wat zwellen, ze zullen niet knellen zoals in schoenen. Maar die kousen trekken ook wat stof, zand, kiezels aan en dat is minder plezant voor de voeten.

Nadat we ons hadden versterkt en verfrist, gingen we verder naar het schone Brugge, via Moerbrugge en Assebroek, waar Maaike, in het gezelschap van haar broer Joost, werd opgewacht door haar kersverse echtgenoot Peter. Een wagenrust met gratis Duvels boden zij ons echter niet aan (da’s toch niet ons favoriete bier). Om Brugge binnen te mogen, moesten we nog even wachten eer de draaibrug weer op zijn plaats stond en de slagbomen werden opgehaald. Al zagen we veel trekpleisters van dit openluchtmuseum vorig jaar ook al, ze nodigen steeds uit voor het nemen van foto’s. Alleen aan de achterkant van het station, waar al lang aan een nieuw gebouw (als ik me niet vergis: voor winkels en horeca-zaken) wordt gebouwd, daar mocht een wegwijzertje meer gehangen worden, als ik dat mag zeggen. In de kantine van de ijspiste van het Boudewijnpark vonden we alweer onze bagage, en kregen daar boterhammen, ook naar goesting, ik hield het op twee lekkere, lichtbruine boterhammen met gehakt (stuutjes met gemalen, om het Brugs met het Denderleeuws te combineren). Annemie trakteerde er op haar zelfgebakken cake, mjammie mjammie ! Daar trok ik een ander T-shirt aan voor de laatste 30 km. We verlieten Brugge via het Beisbroek, Tillegembos en een kasteel (van Tudor?). Op een onverhard pad van dit natuurgebied struikelde Trees over een obstakel (steen dat half uit het pad omhoogsteekt?) en viel pardoes voorover. Gelukkig bleven de gevolgen beperkt en niet zo ernstig als we eerst vreesden: ze kneusde haar gelaat net onder haar oog. Hopelijk trekt die zwelling en verkleuring gauw weg. Intussen telden we af, we hadden na die val nog drie controleposten, de Groene Meersen, de voetbalkantine van Aartrijke (waar ik zag dat Nederland met 1-0 voor stond op Japan, dat was ook de eindstand), de parochiezaal van Wijnendale nabij de mooie kerk en via het fiets- en wandelpad van 3 km (waar ook de Batjestocht langs ging) bereikten we spoedig zaal De Mast waar we aan de bel hingen. We konden dan ons diploma, een medaille en vooral het T-shirt (donkergroen in plaats van zwart) in ontvangst nemen. We dronken nog wat, feliciteerden nog andere deelnemers en gingen dan naar huis (ik vanaf Wetteren met de trein).

Het weer was wat wisselvallig, niet echt warm op de laatste dag van de lente, lang moesten we niet in T-shirt lopen, soms was een regenjas nuttig wegens de miezerbuien. Maar al bij al viel dat toch nog mee.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.com/helgavds/NvWV10

21-06-2010 om 00:00 geschreven door Helga

Ik reed er zelf naartoe, want Paul was op wandel in Frankrijk (100 km van de club van Flers waarbij Mont St.-Michel werd aangedaan) en trof er reeds enkele bekenden in café Parking in de Aalsterse Botermelkstraat. Ik schreef me in voor 2 x 25 km en bestelde meteen een paar belegde broodjes. Van Marnk en wat later van Guy kreeg ik een warme chocomelk aangeboden en wanneer die tweede ook op was, vertrokken we voor de eerste lus.

Die ging richting Moorsel over vooral natuurlijke paden, her en der een modderpoeltje of plasje ontwijkend. Het eerste stuk langs Moorsel en Meldert was ongeveer 12 km maar die twee uur wandelen “vlogen” zo voorbij omdat ik mijn babbel had met wandelvrienden die ik niet veel zie of andere pelgrims met wie ik ervaringen uitwisselde. Aan de visvijver van Meldert liet Rudolf ons ruim tijd om iets te drinken (donker Kasteelbier !) en het toilet te bezoeken. Daarna gingen we verder via Baardegem met nog een wagenrust aan een sporthal, en zo langs een fraai aangelegde recreatiezone (met voetbal- en basketbalplein in dezelfde rechthoek) terug naar het café. Onder andere ik haalde mijn lunchpakket bij de medewerker (ook een pelgrim, hij en zijn vrouw komen eind september op TV in “Man Bijt Hond”), en haalde me een donkere Leffe aan de toog.

Intussen vertrokken vele wandelaars die aan 25 km genoeg hadden en kwamen enkele anderen zich inschrijven voor de tweede lus. Deze leidde ons naar Aalst waar we ruim tijd doorbrachten, we gingen zowat het hele centrum door en rond, en hadden een half uur pauze aan de Grote Markt. Ik dook de “verkeerde” café binnen want daar hadden ze noch Kasteelbier, noch Leffe, dus opteerde ik voor een frisdrank. Na die dertig minuten bereikten we het stadspark via een paadje aan de parking van de wereldberoemde supermarkt aan het rond punt. In Erembodegem, nabij het station in de rustiek aangelegde driehoek aan het rond punt, hadden we een wagenrust, maar wij kwamen er iets vroeger aan dan de pelgrims met twee dochters. We moesten nauwelijks een minuut wachten eer de man er aan kwam, even later gevolgd door vrouw en dochters, en Peter en Maaike hielpen met plastieken bekers uit te delen, we hadden allemaal rap iets te drinken. Peter haalde dan de knabbels (eierkoek) boven zodat we onze 10 minuten ruim konden benutten om indien nodig onze voeten en benen te laten rusten. Via enkele gekende en minder gekende straten van Erembodegem bereikten we Hof Somergem, deels in deze gemeente, deels in Aalst zelf, en het Somergembos waar aan de ingang ervan de helft van de vroegere Zeebergbrug staat, de andere helft staat in Zandbergen. Wat verder gingen we voorbij zaal en café De Kring waar ineens iemand buiten kwam en naar de groep riep. Het was Kadee Luc die het wandelen heeft niet meer ziet zitten. Langs een paar paadjes kwamen we in de Affligemdreef die we overstaken om de Schendelbeekhofstraat te bereiken. We staken de Moorselbaan over en kwamen op een fietspad dat er vroeger niet was, toen waren er trappen met een gleuf voor fietsen. Even verder liet Rudolf de groep even stoppen om ons voor onze komst te bedanken. Antoine, de voorzitter van Euraudax België die de laatste lus mee stapte, liet weten dat Jan De Donder, die in 2005 zijn Gouden Arend behaalde, op 61-jarige leeftijd overleden is, en vroeg een minuut stilte. Ik moet eerlijk toegeven dat ik me hem niet herinner, ondanks de toch gedetailleerde beschrijving die Antoine gaf (groot, kalend, en met een grote, zwarte hond). Rudolf kreeg weer het woord om te zeggen dat hij volgend jaar eenmalig een 100-km-tocht organiseert in het weekend van 14 en 15 mei 2011. Dan restten ons nog een kilometer tot het café.

Het was een mooie tocht met veel natuur en ook wat cultuur (Aalst) over voor ongeveer de helft natuurlijke wegen. We hadden ook geluk met het weer want het was nog beter dan voorspeld: droog en met veel zon, ook wat wolken. Veel wandelaars kreeg Rudolf helaas niet op bezoek, er was concurrentie van die Franse Euraudax-tocht, de 100 km van Binche en de Sloebertocht, 60 km.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/helgavds/EuraudaxAalst10

12-06-2010 om 22:09 geschreven door Helga

Ik was op zoek naar de startplaats toen ik toevallig Annemie zag die wachtte op Mark, dat is ook een gelukkig toeval. Zij hadden al ingeschreven maar gingen even met me mee en wachtten tot ik ook mijn kaart had gekocht en ingevuld. Dus togen we samen op stap voor 21 km.

Via Letterbeek en Terhagen bereikten we Neigem, waar we controle hadden daar waar De Sportvrienden hun Neigembostocht laten starten. Hier zaten twee medewerkers zoals de wandelaars op het terras om daar te stempelen en consumptiejetons te verkopen. Voor de koffie van Annemie en Mark moest ik echter de trap op, gelukkig kwam Annemie helpen. Na deze pauze gingen we verder richting Neigembos zelf, maar ergens moeten we een wegwijzer gemist hebben, en zo kwamen we nabij de startplaats uit. Mark ging verhaal halen bij een medewerker die toevallig de omloopcommissaris in een camionette zag aankomen. Die medewerker was zo vriendelijk om ons terug naar Neigem te brengen, en ons te laten uitstappen aan het paadje dat we hadden moeten nemen. Dus konden we toch het bos bezoeken. Zo ging het naar Ternat (een gehucht gelijknamig aan de gemeente bij de E40), we staken de N8 over en dat vonden we al verdacht. Hadden we opnieuw een pijl gemist? Te meer daar de controlepost die we bereikten, een tuinbouwschool met veel beplanting (o.a. fruitbomen), niet op het plan van de 21 of zelfs de 24 km staat. We namen daar nog een pauze, intussen gingen Annemie en Mark aan een medewerker vragen waar we ergens gemist hadden. Er kwamen zich nog mensen moeien, zoals een paar wandelaars die eigenlijk slechts zo’n 10 km wilden afleggen. Na onze pauze besloten we van zo snel mogelijk terug in Strijland bij Gooik te geraken, we hadden nog plannen voor de zondag. Intussen was het echter begonnen te regenen, aanvankelijk was het slechts druppelen, maar de regenbui haalde ons in. Zo kwamen we terug in Strijland waar we eerst iets warms dronken, en ik 6 mattentaarten kocht, alvorens elk ons weegs te gaan.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/helgavds/19deHeidetochten10

06-06-2010 om 00:00 geschreven door Helga

Ik was wat laat aangekomen en koos voor de omloop van 18 km, bij aankomst in het P.T.I. van Zottegem zag ik al enkele tentoonstellingen, zoals van kaktussen en modeltreintjes, maar daar zou ik na wandeling wel eens naar kijken. De omloop leidde me meteen naar het Breiveldepark, waar ik genoot van de stilte en de natuur. Toen ik dat park (met restaurant, maar daar ging ik nu niet langs) had verlaten, kwam ik weldra langs een bierwagen op een oprit. Daar trakteerde de organiserende club op haar 25-jarig bestaan met een Adriaan Brouwer (of een frisdrank). De kat des huizes kreeg er echter niets, dus droop het na een tijdje maar weer af. En toen ik mijn bier op had, ging ik ook verder, terug zo leek het naar het Breiveldepark, maar deze keer ging ik erlangs, en via Godveerdegem en Erwetegem, over verharde en natuurlijke wegen, bereikte ik de eerste controlepost. Sportvriend Marcel kwam daar net buiten en we sloegen een praatje, zo wist ik dat Sportvriendinnen Julienne, Francine en de twee Trezen (Marie-Thérèse) er waren. Ik hield hen even gezelschap, voor de duur van nog een glas bier, en we vertrokken samen. We waren nog niet goed op de openbare weg, alvorens linksaf te slaan, of er stopte een auto aan de kant van de weg. Twee mannen stapten uit: Danny en Jean-Paul die, via Buggenhout om nog een wandelaarster, Anita, op te halen, op weg waren naar het Zwarte Woud waar ze ’s anderendaags zouden deelnemen aan de Superaudax, 200 km wandelen in groep en dat in 40 uur, rustpauzes inbegrepen. Veel geluk, mensen !

Een eind verder zei ik “Tot ziens” tot mijn gezelschap, want zij gingen op de omloop van 12 km. Op weg naar de controlepost in Sint-Goriks-Oudenhove kreeg ik een telefoontje van Annemie om af te spreken, en na de controle nog eens omdat ze dan vertrok voor 6 km. Ik moest dan geen 6 km meer stappen en toen ik in het P.T.I. terug was en een babbeltje sloeg met Nelly kwam Annemie er ook aan. We bleven nog wat zitten frieten eten bij het gezelschap Sportvriendinnen.

Het was een mooie tocht met een afwisseling tussen verharde en natuurlijke wegen. Het weer kon wel wat beter, het had zelfs even gemiezerd en warm was het ook niet, de IJsheiligen mogen opkrassen.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/helgavds/16deEgmonttocht10

13-05-2010 om 22:20 geschreven door Helga

Met Paul en Rudolf kwam ik hier aan en kon meteen de bekenden en minder bekenden begroeten en me inschrijven. Er was natuurlijk nog ruim tijd om iets te drinken, mijn boterhammen op te eten en me klaar te maken, zoals met het aantrekken van kousen en wandelsandalen. Intussen kreeg ik al het krantenartikel, met foto, te zien over deze tocht, blijkbaar zou ene Herman De Croo zijn opwachting maken op zondagochtend. In dat artikel worden de vier lussen kort beschreven en Danny, de organisator en baankapitein, had al een NGI-kaart opgehangen met daarop de omlopen.

De eerste lus, waar ik het gezelschap had van mijn vrienden Annemie en Mark, voerde ons langs verharde en vooral onverharde wegen, met ruime blikken op de natuur, naar de kerk van Zegelsem voor een eerste wagenrust. Via Sint-Kornelius-Horebeke en Elst (nee, geen geutelingen te bekomen ) bereikten we de tweede wagenrust die stond opgesteld op een plein in Michelbeke, daar kregen we twee belegde broodjes bij de gebruikelijke dranken. Op de terugweg naar de sporthal De Rijdt gingen we nog langs de Toepkapel langs, de deur stond open en ook ik wierp er een blik in. Toen we terug waren, kregen we elk een flink bord spaghetti bolognese. Ik nam dan node afscheid van Annemie en Mark maar merkte tot mijn groot genoegen dat ik voor de tweede lus het gezelschap kreeg van Anny en Chris (Everbeekse Wandeltochten), bij mijn herinnering de eerste keer dat ik hen op een euraudax-tocht zag.

De tweede lus was naar mijn bescheiden mening de mooiste, maar ook de langste, namelijk 27 km. Via Opbrakel bereikten we namelijk het Bos van La Louvière en daar wandelden we een hele eind weg. Op de wagenrust van Everbeek, aan de kerk en een school (waar Anny en Chris nog geholpen hebben op een wandeltocht van hun club), kregen we een ijsje, dat smaakte ook wel ! Genoeg gesnoept, we staken de taalgrens over om het Hoppebos te bereiken en daar ook van de natuur te genieten. We staken de N48 een paar keer over om gemoedelijk terug in de sportzaal aan te komen. Daar werd de soep uitgeschept, om dan gevolgd te worden door een kippefilet, groenten en gegratineerde aardappelschijfjes. Toen ik zag hoe groot de porties waren, ging ik me gauw een halve portie vragen, maar het hele dessert, een punt rijsttaart, liet ik niet halveren.

Toen was ’t gedaan met de avontuurlijke paden, zoals in de bossen (knuppelpaden, een balk over een beekje, een omgevallen stam, …), want de duisternis was ingetreden en Danny wou geen ongelukken riskeren. Het was dan eigenlijk ook gedaan met foto’s nemen (behalve van een standbeeld voor de mijnwerkers), tijdens onze wandeling via Parike naar Everbeek waar we zowel in het beneden- als in het bovenkwartier (opnieuw aan de kerk en de school) rust hielden. We keerden dan terug voor ons ontbijt en nog wat rust voor de voeten.

Ook de vierde lus was gemakkelijk van paden, al was er een strook veldweg, langs vooral Michelbeke en Sint-Maria-Horebeke. Het was in deze lus dat de enige caférust werd gehouden, de Corner was reeds of nog open. De laatste wagenrust, op papier dan toch, was op de parking van tennisclub Tempelhof. De laatste wagenrust op papier, staat daar, want nog voor onze terugkeer trakteerde Euraudax Brakel op een glaasje jenever (of iets anders, voor wie geen alcohol lust). Het was de moment om “op zijn Deens” te toasten, met Danny, maar ook met de drie Denen, met Fransman Michel (SPN Vernon), met Anita en Jean-Paul die dat nog zullen leren kennen, over twee maanden. Luttele kilometers scheidden ons van de aankomst, opnieuw via het leuke en rustige park aan de sportzaal.

Terug binnen en zitplaats genomen merkte ik dat de burgervader van Brakel zijn spreekwoordelijke kat gestuurd had, dus kon Danny meteen overgaan tot de gebruikelijke geplogenheden, zoals de wandelaars en de medewerkers danken. Verder had hij vier trofeeën te verdelen: de 6^de Gouden Arend voor Sally, mijn eigen 7^de Gouden Arend, de 8^ste voor Jean-Pierre (wiens vriendin meehielp) en de 18^de voor Lucia. Nog drie dus, en ik mag een feestje bouwen op een wagenrust.

Het is niet omdat ik hier nog eens een Gouden Arend behaal dat ik dit zeg, ik meen het: de hele tocht was perfect, de mooie omlopen rijk aan natuur, de snelheid, de rustpauzes (al zijn ze voor een vrouw dan wat kort als ze zich eens discreet moet verstoppen), de bevoorradingen (zeer afwisselend en zeker niet allemaal koek en wafel) en de vriendelijkheid en gedienstigheid van Danny’s helpers. Het weer viel ook goed mee want het heeft niet geregend en tijdens de zaterdagnamiddag kon men zelfs in T-shirt gaan.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.com/helgavds/EuraudaxBrakel10

10-05-2010 om 20:49 geschreven door Helga

Met Paul kwam ik hier aan en kon meteen de bekenden en minder bekenden begroeten, me inschrijven en meteen vragen of ik na de vierde lus naar het station gevoerd kon worden, want ik koos voor 100 km en Paul deed een nog een schepje van 25 km boven op. Er was natuurlijk nog ruim tijd om iets te drinken, mijn boterhammen op te eten en me klaar te maken, zoals met het aantrekken van kousen en wandelschoenen, en dit voor de lus van 50 km (het was dus geen echte 25-uren-tocht).

Die eerste dubbele lus voerde ons via het centrum van Geraardsbergen langs mij veelal onbekende wegen en paadjes naar Lierde waar we in deelgemeenten Sint-Martens-Lierde en Sint-Maria-Lierde een wagenrust hadden. Op de eerste werden rozijnenboterhammen met kaas uitgedeeld en was er ook warme chocomelk. Dat is blijkbaar een grote hit in de Denderstreek. Het ging dan verder en we genoten met volle teugen van de natuur en het lekker warme en zonnige weer. In de cafetaria van de sporthal van Steenhuize haalden we onze naar keuze belegde baguette en ik genoot van het gezelschap van mijn tafelgenoten, Didier, Willy, Patrick en Pascal, en ook van een paar frisdranken. Onderweg terug naar de feestzaal bezochten we het Duivenbos met een poel waaraan gewerkt wordt en een parking aan de N42 in Ophasselt. Daar kregen we een part meloen, lekker fris! Toen iedereen bediend was, waren er nog stukken over en deze keer nam ik me een kleiner stuk, dat bijt gemakkelijker. De weg terug naar de zaal ging via de Denderstraat, die gaat behoorlijk berg op, maar de Muur hield baankapitein en organisator Peter voor een andere lus. In de zaal kregen we onze warme maaltijd met drie gangen. We hadden er 75 minuten rust, genoeg om een ander T-shirt, andere kousen en sandalen aan te trekken.

Toen we opnieuw vertrokken, was de duisternis al ingetreden, dus veel foto’s vielen er niet meer te maken, in die derde lus zelfs eentje. We staken de taalgrens over via Deux-Acren en Lessines en keerden dan terug voor een koude schotel. Van de 40 minuten bleven er na het verorberen van die maaltijd nog wat over om in het salon wat te rusten.

De vierde en voor mij laatste lus ging langs Zarlardinge en Everbeek om in eerstgenoemde gemeente twee wagenrusten te hebben. Tijdens deze lus hadden we een lange, stenige veldweg die eindigde in een asfaltweg naar een seniorenverblijf. Zo kwamen we in Geraardsbergen waar de kers op de taart nog geserveerd werd: de beklimming van de Muur langs dezelfde weg als de renners doen. Aan de kapel van Oudenberg werd gepauzeerd zodat iedereen er zou zijn voor de afdaling, zij die er eerst waren, konden dan ook wat bekomen en van het uitzicht genieten of een kaarsje aansteken in de kapel. We keerden dan op onze stappen terug, maar niet lang want de omloop van de wielrenners wordt verlaten langs een ander pad dat zo goed als direct leidt naar de feestzaal. Daar laat ik mijn boekjes afstempelen nadat ik mijn andere sandalen aantrok, samen met Jan (Euraudax Wortel) en Gilbert werd ik door Arthur keurig voor de deur van het station gebracht. Voilà, nog één homologatie van 100 km en ik heb weer een trofee beet.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/helgavds/EuraudaxGeraardsbergen10

26-04-2010 om 22:54 geschreven door Helga

Met Annemie en Mark kwam ik hier aan en wel de dag ervoor zelfs, want de start was om 10uur (later was natuurlijk ook mogelijk, want het ging om een 30-urentocht), zodat we nog eens naar een hele grote zaak van sportkleding en andere toebehoren konden.

Van die 30 uren planden wij enkel de eerste 20 te wandelen en schreven ons dus in voor 100 km. Toen we in de zaal (M.J.C. Montchapet) aankwamen, zaten er in twee zaaltjes mensen, in de ene hadden ze hun bagage en in de andere schreven ze in en konden ze oploskoffie of thee drinken. Wij deden hetzelfde, met dat verschil dat ik er niets dronk. Om tien uur floot organisator en baankapitein Jacky Garnier voor vertrek. Zoals de vier andere lussen vertrok hij meteen naar het nabijgelegen Fontaine-lès-Dijon, een gemeente in het Franse departement Côte-d'Or (regio Bourgondië) dat in 2005 nog 8904 inwoners telde. Na een uurtje stopten we omdat we een plaats bereikten waar de vrouwen zich discreet konden verstoppen. Voor de eerste wagenrust moesten we nog een eind verder wandelen o.a. langs de Ouche dat het kunstmatig meer van Kanunnik Kir voedt. Na de frisdranken en de stukken brood met kaas bezochten we verder dat meer van de andere kant, het Arquebusepark nabij “ons” hotel en het station, en zo keerden we terug. In de zaal kregen we een kippenbout met griesmeel en appelmoes, de wijn en water zijn gratis, we zijn nu eenmaal in Frankrijk.

Intussen waren enkele wandelaars zich komen inschrijven en we zouden eerst een lus stappen van ongeveer 10 km. Ik had op de folder al gelezen dat dit hier mogelijk was om kennis te maken met het concept groepswandelen aan 6 km/h. Die wandeling begon ook in Fontaine-lès-Dijon en leidde ons naar Talant waar we erop toe moesten zien niet op onze adem te trappen want het ging stevig bergop. Aan de basiliek aldaar konden we een paar minuten verpozen en adem halen alvorens verder te gaan. De twee jonge wandelaars die kwamen kennis maken met het euraudaxgebeuren had ook recht op een wagenrust. Langs rustige velden met fruitbomen in bloei kwamen we terug aan de startzaal waar de doorzetters een wagenrust op de koer hadden. Van de tweede lus restte dus nog iets meer dan de helft langs rustige wegen, aangelegd of natuurlijk. Eens terug in Dijon kregen we onze warme maaltijd met pompoensoep, kalkoenstoverij met rijst en saus, en een stuk bessentaart. Behalve kousen veranderde ik ook van T-shirt want het was soms wat warm, vooral ook door het gestrekt wandeltempo.

We moesten nu ook onze reflecterende spullen minstens meenemen want wanneer deze derde lus voorbij zou zijn, zou de zon al ondergegaan zijn. Het was dus het moment voor een stadsbezoek aan Dijon, al verlieten we de stad om nog eens naar Talant te stappen via een steile helling gevolgd door een trap. Toen we terug waren kregen we een lekkere soep met brood en als dessert een fruitsla en een kommetje plattekaas (waar ik mijn stukjes fruit in dopte).

De voor ons laatste lus bracht ons alweer naar Talant, maar dan niet helemaal tot boven, en naar het kunstmatig meer, ook nu over verharde en minder verharde wegen, maar toch steeds behoorlijk begaanbaar. Na deze lus mochten ook wij aanschuiven voor het ontbijt. Maaltijden “buiten” het parcours moeten normaal bijbetaald worden, maar wij betaalden al de vastgelegde prijs van 30 EUR voor de vier lussen, ik denk dus dat het ontbijt daarmee al betaald was.

Over de eerste twee lussen was ik het meest enthousiast, nadien kreeg ik de indruk enkele stukken meer dan eens te zien. Het weer was goed want zonnig en droog, ’s nachts koelde het flink af, maar echt koud had ik het niet. Er waren een ruime 40 wandelaars, waarvan 10 voor 100 km en 11 voor 150 km. Wij drie waren de enige Belgen, verder was er nog een Duitser (Willy), de rest waren Fransen. Sommigen kende ik van gezicht, enkelen zelfs van voornaam (Brigitte, die van Dijon is, en Bernard, die na de eerste lus inpikte).

Na onze wandeling gingen we naar het hotel wat slapen en nadien bezochten we Dijon en een paar terrasjes.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/9470hvds/EuraudaxDijon10

20-04-2010 om 23:06 geschreven door Helga

’t Is lente dus de wandelaars kunnen er om 07.00 uur aan beginnen, de bestuursleden moesten er derhalve een uur eerder zijn. Toen ik mijn “mobiel secretariaat” naar binnen droeg, werd al een eerste auto geparkeerd, maar de chauffeur bleef toch nog wat zitten.

Weldra werd het voor iedereen druk, de laatste puntjes werden op de i gezet en de wandelaars kwamen toegestroomd. De hele dag was het druk voor alle medewerkers, ook in de twee controleplaatsen (Kerksken en Denderhoutem), gelukkig had ik alweer hulp van Paul uit Kerksken, hij sorteerde de inschrijvingskaarten per club. Intussen deed ik wat ledenadministratie, want we kregen 8 nieuwe leden over de vloer, hartelijk welkom bij onze club! Er waren ook enkele hernieuwingen van het lidmaatschap, en verder aanvragen van adresklevers en vervolledigen van mutualiteitsformulieren. Zo wat ik in touw van voor 7 uur tot na 15 uur wanneer de telling werd afgesloten. Ik drukte een lijst uit voor voorzitter Herman, die rond half vier de aandacht van het publiek vroeg (die hun aandacht deels voor DJ Marlon reserveerde) voor de uitslag en het uitrijken van trofees, hierbij bijgestaan door ondervoorzitter Julienne. Ik had intussen de formulieren op de website van federatie Aktivia ingebracht, dat spaart me weer werk thuis.

Nadien kon ik wat uitblazen onder het genot van een trappist bij Annemie en Mark die waren terug gekomen van 43,3 km wandelen, wij kregen het gezelschap van Anny & Chris (Everbeekse Wandeltochten) en medewerkers Johan. Intussen was het ontruimen al stilaan begonnen en toen Annemie, Mark, Anny en Chris waren vertrokken, ruimde ik mijn secretarishoekje op en hielp dan bij de overige opruimingswerken, nadien bij het lossen van de benodigdheden. De schitterende uitslag (wat ons wat troost bood voor de vorige 3 wandelorganisaties) staat nog tot 11 juli 2010 op de website van De Sportvrienden: http://www.desportvrienden.be/FR_Uitslag100411.html.

Mijn fotoalbum met foto’s van bestuurslid Jozef: http://picasaweb.google.com/9470hvds/WandeltochtDenderstreek10

12-04-2010 om 22:37 geschreven door Helga

De startplaats bevindt zich evenwel in Aalst en omdat het zo dicht bij het ouderlijk huis is, reed ik er zelf heen. Bij wijze van uitzondering waren Annemie en Mark er eerder dan ik, ze kwamen dan ook van wat verder af. En in tegenstelling tot hen schreef ik me in voor 50 km, zij hielden mij gezelschap tijdens de eerste lus van 25 km.

De eerste lus leidde ons via Hof Somergem en Erembodegem en over zowel verharde maar vooral natuurlijke (en modderrijke) paden naar Meldert, waar we een eerste rustpauze hielden. Daar hielpen 2 zonen en de broer van organisator en baankapitein Eddy om de wandelaars van een knabbel en een drank te voorzien. Na 8 minuten floot Eddy voor vertrekken naar de volgende rustplaats op een bedrijventerrein in Meldert, ook nu over vooral natuurlijke en modderrijke paden. Na nog een koek en een frisdrank (bier was er ook voorhanden) keerden we terug naar Aalst. Wie dat had besteld, kreeg een lekkere spaghetti bolognese voorgeschoteld en wie het aankon, kon zelfs een tweede portie krijgen (ik nam deze kans waar). Intussen nam ik node afscheid van mijn twee vrienden.

Langs ongeveer dezelfde straten bereikten we Hekelgem, waar we eerst een vervallen molen staat, en even verder de “Oude Molen”, die er nochtans veel beter uitziet, passeerden en dan een lus maakten alvorens nog een wafeltje te krijgen dat we konden doorspoelen in een café nabij de kerk. Hier gunde Eddy ons een half uur wat voldoende was om de voeten even te laten rusten. Na dat half uur ging het verder naar Essene, via enkele hellingen, meer dan in de eerste lus maar minder modderig. En dat was een geluk bij een ongeluk want het regende alweer, en nu langer dan de vorige buien. Ik vreesde al voor een herhaling van de bui in de derde lus van Euraudax Iddergem maar gelukkig was het niet zo erg. Integendeel, ondanks de regen scheen de zon even, in Aalst aan de linkeroever zou men zeggen dat het carnaval is in de hel. Dat we in een rijk landbouwgebied wandelden, bleek aan de talrijke dieren in de weilanden: paarden, koeien (ook van een mij onbekend ras), schapen en lama’s. In Essene is zelfs een grote kudde schapen waar wedstrijden met honden mee worden gehouden, die honden moeten getraind zijn om schapen te drijven. Even voorbij die kudde hadden we een wagenrust aan het kerkhof van Essene, daar konden we zo nodig schuilen terwijl we iets knabbelden en dronken. Terug keerden we via Erembodegem.

Het weer was behoorlijk wisselvallig met zon en regenbuien. Voor zover ik weet had Eddy zo’n 60 gasten, en die zullen blij geweest zijn, denk ik, want het was een leuke tocht. Het leuke was er voor mij wel aan dat de streek mij niet helemaal vreemd was, al wil dat niet betekenen dat ik elk stuk van de omlopen ken. Eddy heeft me dus nog weten te verrassen.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/9470hvds/EuraudaxAffligem10

04-04-2010 om 20:17 geschreven door Helga

Zoals afgesproken vond ik Annemie en Mark in Brussel nabij de Heizel, waar ik met de metro aankwam en samen kwamen we voorspoedig aan bij het Centre Culturel, waar Mark een leuke parkeerplaats vond, dichterbij kon nauwelijks of hij moest op het grasperk parkeren.

Terwijl ik ons een zitplaats zocht (achteraan de zaal) haalde Annemie voor elk van ons de inschrijvingsdocumenten, we kregen er ook een reflecterend vest en een tasje in dezelfde kleur bij. We hadden dan nog tijd genoeg om iets te eten, te drinken en bekenden te begroeten, zelfs veel wandelaars die we van Euraudax kennen, zoals Katrien, Eddy (clubgenoot van Annemie), Louis van Gemmenich en zijn kameraad Marcel van Pomona, Christine, Pierrot, Thérèse en Conrad, Marion, Hardy, Willy en Patrick van de Caracolles Andennaises. Ook Jill (“Ms Centurion”) was van de partij.

Uiteindelijk was het dan toch tijd om te vertrekken, nog voor 21 uur gingen we naar de uitgang en zagen tot onze grote verbazing dat de groep al vertrokken was, en het was dus nog geen 21 uur! Nu ja, de omloop is uitgepijld, dus we maakten ons geen zorgen en we vonden weldra aansluiting met het peloton. We zouden trouwens de hele wandeltocht veelal dezelfde mensen zien, toevallig Euraudaxers, die dus gewend zijn om steeds dezelfde wandelsnelheid aan te houden. Het parcours ging in tegenwijzerzin, zodat we eerder ’s avonds Eupen bezochten en overdag ten westen van Welkenraedt zonder reflecterend vest en zaklamp konden wandelen. Daarom heb ik ook geen foto van het mooie kapelletje nabij Membach, daar zijn we vorig jaar in daglicht langsgegaan, en Annemie en ik kennen het ook van de Euraudax-Ster van Jacky (Euraudax Stembert). Eupen komt me ook ’s avonds bekend voor maar voor het overige hadden we daarna veel wegen en paden die ik me helemaal niet herinner. Ondanks dat die paden niet overal even goed begaanbaar zijn (ik heb vooral last met moddergladde en/of stenige afdalingen) kwamen we naar mijn gevoel snel aan op de rust- en bagagepost in Plombières, nog geen 9 uren waren verlopen. Daar kleedden Annemie en ik ons om (T-shirt en kousen), we staken onze reflecterende vesten en zaklamp weg en aten onze omelet met spek (ik at hem eigenlijk zonder spek en Annemie at de helft van de hare, Mark at de rest op).

Verder ging het in Euraudax-tempo naar Remersdael, Sint-Martens-Voeren en Saint-Jean-Sart. Daar vonden we onze bagage terug, ik wisselde opnieuw van T-shirt en kousen, en stak mijn sweater in de tas want ik had het toch wel warm en de zon was intussen ook van de partij. We voelden intussen wel de moeite in de benen, vooral wanneer we na een rustpauze opnieuw op pad gingen, al zaten we nog op schema. Nog drie rustplaatsen deden we aan: Aubel, La Clouse en Henri-Chapelle. In de gemeentelijk school van La Clouse wilden we een rijsttaart “betalen” met het bonnetje dat we in Remersdael niet gebruikten omdat we daar water dronken (uit dorst, niet omdat ’t gratis was) maar de medewerkster zei dat ze dat niet mocht toelaten. Het bestuurslid dat er verantwoordelijke voor de rustpost was, beaamde dat al zei ze dat ze het ons graag zou toelaten, maar ja, ze zal ook niet zoveel te zeggen hebben. Wat later ging Mark wat babbelen met de medewerkster die hij vorig jaar (toen hij ons tegemoet kwam gewandeld) op een andere rustpost had begroet. Nadien vertelde hij ons dat de Eurégio volgend jaar misschien wel doorgaat, al zal het er misschien anders uitzien en zal de club de medewerking krijgen van een andere club. De meeste medewerkers zijn ook geen 20-ers of 30-ers meer, eens ze de nacht hebben doorgedaan, stempelend of broodjes smerend of wat dan ook, kwamen de wandelaars van de kortere afstand (op zaterdag kon je tot 50 km wandelen) en dat kruipt ongetwijfeld in de kleren. De omloopcommissaris die het parcours heeft ontworpen, is ook vlijtig geweest, weinig stukken waren me bekend en ook na de stop in Henri-Chapelle kregen we een onbekend stuk voor de voeten, een kiezelpad naast de spoorlijn (één lijn, voor goederenvervoer of naar een kopstationnetje?). Zo bereikten we het cultureel centrum weer langs een onbekende kant. Wij hebben het gehaald en Mark heeft zijn record gebroken, we zijn vóór 17 uur (nl. om 16:40 uur) aangekomen.

Het weer was zo goed dat we, afgezien van een kort miezerbuitje, onze regenkleding of regenscherm niet nodig hadden, integendeel werden we eerder nat van ’t zweet…

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/9470hvds/Euregio10

28-03-2010 om 20:59 geschreven door Helga

Deze keer reed ik zelf want ik ging voor 75 km (drie lussen), ik miste nog zo een homologatie (eigenlijk geven ze voor die afstand geen, want je hebt geen nummer te noteren).

De eerste lus leidde ons naar Gooik langs de Dender, enkele weiden die een wijds uitzicht bieden, de Hertboommolen (ook gekend van de VRT-serie Zeppos, héél lang geleden), de steile helling van Kluisberg in Pamel (ook bekend van sommige organisaties van WSV De Sportvrienden) en het Molenhof met vijver. Dit was de lus met de leukste bevoorrading: champagne op de eerste wagenrust, ter gelegenheid van de huwelijksverjaardag van baankapitein André en zijn Erna, en belegde broodjes op de tweede wagenrust.

Ik wist intussen al dat Annemie ons voor de tweede lus gezelschap zou houden, langer kon niet want ze had nog veel werk thuis. Die lus leidde ons naar Roosdaal maar bij het begin ervan langs zonet bewandelde wegen, zo passeerden we zelfs nog eens langs Molenhof met vijver (waar ik toen een foto van nam, er stond niemand in ’t zicht ). Om de wagenrust van Ledeberg Dries (niet die van Gent, hé) te bereiken, moesten we toch weer onze “hellingsteek” opzetten, maar zo erg als de Kluisberg vond ik het toch niet. De tweede wagenrust was aan Dommelingen en toen gingen we terug naar Iddergem voor de warme maaltijd. Die bestond uit een lekkere soep, een halve kip (mijn ogen waren meteen groter dan mijn buik, en dat kan tellen…) met rauwe groenten, kroketten en, in aparte kommetjes, appelmoes enerzijds en erwten & wortels anderzijds. Van die halve kip kreeg ik nauwelijks een bil opgegeten, de rest heb ik wel genuttigd (alsook een schep appelmoes en een schep erwten & wortels). Het ijsje met chocoladesaus ging gemakkelijker binnen. Tijdens deze lus, overigens, had het kort geregend, tegen dat we de regenschermen open of de regenjas aan hadden, was ’t al bijna over (ik had mijn regenjas rond mijn middel geknoopt en moest dus eerst mijn reflecterend jasje uittrekken).

Ik nam node afscheid van Annemie maar bedacht dat ik zelf toch maar 25 km te wandelen had, en van foto’s nemen was ook al niet veel sprake meer, enkel nog van een beeldje in een tuin. Deze lus leidde ons via Denderhoutem naar Haaltert en twee wagenrusten (Roslaer en Mussenzele). Op de tweede was er ook warme chocolademelk en dat liet ik mij zeer smaken (anders dronk ik cola). Intussen had ik de batterijen van mijn zaklamp vervangen. Na deze tweede lus was er weer zo’n kort buitje, waarop Frank tegen Jeannette zei dat het was om ons bang te maken, maar dat zou niet lukken. Wel, Frank, je had dat misschien niet mogen zeggen. J De volgende bui was er ene om U tegen te zeggen: een flinke plensbui die maar bleef duren. Wat was ik blij dat ik er in Iddergem van af was! Mijn schoenen, kousen, voeten en regenjas (ook reflecterend vestje) waren kleddernat, zelfs mijn T-shirt had natte regenvlekken. Ik liet mijn boekjes afstempelen en wenste iedereen een droge voortzetting van de wandeling (maar dan moest het binnen de 40 minuten wel ophouden met gieten).

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/9470hvds/EuraudaxIddergem10

21-03-2010 om 22:47 geschreven door Helga

Eens terug uit Lommel bij Annemie thuis besloten wij twee om nog eens langs te gaan in haar geboorteplaats, Mere. Maar vertrekken deden we wel van de rustplaats te Vlekkem, omdat Annemie voorzag dat daar misschien gemakkelijker parkeerplaats te vinden was dan in het industriepark. En inderdaad, we konden nog naast elkaar parkeren.

Binnen in de zaal troffen we onze wandelmaten van de Kadees die daags voordien aan 25 km genoeg hadden in Lommel. Hier waren ze druk in de weer: Lucia achter de toog (met o.a. Ellen en Werner), Conny in de keuken en Geert aan ’t afruimen (daarvoor had hij nog een collega). Lucia beloofde ons elk een potje rijstpap te reserveren en wij wandelden naar Mere om in een der hallen onze inschrijvingskaart te kopen en meteen ons boekje te laten afstempelen. “Mijn” clubvoorzitter Herman trakteerde ons op een warme drank en toen die op was (en hij met andere Sportvrienden aan een andere tafel aan het babbelen was), volgden wij het parcours terug van 6 km (voorzien voor buggy’s en rolstoelen, dus modder riskeerden we hier ook niet) via de kerk van Ottergem naar Vlekkem, waar onze maten nog steeds echt druk in de weer waren. Lucia haastte zich naar de keuken om onze twee potjes rijstpap, de bruine suiker stond aan de stand met de soep. Ik vond intussen twee vrije zitplaatsen en Annemie bracht het potje bruine suiker mee. We lieten ons de rijstpap smaken, wat lekker, zeg !!! Omdat we omzeggens meer dan 24 uur niet echt geslapen hadden, namen we afscheid van onze makkers en elkaar, en gingen elk ons weegs naar huis.

Ook hier was het zonnig maar nog steeds koud.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/9470hvds/Papeterstocht10

07-03-2010 om 22:18 geschreven door Helga

Deze keer kwam ik in De Soeverein te Lommel aan met Annemie en Mark, de reden daarvoor blijft lekker tussen ons drieën. We schreven ons in voor de volle pot van 100 km, jawel, geen 30 maar 20 uren wandelen en rusten. Bij mijn inschrijving vroeg baankapitein Louis of ik seingeefster wou zijn, OK dan maar, als je er ene te kort kwam (dat toch liever dan “laatste man/vrouw”).

De eerste lus leidde ons langs het kanaal en door de Lommelse Sahara met een wagenrust aan de bekende voetgangersbrug en een caférust in Heuvelhof. Terug in de startplaats haalde ieder zich een koude schotel met vlees en groente.

De tweede lus leidde langs de Lommelse Sahara en het Duits kerkhof met een wagenrust aan het station van Lommel (nabij Kattenbos, ons bekend van een andere euraudax-wandeling) en een caférust bij De Mulder, ook al bij Kattenbos. Op zoektocht naar het WC vond ik achteraan nog een zaaltje met ruim zitplaats dus verlieten Annemie, Mark en ik de toog en gingen daar zitten, waar we zicht hadden op drie welgevulde vogelkooien. Toen Louis voor vertrekken had gefloten kwam de uitbater vertellen dat hij elders nog 50 van die mooie vogels zitten heeft, maar ja, we konden dus niet blijven luisteren. In de Soeverein haalden we ons een mok soep en een hoofdschotel bestaande uit kroketten, erwten en wortelen en een kippenfilet (veronderstel ik, want ik had genoeg aan kroketten en groente).

Toen we voor een zesde keer langs het station van KVSK United (voorheen SK Lommel) gingen - de startplaats ligt er dan ook niet ver vandaan - viel er eigenlijk nauwelijks nog te fotograferen, maar ik denk dat ik dat de vorige edities al had gedaan... We hadden dan geen caférusten meer maar wagenrusten aan de brug Blauwe Kei en in Moffel alvorens in de Soeverein een bord spaghetti te halen.

We vatten dan de laatste lus aan en hielden halt aan het brugje van (wat ik vermoed parochie) Kolonie en te Luijksgestel (net de nationale grens over), maar dan in het natuurdomein. Intussen was vooral de vrieskou gespreksonderwerp nummer 1 want het vroor vijf graden, maar door de even ijskoude wind voelde het nog kouder aan.

Nog voor 7 uur ’s morgens kwamen we terug aan in de startzaal waar geen trofeeën uit te reiken waren, Louis deelde een dankgeschenkje aan de seingevers toen zij lamp en armband indienden, dank je wel, Louis, ’t zal me smaken ! Even later vertrokken Mark (aan het stuur), Annemie en ik uit Lommel.

Naderhand vernam ik dat dit de laatste organisatie was van Lommel, wie goesting heeft om deze datum over te nemen, gelieve contact op te nemen met Euraudax België.

Het was dus berekoud maar wel zonnig en ’s nachts kregen we een flink sterrenfirmament en een halve maan te zien.

Mijn fotoalbum: http://picasaweb.google.be/9470hvds/EuraudaxLommel10

07-03-2010 om 22:15 geschreven door Helga